ചെന്നായ്ക്കൾ

“ന്ന് ​​ന്താ ഴ്ച്യാ?” ​​അ​​യാ​​ൾ പെ​​ങ്ങ​​ളോ​​ട് ചോ​​ദി​​ച്ചു. ‘‘ചൊ​​വ്വാ​​ഴ്ച.’’ പെ​​ങ്ങ​​ൾ തു​​ണി​​യ​​ല​​ക്കു​​ന്ന ക​​ല്ലി​​ന​​രി​​കി​​ൽ അ​​വ​​ളു​​ടെ കു​​ഞ്ഞി​​​ന്റെ മു​​ഷി​​ഞ്ഞ തു​​ണി​​ക​​ൾ ക​​ഴു​​കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ടെ ‘‘എ​​ന്തേ അ​​ണ്ണാ’’ എ​​ന്ന് അ​​നു​​ബ​​ന്ധ​​മാ​​യി ഒ​​രു ചോ​​ദ്യ​​ത്തോ​​ടെ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ നേ​​രെ നി​​വ​​ർ​​ന്നു. “ഒ​​ന്നൂ​​ല്ലാ, ര​​ണ്ടീ​​സാ​​യി​​ല്ലേ എ​​ന്തേ​​ലും ന​​ന്നാ​​യി ക​​ഴി​​ച്ചി​​ട്ട്.’’ ആ​​ങ്ങ​​ള കു​​ന്തി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു ത​​ല കാ​​ൽ​മു​​ട്ടി​​ലേ​​ക്കു കു​​നി​​ച്ചു. പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ ​​ചോ​​ദ്യ​​വും കാ​​ഴ്ച​​യും ക​​ൺമു​മ്പി​​ൽ...

“ന്ന് ​​ന്താ ഴ്ച്യാ?” ​​അ​​യാ​​ൾ പെ​​ങ്ങ​​ളോ​​ട് ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘ചൊ​​വ്വാ​​ഴ്ച.’’

പെ​​ങ്ങ​​ൾ തു​​ണി​​യ​​ല​​ക്കു​​ന്ന ക​​ല്ലി​​ന​​രി​​കി​​ൽ അ​​വ​​ളു​​ടെ കു​​ഞ്ഞി​​​ന്റെ മു​​ഷി​​ഞ്ഞ തു​​ണി​​ക​​ൾ ക​​ഴു​​കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ടെ ‘‘എ​​ന്തേ അ​​ണ്ണാ’’ എ​​ന്ന് അ​​നു​​ബ​​ന്ധ​​മാ​​യി ഒ​​രു ചോ​​ദ്യ​​ത്തോ​​ടെ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ നേ​​രെ നി​​വ​​ർ​​ന്നു.

“ഒ​​ന്നൂ​​ല്ലാ, ര​​ണ്ടീ​​സാ​​യി​​ല്ലേ എ​​ന്തേ​​ലും ന​​ന്നാ​​യി ക​​ഴി​​ച്ചി​​ട്ട്.’’

ആ​​ങ്ങ​​ള കു​​ന്തി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു ത​​ല കാ​​ൽ​മു​​ട്ടി​​ലേ​​ക്കു കു​​നി​​ച്ചു.

പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ ​​ചോ​​ദ്യ​​വും കാ​​ഴ്ച​​യും ക​​ൺമു​മ്പി​​ൽ എ​​ന്ന​​പോ​​ലെ വീ​​ണ്ടും കാ​​ണു​​ക​​യും കേ​​ൾ​​ക്കു​​ക​​യും ചെ​​യ്തു.

പ​​ക്ഷേ, അ​​ടു​​ത്ത നോ​​ട്ട​​ത്തി​​ൽ കോ​​ലാ​​യു​​ടെ അ​​റ്റ​​ത്ത് അ​​ണ്ണ​​നി​​ല്ല പ​​ക​​രം ഒ​​ഴി​​ഞ്ഞ ചൂ​​ടി​​ക്ക​​ട്ടി​​ലി​​ൽ അ​​മ്മ ചു​​രു​​ണ്ടു കി​​ട​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ്.

ക​​ണ്ണി​​ൽ ആ​​ധി​​യും സ​​ങ്ക​​ട​​വും നി​​റ​​ഞ്ഞു ക​​വി​​ഞ്ഞു​കൊ​​ണ്ടേ​​യി​​രി​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ്.

“എ​​ന്താ​​ണെ​​ന്ന​​റി​​യി​​ല്ല യ്ക്കൊ​​രു വ​​ല്ലാ​​യ്മ” എ​​ന്ന് ഏ​​തു നേ​​ര​​വും പ​​റ​​ഞ്ഞു​കൊ​​ണ്ട് രാ​​ത്രി​​യും പ​​ക​​ലും ത​​ള്ളി​നീ​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ്.

അ​​മ്മ​​യു​​ടെ കി​​ട​​പ്പും മെ​​ലി​​ഞ്ഞു വ​​ള​​ഞ്ഞ ഉ​​ട​​ലും നോ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രി​​ക്കേ… പെ​​ങ്ങ​​ൾ വീ​​ണ്ടും ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ കു​​ന്തി​​ച്ചു​​ള്ള ഇ​​രി​പ്പു കാ​​ണു​​ക​​യാ​​യി.

ആ ​​ഇ​​രിപ്പു ക​​ണ്ട് അ​​വ​​ൾ​​ക്കു വ​​ല്ലാ​​തെ പാ​​വം തോ​​ന്നി. ത​​ന്നെ​​ക്കാ​​ൾ മൂ​​ന്നോ നാ​​ലോ വ​​യ​​സ്സി​​നു മൂ​​പ്പു​​ള്ള​​ അ​​ണ്ണ​​നാ​​ണ്. ക​​ണ്ടാ​​ൽ പ​​തി​​നാ​​റു​​കാ​​ര​​​ന്റെ ശ​​രീ​​ര​​മേ​​യു​​ള്ളൂ.

അ​​വ​​ന് എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും ന​​ന്നാ​​യി തി​​ന്നാ​​ൻ കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം, പെ​​ങ്ങ​​ൾ വി​​ചാ​​രി​​ച്ചു. എ​​ന്ത് കൊ​​ടു​​ക്കാ​​നാ​​ണ്. അ​​മ്മ​​ക്കും അ​​പ്പ​​നും പ​​ണി​​ക്കു പോ​​കാ​​ൻ മേ​​ലാ​​താ​​യി​​ത്തു​​ട​​ങ്ങി.

“അ​​പ്പാ’’, അ​​വ​​ൾ അ​​പ്പ​​നെ​​വി​​ടെ എ​​ന്ന് നോ​​ക്കി.

അ​​വ​​ളു​​ടെ വി​​ളി​​കേ​​ട്ട് അ​​മ്മ ചൂ​​ടി​ക്ക​​ട്ടി​​ലി​​ൽ എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റി​​രു​​ന്നു.

“യ്യ് ​​ആ​​രെ​​യാ മാ​​ളേ വി​​ളി​​ക്ക​​ണേ’’ എ​​ന്ന് മ​​ക​​ളു​​ടെ ബോ​​ധ​​ത്തെ മ​​ട​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടു വ​​ന്നു. “ഒ​​രു കൊ​​ല്ലാ​​യി​​ല്ലേ ഓ​​രൊ​​ക്കെ പോ​​യി​​ട്ട് ​ന്റെ ​മാ​​ളേ.”

അ​​മ്മ ക​​ട്ടി​​ലി​​ന​​രി​​കി​​ൽ ചാ​​രിെ​വ​​ച്ച മു​​ള​ങ്ക​​മ്പു കു​​ത്തി എ​​ണീ​​ക്കാ​​ൻ നോ​​ക്കി​ക്കൊ​​ണ്ടു തു​​ട​​ർ​​ന്നു. “യ്യ് ​​എ​​പ്പോ​​ഴും ഇ​​ങ്ങ​​നെ ആ​​തി കേ​​റ്റി ആ ​​കൊ​​ച്ചി​​ന് ത​​ള്ളേം കൂ​​ടെ ഇ​​ല്ലാ​​താ​​ക്ക​​ല്ലേ.’’

‘‘യ്ക്ക് ​​വ​​യ്യ മാ​​ളേ’’ എ​​ന്ന് വീ​​ണ്ടും ക​​ട്ടി​​ലി​​ലേ​​ക്കു​ ത​​ന്നെ ചാ​​ഞ്ഞു.



ക​​ഴി​​ഞ്ഞ കൊ​​ല്ല​​മ​​ല്ല, അ​​തി​​നും അ​​പ്പു​​റ​​മു​​ള്ള ഏ​​തോ ഒ​​രു രാ​​വി​​ലെ​​യാ​​ണ​​ത്.​​ അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ഓ​​ർ​​മ പോ​​യ​​ത​​ല്ല, ഓ​​ർ​​മ പോ​​കാ​​ത്ത​​താ​​ണ്. അ​​മ്മ​​ക്കും അ​​ത​​റി​​യാം. അ​​മ്മ​​ക്കും ഓ​​ർ​​മ​​യോ ബോ​​ധ​​മോ പോ​​യി​​ട്ടി​​ല്ല. അ​​പ്പ​​നും മ​​ക​​നും പോ​​യ​​തേ​​തു വ​​ഴി എ​​ന്ന​​റി​​യാ​​തെ ഉ​​ഴ​​ന്നു​നി​​ൽ​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ് അ​​മ്മ​​യും.

പോ​​കാ​​ത്ത ഓ​​ർ​​മ​​ക​​ൾ വീ​​ണ്ടും അ​​വ​​ളെ മേ​​ൽ പി​​ടി​​മു​​റു​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു.

അ​​ന്നും രാ​​വി​​ലെ മ​​ഴ​​ത​​ന്നെ. ഇ​​ട​​വി​​ടാ​​തെ പെ​​യ്ത മ​​ഴ ജോ​​ലി​​ക്കു പോ​​കാ​​ൻ മേ​​ലാ​​താ​​ക്കി. പ​​ണി​​യും തീ​​രെ കി​​ട്ടാ​​താ​​യി. കാ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക് കേ​​റി തേ​​നോ, തി​​ന​​യോ കി​​ഴ​​ങ്ങോ തി​​ര​​ഞ്ഞു പോ​​കാ​​ൻ​പോ​​ലും വ​​യ്യാ​​ത്ത മ​​ഴ​​പ്പെ​​യ്ത്ത്...

അ​​മ്മ താ​​ടി​​ക്കു കൈ​​കൊ​​ടു​​ത്ത് പു​​ര​​യു​​ടെ തി​​ണ്ണ​​യി​​ൽ മെ​​ലി​​ഞ്ഞു​വ​​ള​​ഞ്ഞ ആ​​കൃ​​തി ഇ​​ല്ലാ​​ത്ത തൂ​​ണും ചാ​​രി ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തു പെ​​ങ്ങ​​ൾ നോ​​ക്കി. അ​​പ്പ​​നും മാ​​ന​​ത്തേ​​ക്ക് ക​​ണ്ണു​​യ​​ർ​​ത്തി.

“മ​​ഴ പോ​​യോ..?”

ര​​ണ്ടു​​പേ​​രെ​​യും നോ​​ക്കി പെ​​ങ്ങ​​ൾ നീ​​ണ്ട ഒ​​രു ശ്വാ​​സ​​മെ​​ടു​​ത്തു.

‘‘മ​​ഴ​​ക്കോ​​ളി​​ല്ല’’, അ​​പ്പ​​ൻ അ​​മ്മ​​യോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ന​​മ്മ​​ക്ക് പോ​​യാ​​ലോ...’’

“വാ ​​പോ​​വാം’’ എ​​ന്ന് അ​​മ്മ താ​​ടി​​യി​​ൽ​നി​​ന്ന് കൈ​​യെ​​ടു​​ത്തു. പ​​തു​​ക്കെ നി​​വ​​ർ​​ന്ന് പു​​ര​​ക്ക​​ക​​ത്തേ​​ക്ക് കു​​നി​​ഞ്ഞു കേ​​റി. ടൗ​​ണി​​ൽ​നി​​ന്ന് വാ​​ങ്ങി​​യ മ​​ഞ്ഞവ​​ര​​യു​​ള്ള സ​​ഞ്ചി​​യും മു​​ള​​ങ്ക​​മ്പും കൈ​യി​ലെ​​ടു​​ത്തു.

അ​​പ്പ​​നും അ​​രി​​വാ​​ൾ പോ​​ലെ വ​​ള​​ഞ്ഞ ദേ​​ഹം ഒ​​ന്നു​​കൂ​​ടെ കു​​നി​​ച്ചു കൈ​​യി​ൽ വ​​ടി​​യും അ​​രി​​വാ​​ളു​​മാ​​യി കൂ​​ടെ ന​​ട​​ന്നു.

“മാ​​ളേ പോ​​യി​​ട്ട് വ​​രാം’’, അ​​മ്മ മ​​ക​​ളെ നോ​​ക്കി പ​​റ​​ഞ്ഞു.

പെ​​ങ്ങ​​ൾ ത​​ല​​യാ​​ട്ടു​​ന്ന​​തോ അ​​മ്മ​​യും അ​​പ്പ​​നും പ​​തു​​ക്കെ​​പ്പ​​തു​​ക്കെ കു​​ത്ത​​നെ​​യു​​ള്ള പ​​റ​​മ്പി​​റ​​ങ്ങി കാ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക് ന​​ട​​ന്നു ക​​യ​​റു​​ന്ന​​തോ ആ​​ങ്ങ​​ള ക​​ണ്ടി​​ല്ല. അ​​വ​​ൻ ത​​ല നാ​​ട്ട​​യി​​ൽ പൂ​​ഴ്ത്തി വ​​ള​​ഞ്ഞു അ​​തേ ഇ​​രി​​പ്പാ​​ണ്.

പെ​​ങ്ങ​​ൾ കു​​ഞ്ഞി​​​ന്റെ കു​​പ്പാ​​യ​​വും മു​​ഷി​​ഞ്ഞ തു​​ണി​​ക​​ളും ക​​ഴു​​കി തോ​​രാ​​നി​​ട്ടു.

കു​​ഞ്ഞി​​ന് റാ​​ഗി കാ​​ച്ചി​​യ​​തും ആ​​ട്ടി​​ൻ​പാ​​ലും കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം.

പെ​​ങ്ങ​​ൾ മ​​തി​​ലോ മ​​റ​​വോ ഇ​​ല്ലാ​​ത്ത പ​​റ​​മ്പി​​ന്ന​​തി​​രി​​ൽ ഇ​​ല​​ക​​ൾ ക​​ടി​​ച്ചുപ​​റി​​ക്കു​​ന്ന പാ​​റു​​ക്കു​​ട്ടി​​യെ നോ​​ക്കി. പാ​​റു​​ക്കു​​ട്ടീ എ​​ന്ന് വെ​​റു​​തെ വി​​ളി​​ച്ചു. ആ​​ടി​​ന് താ​​ൻ ആ​​ടാ​​ണെ​​ന്ന കാ​​ര്യം അ​​റി​​യി​​ല്ല. അ​​തി​​ന് പാ​​റു​​ക്കു​​ട്ടി​​യാ​​ണ് താ​​ൻ എ​​ന്നേ അ​​റി​​യൂ. തീ​​റ്റ നി​​ർ​​ത്തി ക​​ഴു​​ത്തു​​യ​​ർ​​ത്തി നോ​​ക്കു​​ന്ന പാ​​റു​​ക്കു​​ട്ടി​​യെ ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ പെ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്ക് ചി​​രി വ​​ന്നു.

‘‘ഇ​​ന്ന് കു​​റ​​ച്ച് ഏ​​റെ പാ​​ലു ത​​ന്നോ​​ണ്ടു പാ​​ര്വോ, മാ​​ത​​വ​​ണ്ണ​​നും കു​​റ​​ച്ചു കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം. ഓ​​ന്റെ കോ​​ലം ക​​ണ്ടി​​ല്ലേ?’’ പാ​​റു​​ക്കു​​ട്ടി മാ​​ത​​വ​​നെ നോ​​ക്കി. “നെ​​ന​​ക്ക് കാ​​ര്യൊ​​ക്കെ മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വും ല്ലേ?’’ ​​എ​​ന്ന് പെ​​ങ്ങ​​ൾ പാ​​റു​​വി​​നെ കൊ​​ഞ്ചി​​ച്ചു.

അ​​ക​​ത്തു​നി​​ന്ന് കു​​ഞ്ഞി​​​ന്റെ ക​​ര​​ച്ചി​​ൽ കേ​​ട്ടു ‘‘ഓ, ​​ഒ​​ണ​​ർ​​ന്നൂ’’ അ​​വ​​ൾ കു​​ഞ്ഞി​ന്റെ ക​​ര​​ച്ചി​​ലി​​നോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞു. “ദാ ​​വ​​ര​​ണൂ.’’

അ​​പ്പ​​നും അ​​മ്മ​​ക്കും സ​​ർ​​ക്കാ​​ർ സ​​ഹാ​​യ​​മാ​​യി കി​​ട്ടി​​യ പ​​ണം കൊ​​ടു​​ത്തു വാ​​ങ്ങി​​യ ആ​​ടാ​​ണ്. ചു​​റ്റു​​പാ​​ടും പു​​ല്ലും മ​​ര​​ങ്ങ​​ളും ഇ​​ല​​ക​​ളും ഉ​​ള്ള​​തു​​കൊ​​ണ്ട് പാ​​റു​​വി​​ന് പ​​ട്ടി​​ണി​​യി​​ല്ല. ര​​ണ്ടു വ​​യ​​സ്സാ​​യി അ​​വ​​ൾ​​ക്ക്. പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ​​ടി​​നെ ത​​ലോ​​ടി. അ​​തു ക​​ണ്ടു ആ​​ങ്ങ​​ള ത​​ല​​ ച​​രി​​ച്ചു നോ​​ക്കി.

“ബാ ​​മാ​​ളേ’’ എ​​ന്ന് ആ​​ടി​​നെ വി​​ളി​​ച്ചു. ആ​​ട് ച​​വ​​യ്ക്കു​​ന്ന​​ത് നി​​ർ​​ത്തി ആ​​ങ്ങ​​ള​​യെ ‘‘എ​​ന്താ’’ എ​​ന്ന നോ​​ട്ടം എ​​റി​​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​​പ്പൊ വ​​രാം’’ എ​​ന്ന് താ​​ള​​ത്തി​​ൽ ത​​ല കു​​ലു​​ക്കി തീ​​റ്റ തു​​ട​​ർ​​ന്നു. ആ​​ങ്ങ​​ള ആ ​​നേ​​രം മു​​റ്റ​​ത്തെ അ​​തി​​രി​​ന​​പ്പു​​റം തു​​ട​​ങ്ങു​​ന്ന കാ​​ടി​​ന്റെ ആ​​ഴ​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി. കാ​​ട്ടാ​​ടി​​​ന്റെ ഒ​​ച്ച കേ​​ട്ടെ​​ന്നപോ​​ലെ ചെ​​വി​​ക്കു പി​​ന്നി​​ൽ കൈ​​ചേ​​ർ​​ത്തു.

പു​​ര​​ക്കു​​ള്ളി​​ൽ കു​​ഞ്ഞു വീ​​ണ്ടും ക​​ര​​ഞ്ഞു. “ദാ ​​എ​​ത്തി​​പ്പോ​​യീ’’ കു​​ഞ്ഞി​​നോ​​ട് വാ​​ത്സ​​ല്യം ക​​ല​​ർ​​ന്ന ശ​​ബ്ദ​​ത്തി​​ൽ വി​​ളി​​കേ​​ട്ട് പെ​​ങ്ങ​​ൾ അ​​ക​​ത്തേ​​ക്കു പോ​​യി. കു​​ട്ടി​​യെ എ​​ടു​​ത്തു. “പെ​​ട്ടെ​​ന്ന് വ​​ലു​​താ​​വ് ​ന്റെ ​മോ​​ളെ’’ എ​​ന്ന് മൂ​​ത്ര​​ത്തി​​ൽ ന​​ന​​ഞ്ഞു കു​​തി​​ർ​​ന്ന കു​​ഞ്ഞി​​നെ ഉ​​മ്മ ​െവ​​ച്ചു.

‘‘ദേ​​വൂ​​ന് ഒ​​ന്ന​​ര വ​​യ​​സ്സാ​​യി. ര​​ണ്ടാ​​യെ​​ങ്കി​​ൽ ആ​​ഫീ​​സി​​ന​​ടു​​ത്തു​​ള്ള ഡേ ​​കെ​​യ​​റി​ൽ ​ആ​​ക്കാ​​യി​​രു​​ന്നു...’’ പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ​​ത്മ​​ഗ​​തം ചെ​​യ്തു.

കു​​ഞ്ഞ് ക​​ണ്ണു ചി​​മ്മി​​ത്തു​​റ​​ന്ന് അ​​മ്മ​​യെ നോ​​ക്കി ചി​​രി​​ച്ചു. കൈ​​കാ​​ൽ കു​​ട​​ഞ്ഞു. കു​​ത്തി​​യി​​രു​​ന്ന് പാ​​ലു​​കൊ​​ടു​​ക്കു​​ന്ന നേ​​രം കു​​ഞ്ഞി​​നോ​​ട് വ​​ർ​​ത്ത​​മാ​​നം പ​​റ​​ഞ്ഞു, “മ്മ​​ക്ക് കു​​ളി​​ക്ക​​ണ്ടേ? പാ​​പ്പം ക​​ഴി​​ക്ക​​ണ്ടേ?’’ ചെ​​റി​​യ മേ​​ശ​​ക്കു മു​​ക​​ളി​​ൽ അ​​ടു​​ക്കി​​വെ​​ച്ച റാ​​ഗി ടി​​ന്ന് കൈ​യെ​ത്തി പി​​ടി​​ച്ച് അ​​വ​​ൾ തു​​റ​​ന്നു നോ​​ക്കി. ആ​​ഫീ​​സി​​ൽ പോ​​കു​​ന്ന​​തി​​നു​മു​​മ്പ് റാ​​ഗി അ​​ര​​ച്ച് വി​​ര​​കി കൊ​​ച്ചി​​ന് കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം. ഉ​​ച്ച​​ക്ക് അ​​മ്മ കു​​ഞ്ഞി​​ന് ക​​ഞ്ഞി കൊ​​ടു​​ത്തോ​​ളും. അ​​വ​​ൾ കു​​ഞ്ഞി​​നെ കു​​ളി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നി​​ടെ അ​​തി​​നോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞു. “അ​​മ്മ​​ക്ക് ആ​​പ്പീ​​സി​​ൽ പ​​ണി​​യു​​ണ്ട് കു​​ഞ്ഞാ​​വേ… ക​​ര​​യാ​​ണ്ടെ മാ​​മ​​ന്റെ അ​​ടു​​ത്ത് ഇ​​രി​​ക്ക​​ണം, ട്ടാ.’’ ​​കു​​ഞ്ഞ് ബ​​ക്ക​​റ്റി​​ലെ വെ​​ള്ളം ചു​​റ്റും ത​​ച്ചു തെ​​റി​​പ്പി​​ച്ചു പൂ​​ത്തി​​രിപോ​​ലെ തി​​ള​​ങ്ങിക്കൊണ്ടി​​രു​​ന്നു.

കു​​ഞ്ഞി​​നെ വി​​ശ​​ന്നി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ആ​​ങ്ങ​​ള​​യെ ഏ​​ൽ​​പി​ച്ചു വേ​​ണം ആ​​പ്പീ​​സി​​ൽ പോ​​കാ​​ൻ.

ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ ഇ​​രിപ്പു കാ​​ണു​​മ്പോ​​ൾ പെ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്ക് സ​​ങ്ക​​ടം വ​​ന്നു. പ​​ത്തി​​രു​​പ​​ത്തെ​​ട്ട് വ​​യ​​സ്സാ​​യി അ​​ണ്ണ​​ന്. എ​​ത്ര ബ​​ല​​മു​​ള്ള ഉ​​ട​​ലാ​​യി​​രു​​ന്നു.


മ​​ര​​ങ്ങ​​ളാ​​യ മ​​ര​​ങ്ങ​​ളൊ​​ക്കെ വ​​ലി​​ഞ്ഞു ക​​യ​​റി, തു​​ഞ്ച​​ത്ത് നി​​ന്ന് മാ​​ങ്ങ​​യോ, ആ​​ഞ്ഞി​​ലി​​പ്പ​​ഴ​​മോ തേ​​ൻ കൂ​​ടോ ദാ ​​എ​​ന്ന് പ​​റ​​യു​​മ്പോ​​ഴേ​​ക്കും കൊ​​ണ്ടു​വ​​രു​​ന്ന ആ​​ളാ​​യി​​രു​​ന്നു.

“ഒ​​ന്ന് വേ​​ഗം ന​​ട​​ക്കോ​​ളെ’’ എ​​ന്ന് പെ​​ങ്ങ​​ളെ കാ​​ട്ടു​വ​​ഴി​​യി​​ലൂ​​ടെ ന​​ട​​ത്തി​​ക്കൊ​​ണ്ട് ആ​​ങ്ങ​​ള പ​​റ​​യും. കാ​​ട്ടി​​ലെ ഏ​​റ്റ​​വും വ​​ലി​​യ മ​​രം കാ​​ണ​​ണ്ടേ അ​​ണ​​ക്ക്, അ​​തി​​​ന്റെ ഏ​​റ്റ​​വും തു​​ഞ്ച​​ത്ത് കേ​​റ​​ണ്ടെ?’’

‘‘പ​​രു​​ന്തി​​നോ​​ട് വ​​ർ​​ത്താ​​നം പ​​റ​​യാ​​ൻ പ​​റ്റു​​വൊ, അ​​ണ്ണാ’’ പെ​​ങ്ങ​​ൾ ചോ​​ദി​​ക്കും.

‘‘പി​​ന്നെ പ​​റ്റാ​​തെ. അ​​വ​​റ്റ വെ​​റു​​തെ ന​​മ്മ​​ളെ ഒ​​ന്നും കാ​​ട്ടൂ​​ല. അ​​വ​​റ്റെ​​ടെ കൊ​​ച്ചി​​നെ തൊ​​ടാ​​ഞ്ഞാ മ​​തി.’’

അ​​വ​​ൾ മ​​ര​​ത്തി​​​ന്റെ പാ​​തിവ​​ഴി താ​​ണ്ടി ക​​യ​​റ്റം നി​​ർ​​ത്തും. ആ​​ങ്ങ​​ള പ​​ഴ​​ങ്ങ​​ളും കി​​ഴ​​ങ്ങു​​ക​​ളും റേ​​ഷ​​ന​​രി​​യും കാ​​ട​​റി​​ഞ്ഞ പ​​ണി​​ക​​ളുംകൊ​​ണ്ട് പ​​രു​​വ​​പ്പെ​​ട്ട ഉ​​ട​​ൽ മു​​ക​​ളി​​ലേ​​ക്ക് ക​​യ​​റ്റി​​ക്കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​കും. അ​​ത് ഉ​​യ​​ര​​ത്തി​​ൽ എ​​ത്തു​​മ്പോ​​ൾ ഇ​​ല​​ക​​ൾ​​ക്കി​​ട​​യി​​ലൂ​​ടെ വ​​രു​​ന്ന ച​​രി​​ഞ്ഞ വെ​​യി​​ലി​​ൽ ത​​ട്ടി​ത്തി​​ള​​ങ്ങും. താ​​ഴെ മ​​ര​​ക്കൊ​​മ്പി​​ൽ കാ​​ലാ​​ട്ടി ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന പെ​​ങ്ങ​​ളെ തി​​രി​​ഞ്ഞു നോ​​ക്കി​​ച്ചി​​രി​​ക്കും.

പെ​​ങ്ങ​​ൾ കാ​​ൽ​​മു​​ട്ടി​​ൽ ത​​ല​​ചേ​​ർ​​ത്തു ​െവ​​ച്ച് ക​​ളി​​യും ചി​​രി​​യും മ​​റ​​ന്ന മു​​ഖ​​വു​​മാ​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ആ​​ങ്ങ​​ള​​യെ ഒ​​ന്നു​കൂ​​ടി നോ​​ക്കി. ഇ​​പ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ൻ കു​​ഞ്ഞി​​​ന്റെ ക​​ളി​​യും ചി​​രി​​യും കാ​​ണു​​ക​​യാ​​ണ്. അ​​ത് ക​​ണ്ട് ചെ​​റു​​താ​​യി ചി​​രി​​ക്കു​​ന്നു​​ണ്ട്. അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ആ​​ശ്വാ​​സം തോ​​ന്നി. അ​​ണ്ണ​​ന് ഇ​​ന്ന് ബോ​​ധ​​മു​​ള്ള ദി​​വ​​സ​​മാ​​ണ്. അ​​വ​​നു കൂ​​ടി ക​​ഞ്ഞി എ​​ടു​​ത്തു കൊ​​ടു​​ത്തി​​ട്ടു പോ​​കാം.

അ​​ഞ്ചോ ആ​​റോ കൊ​​ല്ല​​മാ​​യി അ​​വ​​ൻ ഇ​​ങ്ങ​​നെ​​യാ​​ണ്. വി​​ശ​​പ്പു​​ള്ള​​പ്പോ​​ൾ ‘‘എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും താ’’ ​​എ​​ന്ന് പെ​​ങ്ങ​​ളോ​​ട് പ​​റ​​യും. അ​​ല്ലാ​​ത്ത​​പ്പോ​​ൾ അ​​ല​​ഞ്ഞു​തി​​രി​​ഞ്ഞു ന​​ട​​ക്കും. അ​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ൽ ഏ​​തെ​​ങ്കി​​ലും മ​​ര​​ച്ചു​​വ​​ട്ടി​​ൽ, റോ​​ഡു​​വ​​ക്കി​​ലെ ക​​ലു​​ങ്കു​​പോ​​ലെ ഉ​​യ​​ർ​​ന്നു നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്ന ക​​ല്ലി​​നു മോ​​ളി​​ൽ ആ​​കാ​​ശ​​ത്തി​​​ന്റെ നി​​റം മാ​​റു​​ന്ന​​ത് വ​​രെ ഇ​​രി​​ക്കും.

“മാ​​ത​​വാ, ന്താ ​​ങ്ങ​​നെ കു​​ത്തി​രി​​ക്ക​​ണെ’’ വ​​ഴി​​പോ​​ക്ക​​രി​​ൽ ചി​​ല​​ർ ലോ​​ഗ്യം ചോ​​ദി​​ക്കും.

“അ​​പ്പ​​നും അ​​മ്മേം ചു​​ള്ളി പൊ​​ട്ടി​​ക്കാ​​ൻ പോ​​യി, വ​​ന്നി​​ല്ല.’’

‘‘നെ​​ണെ​​ക്കും പോ​​കാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ലേ, അ​​മ്മേ​​നെ സ​​ഹാ​​യി​​ക്കാ​​രു​​ന്ന​​ല്ലോ.’’

അ​​തു കേ​​ട്ട് ഒ​​ന്നും മി​​ണ്ടാ​​തെ മാ​​ത​​വ​​ൻ ആ​​കാ​​ശ​​ത്തെ പ​​രു​​ന്തി​​നെ​​യോ കു​​ഞ്ഞി​​പ്പ​​ക്ഷി​​യെ​യോ നോ​​ക്കി ക​​ണ്ണ് ഉ​​രു​​ട്ടി മി​​ഴി​​ക്കും. അ​​വ​​ൻ ഈ ​​ലോ​​ക​​ത്തി​​ൽനി​​ന്ന് പ​​ക്ഷി​​ക​​ളു​​ടെ ലോ​​ക​​ത്തേ​​ക്ക് പ​​റ​​ന്നു എ​​ന്ന് തോ​​ന്നും. കു​​ശ​​ലം ചോ​​ദി​​ച്ച​​യാ​​ൾ,

‘‘എ​​ന്നാ​​പ്പി​​ന്നെ’’ എ​​ന്ന് ന​​ട​​പ്പു തു​​ട​​രും. മാ​​ത​​വ​​ൻ ക​​രി​​യി​​ല​​ക്കു​​രു​​വി​​ക​​ളു​​ടെ ചി​​ല​​ക്ക​​ലി​​ലേ​​ക്കു ചെ​​വി കൂ​​ർ​​പ്പി​​ക്കും.

“ക്ക് ​​ആ​​ഫീ​​സി പോ​​കാ​​നാ​​യി, അ​​ണ്ണ​​ൻ കൊ​​ച്ചി​​നെ ഒ​​ന്ന് പി​​ടി​​ക്കാ​​വോ? ഞാ​​നി​​ത്തി​​രി ക​​ഞ്ഞി വ​​ച്ചി​​ട്ടു​​ണ്ട്. ച​​മ്മ​​ന്തി​​യും ഉ​​ണ്ട്. അ​​ത് ത​​ര​​ട്ടെ?’’ ഒ​​റ്റ ശ്വാ​​സ​​ത്തി​​ൽ അ​​വ​​ൾ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യോ​​ട് ചോ​​ദി​​ച്ചു.

കൈ​യി​ൽ ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന കു​​ഞ്ഞി​​നെ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ മ​​ടി​​യി​​ലേ​​ക്കു ത​​ള്ളി​വെ​ക്കാ​​ൻ ശ്ര​​മി​​ച്ചു. ആ​​ങ്ങ​​ള കു​​ഞ്ഞി​​നെ നോ​​ക്കി ഒ​​ന്ന് ചി​​രി​​ച്ചു. പെ​​ങ്ങ​​ൾ അ​​വ​​​ന്റെ ക​​റ നി​​റ​​ഞ്ഞ പ​​ല്ലു​​ക​​ൾ ക​​ണ്ടു. പൊ​​ക​​ല​​യും വെ​​റ്റി​​ല​​യും ചു​​ണ്ണാ​​മ്പും പി​​ന്നെ ടൗ​​ണീ​​ന്ന് വ​​രു​​ന്ന പൊ​​ല്ലാ​​പ്പു​​കാ​​ർ കൊ​​ടു​​ക്കു​​ന്ന പൊ​​ടി​​യും ഒ​​ക്കെ ചേ​​ർ​​ത്ത് എ​​ന്തൊ​​രു തീ​​റ്റ​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു. തി​​ന്നാ​​ലോ കാ​​ട്ടി​​ൽ അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ളു​​ടെ കൂ​​ടെ ചു​​റ്റി​​ക്ക​​റ​​ങ്ങി കാ​​ടി​​ന്റെ മു​​ക്കും മൂ​​ല​​യും കാ​​ണി​​ക്ക​​ലാ​​യി... പി​​ന്നെ എ​​ന്തൊ​​ക്കെ ചെ​​യ്യി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ൾ എ​​ന്ന് ആ​​ർ​​ക്ക​​റി​​യാം…​ പെ​​ങ്ങ​​ൾ ഉ​​ള്ളു ക​​ത്തി​​ക്കൊ​​ണ്ടു വി​​ചാ​​രി​​ച്ചു. അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ൾ​​ക്കെ​​ന്താ…​​ ന്റെ ​അ​​ണ്ണ​​ൻ ഇ​​ങ്ങ​​നാ​​യി. ഇ​​പ്പം ആ​​ർ​​ക്കും വേ​​ണ്ടാ​​തേം ആ​​യി…

ക​​ണ്ണി​​ൽ പൊ​​ടി​​ഞ്ഞ വെ​​ള്ളം തു​​ട​​ച്ചു​കൊ​​ണ്ട് അ​​വ​​ൾ പു​​ര​​യു​​ടെ മൂ​​ല​​ക്ക് തൂ​​ക്കി​​യ പാ​​ള​​പ്പാ​​ത്ര​​ത്തി​​ൽ​നി​​ന്ന് ഉ​​മി​​ക്ക​​രി​​യെ​​ടു​​ത്തു അ​​വ​​​ന്റെ കൈ​യി​ൽ കൊ​​ടു​​ത്തു.

“അ​​ണ്ണാ, യ്യൊ​​ന്നു പ​​ല്ലു തേ​​ച്ചി​​ട്ടു വാ, ​​എ​​ന്നി​​ട്ടു ക​​ഞ്ഞീം കു​​ടി​​ക്ക്. എ​​ന്നി​​ട്ടു കൊ​​ച്ചി​​നെ എ​​ടു​​ത്താ മ​​തി.’’

മാ​​ത​​വ​​ൻ പ​​തു​​ക്കെ എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റു. അ​​നു​​സ​​ര​​ണ​​യോ​​ടെ ആ​​ളു​​ക​​ളെ നോ​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ വി​​രി​​യു​​ന്ന ആ ​​ചി​​രി​​യു​​മാ​​യി. പെ​​ങ്ങ​​ൾ ക​​രു​​തി, മു​​ഖ​​ത്തൂ​​ന്ന് ആ ​​ചി​​രി ഇ​​പ്പോ​​ഴും പോ​​യി​​ട്ടി​​ല്ല, അ​​ത​​ന്നെ സ​​മാ​​ധാ​​നം. പെ​​ങ്ങ​​ൾ പ​​ഞ്ചാ​​യ​​ത്താ​​ഫീ​​സി​​ൽ തൂ​​പ്പു ജോ​​ലി ചെ​​യ്യു​​ന്ന​​തോ വീ​​ട്ടി​​ലെ കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ൾ നോ​​ക്കു​​ന്ന​​തോ അ​​വ​​ന​​റി​​യി​​ല്ല. “ആ​​ങ്ങ​​ള​​ക്ക് വ​​ല്ലോം അ​​റി​​യോ ന്തോ!’’ ​​പെ​​ങ്ങ​​ൾ ഇ​​ട​​ക്ക് സം​​ശ​​യി​​ക്കും.



അ​​വ​​​ന്റെ ഓ​​ർ​​മ കാ​​ട്ടി​​ലോ മ​​ര​​ത്തി​​ലോ കാ​​റ്റി​​ലോ എ​​വി​​ടെ​​യോ ​െവ​​ച്ചു മ​​റ​​ന്നി​​രി​​ക്ക​​യാ​​ണ്. അ​​തി​​നി എ​​ന്ന് തി​​രി​​ച്ചു​​കി​​ട്ടു​​മോ ആ​​വോ!

അ​​ണ്ണ​​ൻ അ​​പ്പാ​​പ്പ​​നു​​മാ​​യി കാ​​ടി​​ന​​ക​​ത്തേ​​ക്ക് ആ​​ദ്യ​​മാ​​യി ക​​യ​​റി​​യ​​ത് ഓ​​ർ​​മ​യു​​ണ്ടാ​​കും…​ചി​​ല​​പ്പോ​​ൾ ഓ​​ർ​​മ കാ​​ണി​​ല്ല...​എ​​ങ്ങ​​നെ അ​​റി​​യാം… പെ​​ങ്ങ​​ൾ വി​​ചാ​​രി​​ച്ചു. അ​​വ​​ൻ ചി​​ല​​പ്പോ​​ൾ കാ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക് ക​​യ​​റി​​പ്പോ​​കു​​ന്ന​​ത് അ​​പ്പാ​​പ്പ​​നെ​​യോ, കാ​​ടു​​കേ​​റി മ​​റ​​ഞ്ഞു​പോ​​യ അ​​മ്മാ​​ച്ച​​നെ​​യോ ഓ​​ർ​​ത്തി​​ട്ട​​ല്ല എ​​ന്ന്…

എ​​ന്നാ​​ലും അ​​വ​​നി​​പ്പോ​​ൾ പ​​ഴ​​യ​​തുപോ​​ലെ കാ​​ടി​​നെ നോ​​ക്കാ​​റി​​ല്ല. അ​​തി​​ൽ​നി​​ന്ന് വ​​രു​​ന്ന കു​​റു​​ക്ക​​ന്റെ​​യോ ആ​​ന​​ക​​ളു​​ടെ​​യോ കാ​​ട്ടു​പോ​​ത്തു​​ക​​ളു​​ടെ​​യോ ഒ​​ച്ച​​ക​​ൾ​​ക്കു നേ​​രെ ചെ​​വി കൂ​​ർ​​പ്പി​​ക്കാ​​റി​​ല്ല. അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ളു​​ടെ ഒ​​ച്ച അ​​വ​​ന് നി​​ല​​വി​​ളി ആ​​യാ​​ണോ തോ​​ന്നു​​ന്ന​​ത് എ​​ന്ന് അ​​വ​​ൾ വി​​ചാ​​രി​​ക്കാ​​റു​​ണ്ട്. ദൂ​​രെ​നി​​ന്ന് വ​​ല്ല​​പ്പോ​​ഴും കേ​​ൾ​​ക്കു​​ന്ന കു​​റു​​ക്ക​​ന്റെ ഓ​​ലി​​ക്കു നേ​​രെ അ​​വ​​ൻ ക​​ണ്ണു ചി​​മ്മും. ഇ​​ട​​യ്ക്കു കാ​​തു​പൊ​​ത്തും.

“എ​​ന്തേ മാ​​നേ യ്യ് ​​കാ​​ത് പൊ​​ത്ത ണ്” ​അ​​മ്മ ചോ​​ദി​​ക്കും. ‘‘അ​​തു​​മ്മ​​ടെ കു​​റു​​ക്ക​​ന്മാ​​രെ കൂ​​ക്ക​​ല്ലേ’’ കേ​​ൾ​​ക്കു​​ന്ന നീ​​ണ്ട ഓ​​ലി കു​​റു​​ക്ക​​ന്റെ കൂ​​ക്ക് ആ​​ണെ​​ന്ന് തോ​​ന്നി അ​​മ്മ പ​​റ​​യും.

“അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ളും മ്മ​​ളെ പോ​​ലെ​​ത്ത​​ന്നെ, ഒ​​ക്കെ ഇ​​ല്യാ​​ണ്ടാ​​യി. പ​​ഴേ​​പോ​​ലെ കൂ​​ക്ക​​ലും കേ​​ക്ക​​ണി​​ല്ല.’’

അ​​മ്മ​​ക്ക് കു​​ട്ടി​​ക്കാ​​ല​​ത്തേ കു​​റു​​ക്ക​​ന്മാ​​രെ ഇ​​ഷ്ട​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ളു​​ടെ ‘ഓ​​ളി’​യും. ​നി​​ലാ​​വ​​ത്ത് പാ​​റ​​പ്പു​​റ​​ത്തി​​രു​​ന്ന് അ​​വ​​റ്റ​​ക​​ൾ കൂ​​കി തി​​മി​​ർ​​ക്കു​​ന്ന ക​​ഥ അ​​മ്മ പ​​റ​​ഞ്ഞ് അ​​വ​​ൾ​​ക്കും അ​​റി​​യാം. അ​​വ​​ൾ ക​​ണ്ടി​​ട്ടി​​ല്ല, ആ​​ങ്ങ​​ള​​യും.

ഒ​​ച്ച​​ക്ക് നേ​​രെ എ​​പ്പോ​​ഴും അ​​ണ്ണ​​ൻ കാ​​തു പൊ​​ത്തും. ഇ​​ട​​യ്ക്കു കൈ ​​മാ​​റ്റി ശ്ര​​ദ്ധി​​ക്കും. വീ​​ണ്ടും പെ​​ട്ടെ​​ന്ന് പ​​ഴ​​യപോ​​ലെ കൈ ​​കാ​​തി​​ലേ​​ക്കു ത​​ന്നെ പോ​​കും.

“ന്താ ​​​ന്റെ കു​​ട്ടി​​ക്ക് പ​​റ്റി​​യ​​താ​​വോ’’ എ​​ന്ന് ഇ​​ത് കാ​​ണു​​മ്പോ​​ൾ അ​​പ്പ​​നും അ​​ണ്ണ​​നെ നോ​​ക്കി നെ​​ടു​​വീ​​ർ​​പ്പ​​യ​​ക്കും.

“ഓ​​ന് എ​​ന്തോ ആ​​തി കേ​​റീ​​ട്ടു​​ണ്ട്’’ അ​​മ്മ കേ​​ൾ​​ക്കെ അ​​പ്പ​​ൻ പ​​റ​​യും. എ​​ത്ര കൊ​​ല്ലാ​​യി ഓ​​ൻ മ്മ​​ടെ കൂ​​ടെ തേ​​ന​​ട പ​​റി​​ക്കാ​​നോ, ചു​​ള്ളി പെ​​റു​​ക്കാ​​നോ വ​​ന്നി​​ട്ട്. ര​​ണ്ടു മൂ​​ട് ക​​പ്പ ന​​ടാ​​ൻ പോ​​ലും തോ​​ന്നാ​​ണ്ടാ​​യ​​ല്ലോ ഓ​​ന്.’’

ചേ​​മ്പും ചേ​​ന​​യും ക​​പ്പ​​യും ചെ​​റി​​യ പ​​റ​​മ്പി​​ൽ നി​​റ​​ഞ്ഞുനി​​ന്ന കാ​​ലം അ​​പ്പ​​ൻ ഓ​​ർ​​മ​​യി​​ൽ പ​​റി​​ച്ചുന​​ടും.

സ്കൂ​​ളി​​ൽ എ​​ട്ടാം ക്ലാ​​സ് ക​​ഴി​​ഞ്ഞ​​തും അ​​ണ്ണ​​ൻ അ​​പ്പ​​നെ സ​​ഹാ​​യി​​ച്ചു കൂ​​ടെ​ക്കൂ​​ടി​​യ​​താ​​ണ്. കാ​​ട് കാ​​ണാ​​ൻ വ​​രു​​ന്ന പു​​റം​ദേ​​ശ​​ക്കാ​​ർ​​ക്ക് വ​​ഴി​​കാ​​ട്ടി​​യാ​​യി പോ​​കു​​ന്ന​​തും കാ​​ട്ടി​​ലെ മ​​ര​​ങ്ങ​​ളെ​ക്കു​​റി​​ച്ചും മൃ​​ഗ​​ങ്ങ​​ളെ പ​​റ്റി​​യും വി​​വ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തും ആ​​ങ്ങ​​ള​​ക്ക് വ​​ലി​​യ ഉ​​ത്സാ​​ഹ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. പ​​ട്ട​​ണ​​ത്തി​​ൽ​നി​​ന്ന് വ​​രു​​ന്നവ​​രെ വി​​രു​​ന്നു​​കാ​​രാ​​യി ഊ​​രി​​ൽ കൊ​​ണ്ടു ചെ​​ന്ന് മൂ​​പ്പ​​നേ​​യും ആ​​ളു​​ക​​ളെ​​യും കാ​​ണി​​ച്ചും കു​​ട്ടി​​ക​​ളെ കൊ​​ണ്ട് നൃ​​ത്തം ചെ​​യ്യി​​ച്ചും അ​​വ​​ൻ ആ​​ളു​​ക​​ളെ ആ​​വോ​​ളം ര​​സി​​പ്പി​​ച്ചു. അ​​വ​​ർ പോ​​കു​​മ്പോ​​ൾ കൊ​​ടു​​ക്കു​​ന്ന പ​​ണം വാ​​ങ്ങി അ​​രി​​യും സാ​​ധ​​ന​​ങ്ങ​​ളും ടൗ​​ണി​​ൽ പോ​​യി കൊ​​ണ്ടു​വ​​ന്നു.

അ​​ന്നൊ​​ക്കെ അ​​ണ്ണ​​ന് കാ​​ടി​​​ന്റെ ഉ​​ള്ളു മ​​തി​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു. പു​​റ​​ത്തൂ​​ന്ന് വ​​രു​​ന്നോ​​രോ​​ട് കൂ​​ട്ടം കൂ​​ടീ​​ർ​​ന്നി​​ല്ല. പി​​ന്നെ എ​​പ്പ​​ഴാ അ​​വ​​ന്റെ മ​​ന​​സ്സ് മാ​​റീ​​താ​​വോ. അ​​ളി​​യ​​നും കൂ​​ടി വ​​ന്നേ​​പ്പി​​ന്നെ ആ​​യി​​രി​​ക്കും…

“ഒ​​ക്കെ ക​​ഴി​​ഞ്ഞ​​ല്ലോ മോ​​നെ...’’ അ​​പ്പ​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു നി​​റ​​ഞ്ഞു. ​‘‘ന്റെ ​മോ​​നെ’’ എ​​ന്ന് അ​​റി​​യാ​​തെ ക​​ര​​ൾ പൊ​​ടി​​ഞ്ഞു വി​​ളി​​ച്ചു.

“ആ​​ടേം ഈ​​ടേം ഒ​​ക്ക്യാ​​യി സൊ​​ന്ത​​ക്കാ​​ര് ള്ള​​തോ​​ണ്ട് ങ്ങ​​നൊ​​ക്കെ പോ​​ണൂ’’, അ​​മ്മ ത​​ന്നോ​​ടു​ത​​ന്നെ പ​​റ​​ഞ്ഞു... ‘‘വ​​യ്യാ​​ണ്ടാ​​യി.’’ അ​​മ്മ പ​​ഴ​​യ​​തും പു​​തി​​യ​​തു​​മാ​​യ കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ൾ ഉ​​രു​​ക്ക​​ഴി​​ച്ചു​കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു.

“ഇ​​വ​​ൾ​​ടെ കെ​​ട്ട്യോ​​ൻ ച​​ത്തി​ല്ലാ​​യി​​രു​​ന്നേ​​ൽ ഒ​​രു തൊ​​ണ ആ​​യേ​​നെ’’, അ​​മ്മ മോ​​ളെ നോ​​ക്കി ആ​​വ​​ലാ​​തി​​പ്പെ​​ട്ടു.

പ​​റ​​ഞ്ഞി​​ട്ടെ​​ന്താ...

അ​​വ​​ളു​​ടെ കെ​​ട്ട്യോ​​ൻ പ്രാ​​യ​​മാ​​യി മ​​രി​​ച്ച​​ത​​ല്ല. ന​​ല്ല മ​​നു​​ഷ്യ​​നാ​​രു​​ന്നു... ​അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ഓ​​ർ​​ത്ത​​പ്പോ​​ൾ ക​​ണ്ണു നി​​റ​​ഞ്ഞു. ടൗ​​ണീ പ​​ണി​​യെ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ പോ​​യ​​താ ഓ​​ന് പൊ​​ല്ലാ​​പ്പാ​​യ​​ത്. ഓ​​​ന്റെ അ​​പ്പ​​ൻ​ത​​ന്നെ​​യാ ഓ​​നെ കൊ​​ണ്ടോ​​യി ടൗ​​ണി​​ലെ ഏ​​തോ മേ​​സ്ത്രി​​യെ കൂ​​ട്ടാ​​ക്കി കൊ​​ടു​​ത്ത​​ത്. ടൗ​​ണു​​കാ​​ര് ത​​ന്നെ​​യാ അ​​വ​​നേം മ​​യ​​ക്കി ഇ​​ല്ലാ​​താ​​ക്കി​​യെ... കാ​​ട്ടി​​ൽ പോ​​യി തേ​​നെ​​ടു​​ക്ക​​ലും മ​​രം കേ​​റ​​ലും ഓ​​ന് ഇ​​ഷ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല​​ല്ലോ...

ക​​ള്ളും ക​​ഞ്ചാ​​വും ചാ​​രാ​​യ​​വും ക​​ഴി​​ച്ചു ക​​ര​​ളു പോ​​യീ​​ന്നാ ഡോ​​ക്ട​ർ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത്. പെ​​ട്ടെ​​ന്ന് അ​​ങ്ങ് പോ​​യി... ഓ​​ന് ത​​ന്നെ പി​​ടി​​കി​​ട്ടീ​​ല എ​​ന്താ പ​​റ്റി​​യേ​ന്ന്… ​ആ ​ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ൾ പി​​ന്നെ​​യും ഓ​​ടി മ​​ന​​സ്സി​​ൽ കേ​​റി​​യ​​പ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ൾ ഉ​​ട​​ൽ കു​​ട​​ഞ്ഞു. ത​​ല പെ​​രു​​ക്കു​​ന്ന ഓ​​ർ​​മ​​ക​​ൾ നാ​​ലു​​പാ​​ടും തെ​​റി​​ച്ച് മു​​ൾ​​ക്കാ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്കു ഇ​​ഴ​​ഞ്ഞു​പോ​​ക​​ട്ടെ. അ​​തി​​നെ​​യൊ​​ന്നും ഇ​​നി ചു​​റ്റി​​പ്പി​​ടി​​ക്കേ​​ണ്ട. അ​​വ​​ൾ ത​​ന്ന​​ത്താ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ഈ ​​കൊ​​ച്ചി​​നേ ഇ​​വ​​ന്റെ കൂ​​ടെ ഇ​​ട്ടേ​​ച്ചു ഇ​​വ​​ളെ​​ങ്ങ​​നെ പ​​ണി​​ക്ക് പോ​​കും, പോ​​കാ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നാ​​ലെ​​ങ്ങ​​നാ.” എ​​ന്ന​​ത്തേ​​യുംപോ​​ലെ അ​​മ്മ ചോ​​ദി​​ച്ചു.

വേ​​റെ മാ​​ർ​​ഗ​​മെ​​ന്താ?

അ​​മ്മ​​യും അ​​പ്പ​​നും കൂ​​ടെ എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും കൊ​​ണ്ട് വ​​ന്നാ​​ലേ എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും കൂ​​ടി ആ​​കൂ. ആ​​ങ്ങ​​ള​​ക്ക് മ​​രു​​ന്ന് വേ​​ണം. കൊ​​ച്ചി​​ന് നേ​​രാ​നേ​​രം എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും തി​​ന്നാ​​ൻ കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം. ഒ​​രു ബേ​​ബി ഫു​​ഡ്, കൊ​​ച്ചി​​ന് ന​​ല്ല​​താ​​ണ്, വി​​റ്റാ​​മി​​ൻ ഉ​​ണ്ട് എ​​ന്നൊ​​ക്കെ ആ​​പ്പീ​​സി​​ലെ മാ​​ഡം പ​​റ​​ഞ്ഞ​ു ത​​ന്നു. അ​​പ്പോ ഇ​​ട​​യ്ക്കു കൊ​​ച്ചി​​ന് വാ​​ങ്ങി​​ക്കൊ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ തോ​​ന്നും. അ​​വ​​ക്കും ബു​​ദ്ധി വ​​ര​​ട്ടെ. അ​​ത് ഒ​​രു മാ​​സ​​ത്തേ​​ക്ക് തി​​ക​​യി​​ല്ല. അ​​ണ്ണ​​ൻ ആ​​രും കാ​​ണാ​​തെ തി​​ന്നു​​ന്നു​​ണ്ടോ എ​​ന്തോ! രു​​ചി അ​​റി​​യാ​​ൻ ഒ​​രി​​ക്കെ കൊ​​ടു​​ത്ത​​താ. ‘‘ആ...ആ …ന്ത് ​​ര​​സാ’’ എ​​ന്ന് നാ​​ക്കു​​കൊ​​ണ്ട് ട്ടാ... ​എ​​ന്ന് ഒ​​ച്ച​​യു​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ​​തും പെ​​ങ്ങ​​ളോ​​ർ​​ത്തു. പി​​ന്നെ സം​​ശ​​യ​​ത്തോ​​ടെ ഇ​​രു​​ട്ടി​​ലേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി​​യി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ആ​​ങ്ങ​​ള​​യെ നോ​​ക്കി.

ഓ! ​​അ​​ങ്ങ​​നെ ക​​ട്ടു​തി​​ന്നാ​​നൊ​​ന്നും അ​​ണ്ണ​​ന് അ​​റി​​യാ​​മ്പാ​​ടി​​ല്ല. പെ​​ങ്ങ​​ൾ താ​​ൻ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യെ പ​​റ്റി അ​​ങ്ങ​​നെ വി​​ചാ​​രി​​ച്ചു ക​​ള​​ഞ്ഞ​​ല്ലോ എ​​ന്ന് സ്വ​​യം പ​​ഴി​​ച്ചു. അ​​ത്ര വി​​ശ​​ന്നാ​​ലെ അ​​ടു​​ക്ക​​ള​​യി​​ലെ ഉ​​റി​​യി​​ൽ കെ​​ട്ടി​​ത്തൂ​​ക്കിെവ​​ച്ച ക​​ഞ്ഞി​പോ​​ലും അ​​ണ്ണ​​ൻ ത​​ന്ന​​ത്താ​​ൻ എ​​ടു​​ത്തു ക​​ഴി​​ക്കൂ. പാ​​വം. പ​​ണ്ട​​ത്തെ ചൊ​​ണ​​യൊ​​ക്കെ ഏ​​ടെ പോ​​യി മ​​റ​​ഞ്ഞി​​നോ ന്തോ!

​​എ​​ങ്ങ​​നെ​​യി​​രു​​ന്ന അ​​ണ്ണ​​നാ​​ണ്. കൊ​​ച്ചു​​ന്നാ​​ളി​​ൽ പെ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്ക് ടൗ​​ണി​​ലെ ഹോ​​ട്ട​​ലി​​ൽനി​​ന്ന് മ​​സാ​​ല​ദോ​​ശ​​യും വ​​ട​​യും വാ​​ങ്ങി കൊ​​ണ്ടു​വ​​രു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. തേ​​ൻ എ​​ടു​​ത്തു കു​​പ്പി​​യി​​ൽ ആ​​ക്കി മാ​​ർ​​ക്ക​​റ്റി​​ൽ കൊ​​ണ്ട് കൊ​​ടു​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ കി​​ട്ടു​​ന്ന പ​​ണ​​ത്തി​​ൽ​നി​​ന്നാ​​ണ് അ​​ത് വാ​​ങ്ങു​​ക. ന​​ല്ല വ​​രു​​മാ​​നം ഉ​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നു. കാ​​ട് എ​​ന്നുെ​വ​​ച്ചാ​​ൽ ജീ​​വ​​നാ​​യി​​രു​​ന്നു അ​​ണ്ണ​​ന്. കാ​​ടി​​​ന്റെ ഉ​​ള്ള് അ​​ങ്ങ​​നെ അ​​ന്ത​​മി​​ല്ലാ​​തെ കി​​ട​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണെ​​ന്ന് അ​​ണ്ണ​​ൻ പ​​റ​​യും.

വാ​​യി​​ക്കാ​​നും എ​​ഴു​​താ​​നും അ​​ണ്ണ​​ന് അ​​റി​​യു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​ഞ്ചാം ക്ലാ​​സ് വ​​രെ ട്രൈ​​ബ​​ൽ സ്കൂ​​ളി​​ൽ പോ​​യ​​താ​​ണ്. ജ​​യ​​ന്തി ടീ​​ച്ച​​ർ​​ക്ക് അ​​ണ്ണ​​നോ​​ട് വ​​ലി​​യ ഇ​​ഷ്ട​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. ടീ​​ച്ച​​ർ മ​​ല​​യാ​​ള​​വും ഇം​​ഗ്ലീ​​ഷും വാ​​യി​​ക്കാ​​നും എ​​ഴു​​താ​​നും അ​​ണ്ണ​​നെ പ​​ഠി​​പ്പി​​ച്ചു. എ​​ല്ലാ​​വ​​രെ​യും പോ​​ലെ​​ത്ത​​ന്നെ.

“ഇ​​വ​​ന് ന​​ല്ല ബു​​ദ്ധി​​യാ”, ടീ​​ച്ച​​ർ അ​​പ്പ​​നോ​​ടും അ​​മ്മ​​യോ​​ടും ഇ​​ട​​യ്ക്കി​​ടെ പ​​റ​​യും. പി​​ള്ളേ​​ർ​ക്കു​​ള്ള പു​​സ്ത​​ക​​വും മാ​​സി​​ക​​യും എ​​ല്ലാം അ​​ണ്ണ​​ന് കൊ​​ടു​​ക്കും. ടീ​​ച്ച​​റു​​ടെ കൊ​​ച്ചു​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്ക് വാ​​യി​​ക്കാ​​ൻ വാ​​ങ്ങു​​ന്ന​​താ​​ണ്. അ​​വ​​ർ വാ​​യി​​ച്ചു ക​​ഴി​​യു​​മ്പോ​​ൾ അ​​ണ്ണ​​ന് കൊ​​ണ്ടു​​ക്കൊ​​ടു​​ക്കും.

അ​​ഞ്ചാം ക്ലാ​​സി​​ൽ ജ​​യി​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ അ​​ണ്ണ​​ൻ ആ​​റു കി​​ലോ​​മീ​​റ്റ​​ർ ദൂ​​രെ​​യു​​ള്ള ടൗ​​ണി​​ലെ സ്കൂ​​ളി​​ൽ ചേ​​ര​​ണ​​മെ​​ന്ന് ടീ​​ച്ച​​ർ പ​​റ​​ഞ്ഞു. പ​​തി​​നൊ​​ന്നു വ​​യ​​സ്സാ​​യി​​രു​​ന്നു അ​​ണ്ണ​​ന്. അ​​ഞ്ചാ​​റ് കൊ​​ല്ലം അ​​വി​​ടെ പ​​ഠി​​ച്ചാ​​ൽ ഇ​​വ​​ന് സ​​ർ​ക്കാ​​ർ ജോ​​ലി കി​​ട്ടും എ​​ന്ന് ടീ​​ച്ച​​ർ അ​​പ്പ​​നോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത് ഇ​​പ്പോ​​ഴും കേ​​ൾ​​ക്കു​​ന്ന പോ​​ലെ… പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്തേ​​ക്കു നോ​​ക്കി. അ​​ന്നും അ​​ങ്ങ​​നെ നോ​​ക്കി​​യി​​രു​​ന്നു പെ​​ങ്ങ​​ൾ.

ത​​ന്നെ സ്കൂ​​ളി​​ൽ ചേ​​ർ​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ അ​​ണ്ണ​​ൻ നാ​​ലി​​ലാ​​ണ്. “സ്കൂ​​ള് ന​​ല്ല ര​​സ​​മാ. യ്യ് ​​നോ​​ക്കി​​ക്കോ നെ​​ന​​ക്കും ഇ​​ഷ്ടാ​​വും’’ എ​​ന്ന് പു​​ല്ലും മു​​ള​​യും വൈ​​ക്കോ​​ലും​കൊ​​ണ്ട് കെ​​ട്ടി​​യു​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ സ്കൂ​​ളി​​ന​​ടു​​ത്തെ​​ത്തു​​മ്പോ​​ൾ അ​​ണ്ണ​​ൻ ഉ​​ത്സാ​​ഹ​​ത്തോ​​ടെ പ​​റ​​ഞ്ഞു. ചെ​​റി​​യ ചെ​​റി​​യ മ​​റ​​ക​​ൾ ​െവ​​ച്ച് തി​​രി​​ച്ച ക്ലാ​സു​മു​​റി​​ക​​ൾ ആ​​ണ്. അ​​ധി​​കം കു​​ട്ടി​​ക​​ളൊ​​ന്നു​​മി​​ല്ല. ര​​ണ്ടു ടീ​​ച്ച​​ർമാ​​രു​​ണ്ട്. കു​​റ​​ച്ചു കു​​ട്ടി​​ക​​ൾ ആ​​യ​​തു​കൊ​​ണ്ടാ​​വും എ​​ല്ലാ​​വ​​രെ​യും അ​​വ​​ർ ര​​ണ്ടാ​​ളും മാ​​റിമാ​​റി പ​​ഠി​​പ്പി​​ച്ചു.

അ​​ണ്ണ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​പോ​​ലെ എ​​ന്തു ര​​സ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു പ​​ഠി​​ക്കാ​​ൻ. ജ​​യ​​ന്തി ടീ​​ച്ച​​ർ​ത​​ന്നെ​​യാ​​ണ് ത​​ന്നെ​​യും പ​​ഠി​​പ്പി​​ച്ച​​ത്. ടീ​​ച്ച​​റെ കാ​​ണാ​​ൻ ത​​ന്നെ എ​​ന്തു ര​​സ​​മാ​​ണ്. ന​​ല്ല​​ മ​​ണ​​മു​​ണ്ടാ​​വും ടീ​​ച്ച​​ർ ക്ലാ​​സി​​ൽ വ​​രു​​മ്പോ​​ൾ. ആ ​​മ​​ണം പെ​​ട്ടെ​​ന്ന് മൂ​​ക്കി​​ലേ​​ക്ക് വ​​ന്നു​ക​​യ​​റി​​യ​​തുപോ​​ലെ അ​​വ​​ൾ പു​​റ​​ത്തെ കാ​​റ്റി​​നെ ഉ​​ള്ളി​​ലേ​​ക്ക് ക​​യ​​റ്റി.

“ടീ​​ച്ച​​ർ ഇ​​പ്പോ എ​​വി​​ടെ​​യാ​​ണോ എ​​ന്തോ?’’

ത​​​ന്റെ ആ​​ങ്ങ​​ള​​ക്ക് എ​​ന്താ​​ണ് പ​​റ്റി​​യ​​തെ​​ന്ന് ഇ​​പ്പോ​​ഴും അ​​വ​​ൾ​​ക്ക​​റി​​യി​​ല്ല.

കാ​​ടു കാ​​ണാ​​ൻ ടൗ​​ണി​​ൽനി​​ന്ന് വ​​രു​​ന്ന പ​​യ്യ​​ന്മാ​​രെ അ​​വ​​ൻ കാ​​ടി​​നു​​ള്ളി​​ലേ​​ക്ക് കൊ​​ണ്ടുപോ​​കു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. കാ​​ടു നോ​​ക്കാ​​ൻ വ​​രു​​ന്ന ഫോ​​റ​​സ്റ്റുകാ​​ർ അ​​വ​​നോ​​ട് എ​​തി​​രൊ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞി​​ട്ടി​​ല്ല. കാ​​ടി​​നെ അ​​വ​​​ന്റെ അ​​ത്ര അ​​റി​​യു​​ന്ന ഒ​​രാ​​ളും അ​​വ​​രു​​ടെ കൂ​​ടെ​ത​​ന്നെ ഉ​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. അ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് കാ​​ട്ടുപോ​​ത്തു വ​​രു​​ന്ന​​തോ, ആ​​ന മ​​ദം​കൊ​​ണ്ട് വ​​രു​​ന്ന​​തോ മു​​ള്ള​​ൻപ​​ന്നി​​യു​​ടെ മ​​ട​​യോ, കാ​​ട്ടി​​ൽ പു​​തി​​യ കി​​ളി​​ക​​ളു​​ടെ വ​​ര​​വോ എ​​ല്ലാം അ​​വ​​ൻ ആ​​രും പ​​റ​​യാ​​തെ ത​​ന്നെ വെ​​ളി​​പാ​​ടു​​പോ​​ലെ അ​​റി​​ഞ്ഞു.


മ​​ല​​വെ​​ള്ള​​പ്പാ​​ച്ചി​​ൽ വ​​രു​​ന്ന​​തി​​​ന്റെ ഒ​​ച്ച മൈ​​ലു​​ക​​ൾ​​ക്കു മു​​മ്പേ കേ​​ട്ട് കൂ​​ട​​പ്പി​​റ​​പ്പു​​ക​​ളെ അ​​റി​​യി​​ച്ചു. കാ​​ട്ടി​​ലെ മ​​ര​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്ക് അ​​വ​​ന്റെ അ​​പ്പാ​​പ്പ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു​​കൊ​​ടു​​ത്ത പേ​​രു​​ക​​ൾ ഓ​​ർ​​ത്തു ​െവ​​ച്ചു. കാ​​ടു കാ​​ണാ​​നെ​​ത്തു​​ന്ന നാ​​ട്ടു​വാ​​സി​​ക​​ൾ​​ക്ക് ഓ​​രോ മ​​ര​​ത്തി​​ന്റെ​​യും ഗു​​ണ​​വും ദോ​​ഷ​​വും പ​​റ​​ഞ്ഞു​കൊ​​ടു​​ത്തു. ചൊ​​റി​​യു​​ന്ന മ​​ര​​ത്തെ തൊ​​ട്ടു കാ​​ണി​​ച്ചു തൊ​​ട​​ല്ലേ എ​​ന്ന് സ്വ​​ന്തം ഉ​​ട​​ൽ ചൊ​​റി​​ഞ്ഞു ത​​ടി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് കാ​​ണി​​ച്ചു. മ​​റു​​മ​​രു​​ന്ന് തേ​​ച്ച് ഉ​​ട​​ൻ മാ​​യ്ച്ചു കാ​​ണി​​ച്ചു. കാ​​ലു​​തെ​​റ്റി വീ​​ണ് ക​​ഴു​​ത്തോ ​ൈക​യോ ഒ​​ടി​​ച്ചു​വ​​രു​​ന്ന നാ​​ട​​ൻ​​മാ​​രെ കാ​​ടവൈ​​ദ്യം ചെ​​യ്തു ന​​ട​​ത്തി​വി​​ട്ടു. മ​​ര​​ത്തി​​ന്റെ മു​​ക​​ളി​​ൽ കെ​​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ മാ​​ട​​ത്തി​​ൽ കി​​ട​​ത്തി പ​​രി​​പാ​​ലി​​ച്ചു. പൂ​​ക്ക​​ളു​​ടെ നി​​റ​​ങ്ങ​​ളും കാ​​യ്ക​​ളു​​ടെ രു​​ചി​​ക​​ളും പ​​ങ്കി​​ട്ടു.

ഓ​​രോ​​ന്നും അ​​വ​​ളു​​ടെ മ​​ന​​സ്സി​​ൽ തെ​​ളി​​ഞ്ഞു. അ​​ണ്ണ​​ൻ കെ​​ട്ടി​​പ്പൊ​​ക്കി​​യ ആ ​​മാ​​ടം ചി​​ത​​ല​​രി​​ച്ചും മ​​ഴ​​കൊ​​ണ്ടും പ​​ഴ​​കി. ബാ​​ക്കി​വ​​ന്ന ശേ​​ഷി​​പ്പു​​ക​​ൾ മു​​റ്റ​​ത്തി​​ന് തെ​​ക്കു​ഭാ​​ഗ​​ത്തു വീ​​ണുകി​​ട​​ക്കു​​ന്ന​​ത് അ​​വ​​ൾ വെ​​റു​​തെ നോ​​ക്കി​​യി​​രു​​ന്നു. ഇ​​രു​​ട്ട​​ത്ത് അ​​തി​​ലൊ​​ന്നു​പോ​​ലും അ​​വ​​ളു​​ടെ ക​​ണ്ണി​​ൽ തെ​​ളി​​ഞ്ഞി​​ല്ല. പ​​ക​​രം മ​​ര​​ത്തി​​നു മു​​ക​​ളി​​ൽ അ​​ണ്ണ​​ൻ ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​താ​​യും വി​​രു​​ന്നു​​കാ​​രാ​​യ നാ​​ട​​ൻ ച​​ങ്ങാ​​തി​​മാ​​ർ അ​​വ​​നെ​​ക്കൊ​​ണ്ട് പാ​​ട്ടു പാ​​ടി​​ക്കു​​ന്ന​​താ​​യും അ​​വ​​ൾ ക​​ണ്ടു. ല​​ക്ക് തെ​​റ്റി​​യ​​പോ​​ലെ ഉ​​ച്ച​​ത്തി​​ൽ വേ​​ഴാ​​മ്പ​​ലി​​നെ കു​​റി​​ച്ച് അ​​വ​​ൻ ത​​ന്നെ കെ​​ട്ടി​​യു​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ ഒ​​രു പാ​​ട്ട് ഉ​​റ​​ക്കെ പാ​​ടു​​ക​​യാ​​ണ്. പെ​​ങ്ങ​​ൾ അ​​ത് കേ​​ട്ട് അ​​മ്മ​​യെ നോ​​ക്കി, അ​​പ്പ​​നും അ​​മ്മ​​യും അ​​ത് കേ​​ൾ​​ക്കു​​ന്നി​​ല്ല. അ​​വ​​ർ കാ​​ടി​​​ന്റെ ആ​​ഴ​​ത്തി​​ൽ​നി​​ന്ന് വ​​രു​​ന്ന ഇ​​രു​​ട്ടി​​നെ ക​​ണ്ണി​​ലേ​​റ്റി​​യ​​തു​​പോ​​ലെ ചു​​റ്റും ക​​രി​ പ​ട​​ർ​​ന്ന ക​​ണ്ണു​​മാ​​യി ത​​ള​​ർ​​ന്നി​​രു​​ന്നു.

“മോ​​നേ​​ടെ പോ​​യേ​​താ​​ടീ​​യ്’’, അ​​പ്പ​​ൻ അ​​വ​​ളെ നോ​​ക്കാ​​തെ ഇ​​രു​​ട്ടി​​നോ​​ടെ​​ന്ന​​വ​​ണ്ണം ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘അ​​വ​​ൻ ടൗ​​ണി​​ല് പോ​​യി​​ന്’’, അ​​മ്മ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

കു​​ഞ്ഞു​​ണ​​ർ​​ന്നു ക​​ര​​യു​​ന്ന​​തു​കേ​​ട്ട് അ​​മ്മ ചാ​​യി​പ്പി​ൽ​നി​​ന്ന് വി​​ളി​​ച്ചു, ‘‘മാ​​ളേ കു​​ഞ്ഞു ക​​ര​​യു​​ന്ന കേ​​ട്ടീ​​ലെ?’’

പെ​​ങ്ങ​​ൾ കു​​ഞ്ഞി​​നെ​​യെ​​ടു​​ത്തു ചാ​​യി​പ്പി​​ലെ ചൂ​​ടി​​ക്ക​​ട്ടി​​ലി​​ൽ അ​​മ്മ​​ക്ക​​രി​​കെ ഇ​​രു​​ന്നു.

“അ​​മ്മാ, ര​​ണ്ടീ​​സാ​​യ​​ല്ലോ അ​​ണ്ണ​​ൻ പോ​​യി​​ട്ട്, മ്മ​​ക്കൊ​​ന്ന് ടൗ​​ണി വ​​രെ പോ​​യ് നോ​​ക്കി​​യാ​​ലോ?’’

അ​​പ്പ​​നും അ​​തു​ത​​ന്നെ പ​​റേ​​ണ്. അ​​മ്മ മു​​റ്റ​​ത്തി​​ന​​ക്ക​​രെ മ​​ര​​ത്തി​​നി​​ട​​യി​​ൽ കൂ​​ടി ച​​രി​​ഞ്ഞു വീ​​ഴു​​ന്ന വെ​​ളി​​ച്ച​​ത്തി​​ലേ​​ക്ക് നോ​​ക്കി. “ഓ​​ൻ എ​​വ്ടെ പോ​​യി​​ക്കി​​ട​​ക്കാ​​ണോ?’’

“മാ​​ളേ ഓ​​ന് വ​​ഴി തെ​​റ്റീ​​താ​​വോ? ഏ​​തി​​ലെ​​യെ​​ങ്കി​​ലും പൊ​​യ് പ്പോ​​യോ ​ന്റെ ​കു​​ട്ടി.’’

അ​​മ്മ ആ​​ധി കേ​​റി പ​​റ​​യു​​ന്ന​​ത് കേ​​ട്ട് അ​​പ്പ​​നും കി​​ട​​പ്പി​​ൽ​നി​​ന്ന് എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റു.

മ്മ​​ക്ക് നേ​​രം ഒ​​ന്നൂ​​ടെ വെ​​ളു​​ത്താ​​ൽ എ​​റ​​ങ്ങാം, പോ​​യി നോ​​ക്കാം.

അ​​പ്പ​​ൻ സ്വ​​ന്തം സ​​മാ​​ധാ​​ന​​ത്തി​​നാ​​യി പ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘എ​​ട​​ക്കൊ​​ക്കെ ഓ​​ൻ ഇ​​ങ്ങ​​നെ പോ​​കാ​​റു​​ണ്ട​​ല്ലോ.’’ പെ​​ങ്ങ​​ൾ ആ​​രോ​​ടെ​​ന്നി​​ല്ലാ​​തെ പ​​റ​​ഞ്ഞു. ‘‘അ​​ങ്ങ​​നെ പോ​​യ​​താ​​വും. പ​​ക്ഷേ അ​​ണ്ണ​​ൻ തു​​ള്ളി ക​​ഞ്ഞി​പോ​​ലും കു​​ടി​​ക്കാ​​തെ അ​​ല്ലേ പോ​​യ​​ത്.’’ എ​​ത്ര​​സീ​​യാ​​യി എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും നേ​​രെ തി​​ന്നി​​ട്ട് എ​​ന്ന അ​​ണ്ണ​​ന്റെ ചോ​​ദ്യ​​വും പെ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്കോ​​ർ​​മ വ​​ന്നു.

‘‘ആ​​ഫീ​​സി പോ​​കു​​മ്പോ തെ​​ര​​ക്കാം, അ​​പ്പാ’’, പെ​​ങ്ങ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

കൊ​​ച്ചി​​നെ അ​​മ്മ​​യെ ഏ​​ൽ​​പി​ച്ചു പോ​​യ​​ത് ഇ​​ന്ന​​ലെ ആ​​യി​​രു​​ന്നു എ​​ന്ന് അ​​വ​​ൾ​​ക്കു തോ​​ന്നി.

‘‘അ​​മ്മാ സ്കൂ​ളി പോ​​കാ​​റാ​​യി.’’ കു​​ഞ്ഞ് ര​​ണ്ടു പു​​സ്ത​​ക​​വും സ​​ഞ്ചി​​യി​​ലി​​ട്ട് റെ​​ഡി​​യാ​​യി മു​​ന്നി​​ൽ വ​​ന്നു​നി​​ന്നു. അ​​വ​​ളും അ​​ണ്ണ​​നും പ​​ഠി​​ച്ച ട്രൈ​​ബ​​ൽ സ്കൂ​​ൾ മാ​​റ്റ​​മൊ​​ന്നു​​മി​​ല്ലാ​​തെ കു​​ന്നി​​ൻ​ച​​രി​​വി​​ലെ ഓ​​ല​​ക്കെ​​ട്ടി​​ട​​ത്തി​​ൽ അ​​തു​പോ​​ലെ തു​​ട​​രു​​ന്നു​​ണ്ട്. ടീ​​ച്ച​​ർ​​മാ​​ർ മാ​​റി​​പ്പോ​​യി. ഇ​​പ്പോ​​ഴ​​ത്തെ ടീ​​ച്ച​​ർ​​മാ​​ർ ജ​​യ​​ന്തി ടീ​​ച്ച​​റെ​പ്പോ​​ലെ​​യ​​ല്ല. “നീ​​യൊ​​ക്കെ എ​​ന്തി​​നാ പ​​ഠി​​ക്കു​​ന്നെ’’ എ​​ന്നാ​​ണ് കൊ​​ച്ചി​​നോ​​ട് ആ​​ദ്യ​​ത്തെ ദി​​വ​​സംത​​ന്നെ ടീ​​ച്ച​​ർ ചോ​​ദി​​ച്ച​​ത്. അ​​മ്മ കൂ​​ടെ ഉ​​ള്ള​​തൊ​​ന്നും ടീ​​ച്ച​​ർ​​ക്ക് വി​​ഷ​​യ​​മാ​​യി​​ല്ല.

‘‘ടീ​​ച്ച​​റെ​​ന്തി​​നാ പ​​ഠി​​ച്ച​​ത്’’ എ​​ന്ന് അ​​വ​​ൾ​ക്ക് ​വാ​​യി​​ൽ തി​​രി​​ച്ചൊ​​രു ചോ​​ദ്യം വ​​ന്നു. അ​​ത് വി​​ചാ​​രി​​ക്കാ​​തെ പു​​റ​​ത്തു​വ​​രു​​ക​​യും ചെ​​യ്തു.

സു​​ശീ​​ല ടീ​​ച്ച​​ർ രൂ​​ക്ഷ​​മാ​​യി നോ​​ക്കി

“നീ ​​കൊ​​ള്ളാ​​മ​​ല്ലോ​​ടീ’’ എ​​ന്ന് വാ​​യ വ​​ക്രി​​ച്ചു.

കൊ​​ച്ചി​​നെ അ​​വ​​ർ ഉ​​പ​​ദ്ര​​വി​​ച്ചെ​​ങ്കി​​ലോ എ​​ന്ന് പേ​​ടി തോ​​ന്നി അ​​വ​​ൾ മി​​ണ്ടാ​​തെ നി​​ന്നു. പി​​ന്നെ എ​​ന്നും കൊ​​ച്ചി​​നെ കൊ​​ണ്ടു ചെ​​ല്ലു​​മ്പോ​​ൾ ടീ​​ച്ച​​റെ കാ​​ണാ​​തി​​രി​​ക്ക​​ണേ എ​​ന്ന് ദൈ​​വ​​ങ്ങ​​ളെ വി​​ളി​​ച്ചാ​​ണ് പോ​​വു​​ക. ട്രൈ​​ബ​​ൽ സ്കൂ​​ളി​​ൽ വ​​ന്നു​പെ​​ട്ട​​തി​​ന്റെ രോ​​ഷം തെ​​ളി​​ഞ്ഞു​നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്ന മു​​ഖ​​വു​​മാ​​യി പ​​ക്ഷേ ടീ​​ച്ച​​ർ വാ​​തി​​ൽ​​ക്ക​​ൽ ത​​ന്നെ ഉ​​ണ്ടാ​​വും. അ​​വ​​ൾ ഒ​​ന്നു​​മു​​രി​​യാ​​ടാ​​തെ കൊ​​ച്ചി​​നെ ക്ലാ​​സി​​ൽ ഇ​​രു​​ത്തി അ​​പ്പു​​റ​​ത്തെ വാ​​തി​​ൽ വ​​ഴി പു​​റ​​ത്തി​​റ​​ങ്ങും.​​ ആ​​ഫീ​​സി​​ലേ​​ക്ക് വൈ​​കും എ​​ന്ന് ധൃ​​തി കാ​​ണി​​ച്ച് ടീ​​ച്ച​​റോ​​ട് ചി​​രി​​ക്കാ​​ൻ ശ്ര​​മി​​ക്കും. അ​​വ​​രു​​ടെ ദേ​​ഷ്യം മാ​​സ​​ങ്ങ​​ൾ ക​​ഴി​​ഞ്ഞി​​ട്ടും പോ​​കാ​​തെ തെ​​ളി​​ഞ്ഞുത​​ന്നെ​ നിൽക്കു​​ന്ന​​ല്ലോ എ​​ന്ന് അ​​വ​​ൾ​​ക്കു വി​​ഷ​​മം തോ​​ന്നി. കൊ​​ച്ചി​​നെ അ​​വ​​ര് ത​​ല്ലാ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നാ​​ൽ മ​​തി​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു…

പി​​ന്നെ​​പ്പി​​ന്നെ അ​​വ​​ൾ അ​​തി​​നെ​​ക്കു​​റി​​ച്ച് അ​​ധി​​കം ഓ​​ർ​​ക്കാ​​ൻ പോ​​യി​​ല്ല.

അ​​ണ്ണ​​നെ കാ​​ണാ​​താ​​യി മൂ​​ന്നാം ദി​​വ​​സ​​മാ​​ണ് അ​​പ്പ​​ൻ അ​​ല​​ഞ്ഞു ന​​ട​​ന്നു വീ​​ട്ടി​​ൽ വ​​ന്ന​​ത്.

‘‘പോ​​ലീ​​സു​​കാ​​ര് എ​​ന്തൊ​​ക്കെ​​യോ ചൊ​​ല്ലു​​ന്നു മോ​​ളെ’’ എ​​ന്ന് പ​​റ​​ഞ്ഞു ഒ​​റ്റ ക​​ര​​ച്ചി​​ലാ​​ണ്. അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ഒ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​യി​​ല്ല.

“അ​​ണ്ണ​​നെ എ​​ന്തി​​നു പോ​​ലീ​​സ് പി​​ടി​​ക്ക​​ണ​ത്? അ​​പ്പാ എ​​ന്താ ണ്ടാ​​യേ..?’’

‘‘ഓ​​ൻ മ​​ര​​ത്തീ തൂ​​ങ്ങി​നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്നോ​​ലും’’, അ​​പ്പ​​ൻ അ​​ല​​റി​​ക്ക​​ര​​ഞ്ഞു​​കൊ​​ണ്ട് പ​​റ​​ഞ്ഞു. അ​​തു​കേ​​ട്ട പാ​​ടെ അ​​മ്മ​​യും ‘‘ന്റെ ​​മാ​​നേ’’ എ​​ന്ന് നി​​ല​​വി​​ളി​​ച്ചു ബോ​​ധം​പോ​​യി, നി​​ല​​ത്തേ​​ക്ക് മ​​റി​​ഞ്ഞു.

അ​​വ​​ൾ എ​​ന്തുചെ​​യ്യ​​ണ​​മെ​​ന്ന​​റി​​യാ​​തെ നി​​ൽ​​പ്പാ​​യി.

കേ​​ട്ട​​റി​​ഞ്ഞ് ഊ​​രി​​ൽ​നി​​ന്ന് ആ​​ളു​​ക​​ൾ വ​​ന്നു​തു​​ട​​ങ്ങി.

ആ​​ശു​​പ​​ത്രി​​യി​​ലേ​​ക്ക് സോ​​മ​​ന്റെ​​യും സു​​രു​​വി​​ന്റേ​​യും കൂ​​ടെ അ​​വ​​ളും പോ​​യി. അ​​പ്പ​​നും ക​​ര​​ഞ്ഞു​​കൊ​​ണ്ട് കൂ​​ടെ വ​​ന്നു. മെ​​ലി​​ഞ്ഞ കാ​​ലു​​ക​​ൾ ബ​​ല​​മി​​ല്ലാ​​തെ കു​​ഴ​​ഞ്ഞു​വീ​​ഴാ​​ൻ പാ​​ക​​ത്തി​​ൽ ആ​​ടി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു. അ​​വ​​ൾ കൈ ​പി​​ടി​​ച്ചു ന​​ട​​ത്തി​​യും ​താ​​ങ്ങി​​യും ആ​​ശു​​പ​​ത്രി​​യി​​ൽ എ​​ത്തി.

“പോ​​സ്റ്റ് മോ​​ർ​​ട്ടം ക​​ഴി​​ഞ്ഞു,” ഡോ​​ക്ട​​ർ കൂ​​ടെ ചെ​​ന്ന​​വ​​രോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞു, ‘‘വി​​വ​​ര​​മൊ​​ക്കെ പോ​​ലീ​​സു​​കാ​​രോ​​ട് ചോ​​ദി​​ച്ചാ​​ൽ മ​​തി.’’

അ​​വ​​ൾ ഒ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​കാ​​തെ നി​​ന്നു.

പോ​​ലീ​​സു​​കാ​​ർ ആം​​ബു​​ല​​ൻ​​സി​​ൽ ക​​യ​​റ്റി അ​​ണ്ണ​​നെ പു​​ര​​യു​​ടെ കോ​​ലാ​​യി​​ൽ കൊ​​ണ്ടി​​ട്ട് മൂ​​ടി​​ക്കി​​ട​​ത്തി. കു​​ഞ്ഞി​​നെ മ​​ടി​​യി​​ൽ ​െവ​​ച്ചി​​രു​​ന്ന അ​​മ്മ കൊ​​ച്ചി​​നെ മ​​റ​​ന്നു അ​​തി​​നെ​​യും മ​​റി​​ച്ചി​​ട്ട് അ​​ല​​മു​​റകൊ​​ണ്ടു അ​​ണ്ണ​​​ന്റെ മേ​​ലേ​​ക്ക് മ​​റി​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ക​​ണ്ണീ​​രി​​ല്ലാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​ണ്ണ​​ൻ ഇ​​നി തി​​ണ്ണ​​യി​​ൽ കു​​ന്തി​​ച്ചി​​രി​​ക്കാ​​ൻ ഉ​​ണ്ടാ​​വി​​ല്ല, എ​​ന്നും എ​​ന്തേ​​ലും താ ​​വി​​ശ​​ക്കു​​ന്നു എ​​ന്ന് മ​​ങ്ങി​​യ ചി​​രി​​യോ​​ടെ പ​​റ​​യി​​ല്ല എ​​ന്നും അ​​വ​​ൾ​​ക്കു വി​​ശ്വ​​സി​​ക്കാ​​ൻ ആ​​യി​​ല്ല.


പോ​​ലീ​​സ് പ​​റ​​ഞ്ഞ വി​​വ​​രം കേ​​ട്ട് അ​​വ​​ളു​​ടെ ഉ​​ള്ളു ക​​ത്തി. ക​​ണ്ണു​​ക​​ളി​​ൽ കൂ​​ടി ചോ​​ര വ​​ന്നു. എ​​ന്തുചെ​​യ്യ​​ണ​​മെ​​ന്ന​​റി​​യാ​​തെ അ​​വ​​ൾ ഉ​​ള്ളി​​ൽ പ​​ര​​ക്കം പാ​​ഞ്ഞു.

പോ​​ലീ​സ് കൂ​​ടി​നി​​ന്ന​​വ​​രോ​​ട് കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ൾ പ​​റ​​യാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങു​​ന്ന​​തി​​നു മു​​മ്പേ ഓ​​ടി​വ​​ന്ന ഗ​​ണേ​​ശ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു, “ഏ​​ച്ചീ മാ​​ത​​വ​​ൻ ത​​ന്ന​​ത്താ​​ൻ ച​​ത്ത​​ത​​ല്ല, ആ​​രോ ത​​ല്ലി​​ക്കൊ​​ന്നു കെ​​ട്ടി​​ത്തൂ​​ക്കി​​യ​​താ​​ണ്. പോ​​ലീ​​സ് ത​​മ്മി ത​​മ്മി പ​​റേ​​ണ​​ത് ഞാ​​ൻ കേ​​ട്ടീ​​ന്.’’

“ങേ’’ ​​എ​​ന്ന് അ​​ന്തംവി​​ട്ട് “എ​​ന്തി​​ന്’’ എ​​ന്ന് അ​​വ​​ൾ വി​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടു ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘ഓ​​ൻ എ​​ന്തോ ക​​ട്ടൂ​​ത്രെ... അ​​ത് പി​​ടി​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ൻ കു​​ട​​ഞ്ഞു, പി​​ന്നെ ഓ​​ടി, കാ​​ട്ടി​​നു​​ള്ളി​​ലേ​​ക്കു കേ​​റി ഒ​​ളി​​ച്ചാ​​ള​​ഞ്ഞു; എ​​ന്നാ​​ണ് ഓ​​ല് പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത്.’’

‘‘അ​​വ​​ര് ടൗ​​ണീ​​ന്നു​​ള്ള അ​​ഞ്ചാ​​റു പേ​​രു​​ണ്ടാ​​യീ​​ന്’’, കേ​​ട്ടു​​നി​​ന്ന ദി​​വാ​​ക​​ര​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ഞാ​​ൻ ക​​ണ്ട​​താ​​ണ് അ​​വ​​ര് മാ​​ത​​വ​​നെ ഓ​​ടി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്.’’

“എ​​ന്താ, എ​​ന്താ എ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞു ശി​​വ​​നും സു​​രേ​​ഷും ഞാ​​നും കൂ​​ടെ ഓ​​ടീ​​ന്. അ​​പ്പോ​​ഴ് ക്കും ​ഓ​​ല് എ​​ല്ലാ​​രും ഓ​​ടി അ​​ങ്ങ് ഉ​​ള്ളി​​ൽ പോ​​യി. ഞ​​ങ്ങ​​ളും കൊ​​റേ തെ​​ര​​ഞ്ഞു പോ​​യി.”

‘‘ഞ​​ങ്ങ​​ള് തെ​​ര​​ഞ്ഞു തെ​​ര​​ഞ്ഞ് ചെ​​ന്ന​​പ്പോ മാ​​ത​​വ​​ൻ ഒ​​രാ​​ഞ്ഞി​​ലി​​ല് തൂ​​ങ്ങി​നി​​ക്കു​​ന്നു.”

“ഓ​​ലാ​​രും അ​​ടു​​ത്തൊ​​ന്നും ഇ​​ല്ല. അ​​വ​​ടെ പു​​ല്ലും ചെ​​ടീം ഒ​​ക്കെ ഒ​​ടി​​ഞ്ഞും പ​​റ​​ഞ്ഞും കി​​ട​​ന്നീ​​ന്”, സു​​രേ​​ഷ് പ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘കൊ​​റേ ആ​​ളൊ​​ക്കെ അ​​വ​​ടെ ചെ​​ന്നീ​​ന് ന്ന് ​​ഉ​​റ​​പ്പാ.’’

“ഓ​​ൻ എ​​പ്പോ​​ഴും പോ​​ണ ചോ​​ലേ​​ട​​ടു​​ത്താ അ​​ത്. ല്ലേ, ​​ശി​​വ​​ണ്ണാ’’ സു​​രേ​​ഷ് ഉ​​റ​​പ്പി​​നു​വേ​​ണ്ടി ചോ​​ദി​​ച്ചു.

“ത​​ന്നെ ത​​ന്നെ.’’ ശി​​വ​​ണ്ണ​​നും അ​​ത് ശ​​രി​​െ​വ​​ച്ചു. ‘‘അ​​തി​​ന്റ​​ടു​​ത്ത് ഒ​​രു സ​​ഞ്ചിണ്ടാ​​ർ​​ന്നു, മ​​ഞ്ഞ വ​​ര്യാ​​യി​​ട്ട്.”

“പി​​ന്നെ​​യാ പോ​​ലീ​​സുകാ​​ര് വ​​ന്ന​​ത്.’’

“എ​​ന്നി​​ട്ട്’’ അ​​വ​​ൾ​​ക്കു സ​​ഹി​​ക്കാ​​നാ​​യി​​ല്ല. “​ന്റെ ​അ​​ണ്ണ​​ൻ ക​​ക്കൂ​​ല, അ​​വ​​നു ക​​ക്കാ​​നൊ​​ന്നും അ​​റി​​യൂ​​ല’’ ക​​ര​​ച്ചി​​ലി​​നി​​ട​​യി​​ൽ അ​​വ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘അ​​തു​​മ്മ​​ക്ക​​ല്ലേ അ​​റി​​യൂ, പെ​​ങ്ങ​​ളേ. പോ​​ലീ​​സ് പ​​റേ​​ണ​​ത് ഓ​​ൻ ക​​ട്ടൂ​ന്നാ.’’

“​ന്താ ​​ന്റെ അ​​ണ്ണ​​ൻ ക​​ട്ട​​ത്. അ​​പ്പാ...’’ പെ​​ങ്ങ​​ൾ ക​​ര​​ച്ചി​​ല​​ട​​ക്കാ​​ൻ നോ​​ക്കി​​ക്കൊ​​ണ്ടു ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘കൊ​​റ​​ച്ചു മ​​ര​​ച്ചീ​​നീം പ​​ഴോം ആ​​ണ​​ന്നാ പ​​റേ​​ണ​​ത്, റൊ​​ട്ടി എ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ നോ​​ക്കി പോ​​ലും. അ​​പ്പോ ക​​ട​​ക്കാ​​ര​​ൻ ഓ​​ളി ഇ​​ട്ടു…” പൊ​​ക്ക​​നും ക​​ണ്ണീ​​ര​​ട​​ക്കാ​​ൻ ക​​ഴി​​ഞ്ഞി​​ല്ല.

സു​​രേ​​ഷ് പ​​റ​​ഞ്ഞു. “പെ​​ങ്ങ​​ളേ ദ് ​​അ​​തൊ​​ന്നു​​ല്ല, ക​​ട​​ക്കാ​​ര​​ൻ വി​​ളി കൂ​​ട്യ​​പ്പോ ആ ​​ചെ​​ക്ക​​ന്മാ​​ര് ഓ​​ടി​​ച്ചി​​ട്ട് അ​​ടി​​ച്ച​​താ. മാ​​ത​​വ​​ൻ ച​​ത്തൂ​​ന്ന​​റി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ കെ​​ട്ടി​​ത്തൂ​​ക്കീ​​താ.’’ അ​​വ​​ൻ കു​​റ​​ച്ചു ഉ​​റ​​ക്കെ​​യാ​​ണ് അ​​ത് പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത്.

അ​​തു കേ​​ട്ട് കൂ​​ടി​നി​​ന്നോരൊ​​ക്കെ പോ​ലീ​​സു​കാ​​ര​​​ന്റെ നേ​​രെ ചെ​​ന്നു. “പെ​​ങ്ങ​​ളേ ചോ​​ദി​​ക്ക്... ചോ​​ദി​​ക്ക്… എ​​ങ്ങ​​നാ മാ​​ത​​വ​​ൻ ച​​ത്തേ​ന്ന്’’, ​കൂ​​ട്ടം​കൂ​​ടി നി​​ന്ന ഊ​​രു​​കാ​​രെ​​ല്ലാം കൂ​​ടി പോ​​ലീ​​സി​​ന് ചു​​റ്റും നി​​ൽപാ​​യി.

ആ ​​ധൈ​​ര്യ​​ത്തി​​ൽ അ​​വ​​ൾ ചോ​​ദി​​ച്ചു,

“സാ​​റേ എ​​ങ്ങ​​നാ ​ന്റെ ​അ​​ണ്ണ​​ൻ മ​​രി​​ച്ചേ? ആ​​രാ ഓ​​നെ കൊ​​ന്നേ?’’ ചോ​​ദി​​ച്ച​​തും അ​​വ​​ൾ​​ക്കു ക​​ര​​ച്ചി​​ലും അ​​ട​​ക്കാ​​നാ​​വാ​​ത്ത കോ​​പ​​വും വ​​ന്നു. “യ്ക്ക​​റി​​യ​​ണം… ഞ​​ങ്ങ​​ക്ക​​റി​​യ​​ണം…’’ അ​​വ​​ൾ ഉ​​റ​​ക്കെ ഉ​​റ​​ക്കെ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“ഞ​​ങ്ങ​​ക്ക​​റി​​യ​​ണം, ഞ​​ങ്ങ​​ക്ക​​റി​​യ​​ണം…’’ എ​​ല്ലാ​​രും കൂ​​ട്ട​​മാ​​യി ഉ​​റ​​ക്കെ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

അ​​പ്പ​​നും അ​​തു​ത​​ന്നെ പ​​റ​​ഞ്ഞു…​​പ​​റ​​ഞ്ഞു പ​​റ​​ഞ്ഞു തീ​​രും മു​​മ്പേ നി​​ല​​ത്തു​വീ​​ണു…​ പി​​ന്നെ ക​​ണ്ണു തു​​റ​​ന്നി​​ല്ല. അ​​വ​​ൾ അ​​പ്പ​​നെ താ​​ങ്ങി​പ്പി​​ടി​​ച്ചി​​രു​​ന്ന് അ​​ല​​മു​​റ​​യി​​ട്ടു പ​​റ​​ഞ്ഞു​​കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു… പി​​ന്നെ​​യും പി​​ന്നെ​​യും പ​​റ​​ഞ്ഞു, “എ​​ന്തി​​നാ ​ന്റെ ​അ​​ണ്ണ​​നെ ങ്ങ​​ള് കൊ​​ന്ന​​ത്…കൊ​​ന്നോ​​നെ പി​​ടി​​ക്ക് പോ​​ലീ​​സ് സാ​​റേ…”

അ​​വ​​ൾ സ്വ​​ന്തം നി​​ല​​വി​​ളി, ഉ​​ള്ളി​​ൽ​നി​​ന്ന് കാ​​ടി​​ന്റെ ആ​​ഴ​​ത്തി​​ൽ​നി​​ന്നു മ​​ര​​ങ്ങ​​ളെ​​യും പാ​​റ​​ക​​ളെ​​യും പി​​ള​​ർ​​ക്കാ​​ൻ ശേ​​ഷി​​പ്പെ​​ട്ട് വ​​രു​​ന്ന കൊ​​ടു​ങ്കാ​​റ്റു​​പോ​​ലെ അ​​വ​​ളെ ചു​​റ്റി​​വ​​ള​​ഞ്ഞ് പി​​ടി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് അ​​റി​​ഞ്ഞു​കൊ​​ണ്ടേ​​യി​​രു​​ന്നു.

സ്കൂ​​ളി​​ലേ​​ക്ക് ന​​ട​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ കൊ​​ച്ചു ചോ​​ദി​​ച്ചു, ‘‘അ​​മ്മാ മാ​​മ​​നെ​​ങ്ങ​​നെ​​യാ ച​​ത്ത​​ത്?’’

“ച​​ത്ത​​ത​​ല്ല മോ​​ളെ, കൊ​​ന്ന​​താ.”

ഇ​​തു​​വ​​രെ ദേ​​വു​​വി​​നോ​​ട് അ​​വ​​ൾ അ​​ങ്ങ​​നെ പ​​റ​​ഞ്ഞി​​ട്ടി​​ല്ല.

ദേ​​വു ക​​ണ്ണു മി​​ഴി​​ച്ചു. അ​​ത്ഭു​​ത​​ത്തോ​​ടെ ചോ​​ദി​​ച്ചു “ആ​​രാ മ്മേ..?’’

“​ചെ​​ന്നാ​​യ്ക്ക​​ളാ മോ​​ളെ.” അ​​വ​​ൾ ഒ​​റ്റ​​വാ​​ക്കി​​ൽ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

“കാ​​ട്ടീ​​ന്നു വ​​ന്ന​​താ. മ്മേ?’’ ​​കൊ​​ച്ചു വീ​​ണ്ടും ചോ​​ദി​​ച്ചു.

“അ​​ല്ല, നാ​​ട്ടീ​​ന്നു വ​​ന്ന​​താ...”

ദേ​​വു മു​​ഖംചെ​​രി​​ച്ചു അ​​മ്മ​​യെ നോ​​ക്കി…

നാ​​ട്ടി​​ലെ ചെ​​ന്നാ​​യ്ക്ക​​ളെ​​ക്കു​​റി​​ച്ച് അ​​വ​​ൾ അ​​റി​​ഞ്ഞു തു​​ട​​ങ്ങി​​യി​​ട്ടി​​ല്ല.

അ​​തു​​കൊ​​ണ്ടാ​​കും അ​​വ​​ൾ ആ​​ലോ​​ച​​ന​​യി​​ൽ ത​​പ്പി​​ത്ത​​ട​​ഞ്ഞു ന​​ട​​ത്തം തു​​ട​​ർ​​ന്നു.

കാ​​ട് അ​​വ​​രെ നോ​​ക്കി ഇ​​ള​​കാ​​തെ, ഇ​​ല​​യ​​ന​​ക്ക​​ങ്ങ​​ൾ കേ​​ൾ​​പ്പി​​ക്കാ​​തെ നി​​ന്നു.

Tags:    
News Summary - madhyamam weekly malayalam story

വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവരുടേത്​ മാത്രമാണ്​, മാധ്യമത്തി​േൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്​പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്​. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.