നിറം -കെ.എസ് രതീഷ് എഴുതിയ കഥ

‘‘ത​വി​ട്ടു പ​ശു​വി​ൻ വെ​ളു​ത്ത പാ​ല് കു​ടി​ച്ച​തി​ൽ​പ്പി​ന്നേ,

ക​റു​ത്ത രാ​ത്രി ഈ ​നി​റ​മെ​ല്ലാം ഓ​ർ​ത്തു​കി​ട​ന്നു ഞാ​ൻ.’’ (ഞ​ങ്ങ​ളി​റ​ങ്ങാ​ൻ നേ​രം മ​ണ്ടേ​ല ബി​നു പാ​ടി​യ​ത്)

അ​തി​ർ​ത്തി ഗ്രാ​മ​മാ​യ പ​ന്ത​യി​ലു​ണ്ടാ​യ ക​റു​പ്പു യു​ദ്ധ​മോ, നി​റ​വെ​റി​യു​ടെ ഇ​ര​ക​ളാ​യി ഞ​ങ്ങ​ള് മൂ​ന്നു പി​ള്ളേ​ര് എ​ട്ടാം ത​ര​ത്തി​ൽ പ​ഠി​പ്പു​നി​ർ​ത്തി​പ്പോ​യ​തോ ഒ​രു ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ​യും ഭാ​ഗ​മ​ല്ല.

ഞ​ങ്ങ​ളെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ക​രി​മ​ൻ ഷി​ബു​വെ​ന്നു വി​ളി​ക്കു​ന്ന ഞാ​നും മ​ണ്ടേ​ല ബി​നു​വും കാം​ബ്ലി വി​നോ​ദും. കു​റേ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മു​മ്പ് ഈ ​നാ​ട്ടി​ൽ പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ ഒ​രു യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ​പോ​ലും ര​ഹ​സ്യ​മോ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ നി​ങ്ങ​ളൊ​രി​ക്ക​ലും അ​റി​യാ​നു​മി​ട​യി​ല്ല, പി​െ​ന്ന​യ​ല്ലേ ഞ​ങ്ങ​ള് മൂ​ന്ന് ക​റു​പ്പ​ൻ പി​ള്ളേ​ര് മ​നം​നൊ​ന്ത് സ്‌​കൂ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ കാ​ര്യം.

ഞാ​ന​ത് ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​യാം. കാ​ര​ണം, സ​മാ​ന​മാ​യ ഒ​രു വി​പ്ല​വ​ത്തി​നാ​ണ് ഈ ​രാ​ത്രി​യി​ൽ ഞാ​നും കാം​ബ്ലി​യും ച​ങ്ങാ​തി​യാ​യ മ​ണ്ടേ​ല ബി​നു​വി​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ​തൊ​ട്ട് സ​ത്യം ചെ​യ്തി​റ​ങ്ങി​പ്പു​റ​പ്പെ​ട്ട​ത്. ഈ ​സം​ഭ​വം പ്രാ​ദേ​ശി​ക പേ​ജി​ൽ ഒ​രു കോ​ളം വാ​ർ​ത്ത​യോ പൊ​ലീ​സ്‌ കേ​സോ ആ​യേ​ക്കാം.

പ​ന്ത​പ്പ​ള്ളി​യി​ലെ പെ​രു​ന്നാ​ളി​ന് പ​തി​വാ​യി ക്രി​സ്തു​ച​രി​തം നാ​ട​ക​മു​ണ്ട്. ആ ​ത​വ​ണ, പൊ​ന്നും മൂ​രും കു​ന്തി​രു​ക്ക​വു​മാ​യി വ​രു​ന്ന രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രാ​ക്കാ​മെ​ന്ന് ഇ​ട​വ​ക വി​കാ​രി ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വാ​ക്കാ​ൽ ഉ​റ​പ്പു​ത​ന്നു. പ​ക​ര​മാ​യി കാ​ട് വെ​ട്ടി​ച്ചു, ക​ല്ല​റ വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി, കാ​ന കോ​രി​ച്ചു. എ​ന്നി​ട്ടോ, നി​റം പോ​രാ​ന്ന് കാ​ര​ണം പ​റ​ഞ്ഞ് അ​തേ വി​കാ​രി​യ​ച്ച​ൻ ഞ​ങ്ങ​ളെ ഇ​ട​യ​ന്മാ​രാ​ക്കി സ്റ്റേ​ജി​ന്റെ ഏ​റ്റ​വും പി​ന്നി​ലാ​ക്കി. അ​തും പോ​രാ​ഞ്ഞി​ട്ട് എ​ന്നെ​യും മ​ണ്ടേ​ല​യെ​യും ഡ​ബി​ൾ റോ​ളി​ൽ ക​ള്ള​ന്മാ​രാ​ക്കി ക്രി​സ്തു​വി​ന്റെ ഇ​ട​ത്തും വ​ല​ത്തും ക്രൂ​ശി​ച്ചു. നാ​ട​കം ന​ന്നാ​യി, ന​ല്ല കൈ​യ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു.

പ​ക്ഷേ, അ​തി​ലെ ചി​ല രം​ഗ​ങ്ങ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഞ​ങ്ങ​ളെ രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​രാ​യി കാ​ണാ​ൻ ഒ​രു​ങ്ങി​വ​ന്ന ക​റു​മ്പി​ക​ളാ​യ മൂ​ന്ന് ത​ള്ള​മാ​ർ​ക്കും വ​ലി​യ നീ​റ്റ​ലാ​യി. അ​താ​ണ് വി​പ്ല​വ​ക​ര​മാ​യ ക​റു​പ്പു​യു​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ കാ​ര​ണം.

ഇ​പ്പോ​ൾ അ​ര​യ്ക്ക് കീഴ്​പ്പോ​ട്ട് ത​ള​ർ​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന മ​ണ്ടേ​ല ബി​നു, അ​ന്ന് രാ​ത്രി ദാ​സ​ൻ പ​ട്ടാ​ള​ത്തി​ന്റെ ഇ​ര​ട്ട​ക്കു​ഴ​ൽ അ​ടി​ച്ചു​മാ​റ്റി. വെ​ളു​ത്ത മാ​താ​വി​ന്റെ രൂ​പ​ക്കൂ​ടി​ന് പി​ന്നി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചു​നി​ന്ന് ഇ​ട​വ​ക വി​കാ​രി​യു​ടെ നെ​ഞ്ചു​നോ​ക്കി കാ​ഞ്ചി വ​ലി​ച്ചു. ഉ​ന്ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ വി​ട്ട ഉ​ണ്ട, പ​ള്ളിമു​റ്റ​ത്തെ വ​ലി​യ കാ​ട്ട​ത്തി​യു​ടെ നെ​ഞ്ചി​ലോ, പ​ള്ളി​യു​ടെ തി​രു​നെ​റ്റി​യി​ലോ അ​തി​നും പി​ന്നി​ലെ തെ​മ്മാ​ടി​ക്കു​ഴി​യി​ലോ കാ​ണും.

തോ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും തോ​റ്റു​പോ​യ ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ന്നോ​ടെ പ​ള്ളി വി​ട്ടു. ക​റു​ത്ത ച​ട്ട​യു​ള്ള ബൈ​ബി​ളും വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു. ക​റു​പ്പു​യു​ദ്ധ​മെ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്രം പ​ര​സ്പ​രം ഇ​പ്പോ​ഴും കു​ടി​ക്കാ​നി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ഇ​തി​നെ​യാ​ണ്.

ഈ ​സം​ഭ​വം ഞാ​ൻ ‘ക​റു​പ്പു​യു​ദ്ധ’​മെ​ന്ന പേ​രി​ൽ ഒ​രു ക​ഥ​യാ​ക്കി, പ​തി​പ്പു​ക​ളി​ൽ അ​യ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​ച്ച​ടി​ച്ചു വ​ന്നോ​ന്നൊ​ന്നും എ​നി​ക്ക​റി​ഞ്ഞൂടാ. എ​നി​ക്കി​ങ്ങ​നെ ഓ​രോ​ന്ന് നോ​വു​മ്പോ​ഴും തോ​ന്നു​മ്പോ​ഴും ഒ​റ്റ എ​ഴു​ത്തെ​ഴു​തും. ആ ​ക​ഥ​ക​ളി​ൽ എ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു എ​ന്നൊ​ന്നും ചോ​ദി​ക്ക​രു​ത്, ഞാ​ന​തി​ൽ നൊ​ന്തി​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ചി​ല​പ്പോ​ഴി​തും എ​ഴു​തി​പ്പോ​കും. ഇ​നി, നി​റ​വെ​റി​യും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഭാ​വി തി​രി​ച്ചു​വി​ട്ട​തും പ​ഠി​പ്പു​നി​ർ​ത്ത​ലു​മു​ള്ള ആ ​നോ​വ​ൻ ക​ഥ പ​റ​യാം.

ഇ​രു​പ​ത് കൊ​ല്ലം മു​മ്പു​ള്ള ഒ​രോ​ണ​ക്കാ​ല​ത്താ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ൾ മൂ​ന്നും ഒ​ടു​വി​ല​ത്തെ സ്‌​കൂ​ൾ പ​രീ​ക്ഷ​യെ​ഴു​തി​യ​ത്. ആ​ഗ്ര​ഹ​മു​ണ്ടാ​യി​ട്ടും അ​ന്നോ​ടെ തീ​ർ​ന്നു സ്‌​കൂ​ളും പ​ഠി​പ്പും പ​രീ​ക്ഷ​ക​ളും. അ​തി​ന്റെ കാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​നാ​യ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​ന്റെ മോ​ന്ത​ക്ക് ഒ​ന്നെ​ങ്കി​ലും പൊ​ട്ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് മ​ണ്ടേ​ല ബി​നു​വി​ന് ഒ​രാ​ഗ്ര​ഹം. മൂ​ത്ര​ക്കു​ഴ​ലി​ലെ പ​ഴു​പ്പ് നോ​ക്കി അ​വ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞോ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​വ​ന്റെ മോ​ളും പെ​ണ്ണും വ​ന്ന് എ​ത്തി​നോ​ക്കി. ഞാ​നും കാം​ബ്ലി​യും രാ​ത്രി​യാ​ണെ​ന്നോ, പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ നാ​ട്ടി​ലെ പ്ര​മാ​ണി​യാ​ണെ​ന്നോ ചി​ന്തി​ച്ചി​ല്ല. മ​ണ്ടേ​ല​ക്ക് വേ​ണ്ടി അ​യാ​ളെ ത​ല്ലാ​നു​റ​പ്പി​ച്ച് ഇ​റ​ങ്ങി​യ​ങ്ങ് ന​ട​ന്നു.

മ​ണ്ടേ​ല സ്‌​കൂ​ളി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി അ​വ​ന്റെ അ​പ്പ​ന്റെ വ​ഴി​ക്ക് തെ​ങ്ങി​ന്റെ മു​ക​ളി​ൽ ക​യ​റി. വീ​ണ്, ന​ട്ടെ​ല്ലു ത​ക​ർ​ന്ന് കി​ട​പ്പി​ലു​മാ​യി. കാം​ബ്ലി പാ​റ​പൊ​ട്ടി​ക്ക​ണ ക​മ്പ​നി​യി​ലാ​യി. കോ​ർ​പ​റേ​ഷ​ന്റെ ച​വ​റു കോ​ര​ണ ക​രാ​ർ പ​ണി​ക്ക് ഞാ​നി​പ്പോ​ഴും പോ​കു​ന്നു​ണ്ട്.

പെ​ണ്ണി​നും മോ​ൾ​ക്കും അ​തി​ലൊ​ന്നും ഒ​രെ​തി​ർ​പ്പു​മി​ല്ല. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ ആ​ഴ്ച​യി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ള് കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ക്ക​ണ​തി​ലാ​ണ് ആ ​മൂ​ന്നും, ജീ​വ​ൻ പി​ടി​ച്ചു​നി​ർ​ത്ത​ണ​ത്.

ഒ​ന്ന് വ​ലി​ക്കാ​നും കു​ടി​ക്കാ​നും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​ര​വും കാ​ത്ത് കി​ട​ക്കു​ന്ന മ​ണ്ടേ​ല, ഇ​ന്ന് ഒ​രു തു​ള്ളി തൊ​ടു​ന്നി​ല്ല. മൂ​ത്രം പോ​കാ​നി​ട്ടി​രു​ന്ന കു​ഴ​ലി​ൽ പ​ഴു​പ്പും ചു​വ​പ്പും. ഉ​ട​നെ​ങ്ങാ​നും ച​ത്തു​പോ​കു​മോ​ന്ന് അ​വ​നു​പേ​ടി. അ​തി​നു​മു​മ്പ് അ​വ​ന് ആ ​പ​പ്പ​നാ​ഭ​നോ​ട് പ​ക​രം വീ​ട്ട​ണം.

പാ​റ പൊ​ട്ടി​ച്ചും വ​ള​യം പി​ടി​ച്ചും ത​ഴ​മ്പി​ച്ച കാം​ബ്ലി​യു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ച് മ​ണ്ടേ​ല ഒ​റ്റ​ച്ചോ​ദ്യം.

‘‘ആ ​പ​പ്പ​നാ​ഭ​നി​ട്ട് നീ ​ന​ല്ലൊ​ര​ണ്ണം പൊ​ട്ടി​ക്കോ​ടാ...’’ എ​ന്നോ​ടും അ​ങ്ങ​നെ ചോ​ദി​ച്ചു. ഞാ​നെ​ന്ത് പ​റ​യാ​ൻ. ഈ ​മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ മോ​ളും എ​ന്റെ ചെ​റു​ക്ക​നും കാം​ബ്ലി​യു​ടെ ഇ​ര​ട്ട പെ​ൺപി​ള്ളേ​രും അ​തേ സ്‌​കൂ​ളി​ലാ​ണ് പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തു​മാ​ത്ര​മ​ല്ല, പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ ഇ​പ്പോ​ഴ​തി​ന്റെ മാ​നേ​ജ​രാ​ണ്. എ​ന്നി​ട്ടും കാം​ബ്ലി സ​മ്മ​തി​ച്ചു. അ​വ​ന​ങ്ങ​നെ വെ​റും വാ​ക്ക് പ​റ​യൂ​ല, ചെ​യ്യു​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ ചെ​യ്യും. പ​ന്ത​യി​ലെ ഒ​രു​ത്ത​നും അ​വ​ന്റെ നേ​ർ​ക്ക് നി​ക്കൂ​ല. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ കൈ​യീ​ന്ന് ശ​രി​ക്കൊ​ന്ന് കി​ട്ടി​യാ​ൽ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ വീ​ണ് ചാ​വും, അ​താ​ണ് എ​ന്റെ പേ​ടി.

മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ ത​ല​യി​ൽ തൊ​ട്ട് സ‌​ത്യോം ചെ​യ്ത്, ത​ല​യി​ണ​യു​ടെ കീ​ഴി​ൽ അ​ഞ്ഞൂ​റി​ന്റെ നോ​ട്ടും ​െവ​ച്ചി​ട്ട് ഞ​ങ്ങ​ളി​റ​ങ്ങി. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ ന​ട​പ്പി​ന് പ്ര​തി​കാ​രവേ​ഗം.

‘‘ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ക്കും’’ ഫോ​ൺ ചെ​വി​യി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട്, മ​ണ്ടേ​ല നാ​ലി​ലോ മൂ​ന്നി​ലോ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച നി​റ​പ്പാ​ട്ട് മൂ​ളു​ന്നു.

‘‘ത​വി​ട്ടു പ​ശു​വി​ൻ വെ​ളു​ത്ത പാ​ല് കു​ടി​ച്ച​തി​ൽ പി​ന്നേ,

ക​റു​ത്ത രാ​ത്രി ഈ ​നി​റ​മെ​ല്ലാം ഓ​ർ​ത്തു​കി​ട​ന്നു ഞാ​ൻ.’’

‘‘കാം​ബ്ലി, നീ ​പ​പ്പ​നാ​ഭ​നെ ത​ല്ലാ​ൻ പോ​വേ​ണാ?’’ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ നേ​ർ​ക്ക് അ​വ​ന്റെ നോ​ട്ടം ക​ണ്ടി​ട്ട് എ​നി​ക്ക് പേ​ടി​യാ​യി. ഇ​രു​ട്ടി​ലൂ​ടെ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ര​ണ്ട് ബീ​ഡി​ക​ൾ മി​ണ്ടാ​തെ നീ​റി. ഇ​പ്പ​ഴി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും, ഒ​രി​ക്ക​ലെ​നി​ക്കും പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​നെ ത​ല്ല​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നീ​ട്ടു​ണ്ട്.

എ​ട്ട് സി​യി​ലെ പി​ൻ​െബ​ഞ്ചി​ൽ, പു​റ​ത്ത് മ​ഴ​പെ​യ്യു​ന്ന​തും മ​രം​പെ​യ്യു​ന്ന​തും ഞ​ങ്ങ​ള് മൂ​ന്നും നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കും. ഇ​ല്ലാ​ത്ത പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ​ക്കാ​ൾ വെ​യി​ല് പൂ​ത്ത മൈ​താ​ന​വും ബി​ഗ് സ്‌​ക്രീ​നു​ള്ള ജ​നാ​ല​യും, രു​ചി​യു​ള്ള ക​ഞ്ഞി​പ്പു​ര​യു​മാ​ണ് കൗ​തു​ക​മു​ള്ള പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​ത്.

ഓ​ണം വ​രു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ്, സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ മു​റ്റ​ത്ത് തു​മ്പി​ക​ളെ​ത്താ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ ഒ​രു ദി​വ​സം. പി.​ടി പി​രീ​ഡി​ൽ വെ​സ്റ്റി​ൻ​ഡീ​സ് ടീ​മി​നു​വേ​ണ്ടി ഇ​ന്ത്യ​ക്കാ​ര​ന്മാ​രെ അ​ടി​ച്ചു​പ​ര​ത്തി​യ ക്ഷീ​ണ​ത്തി​ൽ കാം​ബ്ലി ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. ഞ​ങ്ങ​ള് മൂ​ന്നും ഒ​റ്റ ടീ​മി​ലേ നി​ൽ​ക്കൂ​ന്നു​ള്ള വാ​ശി കാ​ര​ണം ക്ലാ​സി​ലെ മ​റ്റു​പി​ള്ളേ​ര് ഞ​ങ്ങ​ളെ വെ​സ്റ്റി​ൻ​ഡീ​സാ​ക്കി. ഞ​ങ്ങ​ള​ങ്ങ് സ​മ്മ​തി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു, അ​വ​ര് ഇ​ന്ത്യ​ൻ ടീം. ​ഇ​ന്ത്യ​ൻ ടീ​മി​ന്റെ ക്യാ​പ്റ്റ​ൻ വെ​ള്ള​പ്പാ​റ്റ കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​ർ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ക്ലാ​സി​ന്റെ​യും ലീ​ഡ​റാ​ണ്.

ബെ​ൽ​ബോ​ട്ടം പാ​ന്റും ലാ​മ്പി സ്‌​കൂ​ട്ട​റും നെ​റ്റി​യി​ൽ വീ​ണ മു​ടി​യി​ൽ കി​ളി​ക്കൂ​ടു​മു​ള്ള പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ ബ​ന്ധു​വാ​യ കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​റി​നെ ലീ​ഡ​റാ​ക്കാ​ൻ സാ​റ​ന്മാ​ർ കാ​ണി​ച്ച വേ​ല​ക​ൾ ക​റു​പ്പു​യു​ദ്ധ​ത്തി​ൽ എ​ഴു​തി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​റം നോ​ക്കി​യാ​ണ് ടീ​മി​നെ വെ​സ്റ്റി​ൻ​ഡീ​സ് ആ​ക്കി​യ​തെ​ന്നും, പി​ള്ളേ​രെ​ല്ലാം നി​ർ​ത്താ​തെ കൂ​വി​യ​തെ​ന്നും ഞ​ങ്ങ​ളാ​രെ​ങ്കി​ലും ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ, സം​ശ​യ​മാ​ണ്.

ക​റു​ത്ത ബോ​ർ​ഡി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ ക​ര​ഞ്ഞോ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നേ​ർ​ക്ക് വി​ര​ല് ചൂ​ണ്ടി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​റും, പ​ള്ളി​വാ​ള് പോ​ലെ ചൂ​ര​ലു​പി​ടി​ച്ച് ഉ​റ​ഞ്ഞു​തു​ള്ളു​ന്ന പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റും. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​ദ്യ​മൊ​ന്നും കാ​ര്യം മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ക്ലാ​സി​നു മു​ന്നി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​നി​ർ​ത്തി ല​ളി​താം​ബി​ക ടീ​ച്ച​റും കു​ഞ്ഞാ​ലി സാ​റും ചേ​ർ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ​ഞ്ചി​ക​ൾ ത​പ്പു​ക​യാ​ണ്. പി​ള്ളേ​രു​ടെ​യും ജ​നാ​ല​ക​ൾ വ​ഴി മ​റ്റു ടീ​ച്ച​ർ​മാ​രു​ടെ​യും ആ​ണി നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളും ഞ​ങ്ങ​ളെ ക​റു​പ്പ​ൻ ബോ​ർ​ഡി​ൽ ക്രൂ​ശി​ച്ചു.

ദേ​ഹ​പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്ക് ഞ​ങ്ങ​ളെ സ്റ്റോ​ർ​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. അ​ടി​നി​ക്ക​റി​ടാ​ൻ മ​ടി​യു​ള്ള മ​ണ്ടേ​ല മു​ണ്ട​ഴി​ക്കാ​ൻ വി​സ​മ്മ​തി​ച്ചു. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ ചൂ​ര​ൽ ഭ​ദ്ര​കാ​ളി തോ​റ്റം പാ​ടി. മു​ൻ​വ​ശം പൊ​ത്തി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ ക​രി​ന്തു​ട​യി​ൽ ചോ​ര​പ്പാ​ട്. മൂ​ന്നാ​ളു​ടെ​യും ക​രി​ഞ്ച​ന്തി വി​ട​വു​ക​ളി​ൽ തെ​ളി​വെ​ടു​പ്പി​നാ​യി ചൂ​ര​ലു പാ​മ്പ് ഇ​ഴ​ഞ്ഞു ക​യ​റി. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ ചി​രി. ഞ​ങ്ങ​ള് ഒ​ന്നി​ച്ചു ക​ര​ഞ്ഞു. സ​ഞ്ചി​യി​ലും കീ​ശ​യി​ലും കൈ​യി​ട്ട​വ​ർ​ക്ക് ആ​കെ കി​ട്ടി​യ​ത് വെ​ള്ള​രി മാ​ങ്ങ​യു​ടെ പ​കു​തി​യും, കൊ​പ്ര​പ്പൂ​ള് പേ​പ്പ​റി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞ ഉ​പ്പും പി​ന്നെ മൂ​ന്ന് കാ​ന്താ​രി മു​ള​കും.

കാ​ര​ണ​മ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴും ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു വി​ഷ​മ​വും തോ​ന്നി​യി​ല്ല. സ്റ്റാ​മ്പി​ന് പി​രി​ച്ച പൈ​സ നൂ​റ്റി​മു​പ്പ​ത് രൂ​പ, കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​റി​ന്റെ ബാ​ഗി​ൽ കാ​ണാ​നി​ല്ല. ആ ​പി​രി​വ്, മൂ​ന്നാ​ളി​ൽ ആ​കെ കൊ​ടു​ത്ത​ത് ഞാ​ൻ മാ​ത്രം. ക്ലാ​സി​ലെ വേ​റെ ഒ​രാ​ളെ​യും അ​വ​ർ സം​ശ​യി​ച്ചി​ല്ല എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ളെ ഏ​റ്റ​വും നീ​റ്റി​യ​ത്. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ വ​ഴി​യി​ൽ ക​ള്ള​ക്കു​ഴി​യും കു​പ്പി​ച്ചി​ല്ലും നി​റ​ച്ചു. ലാം​ബി പ​ക്ഷേ, വ​ഴി​മാ​റി​പ്പോ​യി.

പി​റ്റേദി​വ​സം പേ​പ്പ​റി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞുെ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന തു​ക കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​ർ വീ​ട്ടി​ൽ മ​റ​ന്നു​െ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന കാ​ര്യ​വും ഞ​ങ്ങ​ള​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. ല​ളി​താം​ബി​ക ടീ​ച്ച​റി​ന്റെ സ​ത്യാ​ന്വേ​ഷ​ണ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പ്ര​സം​ഗം കേ​ട്ട് ഡെ​സ്കി​ന​ടി​യി​ലേ​ക്ക് ത​ല​കു​നി​ച്ചി​രു​ന്ന കാം​ബ്ലി, അ​വ​രെ​യും പ​പ്പ​നാ​ഭ​നെ​യും ചേ​ർ​ത്ത് കു​റേ ചീ​ത്ത വി​ളി​ച്ചു. മു​ണ്ടു​യ​ർ​ത്തി ക​രി​ന്തു​ട​യി​ലെ ചൂ​ര​ൽ​പ്പാ​ടി​ൽ പ​തി​യെ ത​ട​വി.

അ​ന്നു​മു​ത​ൽ സ്കൂ​ളി​ലോ​ട്ട് പോ​ക​ണ്ടാ​ന്ന് ക​രു​തി​യി​രു​ന്ന​താ​ണ്. പ​ക്ഷേ പ​രീ​ക്ഷ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഇ​ന്ത്യ​ക്കാ​രു​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഫൈ​ന​ൽ മാ​ച്ചു​ള്ളോ​ണ്ട് പ​രീ​ക്ഷ എ​ഴു​തി​യെ​ന്ന് വ​രു​ത്തി. ഞ​ങ്ങ​ള് ഫൈ​ന​ൽ ക​ളി​യി​ലും തോ​റ്റു. തു​ട പൊ​ട്ടി ഒ​ഴു​കി​യ കാം​ബ്ലി പ​നി​പി​ടി​ച്ചു കി​ട​പ്പി​ലാ​യി​പ്പോ​യി. പി​ള്ളേ​രെ​ല്ലാം കൂ​വി. അ​വ​സാ​ന പ​രീ​ക്ഷ​യു​ടെ ത​ലേ​ന്ന് രാ​ത്രി പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ ച​ത്തു​കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ സ്വ​പ്നം ക​ണ്ട​ത് പ​റ​ഞ്ഞു ചി​രി​ച്ചോ​ണ്ടാ​ണ് സ്‌​കൂ​ള് വി​ട്ടു​പോ​ന്ന​ത്. അ​തി​നു​ശേ​ഷ​മി​ന്നാ​ണ് പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഞാ​നും ചി​ന്തി​ച്ച​ത്. വ​ലി​യ ഗേ​റ്റി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ കൈ​ക​ൾ മു​റു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന കാം​ബ്ലി.

നാ​ട്ടി​ലെ ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ വീ​ട് വെ​ളി​ച്ചം​കെ​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടി​ട്ട് കാം​ബ്ലി​ക്ക് നി​രാ​ശ തോ​ന്നി. ‘‘പ​പ്പ​നാ​ഭ​നും വീ​ട്ടു​കാ​രും ഇ​ല്ലാ​തെ വ​രു​വോ​ടാ.’’ ഞ​ങ്ങ​ൾ ത​മ്മി​ൽ നോ​ക്കി. ഗേ​റ്റി​ന് താ​ഴി​ല്ല. കാ​റു​ക​ളും കി​ട​പ്പു​ണ്ട്. നാ​ല​ഞ്ച് പ​ണി​ക്കാ​രെ​ങ്കി​ലും ആ ​വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്ത് എ​പ്പോ​ഴും കാ​ണു​ന്ന​താ​ണ്. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ കൈ ​പി​ടി​ക്കാ​ൻ പാ​ങ്ങു​ള്ള ഒ​റ്റൊ​രു​ത്ത​നും അ​തി​ലും കാ​ണി​ല്ല. എ​ന്റെ ഭ​യ​ങ്ങ​ളെ ഞാ​ൻ തി​രു​ത്തി. ‘‘അ​ളി​യാ പ​പ്പ​നാ​ഭ​നെ പൊ​ട്ടി​ച്ചാ​ടാ...’’ ഫോ​ണി​ന്റെ മ​റു​ത​ല​യി​ൽ മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ ചി​രി. ഞ​ങ്ങ​ളും ത​മ്മി​ൽ ചി​രി​ച്ചു. മ​ണ്ടേ​ല​ക്ക് അ​പ്പോ​ഴും നി​റ​ങ്ങ​ളു​ടെ പാ​ട്ടു ത​ന്നെ​യാ​ണ്.

ഗേ​റ്റ് ച​വി​ട്ടി​ത്തു​റ​ന്ന കാം​ബ്ലി, പാ​റ പൊ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ ചീ​ത്ത വി​ളി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​യ​ൽ​വീ​ടു​ക​ളു​ടെ ഞെ​ട്ടി ഉ​ണ​ര​ൽ. ഞാ​നും വി​ട്ടു​കൊ​ടു​ത്തി​ല്ല. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ന്റെ സ​ക​ല പൂ​ർ​വി​ക​രെ​യും നി​ര​ത്തി​നി​ർ​ത്തി തു​ണി​യ​ഴി​പ്പി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ക​ല്ലെ​ടു​ത്ത് മു​ക​ളി​ലെ നി​ല​യി​ലെ ക​ണ്ണാ​ടി​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു ബൗ​ൺ​സ​ർ. കാം​ബ്ലി ചെ​ടി​ച്ച​ട്ടി​ക​ളെ മ​ട​ല് ബാ​റ്റി​ന് ബൗ​ണ്ട​റി ക​ട​ത്തു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്ന​വ​ൻ മു​ണ്ട​ഴി​ച്ചി​ട്ട് തി​രി​ഞ്ഞു നി​ന്ന് ച​ന്തി വി​ട​ർ​ത്തി ഒ​റ്റ ഡ​യ​ലോ​ഗ്.

‘‘പ​പ്പ​നാ​ഭാ നാ​യി​ന്റെ മോ​നെ, നോ​ക്കെ​ടാ ഈ ​വെ​ട​വി​ലെ​ങ്ങാ​നും നി​ന്റെ സ്റ്റാ​മ്പി​ന്റെ പൈ​സ ഉ​ണ്ടോ​ന്ന്...’’ എ​നി​ക്ക് അ​വ​ന്റെ നി​ൽ​പു​ക​ണ്ടു ചി​രി​യാ​ണ് വ​ന്ന​ത്. ചി​രി​യ​മ​ർ​ത്തി, ഞാ​നും അ​നു​ക​രി​ച്ചു. അ​ര​യി​ൽ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന നി​ക്ക​റ​ഴി​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ പ്ര​യാ​സ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടി​ട്ട് കാം​ബ്ലി അ​ടു​ത്ത ഡ​യ​ലോ​ഗ് കാ​ച്ചി.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ളെ ജീ​വി​തം ക​ള​ഞ്ഞ​ത് നീ​യാ​ടാ പ​പ്പ​നാ​ഭാ, അ​ന്ന് പൈ​സ തി​രി​ച്ചു​കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ നി​ന​ക്ക് ക്ഷ​മ​പ​റ​യാ​ൻ തോ​ന്നി​യോ​ടാ പു​ല്ലേ! അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ക​റു​ത്ത ഞ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണ​ല്ലോ ക​ള്ള​ല​ക്ഷ​ണ​വും എ​ല്ലാ​വ​നും ക​ള​വു​മു​ത​ല് തി​ര​യാ​നു​ള്ള ഇ​ട​വും.’’ ആ ​പ​റ​ച്ചി​ലു​കേ​ട്ട് ഞാ​ൻ മു​ണ്ടെ​ടു​ത്ത് ഉ​ടു​ത്തു. ഒ​രു പൂ​ച്ച​ട്ടി​കൂ​ടെ വീ​ടി​ന്റെ ഇ​റ​യ​ത്തേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞി​ട്ട് ഞ​ങ്ങ​ളോ​രോ ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ച്, ആ​രു​വ​ന്നാ​ലും ഇ​ടി​ക്കാ​ൻ ത​യാ​റാ​യി നി​ന്നു. ഒ​രു ബ​ൾ​ബു​പോ​ലും തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ൾ വീ​ടി​ന്റെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്നു. ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും വാ​ർ​ധ​ക്യം ബാ​ധി​ച്ച ക​ര​ച്ചി​ലു​ക​ൾ. തി​രി​കെ ന​ട​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ എ​ന്നെ കാം​ബ്ലി വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലെ ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചു. വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലാ​കെ മ​ണ്ണെ​ണ്ണ മ​ണം. കാം​ബ്ലി എ​ന്റെ ചു​ണ്ടി​ലി​രു​ന്ന് ചി​രി​ക്കു​ന്ന ബീ​ഡി വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു. വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​നാ​യി ഞാ​ൻ ചു​വ​രി​ലൂ​ടെ കൈ ​പ​ര​തി. ആ ​രം​ഗം കാ​ണാ​ൻ വ​യ്യെ​ന്ന് ര​ണ്ടോ മൂ​ന്നോ ത​വ​ണ ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടാ​ണ് നീ​ണ്ട‌ ലൈ​റ്റ് തെ​ളി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന​ത്.

മു​റി​യു​ടെ ഒ​ത്തന​ടു​ക്ക് കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്ന് വി​റ​ക്കു​ന്ന പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റും ഭാ​ര്യ​യും. ര​ണ്ടാ​ളും ക​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ന് മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​യി​ൽ ന​ന​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്. ഇ​നി​യും ബാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ന്നാ​സി​ൽ നീ​ല നി​റം. തൊ​ട്ടു​മു​ന്നി​ൽ ആ​ർ​ത്തി​പി​ടി​ച്ച തീ​പ്പെ​ട്ടി. പൊ​തി​ഞ്ഞുെ​വ​ച്ച ഭ​ക്ഷ​ണം. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ​സാ​റി​ന്റെ ഭ​യം ക​ണ്ടി​ട്ട് മു​ഖം വി​ട​രു​ന്ന കാം​ബ്ലി​യു​ടെ നേ​ർ​ക്ക് ഞാ​ൻ ഒ​രു​ത​വ​ണ നോ​ക്കി.

തീ​പ്പെ​ട്ടി​യു​ടെ നെ​ഞ്ചി​ൽ കാം​ബ്ലി ച​വി​ട്ടി. തീ ​ഒ​ളി​പ്പി​ച്ച ക​റു​ത്ത ത​ല​യ​ൻ തി​രി​ക്കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ അ​ത് ഛർ​ദി​ച്ചു. ഞാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന വെ​ള്ളം എ​ന്തി​നെ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ ചോ​ദ്യം. വാ​ങ്ങി നി​ല​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ഴി​ച്ചു. ക​ന്നാ​സ് മാ​റ്റിെ​വ​ച്ചു. കാം​ബ്ലി അ​വ​രെ സെ​റ്റി​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​രു​ത്തി. മു​ന്നി​ലാ​യി ഞാ​നും ഇ​രു​ന്നു.

മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ വി​ളി വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. ഞാ​ൻ ഫോ​ണി​ന്റെ സ്‌​ക്രീ​ൻ കാം​ബ്ലി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തി​ന് നേ​രെ പി​ടി​ച്ചു. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് ഗൗ​ര​വം. ഫോ​ണും വാ​ങ്ങി പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി​നി​ന്ന് മ​ണ്ടേ​ല​യോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്നു. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​ന്റെ നേ​ർ​ക്ക് ബാ​ല്യം മ​റ​ക്കാ​ത്ത ഞാ​ൻ കൈ​കൂ​പ്പി​പ്പോ​യി. സാ​റും എ​ന്നോ​ട് കൈ ​കൂ​പ്പി.

ഞാ​ൻ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. ഞ​ങ്ങ​ളോ​ട് ഒ​രി​ക്ക​ലും ചി​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത സാ​റി​നി​പ്പോ​ഴും അ​തേ ദു​ഷി​ച്ച മു​ഖം. വി​റ​ക്കു​ന്ന ഭാ​ര്യ​യെ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ കൈ​യി​ൽ മു​റു​ക്കെ പി​ടി​ക്കു​ന്നു. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ൽ പൊ​ട്ടി​യ​ട​ർ​ന്നു വീ​ണു. അ​തു കേ​ട്ടാ​ണ് കാം​ബ്ലി ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് വ​ന്ന​ത്. ‘‘ചാ​വാ​ൻ പോ​ണ​ങ്കി​ൽ അ​ങ്ങ് ച​ത്താ​പ്പോ​രെ എ​ന്തി​ന് മോ​ങ്ങ​ണ​ത്?’’ കാം​ബ്ലി​യോ​ട് എ​നി​ക്ക​പ്പോ​ൾ ദേ​ഷ്യം തോ​ന്നി.

‘‘മ​ണ്ടേ​ല​ക്കു വേ​ണ്ടി നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട്ട്, ര​ണ്ടെ​ണ്ണം പൊ​ട്ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നേ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ള്ളൂ.’’ പ​ക​യു​ടെ പൂ​ർ​വ വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക്ക​ഥ കാം​ബ്ലി പാ​റ​പൊ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന താ​ള​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു. ഉ​ഗ്ര​സ്ഫോ​ട​ന​ത്തി​ൽ വീ​ണ ആ ​ക​ഥ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​ന് ഓ​രോ​ർ​മ​യു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ആ ​മു​ഖം ക​ണ്ടാ​ല​റി​യാം. ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന്റെ പൂ​ർ​വ വി​ദ്യാ​ർ​ഥി​ക​ൾ ത​ല്ലാ​ൻ വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​തു മാ​ത്ര​മാ​യി​രി​ക്കും ഭാ​ര്യ​ക്കും മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ ആ ​ക​ഥ ഞാ​നാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ങ്കി​ൽ ചി​ല​പ്പോ​ൾ..?

മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ വി​ളി വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ കാം​ബ്ലി ക​ട്ട് ചെ​യ്തു. ‘‘ഞ​ങ്ങ​ള് കൊ​റേ എ​ണ്ണ​ത്തി​നെ പ​ല​പ്പോ​ഴാ​യി കൊ​ന്ന​ത​ല്ലേ എ​ന്നി​ട്ടി​പ്പോ​ൾ സ്വ​യം ചാ​വാ​നെ​ന്തു​ണ്ടാ​യി..?’’ കാം​ബ്ലി​യു​ടെ ഡ​യ​ലോ​ഗ് എ​നി​ക്കി​ഷ്ട​മാ​യി. ഇ​തു ഞാ​ൻ ക​ഥ​യാ​ക്കി​യാ​ൽ ഉ​റ​പ്പാ​യും ഇ​തേ വാ​ക്കു​ക​ൾ​ത​ന്നെ​യാ​കും ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ഴു​തു​ക.

മു​ന്നി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞുെ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന​ത് കാം​ബ്ലി തു​റ​ന്നു. പൊ​രി​ച്ച മീ​നി​ന്റെ ക​റു​പ്പ്. നി​ല​ത്തി​രു​ന്ന് അ​ത് ക​ഴി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. സാ​റി​ന്റെ ഭാ​ര്യ ഭ​ക്ഷ​ണ​മേ​ശ​യി​ലി​രു​ന്ന വെ​ള്ളം കാം​ബ്ലി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് നീ​ക്കി​െ​വ​ച്ചു.

പ​ഠി​ച്ച വ​ർ​ഷ​വും അ​പ്പ​ന്റെ പേ​രും അ​ക്കാ​ല​ത്തെ പ​ല​തും ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും സാ​റി​ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. എ​ട്ടി​ൽ സ്കൂ​ള് വി​ട്ടു​പോ​യ കാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​ൻ താ​നാ​ണെ​ന്ന് ആ​ദ്യ​മാ​യി കേ​ട്ട​തു​പോ​ലെ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ കു​നി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പൊ​തി​യി​ൽ ബാ​ക്കി​യി​രു​ന്ന​ത് ജ​നാ​ല​യി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് എ​റി​ഞ്ഞി​ട്ട് കാം​ബ്ലി കൈ​ക​ഴു​കി മു​ണ്ടി​ൽ തു​ട​ച്ചു. ഒ​തു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച മു​ണ്ടു​മാ​യി അ​വ​ർ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ ചെ​ന്നി​രു​ന്നു. കാം​ബ്ലി അ​വ​രെ ത​ല്ലു​മോ? ഞാ​ൻ ഭ​യ​ന്നു.

‘‘ചാ​വാ​ൻ തോ​ന്നി​യ​തെ​ന്തി​ന്..? ആ ​ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് അ​വ​ർ മു​ഖാ​മു​ഖം നോ​ക്കി. ഭാ​ര്യ വീ​ണ്ടും ക​ര​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ അ​ക​ത്തു​ചെ​ന്ന് വേ​ഷം മാ​റി വ​ന്നു. ഒ​റ്റ മു​ണ്ടും മു​റി​ക്കൈ​യ​ൻ ബ​നി​യ​നും. ഭാ​ര്യ​യും അ​ക​ത്തേ​ക്ക് പോ​യി. കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ.

‘‘വാ, ​ന​മു​ക്ക് പു​റ​ത്തി​രി​ക്കാം.’’ മു​റ്റ​ത്തി​ട്ടി​രു​ന്ന ക​സേ​ര​ക​ൾ നി​വ​ർ​ത്തി​െ​വ​ച്ച് ഞ​ങ്ങ​ളി​രു​ന്നു. ചാ​ഞ്ഞു​നി​ന്ന ഒ​രു മാ​വി​ന്റെ കൊ​മ്പി​ൽ പി​ടി​ച്ച് ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റ് ഒ​രേ നി​ൽ​പാ​ണ്. കാം​ബ്ലി ബീ​ഡി​ക്ക് തീ ​കൊ​ടു​ത്തു. സാ​റി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ വ​ലി​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് മ​ടി​തോ​ന്നി.

‘‘എ​നി​ക്കും ബീ​ഡി താ​ടോ...’’ കൈ ​നീ​ട്ടി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​നെ ഞാ​ൻ അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി. കാം​ബ്ലി ബീ​ഡി കൊ​ടു​ത്തു, ഞാ​ന​തി​ന് തീ​യും. സാ​റ് നി​ന്ന് പു​ക​ഞ്ഞു.

ഓ​രോ പു​ക​യി​ട​വേ​ള​യി​ലും സാ​റ് മ​രി​ക്കാ​നാ​ഞ്ഞ ക​ഥ ഞ​ങ്ങ​ൾ കാ​ത്തി​രു​ന്നു. ‘‘നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പേ​രെ​ന്തെ​ന്നാ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്..?’’ അ​റ്റ​ന്റ​ൻ​സ് വി​ളി​കേ​ട്ട എ​ട്ടാം ക്ലാ​സു​കാ​ര​ന്റെ അ​തേ ആ​വേ​ശ​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ മ​റു​പ​ടി കൊ​ടു​ത്തു.

‘‘ഇ​വ​ൻ വി​നോ​ദ്, കാം​ബ്ലി വി​നോ​ദെ​ന്ന് വി​ളി​ക്കും. ഞാ​ൻ ഷി​ബു. ഞ​ങ്ങ​ള് എ​ട്ട് സി​യി​ൽ സാ​റി​ന്റെ ക്ലാ​സി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി ഒ​രാ​ളു​ള്ള​ത് ബി​നു. ക്ലാ​സ് ന​മ്പ​ർ 8, ത​ള​ർ​ന്ന് കി​ട​പ്പാ​ണ്. സാ​റി​ന് ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ടോ..? എ​ട്ടി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ള് പ​ഠി​പ്പു​നി​ർ​ത്തി.’’ ഞ​ങ്ങ​ളാ​രും ആ ​ഓ​ർ​മ​യി​ലി​ല്ലെ​ന്ന് നെ​റ്റി​യി​ലെ ചു​ളി​വും നീ​ണ്ട പു​ക​യും സ​മ്മ​തി​ച്ചു. മ​ര​ത്തി​ന്റെ കൊ​മ്പി​ൽ ബീ​ഡി കു​ത്തി​യ​ണ​ച്ചു. ക​സേ​ര​യി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​ഭി​മു​ഖ​മാ​യി വ​ന്നി​രു​ന്നു. സാ​റി​ന്റെ ചു​ണ്ടി​ൽ മ​റ്റൊ​രു ക​ഥ​യു​ണ്ടെ​ന്ന് മു​ഖ​ത്തെ ചു​വ​പ്പ്.

‘‘എ​ന്റെ മോ​ൻ ഒ​രു അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ൽ ചാ​ടി​യെ​ടാ. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് അ​വ​ൻ ഒ​ന്നേ​യു​ള്ളൂ. ബാ​ങ്കി​ൽ ഒ​പ്പം ജോ​ലി​ചെ​യ്യ​ണ ഒ​രു പെ​ണ്ണി​നെ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു. അ​വ​ള് ഒ​രു വ​ലി​യ തു​ക ബാ​ങ്കീ​ന്ന് മോ​ഷ്ടി​ച്ചു. ഇ​പ്പൊ അ​വ​നെ​യും പൊ​ലീ​സ് തി​ര​യു​ന്നു. അ​വ​ള് രാ​ജ്യം വി​ട്ടെ​ന്നാ കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത്. എ​ല്ലാം ഇ​വ​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ. അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്ങാ​നും കാ​ണാ​ൻ ഇ​ട​വ​ന്നാ​ൽ ഞ​ങ്ങ​ള് പി​ന്നെ ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണോ...’’ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന ഭാ​ര്യ​യു​ടെ കൈ​യി​ൽ ക​ട്ട​ൻ കാ​പ്പി. അ​വ​രു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ലും മു​ടി​യും തോ​ർ​ന്നി​ട്ടി​ല്ല.

കാം​ബ്ലി ബീ​ഡി മാ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ച് കാ​പ്പി എ​ടു​ത്തു. ഞാ​ൻ വേ​ണ്ടെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. ‘‘എ​ന്നും ഇ​രു​ട്ടാ​കു​മ്പോ​ൾ ഇ​ത്തി​രി ചോ​റു വാ​ങ്ങി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ൻ വ​രും. എ​ന്നി​ട്ട് സ്കൂ​ളി​ന്റെ പി​ന്നി​ലെ ഗോ​ഡൗ​ണി​ൽ ചെ​ന്നു കി​ട​ക്കും. ഇ​ന്ന് നി​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടി​ട്ട് ഓ​ടി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു.’’ സാ​റി​ന്റെ നോ​ട്ടം ഗേ​റ്റി​ന് പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നീ​ണ്ടു.

‘‘എ​ന്റെ പേ​ടി ആ ​ചെ​റു​ക്ക​ൻ വ​ല്ല അ​ബ​ദ്ധോം കാ​ണി​ക്കോ​ന്നാ.’’ മ​ര​ത്തി​ന്റെ ച​രി​ഞ്ഞ കൊ​മ്പി​ൽ സാ​റ് ത​ല ചാ​രി നി​ന്നു. കാം​ബ്ലി സാ​റി​ന്റെ തോ​ളി​ൽ തൊ​ട്ടു.

‘‘ഇ​തി​നൊ​ക്കെ ചാ​വാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ എ​ന്നോ ച​ത്ത് തീ​ർ​ന്നേ​നെ. സാ​റ് ചെ​ന്ന് തീ​റ്റ പൊ​തി​ഞ്ഞെ​ട്. ഞ​ങ്ങ​ള് കൊ​ണ്ടു​കൊ​ടു​ക്കാം. ചെ​റു​ക്ക​നോ​ട് സ്റ്റേ​ഷ​നി​ൽ ചെ​ന്ന് കീ​ഴ​ട​ങ്ങാ​ൻ പ​റ.’’ മ​ട​ക്കി​യു​ടു​ത്ത മു​ണ്ട​ഴി​ഞ്ഞ്, വി​ന​യ​പൂ​ർ​വം നി​ൽ​ക്കു​ന്ന കാം​ബ്ലി​യോ​ട് എ​നി​ക്ക് ഇ​ഷ്ടം കൂ​ടി. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റ് കാം​ബ്ലി​യെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു.

അ​ക​ത്തേ​ക്കു പോ​യ സാ​റ് ഒ​രു കു​പ്പി​യു​മാ​യി വ​ന്നു. മൂ​ന്നാ​മ​ത് റൗ​ണ്ടി​ൽ സാ​റി​ന് മ​ണ്ടേ​ല​യോ​ട് സം​സാ​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു വാ​ശി. കാം​ബ്ലി എ​ന്നോ​ട് ത​ല​കു​ലു​ക്കി. ഫോ​ണു​മാ​യി ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മാ​റിനി​ന്നി​ട്ട് വ​ന്ന സാ​റ് എ​ന്റെ തോ​ളി​ൽ കൈ​യി​ട്ടു. ഫോ​ൺ എ​ന്റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ ​െവ​ച്ചു. മു​ഖ​ത്ത് ആ​ശ്വാ​സം. എ​ന്റെ ചു​ണ്ടി​ലെ ബീ​ഡി​യെ​ടു​ത്ത് വ​ലി​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി. മ​ണ്ടേ​ല​ക്ക് സം​ഭ​വി​ച്ച കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ചോ​ദി​ച്ച് നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ട്ടു. ഞാ​ൻ കു​ടി​ച്ചു​െ​വ​ച്ച ഗ്ലാ​സി​ൽ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റ് അ​ടു​ത്ത റൗ​ണ്ട് ഒ​ഴി​ച്ചു.

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പി​ള്ളേ​രു​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ തി​ര​ക്കി. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ ഇ​ര​ട്ട​ക​ളെ സാ​റി​ന​റി​യാം. ക​ളി​യാ​ക്കി​യ സാ​റി​നെ​തി​രെ സ്‌​കൂ​ളി​ൽ പ​രാ​തി​കൊ​ടു​ത്ത​തും മാ​നേ​ജ​രു​ടെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ത​ള്ളി​ക്ക​യ​റി​യ​തു​മാ​യ പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ളെ സാ​റ് ന​ന്നാ​യി ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു. കാം​ബ്ലി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് അ​ഭി​മാ​നം.

‘‘അ​ന്ന് അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നി​ങ്ങ​ള് വി​ളി​ച്ച ഈ ​തെ​റി​യൊ​ക്കെ വ​ള​രെ കു​റ​ഞ്ഞു​പോ​യെ​ന്നേ ഞാ​നും പ​റ​യൂ. ര​ണ്ടെ​ണ്ണം പൊ​ട്ടി​ക്കാ​ൻ തോ​ന്നി​യാ​ൽ അ​തി​നും മ​ടി​ക്ക​രു​ത്.’’ പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​ന്റെ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ ക​ര​ച്ചി​ലു​ ക​ല​ർ​ന്നു. സാ​റി​ന്റെ കാ​ലു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​റ​യ്ക്കാ താ​ളം. അ​ര ഒ​തു​ങ്ങി​യ ഒ​ഴി​ഞ്ഞ മ​ദ്യ​ക്കു​പ്പി ഉ​രു​ണ്ട് വീ​ണു. ഭം​ഗി​യു​ള്ള ആ ​കു​പ്പി എ​നി​ക്ക് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​ക​ണ​മെ​ന്നു തോ​ന്നി. പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റ് മ​ര​ത്തി​ന്റെ കൊ​മ്പി​ൽ ര​ണ്ട് കൈ​ക​ളും പി​ടി​ച്ചു.

‘‘ത​ല്ലി​ക്കോ​ടാ, ഒ​ട്ടും മ​ടി​ക്ക​ണ്ട.’’ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ന്നി​ൽ കു​നി​ഞ്ഞു നി​ന്ന സാ​റി​ന്റെ മു​ണ്ട് അ​ഴി​ഞ്ഞു​വീ​ണു. വെ​ളു​ത്ത ച​ന്തി​യു​ടെ വി​ട​വ്. ചൂ​ര​ലെ​ടു​ക്കാ​ൻ എ​ന്റെ കൈ ​വി​കൃ​തി​യാ​യി ചി​ന്തി​ച്ചു. സാ​റി​ന്റെ മു​ണ്ട് കാം​ബ്ലി വാ​രി​ചു​റ്റി​ക്കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടാ​ണ്, ഭാ​ര്യ വ​ന്ന​ത്. ഭ​ക്ഷ​ണ​പ്പൊ​തി ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് നീ​ട്ടി. സാ​റ് ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. കാം​ബ്ലി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. ഞാ​ൻ ആ ​പൊ​തി വാ​ങ്ങി. മ​ക​നു​വേ​ണ്ടി അ​വ​രെ​െന്ന തൊ​ട്ടു. എ​നി​ക്ക് അ​മ്മ​യെ ഓ​ർ​മ വ​ന്നു.

പൊ​തി​ക്ക് ന​ല്ല ചൂ​ട്, ഞാ​ൻ കൈ​മാ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു. നി​ര​ത്തി​ലെ ഇ​രു​ട്ട് ഞ​ങ്ങ​ളെ വി​ഴു​ങ്ങു​വോ​ളം സാ​റി​ന്റെ ഭാ​ര്യ ഗേ​റ്റും ചാ​രി​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഫോ​ൺ എ​ന്റെ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്ന് വി​റ​ച്ചു.

‘‘ആ ​ചെ​റു​ക്ക​നെ ര​ക്ഷി​ക്ക​ണം.’’ മ​ണ്ടേ​ല​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ ഗൗ​ര​വം. ഞാ​ൻ ഫോ​ണി​ന്റെ ടോ​ർ​ച്ച് തെ​ളി​ച്ചു. വെ​ളി​ച്ചം വേ​ണ്ടെ​ന്ന് കാം​ബ്ലി വി​ര​ൽ കാ​ണി​ച്ചു.

സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ മ​തി​ലു ചാ​ടി ഗോ​ഡൗ​ണി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്ന ഞ​ങ്ങ​ൾ മൈ​താ​ന​ത്തി​ന്റെ ന​ടു​ക്കെ​ത്തി. ഞാ​നി​ത്തി​രി നേ​രം പി​ച്ചി​ൽ നി​ന്നു. ക്രീ​സി​ൽ കാം​ബ്ലി​യും മ​റു​വ​ശ​ത്ത് മ​ണ്ടേ​ല​യും ബാ​റ്റി​ങ്ങി​ന് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​യി ക​ണ്ടു. സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും വെ​സ്റ്റി​ൻഡീ​സ് ടീ​മി​നെ​തി​രാ​യ കൂ​വ​ലു​ക​ൾ. കൃ​ഷ്ണ​കു​മാ​റി​ന്റെ ആ​ദ്യ ബോ​ളി​ൽ കാം​ബ്ലി​യു​ടെ വ​ക കൂ​റ്റ​ൻ സി​ക്സ​ർ. പ​ന്ത് സ്‌​കൂ​ളി​ന്റെ മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ പാ​ഞ്ഞു. കൂ​വ​ലു​ക​ൾ നി​ല​ച്ചു. വി​ര​ലു​ക​ൾ നാ​വി​ന​ടി​യി​ൽ തി​രു​കി വി​സി​ല​ടി​ക്കു​ന്ന എ​ന്നെ, കാം​ബ്ലി ശ​ബ്ദം താ​ഴ്ത്തി തെ​റി വി​ളി​ച്ചു. ഞാ​ൻ ചി​രി​ച്ചു.

ഗോ​ഡൗ​ണി​ന് പി​ന്നി​ലെ ഇ​രു​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും അ​ല​റി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് പ​പ്പ​നാ​ഭ​ൻ സാ​റി​ന്റെ മ​ക​ൻ ഓ​ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി, ഭ​ക്ഷ​ണ​പ്പൊ​തി​യു​മാ​യി ഞ​ങ്ങ​ളും അ​വ​ന്റെ പി​ന്നാ​ലെ പാ​ഞ്ഞു.