മ​ട

അ​ള​വി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ ഇ​രു​ട്ട് വി​രി​ക്കാ​നി​രു​ന്ന രാ​വി​ന്റെ ആ​രം​ഭ​ത്തി​ൽ, വി​ഷ​മു​ള്ള​തും വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തും ഒ​രു കെ​ട്ടു​വ​ര​മ്പി​ന്റെ അ​രി​കി​ലൂ​ടെ പ​തി​യെ നീ​ങ്ങി. കാ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി പ​രി​ച​യ​മു​ള്ള​വ​രാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രേ താ​ള​ത്തി​ലും, വേ​ഗ​ത്തി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു യാ​ത്ര.

കൂ​ടെ പി​റ​ന്ന​വ​രും പി​റ​പ്പി​ച്ച​വ​രും ഉ​ദ്ദേ​ശം, കൊ​ല്ല​ൻ​പ്പ​റ​മ്പി​ല് പാ​റ മ​റി​ഞ്ഞ് തോ​ട് കീ​റു​ന്നേ​നും, ചാ​ത്ത​പ്പ​ൻ തെ​യ്യം ഇ​ല്ല​ത്തു​നി​ന്ന് ഇ​ട​ന്തി​രി​ഞ്ഞ് ഇ​റ​ങ്ങു​ന്നേ​നും, ഇ​രു​പ​തേ​ക്ക​റി​ല് ഉ​രു​ള് പൊ​ട്ടു​ന്നേ​നും മു​മ്പേ മാ​ന​വ​രാ​ൽ മ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട​വ​രാ​യി​രു​ന്നു.

പ​ണ്ടൊ​രു ദൈ​ർ​ഘ്യം കു​റ​ഞ്ഞ പ​ക​ലി​ന്റെ അ​വ​സാ​നം, പ്ര​ദേ​ശ​വാ​സി​ക​ളു​ടെ മ​ധ്യേ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്റെ അ​മ്മ​യെ ഒ​തു​ക്ക​ത്തി​ൽ കി​ട്ടു​ക​യു​ണ്ടാ​യി. പീ​ത നി​റ​ത്തി​ൽ മു​ണ്ട് ചു​റ്റി​യ ഒ​രു സ്വാ​മി അ​തേ ദി​ശ​യി​ൽ ആ ​സ​മ​യം വ​ന്നെ​ത്തു​ക​യും പ്ര​വൃ​ത്തി ത​ട​യു​ക​യുംചെ​യ്തു. വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്റെ അ​മ്മ മ​റ്റാ​രും കേ​ൾ​ക്കാ​ത്ത ത​ര​ത്തി​ൽ സ്വാ​മി​യോ​ട് സ​ങ്ക​ടം പ​റ​ഞ്ഞു. ആ​ദ്യ കാ​ഴ്ച​യി​ൽ​ത​ന്നെ ഉ​ര​ഗ​ത്തി​ന് വി​ഷ​മി​ല്ലെ​ന്ന കാ​ര്യം അ​ദ്ദേ​ഹം മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

മു​മ്പ് പ​ല പ്ര​തി​ഷ്ഠ​ക​ളും ന​ട​ത്തി​യി​ട്ടു​ള്ള വ​ഴ​ക്ക​ത്തി​ൽ ശി​ര​സ്സ് പ​തി​ഞ്ഞൊ​രു ക​ൽ​രൂ​പം ക​ണ്ടെ​ത്തി സ​മീ​പ​ത്തു സ്ഥാ​പി​ച്ചു. നാ​ഗ​ശാ​പ​മെ​ന്ന ഭ​യം പി​ന്നീ​ട് വ​ന്ന കാ​ല​ത്ത് ഏ​വ​രെ​യും ഭ​യ​ഭ​ക്തി​യു​ള്ള​വ​രാ​ക്കി മാ​റ്റി. ആ ​ദി​വ​സം ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ആ​ദ്യ​മാ​യി തീ​ണ്ടാ​രി​യാ​യി, വീ​ടി​ന്റെ പു​റ​കു​വ​ശ​ത്ത് ആ​ല​സ്യ​ത്തോ​ടെ ഇ​രു​ന്നി​രു​ന്ന രാ​ധാ​മ​ണി, ഒ​രൊ​റ്റ വ​യ​ലാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നു​ന്ന ത​ര​ത്തി​ൽ പ​ര​ന്നു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ക​ണ്ട​വ​ര​മ്പി​ലൂ​ടെ പീ​ത​നി​റ​മാ​ർ​ന്നൊ​രു രൂ​പം നീ​ങ്ങു​ന്ന​ത് നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടു.

തു​ട​ക്കം

‘‘നി​ന്റ​തി​ര​ക്ക​ളി പാ​മ്പും​വ​ള​പ്പി​ല് ബേ​ണ്ടാ​ന്ന് ഞാ​ൻ കൊ​റേ പ​റ​ഞ്ഞി​ന്. ഓ​ന്റൊ​രു തീ​യി​ട​ല്. കു​ടും​ബം വെ​ച്ച​ക്കൂ​ലാ അ​യി​റ്റി​ങ്ങ.’’

അ​ടി​ക്കാ​ല് പൊ​ള്ളി നി​ട്ട​പ്രാ​ണ​നെ​ടു​ത്ത് തു​ള്ളു​ന്ന ജി​ഗേ​ഷി​നെ​യും, കോ​ൾ​ഗേ​റ്റ് ക​യ്യി​ലേ​ക്ക് ഇ​റ്റി​ച്ച് ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ കാ​ലി​ല് പെ​ര​ട്ടു​ന്ന ഓ​ന്റോ​ളെ​യും നോ​ക്കി രാ​ധാ​മ​ണി ക​ല​മ്പി. ഉ​ള്ളി​ലി​രു​ണ്ടു​കൂ​ടി​യ പേ​ടി​യി​ല് അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണ് നി​റ​ഞ്ഞു. ജി​ഗേ​ഷി​ന്റോ​ള് കോ​ൾ​ഗേ​റ്റ് പു​ര​ട്ടു​ന്ന​തി​നോ​ടൊ​പ്പം ‘‘എ​ന്റേ​ട്ട​ന് ഒ​ന്നും വ​രു​ത്ത​ല്ലേ മു​ത്ത​പ്പാ’’ എ​ന്ന് പി​റു​പി​റു​ത്ത​പ്പോ​ൾ രാ​ധാ​മ​ണി ആ​ന്ത​ലോ​ടെ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ഇ​രു​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. നി​ലാ​വു​ണ്ട്.

‘‘ന​ല്ല ന് ​ലാ​വു​ണ്ട്. നീ ​വാ ന​മ്മ​ക്ക് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ മൂ​സോ​റ​ട്ത്ത് പോ​യി​റ്റ് വ​രാ.’’

‘‘എ​ന്റെ പൊ​ന്ന് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളേ. നി​ങ്ങ​ളൊ​ന്ന് വാ​യി പൂ​ട്ട്. ഒ​രു മൂ​സ്സോ​റ്. ഞാ​ൻ വ​ണ്ടി​യെ​ടു​ത്തി​റ്റ് ഗ​വ​ണ്മെ​ന്റാ​ശൂ​ത്രീ​ല് പോ​യ്‌​ക്കോ​ളും. അ​വ​രെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഓ​യി​ൽ​മെ​ന്റ് തെ​രും.’’ പു​ക​ച്ചി​ല് സ​ഹി​ക്കാ​തെ ഹൂ​ശ് ഹൂ​ശ് എ​ന്നൊ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ട് ജി​ഗേ​ഷ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഈ ​കാ​ലും കൊ​ണ്ടാ​ടാ നീ ​ബൈ​ക്കെ​ടു​ത്ത് പോ​ന്ന​ത്. ഈ ​പൊ​ള്ള​ലും ബെ​ച്ചി​റ്റ് എ​നി അ​യി​ന്റെ കൂ​ടെ കൊ​റ​വേ​യി​ല്ലൂ. മൂ​സ്സോ​റ് തൊ​ട്ടാ മ​തി പൊ​ള്ള​ല് ഒ​ണ​ങ്ങാ​ൻ. ഗോ​യി​ന്നേ​ട്ട​ന്റെ വ​ള​പ്പി​ലേ​ക്കൂ​ടെ കെ​ള കീ​ഞ്ഞ് പോ​വാ.’’ മു​റ്റ​ത്തെ അ​യ​ലി​ലി​ട്ട വെ​ള്ള​മു​ണ്ട് നി​ർ​ദാ​ക്ഷി​ണ്യം കീ​റി രാ​ധാ​മ​ണി ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ അ​ടു​ത്ത് കു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ക​സേ​ര​ക്ക് മു​ക​ളി​ൽ നീ​ട്ടി​െ​വ​ച്ച കാ​ല് ജി​ഗേ​ഷ് മെ​ല്ലെ താ​ഴേ​ക്ക് നീ​ട്ടി. പൊ​ള്ളി​യ​തി​നു ചു​റ്റും തു​ണി വ​ലി​ച്ചു കെ​ട്ടു​മ്പോ​ൾ പു​ള​യു​ന്ന ജി​ഗേ​ഷി​നെ ക​ണ്ട് ഓ​ന്റോ​ള് ക​ണ്ണ് തു​ട​ച്ചു.

‘‘വേം ​വാ. എ​ന്റെ കൈ​മ്മ പി​ടി​ച്ചോ’’, രാ​ധാ​മ​ണി ജി​ഗേ​ഷി​നെ മു​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങാ​ൻ സ​ഹാ​യി​ച്ചു. ഞാ​നും കൂ​ടി വ​ര​ട്ടെ അ​മ്മേ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച മ​രു​മോ​ളെ അ​വ​ർ ത​ട​ഞ്ഞു.

‘‘ബേ​ണ്ടാ, നീ ​പൊ​റ​ത്താ​യി​റ്റ് ഇ​രി​ക്കു​വ​ല്ലേ. അ​ച്ഛ​നോ​ടി​പ്പം ഒ​ന്നും മി​ണ്ട​ണ്ട. ആ​ടെ കെ​ട​ന്നോ​ട്ട്.’’

വീ​ടി​ന്റെ പ​ടി​ഞ്ഞാ​റെ മു​റ്റ​ത്തൂ​ടെ ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ രാ​ധാ​മ​ണി ജി​ഗേ​ഷ് ച​പ്പ് കൂ​ട്ടി തീ​യി​ട്ട​യി​ട​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. സം​ശ​യി​ക്കാ​നൊ​ന്നൂ​ല്ലാ, അ​തി​ന്റെ വ​ഴി​ത​ന്നെ. രാ​ത്രി​യും പ​ക​ലും നോ​ക്കാ​തെ അ​ത് ഇ​ഴ​യാ​റു​ള്ള വ​ഴി.

‘‘അ​ടു​ത്ത ആ​യി​ല്യ​ത്തി​ന് ക​യ്യ​ത്തും പെ​ര​ള​ശ്ശേ​രി​യി​ലും മു​ട്ട ത​ന്നേ​ക്കാം. ഇ​ത് പ​ഴു​ത്ത് പോ​വാ​ണ്ട് മാ​റ്റിത്ത​ര​ണേ.’’ രാ​ധാ​മ​ണി ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ കാ​ല് നോ​ക്കി.

‘‘ഞാ​നെ​ന്റെ ഫോ​ൺ എ​ടു​ക്കാ​ൻ മ​റ​ന്നി​റ്റൂ. ഈ ​നേ​ർ​ച്ച കൂ​ട്ടു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് ഒ​ന്നെ​ന്റെ ഫോ​ണെ​ടു​ത്ത് ത​ന്നാ​ട്ടെ.’’ ജി​ഗേ​ഷ് അ​മ്മ​യെ നോ​ക്കി.

‘‘മി​ണ്ടാ​ണ്ട് ന​ട​ന്നോ​ണം. ഓ​ന്റൊ​രു ഫോ​ണ്. ആ ​മൂ​സോ​റ് ആ​ടെ ഉ​ണ്ടാ​വ​ണേ​ന്നാ ബാ​ക്കി​ല്ലോ​ള് ഉ​രു​കു​ന്ന്.’’ രാ​ധാ​മ​ണി ക​ണ്ണു​രു​ട്ടി.

വേ​ന​ലാ​യ​തോ​ണ്ട് വ​റ്റി​വ​ര​ണ്ട, മ​ഴ​ക്കാ​ല​മാ​യാ​ൽ ച​ളി​പൂ​ണ്ട് ന​ട​ക്കാ​നാ​കാ​ത്ത കെ​ള ക​ട​ന്ന് ഇ​നി​യും ആ​ർ​ത്ത​വം നി​ല​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത രാ​ധാ​മ​ണി ഏ​ക മ​ക​ൻ ഇ​രു​പ​ത്തി​യെ​ട്ടു​കാ​ര​ൻ ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ ക​യ്യും പി​ടി​ച്ച് മൂ​സോ​റു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കേ​റു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട് ജി​ഗേ​ഷ് തീ​യി​ട്ട സ്ഥ​ല​ത്ത് അ​ന്നേ ദി​വ​സം പോ​യി​ട്ടേ ഇ​ല്ലാ​ത്ത വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ത​ന്റെ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത ച​ങ്ങാ​തി​യെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു.

‘‘ശ​രി​ക്കും അ​ത് ന​മ്മ​ള് പോ​ന്ന പെ​രി​യ​യാ​ന്നോ ച​ങ്ങാ​തീ..?’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ആ​രാ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​വി​ട​ന്ന്..?’’ വ​ഴു​വ​ഴു​പ്പു​ള്ള ച​ങ്ങാ​തി​യു​ടെ പു​റ​ത്ത് കേ​റി കി​ട​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് നാ​ക്ക് നീ​ട്ടി.

‘‘ആ ​പെ​രി​യ​ക്ക് പോ​കാ​ഞ്ഞി​ട്ട് നാ​ള് കൊ​റേ​യാ​യി. അ​ല്ലെ​ങ്കി ത​ന്നെ വെ​യി​ല് മൂ​ത്ത് നി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്ത് ഈ ​കെ​ള​ച്ചോ​ട്ട് വി​ട്ട് പോ​യാ ചൂ​ടു​കൊ​ണ്ട് ചാ​വൂ​ലേ..?’’

‘‘പി​ന്നെ​ന്തി​നാ രാ​ധാ​മ​ണി ന​മ്മ​ള് കോ​പി​ച്ച​താ​ന്നൊ​ക്കെ പ​റ​യ്ന്നെ..?’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ക​ഴു​ത്ത് പൊ​ന്തി​ച്ചു.

‘‘അ​ത് രാ​ധാ​മ​ണീ​ടെ വി​ശ്വാ​സം. ആ​ർ​ക്കെ​ന്താ വി​ശ്വ​സി​ച്ചൂ​ടാ​ത്ത​ത്. രാ​ധാ​മ​ണി​ക്ക് കോ​ട്ട​ത്ത​മ്മേ​നെ വി​ശ്വാ​സൂ​ലാ... പേ​ടീം ഇ​ല്ല. പ​ക്ഷെ​ങ്കി ന​മ്മ​ളെ പേ​ടി​യാ​ന്ന്.’’

‘‘ഈ ​പേ​ടി പ​ണ്ടേ​യു​ണ്ടാ..?’’

‘‘രാ​ധാ​മ​ണി​ക്ക് തീ​ണ്ടാ​രി​യാ​യ​പ്പോ തൊ​ട്ട് പേ​ടീ​ണ്ട്. ഓ​ളെ അ​മ്മ സൂ​ക്കേ​ട് വ​ന്ന് ച​ത്തേ​രും അ​ച്ഛ​ൻ തെ​ങ്ങു​മ്മന്ന് വീ​ണ് ച​ത്തേ​രും, ഒ​ടു​ക്കം പു​രു​വ​ൻ സു​കു​മാ​ര​ൻ ത​ള​ർ​ച്ച വ​ന്ന് കെ​ട​പ്പി​ലാ​യ​പ്പൂം ഓ​ള് വി​ചാ​രി​ച്ച​ത് ന​മ്മ​ളെ ശാ​പാ​ന്നാ...’’

‘‘അ​തി​നെ​ന്താ ച​ങ്ങാ​തി കാ​ര​ണം...’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ഒ​ച്ച കു​റ​ച്ചു.

‘‘കാ​ര​ണ​മു​ണ്ട്. പ​ണ്ട് ഓ​ള് തീ​ണ്ടാ​രി​യാ​യ​പ്പോ അ​ടീ​ലു​ടു​ത്ത തു​ണി അ​ല​ക്കാ​ണ്ട് വ​ള​പ്പി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞി​റ്റു. അ​തി​ന്റെ പി​റ്റേ​ന്ന് തൊ​ട്ട് ആ​ടെ ചൊ​റി​ച്ചി​ല് തൊ​ട​ങ്ങി. ചൊ​റി​ഞ്ഞ് പു​ണ്ണാ​യേ​രം ഓ​ള​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞു. തു​ണീ​ന്റെ മീ​തേ​ക്കൂ​ടി പാ​മ്പ് പോ​യെ​ന്റെ ശാ​പാ​ന്ന്...’’

ഇ​രു​ട്ട​ത്തും വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന്റെ മു​ഖം തി​ള​ങ്ങി. എ​ന്തൊ​ക്കെ ത​രം വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളാ മ​ണ്ണി​ല് എ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ വാ ​വ​ഴ​ങ്ങി​യെ​ങ്കി​ലും വേ​ണ്ടാ​ന്ന് ​െവ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് താ​ൻ ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ വ​ന്ന​ത് മു​ഴു​വ​നാ​ക്കി.

‘‘അ​ല്ല ച​ങ്ങാ​തീ, ഈ ​സ​ന്ധ്യ​യ്ക്ക് ആ ​ചെ​ക്ക​ന്റെ കാ​ല് പൊ​ള്ളി​യ​ത് എ​ന്തി​നാ​രി​ക്കും..?’’

വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് മൂ​സ്സോ​റു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ കു​റ്റ്യേ​ര​ത്ത് ഇ​രി​ക്കു​ന്ന രാ​ധാ​മ​ണി​യെ​യും മോ​നെ​യും നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചു. മൂ​സ്സോ​റ് മ​രു​ന്ന് എ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും കാ​ലി​ൽ പു​ര​ട്ടു​മ്പോ​ൾ ജി​ഗേ​ഷ് അ​മ്മ​യു​ടെ ക​യ്യി​ൽ മു​റു​ക്കെ പി​ടി​ച്ച് വേ​ദ​ന ക​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്തു​ന്ന​തും മൂ​സ്സോ​റു​ടെ അ​ത്ര​യും വ​യ​സ്സാ​യി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ര​ണ്ടാം ഭാ​ര്യ തൊ​ഴു​ത് പി​ടി​ച്ച് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തു​മൊ​ക്കെ ക​ണ്ടു.

‘‘ഓ​രോ വി​ത്ത് മൊ​ള​ക്കു​ന്നേ​നും ഓ​രോ കാ​ര​ണ​മി​ല്ലേ ച​ങ്ങാ​തീ...’’ ത​ല തി​രി​ച്ച് വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​നെ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞു. ച​ങ്ങാ​തി പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ന്റെ പൊ​രു​ള​റി​യാ​തെ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് അ​ന്തി​ച്ചു പോ​യി.

‘‘ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ കാ​ല് പൊ​ള്ളി​യ​തും, മൂ​സ്സോ​റ കാ​ണാ​ൻ വ​ന്ന​തും, ഇ​നി ഒ​രി​ക്ക​ല് കൂ​ടി വെ​രാ​ൻ പോ​വു​ന്ന​തു​മൊ​ക്കെ പ​ണ്ടേ മ​ണ്ണി​ല് എ​ഴു​തി വെ​ച്ച കാ​ര്യ​ല്ലേ ച​ങ്ങാ​തി...’’

‘‘ഇ​നീം വെ​രാ​നോ? എ​ന്തി​ന്..?’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് സം​ശ​യി​ച്ചു.

‘‘മൂ​സ്സോ​റും ഓ​ന്റെ അ​ച്ഛ​നും ത​മ്മി​ല് ഒ​രു ക​ണ​ക്കു​ണ്ട്. അ​ത് തീ​ർ​ക്കാ​ൻ.’’

പ​റ​ഞ്ഞു തീ​രും മു​മ്പ് ത​ന്റെ ച​ങ്ങാ​തി ഇ​നി​യും സം​ശ​യ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ന്ന​യി​ക്കാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​റി​യു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് പ​തി​യെ മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി. അ​മ്മ​യും മ​ക​നും പോ​യി​ട്ടേ ഞാ​ൻ മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​രൂ എ​ന്ന് ച​ങ്ങാ​തി​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ അ​വ​സ്ഥ അ​റി​യാ​ൻ കൗ​തു​കം തോ​ന്നി. ച​ങ്ങാ​തി​യെ​യും രാ​ധാ​മ​ണി​യെ​യും മോ​നെ​യും വി​ട്ട് വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് മി​ന്ന​ൽ​വേ​ഗ​ത്തി​ൽ കെ​ള കേ​റി രാ​ധാ​മ​ണീ​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി.

പോ​വു​ന്ന വ​ഴി​ക്ക് പ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞ് വ​രു​ന്ന ര​ണ്ടു​മൂ​ന്ന് ആ​ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ണ്ണി​ൽ​പെ​ടാ​തെ മാ​ച്ചി​പ്പ​ട്ട​ക്ക് ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ഒ​ളി​ച്ചു. അ​വ​ര് പോ​യെ​ന്നു​റ​പ്പി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വീ​ണ്ടും ല​ക്ഷ്യ​സ്ഥാ​ന​ത്തേ​ക്ക് കു​തി​ച്ചു.

സം​ഭാ​ഷ​ണം

വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് രാ​ധാ​മ​ണി​യു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ ചേ​തി​യി​ലൂ​ടെ ഇ​ഴ​ഞ്ഞു. ത​ൽ​ക്കാ​ലം സു​കു​മാ​ര​ന്റെ ജ​ന​ൽ​ക്കീ​ഴി​ൽ പ​തി​യി​രി​ക്കാ​മെ​ന്ന് ക​രു​തി. ഇ​രു​പ​ത് കൊ​ല്ല​ത്തോ​ള​മാ​യി സു​കു​മാ​ര​ന് ത​ള​ർ​ച്ച തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ടെ​ന്ന് അ​തി​ന​റി​യാം. കി​ട​പ്പി​ല​ല്ല, പ​ക്ഷേ ദേ​ഹ​മ​ന​ങ്ങി പ​ണി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല. അ​ര മ​ണി​ക്കൂ​റി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ ഇ​രി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റി​ല്ല. ക​യ്യും കാ​ലും ത​ള​ർ​ന്ന് തു​ട​ങ്ങും. കി​ട​ക്കും. ഇ​ക്ക​ണ്ട കാ​ല​മ​ത്ര​യും സ​ക​ല​യി​ട​ത്തും കാ​ണി​ച്ചു. ഒ​രു ഫ​ല​വു​മി​ല്ല.

കാ​ര​ണം ക​ണ്ടു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ​പോ​ലും ആ​ർ​ക്കും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. അ​ത്യാ​വ​ശ്യം പ​റ​മ്പും വ​യ​ലും പി​ന്നെ രാ​ധാ​മ​ണീ​ടെ അം​ഗ​ന​വാ​ടി ജോ​ലി​യു​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് ജീ​വി​തം വ​ഴി​മു​ട്ടി​യി​ല്ല. ഒ​രേ​യൊ​രു മ​ക​ൻ പ​ഠി​ച്ച് എ​വി​ടെ​യെ​ങ്കി​ലും എ​ത്തു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യെ​ങ്കി​ലും അ​വ​നൊ​രു ബ​സ് ഡ്രൈ​വ​റാ​യി ഒ​തു​ങ്ങി. സു​കു​മാ​ര​ന് മ​ര​പ്പ​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​പ്പോ​ൾ മ​രം​പോ​ലെ അ​ന​ങ്ങാ​നാ​കാ​ത്ത ത​ന്റെ ശ​രീ​ര​ത്തെ ചൊ​ല്ലി വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ട​ലാ​ണ് ഓ​രോ നി​മി​ഷ​വും.

സു​കു​മാ​ര​നും മ​രു​മോ​ളും ത​മ്മി​ലു​ള്ള വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്ക് വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ചെ​വി​യോ​ർ​ത്തു.

‘‘ഓ​ന്റെ കാ​ല് ന​ല്ലോ​ണം പൊ​ള്ളീ​നാ മോ​ളേ..?’’

‘‘ഇ​ല്ല​ച്ചാ, അ​ടി​ക്കാ​ല് മാ​ത്രം. പേ​ടി​ക്കാ​നൊ​ന്നൂ​ല്ല.’’

‘‘എ​ന്നാ​ലും ഈ ​സ​ന്ധ്യ​യ്ക്ക് ഓ​നെ​ന്തി​നാ കാ​ട് ക​ത്തി​ക്കാ​ൻ കീ​ഞ്ഞി​ന്.’’

‘‘.....’’

അ​തി​ന് മ​റു​പ​ടി കേ​ൾ​ക്കാ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ ഭാ​ര്യ എ​ന്തോ ഒ​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് തോ​ന്നി. അ​തെ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ത​ല പു​ക​ക്കും മു​ന്നേ വ​ർ​ത്താ​നം തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ആ​ശു​പ​ത്രീ​ല് പോ​യി​റ്റ് വെ​രാ​ൻ ഇ​ത്രേം നേ​രം വേ​ണാ മോ​ളേ...’’

‘‘ആ​ശു​പ​ത്രീ​ല​ല്ല അ​ച്ചാ. മൂ​സ്സോ​റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്കാ പോ​യി​ന്.’’

‘‘അ​തെ​ന്തി​നാ ഓ​ന്റ​ട്ത്ത് പോ​യി​ന്..?’’

‘‘അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞി​റ്റ്.’’

‘‘നാ​യി​ന്റെ മോ​ള്. എ​ന്റെ ചെ​ക്ക​ന ഓ​ള് കൊ​ല്ലി​ക്കും. ഓ​ൻ ക​ള്ള വൈ​ദ്യ​നാ​ന്ന്. ഒ​രു മൂ​സ്സോ​റ്. ഓ​നെ വി​ളി​ക്ക് മോ​ളേ. ഓ​ന്റെ മ​രു​ന്ന് വാ​ങ്ങാ​ണ്ട് വെ​രാ​ൻ പ​റ.’’

‘‘ഏ​ട്ട​ൻ ഫോ​ൺ എ​ടു​ത്തി​റ്റ.’’

‘‘ന​ര​കം... ഓ​ൻ വ​ന്നാ മ​രു​ന്ന് ഒ​ന്നും തി​ന്നാ​ൻ ബി​ട​ണ്ട. ഓ​ൻ ച​തി​ക്കും, ആ ​നാ​രാ​ണ​ൻ. ബി​ശ്വ​സി​ക്ക​റ് കൈ​സാ​ടി​ന.’’

‘‘അ​ച്ഛ​നും അ​യാ​ളും ബെ​ല്ല്യ കൂ​ട്ടു​കാ​രാ​രു​ന്നൂ​ന്ന് കേ​ട്ടി​ന​ല്ല... ഏ​ട്ട​നേം അ​നി​യ​നേം പോ​ലെ​യാ​ന്ന്. എ​ന്നി​റ്റാ ഇ​ങ്ങ​ന പ​റ​യ്ന്ന്..?’’

അ​തി​ന് മ​റു​പ​ടി എ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് കാ​ത്തി​രു​ന്ന വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ ഭാ​ര്യ​ക്ക് ഫോ​ൺ വ​രി​ക​യും ഫോ​ണു​മെ​ടു​ത്ത് അ​വ​ൾ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​ക​യും സം​ഭാ​ഷ​ണം മു​റി​യു​ക​യുംചെ​യ്തു. സു​കു​മാ​ര​ൻ ചു​മ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ താ​ഴെ കോ​ളാ​മ്പി നി​ര​ങ്ങു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും കാ​ർ​ക്കി​ച്ചു തു​പ്പു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ഒ​ച്ച കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഇ​നി​യി​വി​ടെ നി​ന്നി​ട്ട് കാ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി അ​ത് വ​ന്ന വേ​ഗ​ത്തി​ൽ തി​രി​ച്ചു​നീ​ങ്ങി.

ഇ​തേ​സ​മ​യം വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ത​ന്റെ മാ​ള​ത്തി​ൽ മ​ണ്ണി​ലൊ​ട്ടി കി​ട​ന്ന് സു​കു​മാ​ര​ന്റെ​യും നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ​യും കൂ​ട്ടു​കെ​ട്ടും, അ​മ്പ​ല​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂ​ര് നി​ന്നു​ള്ള നാ​ട​ക​ക്കാ​ര് ക​ളി​ച്ച നാ​ട​ക​വും, അ​തേ​തു​ട​ർ​ന്ന് സു​കു​മാ​ര​ന്റെ​യും നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ​യും ജീ​വി​ത​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ളെ​യും സ​ർ​വ​തി​നും മീ​തേ നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ മോ​ള് സീ​ത​യെ​യും കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ഭൂ​ത​കാ​ലം

ഇ​രു​പ​ത്തി​യൊ​ന്ന് കൊ​ല്ലം മു​മ്പാ​ണ്. അ​ന്ന് സു​കു​മാ​ര​ൻ രാ​ധാ​മ​ണി​യെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. ജി​ഗേ​ഷ് ജ​നി​ച്ചി​ട്ടു​മു​ണ്ട്. നാ​രാ​യ​ണ​നും സു​കു​മാ​ര​നും ത​മ്മി​ൽ പ​തി​നാ​റ് വ​യ​സ്സി​ന്റെ വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ട്. സു​കു​മാ​ര​ന് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ഏ​ട്ട​ന്റെ സ്ഥാ​ന​ത്താ​ണ്. നാ​രാ​യ​ണ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ വൈ​ദ്യ​രാ​യി​രു​ന്ന അ​ച്ഛ​ന്റെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം ആ ​സ്ഥാ​നം ഏ​റ്റെ​ടു​ത്ത് നാ​ട്ടി​ലെ കൈ​പ്പു​ണ്യ​മു​ള്ള വൈ​ദ്യ​രാ​യി മാ​റി​യി​രു​ന്നു.

ഏ​ത​സു​ഖ​ത്തി​നും നാ​രാ​യണ​നെ ക​ണ്ടാ​ൽ മ​തി​യെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​സ്ഥ. അ​സു​ഖം മാ​റ്റാ​ൻ മാ​ത്ര​മ​ല്ല, സു​ഖം കൊ​ടു​ക്കാ​നും നാ​രാ​യ​ണ​ന് കൈ​പ്പു​ണ്യം കൂ​ടു​ത​ലാ​ണെ​ന്ന് സ​ന്ത​ത​സ​ഹ​ചാ​രി​യാ​യ സു​കു​മാ​ര​ന് അ​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രുദി​വ​സം​ത​ന്നെ പ​ല​ത​വ​ണ താ​നും ഭാ​ര്യ​യും ബ​ന്ധ​പ്പെ​ടാ​റു​ണ്ടെ​ന്നും, ദി​വ​സം മു​ഴു​വ​ൻ ബ​ന്ധ​പ്പെ​ട്ടാ​ലും ത​നി​ക്ക് ത​ള​ർ​ച്ച തോ​ന്നി​ല്ലെ​ന്നും നാ​രാ​യ​ണ​ൻ പ​റ​യു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ കി​ട​പ്പ​റ​യി​ൽ നി​ന്നും നി​രാ​ശ​യോ​ടെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് പോ​കു​ന്ന രാ​ധാ​മ​ണി​യെ ഓ​ർ​ത്ത് സു​കു​മാ​ര​ന് ജാ​ള്യ​ത തോ​ന്നും.

നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ സു​ന്ദ​രി​യാ​യ ഭാ​ര്യ​യെ​യും അ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ സു​ന്ദ​രി​യാ​യ മോ​ളെ​യും ഓ​ർ​ത്ത് അ​സൂ​യ തോ​ന്നും. എ​ന്തി​ന്, ത​ന്റെ ക​ണ്ണേ​റി​ന്റെ ഫ​ല​മാ​യാ​ണ് അ​ത്ര​യും ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ൽ ത​ന്നെ ഒ​രൊ​റ്റ രാ​ത്രി​യി​ലെ നെ​ഞ്ചു​വേ​ദ​ന​യി​ൽ നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ ഭാ​ര്യ മ​രി​ച്ച​തെ​ന്നു പോ​ലും സു​കു​മാ​ര​ൻ സം​ശ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.

ഭാ​ര്യ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം നാ​രാ​യ​ണ​ൻ വാ​ടി​യ​തി​ന്റെ കാ​ര​ണ​വും സു​കു​മാ​ര​ന് വ്യ​ക്ത​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​വാ​ട്ടം മാ​റ്റാ​നാ​ണ് അ​ക്കൊ​ല്ലം അ​മ്പ​ല​പ്പ​റ​മ്പി​ല് കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂ​രു​കാ​രു​ടെ നാ​ട​കം ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ നാ​രാ​യ​ണ​നെ​യും കൂ​ട്ടി മ​നോ​ഹ​ര​ന്റെ വാ​റ്റ്പു​ര​യി​ലോ​ട്ട് പോ​യ​തും ക​ണ​ക്കി​ല്ലാ​തെ ചാ​രാ​യം കു​ടി​പ്പി​ച്ച​തും അ​മ്പ​ല​വ​ള​പ്പി​ലോ​ട്ട് കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​തും. നാ​ട​കം കാ​ണാ​ൻ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും അ​വ​ർ​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു ആ ​നാ​ട​ക​മാ​ണ് പി​ന്നീ​ട​ങ്ങോ​ട്ടു​ള്ള ക​ഥ​യു​ടെ ഗ​തി മാ​റ്റാ​ൻ പോ​കു​ന്ന​തെ​ന്ന്.

ശ​വ​മൂ​ർ​ച്ഛ

അ​മ്പ​ല​ത്തി​ന്റെ താ​ഴെ ഭാ​ഗ​ത്ത്‌ മൂ​ർ​ച്ച​യി​ല്ലാ​ത്ത ക​ണ്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ സ്റ്റേ​ജ്. ഉ​ത്സ​വം തു​ട​ങ്ങാ​ൻ പു​ല​ർ​ച്ചെ​യാ​കും. അ​ന്ന​ദാ​നം പ​ത്തു​മ​ണി​യോ​ടെ തീ​രു​മെ​ന്നും പ​തി​നൊ​ന്ന് മ​ണി​ക്കു ശേ​ഷം നാ​ട​കം തു​ട​ങ്ങു​മെ​ന്നും ക​മ്മി​റ്റി​ക്കാ​ർ അ​റി​യി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ലു​ങ്കി​യും പാ​യ​യും പ​ത്ര​വു​മാ​യി പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ട​ത്തി​ലേ​ക്കോ​ടി. പ​തി​നൊ​ന്ന് മ​ണി​യാ​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ക​ണ്ട​ത്തി​ൽ കെ​ട്ടി​യ ട്യൂ​ബു​ക​ളി​ൽ പ​കു​തി അ​ണ​യു​ക​യും സ്റ്റേ​ജി​ൽ നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ വെ​ളി​ച്ചം തെ​ളി​യു​ക​യുംചെ​യ്തു.

‘‘വേ​ദി​യി​ൽ കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂ​ർ രം​ഗ​ക​ല അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു, നാ​ട​കം -ശ​വ​മൂ​ർ​ച്ഛ’’ എ​ന്ന അ​നൗ​ൺ​സ്മെ​ന്റ് ഒ​ച്ച​ത്തി​ൽ മു​ഴ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ക​യ്യ​ടി​ച്ച​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ മ​ക​ൾ സീ​ത​യും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ മ​രി​ച്ച​തി​ൽ പി​ന്നെ വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ൽ ഒ​തു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടി​യ സീ​ത​യെ കൂ​ട്ടി​യി​ട്ട് വ​ന്ന​ത് കൂ​ട്ടു​കാ​രി ദീ​പ​യാ​ണ്. നാ​ട​കം തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ പ​ക്ഷേ ദീ​പ​യെ​ക്കാ​ൾ ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ സീ​ത ഇ​രു​ന്നു.

ജ​ന്മിവ്യ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ തു​ട​ങ്ങി​യ നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന​രം​ഗം ഒ​രു സ്ത്രീ​യു​ടെ ശ​വം അ​ട​ക്കംചെ​യ്യാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തും, ശ​വം അ​ട​ക്കം ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പ് ചു​ടു​കാ​ട്ടി​ൽ ​െവ​ച്ച് ഒ​രാ​ൾ ശ​വ​ത്തി​നെ ഭോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ണു​ങ്ങ​ളും പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും ഒ​രേ​പോ​ലെ ശ്വാ​സ​മ​ട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ സീ​ത മാ​ത്രം വി​തു​മ്പി.

‘‘നാ​ട​കം ക​ണ്ടി​റ്റാ ക​രീ​ന്ന്..?’’ ദീ​പ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​ല്ല.’’ സീ​ത പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പി​ന്നെ..?’’

‘‘എ​ന്റെ... എ​ന്റെ അ​ച്ഛ​നും ഇ​ങ്ങ​നാ​രു​ന്നു...’’ നാ​ട​കം അ​വ​സാ​ന മ​ണി മു​ഴ​ങ്ങി​യ​തോ​ടൊ​പ്പം സീ​ത പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ങ്ങ​നെ..?’’ ദീ​പ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.

‘‘അ​മ്മ മ​രി​ച്ചു​കി​ട​ന്ന​പ്പോ, ഞാ​ൻ ക​ണ്ട​താ. അ​ച്ഛ​നി​തു​പോ​ലെ അ​മ്മേ​ടെ മു​ണ്ട് അ​ഴി​ച്ചി​റ്റ് ഇ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്...’’ സീ​ത മു​ഖം പൊ​ത്തി ക​ര​ഞ്ഞു.

നാ​ട​ക​ത്തി​ന് ക​ർ​ട്ട​ൻ വീ​ണു. അ​മ്പ​ല​ത്തി​ൽ ചെ​ണ്ട കൊ​ട്ടി. ഉ​ത്സ​വം തി​ട​മ്പേ​റ്റി. പ​ന്ത്ര​ണ്ട് വ​യ​സ്സു​കാ​രി സീ​ത​യും പ​തി​നേ​ഴു വ​യ​സ്സു​കാ​രി ദീ​പ​യും ഒ​ന്നി​ച്ച് അ​മ്പ​ല​ത്തി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. സീ​ത ക​ര​യു​ക​യും ദീ​പ ആ ​രം​ഗം ക​ണ്മു​ന്നി​ൽ കാ​ണാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യുംചെ​യ്തു.

പി​റ്റേ​ന്ന്, വ​ള​രെ​പ്പെ​ട്ടെ​ന്ന് സീ​ത പ​റ​ഞ്ഞ ര​ഹ​സ്യം നാ​ട​റി​ഞ്ഞു. നാ​രാ​യ​ണ​ൻ വൈ​ദ്യ​ർ ഇ​ത്ത​ര​ക്കാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്ന് നാ​ട്ടു​കാ​ർ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു. നാ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്തോ​ൻ എ​ന്ന് തു​പ്പി​യാ​ട്ടി. മ​രി​ച്ചുപോ​യ അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യെ ഓ​ർ​ത്ത് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​ല​ർ ക​ര​ഞ്ഞു.

ഒ​രൊ​റ്റ രാ​ത്രി ഇ​രു​ട്ടി വെ​ളു​ത്ത​പ്പോ​ൾ നാ​രാ​യ​ണ​ൻ വൈ​ദ്യ​ർ നാ​ട്ടി​ൽ മോ​ശ​ക്കാ​ര​നാ​യി. അ​ത് തീ​ർ​ക്കാ​ൻ മ​നോ​ഹ​ര​ന്റ​ടു​ത്തു പോ​യി ചാ​രാ​യം ച​ങ്ക് ക​ല​ങ്ങു​ന്ന​ത് വ​രെ കു​ടി​ച്ച് വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ക​ണ്ട​ത് പേ​ടി​ച്ച് വി​റ​ച്ച് ഇ​രി​ക്കു​ന്ന സീ​ത​യെ​യാ​ണ്. ക​ണ്ണ് ചോ​പ്പി​ച്ച് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ഇ​റ​യ​ത്തൊ​ട്ടാ​കെ പ​ര​തി. ക​ണ്ണി​ലൊ​രു ക​യ​റ് ത​ട​ഞ്ഞു.

ഒ​രൊ​റ്റ വ​ലി, ഒ​രൊ​റ്റ കെ​ട്ട്. വീ​ടി​ന്റെ മു​റ്റ​ത്തെ തൂ​ണി​ല് പ​റ്റി​ച്ചേ​ർ​ന്ന് സീ​ത നി​ന്നു. അ​ന​ങ്ങാ​ൻ​പോ​ലും പ​റ്റാ​ത്ത രീ​തി​യി​ല് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ക​യ​റ് മു​റു​ക്കി​യി​രു​ന്നു. മ​രു​ന്ന് കാ​ച്ചു​ന്ന വ​ലി​യ ഉ​രു​ളി​യി​ൽ നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ഓ​ല തി​രു​കി. വി​റ​കും ചേ​രി​ത്തു​ണ്ടും തി​രു​കി തീ ​കൂ​ട്ടി. തീ ​ആ​ളു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പേ സീ​ത​യു​ടെ കാ​ലി​ന്റെ ചോ​ട്ടി​ല് ഉ​രു​ളി കൊ​ണ്ട് വ​ച്ചു. മ​ര​ങ്ങ​ളും പ​ക്ഷി​ക​ളും വ​രെ രം​ഗം കാ​ണാ​നാ​കാ​തെ ക​ണ്ണ് പൊ​ത്തി. കൃ​ത്യം പാ​ദ​സ​രം വ​രെ സീ​ത​യു​ടെ ര​ണ്ട് കാ​ൽ​പാ​ദ​വും തീ​യി​ല് വെ​ന്തു.

ഭൂ​മി വി​റ​പ്പി​ച്ച ഒ​ച്ച​യി​ല് അ​ല​റി​യ സീ​ത ഒ​ടു​ക്കം ബോ​ധം കെ​ട്ട് ചാ​ഞ്ഞു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ ഉ​രു​ളി മാ​റ്റി​യ​ത്. മൂ​ന്നു ദി​വ​സം സീ​ത ന​ര​കി​ച്ചു. നാ​ലാം ദി​വ​സം രാ​ത്രി​യി​ല് വേ​ദ​ന സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ സീ​ത കി​ണ​റ്റി​ലേ​ക്ക് തു​ള്ളി​യ​തി​നു​ശേ​ഷ​മാ​ണ് സു​കു​മാ​ര​ൻ നാ​രാ​യ​ണ​നു​മാ​യു​ള്ള ബ​ന്ധം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​ത്‌. നാ​രാ​യ​ണ​നാ​വ​ട്ടെ എ​ല്ലാ കു​റ്റ​വാ​ളി​ക​ളെ​യുംപോ​ലെ കു​റ​ച്ചു​കാ​ലം വീ​ട്ടി​ൽ അ​ട​ച്ച് പൂ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു.

സീ​ത​യു​ടെ കാ​ല് പൊ​ള്ളി​യ​തെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ന്ന് സു​കു​മാ​ര​നൊ​ഴി​കെ മ​റ്റാ​ർ​ക്കും അ​റി​യാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട് നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ പ​ഴ​യ ക​ഥ നാ​ട്ടു​കാ​ർ മ​നഃ​പൂ​ർ​വം മ​റ​ക്കു​ക​യും, മ​ക​ളും ഭാ​ര്യ​യും ഇ​ല്ലാ​താ​യ​തി​ൽ നാ​രാ​യ​ണ​നെ​യോ​ർ​ത്ത് വി​ഷ​മി​ക്കു​ക​യും, ര​ണ്ട് വ​ർ​ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ മ​റ്റൊ​രു സു​ന്ദ​രി​യാ​യ ഭാ​ര്യ​യെ നാ​രാ​യ​ണ​ന് കി​ട്ടു​ക​യുംചെ​യ്തു.

സു​കു​മാ​ര​നാ​വ​ട്ടെ നാ​രാ​യ​ണ​ന്റെ ആ​ണ​ത്ത​ത്തി​ൽ അ​സൂ​യ കൊ​ള്ളു​ക​യും ത​ന്റെ ക​ഴി​വി​ല്ലാ​യ്മ​യി​ൽ ല​ജ്ജ തോ​ന്നു​ക​യും ചെ​യ്തു. അ​ധി​ക കാ​ലം ക​ഴി​യും മു​ന്നേ ശ​രീ​രം ത​ള​രു​ക​യും ഒ​രുത​ര​ത്തി​ലും ശ​രീ​ര​സു​ഖം അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ വ​രു​ക​യുംചെ​യ്തു.

ആ​വ​ർ​ത്ത​നം

വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് പ​ഴ​യ ക​ഥ​ക​ൾ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി​യി​രു​ന്നു.

‘‘അ​മ്മ​യും മോ​നും തി​രി​ച്ചു​പോ​യി.’’ ച​ങ്ങാ​തി​ക്ക് അ​റി​യി​പ്പ് ന​ൽ​കി.

‘‘മോ​ൻ തി​രി​ച്ചു വ​രും.’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് മ​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് ഉ​രു​ണ്ടു​കൊ​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​പ്പോ​ൾ..?’’

‘‘ര​ണ്ട് ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ്.’’

‘‘എ​ന്തി​ന്..?’’

‘‘ആ​വ​ർ​ത്ത​നം...’’

‘‘എ​ന്ത്..?’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് കു​ഴ​ങ്ങി.

വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ത​ല​കു​ട​ഞ്ഞ് വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​നെ നോ​ക്കി.

‘‘ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ ക​ല്യാ​ണം ക​യി​ഞ്ഞി​റ്റ് ര​ണ്ട് മാ​സാ​യി.’’

അ​തെ​നി​ക്ക​റി​യാ​മെ​ന്ന് വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ത​ല​യാ​ട്ടി.

‘‘അ​വ​രി​ന്നേ വ​രെ ഇ​ണ കൂ​ടീ​ട്ടി​ല്ല.’’

‘‘അ​തെ​ന്തേ..?’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ത​ല പൊ​ന്തി​ച്ചു.

‘‘ഓ​ന്റ​ച്ഛ​ന്റെ അ​തേ സൂ​ക്കേ​ട് ത​ന്നെ...​ ത​ള​ർ​ച്ച.’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചു. വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് ചി​രി വ​ന്നി​ല്ല.

ക​ള​വ്

പി​റ്റേ​ദി​വ​സം ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ർ കെ​ള​ക്ക് താ​ഴെ ച​പ്പി​ന്റു​ള്ളി​ല് പ​തു​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന് തി​ന്നാ​ൻ വ​ല്ല​തും കി​ട്ടു​മോ​ന്ന് നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ, ജി​ഗേ​ഷ് നാ​രാ​യ​ണ​ൻ മൂ​സ്സോ​റു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത് വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ക​ണ്ടു.

‘‘ഓ​നെ​ങ്ങോ​ട്ടാ..?’’

‘‘അ​ങ്ങോ​ട്ട്...’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് മൂ​സ്സോ​റു​ടെ വീ​ടി​ന് നേ​രെ നോ​ക്കി.

‘‘എ​ന്തി​ന്..?’’

‘‘ഒ​രാ​ഗ്ര​ഹം ന​ട​ത്തി​ക്കാ​ൻ...’’

‘‘ഓ​നെ​ന്ത് ആ​ഗ്ര​ഹാ..?’’

‘‘ഓ​ന്റെ​യ​ല്ല.’’

‘‘പി​ന്നെ..?’’

‘‘ആ ​കെ​ര​ണ്ടി​ന്റാ​ത്ത് ഒ​രാ​ള് ഇ​ല്ലേ, അ​യാ​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം.’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് മൂ​സ്സോ​റു​ടെ വീ​ട്ടി​ലെ ക​പ്പി​യും ക​യ​റു​മി​ല്ലാ​ത്ത കി​ണ​റ്റി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. പാ​തി ഇ​ടി​ഞ്ഞു​താ​ഴ്ന്ന കി​ണ​റി​ന് നേ​രെ വി​ഷ​മു​ള്ള​തും ത​ല ഉ​യ​ർ​ത്തി.

ജി​ഗേ​ഷ് മൂ​സ്സോ​റു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ ബെ​ല്ല​ടി​ക്കു​ന്ന​തും വാ​തി​ൽ തു​റ​ക്കാ​തെ​യാ​യ​പ്പോ​ൾ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​തും കു​റ​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​ടു​ക്ക​ള​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​ന്ന​തും, തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന് വേ​ഗ​ത്തി​ൽ കെ​ള ഇ​റ​ങ്ങി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടു​ന്ന​തും ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ർ നോ​ക്കി​നി​ന്നു.

‘‘ഇ​നി ക​ഥേ​ടെ തി​രി രാ​ധാ​മ​ണി കൊ​ളു​ത്തും.’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് പ​റ​ഞ്ഞു. വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് ഒ​ന്നും പി​ടി​കി​ട്ടി​യി​ല്ല. മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ന്ന് ത​ല തി​രി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​ത് ഗൗ​നി​ക്കാ​തെ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഇ​ഴ​ഞ്ഞു.

രാ​ധാ​മ​ണി

ജി​ഗേ​ഷി​ന്റെ മു​റി​യു​ടെ മു​ന്നി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ മൂ​സ്സോ​റു​ടെ പേ​ര് കേ​ട്ട് നി​ന്ന് പോ​യ​താ​ണ് രാ​ധാ​മ​ണി.

‘‘മൂ​സ്സോ​റ് അ​റി​ഞ്ഞാ നി​ങ്ങ​ള ബെ​ച്ച​ക്കോ..?’’

‘‘അ​യി​ന് അ​യാ​ള് എ​ങ്ങ​ന അ​റി​യാ​നാ... അ​യാ​ള്ടെ അ​ടു​ക്ക​ള​ക്ക് പൂ​ട്ടി​ല്ലാ​ന്ന് മു​ന്നേ ആ​ശാ​രി പ​റ​ഞ്ഞ ഓ​ർ​മ്മേ​ലാ ഞാ​ൻ നോ​ക്കി​യേ.’’

‘‘അ​തി​ന് ഈ ​മ​രു​ന്ന് അ​യി​ന്റെ ത​ന്നെ​യാ​ന്ന് നി​ങ്ങ​ക്ക് എ​ങ്ങ​നാ ഒ​റ​പ്പ്?’’

‘‘എ​ന്റെ സൗ​മ്യേ... അ​യാ​ക്ക് വ​യ​സ്സ് എ​ത്ര​യാ​യീ​ന്ന് അ​റി​യോ..? എ​ന്നി​റ്റും ഇ​പ്പോം കു​തി​ര​യാ​ന്നാ നാ​ട്ടാ​ര് പ​റ​യ്ന്ന്. മ​രു​ന്ന് ഇ​തെ​ന്ന്യാ​ന്ന്. അ​തോ​ണ്ട​ല്ലേ പൂ​ജാ​മു​റീ​ല് അ​യാ​ളി​ത് ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചുവ​ച്ചി​ന്. ഇ​തെ​ന്തോ നെ​യ്യാ​ന്ന്. ഏ​ത് ഒ​ച്ചി​നെ​യും കു​തി​ര​യാ​ക്കു​ന്ന നെ​യ്യ്. വേ​ണ്ടും വി​ധം സേ​വി​ച്ചാ മ​തി. ന​മ്മ​ക്കും ആ ​സു​ഖം അ​റി​യ​ണ്ടേ മോ​ളേ..?’’

മ​രു​ന്നി​ന്റെ ര​ഹ​സ്യം രാ​ധാ​മ​ണി​യു​ടെ ഉ​റ​ക്കം കെ​ടു​ത്തി. രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​ൻ തി​രി​ഞ്ഞും മ​റി​ഞ്ഞും കി​ട​ന്ന് നേ​രം വെ​ളു​പ്പി​ക്കു​മ്പോ സ്വ​ന്തം ശ​രീ​ര​ത്തി​നോ​ടും, ഇ​ഷ്ടാ​നു​സ​ര​ണം അ​ന​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത ഭ​ർ​ത്താ​വി​നോ​ടും അ​വ​ർ​ക്കൊ​രേ​പോ​ലെ കൊ​തി തോ​ന്നി. പി​റ്റേ​ന്ന് രാ​വി​ലെ മോ​നും മ​രു​മോ​ളും പു​റ​ത്തു​പോ​യ നേ​രം നോ​ക്കി മ​രു​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് അ​ൽ​പം എ​ടു​ത്ത് മ​റ്റൊ​രു കു​പ്പി​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ർ മ​ണ​ത്തു നോ​ക്കി.

‘‘ന​ല്ല അ​സ്സ​ല് നെ​യ്യാ​ന്ന്...’’ അ​വ​ർ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ അ​തു​മെ​ടു​ത്ത് മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് പോ​യി.

ഒ​ടു​ക്കം

വി​ഷ​മു​ള്ള​തും വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തും രാ​ധാ​മ​ണി​യു​ടെ മു​റി​യു​ടെ ജ​നാ​ല​ക്ക് താ​ഴെ കി​ട​ന്നു. അ​ക​ത്ത്, കു​പ്പി തു​റ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ഇ​ത് ക​ഴി​ച്ചു​നോ​ക്കെ​ന്ന് രാ​ധാ​മ​ണി നി​ർ​ബ​ന്ധി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും പി​ന്നാ​ലെ സു​കു​മാ​ര​ൻ മ​രു​ന്ന് ക​ഴി​ച്ചു എ​ന്ന് ബോ​ധ്യ​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് വാ​ലു​കൊ​ണ്ട് നി​ല​ത്ത് ര​ണ്ടു​ത​വ​ണ ത​ല്ലി മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​കാ​ൻ ഒ​രു​ങ്ങി.

‘‘എ​നി​ക്കൊ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് ത​ട​ഞ്ഞു​നി​ർ​ത്തി.

‘‘എ​ന്ത്..?’’

‘‘അ​തെ​ന്ത് നെ​യ്യാ​രു​ന്നു..?’’

‘‘അ​ത് നെ​യ്യ​ല്ല.’’ വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ശാ​ന്ത​ത​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പി​ന്നെ..?’’

‘‘അ​ന്ന് സീ​ത​യു​ടെ കാ​ല് പൊ​ള്ളി​ച്ചി​ല്ലേ, കാ​ല് പൊ​ള്ളി ഒ​ഴു​കി​യ പ​ഴു​പ്പും ച​ല​വു​മാ അ​ത്.’’

വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് ഓ​ക്കാ​നി​ക്കാ​ൻ വ​ന്നു. വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് നി​ർ​വി​കാ​ര​മാ​യി മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ക​ഥ തീ​ർ​ന്നി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന് വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

‘‘സീ​തേ​ടെ കാ​ല് പൊ​ള്ളി​ച്ച​ത് വ​രെ നേ​രാ. ആ ​പൊ​ള്ള​ലി​ന് മൂ​സ്സോ​റ് ത​ന്നെ മ​രു​ന്ന് പു​ര​ട്ടി. അ​ത് ഒ​ണ​ങ്ങാ​നും തൊ​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, മൂ​സ്സോ​റ് പോ​ലും അ​റി​യാ​ണ്ട് ആ​ടെ വേ​റെ ചെ​ല​ത് ന​ട​ന്നു.’’

‘‘എ​ന്ത്..?’’ വി​ഷ​മു​ള്ള​ത് നാ​ക്ക് നീ​ട്ടി.

‘‘സീ​തേ​നേ അ​യി​ന് മു​ന്നേ സു​കു​മാ​ര​ന് നോ​ട്ട​മു​ണ്ടാ​രു​ന്നു. കാ​ല് പൊ​ള്ളി ന​ട​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​ണ്ടാ​യ​പ്പോ മൂ​സോ​റെ ചാ​രാ​യം കു​ടി​പ്പി​ച്ച് ബോ​ധം കെ​ടു​ത്തി​ച്ച് സു​കു​മാ​ര​ൻ സീ​തേ​ന്റ​ടു​ത്തേ​ക്ക് പോ​യി. ഓ​ന​ക്കൊ​ണ്ടാ​വു​ന്ന​തെ​ല്ലം ചെ​യ്തു. സീ​ത മൂ​സ്സോ​റോ​ട് ഇ​തെ​ല്ലം പ​റ​യും​ന്ന് തോ​ന്നി​യേ​രം ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​യ​റി​യാ​ണ്ട് കെ​ര​ണ്ടി​ലേ​ക്ക് താ​ഴ്ത്തി.’’

വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ത​ല​താ​ഴ്ത്തി. സു​കു​മാ​ര​ന്റെ മു​റി​യി​ൽനി​ന്ന് ഛർ​ദി​ക്കു​ന്ന ഒ​ച്ച കേ​ട്ടു. ച​ങ്ങാ​തി​മാ​ർ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ മാ​ള​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഇ​ഴ​ഞ്ഞു. പാ​തി​വ​ഴി​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ വി​ഷ​മു​ള്ള​തി​ന് വാ​യ ക​ന​ച്ചു. ഇ​ഴ​ഞ്ഞി​ഴ​ഞ്ഞ് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന കാ​ല് പൊ​ള്ളി​യ പെ​ണ്ണി​നെ നി​ന​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​തി​ന്റെ ഉ​ട​ൽ പു​ള​ഞ്ഞു. വ​ഴി​തി​രി​ഞ്ഞ് അ​ത് സു​കു​മാ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് കു​തി​ച്ചു. വി​ഷ​മി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ച​ങ്ങാ​തി​യെ തി​രി​ച്ചു വി​ളി​ച്ചി​ല്ല. ക​ഥ​യു​ടെ അ​വ​സാ​നം എ​ന്താ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് അ​ത് നേ​ര​ത്തേ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.