വേ​ണേ​ൽ ഘ​ടം വാ​യി​ക്കാം, ജ​യ​ക്കു​ട്ട​നെ​പ്പോ​ലെ പാ​ടാം

ആ​രു​മി​ല്ലാ​ത്ത മ​ത്സ​ര​ങ്ങ‍ൾ ക​ണ്ടെ​ത്തി അ​തി​ന് പേ​രു​കൊ​ടു​ക്ക​ലാ​യി​രു​ന്നു സ്കൂ​ൾ കാ​ല​ത്ത് എ​​​​ െൻറ പ്ര​ധാ​ന ജോ​ലി. മ​ത്സ​രി​ക്കാ​ൻ മ​റ്റാ​രു​മി​ല്ല എ​ന്ന ബ​ല​ത്തി​ലാ​ണ് ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഫ്ലൂ​ട്ടി​ന് േപ​രു​കൊ ​ടു​ത്ത​ത്.

സ്​​റ്റേ​ജി​ൽ ക​യ​റി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​റി​യു​ന്ന​ത് എ​ന്നെ കൂ​ടാ​തെ സ​ഹ​പാ​ഠി​യാ​യ അ​യ്യ​പ്പ ​നും പേ​രു​കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നെ​ന്ന്. ഒ​ടു​വി​ൽ അ​യ്യ​പ്പ​ന് ഒ​ന്നാം സ്ഥാ​ന​വും എ​നി​ക്ക് ര​ണ്ടാം സ്ഥാ​ന​വും കി​ട്ടി. എ​ങ്കി​ലും വൈ​കീ​ട്ട് വീ​ട്ടി​ൽ വ​ന്നി​ട്ടൊ​രു കാ​ച്ചു​കാ​ച്ചി. ‘ഇ​രു​പ​തോ​ളം പേ​ർ മ​ത്സ​രി​ക്കാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു ത​ര​ത്തി​ലാ​ണ് ര​ണ്ടാം​സ്ഥാ​നം കി​ട്ടി​യ​ത്​’. അ​തു​പോ​ലെ​ത​ന്നെ ഘ​ടം വാ​ദ​ന​ത്തി​ലും ഒ​രി​ക്ക​ൽ പേ​രു​കൊ​ടു​ത്തു. അ​ത് ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന​ല്ലാ​തെ ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും കൊ​ട്ടി​നോ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന​ല്ലാ​തെ ആ​രും മ​ത്സ​രി​ക്കാ​നി​ല്ല. ഘ​ട​വു​മാ​യി വേ​ദി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്ന നേ​ര​ത്ത് റ​ഹ്​​മാ​ൻ എ​ന്ന മാ​ഷ് എ​ന്നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു. നി​ന​ക്ക് ഘ​ടം വാ​യി​ക്കാ​ന​റി​യു​മോ? ‘‘ഉ​വ്വ്’’ എ​ന്ന്​ മ​റു​പ​ടി കൊ​ടു​ത്തു. അ​ത് കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ട താ​മ​സം മാ​ഷി​​​​െൻറ കൈ​യി​ലെ ചൂ​ര​ൽ​കൊ​ണ്ട് ഘ​ടം ത​ല്ലി​പ്പൊ​ട്ടി​ച്ചു. ഞാ​നു​ണ്ടോ വി​ടു​ന്നു. വേ​റൊ​രു ഘ​ടം സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ച് സ്​​റ്റേ​ജി​ൽ ക​യ​റി. അ​തു​പോ​ലെ പ​ദ്യോ​ച്ചാ​ര​ണം ന​ട​ത്തി​യി​ട്ട് ഇം​പോ​സി​ഷ​ൻ കി​ട്ടി​യ മ​ഹാ​നാ​ണ് ഞാ​ൻ. എ​​​​െൻറ ക​വി​ത കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ജ​ഡ്ജ​സ് പ​റ​ഞ്ഞു. നീ​യി​ത് 50 ത​വ​ണ എ​ഴു​തി​യി​ട്ട് വ​ന്നാ​ൽ മ​തി​യെ​ന്ന്. ഇ​ന്ന് ഒ​രു അ​വ​സ​രം കി​ട്ടി​യാ​ൽ തീ​ർ​ച്ച​യാ​യും പ്ര​സം​ഗ​മ​ത്സ​ര​ത്തി​ന് പേ​രു​കൊ​ടു​ക്കും. ഇ​പ്പോ​ൾ എം.​പി​യാ​യ​തു​കൊ​ണ്ടോ, കു​റേ പ്ര​സം​ഗി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ടോ അ​ല്ല. ഏ​ത് വി​ഷ​യ​ത്തി​ലും വ​ള​രെ ര​സാ​വ​ഹ​മാ​യി ആ‍ളു​ക​ളെ ചി​രി​പ്പി​ക്കാ​നും ചി​ന്തി​പ്പി​ക്കാ​നു​മു​ള്ള ത​ര​ത്തി​ൽ സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ സാ​ധി​ക്കു​മെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് ഉ​റ​പ്പു​ണ്ട്. അ​ന്ന് കൂ​ട്ടു​കാ​രു​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ​ക​ളൊ​ക്കെ ഇ​ന്ന് സ്​​റ്റേ​ജി​ൽ പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ ആ​ളു​ക​ൾ ആ​ർ​ത്തു​ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഏ​ഴാം​ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ൾ നാ​ട​ക​മ​ത്സ​ര​ത്തി​ൽ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കാ​ൻ ഭാ​ഗ്യം കി​ട്ടി. സ്കൂ​ൾ ത​ല​ത്തി​ൽ മി​ക​ച്ച ന​ട​നു​ള്ള സ​മ്മാ​ന​വും കി​ട്ടി. ഞാ​ൻ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന കാ​ല​ത്ത് ഗാ​യ​ക​ൻ ജ​യ​ച​ന്ദ്ര​ൻ തി​ള​ങ്ങി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന സ​മ​യ​മാ​ണ്. ജ​യ​ക്കു​ട്ട​ൻ എ​ന്നാ​ണ് എ​ല്ലാ​വ​രും അ​വ​നെ വി​ളി​ക്കു​ക. ന​ല്ല ത​ങ്കം​പോ​ലു​ള്ള നി​റ​മാ​ണ്. വെ​ള്ള ഓ​യി​ൽ ജു​ബ്ബ​യും മു​ണ്ടും ധ​രി​ച്ച് സ്​​റ്റേ​ജി​ൽ വ​ന്ന് പാ​ട്ടു​പാ​ടു​മ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​െ​ത്താ​രു ആ​ക​ർ​ഷ​ണ​മാ​ണ്. അ​യാ​ൾ സ്​​റ്റേ​ജി​ൽ ക​യ​റു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും പെ​ൺ​പി​ള്ളേ​ർ ഒ​ക്കെ ആ​വേ​ശ​ത്തി​ലാ​കും. ‘ദേ...​ജ​യ​ക്കു​ട്ട​ൻ വ​രു​ന്നു’ ‍എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​ർ ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ വി​ളി​ക്കും.

ആ ​സ​മ​യ​ത്ത് ഞാ​നും അ​വി​ടെ​യൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​കും. ആ​രും ഇ​ന്ന​സ​​​​െൻറ് കു​ട്ട​ൻ വ​രു​ന്നു എ​ന്നൊ​ന്നും പ​റ​യാ​റി​ല്ല. അ​ത് ന​മു​ക്ക് മാ​ന​സി​ക​മാ​യി വി​ഷ​യ​മാ​യി. ജ​യ​ച​ന്ദ്ര​ൻ പാ​ടി​യ ല​ളി​ത​ഗാ​നം ഇ​പ്പോ​ഴും ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ട്. ‘കാ​യ​ലി​ന​ക്ക​രെ പോ​കാ​ൻ എ​നി​ക്കൊ​രു ക​ളി​വ​ള്ള​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു’... ആ ​പാ​ട്ടു​കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ന​മ്മ​ൾ ആ ​ക​ളി​വ​ള്ള​ത്തി​ലു​ണ്ടെ​ന്ന് തോ​ന്നി​പ്പോ​കും. അ​ത്ര​ക്കും മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യാ​ണ് ജ​യ​ക്കു​ട്ട​ൻ അ​ത് ആ​ല​പി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. ഇ​ന്ന് ഒ​രു മ​ത്സ​ര​ത്തി​ൽ പ​ങ്കെ​ടു​ക്ക​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ അ​തി​ൽ ന​ല്ല ധാ​ര​ണ വേ​ണം. അ​ന്ന് അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു​മി​ല്ല. ക​ല​യോ​ട് ആ​ഭി​മു​ഖ്യ​മു​ള്ള​വ​രെ ആ ​വ​ഴി​ക്കു​ത​ന്നെ വി​ട​ണം. അ​ല്ലാ​തെ അ​വ​രെ പി​ടി​ച്ച് ച​രി​ത്ര​വും ക​ണ​ക്കു​മെ​ല്ലാം ക​ണ്ണു​രു​ട്ടി പ​ഠി​പ്പി​ച്ചി​ട്ട് കാ​ര്യ​മി​ല്ല. വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം എ​ന്നാ​ൽ പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന് പു​റ​ത്ത് നി​ന്ന് കി​ട്ടു​ന്ന അ​നു​ഭ​വ​ങ്ങ​ളും അ​റി​വു​ക​ളും കൂ​ടി​യാ​ണെ​ന്ന് ര​ക്ഷി​താ​ക്ക​ൾ മ​റ​ക്ക​രു​ത്.