ഒളിച്ച് -ദുർഗ്ഗാപ്രസാദിന്റെ കവിത

ആ​റ​ര​മ​ണി​ക്കു​ള്ള

തീ​വ​ണ്ടി പോ​കു​ന്ന​തി-

ന്നൊ​ച്ച കേ​ട്ടു​ണ​രു​ന്നു

മ​ട​ന്ത​ക്കാ​ടി​ന്നു​ള്ളി​ൽ.

ഒ​ഴു​കും ക​ട​ന്തോ​ട്

പ​ര​വേ​ശ​ത്താ​ൽ​ക്കോ​രി

കു​ടി​ച്ചു നി​വ​രു​മ്പോ​ൾ

പ​റ​ന്നൂ പൊ​ട്ട​ന്മു​ണ്ടി.

വെ​ളി​ച്ചം, ഓ​രോ​ന്നോ​രോ

നി​റ​ത്തി​ൽ തെ​ളി​യു​ന്നു.

ഭ​യ​ത്തി​ൽ പൊ​ന്ത​യ്ക്കു​ള്ളി​ൽ

പ​തു​ങ്ങി​ക്കേ​റീ വീ​ണ്ടും.

കു​ള​ക്കോ​ഴി​യെ​പ്പോ​ലെ

മ​ങ്ങി​യ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി-

ലൊ​ളി​ച്ചും പാ​ത്തും പു​റ-

ത്തി​റ​ങ്ങും വൈ​കു​ന്നേ​രം,

പാ​ള​ത്തി​ലൂ​ടെ പ​ണി

ക​ഴി​ഞ്ഞു മ​ട​ങ്ങു​ന്ന

പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളു​ടെ നോ​ട്ടം

ത​ട്ടു​വാ​ൻ ഇ​ട​വ​രാ-

തൊ​ളി​ച്ച്, മു​ള​ങ്കാ​ടും

ക​ട​ന്ന്, ക​ണ്ണി​ൽ​ക്ക​ണ്ടോ-

രൊ​ണ​ക്ക​ത്തേ​ങ്ങ ത​ല്ലി-

പ്പൊ​തി​ച്ച്, കാ​ന്തി​ത്തി​ന്ന്,

മാ​ഞ്ചി​യ​ക്ക​രി​യി​ല

കൂ​ട്ടി​യ കി​ട​ക്ക​യി​ൽ

മ​ങ്ങു​ന്ന വൈ​കു​ന്നേ​ര-

ത്തോ​ടൊ​പ്പ​മി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ,

അ​ട്ട​ക​ളൊ​രാ​യി​രം

കൈ​ക​ളാ​ൽ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി-

ച്ചി​ണ ചേ​ർ​ന്ന​തും നോ​ക്കി

കാ​ൽ​വ​ണ്ണ ചൊ​റി​യു​മ്പോ​ൾ

ആ​ർ​ക്കു​മേ പി​ടി ന​ൽ​കാ-

ത​ന്ന​ത്തെ പ​ക​ൽ തീ​ർ​ന്നു.

അ​ന​ക്ക​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ

ചു​റ്റു​ന്നു​ണ്ടി​രു​ൾ ചു​റ്റും.

ഒ​രു ക​ണ്ണി​ലും​പെ​ടാ-

തു​റ​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​ന്നു-

ണ്ടൊ​രു​വ​ൻ ഗൂ​ഢം, കൃ​ഷ്ണ-

മ​ണി​പോ​ലൊ​രു രാ​വി​ൽ.