മ​രി​ച്ചി​ട്ടും മ​രി​ക്കാ​ത്ത​വ​ർ

ശാ​ന്തി സ്വ​പ്നം​കാ​ണു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ, അ​ശാ​ന്ത​മാ​യ ജീ​വി​ത​സ​ത്യ​ങ്ങ​ളാ​ണ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ എ​ന്ന വി.​കെ. ജോ​സ​ഫി​ന്റെ ആ​ദ്യ​ നോ​വ​ൽ അ​സ്വ​സ്​​ഥ​പ്പെ​ടു​ത്തും​വി​ധം ആ​വി​ഷ്കരി​ക്കു​ന്ന​ത്. ജ്വ​ലി​ച്ച് ജീ​വി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി, ഇ​നി​യും മ​രി​ക്കാ​ത്ത​വ​ർ ന​ട​ത്തു​ന്ന ഗം​ഭീ​ര​വും അ​വി​രാ​മ​വു​മാ​യ സ​മ​ര​സ്വ​പ്ന​സ്​​മ​ര​ണ​ക​ളാ​ണ്, മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്ന നോ​വ​ലി​ൽ നീ​റ്റ​ലും നി​ർ​വൃ​തി​യു​മാ​യി നി​റ​യു​ന്ന​ത്. ‘Dead... I say? There is no death. Only change of worlds’ എ​ന്ന്, ഒ​ന്ന​ര​നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​നും മു​മ്പ് സി​യാ​റ്റി​ൽ​ മൂ​പ്പ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ വാ​യി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഇ​ന്നും കാ​തി​ൽ മു​ഴ​ങ്ങും. അ​ധി​കാ​ര​വ്യ​വ​സ്​​ഥ​യി​ൽ വി​ള്ള​ൽ​വീ​ഴ്ത്തു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളി​ലൊ​ക്കെ​യും നീ​തി​യു​ടെ ക​ന​ലെ​രി​യും.

പ​തി​വ് ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ നീ​തി​കേ​ടു​ക​ളു​ടെ ന​ര​ച്ച ശ​രി​ക​ളെ പൊ​ള്ളി​ക്കും​വി​ധ​മു​ള്ളൊ​രു വെ​ട്ടി​യെ​ഴു​ത്തി​ൽ​വെ​ച്ചാ​ണ്, മ​ര​ണ-​ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​സ്​​തൃ​ത​ലോ​ക​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​വ​ൽ വ​ള​രു​ന്ന​ത്. തോ​മ​സ്​ എ​ന്ന കേ​ന്ദ്ര​ ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ മ​ര​ണാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ന്റെ അ​സ്​​ഥി​യി​ൽ​നി​ന്നും പ​ട​ർ​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന കു​ടി​യേ​റ്റ​ജീ​വി​ത​ത്തെ, അ​തി​ന്റെ വൈ​വി​ധ്യ​ത്തി​ൽ ക​ണ്ടെ​ടു​ക്കും​വി​ധ​മാ​ണ്, നോ​വ​ൽ മു​ന്നേ​റു​ന്ന​ത്. മ​രി​ച്ച​വ​രൊ​ന്നും മ​രി​ച്ച​വ​ര​ല്ലെ​ന്ന ജീ​വി​തം സൂ​ക്ഷി​ക്കേ​ണ്ട മ​ഹാ​ശ​രി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ്, നോ​വ​ൽ സ്വ​ന്തം ശ​ക്തി​സം​ഭ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

മ​ര​ണ​ത്തെ അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് ഒ​രാ​ശു​പ​ത്രി സ്വ​പ്ന​സ്രോ​ത​സ്സാ​യി മാ​റു​ന്നു. ജീ​വി​ത​കാ​ല​ത്തെ സ്​​മ​ര​ണ​ക​ളി​ലും വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും അ​പ്പോ​ൾ പു​തു​നി​റ​ങ്ങ​ൾ വ​ന്നു​നി​റ​യു​ന്നു. മ​ര​ണാ​നു​ഭ​വ​ത്തി​ലൂ​ടെ നോ​വ​ലി​സ്റ്റ് നി​ർ​വഹി​ച്ച ജീ​വി​ത​കാ​ഴ്ച​ക​ൾ, ആ​ഖ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ മ​നോ​ഹാ​രി​ത​ക്കൊ​പ്പം, പ​കു​ക്കു​ന്ന​ത് ജീ​വി​ത​സം​ഘ​ർ​ഷ​ത്തി​ന്റെ പി​ട​ച്ചി​ലു​ക​ളു​മാ​ണ്, ആ​ശു​പ​ത്രി​ കി​ട​ക്ക​യി​ൽ മ​ര​ണം കാ​ത്ത് ക​ഴി​യു​ന്ന തോ​മ​സ്​ സ്വ​പ്ന​സ്​​മ​ര​ണ​ക​ളു​ടെ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ, ഭ്ര​മ​ക​ൽ​പ​ന​ക​ളു​ടെ സ​ഹാ​യ​ത്തോ​ടെ പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ഭാ​ഗ​മാ​വു​ന്ന​തി​ൽ സാ​ന്ദ്ര​മാ​വു​ന്ന​ത് മ​ല​യാ​ള​ഭാ​ഷ​യി​ലെ ഹൃ​ദ​യ​സ്​​പ​ർ​ശി​യാ​യൊ​രു ആ​സ​ന്ന​മ​ര​ണാ​നു​ഭ​വ​മാ​ണ്. മ​നശ്ശാ​സ്​​ത്ര​ജ്ഞർ വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന ഏ​തൊ​രു, നി​യ​ർ​ഡെ​ത്ത് എ​ക്സ്​​പീ​രി​യ​ൻ​സി​നെ​യും മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ലെ മ​ര​ണ​വി​വ​ര​ണം മ​റി​ക​ട​ക്കും.

ആ​ശു​പ​ത്രി​യു​ടെ​യും ചു​റ്റി​ലു​മു​ള്ള​വ​രു​ടെ​യും സാ​ന്നി​ധ്യ​ത്തെ വ​ക​ഞ്ഞു​മാ​റ്റി അ​യാ​ൾ സ്വ​പ്ന​ത്തി​നു​ള്ളി​ലൂ​ടെ കൈ​ക​ൾ വി​ട​ർ​ത്തി നീ​ന്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. നീ​ല​ന​ദി​യു​ടെ ചു​രു​ളു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പൊ​ടു​ന്ന​നെ നേ​ര​ത്തേ ​ക​ണ്ട പ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ ര​ണ്ടു​നി​ര അ​യാ​ൾ​ക്കു​നേ​രെ ചി​റ​ക​ടി​ച്ചു പ​റ​ന്നു. മു​ന്നിലു​ള്ള വ​ലി​യ​ ര​ണ്ടു പ​ക്ഷി​ക​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തെ ത​ട​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് ഓ​ർ​മ​ക​ളു​ടെ​യും സ്വ​പ്ന​ത്തി​ന്റെ​യും ന​ദി​യെ പി​ള​ർ​ന്നു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

ശ്വാ​സം​മു​ട്ട​ലി​ന്റെ​യും അ​ബോ​ധ​യാ​ത്ര​ക​ളു​ടെ​യും വി​മ്മി​ട്ടത്തോ​ടെ അ​യാ​ൾ ഉ​ണ​രു​ക​യും വീ​ണ്ടും മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്കു വ​ഴു​തു​ക​യും ചെ​യ്തു. പു​റ​ത്തെ മ​ര​ച്ചി​ല്ല​ക​ളി​ലി​രു​ന്ന് മാ​ലാ​ഖ​യും ലൂ​സി​ഫ​റും അ​യാ​ളു​ടെ നേ​രെ​ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. മ​ര​ണം കാ​റ്റി​ന്റെ കൈ​ക​ൾ വി​ട​ർ​ത്തി മ​ഴ​യു​ടെ നാ​രു​ക​ളി​ൽ തൂ​ങ്ങി മു​റി​ക്കു​മു​ക​ളി​ൽ പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു (മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ).

ര​ണ്ട്

അ​ഗാ​ധ​മാ​യ മ​ത​ബോ​ധ്യ​ങ്ങ​ളെ​യ​ല്ല, അ​ന്ധ​ പൗ​രോ​ഹി​ത്യ​ത്തെ​യാ​ണ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ പ്ര​തി​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ നി​ർ​ത്തി വി​ചാ​ര​ണ​ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. കാ​ല​ഹ​ര​ണ​പ്പെ​ട്ട കീ​ഴ്ന​ട​പ്പു​ക​ൾ​ക്കു​മു​മ്പി​ൽ ക​മി​ഴ്ന്നു കി​ട​ക്കാ​ൻ, ഒ​രു​വി​ധേ​ന​യും തീ​രു​മാ​നി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത, അ​ഗാ​ധ​ബോ​ധ്യ​ത്തി​ന്റെ തീ​പ്പ​ന്ത​മാ​ണ് നോ​വ​ലി​ൽ​നി​ന്നും ആ​ളു​ന്ന​ത്. സ്​​പ​ർ​ശി​ക്കു​ന്ന​തി​ലെ​ല്ലാം കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​ത​യു​ടെ മു​ദ്ര​ പ​തി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ശേ​ഷി​യാ​ർ​ജി​ച്ചൊ​രു ഭാ​ഷാ​സാ​ന്നി​ധ്യം​കൊ​ണ്ടു കൂ​ടി​യാ​ണ് മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ വാ​യ​ന​യി​ൽ അ​നു​കൂ​ല-​എ​തി​ർ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളു​ടെ തീ​വ്ര​ ഒ​ഴു​ക്കൊ​രു​ക്കു​ന്ന​ത്.

നി​ക്കോ​സ്​ ക​സാ​ൻ​ദ്സാ​ക്കി​സ്, ഷൂ​സെ​ സ​ര​മാ​ഗു, ഹെ​ർ​മ​ൻ​ ഹെ​സ്സേ, ജി​ബ്രാ​ൻ, ഓ​ർ​ഹാ​ൻ പാ​മു​ക് തു​ട​ങ്ങി​യ​വ​ർ തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ച, അ​ഗാ​ധ​ ആ​ത്മീ​യ​ത​യി​ലാ​ണ് വി.​കെ. ജോ​സ​ഫ് സ്വ​യം ക​ണ്ടെ​ത്താ​ൻ സ്വ​ന്തംരീ​തി​യി​ൽ പ​രി​മി​തി​ക​ളോ​ടെ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തോ​ടൊ​പ്പം വി​മോ​ച​ന​ദൈ​വ​ശാ​സ്​​ത്രചി​ന്ത​ക​ൾ ഉ​ഴ​ുതു മ​റി​ച്ച, തെ​റ്റു​ക​ൾ കൃ​ത്യം അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്ത​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ഴും മ​നു​ഷ്യ​ർ​ ചെ​യ്യു​ന്ന മ​ഹാ​ശ​രി​ക​ൾ മാ​യ്ച്ച് ക​ള​യ​പ്പെ​ട​രു​തെ​ന്ന് സൂ​ക്ഷ്മ​ത്തി​ൽ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന, ഒ​രാ​ശ​യ​ലോ​ക​ത്തെ​യാ​ണ് മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ നി​വ​ർ​ന്നുനി​ന്ന് അ​ഭി​വാ​ദ്യം ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്.

ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ഒ​ന്നൊ​ന്നാ​യി അ​യാ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് പ​റ​ന്ന​ക​ലു​ന്ന​തി​ന്റെ വേ​ദ​ന​യി​ലൂ​ടെ അ​യാ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ ധ്യാ​ന​ത്തി​ന്റെ ഭൂ​ഗ​ർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു പൂ​വു​പോ​ലെ വി​രി​യു​ന്ന ഓ​ർ​മ​ക​ൾ. ഓ​ർ​മ​ക​ളെ പ്ര​ണ​യി​ച്ച് പൂ​മ്പാ​റ്റ​ക​ൾ​പോ​ലെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ. ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​ക്കും സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ലൂ​ടെ പൊ​ടു​ന്ന​നെ മ​റ​വി​യു​ടെ ഒ​രു മ​ര​ണ​വ​ണ്ടി ഇ​ടി​വാ​ൾ​പോ​ലെ പാ​ഞ്ഞു​പോ​യി (മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ).

മൂ​ന്ന്

ഓ​ർ​മ​ക​ളോ​ളം ഉ​യ​ര​മു​ള്ളൊ​രു കൊ​ടു​മു​ടി​യും അ​ത്ര​ത​ന്നെ അ​ഗാ​ധ​മാ​യ സ​മു​ദ്ര​വും വി​സ്​​തൃ​ത​മാ​യ അ​നാ​ദി​വി​ജ​ന​ത​ക​ളും, നി​ബി​ഡാ​ന്ധ​കാ​രാ​വൃ​ത​മാ​യ വ​ന​ങ്ങ​ളും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ വേ​റെ​യി​ല്ലെ​ന്ന അ​സ്വ​സ്​​ഥ അ​റി​വാ​ണ് നോ​വ​ലി​ന്റെ ഭൂ​മി​യും ആ​കാ​ശ​വും! ഓ​ർ​മ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ന്നാ​ണ്, പി​ന്നെ ന​മ്മ​ൾ ഒ​ന്നു​മ​ല്ലെ​ന്നാ​ണ്, ഒ​രു ജീ​വി​ത​മ​ഹാ​മ​ന്ത്രം​പോ​ലെ ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ൽ’നി​ന്നും മു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന​ത്.

ഒ​രൊ​റ്റ​വ​രി​യും വാ​ക്കും വി​ടാ​തെ വാ​യി​ക്കേ​ണ്ട, ന​വ​കാ​ല​ത്തി​ൽ ശ​രി​ക്കു​മു​ണ്ടാ​വേ​ണ്ട ശ​ക്തിസൗ​ന്ദ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം, ജീ​വി​ത​മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളെ വി​ചാ​ര​ണ​ചെ​യ്യു​ന്ന, ആ​ഴ​ത്തി​ൽ ചൂ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന ചോ​ദ്യ​ശ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മൂ​ർ​ച്ച​യി​ലു​മാ​ണ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ സ്വ​ന്തം ആ​ശ​യാ​നു​ഭൂ​തി​ലോ​കം അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന​ത്.

ക​വി​ത​യും ത​ത്ത്വചി​ന്ത​യും ച​രി​ത്ര​വു​മാ​ണ്, ജീ​വി​ത-​മ​ര​ണ​ങ്ങ​ളൊ​രു​ക്കു​ന്ന ബ​ന്ധ-​ബ​ന്ധ​ന വി​സ്​​തൃ​തി​യി​ൽ​വെ​ച്ച് നോ​വ​ലി​ൽ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്ന​ത്. വേ​വ​ലാ​തി​ക​ളോ​ടെ​യും അ​ത്ര​ത​ന്നെ നി​ർ​വൃ​തി​ക​ളോ​ടെ​യും, നി​ന്ന​നി​ൽ​പ്പി​ൽ​നി​ന്നും, ന​ട​ന്നും ഓ​ടി​യും മ​രി​ച്ചു​കി​ട​ന്നും പ​ര​സ്​​പ​രം ച​ട്ട​ക്കൂ​ടു​ക​ളൊ​ക്കെ​യും ച​വി​ട്ടി​ത്തക​ർ​ത്തു​മാ​ണ​ത് മു​ന്നേ​റു​ന്ന​ത്.

അ​ദൃ​ശ്യ​സാ​ന്നി​ധ്യ​മാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ന്ന പ്ര​കാ​ശം ചൊ​രി​യാ​നാ​വാ​ത്ത നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യൊ​രു ദൈ​വം നോ​വ​ലി​ന്റെ ശ​ക്തി​യാ​ണ്! ദൈ​വ​ശ​ത്രു​വാ​യി ക​രു​ത​പ്പെ​ടു​ന്ന, എ​ന്നാ​ൽ നോ​വ​ലി​സ്റ്റി​ന്റെ​ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടി​ൽ ഒ​രു​ വി​ധേ​ന​യും അ​ങ്ങ​നെ​മാ​ത്രം ക​രു​താ​ൻ പ​റ്റാ​ത്ത ലൂ​സി​ഫ​റാ​ണ് പ്ര​കോ​പ​ന​ചി​ന്ത​യു​ടെ ക​രു​ത്താ​യി കു​ത​റു​ന്ന​ത്.

ദൈ​വ​ത്തി​ൽ ഉ​ന്മ​ത്ത​മാ​യ മാ​ലാ​ഖ ച​രി​ത്ര​ത്തി​ന് മ​താ​ത്മ​ക​മാ​യ ഒ​രു മാ​നം ന​ൽ​കും​ വി​ധ​വും, എ​ന്നാ​ൽ അ​തി​നെ​ത്ത​ന്നെ കീ​ഴ്മേ​ൽ​ മ​റി​ച്ചി​ടും​വി​ധ​വും നോ​വ​ലി​ൽ ആ​വി​ഷ്കൃ​ത​മാ​യ​ത് പ​തി​വ് വാ​യ​ന​യി​ൽ അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ന്റെ അ​ശാ​ന്തി നി​റ​ക്കും. ത​ർ​ക്കം, ഏ​റ്റു​മു​ട്ട​ൽ, സം​വാ​ദം, സൗ​ഹൃ​ദം, പ്ര​ണ​യം, കു​ടി​യേ​റ്റം, രാ​ഷ്ട്രീ​യം, മ​തം തു​ട​ങ്ങി ഇ​ന്നേ​റെ അ​നി​വാ​ര്യ​മാ​യ ബ​ഹു​സ്വ​ര​ത​യു​ടെ ഒ​ന്നി​ലേ​റെ ഭൂ​പ​ട​ങ്ങ​ൾ മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ആ​ർ​ക്കും ഉ​ള്ളം​നി​റ​ഞ്ഞ് കാ​ണാ​നും ക​ണ്ടെ​ടു​ക്കാ​നും ക​ഴി​യും.

ഒ​ട്ടേ​റെ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ, അ​ത്ര​യേ​റെ ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ, ചു​ഴി​ക​ൾ, ഇ​ടി​വെ​ട്ട്, മി​ന്ന​ൽ എ​ന്നി​ങ്ങ​നെ വി​പു​ല​വും വൈ​വി​ധ്യ​മാ​ർ​ന്ന​തു​മാ​യ ഒ​രു കാ​ൻ​വാ​സി​ൽ നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് തോ​മ​സും ലൂ​സി​ഫ​റു​മാ​ണ്. ഒ​രാ​ൾ മ​ണ്ണി​ലും മ​റ്റ​യാ​ൾ വി​ണ്ണി​ലും നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ത​മ്മി​ൽ​ കാ​ണാ​തെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും സ്​​മ​ര​ണ​ക​ളി​ൽ​വെ​ച്ച് വേ​റി​ട്ട വി​ധ​ത്തി​ൽ ത​മ്മി​ൽ കാ​ണു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ്, അ​ടി​യൊ​ഴു​ക്കാ​യി നോ​വ​ലി​ൽ നാ​നാ ​പ്ര​കാ​രേ​ണ നി​റ​യു​ന്ന​ത്.

നാ​ല്

മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ന്റെ എ​ക്കാ​ല​ത്തെ​യും അ​ഭി​മാ​ന​മാ​യ എ​സ്.​കെ​യു​ടെ ‘വി​ഷ​ക​ന്യ​ക’ കു​ടി​യേ​റ്റ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് മു​മ്പെ​ഴു​ത​പ്പെ​ട്ട ശ്ര​ദ്ധേ​യ​മാ​യൊ​രു നോ​വ​ലാ​ണ്. ആ സ​വി​ശേ​ഷ​ത​ക​ൾ മാ​റ്റി​വെ​ച്ചാ​ൽ പ്ര​ശ​സ്​​ത നോ​വ​ലി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​രാ​ൾ​ക്കെ​ത്ര ഭൂ​മി​വേ​ണം എ​ന്ന ലി​യോ ടോ​ൾ​സ്റ്റോ​യി​യു​ടെ ക​ഥ​യു​ടെ അ​സ​ന്നി​ഹി​ത സാ​ന്നി​ധ്യം ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​വും. അ​ക്കാ​ല​ത്തു​നി​ന്ന് വീ​ണ്ടും വാ​യി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ​പോ​ലും ഇ​ന്ന​തി​ൽ​നി​ന്നും പ​ല​ത​രം വി​ള്ള​ലു​ക​ൾ വാ​പി​ള​ർ​ത്തും! ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ന്റെ അ​ധ്വാ​ന​കേ​ന്ദ്രി​ത​മാ​യ ആ​ർ​ത്തി​യെ ചൂ​ഷ​ണ​കേ​ന്ദ്രി​ത​മാ​യ കൊ​ല​യാ​ളി ആ​ർ​ത്തി​യി​ൽ​നി​ന്നും വേ​ർ​തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തി​ലെ വീ​ഴ്ച​യാ​ണ​തി​ൽ നാ​നോ​വി​ള്ള​ലു​ക​ൾ സൃ​ഷ്​​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഒ​ന്നും ഇ​ല്ലാ​ത്ത​വ​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​മാ​യ, ആ​രാ​ലും കേ​ൾ​ക്ക​പ്പെ​ടാ​ത്ത നി​ല​വി​ളി​ക​ളു​ടെ ക​ണ്ണീ​രു​പ്പ് ക​ല​ർ​ന്ന ആ​ർ​ത്തി എ​വി​ടെ​വെ​ച്ചാ​ണ്; ഉ​ള്ള​വ​രു​ടെ സ​ർ​വം വെ​ട്ടി​പ്പിടി​ച്ച് സ്വ​ന്ത​മാ​ക്കാ​നു​ള്ള അ​ധി​നി​വേ​ശ ആ​ർ​ത്തി​യി​ൽ​നി​ന്ന് വ്യ​ത്യ​സ്​​ത​മാ​വു​ന്ന​തെ​ന്ന്, വേ​ർ​തി​രി​ച്ച​റി​യാ​തി​രു​ന്ന​തി​നാ​ലാ​ണ്, ഒരാൾക്കെത്ര ഭൂമിവേണമെന്ന ടോ​ൾ​സ്റ്റോ​യ് കഥ​ക്കൊ​പ്പം എ​സ്.​കെ​യും സ്വ​ന്തം നോ​വ​ലാ​യ ‘വി​ഷ​ക​ന്യ​ക​’യി​ൽ ഒ​ന്നിട​റി​യ​ത്.

കാ​ല​പ​രി​മി​തി​ക​ൾ​ക്ക​ക​ത്ത് കു​ടു​ങ്ങി​പ്പോ​കുന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് കൂ​ടി​യാ​വാം, വ​ള​രെ വി​സ്​​തൃ​ത​മാ​ന​മാ​ർ​ജി​ക്കാൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പല കൃതികളും ആ​വി​ധം ആയിത്തീരു​ന്ന​ത്. ഒടുവിൽ ഓരോരുത്തരെയും കാത്തിരിക്കുന്നത് ആറടിമണ്ണ് എന്ന് സത്യത്തിൽ ഓർമിപ്പിക്കേണ്ടത് ഭൂമി മുഴുവൻ സ്വന്തമാക്കിയ കുടില പ്രഭുത്വത്തെയാണ്, അല്ലാതെ ഭൂമിയിൽ ഒരവകാശവുമില്ലാത്ത കർഷകരെയല്ല.

കർഷകരുടെ മണ്ണിനുവേണ്ടിയുള്ള ആർത്തി ഒരാദർശമാവുന്നത്, ജന്മിത്തത്തിന്റെ ഭൂമിക്കുമേലുള്ള ആധിപത്യം പരാന്ന ജീവിതത്തിന്റെ അശ്ലീലമാവുന്നതുകൊണ്ടാണ്. രണ്ടിനെയും ഒരേ തുലാസിലിട്ട് തൂക്കി നീതി നടപ്പിലാക്കുന്നവരെ ആ ആറടി മണ്ണുപോലും മരണാനന്തരം വിചാരണ ചെയ്തേക്കും. ജീവിക്കാൻ ആറടിമണ്ണ് പോരാ എന്ന അധ്വാന പാഠത്തിൽനിന്നാണ് ‘മരിച്ചവരുടെ യുദ്ധങ്ങൾ’ എന്ന നോവൽ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ കവാടങ്ങൾ തുറക്കുന്നത്.

എ​ന്നാ​ൽ വി.​കെ. ജോ​സ​ഫ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ എ​ന്ന സ്വ​ന്തം സൃ​ഷ്​​ടി​യെ, കു​ടി​യേ​റ്റ ച​രി​ത്ര​പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ മാ​ത്രം ചു​രു​ക്കാ​തെ, ആ​ധു​നി​ക മ​നു​ഷ്യാ​സ്​​തി​ത്വ​ത്തി​ന്റെ, ശ​രി/​തെ​റ്റ് ബൈ​ന​റി​ക​ളെ അ​ഥ​വാ ഇ​ര​ട്ട​ക​ളെ മ​റി​ക​ട​ക്കു​ന്ന, ജീ​വി​ത​സം​ഘ​ർ​ഷ​ത്തി​ന്റെ, ചി​രി​യും ക​ണ്ണീ​രും ഇ​ട​ക​ല​ർ​ന്ന് ന​ട​ത്തു​ന്ന ചെ​റു​ത്തു​നി​ൽ​പി​ന്റെകൂടി ശ​ക്തി​യി​ലേ​ക്ക് വി​മോ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ണ് ശ്ര​മി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. ആറടിക്കും നൂറടിക്കും അപ്പുറമാണതിന്റെ നിൽപ്പ്. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​യാ​ൻ പാ​ക​ത്തി​ലു​ള്ള നോ​വ​ലി​ലെ ക​ഥ തീ​രു​മ്പോ​ഴും, ജീ​വി​ത​വാ​ഹ​നം ഓ​ട്ടാ​നു​ള്ള ഇ​ന്ധ​നം നോ​വ​ലി​ൽ​നി​ന്ന് പി​ന്നെ​യും ക​ത്തു​ന്ന​ത്.

മ​രി​ച്ചി​ട്ടും മ​രി​ക്കാ​ത്ത തോ​മ​സ്​ എ​ന്ന കേ​ന്ദ്ര​ ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ ക​ഥ​യാ​ണ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ എ​ന്ന നോ​വ​ൽ; പ​ക്ഷേ അ​പ്പോ​ൾ​പോ​ലു​മ​ത് പ​ട​ർ​ന്നു​കി​ട​ക്കു​ന്ന സ്​​മ​ര​ണ​ക​ളു​ടെ പ​ച്ച​പ്പാ​ണ്. യാ​ഥാ​സ്​​ഥി​തി​ക​ർ ഒ​രു​ക്കു​ന്ന തെ​മ്മാ​ടി​ക്കു​ഴി​ക​ൾ​ക്കെ​തി​രെ ശി​ര​സ്സു​യ​ർ​ത്തി സ​മ​രം ന​യി​ക്കു​ന്ന​ത്, നീ​തി നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം കാ​ലം നി​വ​ർ​ന്ന് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന, നി​ൽ​ക്കേ​ണ്ട ഓ​ർ​മ​ക​ളാ​ണ്. ആ ​അ​ർ​ഥ​ത്തി​ൽ, സ്​​മൃ​തി​നാ​ശ-​ആ​ധി​പ​ത്യ​സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ത്തി​ൽ, സ്​​മൃ​തി​സ​മൃ​ദ്ധി​യു​ടെ വി​ജ​യ​മാ​ണ് ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ എ​ന്ന നോ​വ​ൽ ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​ന്ന​ത്.

അ​ഞ്ച്

കാ​വ്യാ​ത്മക​മാ​യൊ​രു ഭാ​ഷ​യാ​ണ് നോ​വ​ലി​ലു​ട​നീ​ളം, ജീ​വി​ത​ക​യ്പി​ന്റെ പാ​റ​ക്കെ​ട്ടു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ സ്​​നേ​ഹ​സൗ​ഹൃ​ദ​ അ​രു​വി​യാ​യി ഒ​ഴു​കു​ന്ന​ത്. ഭാ​ഷ സ്വ​യ​മൊ​രു സാ​ന്ത്വ​ന ​േ​സ്രാ​ത​സ്സും, സൗ​ഹൃ​ദ​കേ​ന്ദ്ര​വു​മാ​യി മാ​റു​മ്പോ​ഴാ​ണ്, അ​ധി​കാ​ര​പ്ര​താ​പ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ​യും പൊ​ളി​യു​ന്ന​ത്.

പ​ല​വി​ധ​കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ മ​നു​ഷ്യ​രാ​യ മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ​യൊ​ക്കെ ശി​ര​സ്സി​ലും ശ​രീ​ര​ത്തി​ലും ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും എ​ന്തി​ന് നി​ന​വു​ക​ളി​ൽ​പോ​ലും ക​യ​റി​പ്പ​റ്റി​യ, ഏ​ത് ഔ​ന്ന​ത്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യ മ​നു​ഷ്യ​രെ​പ്പോ​ലും ച​ളി​യി​ലാ​ഴ്ത്തു​ന്ന, ജീ​ർ​ണ അ​ധി​കാ​രം അ​പ്പോ​ൾ കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​ത​യു​ടെ ഒ​ഴു​ക്കി​ൽ ഒ​രു ച​ത്ത​ എ​ലി​പോ​ലെ അ​ഴു​ക്കു​ചാ​ലി​ൽ ഒ​ലി​ച്ചു​പോ​വും. കാ​വ്യാ​ത്മ​ക​ത എ​ന്ന​ത് ഭാ​ഷ​യു​ടെ മ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന അ​ധി​കാ​ര​ങ്ങ​ളെ ക​ല​ക്കു​ന്ന സ്​​നേ​ഹ​സ​മ​ര​മാ​ണെ​ങ്കി​ൽ, വി.കെ. ജോ​സ​ഫി​ന്റെ ‘മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ’ എ​ന്ന നോ​വ​ൽ; ആ ​സ​മ​ര​ത്തി​ന്റെ ഹൃദ്യമായൊരു സൗഹൃദ സാ​ക്ഷ്യ​മാ​ണ്.

പ്ര​ശ​സ്​​ത ച​ല​ച്ചി​ത്ര​വി​മ​ർ​ശ​ക​നും ക​വി​യും പ്ര​ഭാ​ഷ​ക​നു​മാ​യ വി.​കെ. ജോ​സ​ഫി​ന്റെ ആ​ദ്യ​നോ​വ​ലാ​യ മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ സ​മ​സ്​​ത​സം​ഘ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലും സ്വ​പ്നം​കാ​ണു​ന്ന​ത്, സ​മ​സ്​​തം ജീ​വി​ത​പ്ര​കാ​ശം എ​ന്ന വ​ർ​ണാ​ഭ​മാ​യൊ​രു കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ടാ​ണ്. അ​ധി​കാ​ര​ര​ഹി​ത​മാ​വു​മ്പോ​ൾ മാ​ത്രം മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ടാ​നും അ​നു​ഭൂ​തി​പ്പെ​ടാ​നും ക​ഴി​യു​ന്ന ഭാ​ര​ര​ഹി​ത​മാ​യ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ ന​വ​ലോ​ക​ങ്ങ​ളെ​യാ​ണ് നോ​വ​ൽ ആ​ശ്ലേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ച​ട്ട​പ്ര​കാ​ര​മു​ള്ള ബി​സി​ന​സ് ക​ത്തു​ക​ൾ​പോ​ലും ച​ട്ടം​പൊ​ളി​ക്കും​വി​ധം കാ​വ്യാ​ത്മക​മാ​യ​തി​നാ​ൽ, കൃ​ത്യം പു​ല​ർ​ത്തേ​ണ്ട ക​ണ​ക്കു​ക​ൾ​പോ​ലും, കൃ​ത്യ​ത ചോ​രാ​തെ​ത​ന്നെ ക​വി​ത​യാ​യ​തി​നാ​ൽ, അ​വ​യി​ൽ​നി​ന്ന് അ​ധി​കാ​ര​ധ്വ​നി​ക​ളൊ​ക്കെ​യും ചോ​ർ​ന്നു​പോ​യ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് മാ​ർ​കേസ്​ ‘കോളറക്കാലത്തെ പ്രണയം’ എന്ന നോവലിൽ എ​ഴു​തി​യ​ത് മ​ഹ​ത്താ​യൊ​രു മോ​ച​നം സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടാ​ണ്. വി.​കെ. ജോ​സ​ഫി​ന്റെ മ​രി​ച്ച​വ​രു​ടെ യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ പ​ല​ത​രം പ​രി​മി​തി​ക​ളോ​ടെ സ്വ​ന്തം വ​ഴി​യി​ൽ​നി​ന്ന് മി​ഴി തു​റ​ക്കു​ന്ന​തും അ​ധി​കാ​ര​ഭാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും മു​ക്തമാ​വു​ന്ന ഒ​രു മ​ഹാ​സ്വ​പ്ന​ത്തി​ലേ​ക്കാ​ണ്.

.