ജന്മം മാത്രം

ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൻ ഈ ​കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്ക് ജ​നി​ച്ചു​വീ​ണ​ത്. ഇ​രു​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് ഇ​രു​ട്ടി​ലേ​ക്ക്... ത​ല​കീ​ഴാ​യി പി​റ​ന്നു​വീ​ഴു​മ്പോ​ൾ, ഭൂ​മി അ​വ​ന്റെ ത​ല​ക്കു മീ​തെ ആ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. അ​വ​നോ​ർ​ത്തു, ഏ​റെ ഭ​യ​ത്തോ​ടെ, ഒ​ത്തി​രി അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തോ​ടെ, ഇ​നി എ​ല്ലാം ത​ന്റെ ത​ല​യി​ൽ ത​ന്നെ. അ​തു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞു. ക​ള്ള​ക്ക​ര​ച്ചി​ൽ.

കൈ​കാ​ലു​ക​ൾ ഇ​ള​ക്കി അ​വ​ൻ പ​റ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. ദാ​ഹി​ച്ച​പ്പോ​ൾ നി​ല​ത്തു ആ​ഞ്ഞു ച​വി​ട്ടി, പ​ക്ഷേ എ​വി​ടെ ച​വി​ട്ടും... ഭൂ​മി അ​വ​ന്റെ ത​ല​യി​ല​ല്ലേ. എ​ന്നി​ട്ടും ഭൂ​മി പി​ള​ർ​ന്നു. അ​വ​നു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി, ഇ​പ്പോ​ൾ ഭൂ​മി ത​ന്റെ കാ​ൽ​ക്കീ​ഴി​ൽ ആ​ണെ​ന്ന്. നേ​ര​ത്തേ ത​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്ന​തെ​ല്ലാം അ​വ​നി​പ്പോ​ൾ കാ​ൽ​ക്കീ​ഴി​ലാ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

അ​വ​ൻ ചി​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി, ആ​ർ​ത്തു ചി​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. അ​തോ​ടെ അ​വ​നു പ​രി​ചാ​ര​ക​രാ​യി. കൈ​പി​ടി​ച്ചു ന​ട​ത്താ​നും പാ​ലൂ​ട്ടാ​നും കു​ളി​പ്പി​ക്കാ​നും ആ​ളു​ക​ളാ​യി. ത​ന്റെ കാ​ൽ​ക്കീ​ഴി​ലെ സാ​മ്രാ​ജ്യം വ്യാ​പി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. സ​മ​യം കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കി​ല്ലെ​ന്ന തി​രി​ച്ച​റി​വ് അ​വ​നി​ലു​ണ്ടാ​യി. അ​തു കൊ​ണ്ടാ​വ​ണം, അ​വ​ൻ ഓ​ടാ​നും പ​ഠി​ച്ചു. ഭൂ​മി​യു​ടെ ഒ​ര​റ്റം മു​ത​ൽ മ​റ്റേ അ​റ്റം വ​രെ അ​വ​ൻ കാ​ൽ​ക്കീ​ഴി​ലാ​ക്കി. നി​ര​ന്ത​രം ഓ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന അ​വ​ന് മ​ര​ണ​മി​ല്ല പോ​ലും. ജ​ന്മം മാ​ത്രം.

.