മാപ്പ്

സ്വർഗ-​ന​ര​ക​ങ്ങ​ളു​ടെ ഇ​ട​നാ​ഴി​യി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി അ​വ​ർ ക​ണ്ടു​മു​ട്ടി.

അ​ങ്ങ​നെ ഉ​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ച്ച​ത​ല്ല. വി​ജ​ന​മാ​യ ആ ​അ​തി​രി​ൽ മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ ക​ണ​ക്കെ ഭൂ​മി​യി​ലെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ഒ​ഴു​കി​ന​ട​ന്നു. അ​ന​ന്ത​ത​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള നോ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​ടു​ത്തു​വ​രു​ന്ന ആ ​ചെ​റി​യ രൂ​പം ക​ണ്ണി​ൽ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. വ​ട്ട​ക​ണ്ണ​ട നേ​രെ​യാ​ക്കി, ഒ​ന്നു​കൂ​ടെ നോ​ക്കി. അ​തേ വേ​ഷം. കൂ​പ്പു​കൈ​ക​ൾ വി​റ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്നു​ണ്ട്. കു​റ്റ​ബോ​ധ​ത്താ​ൽ ഉ​ല​ഞ്ഞ ആ ​മു​ഖം ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ ഉ​ള്ളൊ​ന്ന് പി​ട​ഞ്ഞു. കാ​ലു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് കു​മ്പി​ടാ​നാ​ഞ്ഞ ആ ​ദൈ​ന്യരൂ​പ​ത്തെ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്ന് വി​ല​ക്കി. ശ്വാ​സ​ഗ​തി​യു​ടെ താ​ള​ഭ്രം​ശം ഊ​ന്നു​വ​ടി​യി​ലേ​ക്ക്

പ​ട​ർ​ന്നു.

പൊ​ടു​ന്ന​നെ​യാ​ണ് ആ ​രൂ​പം അ​ര​യി​ൽ നി​ന്നെ​ന്തോ വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​ത്.

‘‘ഠേ...​ഠേ...​ഠേ...’’

‘‘ഹേ ​റാം... റാം... ​റാം...’’