14 വയസ്സുകാരനായ മകനെയും കൊണ്ടാണ് ആ സ്ത്രീ സൈക്കോളജിസ്റ്റിെൻറ അടുത്ത് എത്തിയത്. കുട്ടിയുടെ സ്വഭാവ, പെരുമാറ്റ ദൂഷ്യങ്ങൾ സഹിക്കാൻ കഴിയാതായിരിക്കുന്നുവെന്ന് അവർ പരാതി പറഞ്ഞു. മകെൻറ വാശിയും എടുത്തുചാട്ടവും വീട്ടിലെ അന്തരീക്ഷം കലുഷിതമാക്കിയിരിക്കുന്നു.
സംസാരിച്ചുവന്നപ്പോഴാണ് വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് ധാരണ ലഭിച്ചത്. മകെൻറ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളും കണ്ണടച്ച് നിറവേറ്റിക്കൊടുക്കുന്ന മാതാപിതാക്കളാണ് ഇരുവരും. സഹജീവനത്തിന് വേണ്ട പൊരുത്തപ്പെടലും മറ്റുള്ളവരെ കൂടി കണക്കിലെടുത്തു പെരുമാറുന്ന രീതിയെക്കുറിച്ചുമൊന്നും അവനറിഞ്ഞുകൂടാ. വീട്ടിൽ അവനത് കണ്ടിട്ടുമില്ല. ആവശ്യങ്ങൾ മുടക്കമില്ലാതെ നടത്തിക്കൊടുക്കുന്ന ആളുകൾ മാത്രമാണ് അവന് വീട്ടുകാർ. ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ കാര്യങ്ങൾ നടക്കാതെ വരുേമ്പാൾ കുട്ടിയുടെ മട്ടും ഭാവവും മാറുന്നു.
തലയിൽ വെച്ചാൽ പേനരിക്കും, തറയിൽ വെച്ചാൽ ഉറുമ്പരിക്കും എന്ന മട്ടിലാണ് മക്കളെ വളർത്തുന്നത് എന്നൊരു പഴഞ്ചൊല്ലുണ്ട്. ലാളിച്ച് വളർത്തുന്ന രീതിയെക്കുറിച്ച് സൂചിപ്പിക്കാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന പ്രയോഗമാണത്. ചിലരാവട്ടെ മനസ്സു നിറയെ സ്നേഹം ഉണ്ട്, എന്നാൽ പുറമെ കാണിക്കില്ല എന്ന വാശിേയാടെയാണ് കുട്ടികളെ സമീപിക്കുക. രണ്ടു രീതിയും പൂർണമായും ശരിയല്ല. തലയിലും തറയിലും വെറും മണ്ണിലുമെല്ലാം വെച്ചുതന്നെ കുട്ടികളെ വളർത്തണം. അവർക്ക് സ്നേഹം നൽകണം, വാത്സല്യം പകരണം, ജീവിതത്തിെൻറ കഷ്ടപ്പാടുകളും യാഥാർഥ്യങ്ങളും പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കണം. ഇവയൊന്നും ചെയ്യാതെ കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവത്തെ പഴിക്കാനാണ് നമ്മൾ മുതിരാറ്.
കുട്ടികൾക്കല്ല സത്യത്തിൽ തെറ്റു പറ്റിയിരിക്കുന്നത്. രക്ഷാകർതൃത്വ രീതികളിൽ മാറ്റംവരുത്തിയാൽ മാത്രമേ ഇവ തിരുത്താൻ കഴിയൂ എന്ന് മുതിർന്നവർ തിരിച്ചറിയണം. ക്ഷമയോടും സൗമ്യതയോടുംകൂടി പരിഹരിക്കണം ഈ വിഷയങ്ങൾ. പലതരത്തിലെ പാരൻറിങ് രീതികൾ നമുക്കിടയിലുണ്ട്. അവയൊന്ന് വിലയിരുത്താം...
സമതുലിത രക്ഷാകർതൃത്വ രീതിയാണിത്. കുട്ടികളും മാതാപിതാക്കളും തമ്മിൽ ഊഷ്മള ബന്ധമാണുണ്ടാവുക. കുട്ടികൾക്ക് വൈകാരിക പിന്തുണ കൊടുക്കാൻ രക്ഷാകർത്താക്കൾ തയാറാണ്. ഈ പാരൻറിങ് ശൈലിയിൽ ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടായാൽ തുടക്കത്തിൽതന്നെ അതേപ്പറ്റി പറയാൻ കുട്ടിക്ക് കഴിയും. ഒട്ടും വിധിനിർണയം നടത്താതെ രക്ഷിതാക്കൾ പ്രശ്നപരിഹാരത്തിന് ശ്രമിക്കുകയും പിന്നീട് അതേപ്പറ്റി പറഞ്ഞ് കുട്ടിയുടെ മനസ്സിടിക്കാതിരിക്കുകയും ചെയ്യും.
കുട്ടികളും മാതാപിതാക്കളും തമ്മിൽ കാര്യമായ അടുപ്പമുണ്ടാവില്ല ഈ പാരൻറിങ് ശൈലിയിൽ. ഇരുകൂട്ടരുടെയും ആവശ്യമനുസരിച്ച് അടുപ്പമുണ്ടാക്കുമെന്ന് മാത്രം. ഒരുതരം അവസരവാദ രീതി. ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടാവുേമ്പാൾ ആശ്രയിക്കാൻ കുട്ടിക്ക് മാതാപിതാക്കൾ ഉണ്ടാവില്ല. കുട്ടി സ്വയം പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയോ അല്ലെങ്കിൽ പോകരുതാത്ത ആളുകളുടെ അടുത്ത് സഹായത്തിന് ചെല്ലുകയോ ചെയ്യും. ഈ രണ്ടു രീതികളും പ്രശ്നത്തെ കൂടുതൽ വഷളാക്കും. കുട്ടിയെ ആവശ്യമില്ലാത്ത വിട്ടുവീഴ്ചകൾ ചെയ്യുന്നതിലേക്ക് കൊണ്ടെത്തിക്കും.
കുട്ടിക്ക് പരമാവധി സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുക്കുന്ന ശൈലിയാണിത്. ഇവിടെ മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടിക്ക് വേണ്ടതെല്ലാം എത്തിച്ചുകൊടുക്കുന്നു; വരുംവരായ്കകൾ കണക്കിലെടുക്കാതെ. കുട്ടിയോടുള്ള സ്നേഹം കുട്ടിയുടെ അനാവശ്യങ്ങൾ നടത്തിക്കൊടുത്തുകൊണ്ടാണ് ഇക്കൂട്ടർ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നത്. 'ഇല്ല', 'പറ്റില്ല' എന്നൊക്കെ പറയാൻ ഇവർക്ക് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്. കുട്ടിക്ക് വിഷമമാവിേല്ല എന്നതാണ് ന്യായം. ഇത്തരം നിലപാടുകൾ കുട്ടിക്ക് എത്ര ദോഷകരമാണെന്ന് അവർ ചിന്തിക്കാറേയില്ല.
കർശനമായ രക്ഷാകർതൃത്വ ശൈലിയാണിത്. ഇവിടെയും മാതാപിതാക്കളും കുട്ടികളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം വളരെ കുറവാണ്. വേണ്ടതരം അടുപ്പവും ആശയവിനിമയവും കുട്ടികളും മാതാപിതാക്കളും തമ്മിലുണ്ടാവുന്നില്ല.
ഒട്ടും ആശാസ്യമല്ലാത്ത മറ്റൊരു ശൈലിയാണ് ആധിപത്യഭാവമുള്ള രക്ഷാകർതൃത്വം. ഇവിടെ മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികൾക്ക് നൽകുന്നത് അമിത സംരക്ഷണമാണ്. ഇവർ കുട്ടിയുടെ എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളും നടത്തിക്കൊടുക്കുന്നു. അതേസമയം, കണിശമായി അച്ചടക്കം നടപ്പാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അമിത സംരക്ഷണവും എല്ലാ ആവശ്യങ്ങളും നടത്തിക്കൊടുക്കുന്നതുകൊണ്ടും അതിരുകവിഞ്ഞ ഒരടുപ്പമാണ് കുട്ടിക്ക് മാതാപിതാക്കളുമായി ഉണ്ടാകുന്നത്. ഇത്തരം അടുപ്പം ചിലയാളുകളിൽ രോഗനിദാനമാവാനിടയുണ്ട്. ഇത് മാതാപിതാക്കളോടുള്ള അമിതമായ ആശ്രയത്വത്തിന് കാരണമാവുന്നു. കുട്ടികളിൽ ആത്മവിശ്വാസം തീരെ ഇല്ലാതായിത്തീരുന്നു. തീരുമാനങ്ങളെടുക്കേണ്ടിവരുേമ്പാൾ ബുദ്ധിമുട്ടനുഭവിക്കുന്നു. ഈ കുട്ടികൾ എല്ലാ തീരുമാനത്തിലും അച്ഛനമ്മമാരുടെ അംഗീകാരവും സമ്മതവും ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ വളർന്നുകഴിഞ്ഞാലും മാനസികമായും വൈകാരികമായും ഇവർ കുട്ടികളായിത്തന്നെ തുടരുന്നു.
ഇവിടെ ചർച്ചചെയ്ത രക്ഷാകർതൃത്വ ശൈലികളിൽ ഏതിെൻറയെല്ലാം അംശങ്ങളാണ് നമ്മൾ പിന്തുടരുന്നതെന്ന് വിശകലനം ചെയ്യുക. അമിത അച്ചടക്കരീതിയും അതിരുവിട്ട ലാളനരീതിയും ഗുണകരമാവില്ല. മറിച്ച് മിതത്വം പുലർത്തുന്ന സമതുലനരീതി ഏറ്റവും ഗുണകരമായ രീതിയിൽ സ്വീകരിക്കുന്നതാണ് കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ മാനസികമായ വളർച്ചക്കും കുടുംബത്തിെൻറ ആരോഗ്യകരമായ മുന്നോട്ടുപോക്കിനും നല്ലത്. നല്ല മാതൃകകൾ വീട്ടിൽനിന്നു തന്നെയാണ് തുടങ്ങേണ്ടത്. കുട്ടി കണ്ടുപഠിക്കുന്നത് മാതാപിതാക്കളെയും അവരുടെ രീതികളെയുമാണെന്നത് മറക്കരുത്.
ഒരു കുട്ടി പ്രശ്നക്കാരനാണെങ്കിൽ അതിൽ മാതാപിതാക്കളുടെ പക്വതക്കുറവും വ്യക്തിത്വത്തിലെ അനാരോഗ്യകരമായ പ്രവണതകളും വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലെ കുറവുകളും ഉണ്ടെന്നത് വ്യക്തമാണ്. കുട്ടിയുമായുള്ള കൃത്യമായ ആശയവിനിമയം, അവരുടെ വ്യക്തിത്വത്തെ വിലമതിക്കൽ, അനാവശ്യമായ താരതമ്യങ്ങൾ ഒഴിവാക്കൽ തുടങ്ങിയവയെല്ലാം കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവ രൂപവത്കരണത്തിൽ വലിയ പങ്കുവഹിക്കും. ഒപ്പം നല്ല രക്ഷാകർതൃത്വ ശൈലി മുറുകെപ്പിടിക്കുകയും ഓരോ ദിവസവും കുട്ടികൾെക്കാപ്പം നിലവാരമുള്ള സമയം ചെലവിടാൻ ശ്രമിക്കുകയും വേണം.
വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ അവരുടേത് മാത്രമാണ്, മാധ്യമത്തിേൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.