വാസ​െൻറ വിത്തുകൾ നിറയുന്നു, തോട്ടിലും പുഴയിലും

തൃശൂർ: കൈയിലെ മാറാപ്പിൽ നിറച്ചുവെച്ച എന്തോ തൃശൂർ ചെമ്പൂക്കാവിലെ തോട്ടിലേക്ക്​ എറിയുകയാണ്​ ജഡപിടിച്ച മുടിയുള്ള അയാൾ. എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുന്നുണ്ട്​. അവിടെനിന്ന്​ പതിയെ നടന്നുനീങ്ങി റോഡിൽ എന്തോ തിരയുന്നു​. എന്താണെന്ന്​ ചോദിച്ചപ്പോൾ ചിരിയോടെ മറുപടി -'വിത്തുകൾ'.

ഇത്​ വാസൻ. തമിഴ്​നാട്​ ഈറോഡാണ്​ ജനനം. നാടുവിട്ട്​ 13 വർഷം മുമ്പ്​ തൃശൂരിൽ എത്തിയതാണ്​. വഴിയോരത്ത്​ താമസം. ആ​െരാക്കെയോ നൽകുന്ന ഭക്ഷണമാണ്​ ജീവൻ നിലനിർത്തുന്നത്​. പണത്തിന്​ വേണ്ടി ആരുടെയും മുന്നിൽ കൈനീട്ടാറില്ല. നിരത്തിലെ വിത്തുകൾ പെറുക്കിയെടുക്കുകയാണ്​ ജീവിതലക്ഷ്യം. അത്​ പക്ഷികൾ കൊത്തിയിടുന്നതാകാം, എങ്ങനെയെങ്കിലും വീണ്​ കിട്ടുന്നതാകാം. എന്തിനാണ്​ ഇത്​ ചെയ്യുന്നത്​ എന്ന്​ ചോദിച്ചപ്പോൾ വാസ​െൻറ ഉത്തരം ഇതായിരുന്നു. 'താങ്കൾ ഒരു വിത്ത്​, ഞാൻ ഒരു വിത്ത്​. ഇതും ഒരു വിത്ത്​. അതിനെ ചവിട്ടിക്കൊല്ലാൻ പാടില്ല. അതുകൊണ്ടാണ്​ ഞാൻ അവയെ എടുത്ത്​ തോട്ടിലേക്ക്​ എറിയുന്നത്​. ആ വിത്തുകൾ ഒഴുകി ഏതെങ്കിലും തീരത്ത്​ മുളക്ക​ട്ടെ'.

വാസന്​ 56 വയസ്സായി. മുടിവെട്ടിയിട്ട്​​ നാലു കൊല്ലത്തിലധികമായെന്ന്​ ഇയാൾ പറയുന്നു. പത്തുകൊല്ലം മുമ്പാണ്​ അതിനുമുമ്പ് വെട്ടിയത്​. നാട്ടിൽ പോയിട്ട്​ കുറേനാളായി. പോകു​േമ്പാൾ സഞ്ചി നിറയെ വിത്ത്​ കൊണ്ടുപോയി കാവേരി നദിയിൽ നിക്ഷേപിക്കും. നാട്ടിൽ പോവുമെങ്കിലും ബന്ധുക്കളെയോ വീട്ടുകാരേയോ കാണാറില്ല. ഉറുമ്പിനെ ഇഷ്​ടമായതിനാൽ അതിനെ നോവിക്കാതെ അതിസൂക്ഷ്​മമായാണ്​ നടത്തം. കടവരാന്തയിലാണ്​ രാത്രിയിൽ ഉറക്കം. കോവിഡിനെ പോലും ഭയമില്ലാത്ത വാസന്​ ആകെ പേടിയുള്ളത്​ പൂച്ചയെ മാത്രമാണ്​. 'അത്​ പിശാശാണ്​'- പേടിയോടെ വാസൻ പറഞ്ഞു.