രണ്ട് കവിതകൾ

1. ​അ​ച്ഛ​ൻ

അ​ന്നൊ​ക്കെ രാ​ത്രി​യി​ൽ

ആ​ടി​യാ​ടി വ​രു​ന്ന

അ​ച്ഛ​ന്റെ മു​മ്പി​ൽ

മു​ട്ടു​വി​റ​ച്ച്

കൈ ​കെ​ട്ടി നി​ൽ​ക്ക​ണം.

ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ, ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ

പു​ളി​വാ​റ​ൽ ശ​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ.

വി​ശ​പ്പി​ന്റെ എ​രി​ച്ചി​ൽ വ​യ​റി​ലും

അ​ടി​യു​ടെ പു​ക​ച്ചി​ൽ പു​റ​ത്തു​മാ​യി

ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ല​വി​ളി

വീ​ടും ക​ട​ന്ന്

പൊ​തു​വ​ഴി താ​ണ്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും.

അ​യ​ൽ​വീ​ട്ടീ​ന്ന്

ക​ടം പ​റ​ഞ്ഞ

നാ​ഴി​യ​രി ചോ​റ്

ക​ല​ത്തി​ൽ വി​ഷ​ണ്ണ​യാ​യ്

ഇ​രി​യ്ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​വും.

ഉ​ള്ളി ച​ത​ച്ച് വെ​ളി​ച്ചെ​ണ്ണ ചാ​ലി​ച്ച ച​മ്മ​ന്തി

ആ​രും കാ​ണാ​തെ

നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​കും.

ക​ലാ​ശം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ -

സം​ഹാ​ര​മാ​ണ്.

അ​ര​യി​ൽ തി​രു​കി​യ ക​ത്തി

വ​ലി​ച്ചൂ​രി​യാ​ൽ പി​ന്നെ

പാ​തി​രാ​ത്രി​യി​ലേ​യ്ക്ക​ഭ​യം തേ​ടി

നാ​ലു​വ​ഴി ചി​ത​റി​യോ​ടു​ക​യാ​യി.

പൊ​ന്ത​ക്കാ​ട്ടി​ലൊ​ളി​ച്ചി​രി​ക്കും നേ​രം ഞാ​ൻ

അ​ച്ഛ​നെ എ​ങ്ങ​നെ

കൊ​ല്ലാ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു

ആ​ലോ​ചി​ച്ചി​രു​ന്ന

തെ​പ്പോ​ഴും.

ത​ല​യ്ക്ക് ഉ​ല​ക്ക കൊ​ണ്ട​ടി​യ്ക്ക​ണോ?

(നാ​ട്ടി​ൽ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ക​ഥ

കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു)

ചോ​റി​ൽ വി​ഷം ചേ​ർ​ത്ത് കൊ​ല്ല​ണോ?

(ചെ​രു​പ്പ് ക​ടി​ച്ചു​കീ​റു​ന്ന

പ​ട്ടി​ക്ക് തെ​ക്കേ​ലെ ക​ല്യാ​ണി​യേ​ട്ത്തി

വി​ഷം ന​ൽ​കു​ന്ന​ത്

ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.)

പി​ന്നെ,

പ്ര​തി​ഷേ​ധം ഞ​ങ്ങ​ളും

ആ​രം​ഭി​ച്ചു.

ഇ​ട​വ​ഴി​നി​ന്ന്

തെ​റി​പാ​ട്ടു​ കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ

ജ​ന​ലും വാ​തി​ലും

സാ​ക്ഷ​യി​ട്ട്

അ​മ്മ​യും മ​ക്ക​ളും

ഒ​രു മൂ​ല​യി​ൽ

ക​ര​യാ​ൻ മ​റ​ന്ന്

കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രി​യ്ക്കും.

ഭ​യം, ഭൂ​ത​ത്തെ പോ​ൽ

വി​ഴു​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ

പു​റ​ത്ത​ച്ഛ​ന്റെ

താ​ണ്ഡ​വ​മാ​ട്ട​മാ​കും.

വാ​തി​ലി​ൽ ച​വി​ട്ടി​യും ത​ള്ളി​യും

ഓ​ട്ടി​ൻപു​റ​ത്ത് ക​ല്ലു​മ​ഴ പെ​യ്യി​ച്ചും

ഉ​റ​ങ്ങാ​ത്ത

ഒ​രു രാ​ത്രി കേ​ട്ടു

പ​തം​പ​റ​ച്ചി​ലും ക​ണ്ണീ​രും.

എ​ന്നും പു​ല​രു​മ്പോ കാ​ണു​ന്ന

നാ​ട​ക​മെ​ന്നോ​ർ​ത്ത്

ഒ​റ്റ​പ്പാ​യ​യി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ

തി​രി​ഞ്ഞും മ​റി​ഞ്ഞും

നേ​രം വെ​ളു​പ്പി​ച്ചു.

അ​ന്ന് സൂ​ര്യ​നോ​ടൊ​പ്പം

കാ​വി​തേ​ച്ച മു​റി​ത്തി​ണ്ണ​യി​ൽ

അ​ച്ഛ​നെ ക​ണ്ടി​ല്ല.

ത​ല​യി​ലെ എ​ണ്ണ​പ്പാ​ട മാ​ത്രം ബാ​ക്കി​യാ​ക്കി

അ​ച്ഛ​നെ​ങ്ങോ​ട്ടോ

അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി.

2. വി​ശ​പ്പും വി​പ്ല​വ​വും

അ​ച്ഛ​ൻ വീ​ടു​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ

നാ​ലാം നാ​ൾ,

കാ​തി​ലെ ക​ടു​ക്ക​ൻ വി​റ്റ്

അ​മ്മ​മ്മ ക​റു​പ്പി​ൽ വെ​ള്ള പു​ള്ളി​യു​ള്ള പ​യ്യി​നെ മേ​ടി​ച്ചു.

പു​ള്ളി കു​ത്തി​യ​വ​ളെ

ഞ​ങ്ങ​ൾ പു​ള്ളി​ച്ചീ​ന്ന്

വി​ളി​ച്ചു.

പ​യ്യി​ന്,

പാ​ലു​ണ്ടാ​ർ​ന്നു.

നെ​യ്യി​ണ്ടാ​ർ​ന്നു.

തൈ​രു​ണ്ടാ​ർ​ന്നു.

വി​ൽ​ക്കാ​ൻ വെ​ച്ച സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ

അ​യ​വി​റ​ത്ത്

ഞ​ങ്ങ​ളി​രു​ന്നു.

ആ ​നേ​രം അ​മ്മ​മ്മ

കാ​രു​ണ്യ​ത്തി​ന്റെ

നി​റ​കു​ട​മാ​കും.

ഒ​രു​ ക​ലം ക​ട്ട​നി​ൽ,

ഒ​രു​രി​പാ​ല് നീ​ട്ടി ഒ​ഴി​യ്ക്കും.

ക​ട്ട​ന് ഭൗ​തി​കമാ​റ്റം വ​ന്ന്

അ​ത് ചെ​ങ്ക​ൽ നി​റ​മാ​കും.

ഒ​രീ​സം പു​ള്ളി​ച്ചി പ​യ്യി​ന്റെ

കാ​ലേ​ല് പു​ഴു​വ​രി​യ്ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

അ​മ്മ​മ്മ നെ​ഞ്ചി​ൽ ത​ല്ലി

ദേ​വ്യേ​ന്ന്... വി​ളി​ച്ച​തും

പു​ള്ളി​ച്ചി പ​യ്യ് വീ​ണ​തും

ഒ​രേ സെ​ക്ക​ൻ​ഡി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

പു​ള്ളി​ച്ചീ​ന്റെ സം​സ്കാ​രം

ക​ഴി​ഞ്ഞ വീ​ട്ടി​ൽ,

അ​രി​ക്ക​ലം ശൂ​ന്യ​മാ​യി.

ഉ​പ്പ്, മു​ള​കു​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ

ക​ഴു​കി ക​മ​ഴ്ത്തിവെ​ച്ചു.

ഓ​രോ പാ​ത്രം ക​ഴു​കു​മ്പോ​ഴും

അ​മ്മ​മ്മ ദേ​വ്യേ... ദേ​വ്യേ​ന്ന് വി​ളി​ച്ചു.

ആ ​വി​ളി ശ​മി​ച്ച​ത്

പ​ഞ്ചാ​യ​ത്തി​ൽ പ​ശുലോ​ൺ

ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു.

ര​ണ്ടാം​ മു​ണ്ട് ചു​റ്റി

ക​ക്ഷ​ത്ത് കാ​ല​ൻ​കു​ട

വ​ച്ചി​റ​ങ്ങി​യ അ​മ്മ​മ്മ

മേ​ൽ​ക്കാ​തി​ൽ ക​ടു​ക്ക​നി​ട്ട

ആ​ന മെ​ലി​ഞ്ഞൊ​രു പ​യ്യു​മാ​യാ​ണ്

തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യ​ത്.

മേ​യാ​ൻ വി​ട്ട ക​റു​മ്പി​പ്പ​യ്യ്

തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​ട്ടി​ല്ല.

ക​റ​വ​യ്ക്ക് മു​മ്പേ തൊ​ഴു​ത്തി കേ​റു​ക പ​തി​വാ​യി​രു​ന്നു.

ഈ ​പ​യ്യെ​ങ്ങാ​ട്ടാ പോ​യ​ത്.

പാ​ലും പാ​ത്രം ക​ഴു​കി​വെ​ച്ച്

അ​മ്മ​മ്മ പി​റു​പി​റു​ത്തു.

ക​റു​മ്പി​യെ തി​ര​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി​യ അ​മ്മ​മ്മ,

വി​വ​ശ​ത​യാ​യി

ഇ​രു​ട്ടു​ത​പ്പി വ​ന്നു.

ക​റു​മ്പി പു​ഴ ക​ട​ന്നെ​ന്ന്,

ഇ​നി ക​റു​മ്പി​യെ തി​ര​ഞ്ഞി​ട്ട് കാ​ര്യ​മി​ല്ലെ​ന്ന്.

അ​മ്മ​മ്മ വീ​ണ്ടും ദേ​വ്യേ... വി​ളി​ച്ചു.

വ​ള​ർ​ന്നെ​ന്നോ മു​തി​ർ​ന്നെ​ന്നോ

നോ​ക്കാ​ത്ത കൊ​ച്ചു​മ​ക്ക​ൾ

കൊ​ടി​പി​ടി​ച്ച്, സി​ന്ദാ​ബാ​ദ് വി​ളി​ച്ച്

വ​യ​റ്റി​ൽ മേ​ട​ക്കാ​റ്റ് വീ​ശു​മ്പോ​ൾ,

അ​മ്മ​മ്മ​യ്ക്കു ചു​റ്റും

ച​മ്രംപ​ടി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും.

എ​വി​ടെ​നി​ന്ന്?

എ​ങ്ങ​നെ?

ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത

ഓ​ട്ടു​പി​ഞ്ഞാ​ണ​ങ്ങ​ൾ

പൊ​ടു​ന്ന​നെ

അ​ക്ഷ​യ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​കും.

പി​ന്നീ​ട്,

അ​മ്മ​മ്മ​യു​ടെ തെ​ക്കോ​ട്ടു​ള്ള

പ​ടി​യി​റ​ക്ക​ത്തി​ന്

ശേ​ഷ​മാ​ണ്.

വി​ശ​പ്പോ​ളം പോ​ന്നൊ​രു

വി​പ്ല​വ​മി​ല്ലെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ​ത്.