പേരക്കുട്ടി വരച്ച പതാക

ഒ​രി​ക്ക​ലൊ​രു രാ​ജാ​വ്

കൊ​ട്ടാ​ര​മു​റ്റ​ത്ത്

പ്ര​ജ​ക​ൾ​ക്കാ​യി സ​ദ്യ​യൊ​രു​ക്കി...

ന​ഗ​ര​വാ​തി​ലു​ക​ൾ മ​ല​ർ​ക്കെ

തു​റ​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു, പാ​ല​ക​ർ

മീ​ശ​ക്കൊ​മ്പു താ​ഴ്ത്തി​ച്ചി​രി​ച്ചു.

അ​തി​ർ​ത്തി കാ​ക്കു​ന്ന ഭ​ട​ന്മാ​ർ

വി​ല്ല് താ​ഴെ​വ​ച്ച്

പൂ​ക്കൂ​ട ക​യ്യി​ലെ​ടു​ത്തു.

കി​ളി​ക​ൾ ക​ള​മേ​തെ​ന്ന്

നോ​ക്കാ​തെ പ​റ​ന്നു, പൂ​മ​ണം

ആ​രു​ടെ പ​റ​മ്പി​ലും പ​ര​ന്നു.

കൈ​കെ​ട്ടി​ത്ത​ള്ളി​യ എ​ഴു​ത്താ​ള​ർ,

വാ ​കൊ​ട്ടി​യ​ട​ച്ച പാ​ട്ടു​കാ​ർ,

മൂ​ള​യി​ൽ അ​ര​ക്കു വീ​ണ

ചി​ന്ത​ക​രെ​ല്ലാം മോ​ചി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു;

രാ​ജാ​വി​നു മു​ഴു​വ​ട്ടാ​യെ​ന്ന്

നാ​ട്ടു​കാ​ർ ക​രു​തി.

സ​ദ്യ​ക്കു പ്ര​ജ​ക​ളൊ​ഴു​കി​യെ​ത്തി

വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ളോ​രൊ​ന്നാ​യ്

നി​ര​ന്നൊ​രു​ങ്ങി, വൈ​കാ​തെ

രാ​ജാ​വെ​ഴു​ന്ന​ള്ളി.

കൊ​ടി​മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ലെ​ത്തി

കൂ​റ​ക്ക​യ​ർ​ക്കെ​ട്ട് താ​ഴ്ത്തി

പാ​റു​ന്ന പ​താ​ക​യ​ഴി​ച്ചു​മാ​റ്റി

വി​ചി​ത്ര​മാ​യ ദേ​ശീ​യ പ​താ​ക

പ​ക​രം കെ​ട്ടി​ത്തൂ​ക്കി​പ്പൊ​ക്കി!

നി​റ​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ക​ല​ങ്ങിമ​റി​ഞ്ഞും

ചി​ഹ്ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ത​ല​തി​രി​ഞ്ഞും

ല​ക്ഷ​ണം​കെ​ട്ട പ​താ​ക!

രാ​ജാ​വ​രു​ളി: പ്രി​യ പ്ര​ജ​ക​ളേ,

വേ​റൊ​ന്നും തോ​ന്ന​രു​തേ

എ​ന്റെ പേ​ര​ക്കു​ട്ടി വ​ര​ച്ച

പാ​വം പ​താ​ക​യാ​ണേ...

അ​വ​ന്റെ തെ​റി​പ്പു​പോ​ലി​ത്

മേ​ലി​ൽ പാ​റ​ട്ടെ, അ​വ​ന്റെ

കു​റു​മ്പു​പോ​ലി​ത്

മേ​ൽ മേ​ൽ പ​റ​ക്ക​ട്ടെ, ന​മ​സ്കാ​രം.