പാർവതി

10. സൗ​മി​നി മ​ന​സ്സ് തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ൾ

‘‘നീ​യൊ​ക്കെ ഓ​രോ​ന്ന് ചെ​യ്യ​ണ​ത് കാ​ണു​മ്പോ ഇ​തി​​ന്റെ പാ​തി ധൈ​ര്യം എ​നി​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലെ​ന്നു തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്...’’

അ​മ്മ പെ​ട്ടെ​ന്ന് നി​റു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ചോ​ദ്യ​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ നോ​ക്കി പാ​ർ​വതി.

‘‘അ​ല്ല, ഓ​രോ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ചുപോ​യ​താ…​ ആ​യകാ​ല​ത്ത് ഇ​ത്ര​ക്ക് ചു​ണ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​നി​ക്കീ ഗ​തി വ​രി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’

‘‘അ​തി​ന് പാ​ക​ത്തി​ന് എ​ന്താ പ​റ്റി​യ​ത് അ​മ്മ​ക്ക്?’’

‘‘പ​ല​തും പ​റ്റി… ഒ​ന്നും അ​റി​യാ​ത്ത പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ, എ​ല്ലാ​വ​രേം വെ​റു​പ്പി​ച്ചു രാ​വു​ക്ക് രാ​വ് ഒ​രാ​ളു​ടെ കൈ​യും പി​ടി​ച്ചു പി​റ​ന്ന നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് ഒ​ളി​ച്ചോ​ടേ​ണ്ടി വ​ന്നു. അ​ത്ര​ന്നെ…’’

‘‘അ​തോ​ണ്ട് കൊ​ഴ​പ്പൊ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല​ല്ലോ. അ​മ്മ ഇ​പ്പോ​ൾ സു​ഖാ​യി​ട്ട്, സ​ന്തോ​ഷാ​യി​ട്ട് ജീ​വി​ക്ക​ണി​ല്ലേ?’’

‘‘എ​ന്തു സു​ഖം? ഇ​ങ്ങ​നൊ​രു ജീ​വി​ത​ല്ല​ല്ലോ അ​മ്മ മോ​ഹി​ച്ച​ത്.’’

ന​ന്നെ പ​ണി​പ്പെ​ട്ട് മ​ന​സ്സ്‌ തു​റ​ക്കാ​ൻ നോ​ക്കു​ക​യാ​ണ് സൗ​മി​നി. ഒ​ന്നും ഉ​രി​യാ​ടാ​തെ കേ​ട്ടുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു പാ​ർ​വതി.

‘‘എ​ങ്ങ​നെ​യാ ഈ ​ശാ​ന്തി​ന​ഗ​റി​ൽ എ​ത്തി​പ്പെ​ട്ട​തെ​ന്ന് മോ​ള് ആ​ലോ​ചി​ക്ക​ണുണ്ടാ​വും. അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ ഞാ​നും ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. സ​ത്യ​ത്തി​ൽ അ​തൊ​രു നി​യോ​ഗാ​യി​രു​ന്നു മോ​ളേ. അ​ന്ന​ത്തെ ചു​റ്റു​പാ​ടി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​ങ്കി​ലും ആ ​ന​ശി​ച്ച നാ​ട്ടി​ൽനി​ന്ന് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട​ണം​ന്ന മോ​ഹെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​തും ക​ഴി​യു​ന്ന​തും വേ​ഗംത​ന്നെ. എ​ങ്ങ​നെ, എ​ങ്ങോ​ട്ട് എ​ന്നൊ​ന്നും ഒ​രു പി​ടീ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പു​റംലോ​കം കാ​ണാ​ത്ത ര​ണ്ടുപേ​ർ​ക്ക്. ഇ​നി എ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​ക്കും എ​ന്നുകൂ​ടി ആ​ലോ​ചി​ച്ചി​ല്ല. ആ​ദ്യം കി​ട്ട​ണ രാ​ത്രി വ​ണ്ടി​ക്ക​ന്നെ സ്‌​ഥ​ലം വി​ട​ണം... ഒ​രു ഒ​ന്നൊ​ന്ന​ര ദി​വ​സ​ത്തെ യാ​ത്ര​യെ​ങ്കി​ലും...​ അ​ങ്ങ​നെ എ​ടംവ​ലം നോ​ക്കാ​തെ​യൊ​രു എ​ടു​ത്തു​ചാ​ട്ടം.’’

“എ​ന്നി​ട്ട്?” കേ​ട്ടുകൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് മ​ക​ൾ.

“ബ​സ് പി​ടി​ച്ചു ഒ​രുവി​ധ​ത്തി​ൽ സ്റ്റാ​ൻ​ഡി​ലെ​ത്തി. വേ​വു​ള്ള രാ​ത്രി. കാ​റ്റി​ൽ കാ​റ്റി​ല്ല. വെ​റും ആ​വി മാ​ത്രം. കു​റ്റാ​ക്കു​റ്റി​രു​ട്ട്. വ​ഴി​വി​ള​ക്കി​​ന്റെ വെ​ട്ട​ത്തി​ൽ കൈ ​കോ​ർ​ത്തുപി​ടി​ച്ചു ന​ട​ന്നു. ഞാ​ൻ സാ​രികൊ​ണ്ട് ത​ല മൂ​ടി​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണു. കൈ​യി​ൽ ആ​കെ​യു​ള്ള​ത് ഒ​രു തോ​ൽ​ബാ​ഗ്. അ​തി​ലൊ​രു ഡ​പ്പി​യി​ൽ ര​ണ്ടു വ​ള​ക​ളും ഒ​രു മാ​ല​യും ഒ​രു മോ​തി​ര​വും. ബാ​ക്കീ​ള്ള​തൊ​ക്കെ അ​മ്മേ​ടെ അ​ല​മാ​റീ​ലാ​യി​രു​ന്നു.”

തീ​വ​ണ്ടി​യാ​പ്പീ​സ് മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. കൗ​ണ്ട​റി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന ആ​ളെ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി… ആ​ദ്യ​ത്തെ വ​ണ്ടി വ​ട​ക്കോ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ ഏ​താ​ണ്ടൊ​രു ക​ണ​ക്ക് കൂ​ട്ടി വ​ട​ക്കോ​ട്ട​ന്നെ ടി​ക്ക​റ്റെ​ടു​ത്തു. അ​തേ വ​രെ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത വ​ട​ക്ക്. എ​​ന്റെ വി​ധി​യെ​ഴു​തി​യ വ​ട​ക്ക്…”

“പ​ക്ഷേ ഈ ​ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ?”

“ടി​ക്ക​റ്റെ​ടു​ത്ത​ത് വേ​റെ ഏ​തോ വ​ല്ല്യ സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ ഇ​വ​ടെ​യെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ വ​ണ്ടി കു​റെ നേ​രം പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു. വെ​ള്ളം നി​റ​ക്കാ​നോ മ​റ്റോ ആ​യി​രു​ന്നെ​ന്നാ തോ​ന്ന​ണ​ത്. താ​മ​സ​ണ്ടാ​വും, ക​ഴി​ക്കാ​ൻ വ​ല്ല​തും വേ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഇ​റ​ങ്ങി​ക്കോ​ളാ​ൻ മു​റീ​ലു​ള്ള​വ​ര് പ​റ​യ​ണു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ല​രും എ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​ണ​ത് ക​ണ്ടി​ട്ടും ധൈ​ര്യ​ല്ല്യാ​യി​രു​ന്നു. വി​ശ​പ്പൂ​ല്ല്യാ​യി​രു​ന്നു. വ​ഴീ​ന്ന് ക​ണ്ണീ​ക്ക​ണ്ട​തൊ​ക്കെ വാ​ങ്ങി​ക്ക​ഴി​ച്ചു വ​യ​റ് വ​ല്ലാ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു... എ​നി​ക്ക് വി​ശ​പ്പി​ല്ലെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ അ​ങ്ങോ​ർ​ക്കും ഒ​ന്നും വേ​ണ്ടാ​ന്നാ​യി… എ​ന്നി​ട്ടും വ​ണ്ടി വി​ട​ണേ​ന്നു മു​മ്പ് ഞ​ങ്ങ​ളവ​ടെ എ​റ​ങ്ങീ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞാ മ​തീ​ല്ലോ. ഇ​റ​ങ്ങ​ല്ലേ​ന്നു പ​ല​രും വി​ളി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞപ്പോ​ഴേ​ക്കും ഞാ​ൻ പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​ലാ​യി ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പൊ​റ​കേ പെ​ട്ടീം എ​ടുത്തോ​ണ്ട് അ​ങ്ങോ​രും.”

“ഹാ​വൂ, എ​ന്റ​മ്മേ... എ​ന്തുപ​റ്റി?”

“ഛർ​ദ്ദി!”

“അ​തി​നു വ​ണ്ടീ​ല് സൗ​ക​ര്യ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ…”

“നോ​ക്കാ​നു​ള്ള നേ​ര​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. വ​ല്ലാ​ണ്ട് ത​ള്ളിവ​ര​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​ല് നേ​രെ​യൊ​രു പൈ​പ്പ് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ എ​റ​ങ്ങാ​ൻ തോ​ന്നി. അ​ത്ര​ന്നെ. പ​രി​ച​യമി​ല്ലാ​ത്ത​ത് ക​ഴി​ച്ച​തി​​ന്റെ ദ​ഹ​ന​ക്കേ​ടാ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു അ​ങ്ങോ​ര് പു​റം ത​ലോ​ട​ണു​ണ്ടായി​രു​ന്നു...”

“പി​ന്നെ?”

“അ​പ്പ​ഴേ​ക്കും വ​ണ്ടി പോ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന​ല്ലോ. എ​ന്താ​യാ​ലും, ഒ​ടു​വി​ൽ ഒ​രു ക​ര പ​റ്റീ​ല്ലോ​ന്ന ആ​ശ്വാ​സാ​യി പി​ന്നീ​ട്. അ​പ്പ​ഴാ സ്റ്റേ​ഷ​​ന്റെ ബോ​ർ​ഡ് കാ​ണ​ണ​ത്. ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ! ക​ണ്ട​പ്പ​ഴേ ഇ​ഷ്ടാ​യി. ഉ​ള്ളി​ലെ അ​ഴു​ക്കെ​ല്ലാം ക​ഴു​കി​ക്ക​ള​യാ​ൻ പ​റ്റി​യ ഇ​ടം - ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ. ചെ​റി​യ സ്റ്റേ​ഷ​നാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും വെ​യ്റ്റിങ് റൂ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൊ​റ​ച്ചു നേ​രം അ​വ​ടെ അ​ങ്ങ​നെ ക​ണ്ണ​ട​ച്ചി​രു​ന്നു. ന​ല്ല ഉ​റ​ക്ക​ക്ഷീ​ണം​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു ര​ണ്ടുപേ​ർ​ക്കും. ഇ​രു​ന്നി​രു​ന്നു അ​ങ്ങ​നെ ഉ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. കൊ​റേ ക​ഴി​ഞ്ഞു ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ നോ​ക്കി​യ​പ്പൊ ദൂ​രെ ചി​ല പു​ക​ക്കു​ഴ​ലു​ക​ൾ ക​ണ്ടു. ക​റു​ത്ത പു​ക പൊ​ങ്ങ​ണ കു​ഴ​ലു​ക​ൾ...’’

ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ ചി​ക​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ട് എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു സൗ​മി​നി.

“അ​ത് ക​ണ്ട​പ്പൊ സ​ന്തോ​ഷാ​യി മൂ​പ്പ​ർ​ക്കും. ആ ​ഫാ​ക്ട​റീ​ല് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​ണി കി​ട്ടാ​തി​രി​ക്കി​ല്ല. കൈ​യി​ൽ ഐ.​ടി.​ഐ​യു​ടെ സ​ർ​ട്ടി​ഫി​ക്ക​റ്റ് മാ​ത്രേ ഉ​ള്ളൂവെ​ങ്കി​ലും ഏ​തുത​രം ഇ​ല​ക്ട്രി​ക്ക് പ​ണീം അ​സ്സ​ലാ​യി​ട്ട് അ​റി​യാ​വു​ന്ന​തുകൊ​ണ്ട് പി​ടി​ച്ചു നി​ൽ​ക്കാ​മെ​ന്ന ധൈ​ര്യ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു…​ അ​ങ്ങ​നെ ഒ​രു അ​റി​യാ​മ​ണ്ണി​ൽ പൊ​റു​തി തു​ട​ങ്ങി…”

“ചു​രു​ക്ക​ത്തി​ൽ നി​ങ്ങ​ളെ ശാ​ന്തി​ന​ഗ​റു​മാ​യി ഇ​ണ​ക്കി​യ​ത് വെ​റു​മൊ​രു ദ​ഹ​നക്കേ​ട് അ​ല്ലെ?” ചി​രി​യ​ട​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല പാ​ർ​വ​തി​ക്ക്.

“അ​ല്ല, പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​ലെ ഛർ​ദി.” അ​മ്മ തി​രു​ത്തി. “അ​ത് മോ​ൾ​ടെ വ​ര​വാ​യിരു​ന്നു.”

പാ​ർ​വതി അ​റി​യാ​തെ ഞെ​ട്ടി​പ്പോ​യി. അ​താ​യ​ത്… അ​താ​യ​ത്...

“അ​താ​ണ് മോ​ളെ, ഞാ​ൻ ആ​ദ്യ​മേ പ​റ​ഞ്ഞ നി​യോ​ഗം. ന​മ്മു​ടെ വി​ധി ന​മ്മ​ളെ ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് എ​ത്തി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.”

പെ​ട്ടെ​ന്ന് എ​ന്തോ അ​ബ​ദ്ധം പ​റ്റി​യപോ​ലെ സൗ​മി​നി ചു​ണ്ട് അ​മ​ർ​ത്തി​ക്ക​ടി​ച്ചു.

“അ​ല്ലാ​ട്ടോ, തെ​റ്റി​പ്പോ​യി. ഓ​ർ​മപ്പെ​ശ​ക്. അ​ത് ദ​ഹ​ന​ക്കേ​ട​ന്നെ. മാ​റാ​ൻ ര​ണ്ടു ദി​വ​സ​മെ​ടു​ത്തു.”

കു​റെ നേ​ര​ത്തേ​ക്ക് ര​ണ്ടുപേ​രും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​രാ​യി​രു​ന്നു.

കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് പാ​ർ​വ​തി.

ഓ​ർ​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് സൗ​മി​നി.

പി​ന്നീ​ട് അ​മ്മ മെ​ല്ലെ പ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ഒ​രു അ​റി​യാ​മ​ണ്ണി​ൽ വേ​രി​റ​ക്കാ​നു​ള്ള പ​ങ്ക​പ്പാ​ടി​​ന്റെ ക​ഥ.

പി​ന്നീ​ട​ങ്ങോ​ട്ട് ഒ​രു നീ​ണ്ട പോ​രാ​ട്ട​ത്തി​​ന്റെ കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു.

വ​ണ്ടി​യി​റ​ങ്ങി ര​ണ്ടു ദി​വ​സം സ്റ്റേ​ഷ​നോ​ട് അ​ടു​ത്തൊ​രു ലോ​ഡ്ജ് മു​റി​യി​ൽ. അ​വി​ടെ ​െവ​ച്ചാ​ണ​ല്ലോ ബാ​ഗി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു വ​ള വി​റ്റ​ത്. ബാ​ക്കി​യു​ള്ള വ​ള​യും മാ​ല​യും മോ​തി​ര​വും നാ​ള​ത്തേ​ക്ക് ക​രു​തി​െവ​ച്ചു. വി​വാ​ഹ​ത്തി​​ന്റെ അ​ട​യാ​ള​മാ​യി മോ​തി​രം വി​ര​ലി​ലി​ട്ടു. അ​ച്ഛ​​ന്റെ കാ​ലി​ക്കീ​ശ​യെ​പ്പ​റ്റി ന​ല്ല ബോ​ധ്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​തുകൊ​ണ്ട് ഒ​രു അ​മ്പ​ല​ത്തോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന ധ​ർ​മ​ശാ​ല​യി​ലാ​ണ് ആ​ദ്യം അ​ഭ​യംതേ​ടി​യ​ത്. സൗ​മി​നി​യു​ടെ വീ​ർ​ത്തുവ​രു​ന്ന വ​യ​റാ​ണ് തു​ണ​ച്ച​ത​ത്രെ. സാ​ധാ​ര​ണ​യി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ വ​യ​റു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൾ​ക്ക്.

പി​ന്നീ​ട് ഒ​രു ലാ​ലാ​ജി​യു​ടെ ആ​തു​രാ​ല​യ​ത്തി​ൽ. ധ​ർ​മ​ശാ​ല​ക്കാ​ർത​ന്നെ ഏ​ർ​പ്പാ​ട് ചെ​യ്ത​ത്. ഒ​രു ഗ​ർ​ഭി​ണി​യു​ടെ ചു​മ​ത​ല ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കാ​ൻ അ​വ​ർ ത​യാ​റാ​യി​രുന്നി​ല്ല​ല്ലോ. അ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ണ് അ​ച്ഛ​ൻ ഫാ​ക്ട​റി​യി​ലെ ഇ​ല​ക്ട്രി​ക് വ​കു​പ്പി​ലെ യൂ​പി​ക്കാര​ൻ ഫോ​ർ​മാ​​ന്റെ വീ​ടി​നു മു​ന്നിൽ ക​വാ​ത്തു തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. നി​ല​ക്കാ​ത്ത കാ​വ​ൽ. ഒ​ടു​വി​ൽ ഗേ​റ്റ് തു​റ​ന്നു കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ കൈ​യും കാ​ലും പി​ടി​ച്ച് ഒ​രു താ​ൽക്കാ​ലി​ക ജോ​ലി ത​ര​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ക​ത്തു ക​യ​റി​ക്കൂ​ടി​യാ​ൽ ത​​ന്റെ മി​ടു​ക്ക് കാ​ട്ടാമെ​ന്നു ന​ല്ല ഉ​റ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ​ക്ക്. ജീ​വി​തം പ​തു​ക്കെ പ​ച്ചപി​ടി​ച്ചു വ​രി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

 സ്കൂ​ൾ കാ​ലം തൊ​ട്ടേ ഹി​ന്ദി വി​ദ്യാ​ല​യ​ത്തി​ൽ പ​ഠി​ച്ചു പ​രീ​ക്ഷ​ക​ൾ പാ​സാ​യ​ത് ഒ​രു​പാ​ട് ഗു​ണം ചെ​യ്തു സൗ​മി​നി​ക്ക്. പ്രാ​ഥ​മി​ക്, മ​ധ്യ​മ, പ്ര​വേ​ശി​ക, രാ​ഷ്ട്ര​ഭാ​ഷ വി​ശാ​ര​ദ് വ​രെ. എ​ല്ലാം അ​മ്മാ​മ്മ​യു​ടെ നി​ർ​ബ​ന്ധം. മ​ഹാ​ത്മ​ജി​യു​ടെ നി​ർ​ബ​ന്ധം. ഒ​രു താ​ൽപ​ര്യ​വു​മി​ല്ലാ​തെ​യു​ള്ള ആ ​പ​ഠി​ത്തം ഭാ​വി​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഏ​ണി​പ്പ​ടി​യാ​വുമെ​ന്ന് അ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. കി​രാ​നാ ക​ട​ക​ളി​ൽ തൊ​ട്ട് അ​ങ്ങാ​ടി​യി​ൽവ​രെ അ​വ​ൾ ഓ​രോ​ന്നും വി​ല പേ​ശി വാ​ങ്ങു​ന്ന​ത് മി​ഴി​ച്ചുനോ​ക്കിനി​ന്നു ഭ​ർ​ത്താ​വ്.

സൗ​മി​നി​യു​ടെ വ​യ​ർ അ​ച്ഛ​നെ അ​ല​ട്ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത് പി​ന്നീ​ടാ​ണ​ത്രെ. ഇ​തേ വ​രെ കൈ​വീ​ശി ആ​യാ​സ​മാ​യി ന​ട​ന്ന​യാ​ൾ​ക്ക് ത​ല​യി​ൽ വ​ലി​യൊ​രു ഭാ​രം വ​ന്നു വീ​ണ​തി​​ന്റെ അ​ങ്ക​ലാ​പ്പ്. നാ​ട്ടി​ലെ ത​ല്ലുകൊ​ള്ളി​ക്ക് ത​​ന്റെ പോ​യകാ​ലം മ​റു​നാ​ട്ടി​ലെ വേ​ന​ലി​ൽ ക​ഴു​കി​യു​ണ​ക്കാ​നു​ള്ള വെ​മ്പ​ൽ. ചാ​ഞ്ചാ​ടു​ന്ന മ​ന​സ്സി​നെ മാ​ടി​പ്പി​ടി​ക്കാനു​ള്ള വെ​പ്രാ​ള​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ വ​ല്ലാ​തെ പി​ട​ഞ്ഞു. മാ​ര​ക​മാ​യ ഊ​ർ​ജ​പ്ര​വാ​ഹം കൈകാ​ര്യം ചെ​യ്യേ​ണ്ട വ​കു​പ്പി​ൽ മ​ന​സ്സ് പ​ത​റാ​ൻ പാ​ടി​ല്ലെ​ന്ന് സൗ​മി​നി ഓ​ർ​മിപ്പി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. ക​മ്പ​നി​യി​ലെ സ്ഥി​രം ജീ​വ​ന​ക്കാ​രു​ടെ കാ​ക്കി യൂ​നി​ഫോം വ​ള​രെ വേ​ഗം കി​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ അ​ക്കാ​ര്യം ഒ​ന്നുകൂ​ടി ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു.

ആ​യി​ട​ക്ക് അ​യാ​ൾ ഒ​രു ഒ​റ്റമു​റി വീ​ട് ക​ണ്ടുപി​ടി​ച്ചു. ക​മ്പ​നി തൊ​ഴി​ലാ​ളി​ക​ൾ കൂ​ട്ട​മാ​യി താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന ചാ​ളി​​ന്റെ മൂ​ല​യി​ൽ ഒ​രു ഒ​റ്റമു​റി വീ​ട്. ഒ​രു മു​റി​യും അ​ടു​ക്ക​ള​യും അ​തി​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന കു​ളിമു​റി​യും. വ​ലി​യ ത​റ​വാ​ട്ടി​ൽ ജ​നി​ച്ചുവ​ള​ർ​ന്ന സൗ​മി​നി പു​തി​യ അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​വു​മാ​യി പ​തി​യെ പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ട്ടുവ​രി​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

“ന​ല്ല കാ​ലം വ​ര​ണ​ത് പോ​ലെ.” ഒ​രുദി​വ​സം അ​വ​ൾ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു. “ഇ​നി​യങ്ങോ​ട്ട് ഒ​രുപാ​ട് സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. വീ​ട്ടി​ൽ ഒ​രാ​ള് കൂ​ടി വ​ര​ണൂ​ന്ന ഓ​ർ​മ വേ​ണം.’’

പ​ക്ഷേ, അ​താ​ണ് അ​യാ​ളെ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി അ​ല​ട്ടു​ന്ന​തെ​ന്ന് സൗ​മി​നി തി​രിച്ച​റി​യാ​ൻ ഏ​റെ വൈ​കി. ഒ​രുപാ​ട് അ​റി​യാ​യ്ക​ക​ൾ. ഉ​റ​ക്കം ക​ള​യു​ന്ന തോ​ന്ന​ലു​ക​ൾ. ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ തേ​ടി​യെ​ത്തു​ന്ന കു​റെ വേ​ണ്ടാ​ത്ത സ്വ​പ്‌​ന​ങ്ങ​ൾ.

പ​റ​ഞ്ഞുപോ​വു​ക​യാ​ണ് സൗ​മി​നി. ഇ​ട​യി​ൽ നീ​ണ്ട ഇ​ട​വേ​ള​ക​ളു​മാ​യി കു​റെ അ​ർ​ധ​വി​രാ​മ​ങ്ങ​ൾ. പു​റ​ത്ത് ശ​ര​ത് കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ വ​ര​വ​റി​യി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പൊ​ടി​ക്കാ​റ്റ് ആ​ഞ്ഞുവീ​ശു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ഇ​ര​മ്പം കേ​ട്ട് ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽനി​ന്ന് ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ന്നപോ​ലെ സൗ​മി​നി ഓ​ടി​പ്പോ​യി ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ള​ട​ച്ചു. ഈ ​ന​നു​ത്ത പൊ​ടി​പ​ട​ല​ങ്ങ​ൾ അ​ക​ത്തു വീ​ണാ​ൽ വെ​ടി​പ്പാ​ക്കാ​ൻ പാ​ടാ​ണ്. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഇ​ത് പ​തി​വാ​ണ്. ഗ്രീ​ഷ്മ​ത്തി​ൽനി​ന്ന് ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു ശ​ര​ത്തി​നെ പു​ണ​രാ​നു​ള്ള പ്ര​കൃ​തി​യു​ടെ ആ​വേ​ശം.

സൗ​മി​നി ഒ​ന്ന് ഇ​ള​കി​യി​രു​ന്നു.

“കു​രു​തി​യെ പ​റ്റി കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ മോ​ള്?” അ​വ​ർ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഏ​കാ​ധി​പ​തി​ക​ളു​ടെ കാ​ല​ത്തെ മ​നു​ഷ്യ​ക്കു​രു​തി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട് ച​രി​ത്ര​ത്തി​ൽ.”

“അ​ത​ല്ല. ദൈ​വ​ങ്ങ​ളെ പ്രീ​തി​പ്പെ​ടു​ത്താ​നാ​യി ചി​ല​ർ ന​ട​ത്തി​യി​രു​ന്ന മൃ​ഗ​ബ​ലിക​ൾ. മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചോ​ര​യോ​ട് വ​ലി​യ കൊ​തി​യാ​ണ​ത്രെ ചി​ല ദേ​വി​മാ​ർ​ക്ക്! അ​ങ്ങ​നെ ആ​ടി​നെ​യും കോ​ഴി​യെ​യു​മൊ​ക്കെ കൊ​ന്നു ചോ​ര​യൊ​ഴു​ക്കു​ന്ന​ത് ദേ​വി​യു​ടെ ന​ട​യ്ക്ക​ൽത​ന്നെ.”

“ക്രൂ​രം.”

“ഞാ​ൻ ഓ​ർ​ക്കാ​റു​ള്ള​ത് ആ ​ബ​ലി​മൃ​ഗ​ത്തി​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലെ സ​ങ്ക​ട​മാ​ണ്. ആ​രാ​ച്ചാ​രു​ടെ ചോ​ര മ​ണ​ക്കു​ന്ന കൈ​ക​ൾ ക​ണ്ടാ​ൽത​ന്നെ അ​വ​റ്റ​ക​ൾ​ക്ക​റി​യാം ത​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​ധി എ​ഴു​തി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു​വെ​ന്ന്. അ​തുപോ​ലെ ത​ന്നെ​യ​ല്ലേ വേ​ട്ട​ക്കാ​ര​​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽപെ​ടു​ന്ന പെ​ണ്ണി​​ന്റെ കാ​ര്യ​വും?”

എ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്തു അ​മ്മ വീ​ണ്ടും നി​റു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ഇ​തൊ​ക്കെ ത​ന്നോ​ട് എ​ന്തി​ന് പ​റ​യു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​തി​ശ​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു മ​ക​ൾ. അ​മ്മ​യു​ടെ ചി​ന്ത​ക​ൾ പ​ത​റു​ന്ന​ത് പോ​ലെ. ആ​രാ​ണ് ഇ​വി​ടെ വേ​ട്ട​ക്കാ​ര​ൻ? ആ​രാ​ണ് ബ​ലി​മൃ​ഗം?

ഇ​ട​ക്കി​ട​ക്ക് തൊ​ണ്ട ന​ന​ക്കാ​നാ​യി കു​ടി​നീ​ർ മൊ​ത്തു​ന്നു​ണ്ട് അ​വ​ർ. കൃ​ത്യമാ​യ നി​ർ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ട് റോ​സ് നി​റ​ത്തി​ലു​ള്ള അ​ള​വു​കു​പ്പി​യി​ൽ. ‘‘കു​ടി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക’’, ‘‘വി​ട്ടുക​ള​യ​രു​ത്’’, ‘‘അ​ടു​ത്തെ​ത്താ​റാ​യി’’, ‘‘എ​ത്തിക്ക​ഴി​ഞ്ഞു’’ തു​ട​ങ്ങി​യ അ​ട​യാ​ള​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ൾ. ഒ​രുദി​വ​സം എ​ത്ര ലി​റ്റ​ർ വെ​ള്ളം അ​ക​ത്താ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന ക​ണി​ശ​മാ​യ ക​ണ​ക്കു​ണ്ട് അ​മ്മ​ക്ക്.

വീ​ണു​ട​ഞ്ഞ വ​ള​പ്പൊ​ട്ടു​ക​ൾപോ​ലെ പോ​യ കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ ഓ​ർ​മത്തു​ണ്ടു​ക​ൾ പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ക്കു​ക​യാ​ണ് അ​മ്മ. ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ ത​ലേ​ന്ന​ത്തെ പൊ​ട്ടാ​ത്ത പ​ട​ക്ക​ങ്ങ​ൾ തി​ര​യു​ന്ന കു​ട്ടി​യെ​പ്പോ​ലെ.

‘‘അ​പ്പോ​ൾ ഞാ​നെ​ന്താ പ​റ​ഞ്ഞു നി​ർ​ത്തി​യ​ത്?’’

മ​യ​ക്ക​ത്തി​ൽനി​ന്നു​ണ​ർ​ന്ന​ത് പോ​ലെ അ​മ്മ ചോ​ദി​ച്ചു. ഓ​ർ​മയി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു മ​ക​ൾ​ക്കും.

‘‘ആ​വോ’’

‘‘പൊ​ടി​ക്കാ​റ്റ്?’’

‘‘അ​ല്ല. ശ​ര​ത്കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ വ​ര​വ്.’’

‘‘ഓ’’

‘‘ശാ​ന്തി​ന​ഗ​റി​ലേ തീ​രാ​ത്ത വേ​വു​കാ​ലം.’’

‘‘ഓ.’’

​വീ​ണ്ടു​മൊ​രു അ​ർ​ധ​വി​രാ​മം…​ അ​ൽപം ക​ഴി​ഞ്ഞു സൗ​മി​നി തു​ട​രു​ക​യാ​യി.

‘‘ഒ​രു കൊ​ച്ചു സ​ർ​ക്കാ​ർ ആ​സ്പ​ത്രി​യി​ലാ നി​ന്നെ പെ​റ്റി​ട്ട​ത്. യാ​തൊ​രു സൗ​ക​ര്യവു​മി​ല്ലാ​ത്ത വൃ​ത്തി​കെ​ട്ട ആ​സ്പ​ത്രി. ഓ​ർ​ക്കു​മ്പൊ ഇ​പ്പ​ഴും ഓ​ക്കാ​നം വ​രും. നോ​ർമ​ൽ ഡെ​ലി​വ​റി ആ​യ​തോ​ണ്ട് അ​ധി​കം ദി​വ​സം അ​വി​ടെ വേ​ണ്ടിവ​ന്നി​ല്ലാ​ന്ന് മാ​ത്രം. ആ ​ആ​സ്പ​ത്രി ഇ​ന്ന​വി​ടെ​യി​ല്ല. ഇ​ന്ന​ത്തെ ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ എ​ത്ര​യോ വ​ലു​താ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. പ​ണ്ട് ക​ണ്ട​വ​ർ​ക്ക് വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല.’’ അ​മ്മ തു​ട​ർ​ന്നു: ‘‘ഒ​രു കു​ട്ടി​യു​ടെ വ​ര​വോ​ടെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ കു​റ​ച്ചു ന​ന്നാ​വും​ന്നാ ക​രു​തീ​രു​ന്ന​ത്‌. പ​ക്ഷേ അ​തു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ഇ​രു​പത്തെ​ട്ടാം നാ​ളി​ലെ പേ​രി​ട​ലി​ന് അ​ഭി​പ്രാ​യം ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഒ​ര​ക്ഷ​രം മി​ണ്ടാ​തെ ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. ഒ​ടു​വി​ൽ ഞാ​ൻ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ്ടു ​െവ​ച്ചി​രു​ന്ന പേ​രു​ക​ളി​ലൊ​ന്ന് ചാ​ർത്തി​ക്കി​ട്ടി കൊ​തി​ച്ചു പെ​റ്റ സ​ന്ത​തി​ക്ക്‌. എ​നി​ക്ക് ഏ​റ്റ​വും ഇ​ഷ്ടം ശി​വ​പാ​ർ​വ​തിമാ​രോ​ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ പെ​ണ്ണാ​ണെ​ങ്കി​ൽ പാ​ർ​വ​തി. ആ​ണാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ശി​വ​​ന്റെ പ​ര്യാ​യം.

‘‘അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ആ ​ചാ​ളി​ൽ ത​ന്നെ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന, ഒ​പ്പം പ​ണി​യെ​ടുക്കു​ന്ന ആ​ൾ മു​ന്ന​റി​യി​പ്പ് ത​രാ​നാ​യി വ​ന്നു. അ​ങ്ങോ​ർ​ക്ക് പ​ണീ​ല് പ​ഴ​യ ശ്ര​ദ്ധ​യില്ല​ത്രേ. ഇ​ട​ക്കി​ട​ക്ക് ചി​ല കൈ​യ​ബ​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ. അ​തോ​ടെ കൂ​ടെ​യു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് പേ​ടി​യാ​യിത്തു​ട​ങ്ങി. വൈ​ദ്യു​തി സെ​ക്ഷ​നാ​ണ്, ചെ​റി​യൊ​രു തെ​റ്റ് മ​തി, എ​ല്ലാം തീ​രാ​ൻ. അ​തോ​ടെ ക​രു​തി​െവ​ച്ചി​രു​ന്ന പ്രമോ​ഷ​നും ത​ട​ഞ്ഞു. അ​തുകൊ​ണ്ട് പ്ര​ത്യേ​കം സൂ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ. മോ​ളി​ലു​ള്ള​വ​ര് പ​റ​ഞ്ഞു വി​ട്ടി​രി​ക്ക​യാ​ണ​ത്രെ.

‘‘എ​ന്തുപ​റ്റി പെ​ട്ടെ​ന്ന്.’’

‘‘എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല. കൊ​റെ നാ​ളാ​യി ഇ​ത് തൊ​ട​ങ്ങീ​ട്ട്. മി​ണ്ടാ​ട്ടം കു​റ​വ്. എ​പ്പോ​ഴും ഓ​രോ​ന്ന് ആ​ലോ​ചി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രി​ക്ക​ണ​ത് കാ​ണാം. ഡ്യൂ​ട്ടി ക​ഴി​ഞ്ഞുവ​ന്നാ​ൽ ഒ​രു മൂ​ല​യി​ൽ കു​നി​ഞ്ഞി​രി​പ്പാ​ണ്. വ​ല്ല​തും ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്നാ​ൽ കാ​ര​ണ​മി​ല്ലാ​തെ ത​ട്ടി​ക്ക​യ​റും. പി​ന്നെ വേ​ണ്ടാ​ത്ത കു​റെ ത​ർ​ക്ക​ങ്ങ​ൾ. എ​ന്ത് കാ​ര്യ​ത്തി​ലും ത​ർ​ക്കം. അ​ത് മൂ​ത്തുവ​ന്ന​തുകൊ​ണ്ട് ഞാ​നും അ​ധി​കം മി​ണ്ടാ​ൻ പോ​കാ​റി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലെ വി​ട​വ് വ​ലു​താ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. വേ​ണ്ട​ത്ര പ​രി​ച​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​യാ​ളു​ടെ കൈ​യും പി​ടി​ച്ചു ന​ട്ട​പ്പാ​തി​ര​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​രാ​ൻ തോ​ന്നി​യ നി​മി​ഷ​ത്തെ​ക്കൂ​ടി ഞാ​ൻ ശ​പി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി…’’

വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ല പാ​ർ​വ​തി​ക്ക്.

‘‘ത​മ്മി​ലു​ള്ള മി​ണ്ടാ​ട്ടം മു​ട​ങ്ങി​യ​തോ​ടെ​യാ കു​ടി തു​ട​ങ്ങി​യ​തെ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണു. അ​ന്തംവി​ട്ട കു​ടി. എ​ന്തി​ലും അ​ങ്ങേ​യ​റ്റം ത​ന്നെ… പി​ന്നെ വ​ഴ​ക്കും ഒ​ച്ച​പ്പാ​ടും. ക​മ്പ​നി വി​ട്ടുവ​ര​ണ​ത​ന്നെ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു കോ​ല​ത്തി​ലാ​യി​രി​ക്കും.’’

‘‘ഹെ​ന്റ​മ്മേ.’’

‘‘സെ​റ്റു കൂ​ടീ​ള്ള കു​ട്യ​ന്നെ. അ​തോ​ടെ ആ​ളു​ടെ പ്ര​കൃ​ത​മാ​കെ മാ​റും. ചെ​കു​ത്താ​ൻ കേ​റി​യ​ത് പോ​ലെ.’’

‘‘ഇ​തൊ​ക്കെ എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’

‘‘നാ​ട്ടി​ലെ തെ​മ്മാ​ടി​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾപോ​ലും കു​ടി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​വി​ടെ എ​ത്തി​യ​തി​നു ശേ​ഷ​മാ​ണ് ഇ​ങ്ങ​നെ വ​ഷ​ളാ​യ​ത്. വൈ​കു​ന്നേ​രം ആ​ടി​യാ​ടി വ​ര​ണ​ത് ക​ണ്ടാ സ​ങ്ക​ടം തോ​ന്നും. ചെ​ല​പ്പോ കീ​ശേ​ലും കാ​ണും ചെ​റി​യൊ​രു കു​പ്പി. ഒ​രൂ​സം ആ ​യു.പി​ക്കാ​ര​ൻ ഫോ​ർ​മാ​ൻത​ന്നെ വീ​ട്ടി​ൽ ക​യ​റിവ​ന്നു.

അ​ന്ന് ജോ​ലി കൊ​ടു​ത്ത ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​ൻ. മി​ടു​ക്ക​നാ​യി​രു​ന്ന അ​യാ​ൾ​ക്ക് പെ​ട്ടെ​ന്ന് എ​ന്തുപ​റ്റി​യെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ മു​മ്പി​ൽ ഒ​ന്നും ഉ​രി​യാ​ടാ​നാ​കാ​തെ ഞാ​ൻ ത​ല താ​ഴ്ത്തി നി​ന്നു. ഇ​റ​ങ്ങ​ണ​തി​നു മു​മ്പ് പ​തി​ഞ്ഞ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ൾ ഒ​രു സൂ​ച​ന​യും ത​ന്നു. ഇ​ങ്ങ​നെ പോ​യാ​ൽ ചെ​ല​പ്പൊ ജോ​ലീ​ടെ കാ​ര്യംത​ന്നെ ഇ​ട​ങ്ങേറി​ലാ​വും​ന്ന്. കൊ​റേ പ​രാ​തി​ക​ൾ മോ​ളി​ലേ​ക്ക് പോ​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന്… വേ​റൊ​രു ദി​വ​സം ബ​ഹ​ളം കേ​ട്ട് അ​ടു​ത്ത വീ​ട്ടു​കാ​ർ വ​രെ ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ തൊ​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ…’’

‘‘അ​പ്പോ​ൾ പാ​ർവ​തി?’’

‘‘ഒ​രു വ​യ​സ്സ് തി​ക​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണു. നി​ന്നെ ഒ​ന്നെ​ടു​ത്തു ഓ​മ​നി​ക്ക​ല് പോ​യി​ട്ട് ത​​ന്റെ പി​ഞ്ചുകു​ഞ്ഞി​​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കൊ​ന്ന് നോ​ക്കാ​റ് കൂ​ടീ​ല്ല്യാ​യി​രു​ന്നു ദു​ഷ്ട​ൻ! ഒ​ടു​വി​ൽ സ​ഹി​ക്ക വ​യ്യാ​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഒ​രൂ​സം ഞാ​ൻ മോ​ളേംകൊ​ണ്ട് ഏ​തെ​ങ്കി​ലും അ​നാ​ഥാ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലും പോ​വും​ന്ന്. അ​തോ​ടെ കൊ​റ​ച്ചൂ​സ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​ത്തി​രി സ്വൈ​ര്യ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൊ​റേ ക​ഴി​ഞ്ഞപ്പോ​ൾ പി​ന്നേം തൊ​ട​ങ്ങി.’’

‘‘ഒ​ടു​വി​ൽ?’’

‘‘പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​ത​ന്നെ.’’

അ​വി​ടെ സൗ​മി​നി​യു​ടെ തൊ​ണ്ട​യി​ട​റി. ഒ​ര​ക്ഷരം ഉ​രി​യാ​ടാ​നാ​കാ​തെ മൗ​നത്തി​​ന്റെ പു​റ്റി​ലേ​ക്ക് ഒ​തു​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ർ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

കൂ​ടു​ത​ലൊ​ന്നും ചോ​ദി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യി​ല്ല പാ​ർ​വ​തി​ക്ക്. മു​ഴു​വ​ൻ പ​റ​യാ​തെ ചി​ല​തൊ​ക്കെ ഊ​ഹി​ക്കാ​ൻ വി​ട​ണ​മെ​ന്ന് അ​മ്മത​ന്നെ പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. ഒ​രാ​ളു​ടെ ബു​ദ്ധി​യും അ​റി​വും വി​ക​സി​ക്കാ​ൻ അ​തൊ​ക്കെ ആ​വ​ശ്യ​മാ​ണ​ത്രെ.

എ​ന്താ​യാ​ലും, ഒ​രു പെ​രു​മ​ഴ പെ​യ്തൊ​ടു​ങ്ങി​യ​തി​​ന്റെ ആ​ശ്വാ​സ​മു​ണ്ട് സൗ​മിനി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത്. അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​രെ ത​നി​ച്ചി​രി​ക്കാ​ൻ വി​ട്ട് അ​വ​ൾ പ​തു​ക്കെ ത​​ന്റെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു.

ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ പാ​ർ​വ​തി​യു​ടെ മ​ന​സ്സും ഏ​തൊ​ക്കെ​യോ അ​റി​യാ​ത്ത വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കേ​ട്ടു. അ​തൊ​ക്കെ നേ​രോ കി​നാ​വോ എ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞൂ​ടാ. അ​റി​യ​ണ​മെ​ന്ന് താ​ൽപ​ര്യ​വു​മി​ല്ല. എ​ന്താ​യാ​ലും മ​ന​സ്സി​​ന്റെ ഈ ​സ്വ​ച്ഛ​ന്ദസ​ഞ്ചാ​രങ്ങ​ൾ അ​മ്മ​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന അ​യ​വും കു​ളി​ർ​മയും ചെ​റു​താ​വി​ല്ല. ആ​രും കാ​ണാ​ത്ത ആ​കാ​ശ​വി​താ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​റ​ക് വി​ട​ർ​ത്തി പ​റ​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ. പ​ക്ഷേ അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽ എ​വി​ടെ​യോ ഒ​ക്കെ കു​റെ വി​ട​വു​ക​ൾപോ​ലെ. വ​ലി​യ വി​ട​വു​ക​ൾ.

 അ​ക്കാ​ല​ത്തു ശാ​ന്തി​ന​ഗ​ർ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ? ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽത​ന്നെ ഇ​വി​ടെ ദീ​ർ​ഘ​ദൂ​ര വ​ണ്ടി​ക​ൾ നി​റു​ത്തു​മാ​യി​രു​ന്നോ? അ​മ്മ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ഒ​ളി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​തുപോ​ലെ. ഇ​തൊ​ക്കെ ശ​രി​ക്കും ന​ട​ന്ന​താ​ണോ? അ​തോ അ​വ​രു​ടെ തോ​ന്ന​ലു​ക​ളോ? ക​ള്ളം മ​റ​യ്ക്കാ​ൻ ക​ഴി​വി​ല്ലാ​ത്ത അ​വ​രു​ടെ മു​ഖം അ​പ്പോ​ഴും കാ​റ് കെ​ട്ടി നി​ൽ​പ്പാ​ണ്. ഇ​നി​യും പെ​യ്തൊ​ഴി​യാ​ത്ത ഇ​രു​ണ്ട ആ​കാ​ശം…

ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ച്ഛ​ൻ പ​ണി​യെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന ഫാ​ക്ട​റി കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞപ്പോ​ൾ അ​മ്മ തെ​ല്ലൊ​ന്ന് പ​രു​ങ്ങു​ന്ന​തുപോ​ലെ.

‘‘എ​ന്തി​നാ ഇ​പ്പൊ അ​തൊ​ക്കെ കാ​ണ​ണേ?’’

‘‘മൊ​ബൈ​ലി​ൽ ഒ​രു ഫോ​ട്ടോ എ​ടു​ത്തുവ​യ്ക്കാ​ല്ലോ.’’

‘‘അ​തൊ​ക്കെ ഇ​പ്പ​ഴും അ​വ​ടെ ഉ​ണ്ടോ​ന്നു ആ​ർ​ക്ക​റി​യാം?’’

‘‘ഫാ​ക്ട​റി​യൊ​ക്കെ ആ​ര് ഇ​ള​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് പോ​കാ​ൻ?’’

‘‘ആ…’’

“​അ​മ്മ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലേ?’’

‘‘ഞാ​നൊ​ന്നും ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ആ ​പ​ഴ​യ കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ പ​ട​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ആ​ർ​ക്ക് വേ​ണം?’’ അ​ല​സ​മാ​യ ശ​ബ്ദം.

അ​തോ​ടെ ഒ​രു കാ​ര്യം ഉ​റ​പ്പാ​യി പാ​ർ​വതി​ക്ക്. അ​മ്മ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കാ​ര്യമാ​യി ഒ​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ഈ ​താ​ൽപ​ര്യ​ക്കു​റ​വ് കാ​ണു​മ്പോ​ൾ അ​ച്ഛ​ൻ എ​ന്ന ഒ​രാ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നോ​യെ​ന്നുപോ​ലും തോ​ന്നി​പ്പോ​കു​ന്നു. ഒ​രു പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ലും സ​ങ്ക​ൽപി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ഒ​രു കാ​ര്യം.

അ​ന്ന് രാ​ത്രി ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ കി​നാ​വി​ൽ വ​ന്ന​ത് അ​മ്മാ​മ്മ​യു​ടെ അ​മ്മ വ​ലി​യ മു​ത്ത​ശ്ശി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​തേ മു​ഖ​ച്ഛാ​യ. അ​തേ പ​ഞ്ഞി​ക്കെ​ട്ട് മു​ടി. വെ​ള്ള റൗ​ക്ക. ക​ഴു​ത്തി​ൽ സ്വ​ർ​ണം കെ​ട്ടി​യ രു​ദ്രാ​ക്ഷ​മാ​ല. വെ​ള്ള​ക്ക​ല്ല് പ​തി​ച്ച ക​മ്മ​ൽ. അ​തേ നി​റ​ത്തി​ലു​ള്ള മൂ​ക്കു​ത്തി​യും. നെ​ടു​മ്പു​ര​യി​ലെ ചു​മ​രി​ൽ തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന പ​ല ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ ഒ​ന്ന്. അ​ടു​ത്താ​യി​ട്ട് ത​നി​ക്ക് ഇ​ത്തി​രി സ്ഥ​ലം ഒ​ഴി​ച്ചി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​മ്മാ​മ്മ ത​മാ​ശ​യാ​യി പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു പ്രാ​യം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ചു​മ​രി​ലെ ചി​ത്ര​മാ​യി തൂ​ങ്ങേ​ണ്ട​വ​രാ​ണ് മു​ൻ ത​ല​മു​റ​ക്കാ​ർ. പ​ക്ഷേ അ​മ്മാ​മ്മ​യു​ടെ കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ആ ​ചു​വ​ർ ഒ​ഴി​ഞ്ഞുത​ന്നെ കി​ട​ക്കും, പാ​ർ​വ​തി ഓ​ർ​ത്തു. ആ ​നാ​ടി​നോ​ട് ഒ​ട്ടും അ​ടു​പ്പ​മി​ല്ല​ല്ലോ സൗ​മി​നി​ക്ക്.

‘‘നി​ന്നെ ക​ണ്ടി​ട്ട് ഒ​രുപാ​ട് നാ​ളാ​യി. ഇ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ടെ ന​ട​ക്ക​ണ​തൊ​ക്കെ കാ​ണു​മ്പൊ ചെ​ല​തൊ​ക്കെ പ​റ​യ​ണം​ന്ന് തോ​ന്നാ​റു​ണ്ട്. ഇ​ന്നാ ഇ​ത്തി​രി സ​മ​യം കി​ട്ടി​യ​ത്.’’

മു​ത്ത​ശ്ശി​യു​ടെ ചി​ല​മ്പി​യ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ പാ​ർ​വ​തി ഞെ​ട്ടി. കേ​ൾ​ക്കാ​ത്ത ശ​ബ്ദം. നേ​രി​ൽ കാ​ണാ​ത്ത മു​ത്ത​ശ്ശി. അ​മ്മപോ​ലും ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന് സം​ശ​യം. എ​ന്താ​ണ് മു​ത്ത​ശ്ശി​ക്ക് ത​ന്നോ​ട് മാ​ത്ര​മാ​യി പ​റ​യാ​നു​ള്ള​ത്? ചി​ത്ര​ത്തി​ൽ ക​ണ്ടു മ​റ​ന്ന മു​ത്ത​ശ്ശി.

‘‘നിന്റെ അ​മ്മേ​ടെം അ​മ്മാ​മ്മേ​ടെം ഇ​പ്പ​ഴ​ത്തെ പോ​ക്ക് അ​ത്ര​ക്ക് ശ​രി​യ​ല്ലാ​ട്ടോ. എ​ന്തോ ഒ​രു പ​ന്തി​കേ​ട്. അ​മ്മ പ​റ​യ​ണ​തൊ​ക്കെ നീ ​വി​ശ്വ​സി​ക്ക​ണു​ണ്ടോ?’’

ഇ​ല്ലെ​ന്ന് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. പ​ക്ഷേ തൊ​ണ്ട വ​ര​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഒ​ര​ക്ഷ​രംപോ​ലും പു​റ​ത്തുവ​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘ചു​റ്റും കാ​ണ​ണ​തും കേ​ക്ക​ണ​തും മു​ഴു​വ​ൻ വി​ശ്വ​സി​ക്ക​രു​ത്, കു​ട്ടീ. കാ​ലം പെ​ശ​കാ​ണ്. ഞ​ങ്ങ​ടെ കാ​ലം പോ​ല​ല്ല.’’ വ​ല്ലാ​തെ മു​ഴ​ക്ക​മു​ള്ള ശ​ബ്ദം. മ​റു​ലോ​കത്തി​​ന്റെ ശ​ബ്ദം…

പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​രു​മ്പോ​ൾ ആ​കെ വി​യ​ർ​ത്തു കു​ളി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഫ്രി​ഡ്ജി​ൽനി​ന്ന് കു​റെ ത​ണു​ത്ത വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചി​ട്ടും ദാ​ഹം മാ​റു​ന്നി​ല്ല.

എ​ന്തി​ന് ഇ​തൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​ൻ മു​ത്ത​ശ്ശി എ​​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ ക​ട​ന്നുവ​ന്നു? അ​മ്പ​ര​ക്കു​ക​യാ​ണ് പാ​ർ​വതി.

(തുടരും)

ചിത്രീകരണം: സതീഷ്​ ചളിപ്പാടം