പ​ക്ഷി​ശാ​സ്ത്രം

പ​ക്ഷി​ക​ൾ പ​ക​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ

പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു,

മ​ര​ത്തി​ൽ നി​ന്ന് മ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക്

കാ​ടു​വി​ട്ടും നാ​ടു​വി​ട്ടും

ഇ​ട​ങ്ങ​ൾ തേ​ടി​യു​ള്ള സ​ഞ്ചാ​രം.

ത​ണ​ലി​ൽ നി​ന്ന് വെ​യി​ൽ തേ​ടി

തി​രി​ച്ച് ത​ണ​ൽ തേ​ടി

പാ​ട്ടു​പാ​ടി​യും ക​ര​ഞ്ഞും ചി​ല​ച്ചും...

എ​വി​ടെ​പ്പോ​യാ​ലും

സ്വ​ന്തം ഭാ​ഷ​യി​ൽ മാ​ത്രം സം​സാ​രി​ച്ചു.

സ്വ​ന്തം തൂ​വ​ലു​ക​ളും നി​റ​വും

മ​റ​ച്ചു​വ​ച്ചി​ല്ല, ആ​രു​ടെ​യും അ​ടു​ത്ത്

അ​ഭ​യം യാ​ചി​ച്ചി​ല്ല ഭ​ക്ഷ​ണം തേ​ടി​യി​ല്ല...

വ​ഴി​ക​ൾ തെ​റ്റാ​തെ തി​രി​കെ​യെ​ത്തി

ചേ​ക്കേ​റു​ന്ന മ​ര​ച്ചി​ല്ല​യി​ൽ

ഇ​ല​ക്കൂ​ട്ടി​ൽ...

കു​ഞ്ഞി​ക്കി​ളി​ക​ളു​ടെ കൂ​ട്ടി​ൽ...

അ​മ്മ​പ്പ​ക്ഷി​യു​ടെ പാ​ട്ടി​ൽ രാ​ത്രി​യു​റ​ക്കം.

പ​ക്ഷി​യെ​ന്താ​യി​രി​ക്കും

കൂ​ട്ടി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ക?

വ​ഴി നീ​ളെ ക​ണ്ട മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ

ആ​ർ​ത്തി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചോ?

അ​തോ വ​ഴി​നീ​ളെ

മു​റി​ച്ചി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മ​ര​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ?

പ​ക്ഷി​മാം​സം കൊ​ത്തി​യ​രി​ഞ്ഞു വി​ൽ​ക്കു​ന്ന

ച​ന്ത​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചോ?

എ​ന്നോ കാ​ണാ​താ​യ

പ​ക്ഷി​ശാ​സ്ത്ര​ക്കാ​ര​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ?

ഇ​തൊ​ന്നു​മാ​യി​രി​ക്കി​ല്ലെ​ന്നു​റ​പ്പാ​ണ്.

എ​ല്ലാം ക​ണ്ടും കേ​ട്ടും അ​നു​ഭ​വി​ച്ചും

വി​ശ​പ്പു​മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ലോ​കം മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

മ​നു​ഷ്യ​ർ മാ​റി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

അ​വ​ർ അ​വ​ർ​ക്കു​ള്ള

കൂ​ടു​ക​ളും പ​ണി​തു തു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ന​മു​ക്കി​വി​ടെ നി​ന്ന്

അ​ക​ലെ​യെ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ങ്കി​ലും പ​റ​ക്കാം.

ചി​റ​ക​രി​യു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പ് അ​വ​രു​ടെ

കൂ​ട്ടി​ലാ​വു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പ്.

മ​നു​ഷ്യ​രെ തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വി​ല്ല

അ​വ​ർ​ക്ക് പ​ല വേ​ഷം പ​ല ഭാ​ഷ പ​ല നാ​ട്യം

ചി​ല​ർ കൊ​ല്ലും ചി​ല​ർ തി​ന്നും അ​ല്ലാ​ത്ത​വ​ർ

വി​ൽ​പ​ന​ക്കു​വെ​ക്കും.

ഇ​തൊ​ന്നും സം​ഭ​വി​ച്ചി​രി​ക്കാ​നി​ട​യി​ല്ല.

പി​ന്നേ, പ​ക്ഷി​ക​ൾ​ക്ക് ഇ​ത​ല്ലേ പ​ണി?

നേ​രം വെ​ളു​ക്കു​ന്ന​തും

ഇ​രു​ട്ടു​ന്ന​തും മാ​ത്ര​മ​റി​യു​ന്നു

മ​ഴ​യും വെ​യി​ലും കാ​റ്റു​മേ​ൽ​ക്കു​ന്നു

പ​രാ​തി​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത ലോ​ക​ത്ത് അ​വ

പ​റ​ന്നു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഒ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​വു​ന്നി​ല്ല,

പ​ക്ഷി​ശാ​സ്ത്ര​മെ​ല്ലാം

എ​ന്നെ​ങ്കി​ലും പ​ക്ഷി​ക​ൾ

പ​ഠി​ച്ചു പ​റ​യു​മാ​യി​രി​ക്കും...