ബേട്ടി ബചാവോ

‘പ​തി​ന​ഞ്ചാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു ജി​യ​ർ​നാ​ഡോ ബ്രൂ​ണോ ജീ​വി​ച്ച​ത്. സൂ​ര്യ​ൻ ഒ​രു ന​ക്ഷ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നു ബ്രൂ​ണോ വാ​ദി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ ക​ള്ളം പ​റ​യു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് ഇ​റ്റ​ലി​യി​ലെ സ​ഭ​യും. ഏ​ഴു​വ​ർ​ഷം വി​ചാ​ര​ണ. അ​തും ഏ​കാ​ന്ത​ത​ട​വ്. ഒ​ടു​വി​ൽ ബ്രൂ​ണോ​യെ ചു​ട്ടു​കൊ​ന്നു. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് സ​ത്യ​മാ​ണെ​ന്നു പി​ന്നീ​ട് തെ​ളി​ഞ്ഞു. സൂ​ര്യ​ൻ ന​ക്ഷ​ത്ര​മാ​ണെ​ന്നു ശാ​സ്ത്ര​ലോ​കം വി​ധി​യെ​ഴു​തി’.

യ​ശ്പാ​ൽ നി​ർ​ത്തി​യി​ട​ത്തു​നി​ന്ന് വി​പാ​സ​ന പൂ​രി​പ്പി​ച്ചു. ‘പാ​വം പ്രു​ണോ... ചു​ട്ടു​കൊ​ല്ലു​മ്പോ വേ​ദ​നി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​കും’.

എ​ന്താ​ണ് വി​ചാ​ര​ണ​യ​ന്നോ എ​ന്താ​ണ് ത​ട​വെ​ന്നോ അ​വ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. എ​ന്നി​ട്ടും ഒ​രാ​ളെ ചു​ട്ടു​കൊ​ന്നു എ​ന്ന​തി​ന്റെ ആ​ഴം അ​വ​ളെ വേ​ട്ട​യാ​ടി.

‘കൊ​ല്ലു​മെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും താ​ൻ ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ സ​ത്യം ബ്രൂ​ണോ മാ​റ്റി​പ്പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ലും ഒ​രി​ക്ക​ൽ സ​ത്യം പു​റ​ത്തു​വ​രും. മോ​ളും അ​ങ്ങ​നെ വേ​ണം. സ​ത്യം തെ​ളി​യി​ക്കാ​ൻ അ​വ​സാ​നം​വ​രെ പൊ​രു​ത​ണം’. യ​ശ്പാ​ൽ അ​വ​ളു​ടെ ത​ല​യി​ൽ ത​ലോ​ടി. വി​പാ​സ​ന വീ​ണ്ടും ആ​ലോ​ച​ന​യി​ൽ മു​ഴു​കി.

‘എ​ന്നാ​ലും പ്രു​ണോ​യെ ചു​ട്ടു​കൊ​ന്നി​ല്ലേ...’

അ​വ​ളു​ടെ സ​ങ്ക​ടം ക​ണ്ടു യ​ശ്പാ​ൽ ക​ഥ മാ​റ്റി. കു​ഞ്ഞു വി​പാ​സ​ന​ക്ക് വേ​ഗം മ​ന​സ്സി​ലാ​വു​ന്ന ക​ഥ.

‘പ​ണ്ടു പ​ണ്ട്, അ​മ്മ​യു​ടെ മ​ടി​യി​ൽ കി​ട​ക്കു​വാ​യി​രു​ന്നു ഭീ​മ​ൻ. പെ​ട്ടെ​ന്നെ​ന്തോ അ​ല​ർ​ച്ച​കേ​ട്ടു. അ​മ്മ കു​ന്തീ​ദേ​വി പേ​ടി​ച്ചു. ആ ​ഞെ​ട്ട​ലി​ൽ കു​ഞ്ഞ് താ​ഴെ വീ​ണു. കു​ട്ടി​ക്ക് എ​ന്തോ​പ​റ്റി എ​ന്ന് അ​ച്ഛ​നും അ​മ്മ​യും ഭ​യ​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഭീ​മ​ൻ വീ​ണ​യി​ട​ത്ത് പാ​റ പൊ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു’.

‘കൊ​ള്ളാ​ലോ ഈ ​പീ​മ​ൻ. ഇ​ന്ന​ലെ​യും പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ ഈ ​പീ​മ​ന്റെ വേ​റൊ​രു ക​ഥ’. വി​പാ​സ​ന കൗ​തു​കം പൂ​ണ്ടു. ആ ​കൗ​തു​കം തു​ട​രാ​ൻ യ​ശ്പാ​ൽ വീ​ണ്ടും പ​റ​ഞ്ഞു .

‘ഭീ​മ​ന് ഭ​യ​ങ്ക​ര ശ​ക്തി അ​ല്ലെ. ആ​രെ​യും തോ​ൽ​പി​ക്കും’.

‘ഇ​ന്ന​ലെ അ​ല്ലെ വേ​റെ ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ര​ണ്ടു കു​ട്ടി​ക​ൾ പാ​യ​സ​ത്തി​ൽ വി​ഷം കൊ​ടു​ത്തു കൊ​ല്ലാ​ൻ നോ​ക്കി. പീ​മ​ൻ അ​വു​ടു​ന്നൊ​ക്കെ ര​ച്ച​പ്പെ​ട്ടു’.

‘എ​ന്റെ മോ​ള് വ​ലു​താ​വു​മ്പോ മ​ഹാ​ഭാ​ര​ത​ത്തി​ലെ ഭീ​മ​നെ​പോ​ലെ വേ​ണം. എ​തി​രാ​ളി​ക​ളെ ഇ​ടി​ച്ചു​ശ​രി​യാ​ക്ക​ണം’. യ​ശ്പാ​ൽ അ​ന്ന​ത്തെ ക​ഥ നി​ർ​ത്തി. പി​ന്നെ​യും അ​യാ​ൾ ക​ഥ​ക​ളെ​മ്പാ​ടും പ​റ​ഞ്ഞു. വി​പാ​സ​ന​യു​ടെ ഒ​മ്പ​താം വ​യ​സ്സി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ഥ​ക​ൾ നി​ല​ച്ചു. അ​തി​നൊ​പ്പം നി​ശ്ച​ല​നാ​യ യ​ശ്പാ​ലി​നെ പി​ന്നെ​യൊ​രി​ക്ക​ലും വി​പാ​സ​ന ക​ണ്ടി​ല്ല.

2

സ്ഥ​ലം: ന്യൂ​ഡ​ൽ​ഹി

‘നി​ന​ക്ക് കേ​ൾ​ക്ക​ണോ, ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ​ക്കു​മു​മ്പ് എ​ന്റെ മ​ക​ൻ ഒ​രു ക​ത്തെ​ഴു​തി. എ​ന്റെ സ്വാ​ർ​ത്ഥ​ത കാ​ര​ണ​മാ​ണു​പോ​ലും അ​വ​ൻ മ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന്’. -തോ​ളി​ലെ കാ​വി മേ​ല​ങ്കി ഒ​ന്നു​കൂ​ടെ ഒ​തു​ക്കി​യ​ശേ​ഷം മി​ഥു​ൻ സി​ക്ക​ന്ദ​ർ സി​ങ് പ​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി.

‘അ​വ​ൻ പോ​യി. പ​ക്ഷേ, എ​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ ജീ​വി​തം ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​മോ. ശ​ക്ത​നാ​യി​ത​ന്നെ ഞാ​നി​വി​ടെ​യു​ണ്ട്’. അ​യാ​ളു​ടെ ക​ത്തു​ന്ന നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​ത​റി വി​പാ​സ​ന യ​ശ്പാ​ൽ മി​ണ്ടാ​തി​രു​ന്നു. താ​ടി ഉ​ഴി​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ട് മി​ഥു​ൻ സി​ക്ക​ന്ദ​ർ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഇ​ത് പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​നാ​മി​ക വ​ന്നി​രു​ന്ന​ത്. ക​രി​യ​റി​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ് അ​വ​ൾ സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. ഞാ​നൊ​ന്നു അ​വ​ളെ തൊ​ട്ടു​ത​ലോ​ടി. ആ ​ത​ലോ​ട​ലി​ൽ കൈ ​ഒ​ന്ന് താ​ഴോ​ട്ടു പോ​യി. അ​തി​നാ​ണ് ആ ​ഫൂ​ളി​ഷ് ഗേ​ൾ ഇ​ത്ര​യും വി​ല​പി​ച്ച​ത്’.

‘ഒ​രി​ക്ക​ൽ സ​ത്യം തെ​ളി​യും. എ​ത്ര പേ​രെ നി​ങ്ങ​ൾ...’ വി​പാ​സ​ന​ക്ക് വാ​ക്കു​ക​ൾ ഇ​ട​റി. ക​ണ്ണു​തു​ട​ച്ചു കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൾ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ണ്ണീ​രി​ന് ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​റു​തി​വ​രും. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ക​ഴി​യു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം പൊ​രു​തും’. വി​പാ​സ​ന​യു​ടെ തൊ​ട്ട​ടു​ത്തി​രു​ന്ന് അ​പ​രാ​ജി​ത സി​ങ് അ​വ​ളു​ടെ കൈ ​മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചു. അ​വ​രെ ചു​ഴി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ ക​സേ​ര​യി​ൽ നി​ന്നെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ചു​മ​രി​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ സ​ർ​ക്കാ​റി​ന്റെ ‘ബേ​ട്ടി ബ​ചാ​വോ, ബേ​ട്ടി പ​ഠാ​വോ’ പ്ര​ചാ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഒ​രു ചി​ത്രം തൂ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. അ​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ, അ​തി​ന​രി​കി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്ന് അ​യാ​ൾ വെ​ല്ലു​വി​ളി​ച്ചു.

‘ഇ​നി എ​നി​ക്കെ​തി​രെ നീ ​ശ​ബ്ദ​മു​യ​ർ​ത്ത​രു​ത്’.

‘ശ​ബ്ദി​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും’ വി​പാ​സ​ന എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. സു​വ​ർ​ണ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​രി അ​പ​രാ​ജി​ത സി​ങ് അ​വ​ളെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. ഗോ​ദ​യി​ൽ അ​വ​ൾ നേ​ടി​യ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു മി​ന്ന​ൽ​പോ​ലെ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു. രാ​ജ്യ​ത്തി​നാ​യി നേ​ടി​യ സ്വ​ർ​ണ​പ്പ​ത​ക്ക​ങ്ങ​ൾ, വെ​ള്ളി മെ​ഡ​ലു​ക​ൾ, സ്വീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ, അ​വ​ളെ​യോ​ർ​ത്ത് അ​ഭി​മാ​നി​ച്ച ഗ്രാ​മ​വാ​സി​ക​ൾ, അ​വ​ളോ​ട് സ​ങ്ക​ട​ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞ സ​ഹ​താ​ര​ങ്ങ​ൾ... എ​ല്ലാം നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​വ​ൾ​ക്ക് മു​ന്നി​ൽ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ഹ​രി​യാ​ന​യി​ലെ കൊ​ച്ചു ഗ്രാ​മ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ത്ര ക​ഠി​ന മു​ള്ളു​ക​ൾ ച​വി​ട്ടി​യാ​ണ് ഗോ​ദ​യി​ലെ രാ​ജ​കു​മാ​രി​യാ​യ​ത്. ആ ​മു​ള്ളു​ക​ൾ ത​റ​ച്ച​തി​നെ​ക്കാ​ൾ വേ​ദ​ന ഈ ​നി​മി​ഷ​ത്തി​നാ​ണ്. നേ​ടി​യ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പു​ല്ലു​പോ​ലെ കാ​ണു​ന്ന അ​ധി​കൃ​ത​രു​ടെ മു​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​തെ ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ. പു​റ​ത്തു കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ -അ​നാ​മി​ക, അ​വ​ന്തി​ക, ഭ​വാ​നി... ഗോ​ദ​യി​ലെ സു​വ​ർ​ണ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ സ്വ​പ്നം ക​ണ്ട​വ​ർ. വി​പാ​സ​ന ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളും ചു​റ്റും കൂ​ടി. അ​വ​ൾ വി​തു​മ്പി​ക്കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

‘ഞ​ങ്ങ​ൾ, രാ​ജ്യ​ത്തി​നാ​യി നേ​ടി​യ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഒ​രു വി​ല​യു​മി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ മേ​ധാ​വി ഭീ​ഷ​ണി തു​ട​രു​ക​യാ​ണ്. അ​യാ​ളെ മാ​റ്റു​ന്ന​തു​വ​രെ സ​മ​രം തു​ട​രും. നേ​ടി​യ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ഗം​ഗ​യി​ലൊ​ഴു​ക്കി പ്ര​തി​ഷേ​ധി​ക്കും’.

3

സ്ഥ​ലം: ഗം​ഗാ തീ​രം

ഇ​നി ഞാ​നൊ​രു ക​ഥ പ​റ​യാം. എ​ന്റെ​ത​ന്നെ ക​ഥ. ഞാ​ൻ ക​ണ്ട കാ​ഴ്ച​ക​ൾ, പ​ട​യോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ, മ​ര​ണ​വേ​ദ​ന​ക​ൾ. നോ​ക്കൂ, ആ ​കോ​ട്ട ക​ണ്ടി​ല്ലേ. നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ൾ പ​ഴ​ക്ക​മു​ണ്ട​തി​ന്. മു​ഗ​ള​ന്റെ സു​വ​ർ​ണ കാ​ല​ത്തെ ശേ​ഷി​പ്പു​ക​ളി​ലൊ​ന്ന്. അ​ക്ബ​റി​ന്റെ അ​ല​ഹ​ബാ​ദ് കോ​ട്ട. ഞാ​നും യ​മു​ന​യും സ​ര​സ്വ​തി​യും ചേ​രു​ന്ന​യി​ടം. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക​ത് ത്രി​വേ​ണി സം​ഗ​മം. അ​ക്ബ​റി​നെ മ​റ​ക്കാ​നാ​കു​മോ. ജോ​ധ​ക്ക് വേ​ണ്ടി ക്ഷേ​ത്രം പ​ണി​ത അ​ക്ബ​റി​നെ. താ​ൻ​സെ​നെ കൊ​ണ്ട് ദീ​പ​ക് രാ​ഗ​വും മേ​ഘ് മ​ൽ​ഹാ​റും പാ​ടി​ച്ച അ​ക്ബ​റി​നെ. മ​ഹേ​ശ് ദാ​സ് എ​ന്ന ബീ​ർ​ബ​ലി​നെ ഏ​റ്റ​വും വി​ശ്വ​സ്ത​നാ​ക്കി​യ അ​ക്ബ​റി​നെ. എ​ന്റെ തീ​ര​ങ്ങ​ൾ അ​വ​നും പ്രി​യ​ങ്ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

അ​തി​നു മു​മ്പും ഞാ​ൻ ഒ​ഴു​കി. സാ​രാ​നാ​ഥ്‌ -എ​ന്റെ തീ​ര​ത്തെ മ​റ്റൊ​രു വി​സ്മ​യം. അ​വി​ടെ ഒ​രാ​ൾ വ​ന്നു. കൊ​ട്ടാ​രം ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു, വെ​യി​ലും മ​ഴ​യും കൊ​ണ്ട സി​ദ്ധാ​ർ​ഥ രാ​ജ​കു​മാ​ര​ൻ. സാ​ര​നാ​ഥി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ ആ​ദ്യ​ത്തെ പ്ര​ഭാ​ഷ​ണം. ഞാ​നും മാ​നു​ക​ളും സാ​ക്ഷി. പി​ന്നെ നോ​ക്കൂ, അ​ടി​മ​ക​ളാ​യി​രു​ന്ന മൗ​ര്യ​ൻ സാ​മ്രാ​ജ്യം പ​ണി​തു. അ​വ​ന്റെ പ​ട​യോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ, ചോ​ര​പ്പാ​ടു​ക​ൾ. പി​ന്നെ അ​ശോ​ക​ന്റെ മാ​ന​സാ​ന്ത​രം... എ​ല്ലാ​ത്തി​നും സാ​ക്ഷി ഞാ​ൻ. ഇ​വി​ടെ എ​ന്നി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് അ​ശോ​ക​ന്റെ ശി​ലാ​ലി​ഖി​ത​ങ്ങ​ൾ മ​റു​ക​ര താ​ണ്ടി​യ​ത്.

മ​ക​ളേ, ഇ​തി​ഹാ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഞാ​ൻ പു​ണ്യ​ന​ദി. പ​ക്ഷേ, എ​ന്റെ കു​ഞ്ഞേ, നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളാ​യി ആ​ണി​ന്റെ ചോ​ര​ക്കൊ​തി​യും അ​ധി​നി​വേ​ശ​ങ്ങ​ളും വീ​റു​മാ​ണ് ഞാ​നി​വി​ടെ ക​ണ്ട​ത്. അ​വ​ന്റെ ഹു​ങ്കു​ക​ൾ, ജ​യ​ഭേ​രി​ക​ൾ... പെ​ണ്ണി​നി​വി​ടെ ക​ണ്ണീ​രാ​യി​രു​ന്നു. എ​ത്ര ക​ണ്ണീ​രൊ​ഴു​ക്കി​യാ​ണ് അ​വി​വാ​ഹി​ത​യാ​യ ഒ​ര​മ്മ ത​ന്റെ മ​ക​നെ എ​ന്റെ ഒ​ഴു​ക്കി​ൽ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​ത്. അ​വ​ൾ കു​ന്തി, പ​ഞ്ച​പാ​ണ്ഡ​വ​രു​ടെ അ​മ്മ. അ​വ​ളു​പേ​ക്ഷി​ച്ച ക​ർ​ണ​നു പി​ന്നെ തി​ള​ക്കം കൂ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. നി​ന്റെ കു​ഞ്ഞി​നെ​പോ​ലെ താ​ലോ​ലി​ച്ച മെ​ഡ​ൽ നേ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നി​ലൊ​ഴു​ക്കാ​ൻ ഇ​ന്ന് മ​ക​ളേ, നീ​യും വ​ന്നു. നി​ന്നെ മ​ർ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു ക​ണ്ടു എ​ന്റെ മ​ന​സ്സ് വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു. അ​രു​ത് മ​ക​ളേ, നി​ന്റെ അ​ധ്വാ​ന​വും നി​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​മാ​ണ് ഈ ​മെ​ഡ​ലു​ക​ൾ. നി​ന്റെ വി​ജ​യ​പ​ത​ക്ക​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നി​ലൊ​ഴു​ക്ക​രു​തേ... പെ​ണ്ണി​ന്റെ രോ​ദ​ന​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ട് ജീ​വ​ച്ഛ​വം പോ​ലെ ഒ​ഴു​കു​ക​യാ​ണ് ഞാ​ൻ.

4

സ്ഥ​ലം: ഹ​രി​യാ​ന

ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ല. അ​മ​ൽ ഒ​പ്പം നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​താ​ണ് ഒ​രാ​ശ്വാ​സം. വേ​ദ​ന​ക​ൾ ര​ണ്ടു​ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും മാ​റി​യി​ല്ല. ച​വി​ട്ടി, ലാ​ത്തി​ക്കാ​ർ വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു. എ​ത്ര പേ​രെ തൂ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത് അ​റ​സ്റ്റ് ചെ​യ്തു. എ​ന്നി​ട്ടും മി​ഥു​ൻ സി​ക്ക​ന്ദ​ർ സി​ങ്ങി​ന് ഇ​ള​ക്ക​മി​ല്ല. ആ​ലോ​ച​ന​യി​ൽ മു​ഴു​കി പു​ല​ർ​ച്ച​യി​ൽ എ​പ്പോ​ഴോ അ​വ​ൾ മ​യ​ങ്ങി. ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഞ​ര​ങ്ങി.

‘ഇ​തൊ​രു തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​ണ് കു​ട്ടീ. കാ​ല​ങ്ങ​ളാ​യി തു​ട​രു​ന്ന അ​നീ​തി’. ഇ​രു​ളി​ന്റെ ആ​ഴ​ത്തി​ൽ നീ​ണ്ട മു​ടി​യ​ഴി​ച്ച് ആ​രോ അ​വ​ളോ​ട് മ​ന്ത്രി​ച്ചു. വേ​ദ​ന​യു​ടെ ക​ട​ൽ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു ആ ​സ്ത്രീ രൂ​പം തു​ട​ർ​ന്നു.

‘ഇ​തു​പോ​ലെ മു​ടി​യ​ഴി​ച്ച് ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ൻ എ​ന്റെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന​ത്. ഒ​രു ദ​യ​യും കാ​ണി​ച്ചി​ല്ല. മു​ടി​ത്തു​മ്പി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​വ​ലി​ച്ചു എ​ത്ര​യാ​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ലേ​ക്കാ​ണ് എ​ന്നെ ഇ​ഴ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​ത്. പ​ര​സ്യ​മാ​യി എ​ന്റെ ഉ​ട​യാ​ട​ക​ൾ അ​ഴി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. ഹോ... ​ഇ​ന്നു​മ​ത് ഓ​ർ​ക്കാ​ൻ വ​യ്യ. ഏ​റെ ബ​ഹു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന മു​ത്ത​ച്ഛ​ൻ, രാ​ജാ​വാ​യ വ​ല്യ​ച്ഛ​ൻ, ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​ർ, ദൈ​വ​തു​ല്യ​രാ​യി ക​ണ്ട ഭ​ർ​ത്താ​ക്ക​ന്മാ​ർ... എ​ന്റെ കു​ഞ്ഞേ എ​ല്ലാ​വ​രും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​രാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​താ​ണ് ഞാ​ൻ. തോ​റ്റു​മ​ട​ങ്ങി​ല്ലെ​ന്ന്. എ​ത്ര ചോ​ര​യൊ​ഴു​ക്കി​യി​ട്ടും ആ ​ദി​വ​സം എ​ന്നെ പൊ​ള്ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്റെ കു​ഞ്ഞേ, പെ​ണ്ണി​ന്റെ പേ​രി​നു മാ​ത്ര​മേ മാ​റ്റ​മു​ള്ളൂ. അ​ത് ചി​ല​പ്പോ​ൾ നി​ർ​ഭ​യ എ​ന്നാ​കും. മ​റ്റു ചി​ല​പ്പോ​ൾ ബി​ൽ​ക്കീ​സ് ബാ​നു എ​ന്നും. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പേ​ര് വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്താ​ത്ത​വ​ർ. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ളു​ടെ വേ​ദ​ന, അ​വ​ളു​ടെ മാ​നം അ​തി​നു മാ​ത്രം വി​ല​യി​ല്ല. പോ​രാ​ടു​ക. അ​വ​സാ​നം വ​രെ​യും’. അ​വ​ർ ത​ല​മു​ടി ഒ​തു​ക്കി​ക്കെ​ട്ടാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. വി​പാ​സ​ന ക​ണ്ണ് തു​റ​ന്നു. ആ​രു​മി​ല്ല മു​ന്നി​ൽ. മ​ർ​ദ​ന​ത്തി​ന്റെ ത​ള​ർ​ച്ച​യി​ൽ അ​വ​ൾ വീ​ണ്ടും ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു.

‘ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നി​ല്ലേ..? എ​ന്നാ​ൽ ഇ​ന്ന് വേ​റൊ​രു ക​ഥ പ​റ​യാം’ യ​ശ്പാ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി. കു​ഞ്ഞു വി​പാ​സ​ന അ​യാ​ളോ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു. ക​ഥ പ​കു​തി​യാ​യി.

‘അ​ങ്ങ​നെ ദു​ശ്ശാ​സ​ന​ൻ പാ​ഞ്ചാ​ലി​യു​ടെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു​വ​ന്നു. നീ​ണ്ട ത​ല​മു​ടി​യും അ​ഴി​ച്ചി​ട്ടു ഇ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൾ. മു​ടി കു​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച് അ​വ​ൻ അ​വ​ളെ രാ​ജ​സ​ദ​സ്സി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചി​ഴ​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. അ​വ​ൾ ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ ക​ര​ഞ്ഞു’.

‘എ​ന്നി​ട്ടോ?’

‘എ​ന്നി​ട്ട്...’

യ​ശ്പാ​ൽ ഒ​ന്ന് ദീ​ർ​ഘ​നി​ശ്വാ​സം വി​ട്ടു. അ​യാ​ൾ ക​ഥ പൂ​ർ​ത്തി​യാ​ക്കും മു​മ്പ് കു​ഞ്ഞു വി​പാ​സ​ന ഉ​റ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. സു​ഖ​നി​ദ്ര.