കവിത: വേനൽക്കാല രാത്രിയിൽ

പു​റ​ത്ത് കാ​റ്റി​ലാ​ടു​ന്നൂ

ഇ​ല​ക​ൾ,

മ​ര​ച്ചി​ല്ല​ക​ൾ!

മ​ര​ങ്ങ​ൾ അ​രി​ച്ചെ​ടു​ത്ത

നി​ലാ​വി​ൻ ത​രി​ക​ൾ

താ​ഴെ വീ​ണുകി​ട​പ്പു​ണ്ട്.

മു​റി​യി​ലെ വി​ൻ​ഡോ ക​ർ​ട്ട​ൻ

ഫാ​നി​ന്റെ താ​ള​ത്തി​ലാ​ടി​ത്തി​മി​ർ​ക്കു​ന്നു!

ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ

നി​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ

മ​ഴ പെ​യ്യു​ക​യാ​ണ്...

ന​ന​ഞ്ഞു കു​തി​ർ​ന്ന്

തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു കി​ട​പ്പു​ണ്ട്

മി​ടി​ക്കു​ന്ന

ഒ​രു ഹൃ​ദ​യം;

അ​ല്ല

ഒ​രു ക്ലോ​ക്കാ​ണ​ത്!

ക്ലോ​ക്കു​ക​ൾ

വ​ട്ടം ക​റ​ങ്ങി​യാ​ണ്

നേ​രം വെ​ളു​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്!

എ​ങ്ങു​നി​ന്നോ ഒ​രു മ​ഴ​ക്ക​ര​ച്ചി​ൽപോ​ലെ

സൈ​റ​ൺ കേ​ട്ടാ​ൽ

അ​ക​ന്നു​പോ​കു​മോ

ക​ട്ടപി​ടി​ച്ചു കി​ട​ക്കു​ന്ന

ഈ ​ഇ​രു​ട്ട്?