ഉമ്മു അമ്മാർ മനാമ
കവിത
മൗനത്തിൻ തൂവലുകൾ
പൂപ്പൽ നിറഞ്ഞ
മനസ്സിന്റെ ഓരത്ത്
കൊഴിഞ്ഞുവീണത്
വാക്കുകളുടക്കിയ
മൗനത്തിന്റെ
തൂവലുകളായിരുന്നു
പറയാൻ കൊതിച്ച
വാക്കുകൾ
ഉര ചെയ്യാനാവാതെ
വീർപ്പുമുട്ടി പൊള്ളി
കരിവാളിച്ചിരുന്നു.
സ്നേഹം വിതറിയ
വഴികളിൽ പറയാൻ മറന്ന
വാക്കുകൾ ചിന്നിച്ചിതറി
തെറിച്ചുവീണിരുന്നു...
കനവുകൾ കാണാനായ്
ഒപ്പം നടന്നവർ
പതിയെപ്പതിയെ
നിനവുകളിൽ മാത്രമായി
മാറിയിരുന്നു...
പറയാൻ ബാക്കിവെച്ച
പരിഭവങ്ങളുമായ്
പാതിവഴിയിൽ നിന്നും
വേർപിരിഞ്ഞവർ
മനസ്സിന്റെ കോവിലിൽ
അരൂപിയായ് മാറിയിരിക്കുന്നു...
ഓർമയുടെ
പുസ്തകത്താളിൽ
വീണ്ടും ചേർത്തുവെക്കാം
മോഹിക്കാൻ മറന്ന
മോഹങ്ങളെയും പറയാൻ
കൊതിച്ച വാക്കുകളെയും...
മൗനത്തിന്റെ നിറം മങ്ങിയ
തൂവലുകൾക്കൊപ്പം.....
മനു കാരയാട്, ഈസ്റ്റ് റിഫ
ഞാനും അവരും
എനിക്കു മുന്നിലൂടെ
രണ്ടുപേർ
നടന്നുപോകുന്നു
അറിഞ്ഞുകൊണ്ടുതന്നെ
ഞാനവരെ പിന്തുടരുന്നു
അവർ നടന്നുനടന്ന്
ഒരു കാട്ടുപൊന്തക്കുള്ളിൽ
മറയുന്നു
ഞാൻ കാത്തുകാത്ത്
പുറത്ത്
വിയർത്തുനിൽക്കുന്നു
എന്തിനാവുമവർ
കാട്ടു പൊന്തക്കുള്ളിൽ
മറഞ്ഞതെന്ന്
ഞാൻ ചിന്തിച്ചുനിൽക്കുന്നു.
എന്തിനാകും
ഞാൻ പുറത്ത്
കാത്തുനിൽക്കുന്നതെന്ന്
അവരും
ചിന്തിച്ചുപോകുന്നു.
പൊടുന്നനെ
കാട്ടുപൊന്തക്കുള്ളിൽ നിന്നും
സൂചിമുനക്കൊക്കുള്ള
രണ്ട്പക്ഷികൾ
എന്റെ തലക്കുചുറ്റും
വട്ടംചുറ്റുന്നു.
എന്നെ കൊത്തിയെടുത്ത്
അവ നഗരമധ്യത്തിലൂടെ
പറന്നുപോകുന്നു!.....
വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള് അവരുടേത് മാത്രമാണ്, മാധ്യമത്തിേൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.