കഥ: സ്വ​സ്ഥി

ഇ​നി സ്വ​പ്‌​ന​ങ്ങ​ളി​ല്ല, യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്രം. അ​വ​ന്റെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ഇ​റ​യ​ത്തെ കീ​റി​ത്തു​ന്നി​യ പാ​യ​ക്കീ​റി​ൽ മ​രി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ പ​ല​പ്പോ​ഴാ​യി ക​ണ്ട സ്വ​പ്‌​ന​ങ്ങ​ൾ ത​ല​ച്ചു​വ​ട്ടി​ൽ വാ​വി​ട്ടു​ക​ര​യു​ന്നു. വീ​തം​വെ​പ്പി​നു മു​മ്പേ മ​രി​ച്ചു​പോ​യ അ​പ്പ​ന്റെ മ​ക്ക​ളെ​പ്പോ​ലെ തോ​ന്നി​പ്പോ​യി. കാ​ല​ത്തി​ന്റെ നീ​ള​ൻ വാ​ഴ​യി​ല​യി​ൽ കി​ട​ത്തി ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​ക്കാ​യി വാ​യ്ക്ക​രി അ​ർ​പ്പി​ച്ചു ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളും മു​റി​ഞ്ഞു​പോ​കു​ന്നു.

ദേ​ഹി ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ തെ​ക്കി​നി​പ്പ​ടി​യു​ടെ കോ​ണി​ൽ പോ​ലും നി​ൽ​ക്കാ​ൻ അ​വ​കാ​ശ​മി​ല്ലാ​ത്ത വി​ഷ​ണ്ണ​നാ​യി മ​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്ന അ​വ​ന്റെ നി​ഴ​ൽ, വെ​ളി​ച്ചം വ​ള​ർ​ത്തി​യ ഇ​ത്തി​ൾ​പ്പ​ക്ഷി. ‘‘നീ​യും ഞാ​നും ഒ​രു​പാ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​ന​ട​ന്ന​ത​ല്ലേ, ഒ​ത്തി​രി സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ ഞാ​ൻ നി​ന്റെ കാ​തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞ​ത​ല്ലേ. ഇ​ത്ര​നാ​ൾ കൂ​ടെ ന​ട​ന്ന​വ​ൻ കൂ​ട്ടു​വി​ട്ടി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​മ്പോ​ൾ നി​ന്റെ ക​ണ്ണി​ൽ മാ​ത്രം എ​ന്തേ ഒ​രി​റ്റു ദുഃ​ഖം പൊ​ടി​യാ​തെ പോ​യ​ത്.’’ ഗ​ദ്ഗ​ദം​പോ​ലെ അ​വ​ന്റെ ഉ​ള്ള് മ​ന്ത്രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ക​ർ​മ​ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ ഇ​നി പെ​രു​വി​ര​ലി​ലെ കൂ​ട്ടി​ക്കെ​ട്ടി​ൽ മാ​ത്രം ഒ​തു​ങ്ങി​ക്കൂ​ടു​ന്നു. കൂ​ട്ടി​മു​റു​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ ന​ല്ല സു​ഖം. അ​ഗ്നി​ജ്വാ​ല​ക​ൾ​ക്ക് വി​ഴു​ങ്ങാ​ൻ കൊ​ടു​ക്കും മു​ന്നേ അ​വ​യു​ടെ കെ​ട്ട​ഴി​ച്ചു​വി​ടും. അ​തോ​ടെ ആ ​സു​ഖ​വും നി​ലം​പ​റ്റും. കാ​ൽ​ച്ചു​വ​ട്ടി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്നു കു​റെ​യേ​റെ പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ൾ. ഒ​രു ഭാ​വ​ഭേ​ദ​വു​മി​ല്ലാ​തെ, അ​വ​ർ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​ർ മാ​ത്ര​മാ​ണ​ല്ലോ. ജ​നി​ക്കാ​തെ​പോ​യ ഭ്രൂ​ണ​ത്തി​ന്റെ ജാ​ത​കം​പോ​ലെ. വി​കാ​ര​ങ്ങ​ൾ പ​ല​പ്പോ​ഴും കി​ട്ടാ​ക്ക​നി പോ​ലെ​യാ​ണ്. ക​ണ്മു​ന്നി​ൽ ത​ളി​ർ​ക്കും, കാ​യ്ക്കും, ക​നം​വെ​ക്കും, ചി​ല​തു ക​നി​യാ​കും, പെ​ട്ടെ​ന്ന് പാ​ക​പ്പെ​ടും.

പ​ഴു​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യാ​ൽ ക​ഴി​ക്കാ​ൻ കൊ​തി​ക്കു​മ്പോ​ൾ കാ​ൽ​ച്ചു​വ​ട്ടി​ൽ പൊ​ഴി​ഞ്ഞു​വീ​ഴും. ഉ​പ​യോ​ഗ​പ്പെ​ടാ​തെ വെ​റു​തെ നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രും. മോ​ഹി​ക്കാ​തെ​യും കൊ​തി​ക്കാ​തെ​യും സ്വ​യം പു​ഷ്പി​ക്കു​ന്ന പൂ​മൊ​ട്ടു​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണ് ചി​ല ബ​ന്ധ​ങ്ങ​ൾ. അ​ത് നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലൂ​ടെ​യോ ക​ർ​മ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യോ ജ​ന്മാ​ന്ത​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യോ സു​ഗ​ന്ധം മാ​ത്രം പൊ​ഴി​ച്ചു​ത​രു​ന്നു. ഒ​ന്നി​ലും പ​രി​ത​പി​ക്കാ​തെ മ​ഞ്ഞി​ൻ​ക​ണ​ങ്ങ​ളെ ത​ഴു​കി അ​വ മ​ന​സ്സി​ന്റെ പൂ​വാ​ടി​യി​ൽ നി​സ്വാ​ർ​ഥ​രാ​യി അ​ങ്ങ​നെ പ​രി​ല​സി​ച്ചു​നി​ൽ​ക്കും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ക​ൺ​പീ​ലി​ക​ൾ മാ​ത്രം ആ​രു​മ​റി​യാ​തെ ഈ​റ​നാ​ക്കും. നീ​റി​ക്ക​ത്തു​ന്ന ഉ​മി​ത്തീ​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ന്റെ വി​ങ്ങ​ൽ​പോ​ലെ, ഗ​ദ്ഗ​ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ പെ​ട്ടു​ഴ​ലു​മ്പോ​ൾ ആ ​ക​വി​ളു​ക​ളി​ൽ​കൂ​ടി ഒ​ലി​ച്ചി​റ​ങ്ങു​ന്ന ഉ​പ്പു​മ​ണി​ക​ൾ ആ​രോ​രു​മ​റി​യാ​തെ സ്വ​യം വെ​റു​തെ തു​ട​ച്ചു​മാ​റ്റും. അ​വ​ൻ പി​ന്നെ​യും പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി എ​ന്റെ നി​ഴ​ലേ നി​ന്നോ​ടാ​ണ്, ഞാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങു​ന്നു. ഇ​നി നീ ​എ​ന്റെ പ​രി​സ​ര​ത്തു​പോ​ലും വ​ന്നു​പോ​ക​രു​ത്.

അ​വ​ൻ പോ​യി​ട​ത്തു നി​ന​ക്കെ​ന്തു സ്ഥാ​നം. വെ​ളി​ച്ച​മെ​ത്തി നി​ന്നെ പ്ര​കോ​പി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ൾ നീ ​എ​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​രാ​തി​രി​ക്കു​ക. നി​ന്റെ ക​രാ​ള​ഹ​സ്ത​ങ്ങ​ൾ എ​ന്റെ മേ​നി​യി​ൽ പു​ൽ​കാ​തി​രി​ക്കു​ക, ഞാ​ൻ വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ നീ ​മാ​ത്രം നോ​ക്കി​നി​ൽ​ക്ക​യു​മ​രു​ത്, എ​ന്നോ​ടൊ​പ്പം നീ ​ഇ​ല്ലാ​തെ​യു​മാ​വ​രു​ത്. വെ​ളി​ച്ചം തേ​ടി അ​ക​ലേ​ക്ക് പ​റ​ന്നു​കൊ​ള്ളു​ക. മ​റ്റൊ​രു നി​ർ​ഭാ​ഗ്യ​വാ​ന്റെ പ്ര​തി​ച്ഛാ​യ​യാ​യി മാ​റാ​ൻ ത​യാ​റാ​കു​ക.

സ്വ​സ്ഥി, സ്വ​സ്ഥി, സ്വ​സ്ഥി.