ഭൂമിക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആകാശം നീല നിറത്തിലാണ് നാം കാണുന്നത്. ചൊവ്വക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആകാശം ഓറഞ്ച് കലർന്ന തവിട്ട്് നിറത്തിലും യുറാനസ്, നെപ്ട്യൂൺ എന്നിവക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആകാശം ഭൂമിയെ അപേക്ഷിച്ച് കുറേക്കൂടി ഇളം നീല നിറത്തിലും കാണുന്നു. എന്നാൽ, ബുധൻ, ചന്ദ്രൻ എന്നിവക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആകാശം പകൽപോലും ഇരുണ്ടാണിരിക്കുന്നത്. എന്താണ് ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾക്കു കാരണം?
മേഘങ്ങളില്ലാത്ത തെളിഞ്ഞ പകൽസമയങ്ങളിൽ ആകാശം നീല നിറത്തിലാണ് നാം കാണുന്നത്. സൂര്യപ്രകാശം വായുമണ്ഡലത്തിലൂടെ കടന്നുവരുമ്പോൾ അത് വിസരണം (Scattering) എന്ന പ്രതിഭാസത്തിന് വിധേയമാകുന്നതാണ് ആകാശനീലിമക്ക് കാരണം. വായു തന്മാത്രകളും പൊടിപടലങ്ങളും പ്രകാശത്തെ ചിതറിക്കുന്ന പ്രതിഭാസമാണ് വിസരണം. ടിൻറൽ, റെയ്ലി എന്നീ ശാസ്ത്രജ്ഞന്മാരാണ് ആകാശത്തിെൻറ നീല നിറത്തിെൻറ കാരണം വിശദീകരിക്കാൻ ആദ്യമായി ശ്രമിച്ചവർ. എന്നാൽ, ഐൻസ്ൈറ്റെൻറ ഗവേഷണങ്ങളാണ് ഇതിന് കൃത്യമായ വിശദീകരണം നൽകിയത്. ഇതുപ്രകാരം അന്തരീക്ഷത്തിലെ നൈട്രജനും ഓക്സിജനുമാണ് സൂര്യപ്രകാശത്തിന് കാര്യമായ വിസരണം സൃഷ്ടിക്കുന്നത്.
വയലറ്റ്, ഇൻഡിഗോ, നീല, പച്ച, മഞ്ഞ, ഓറഞ്ച്, ചുവപ്പ് എന്നിങ്ങനെ ഏഴു വർണങ്ങൾ ചേർന്നതാണ് സൂര്യപ്രകാശം എന്നറിയാമല്ലോ. മഴവില്ലുണ്ടാകുമ്പോൾ ഈ നിറങ്ങൾ നാം വേറിട്ട് കാണാറുണ്ട്. അന്തരീക്ഷത്തിൽവെച്ച് ഈ വർണങ്ങൾക്കെല്ലാം ഒരേ അളവിലല്ല വിസരണം സംഭവിക്കുന്നത്. തരംഗദൈർഘ്യംകുറഞ്ഞ നിറങ്ങളാണ് കൂടുതലായി ചിതറുന്നത്. വയലറ്റ്, ഇൻഡിഗോ, നീല, പച്ച, മഞ്ഞ, ഓറഞ്ച്, ചുവപ്പ് എന്ന ക്രമത്തിലാണ് തരംഗദൈർഘ്യം കൂടിവരുന്നത്. അതിനാൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിസരണം സംഭവിക്കുക വയലറ്റ്, ഇൻഡിഗോ, നീല എന്നീ നിറങ്ങൾക്കാണ്. ഈ വർണങ്ങളുടെ വലിയ ഒരളവ് അന്തരീക്ഷത്തിൽ ചിതറി നഷ്ടപ്പെടും. അപ്പോഴും വിസരണത്തിനു കാര്യമായി വിധേയമാകാത്ത പച്ച മുതൽ ചുവപ്പ് വരെയുള്ള വർണങ്ങളും ഒപ്പം അൽപം വയലറ്റ്, ഇൻഡിഗോ, നീലവർണങ്ങളും ഒന്നിച്ചുചേർന്ന് വെളുപ്പായി നമ്മുടെ കണ്ണിലെത്തുകയും ചെയ്യും. അതിനാൽ സൂര്യപ്രകാശം നാം വെളുത്തുതന്നെ കാണുന്നു. എന്നാൽ, അന്തരീക്ഷത്തിൽവെച്ച് നീല കൂടുതലായി ചിതറുന്നതിനാൽ ആകാശം നീല നിറത്തിലും കാണുന്നു.
തരംഗദൈർഘ്യം ഏറ്റവും കുറവ് വയലറ്റിനാണല്ലോ. എങ്കിൽ അതിനല്ലേ കൂടുതൽ വിസരണം സംഭവിക്കുക? അപ്പോൾ ആകാശം വയലറ്റ് നിറത്തിലല്ലേ കാണേണ്ടത്? ഈ സംശയം സ്വാഭാവികമാണ്. അങ്ങനെ കാണാതിരിക്കാൻ രണ്ടു കാരണങ്ങളുണ്ട്. ഒന്ന്, സൂര്യപ്രകാശത്തിൽ വയലറ്റ്, ഇൻഡിഗോ എന്നീ വർണങ്ങളുടെ അളവ് നീലയെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ കുറവാണ്. ഈ നിറങ്ങൾ കാണാനുള്ള നമ്മുടെ കണ്ണിെൻറ കഴിവ് നീലയെ അപേക്ഷിച്ച് വളരെ കുറവാണ് എന്നതാണ് രണ്ടാമത്തെ കാരണം. ഇക്കാരണങ്ങളാൽ നാം ആകാശത്തേക്ക് നോക്കുമ്പോൾ ഏറ്റവും കൂടുതലായി കാണുന്നത് നീല നിറമാണ്. തന്മൂലം ആകാശത്തിന് നീലനിറമുള്ളതായി നമുക്ക് തോന്നുന്നു.
ചൊവ്വയുടെ അന്തരീക്ഷം നേർത്തതാണ്. അതിനാൽ അവിടെ പ്രകാശത്തിന് വിസരണം താരതമ്യേന കുറവാണ്. എന്നാൽ, ചൊവ്വയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള ഇരുമ്പിെൻറ ഓക്സൈഡുകൾ അടങ്ങിയ പൊടി അവിടെ വിപരീതരീതിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഈ പൊടി, സൂര്യപ്രകാശത്തിലെ തരംഗദൈർഘ്യം കുറവുള്ള നീലവർണത്തെ ആഗിരണം ചെയ്യുന്നു. മറ്റുവർണങ്ങളാണ് അവിടെ പ്രധാനമായും വിസരണത്തിനും മുന്നോട്ടുള്ളസഞ്ചാരത്തിനും അവശേഷിക്കുന്നത്. അതിനാൽ അവിടെ ആകാശം മറ്റു വർണങ്ങൾ ചേർന്ന് ഒാറഞ്ച് കലർന്ന തവിട്ട് നിറമായി മാറുന്നു. യുറാനസ്, നെപ്ട്യൂൺ എന്നിവയുടെ അന്തരീക്ഷത്തിൽ മീഥേൻ വാതകം ധാരാളമുണ്ട്. ഇത് സൂര്യപ്രകാശത്തിലെ നീലവർണത്തെ കൂടുതലായി പ്രതിപതിപ്പിക്കുന്നതാണ് അവയുടെ ആകാശംഇളംനീല നിറത്തിൽ കാണാൻ കാരണം.
ഒരു ആകാശഗോളത്തിെൻറ അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ളഘടങ്ങളുടെ വൈവിധ്യം സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രകാശത്തിെൻറ വിസരണം, ആഗിരണം, പ്രതിപതനം തുടങ്ങിയ പ്രതിഭാസങ്ങളാണ് അവയുടെ ആകാശത്തിെൻറ നിറം നിർണയിക്കുന്നത് എന്ന് വ്യക്തമായില്ലേ? ഒരു ആകാശഗോളത്തിന് അന്തരീക്ഷംതന്നെ ഇല്ല എങ്കിലോ? അവിടെ ഈ പ്രതിഭാസങ്ങളൊന്നും സംഭവിക്കില്ല. പ്രകാശത്തിന് വിസരണം നടക്കാത്തതിനാൽ ആകാശം ഇരുണ്ടിരിക്കും. ബുധെൻറയും ചന്ദ്രെൻറയും ആകാശവും, നമ്മുടെ ബഹിരാകാശവുമെല്ലാം ഇരുണ്ടിരിക്കാനുള്ളകാരണം ഇതാണ്.
വായനക്കാരുടെ അഭിപ്രായങ്ങള് അവരുടേത് മാത്രമാണ്, മാധ്യമത്തിേൻറതല്ല. പ്രതികരണങ്ങളിൽ വിദ്വേഷവും വെറുപ്പും കലരാതെ സൂക്ഷിക്കുക. സ്പർധ വളർത്തുന്നതോ അധിക്ഷേപമാകുന്നതോ അശ്ലീലം കലർന്നതോ ആയ പ്രതികരണങ്ങൾ സൈബർ നിയമപ്രകാരം ശിക്ഷാർഹമാണ്. അത്തരം പ്രതികരണങ്ങൾ നിയമനടപടി നേരിടേണ്ടി വരും.