ഭ്രാ​ന്തു​ക​ൾ പി​റ​ക്കു​ന്നി​ടം

നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി; അ​പ്പോ​ഴും അ​വ​ൾ അ​വി​ടെ​നി​ന്നും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റി​ട്ടി​ല്ല. വീ​ടി​ന്റെ മു​ക​ൾ​നി​ല​യി​ലെ വ​ട​ക്കു​ഭാ​ഗ​ത്തു​നി​ന്നും നോ​ക്കി​യാ​ൽ കാ​ണു​ന്ന​തി​ൽ ഏ​റ്റ​വും അ​വ​സാ​ന​ത്തെ മു​റി. അ​വി​ടെ അ​വ​ൾ ത​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ന്റെ തോ​ന്ന​ലു​ക​ളെ ദി​നം​പ്ര​തി നി​ക്ഷേ​പി​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. പ​ഴ​യ​താ​യ എ​ന്തോ ഒ​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ മ​ന​സ്സി​നെ വേ​ട്ട​യാ​ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ഴ​യ​കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലെ ആ ​ചി​രി അ​വ​ളെ കൈ​വെ​ടി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

കു​റേ​യേ​റെ മ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ളെ​യും ആ ​വീ​ടി​നെ​യും ഒ​റ്റ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രു​ന്നു; പ​തി​യെ പ​തി​യെ ആ ​ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട​ൽ ഒ​രു ത​രം മ​ര​വി​പ്പാ​യി മാ​റി; മ​ര​വി​പ്പു​ക​ൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​ത​റു​ന്ന​തി​ന് മു​മ്പേ ത​ന്നെ ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലെ ഭ്രാ​ന്താ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ ഒ​രു മു​റി ബു​ക്ക് ചെ​യ്യാ​ൻ അ​വ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അ​ണ​ക്കു​വാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ട്ടി​ല്ല അ​വ​ൾ......​അ​ന്ന് വൈ​കു​ന്നേ​രം അ​വ​ളു​ടെ കൈ​വി​ര​ലു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ കൂ​ടി നി​റ​മു​ള്ള ര​ക്ത​ത്തു​ള്ളി​ക​ൾ ഇ​റ്റി വീ​ണു. ആ ​വേ​ദ​ന അ​വ​ളൊ​രു പു​ഞ്ചി​രി​ത്തു​മ്പി​ൽ ഒ​തു​ക്കി നി​ർ​ത്തി..!