വായിക്കാതെ പോയത്

അ​ന്ന് ആ ​ക്ലാ​സ് റൂമി​ൽ പ​തി​വി​ലും അ​ധി​കം ബ​ഹ​ള​മാ​യി​രു​ന്നു. പ​രി​ഭ്രാ​ന്തി നി​റ​ഞ്ഞ രീ​തി​യി​ലുള്ള ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ

‘നീ ​എ​ഴു​തി​യോ, നീ ​എ​ഴു​തി​യോ?’ എ​ന്ന ചോ​ദ്യം അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ മു​ഴങ്ങി നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

‘ഒ​ന്ന് കാ​ണി​ക്ക്, വേ​ഗം.’ അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും ചോ​ദ്യ​വും ബ​ഹ​ള​വു​മാ​യി​രു​ന്നു. ശ്രീ​ധ​ര​ൻ സാ​ർ വ​രു​ന്നു​ണ്ട് എ​ന്ന് കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ട താ​മ​സം എ​ല്ലാ​രും നേ​രെ​യി​രു​ന്നു. സാ​ർ ക്ലാ​സി​ൽ​വ​ന്നു ചൂ​ര​ൽകൊ​ണ്ട് മേ​ശ​യി​ൽ ര​ണ്ട് അ​ടി​കൂ​ടി അ​ടി​ച്ച​പ്പോ​ൾ, ആ ​ക്ലാ​സി​ൽ ഒ​രു ക​ട​ലാ​സ് ക​ഷ്ണം താ​ഴെ വീ​ണാ​ൽവ​രെ കേ​ൾ​ക്കാ​വു​ന്നത്ര നി​ശ​ബ്ദ​ത​യാ​യി​രു​ന്നു.

സാ​ർ എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും ന​ന്നാ​യി വീ​ക്ഷി​ച്ചു. പേ​ടി​യും പ​രി​ഭ​വ​വും ചി​രി​യും നി​റ​ഞ്ഞ പ​ല മു​ഖ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ക്ലാ​സ്സി​ൽ.

‘‘എ​ല്ലാ​രും എ​ഴു​തി​യി​ല്ലേ? വേ​ഗം എ​ല്ലാ​വ​രും ബു​ക്ക് എ​ടു​ത്തുവെക്കൂ.’’

ക്ലാ​സ് വീ​ണ്ടും ക​ല​പി​ല ശ​ബ്ദ​ത്താ​ൽ മു​ഖ​രി​ത​മാ​യി. സാ​ർ ഒ​രി​ക്ക​ൽകൂ​ടി ചൂ​ര​ൽകൊ​ണ്ട് മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്ത് അ​ടി​ച്ചു. ശ്രീ​ധ​ര​ൻ സാ​ർ ക​ണ്ണ​ട​യു​ടെ പു​റ​ത്തു​കൂ​ടെ എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ഒ​രാ​ളു​ടെ നേ​രെ കൈ ​ചൂ​ണ്ടി.

‘‘നീ ​എ​ണീ​ക്ക്, എ​ഴു​തി​യോ നീ?

‘‘​മ്മ്മ് എ​ഴു​തി.’’ വി​നോ​ദ് പ​റ​ഞ്ഞു

‘‘എ​ന്നാ​ൽ വാ​യി​ക്ക്, എ​നി​ക്കി​വി​ടെ കേ​ൾ​ക്ക​ണം, എ​ല്ലാ​രും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​രി​ക്ക​ണം. അ​ടു​ത്ത​യാ​ളെ ഇ​പ്പോ ഞാ​ൻ വി​ളി​ക്കും.’’

വി​നോ​ദ് വാ​യി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി. ഒ​രു പേ​ജ് പോ​ലു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന അ​വ​ന്റെ വി​വ​ര​ണം സാ​റി​ന് അ​ത്ര തൃ​പ്തി​ക​ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സാ​റി​ന് അ​ൽ​പ്പം ദേ​ഷ്യ​മൊ​ക്കെ വ​ന്നു.

‘‘ഇ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തിക്കൊ​ണ്ട് വ​രാ​നാ​ണോ നി​ങ്ങ​ളോ​ട് ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? ഇം​ഗ്ലീ​ഷ് മീ​ഡി​യം ആ​യ​ത് കൊ​ണ്ട് മ​ല​യാ​ളം പ​ഠി​ക്ക​ണ്ട എ​ന്നാ​ണോ ക​രു​തു​ന്ന​ത്? ഏ​ഴാം​ത​ര​ത്തി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു കു​ട്ടി​യോ​ട് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ദ്യ​ത്തെ സ്കൂ​ൾ ദി​ന​ത്തെ പ​റ്റി ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ത്തു ര​ണ്ടു പു​റ​ത്തി​ൽ ക​വി​യാ​തെ എ​ഴു​താ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണോ എ​ഴു​തേ​ണ്ട​ത്?’’

സാ​റി​ന്റെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ എ​ല്ലാം വി​കാ​ര​ഭ​രി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. മ​റ്റൊ​രു കു​ട്ടി​യെ സാ​ർ വി​ളി​ച്ചു.

‘‘എ​ഴു​തി​യ​ത് വാ​യി​ക്ക്.’’

നീ​തു വാ​യി​ക്കു​ന്ന​ത് കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾത​ന്നെ സാ​റി​ന് മ​ന​സ്സിലാ​യി

‘‘നി​ന​ക്ക് വീ​ട്ടി​ൽ എ​ന്താ​ണ് പ​ണി? പ​ഠി​ക്കാ​ൻ സ​മ​യം തി​ക​യാ​റി​ല്ലേ. ഇ​വി​ടെ വ​ന്നി​രു​ന്ന് ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട് കു​ത്തി​ക്കു​റി​ച്ച പോ​ലെ​യു​ണ്ട​ല്ലോ?’’

അ​ടു​ത്ത​ത് സാ​ർ എ​ന്നെ നോ​ക്കി.

‘‘എ​ണീ​ക്ക്, വ​ല്ല​തും ഉ​ണ്ടോ പൊ​ത്ത​ക​ത്തി​ൽ?’’ ആ​ക്ഷേ​പ​ഹാ​സ്യ​ത്തോ​ടെ എ​ന്നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.​ ഞാ​ൻ ത​ല​യാ​ട്ടി. അ​ടു​ത്ത വ​ഴ​ക്ക് എ​നി​ക്കാ​ണ​ല്ലോ എ​ന്ന് ഓ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ എ​ന്റെ തൊ​ണ്ട ഇ​ട​റി. ഒ​ച്ച​യൊ​ന്നും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വ​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘നി​ന്നു പി​റു​പി​റു​ക്കാ​തെ എ​ന്തേ​ലും എ​ഴു​തി​യെങ്കി​ൽ വാ​യി​ക്ക്.’’ കോ​പം സാ​റി​നെ പൊ​തി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ട്. ഞാ​ൻ വാ​യി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി.

ഇ​ട​ക്കി​ട​ക്ക് ഞാ​ൻ ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി സാ​റി​നെ നോ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ശ്രീ​ധ​ര​ൻ സാ​ർ മേ​ശ​യി​ൽ ചാ​രി ശാ​ന്ത​നാ​യി​നി​ന്ന് കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന കാ​ഴ്ച​യാ​ണ് ഞാ​ൻ ക​ണ്ട​ത്. ആ ​നി​ൽ​പ്പ് ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കൽ​പം സ​മാ​ധാ​ന​മാ​യി. കു​ട്ടി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും എ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് അ​ക്ഷ​മ​യാ​യി നോ​ക്കു​ന്നപോ​ലെ​യു​ണ്ട്. ഇ​ട​ക്ക് ആ​രൊ​ക്കെ​യാ പി​റു​പി​റു​ത്ത​പ്പോ​ൾ സാ​ർ ചൂ​ര​ൽകൊ​ണ്ട് മേ​ശ​യി​ൽ ത​ട്ടി. എ​ന്നോ​ട് വാ​യി​ക്കാ​ൻ ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ വാ​യ​ന​യു​ടെ ല​ഹ​രി​യി​ൽ ഞാ​നും ആ​സ്വ​ദി​ച്ച് വാ​യി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ഴു​ത്തി​ൽ പ​കു​തി​യി​ലേ​റെ സാ​ങ്ക​ൽ​പി​ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

പ​ക്ഷേ, എ​ന്റെ വാ​യ​ന​യി​ൽ ത​ട​സ്സം വ​രു​ത്തു​ന്ന പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു രാ​ജു​വേ​ട്ട​ന്റെ അ​ന്ന​ത്തെ ബെ​ൽ. അ​ടു​ത്ത പി​രീ​ഡ് ഇ​ന്റ​ർ​വെ​ൽ ആ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് എ​ല്ലാ​രും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ൻ തി​ടു​ക്കം കൂ​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക് ആ​കെ സ​ങ്ക​ട​മാ​യി, ഇ​നി​യും പ​കു​തി​യി​ൽ കൂ​ടു​ത​ലു​ണ്ട് വാ​യി​ക്കാ​ൻ. ശ്രീ​ധ​ര​ൻ സാ​റി​നെ ഞാ​ൻ ദ​യ​നീ​യ​മാ​യി നോ​ക്കി.

‘‘എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞ സാ​റി​ന്, എ​ന്നോ​ട് എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും പ​റ​യാ​നു​ള്ള​തെ​ന്ന് പോ​ലും മ​ന​സ്സിലാ​ക്കാ​ൻ പ​റ്റീ​ല. സാ​റി​നും ബാ​ക്കി കേ​ൾ​ക്കേ​ണ്ടേ? ന​ല്ല​താ​ണോ എ​ന്നെ​ങ്കി​ലും പ​റ​യു​മോ? അ​തോ എ​ന്നെ അ​ടു​ത്ത് വി​ളി​ച്ചി​ട്ട് ന​ന്നാ​യി എ​ഴു​തി എ​ന്ന് പ​റ​യു​മോ?’’. വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ചി​ന്ത​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ.

അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും കു​ട്ടി​ക​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​യി. സാ​റും എ​ന്നെ നോ​ക്കി അ​വി​ടെയി​രു​ന്നോ എ​ന്ന് കൈകൊ​ണ്ട് കാ​ണി​ച്ചു. ‘അ​ടു​ത്ത ക്ലാ​സി​ൽ വ​രു​മ്പോ​ൾ ബാ​ക്കി​യു​ള്ള​വ​ർ എ​ഴു​തി​യ​ത് വാ​യി​ക്ക​ണം’ എ​ന്ന് ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ചു കൊ​ണ്ട് സാ​റും പോ​യി. നി​രാ​ശ​യു​ടെ കൊ​ടു​മു​ടി​യി​ൽ ക​യ​റിയപോ​ലെ​യാ​ണ് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി​യ​ത്. അ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന കൂ​ട്ടു​കാ​രി​യെ​ങ്കി​ലും ന​ല്ല​ത് പ​റ​യു​മോ എ​ന്ന് ക​രു​തി അ​വ​ളെ നോ​ക്കി.

‘‘എ​ടീ അ​ടു​ത്ത പിരീ​ഡ് മാ​ത്‍സ് ആ​ണ്. നീ ​ഹോം​വ​ർ​ക് ചെ​യ്തോ?’’ അ​വ​ളു​ടെ ചോ​ദ്യം എ​ന്നെ നി​രാ​ശ​യി​ൽ ത​ള​ച്ചി​ട്ടു.

‘‘മ്മ്മ് ​ചെ​യ്‌​തു.’’ ഞാ​ൻ മൂ​ളി

‘‘ഞാ​നും ചെ​യ്തു. ഒ​ന്ന് നോ​ക്ക​ട്ടെ ഉ​ത്ത​ര​മൊ​ക്കെ ശരി​യാ​ണോ എ​ന്ന്?’’ അ​വ​ളു​ടെ തീ​രെ താ​ൽപര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​വം എ​ന്നെ കൂ​ടു​ത​ൽ വി​ഷ​മ​ത്തി​ലാ​ക്കി.

ഇ​ന്ന​ലെ രാ​ത്രി​യി​ലെ എ​ത്ര നേ​ര​ത്തെ എ​ന്റെ ആ​ലോ​ച​ന​യും ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​മാ​യി​രു​ന്നു! മു​ഴു​മി​പ്പി​ക്കാ​ൻ പോ​ലും ക​ഴി​യാ​തെ പോ​യ​ത്? സാ​റി​ന്റെ മു​മ്പി​ൽ വാ​യി​ക്കു​ന്നു. എ​ല്ലാ​രും എ​നി​ക്കുവേ​ണ്ടി കൈത​ട്ടു​ന്നു! അ​ങ്ങ​നെ എ​ന്തെ​ല്ലാ​മാ​ണ് ഞാ​ൻ ആ​ലോ​ചി​ച്ചു കൂ​ട്ടി​യ​ത്. ആ ​ക​ഥ​യു​ടെ ഭാ​രം മ​ന​സ്സി​ൽ ഇ​പ്പോ​ഴും കി​ട​പ്പു​ണ്ട്. ഒ​രു​പാ​ട് ക​ഥ​ക​ളും ക​വി​ത​ക​ളും ആ​രും കേ​ൾ​ക്കാ​തെ ആ​രും അ​റി​യാ​തെ നി​റം​മ​ങ്ങി എ​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ത്താ​ളി​ൽ ഞെ​രി​ഞ്ഞ​മ​ർ​ന്നു പോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

.