എ​ന്റെ ഉ​പ്പ​ച്ചി

ഡി​സം​ബ​ർ നാ​ല്. നി​റ​ഞ്ഞ ഇ​രു​ട്ടും ന​ന​വും പ​ട​ർ​ത്തി ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ര​ണം ക​യ​റി​വ​ന്ന ദി​വ​സം. മു​പ്പ​ത്തി അ​ഞ്ചു​വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ, നീ​ണ്ട മു​പ്പ​ത്തി അ​ഞ്ചു വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ. ജീ​വി​തം പി​ന്നീ​ടു ത​ന്ന എ​ല്ലാ മാ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും അ​ല​ച്ചി​ലു​ക​ൾ​ക്കും ആ​ഹ്ലാ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും കൂ​ടെ ചേ​ർ​ന്ന് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴും ഇ​രു​ട്ടും ന​ന​വും നി​റ​ഞ്ഞു മൂ​ടി​യ ആ ​ദി​വ​സ​ത്തി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ മു​ഖം പൊ​ത്തി ഇ​രി​പ്പു​ണ്ട് ഞാ​ൻ; ആ​രും കാ​ണാ​തെ, അ​റി​യാ​തെ.

ഓ​ർ​മ​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​പ്പ​ച്ചി പ്ര​സം​ഗം ക​ഴി​ഞ്ഞു കൊ​ണ്ടു​വ​രു​ന്ന ബൊ​ക്ക​യി​ലെ പൂ​ക്ക​ളു​ടെ നി​റ​മാ​ണ്. അ​തി​ൽ​നി​ന്നൂ​റി വ​രു​ന്ന മ​ണ​മാ​ണ്. അ​തി​ൽ നി​റ​യെ ചു​റ്റി​യി​രി​ക്കു​ന്ന വെ​ള്ളി​നൂ​ലു​ക​ളു​ടെ തി​ള​ക്ക​മാ​ണ്.

ഇ​റ​ങ്ങു​ന്ന എ​ല്ലാ വീ​ക്കി​ലി​ക​ളും ക​ക്ഷ​ത്തി​ൽ അ​ടു​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച് ചു​ണ്ടി​ൽ എ​രി​യു​ന്ന സി​ഗ​ര​റ്റു​മാ​യി പ​ല​പ്പോ​ഴും മീ​റ്റി​ങ്ങു​ക​ളെ​ല്ലാം ക​ഴി​ഞ്ഞ് വൈ​കി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി​യെ കാ​ത്ത് ഉ​റ​ക്കം​വ​രാ​തെ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന രാ​ത്രി​ക​ൾ. (ന​മ്മു​ടെ അ​ഭി​വ​ന്ദ്യ പി​താ​വ് ത​ന്റെ പു​ണ്യ പാ​ദ​സ്പ​ർ​ശ​ത്താ​ൽ കോ​ഴി​ക്കോ​ട് ന​ഗ​ര​ത്തെ ഇ​പ്പോ​ഴും പ​വി​ത്ര​മാ​ക്കാ​റി​ല്ലേ -സ്കൂ​ൾ ഓ​ഫ് ഡ്രാ​മ​യി​ലെ ഹോ​സ്റ്റ​ലി​ൽ നി​ന്നും ദി​ലി​ക്ക എ​ഴു​തു​ന്ന ക​ത്തി​ലെ സ്ഥി​രം വ​രി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ത്).

ആ ​വ​ര​വും കാ​ത്ത് ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ​യു​ള്ള കി​ട​പ്പി​ന് ചി​ല ദു​രു​ദ്ദേ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൈ​കൊ​ണ്ട് മു​ഖ​മാ​കെ ത​ലോ​ടി ഒ​രു​മ്മ​യു​ണ്ട്. അ​ത് ത​രാ​തെ മു​ങ്ങു​ന്നു​ണ്ടോ എ​ന്ന​റി​യ​ണം. അ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ ചാ​ടി എ​ണീ​റ്റു പ്രി​യ​പ്പെ​ട്ട തു​ട​ർ​നോ​വ​ലു​ക​ൾ വ​രു​ന്ന ആ​നു​കാ​ലി​ക​ങ്ങ​ൾ ഇ​ക്കാ​ക്ക​ക്ക്‌ കി​ട്ടാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ പ്ര​ത്യേ​കം ഒ​ളി​പ്പി​ച്ച് വെ​ക്കേ​ണ്ട സ്ഥ​ലം ഏ​ർ​പ്പാ​ടാ​ക്കി കൊ​ടു​ക്ക​ണം.

മാ​ർ​സി​ലെ പ​ല രാ​ത്രി​ക​ളും ബ​ഹു​ര​സ​മാ​യി​രി​ക്കും. ച​ർ​ച്ച​ക​ൾ, ഘോ​ര​ഘോ​ര വി​മ​ർ​ശ​ന​ങ്ങ​ൾ, പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​യു​ടെ മാ​ല​പ്പ​ട​ക്കം, പാ​തി​രാ ക​ഴി​ഞ്ഞും നീ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ത്താ​ഴം. ടി.​വി​യി​ൽ വ​രു​ന്ന ഏ​തു പ​ട​വും കാ​ണാ​ൻ, വൈ​കു​ന്നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ കാ​രം​സും കാ​ർ​ഡ്സും ക​ളി​ക്കാ​ൻ ഞ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം കൂ​ടു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി. സൈ​ഗാ​ളി​ന്റെ, റ​ഫി​യു​ടെ, ത​ല​ത്തി​ന്റ പാ​ട്ടു​ക​ൾ കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ആ​രും കാ​ണാ​തെ ക​ണ്ണു​തു​ട​ക്കു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി. ഉ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ എ​ഴു​ത്തു​മു​റി പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളും ആ​നു​കാ​ലി​ക​ങ്ങ​ളും ഒ​ക്കെ​യാ​യി നി​റ​ഞ്ഞു​ക​വി​ഞ്ഞു കൂ​മ്പാ​ര​മാ​യാ​ണ് കി​ട​പ്പ്.

എ​ല്ലാ വ​ർ​ഷ​വും സ്കൂ​ള​വ​ധി കാ​ല​ത്ത് ഉ​മ്മ​ച്ചി പ്ര​തീ​ക്ഷ​യോ​ടെ ഞ​ങ്ങ​ളെ -എ​ന്നെ​യും ദി​ലി​ക്ക​യെ​യും ഏ​ൽ​പി​ക്കു​ന്ന ജോ​ലി​യാ​ണ് അ​തെ​ല്ലാം ഒ​ന്ന് ത​രം​തി​രി​ച്ചു​വെ​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷേ, അ​തി​നു​ള്ളി​ൽ ക​യ​റി​യാ​ൽ സ്ഥ​ല​കാ​ല ബോ​ധ​മി​ല്ലാ​തെ ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​തി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ഊ​ളി​യി​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഉ​മ്മ​ച്ചി വാ​തി​ൽ​ക്ക​ൽ വ​ന്നു പ​റ​യു​ന്ന നി​ർ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കാ​തെ, വി​ശ​പ്പു വ​ന്ന് വ​ല്ലാ​തെ ഇ​ട​ങ്ങേ​റാ​ക്കു​മ്പോ​ൾ മാ​ത്രം ‘ഭ​ക്ഷ​ണം ക്ഷ​ണം വേ​ണം’ എ​ന്നൊ​രു കു​റി​പ്പ് മെ​ല്ലെ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ​വെ​ച്ച് പോ​രും. വീ​ണ്ടും അ​തേ പോ​സി​ൽ വാ​യ​ന​യി​ലേ​ക്ക്. ദേ​ഷ്യം​പി​ടി​ച്ചു പ​രാ​തി പ​റ​യു​ന്ന ഉ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി. ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും പ​റ​ഞ്ഞ​തു കേ​ൾ​ക്കാ​തെ ആ​ർ​ത്തി​പി​ടി​ച്ചു എ​ല്ലാം വാ​രി​വ​ലി​ച്ചു വാ​യി​ച്ച് പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ അ​ന​ങ്ങാ​പ്പാ​റ പോ​ലി​രി​ക്കു​ന്ന ഞ​ങ്ങ​ൾ. ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ എ​ന്നും തോ​റ്റു​പോ​കു​ന്ന ഉ​മ്മ​ച്ചി.

ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ താ​മ​സി​ച്ച വീ​ടി​ന്റെ മു​റ്റ​ത്ത് സ്റ്റേ​ജ് കെ​ട്ടി ഞ​ങ്ങ​ൾ​ത​ന്നെ ത​യാ​റാ​ക്കു​ന്ന ക​ലാ​പ​രി​പാ​ടി​ക​ൾ, ത​ട്ടു​പൊ​ളി​പ്പ​ൻ നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും ഏ​ങ്കോ​ണി​ച്ച നൃ​ത്ത​നൃ​ത്യ​ങ്ങ​ളും. ക​സി​ൻ​സും അ​യ​ൽ​പ​ക്ക​ത്തെ കു​ട്ടി​ക​ളും ഒ​ക്കെ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കും. ഉ​മ്മ​ച്ചി എ​ല്ലാ​ത്തി​നും നേ​തൃ​ത്വം കൊ​ടു​ക്കും. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ എ​ല്ലാ വ​ങ്ക​ത്ത​ങ്ങ​ളും കാ​ണാ​ൻ മു​ൻ​നി​ര​യി​ൽ​ത​ന്നെ അ​യ​ൽ​വാ​സി​ക​ളോ​ടൊ​പ്പം ഇ​രി​പ്പു​ണ്ടാ​വും ഉ​പ്പ​ച്ചി; കൃ​ത്യ​സ​മ​യ​ത്ത് ചു​ണ്ടി​ലൊ​രു നേ​ർ​ത്ത ചി​രി​യും കൈ​യി​ലെ​രി​യു​ന്ന സി​ഗ​ര​റ്റു​മാ​യി.

ഉ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ നി​റ​യെ ജോ​ലി​യു​ള്ള ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ടു​ക്ക​ള​വാ​തി​ൽ​ക്ക​ൽ വ​ന്ന് അ​സ്വ​സ്ഥ​നാ​യി നി​ൽ​ക്കും. സ്ത്രീ​ക​ൾ അ​ടു​ക്ക​ള​യു​മാ​യി മ​ല്ല​ടി​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​ട്ടും ഇ​ഷ്ട​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം. അ​തി​ന് ഉ​പ്പ​ച്ചി കൊ​ടു​ത്ത വി​ല ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ വെ​ളി​ച്ച​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഉ​പ്പ​ച്ചി​യോ​ട് വ​ലു​താ​യി​ട്ടും കൊ​ഞ്ചി സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് (ഉ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ ഭാ​ഷ​യി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ പോ​ത്തു​പോ​ലെ വ​ലു​താ​യി​ട്ടും) വീ​ട്ടി​ൽ എ​നി​ക്ക് ആ​യി​ശാ​ത്ത എ​ന്ന് പേ​രു​വ​ന്നു. ഒ​രു ഉ​ൾ​നാ​ട​ൻ സ്ത്രീ ​പ​ണ്ട് അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ​ത്രേ സം​സാ​രി​ക്കാ​റ്. പ​ക​ര​മാ​യി ഞാ​നും ഉ​പ്പ​ച്ചി​യും സെ​ല​ക്ട്‌ ചെ​യ്തു വെ​ച്ചു സു​ന്ദ​ര​മാ​യ പു​ന്നാ​ര പേ​രു​ക​ൾ. പി​ന്നെ ഇ​തെ​ല്ലാം നൂ​റി​ര​ട്ടി​യാ​യി എ​ന്റെ മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി. മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് ഉ​പ്പ​ച്ചി​യു​ടെ കൂ​ടെ കു​റ​ച്ചു വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളേ കി​ട്ടി​യു​ള്ളൂ. ഉ​ള്ളി​ലൊ​രു തീ​രാ​വേ​ദ​ന​യാ​യി അ​ത് നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. അ​തി സു​ന്ദ​ര​മാ​യൊ​രു ബാ​ല്യം ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ത​രു​മ്പോ​ൾ ത​ന്റെ അ​നാ​ഥ ബാ​ല്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം, മ​ന​സ്സു​നി​റ​യെ. അ​തെ​ക്കു​റി​ച്ച് കു​റ​ച്ചേ പ​റ​യാ​റു​ള്ളൂ. പ​ക്ഷേ, മു​ഹ​മ്മ​ദ് അ​ബ്ദു​റ​ഹ്മാ​ൻ സാ​ഹി​ബി​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​യു​മാ​യി​രു​ന്നു.

വാ​ക്കും പ്ര​വൃ​ത്തി​യും ത​മ്മി​ൽ അ​ന്ത​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത ആ ​ജീ​വി​തം. മ​നു​ഷ്യ​ജ​ന്മം എ​ത്ര സു​ന്ദ​ര​മാ​ണെ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ന്റെ ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് നാ​ട​ക​ങ്ങ​ളും നാ​ട​കോ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ളും മാ​റ്റി​നി​ർ​ത്തു​ക വ​യ്യ. നാ​ട​കോ​ത്സ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പ​ല​പ്പോ​ഴും ജ​ഡ്ജ് ആ​യി​രി​ക്കും. നാ​ട​ക ക്യാ​മ്പു​ക​ളും ഫി​ലിം സൊ​സൈ​റ്റി​ക​ളു​ടെ ലോ​കോ​ത്ത​ര സി​നി​മാ​പ്ര​ദ​ർ​ശ​ന​ങ്ങ​ളും. എ​ല്ലാ​യി​ട​ത്തും ഞ​ങ്ങ​ളെ​യും കൂ​ടെ​ക്കൂ​ട്ടും. തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നാ​ൽ അ​തെ​ക്കു​റി​ച്ചെ​ല്ലാം ഞ​ങ്ങ​ൾ ക​ടു​ത്ത ച​ർ​ച്ച​ക​ളാ​യി​രി​ക്കും. അ​തി​ലെ​ല്ലാം ചേ​ർ​ന്ന് ആ​സ്വ​ദി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി.

പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന് പോ​വു​മ്പോ​ൾ പ​ല​പ്പോ​ഴും ഞാ​നും കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​വാ​റു​ണ്ട്. സ്റ്റേ​ജി​ൽ മൈ​ക്കി​ന് മു​ന്നി​ൽ പ​തി​യെ വ​ന്ന് പ​തി​ഞ്ഞ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ തു​ട​ങ്ങി ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ മു​ഴ​ങ്ങി അ​മ​രു​ന്ന പ്ര​സം​ഗം കേ​ൾ​ക്കാം. പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​നി​ടെ പൊ​ട്ടി​ക്കു​ന്ന ധീ​ര​മാ​യ സ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ സ​ദ​സ്സി​നെ ഇ​ള​ക്കി​മ​റി​ക്കു​ന്ന​തു കാ​ണാം. പി​ന്നെ പ​തി​യെ താ​ഴേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് ത​രു​ന്ന ബൊ​ക്ക​യും പൂ​മാ​ല​യും വാ​ങ്ങി അ​ട​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കാം.

സ്റ്റേ​ജി​ലെ നി​ൽ​പി​നി​ട​യി​ൽ താ​ഴെ സ​ദ​സ്സി​ലെ മു​ൻ​നി​ര​യി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന ത​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്കു​ള്ള നോ​ട്ട​വും ചി​രി​യും വൈ​കി​യാ​ൽ വേ​വ​ലാ​തി​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന കു​ട്ടി​ക്ക് സ്റ്റേ​ജി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഉ​പ്പ​ച്ചി മ​ന​സ്സി​നൊ​രു അ​ല​ങ്കാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ വ​ള​രും​തോ​റും വാ​ക്കു​ക​ളി​ലെ സ​ത്യം, ശ​ക്തി, എ​ല്ലാം മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ആ ​അ​ല​ങ്കാ​ര​ത്തി​ന് ഭം​ഗി കൂ​ടു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ പെ​ട്ടെ​ന്ന്, പെ​ട്ടെ​ന്ന്... ‘കൊ​ടു​ങ്ങ​ല്ലൂ​ർ അ​നു​സ്മ​ര​ണം’ എ​ന്നെ​ഴു​തി​യ സ്റ്റേ​ജി​നു മു​ന്നി​ൽ പ​ക​ച്ചി​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ എ​ല്ലാ വ​ർ​ണ​ങ്ങ​ളും പു​ന്നാ​ര​ത്തി​ന്റ ഒ​രു​ലോ​കം​ത​ന്നെ​യും എ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നു മാ​ഞ്ഞു​പോ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

((കെ.എ. കൊടുങ്ങല്ലൂരിന്റെ മകളാണ് ലേഖിക)