ത​ത്ത​പ്പ​നി

സ​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച സം​വാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​മാ​ണ് ത​ത്ത്വ​ചി​ന്താ ച​രി​ത്രം. ബു​ദ്ധി​യും വ​സ്തു​വും ത​മ്മി​ലെ സ​ന്ധി​യാ​ണ് അ​ക്വി​നാ​സി​ന് സ​ത്യം. കാ​ന്റി​ന​ത് പ്ര​ജ്ഞ​​ക്കും വ​സ്തു​വി​നു​മി​ട​ക്കെ സ​മാ​സം. ഹെ​ഗ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു, സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യു​ടെ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണെ​ന്ന്. ഒ​രാ​ശ​യം സ​ത്യ​മാ​വു​ക അ​റി​വി​ന്റെ ജൈ​വ​ത​യി​ൽ അ​ത് സം​ഭ​വി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണെ​ന്ന് –സ​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച്​ ചി​ല വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ൾ.

ര​ജ​നീ​കാ​ന്റി​യ​ൻ ശൈ​ലി​യി​ൽ, ‘ലേ​റ്റാ വ​ന്താ​ലും ലേ​റ്റ​സ്റ്റാ​ വ​ന്നു’, കേ​ര​ള​ക്ക​ര​യി​ൽ ‘സ​ത്യാ​ന​ന്ത​ര​കാ​ലം’ പ്ര​യോ​ഗ​പ്ര​ചാ​രം കേ​ട്ടാ​ൽ തോ​ന്നും പൊ​ളി​വ​ച​നം എ​ള്ളോ​ള​മി​ല്ലാ​ക്കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ന്ന​ലെ വ​രെ​യെ​ന്ന്. ഉ​രു മ​നി​ത​നെ​ങ്കി​ൽ സം​ഭ​വ്യ​മേ​യ​ല്ല അ​ങ്ങ​നൊ​രു മാ​വേ​ലി​ക്കാ​ലം. സ്വ​യം മെ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ ന​മ്മ​ൾ സ​ങ്ക​ൽ​പി​ക്കു​ന്ന ആ​ദ​ർ​ശ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഒ​ന്ന് മാ​ത്ര​മാ​ണ​ത്.

ക​ഥ​യ​റി​യാ​തെ​യാ​ണീ പു​തു​നാ​വാ​ട്ടം. ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന​ല്ല ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​യു​​ടെ ഒ​രു ച​രി​ത്ര​സ​ന്ധി​യി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് പ്ര​യോ​ഗ​ത്തി​ന്റെ ഉ​രു​ത്തി​രി​വ്. ദ​ന്ത​ഗോ​പു​ര​​ത്തു​നി​ന്ന്​ സൗ​ക​ര്യം​പോ​ലെ പ​റി​ച്ചു​ന​ടു​ന്ന​താ​ണ​തി​നെ –ആ​ധി​കാ​രി​ക​മാ​യ അ​ബ​ദ്ധ​ത്തി​ന്റെ കു​ഴ​മ​ണ്ണി​ലേ​ക്ക്.

സ​ത്യം ദൈ​വ​​മെ​​ന്നോ​തി​യ​ത് മ​തം. ബ്ര​ഹ്മ​സ​ത്യം ജ​ഗ​ന്മി​ഥ്യ–​അ​ത്ര​ടം പ​റ​ഞ്ഞു​ക​ള​ഞ്ഞു, കൂ​ട്ട​ത്തി​ലൊ​രു ഭാ​ര​തീ​യ മ​തം. അ​ത് നു​ണ​യെ​ന്ന്​ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ചാ​ർ​വാ​ക​ർ മാ​ത്രം; അ​ന്നും ഇ​ന്നും. മ​ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ‘ക​ൽ​പ​നാ’​സ്വ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​പ​സ്വ​രം കാ​ണാ​ൻ പൊ​തു​വി​ലാ​രും മെ​ന​ക്കെ​ടാ​റി​ല്ല. അ​തു​കൊ​ണ്ട്, ര​ണ്ടാ​യി​ര​ത്താ​ണ്ടേ​റെ കേ​ന്ദ്ര​പ്ര​മേ​യ​മാ​യി കി​ട​ന്നു, ‘സ​ത്യം’. പ​ടി​ഞ്ഞാ​റ​രു​ടെ യ​വ​ന​പി​തൃ​ക്ക​ൾ അ​തി​നെ ല​ക്ഷ്യ​മാ​യി ക​ൽ​പി​ച്ചു –ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ, ദാ​ർ​ശ​നി​ക​ത​യു​െ​ട. നി​റ​മോ രൂ​പ​മോ കൂ​ടാ​തെ ശ​രി​സ്വ​ത്വം എ​വി​ടു​ണ്ടോ, അ​താ​ണ് സ​ത്യം – സോ​ക്ര​ട്ടീ​സോ​തി. ഗു​രു​പ​ര​മ്പ​ര​യി​ലെ മൂ​ന്നാം​ക​ണ്ണി ഇ​നി​യും നേ​ർ​പ്പി​ച്ചു, നേ​രി​നെ: ‘‘അ​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്തോ അ​തേ​പ്പ​റ്റി പ​റ​യു​ന്ന​ത്​ നു​ണ. അ​ല്ലാ​ത്ത​ത​ല്ലാ​ത്ത​തെ​ന്തോ അ​ത് നേ​ര്’’ (അ​രി​സ്റ്റോ​ട്ടി​ൽ). ഇ​ങ്ങ​നൊ​രു കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ട് ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത​ക്ക്. ​നേ​ർ​പ്പി​ച്ചു​ നേ​ർ​പ്പി​ച്ച് ഹോ​മി​യോ വ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ പ​രു​വ​ത്തി​ലാ​ക്കും. സ​ത്ത വേ​ണ​​മെ​ന്നേ​യി​ല്ല, ഉ​ണ്ടെ​ന്ന തോ​ന്ന​ൽ ശേ​ഷി​പ്പി​ക്ക​യേ വേ​ണ്ടൂ.

സ​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച സം​വാ​ദ​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​രു​ക്ഷേ​ത്ര​മാ​ണ് ത​ത്ത്വ​ചി​ന്താ ച​രി​ത്രം. ബു​ദ്ധി​യും വ​സ്തു​വും ത​മ്മി​ലെ സ​ന്ധി​യാ​ണ് അ​ക്വി​നാ​സി​ന് സ​ത്യം. കാ​ന്റി​ന​ത് പ്ര​ജ്ഞ​​ക്കും വ​സ്തു​വി​നു​മി​ട​ക്കെ സ​മാ​സം. ഹെ​ഗ​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു, സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ മാ​ന​ദ​ണ്ഡ​ങ്ങ​ൾ വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യു​ടെ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണെ​ന്ന്. ഒ​രാ​ശ​യം സ​ത്യ​മാ​വു​ക അ​റി​വി​ന്റെ ജൈ​വ​ത​യി​ൽ അ​ത് സം​ഭ​വി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണെ​ന്ന്. അ​ല്ലാ​ത്ത​പ​ക്ഷം ആ​ശ​യം അ​സ​ത്യം. എ​ന്തും വ​സ്തു​ത​യാ​വു​ക ഈ ​വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ക്ക് അ​നു​സൃ​ത​മാ​യി. അ​ഥ​വാ വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യി​ൽ അ​തി​ന് ഇ​ട​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കെ മാ​ത്രം. അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച് ഇ​ന്ത്യ​യി​ലെ സ​ത്യം ഇം​ഗ്ല​ണ്ടി​ൽ അ​സ​ത്യ​മാ​കാം. മ​റി​ച്ചും, ഏ​താ​യാ​ലും ഒ​ന്നും ഒ​ന്നും കൂ​ട്ടി​യാ​ൽ ര​ണ്ടു​ത​െ​ന്ന, ര​ണ്ടി​ട​ത്തും. ‘ഇ​മ്മി​ണി ബ​ല്യ ഒ​ന്ന്’ ബ​ഷീ​റി​യ​ൻ ശി​ര​സ്സി​ലേ ഉ​ദി​ക്കൂ; ‘പ​തി​​നൊ​ന്ന്’ അ​തി​ലും പെ​രു​ത്ത ശി​ര​സ്സി​ലും. വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​ഭേ​ദ​പ്ര​കാ​രം വേ​ഷം മാ​റി​ല്ല സ​ത്യം –കു​റ​ഞ്ഞ​പ​ക്ഷം ക​ണ​ക്കി​ലെ​ങ്കി​ലും.

അ​വി​ട​ന്നും ആ​ഴ്ന്നീ​ടി​നാ​ൻ വി​റ്റ്ഗെ​ൻ​സ്റ്റൈ​ൻ –വാ​ക്യ​ങ്ങ​ളെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി പ​രി​ഗ​ണി​ച്ചു​ള്ള സ​ത്യ​വി​ചാ​രം: വാ​ക്യം ഉ​ള്ളി​ൽ ച​മ​ക്കു​ന്ന ചി​ത്രം ലോ​ക യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തോ​ടു പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് സ​ത്യം; അ​ല്ലെ​ന്നാ​കി​ൽ അ​സ​ത്യം. ‘ട്രാ​ക്റ്റേ​റ്റ​സ് ലോ​ജി​കോ-​ഫി​ലോ​സ​ഫി​ക​സ്’ വാ​യ​ന​ക്ക് ക​ഠി​നൗ​ഠി​നൗ. പ​ക്ഷേ, ഗ്ര​ന്ഥ​ത്തി​ന്റെ അ​തി​ഗു​രു​ത്വം അ​ലി​ഞ്ഞു​പോ​കും ഒ​രു കു​ഞ്ഞു ചോ​ദ്യ​ത്തി​നു മു​ന്നി​ൽ: ഇ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ പൊ​രു​ത്ത​ത്തെ എ​ങ്ങ​നെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കും, വി​ഭോ? യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​വും അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച ഭാ​ഷാ​ചി​ത്ര​വും പൊ​രു​ത്ത​ത്തി​ലെ​ന്ന് ചി​ല​ർ​ക്ക് തോ​ന്നും, ചി​ല​ർ​ക്ക് മ​റി​ച്ചും. പോ​ട്ടെ, ഉ​ള്ളി​ലോ ഭാ​ഷ​യി​ലോ ഒ​രു ചി​ത്രം ച​മ​ച്ചി​ട്ട് യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തോ​ട് അ​ത് പൊ​രു​ത്ത​ത്തി​​ലാ​ണോ​ന്ന് നോ​ക്കാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ –സ്വ​ന്തം ബോ​ധ​ത്തി​ന് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​തെ​ങ്ങ​​​നെ പ​റ്റും ആ ​നോ​ട്ടം?

ഇ​വ്വി​ധം പു​രോ​ഗ​മി​ച്ച സ​ത്യ​വി​ചാ​ര​ത്തി​ന്മേ​ൽ ക​രി​മ​ഷി പ​ട​ർ​ത്തി​യ​ത് അ​മേ​രി​ക്ക​ൻ ചി​ന്താ​ലോ​ക​ത്തെ പ്ര​യോ​ജ​ന​വാ​ദി​ക​ൾ. സി.​എ​സ്. പി​യേ​ഴ്സും ച​ങ്ങാ​തി​ക​ളും ഇ​ട​ഞ്ഞു, ത​ത്ത്വ​ചി​ന്ത പ​ഴ​യ​പ​ടി വി​ളം​ബി​ത​ത്തി​ൽ മൂ​ളി​യാ​ൽ പോ​രാ, ശാ​സ്ത്രാ​വേ​ഗ​ത്തി​നൊ​ത്ത് കു​തി​ക്ക​ണം. അ​ന​ങ്ങാ​പ്പാ​റ​യാ​കാ​തെ, മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ട മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണം സ​ത്യ​ത്തി​ന്. ഒ​രു കാ​ര്യം സ​ത്യ​മെ​ന്ന് പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​യി എ​ന്താ​േ​ണാ അ​ർ​ഥ​മാ​ക്കു​ന്ന​ത്, അ​ത്​ കാ​ട്ടി​ത്ത​രാ​ൻ ക​ഴി​യ​ണം, സ​ത്യ​സി​ദ്ധാ​ന്ത​ത്തി​ന്. വി​ല്യം ജ​യിം​സ് ആ ​അ​ർ​ഥ​ത്തി​നൊ​രു ധ​ന​മൂ​ല്യം​പോ​ലും ക​ൽ​പി​ച്ചു. ആ​ശ​യം, സി​ദ്ധാ​ന്തം, അ​ർ​ഥം, വി​ശ്വാ​സം ഇ​ത്യാ​ദി വ്യ​വ​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ സ​ക്രി​യ​മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​​ന്നെ​ങ്കി​ൽ അ​ത് പ്ര​യോ​ജ​ന​പ്ര​ദം, സ​ത്യം. ക​ഴി​യു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ പ്ര​യോ​ജ​ന​ര​ഹി​തം, അ​സ​ത്യം.

1930ക​ൾ. ‘സ​ത്യാ​ന​ന്ത​ര​കാ​ലം’ ഉ​ദ്ഘാ​ട​നംചെ​യ്യു​ന്നു, ഫ്രാ​ങ്ക് റാം​സെ: ‘‘സ​ത്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച സ​ങ്ക​ൽ​പ​നം ത​െ​ന്ന അ​ധി​ക​പ്ര​സം​ഗം. അ​തി​ന് ഉ​ള്ള​ട​ക്ക​മി​ല്ല. സ​ത്യം സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് പ്ര​ശ്ന​മൊ​ന്നു​മി​ല്ല, ഭാ​ഷാ​പ​ര​മാ​യ കു​ഴ​ച്ചി​ല​ല്ലാ​തെ,’’ സീ​സ​ർ കൊ​ല ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്ന​ത് നേ​ര് –സീ​സ​ർ കൊ​ല​ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടു എ​ന്ന​തി​ന​പ്പു​റം ഇ​തി​ലൊ​രു സ​ത്യ​വു​മി​ല്ല. നേ​ര് എ​ന്ന വാ​ക്ക് സ​ത്യ​ത്തി​ന് ഊ​ന്ന​ൽ കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​ല്ലാ​തെ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഉ​ള്ള​ട​ക്കം അ​തി​നി​ല്ല. അ​തേ​വി​ധം സ​ത്യ​ത്തി​ന്മേ​ലു​ള്ള അ​പ​ഗ്ര​ഥ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വാ​ചാ​ടോ​പം, അ​സം​ബ​ന്ധം.

അ​ന​ന്ത​രം ഭൂ​ജാ​തം, ആ​ൽ​ഫ്രി​ഡ് റ്റാ​ഴ്സ്കി​യു​ടെ റ്റി-​സ്കീ​മ. സ​ത്യ​പ്ര​സ്താ​വ​ത്തെ സ​ത്യ​മാ​ക്കു​വ​തെ​ന്തെ​ന്നു വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യ. ത​ർ​ക്ക​ശാ​സ്ത്ര​ത്തി​ലും ഗ​ണി​ത​ത്തി​ലും സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ പ​​ങ്കെ​ന്തെ​ന്ന​തി​ന്റെ വ്യാ​ഖ്യാ​നം. ന​ർ​മ​ത്തി​ന് സ​ത്യ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ഈ ​പ്ര​ക്രി​യ വാ​യി​ച്ചു ചി​രി​ക്കാം, ചോ​ടെ മ​ണ്ണു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ ക​പ്പാം.

ഒ​രു വെ​ള്ളി​നാ​ണ​യ​വു​മാ​യി പ്ര​വേ​ശി​ക്കു​ന്നു, മാ​ർ​ട്ടി​ൻ ഹൈ​ഡ​ഗ​ർ: ‘‘നാ​ണ​യം ലോ​ഹം​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​താ​ണ്. അ​ത് സ​ത്യം. പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പ​റ​യു​ന്ന വാ​ക്യം​ ലോ​ഹം​കൊ​ണ്ടു​ള്ള​ത​ല്ല.’’ സ്വ​ന്തം ഉ​പാ​യ​ത്തെ രാ​കി​മി​നു​ക്കു​ന്നു, ഹൈ​ഡ​ഗ​ർ: ‘‘നാ​ണ​യം വൃ​ത്താ​കൃ​തി​യി​ലാ​ണ്. അ​ത് സ​ത്യം, പ​ക്ഷേ, ഈ ​വാ​ക്യ​ത്തി​ന് ആ ​ആ​കൃ​തി​യി​ല്ല.’’ സ​മ്മ​തി​ച്ചോ? എ​ങ്കി​ൽ അ​ടു​ത്ത മൂ​ർ​ച്ച​പ്പെ​ടു​ത്ത​ൽ: ‘‘നാ​ണ​യം​കൊ​ണ്ട് ചി​ല​തൊ​ക്കെ വാ​ങ്ങാം. ഈ ​വാ​ക്യംകൊ​ണ്ട​ത് പ​റ്റി​ല്ല.’’

സ​ത്യ​ത്തെ റ​ദ്ദാ​ക്കാ​ൻ ഉ​ദ്ദേ​ശി​ച്ചു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ഈ ​ഉ​പാ​യം. അ​തി​ന്റെ സ​ത്ത​യി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങാ​നു​ള്ള​താ​യി​രു​ന്നു –സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ പ്ര​തി​നി​ധാ​ന​മാ​കാ​ൻ വാ​ക്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് സാ​ധ്യ​ത​യേ​കു​ന്ന വ്യ​വ​സ്ഥ​ക​ളു​ണ്ടാ​ക്കാ​ൻ. ആ​ഹ്വാ​നം പ​ക്ഷേ, പ്ര​യോ​ജ​ന​വാ​ദി​ക​ൾ ത​ള്ളി. അ​പ​ഗ്ര​ഥ​ന​ ചി​ന്ത​ക​ർ സം​ശ​യാ​ലു​ക്ക​ളാ​യ​ത് സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ത​ല​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചാ​ണ്. ഹൈ​ഡ​ഗ​റും കൂ​ട്ട​രും സം​ശ​യി​ച്ച​ത് അ​തി​ന്റെ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​ത​ല​ത്തെ. പ്ര​ശ​സ്ത ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണം ഫൂ​കോ.

മ​നു​ഷ്യ​ലോ​ക​ത്തെ പ​ലേ​ത​രം അ​ധി​കാ​ര​രൂ​പ​ങ്ങ​ളാ​ലാ​ണ്​ സ​ത്യം നി​ർ​മി​ക്ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത് –അ​ങ്ങ​നെ യൂ​റി ഫൂ​കോ​യു​ടെ ചി​ന്താ​ര​സ​ന: സ​മൂ​ഹ​മോ​രോ​ന്നി​നു​മു​ണ്ട് അ​ത​തി​ന്റെ സ​ത്യ​ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം. സ​ത്യ​ത്തി​ന്മേ​ൽ അ​വ​ക്ക് അ​വ​യു​ടേ​താ​യ രാ​ഷ്ട്രീ​യ​വും. സ​ത്യ​പ്ര​സ്താ​വ​ത്തെ അ​സ​ത്യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് വേ​ർ​തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള സം​വി​ധാ​ന​ങ്ങ​ളും അ​വ​ക്കു​ണ്ട്. ആ ​ഉ​പാ​ധി​ക​ൾ മു​ഖേ​ന​യാ​ണ​ത്രെ ഓ​രോ​യി​ട​ത്തും സ​ത്യ​ത്തി​ന് സാ​ധു​ത/​ അ​സാ​ധു​ത കി​ട്ടു​ക.

റാം​സെ, റ്റാ​ഴ്സ്​​കി പ്ര​ഭൃ​തി​ക​ൾ സ​ത്യ​ത്തി​ന്റെ കാ​റ്റ​ഴി​ച്ചു​വി​ടാ​നാ​ണ് ശ്ര​മി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ൽ, നൂ​റ്റാ​ണ്ട് അ​ര​ക​ഴി​ഞ്ഞ് (1990ക​ളി​ൽ) സം​ഗ​തി അ​പ്പാ​ടെ കു​ഴി​ച്ചു​മൂ​ടാ​നി​റ​ങ്ങു​ന്നു, ഡോ​ണ​ൾ​ഡ് ഡേ​വി​ഡ്സ​ൺ: The Folly of Trying to Define Truth. ഗ്ര​ന്ഥം കൊ​ള്ളാം, പ​ക്ഷേ, താ​ത്ത്വി​ക​ ഹോ​മ​ത്തി​നി​ടെ ഒ​ര​ക്കി​ടി –നി​ത്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ സ​ത്യ​ത്തി​നു​ള്ള പ​ങ്ക്​ മു​ച്ചൂ​ടെ​യ​ങ്ങ് മൂ​ടാ​നൊ​ത്തി​ല്ല. സി​ദ്ധാ​ന്തം പി​ടി​ക്കു​ന്നോ​ർ​ക്ക് സം​വ​ര​ണം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ട ഒ​ന്നാ​ണ് അ​ക്കി​ടി. അ​ങ്ങ്​ ഈ ​പ​റ​യു​ന്ന​ത് സ​ത്യ​മോ എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ, ഉ​വ്വെ​ന്ന​ല്ലേ ഏ​ത് സൈ​ദ്ധാ​ന്തി​ക​നും പ​റ​യൂ? അ​പ്പോ​ൾ, സ​ത്യം എ​ന്നൊ​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന സ്വ​ന്തം സി​ദ്ധാ​ന്തം സ​ത്യ​മ​ല്ലെ​ന്ന് ഡേ​വി​ഡ്സ​ണ് പ​റ​യാ​നാ​വു​മോ?

ഈ ​ബൗ​ദ്ധി​ക​ക്ക​സ​ർ​ത്തി​നി​ട​യി​ലേ​ക്ക് ജീ​ൻ ബോ​​ദ്രി​യാ​റി​ന്റെ നി​ഴ​ൽ​ക്കു​ത്ത്: ‘‘ഹൈ​പ്പ​ർ-​റി​യ​ൽ’’. മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​തം മി​ക്ക​വാ​റും നേ​രം ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടു​ന്ന​ത് അ​നു​ക​ര​ണ​വും (simulation) പ്ര​തി​നി​ധാ​ന​വും മാ​ധ്യ​മ​ങ്ങ​ളും മു​ഖേ​ന​യാ​ണെ​ന്നി​ഷ്ട​ൻ. അ​തി​നാ​ൽ, യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​വും അ​തി​ന്റെ പ്രാ​തി​നി​ധ്യ​വും ത​മ്മി​ലെ വേ​ർ​തി​രി​വ് വെ​ച്ചു​പു​ല​ർ​ത്താ​നാ​വി​ല്ലെ​ന്ന്. ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ന് ഗ​ൾ​ഫ് യു​ദ്ധം. ‘‘ടെ​ലി​വി​ഷ​നു​വേ​ണ്ടി ച​മ​ച്ച യു​ദ്ധ​രൂ​പ​ക​മാ​ണ​ത്. ആ​യ​തി​നാ​ൽ ഗ​ൾ​ഫ്​ യു​ദ്ധം ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​തി​ന്റെ പ്രാ​തി​നി​ധ്യ​മാ​ണ് ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്.’’ ​സ. ബോ​ദ്രി​യാ​റി​ന്റെ ഹൈ​പ്പ​ർ-​റി​യ​ൽ ജ്യോ​തി​ഷ​പ്ര​കാ​രം ഗ​ൾ​ഫി​ൽ ഉ​യി​രു​പോ​യ പ​തി​നാ​യി​ര​ങ്ങ​ൾ മ​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല, മ​രി​പ്പി​ന്റെ പ്രാ​തി​നി​ധ്യ​മാ​വു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. സാ​ക്ഷാ​ൽ ബോ​ദ്രി​യാ​റും മ​രി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല, മ​ര​ണ​പ്രാ​തി​നി​ധ്യം വ​രി​ച്ച് എ​ങ്ങോ പോ​യി​രി​ക്ക​യാ​ണ്.

ബൗ​ദ്ധി​കാ​തി​സാ​രം മൂ​ല​മു​ള്ള ഈ ​​ശോ​ധ​ന​ക്കേ​ടെ​ല്ലാം ചേ​ർ​ത്തു​െ​വ​ച്ചാ​ൽ ഏ​താ​ണ്ടി​ങ്ങ​നെ വ​രും: സ​ത്യം തി​ന്മ, ആ​ധി​പ​ത്യ​പ​രം, അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നൃ​ശൂ​ന്യ​ത. ദാ​ർ​ശ​നി​ക​ർ പ​ലാ​യ​നംചെ​യ്ത് ഉൗ​ഷ​ര​മാ​ക്കി​യ 20ാം നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​ലെ ത​ത്ത്വ​ശാ​സ്​​ത്ര​ലോ​കം. ഇ​ങ്ങ​നെ സ​ത്യ​ത്തെ ചി​ത​യി​ലാ​ക്കി. അ​താ​ണോ ജീ​വി​ത​ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യം?

ത​ന്ന​ത്താ​ൻ ക​ബ​ളി​പ്പി​ക്കാ​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​ർ നോ​ക്കേ​ണ്ട​ത് നി​ത്യ​ജീ​വി​ത യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​ണ്. സ​ത്യം എ​ന്തെ​ന്ന ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് 1920ക​ളി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന അ​ടി​യ​ന്ത​ര​ത്വ​ത്തി​ന് കാ​ൽ​ക്ക​ഴ​ഞ്ച് കു​റ​വി​ല്ല 2020ക​ളി​ലും. പ്ര​മേ​യം ‘മാ​സ​പ്പ​ടി’​യോ ‘പൂ​രം​ക​ല​ക്ക​ലോ’ ദൈ​വ​സ​ങ്ക​ൽ​പ​മോ അ​യ​ൽ​വ​ഴ​ക്കോ എ​ന്തു​മാ​വ​ട്ടെ. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ ഒ​രൊ​റ്റ പ്ര​മേ​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും സ​ത്യ​ത്തെ ഊ​തി​മാ​റ്റാ​നാ​വി​ല്ല. എ​​ന്തി​ലും എ​പ്പോ​ഴും നേ​ര് ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ടെ​ന്ന്​ നി​ത്യ​ജീ​വി​തം​കൊ​ണ്ട് മ​നു​ഷ്യ​ൻ തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്നു.

റാം​സെ​യു​ടെ കൂ​ട്ട​ർ കു​റ​ഞ്ഞ​പ​ക്ഷം ഒ​രു സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു –ഏ​ത് ആ​ശ​യ​ത്തി​ലും വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ലും മു​ൻ​ക​ൽ​പി​ത​മാ​യു​ണ്ട് സ​ത്യ​മെ​ന്ന്. പ​ക്ഷേ, ചു​മ്മാ പാ​റ്റി​ക്ക​ള​യാ​വു​ന്ന തു​ളി​മ​ങ്കാ​യി അ​വ​ര​തി​നെ ക​ണ​ക്കാ​ക്കി. ഒ​രു കാ​ര്യം ഉ​ണ്ടെ​ന്ന്​ മു​മ്പേ​റാ​യി ക​രു​താ​തെ അ​തി​ൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല; ഇ​ല്ലെ​ന്ന് മു​മ്പേ​റാ​യി ക​രു​താ​തെ അ​വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​നും. പെ​റ്റ​മ്മ​ക്ക് സ്നേ​ഹ​മു​ണ്ടെ​ന്ന് ക​രു​താ​തെ​ങ്ങ​നെ മാ​തൃ​ത്വ​ത്തി​ൽ വി​ശ്വ​സി​ക്കും?

ഫൂ​കോ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്ര​കാ​രം അ​ധി​കാ​ര​ശ​ക്തി അ​ടി​ച്ചേ​ൽ​പി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്​ സ​ത്യ​വും അ​തി​ന്റെ പ്രാ​തി​നി​ധ്യ​ങ്ങ​ളു​മെ​ങ്കി​ൽ, അ​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​രു​ടെ ചെ​റു​ത്തു​നി​ൽ​പു​ക​ളോ? ചി​ല കേ​ന്ദ്ര സ​ത്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യ​ല്ലേ ആ ​പോ​രാ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ? ഇ​തൊ​ക്കെ ബോ​ദ്രി​യാ​ര് അ​തി​വാ​ദം​കൊ​ണ്ട് മാ​യി​ക​മാ​ക്കു​മ്പോ​ലെ ‘സി​മു​ലാ​ക്ര’​യു​ടെ ആ​ഭി​ചാ​ര​ത്തി​ൽ ഒ​തു​ങ്ങു​ന്ന​ത​ല്ല. ഭൗ​തി​ക​വും മാ​ന​സി​ക​വു​മാ​യ ലോ​ക​ത്തോ​ട് മ​നു​ഷ്യജീ​വി​തം ഏ​ർ​പ്പെ​ടു​ന്ന സം​ഘ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളും സം​വാ​ദ​ങ്ങ​ളു​മാ​ണ്.

അ​നി​വാ​ര്യം, ചോ​ദ്യ​ത്തെ വി​പു​ല​പ്പെ​ടു​ത്ത​ലാ​ണ് –വാ​ക്യ​ത്തെ സ​ത്യ​മാ​ക്കു​വ​തെ​ന്ത് എ​ന്ന​തി​ൽ​നി​ന്ന് ജീ​വി​ത​വ്യ​വ​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ സ​ത്യ​സ​ങ്ക​ൽ​പം എ​ങ്ങ​നൊ​ക്കെ പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​തി​ലേ​ക്ക്. നേ​ര് തേ​ടാ​നും സം​വ​ദി​ക്കാ​നും വേ​ണ്ട​തു​ണ്ട്, ഒ​രു പ്ര​തി​ബ​ദ്ധ​ത. നേ​രി​നെ നേ​രി​ടാ​നു​ള്ള മ​ന​സ്സാ​ന്നി​ധ്യ​വും. ഇ​ങ്ങ​നെ നേ​രി​ടു​ന്ന​തി​ൽ മ​നു​ഷ്യ​നു​ള്ള പ​രാ​ജ​യ​മാ​ണ് സ​ത്യ​ത്തെ അ​സം​ബ​ന്ധ​വും മി​ഥ്യ​യും ശൂ​ന്യ​ത​യു​മൊ​ക്കെ​യാ​ക്കു​ന്ന​ത്. നേ​ര്​ പ​ല​ർ​ക്കും പ്ര​ശ്​​ന​ഭ​രി​തം, അ​തി​നാ​ൽ ആ​യാ​സ​ക​രം. നു​ണ​യ​ല്ലോ സു​ഖ​പ്ര​ദം. ദ​ന്ത​ഗോ​പു​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ സി​രാ​ലീ​ല​യി​ല​ല്ല സ​ത്യം, നി​ത്യ​സാ​ധാ​ര​ണ മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​ത്തി​ലാ​ണ്, അ​വി​ടെ സ​ത്യാ​ന​ന്ത​രം എ​ന്നൊ​ന്നി​ല്ല. അ​ന​ന്ത​ര​വും സ​ത്യം​ത​ന്നെ.

ശി​ഷ്ടം: നേ​രി​ന്റെ കൂ​​ടെ​പ്പി​റ​​പ്പാ​ണ് നു​ണ. ഡോ. ​ജോ​ൺ​സ​ൺ പ​ണ്ട് കു​സൃ​തി​ച്ചു, അ​തൊ​രു terminological inexactitude- സം​ജ്ഞാ​പ​ര​മാ​യ ക​ണി​ശ​ക്കു​റ​വ്.

(തു​ട​രും)