കഥ: അ​വ​ൾ.....

പ്ര​വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ജാ​ല​ക​ത്തി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൾ പു​റ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി. നേ​രെ കാ​ണു​ന്ന​ത് ക​ര​കാ​ണാ​ക്ക​ട​ലാ​ണ്. ഇ​പ്പോ​ൾ സ​മ​യം തൃ​സ​ന്ധ്യ. അ​സ്ത​മ​യ സൂ​ര്യ​ൻ ക​ട​ലി​ന്റെ മ​ടി​ത്ത​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പ​തി​യെ പ​തി​യെ ല​യി​ച്ചു​ചേ​രു​ക​യാ​ണ്. ചെ​മ്മാ​ന​മാ​കെ ചു​വ​ന്നു​തു​ടു​ത്തു മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു... ക​ട​ൽ​ക്കാ​ക്ക​ക​ൾ വ​ട്ട​മി​ട്ടു പ​റ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്.

ച​ര​ക്കി​റ​ക്കാ​ൻ ഊ​ഴ​മി​ട്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ബോ​ട്ടു​ക​ളും ക​പ്പ​ലു​ക​ളും ക​ട​ലി​ന് അ​തി​ർ​വ​ര​മ്പു​ക​ൾ സൃ​ഷ്ടി​ക്കും പോ​ലെ ഒ​ന്നി​നു പു​റ​കെ ഒ​ന്നാ​യി ക​ണ്ണെ​ത്താ ദൂ​ര​ത്തോ​ളം നി​ൽ​ക്കു​ന്നു. ത​ണു​ത്ത ഇ​ളം​തെ​ന്ന​ൽ മു​ടി​യി​ഴ​ക​ളെ ത​ഴു​കി പോ​കു​ന്നു​ണ്ട്. അ​നു​സ​ര​ണ​യി​ല്ലാ​തെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് മു​ടി​യി​ഴ​ക​ൾ വീ​ഴു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൾ അ​വ​ളു​ടെ ബാ​ല്യ​കാ​ല​ത്തെ കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ത്തു.

ആ ​ദാ​രി​ദ്ര്യ​കാ​ല​ത്തെ കു​റി​ച്ചു​ള്ള നൊ​മ്പ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ക​ന​ലു​ക​ൾ ഇ​ന്നും ഉ​ള്ളി​ൽ അ​ണ​യാ​തെ കി​ട​ക്കു​ന്നു. അ​ര​വ​യ​റു​മാ​യി ന​ട​ന്ന പ​ക​ലു​ക​ൾ, പ​ശി സ​ഹി​ക്കാ​തെ ഉ​റ​ക്കം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട രാ​വു​ക​ൾ... ചാ​ണ​കം മെ​ഴു​കി​യ ഉ​മ്മ​റ​ത്തി​രു​ന്നു കാ​റ്റ​ത്ത് അ​ണ​യാ​തെ ചി​മ്മി​നി​വി​ള​ക്കി​ന്റെ നാ​ള​ത്തെ കൈ​കൊ​ണ്ട് മ​റ​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചു പ​ഠി​ച്ച​തും... പാ​തി​യു​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ മി​ന്ന​ൽ പി​ള​ർ​പ്പി​ന്റെ വെ​ളി​ച്ചം ഓ​ല​മേ​ഞ്ഞ മേ​ൽ​ക്കൂ​ര​യു​ടെ ഉ​ള്ളി​ലൂ​ടെ ക​ണ്ണി​ലേ​ക്കും തു​ട​ർ​ന്നു​ണ്ടാ​വു​ന്ന മ​ഴ​യി​ൽ ചോ​ർ​ന്നൊ​ലി​ച്ചു മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് വീ​ഴു​ന്ന ന​ന​വ് തു​ട​ച്ചു​മാ​റ്റി ത​ഴ​പ്പാ​യ​യും ചു​രു​ട്ടി ചോ​രാ​ത്ത മൂ​ല നോ​ക്കി പാ​യ വെ​ച്ച് ചോ​രു​ന്നി​ട​ത്തെ​ല്ലാം മ​ൺ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ൾ വെ​ച്ച് വീ​ണ്ടും മൂ​ല​യി​ലെ പാ​യ​യു​ടെ പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന് ഉ​റ​ക്കം തൂ​ങ്ങി​യ​തും... ഇ​ടി​വെ​ട്ടി​യാ​ൽ അ​മ്മ​യെ ഇ​റു​കെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു ക​ണ്ണും ഇ​റു​ക്കി​യ​ട​ച്ച് നാ​മം ജ​പി​ച്ച​തും... ചി​ല രാ​ത്രി​ക​ളു​ടെ യാ​മ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​ൺ​തു​ണ ഇ​ല്ലാ​ത്ത വീ​ടു​ക​ളു​ടെ ശാ​പ​മാ​യ, പു​റ​ത്തു​നി​ന്നു കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന അ​പ​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ ഭ​യ​ന്ന് ത​ള്ള​ക്കോ​ഴി കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ കാ​ക്ക​ക്കും ക​ഴു​ക​നും കൊ​ടു​ക്കാ​തെ ചി​റ​കി​ന​ടി​യി​ൽ ഒ​ളി​പ്പി​ക്കും​പോ​ലെ അ​മ്മ അ​വ​ളെ​യും അ​നി​യ​ത്തി​യെ​യും ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു വി​തു​മ്പു​ന്ന​തും... മാ​താ​വി​ന്റെ തോ​ളി​ലെ ഭാ​ര​മ​റി​ഞ്ഞു ക​ഴു​ത്തു​റ​ക്കാ​ത്ത പ്രാ​യ​ത്തി​ൽ ത​ല​യി​ൽ​ച്ചു​മ​ട് എ​ടു​ത്ത​വ​ൾ... അ​നു​ജ​ത്തി​യു​ടെ കി​ങ്ങി​ണി​ക്കോ​ഴി ഇ​ടു​ന്ന മു​ട്ട അ​വ​ള​റി​യാ​തെ വി​റ്റ് വീ​ട്ടി​ലെ അ​ത്യാ​വ​ശ്യ ചെ​ല​വു​ക​ൾ നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

ഒ​ടു​വി​ൽ അ​വ​സാ​ന മു​ട്ട ത​ന്റെ കോ​ഴി ഇ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​രു മു​ട്ട അ​ട​വെ​ച്ചു കോ​ഴി പാ​ര​മ്പ​ര്യം നി​ല​നി​ർ​ത്തി​യ​തു​മെ​ല്ലാം... അ​ങ്ങി​നെ എ​ത്ര​നേ​ര​മ​വി​ടെ നി​ന്നെ​ന്ന​റി​യി​ല്ല. അ​റി​യാ​തെ ക​ണ്ണു​നി​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഉ​ള്ളി​ൽ ഒ​രു തേ​ങ്ങ​ൽ വി​തു​മ്പി നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും ത​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ത്തും പോ​ലെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പി​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും മോ​ളേ എ​ന്ന വി​ളി വ​ന്നു... അ​മ്മൂ​മ്മ​യാ​ണ്. അ​വ​ൾ വീ​ണ്ടും അ​വ​ളു​ടെ ജോ​ലി​യി​ലേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു.