ചമയങ്ങളില്ലാത്ത ഒരു കവിയുടെ ബദൽ ജീവിതം

ക​വി​ത​യാ​ണോ പ്ര​ധാ​നം? ക​വി​യാ​ണോ?

സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ക​വി എ​ന്നൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​ട്ട് എ​ത്ര​കാ​ല​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും? ക​വി ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ട് എ​ത്ര കൊ​ല്ല​മാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും? എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്ന​ത് നൂ​റു​കൊ​ല്ല​മൊ​ക്കെ​യേ ആ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വൂ. എ​ഴു​ത്ത​ച്ഛ​െ​ൻ​റ കാ​ല​ത്ത് ക​വി​യു​ണ്ടോ? ക​വി​ത​യേ ഉ​ള്ളൂ. പൂ​ന്താ​ന​ത്തിെ​ൻറ കാ​ല​ത്ത് ക​വി​യു​ണ്ടോ? പ​ക്ഷേ, ക​വി​യു​ണ്ട് എ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന ആ​ളു​ക​ൾ അ​ക്കാ​ല​ത്തും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മേ​ൽ​പ്പ​ത്തൂ​ർ നാ​രാ​യ​ണ ഭ​ട്ട​തി​രി എെ​ൻ​റ ക​വി​ത ന​ല്ല​തും നിെ​ൻ​റ ക​വി​ത മോ​ശ​വും എ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന​ല്ലോ. ക​വി​ത മാ​ത്രം വി​ചാ​രി​ച്ച് സ്വ​ന്തം പേ​ര് പോ​ലും ഒാ​ർ​മി​ക്കാ​തെ പോ​യ ആ​ളു​ക​ളും ഉ​ണ്ടാ​വും. നാ​ട​ൻ പാ​ട്ടു​ക​ൾ, ന​മ്മു​ടെ വ​യ​ൽ​പ്പാ​ട്ടു​ക​ൾ, അ​മ്മ​മാ​ർ പാ​ടി​യി​രു​ന്ന പാ​ട്ടു​ക​ൾ. സു​ന്ദ​ര​മാ​യ, അ​തി​മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ, ഏ​ത് മീ​റ്റ​ർ എ​ടു​ത്ത് പ​രി​ശോ​ധി​ച്ചാ​ലും ഒ​ന്നാ​ന്ത​രം ക​വി​ത​യാ​ണെ​ന്ന് ഭാ​ഷാ​പ​ര​മാ​യി​ട്ടും ക​ഥ​യി​ലും ആ​ഖ്യാ​ന​ത്തി​ലു​മൊ​ക്കെ മി​ക​ച്ച് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഇ​വ​യൊ​ക്കെ ആ​രാ​ണ് പാ​ടി​യ​ത്? ആ​രാ​ണ് എ​ഴു​തി​യ​ത്? അ​വ​ർ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വെ​ച്ചോ? അ​വ​ർ ഞാ​ൻ എ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തെ പേ​റി​യോ? സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ജീ​വി​തം സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​വുേ​മ്പാ​ൾ അ​തിെ​ൻ​റ അ​ല​ക​ൾ, ഒ​ഴു​ക്കു​ക​ൾ, നാ​രു​ക​ൾ വേ​റെ വേ​റെ​യാ​യി​ട്ട് ചി​ത​റു​ന്നി​ല്ല. ഒ​രു പു​ഴ​യി​ലെ ഒാ​ള​ങ്ങ​ൾ വേ​റെ വേ​റെ​യാ​യി​ട്ട് ചി​ത​റാ​ത്ത​പോ​ലെ. ഒ​രു പു​ഴ​യു​ടെ പാ​ട്ട് ഏ​ത് ഒാ​ളം പാ​ടി​യ പാ​ട്ടാ​ണ്? ഒ​രുപ​ക്ഷേ, ഏ​തോ ഒ​രു ഒാ​ള​മാ​യി​രി​ക്കും ക​ല്ലി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ ഭാ​ഗം ഇ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​ത് കൂ​ടു​ത​ൽ ശ​ബ്​​ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും. പ​ക്ഷേ, ന​മ്മ​ൾ അ​ത് കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​രു ഒാ​ള​ത്തിെ​ൻ​റ പാ​ട്ടാ​യി​ട്ട​ല്ല. ഒ​രു പു​ഴ​യു​ടെ പാ​ട്ടാ​യി​ട്ടാ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ ജീ​വി​തഗാ​നം മാ​ത്ര​മേ​യു​ള്ളൂ. അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ​ല്ലോ വൈ​ലോ​പ്പി​ള്ളി ഏ​ക​ലോ​ക​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള പാ​ട്ട് പാ​ടു​ന്ന​ത്. മ​നു​ഷ്യ​െ​ൻ​റ പാ​ട്ടാ​ണ​ത്. ഏ​ത് കാ​ല​ത്തെ​യും മ​നു​ഷ്യ​െ​ൻ​റ പാ​ട്ട്. ഒ​രു​പാ​ട് പേ​ർ ക​വി​ത​യെ​ഴു​തു​ന്നു​ണ്ട്, ആ ​ക​വി​ത​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം ചേ​ർ​ത്ത് ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ഗാ​നം വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ ന​മു​ക്ക് സ​ങ്ക​ൽ​പി​ച്ചു​കൂ​ടെ? അ​പ്പോ​ൾ ക​വി എ​ന്ന് പ​റ​യു​ന്ന ഒ​രു​ത​രം സം​ഗ​തി​യെ, ഒ​രുത​രം പാ​ക്ക​റ്റി​നെ ന​മ്മ​ൾ ഒ​ഴി​വാ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ പാ​ക്ക​റ്റി​ലൊ​ക്കെ​യു​ള്ള​ത് ജ​ലം മാ​ത്ര​മാ​ണ്.

ക​വി​ക്ക് സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് വേ​ണ്ട​ത്ര പ​രി​ഗ​ണ​ന കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടോ?

ക​വി​യു​ടെ ല​ക്ഷ്യം ഇൗ ​വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ ത​ക​ർ​ക്ക​ലാ​ണ്. ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളെ ത​ക​ർ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ള ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അം​ഗീ​കാ​രം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ക​യെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യ​രു​ത്. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട് ഞാ​ൻ ത​ക​ർ​ക്കാ​ൻ പോ​വു​ക​യാ​ണ്. നി​ങ്ങ​ളെ​ന്നെ അ​വി​ടെ അ​തി​ഥി​യാ​യി​ട്ട് വി​ളി​ക്ക​ണം എ​ന്ന് ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ അ​ർ​ഥ​മു​ണ്ടോ? അ​ന്വേ​ഷ​ക​രാ​യ ആ ​കാ​ല​ത്തിെ​ൻ​റ സ്പ​ന്ദ​നം പേ​റു​ന്ന ഒ​രു പ​റ്റ​ത്തെ ഒ​ഴി​ച്ചാ​ൽ ഒ​രു ക​വി​യും സ​മ​കാ​ലി​ക സ​മൂ​ഹ​ത്തിെ​ൻ​റ മൂ​ല്യ​ങ്ങ​ളാ​ൽ അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല. സ​മൂ​ഹ​ത്താ​ൽ മൊ​ത്തം അം​ഗീ​ക​രി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ൽ പി​ന്നെ ക​വി ഉ​ണ്ടാ​വി​ല്ല എ​ന്ന് ഞാ​ൻ വി​ചാ​രി​ക്കു​ന്നു. കാ​ര​ണം, ക​വി​യു​ടെ ആ​ത്യ​ന്തി​ക​മാ​യ ല​ക്ഷ്യം നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഘ​ട​ന -ഏ​ത് ഘ​ട​ന​യാ​യി​ക്കോെ​ട്ട- അ​തി​നെ ത​ക​ർ​ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്താ​ൽ മാ​ത്ര​മേ പു​തി​യ​ത് ഉ​ണ്ടാ​വൂ. ഒ​ന്നി​നെ പി​ള​ർ​ത്തി​യാ​ലേ പു​തി​യ​തി​നെ കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​യൂ. വി​ത്തി​നെ പി​ള​ർ​ത്തി​യി​ട്ട് വൃ​ക്ഷ​മാ​കു​ന്ന പോ​ലെ, നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ജീ​വി​തവ്യ​വ​ഹാ​ര​ത്തെ പി​ള​ർ​ത്താ​ൻ ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് എ​ന്ന് കെ​ൽ​പ്പ് ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ടു​ന്നോ, അ​ന്ന് അ​യാ​ളി​ലെ ക​വി​ജീ​വി​തം അ​വ​സാ​നി​ച്ചു എ​ന്ന് പ​റ​യാം.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലും ക​വി​ത​യി​ലും വേ​റി​ട്ട അ​ട​യാ​ള​മാ​ണ് വി.​ടി. ജ​യ​ദേ​വ​ൻ. ക​വി​ക​ളു​ടെ ബ​ഹ​ള​ങ്ങ​ളി​ൽ താ​ങ്ക​ളെ അ​ധി​കം കാ​ണാ​റി​ല്ല. വ​ലി​യ വ​ലി​യ മു​ദ്രാ​വാ​ക്യ​ങ്ങ​ൾ പേ​റു​ന്നി​ല്ല താ​ങ്ക​ളു​ടെ ക​വി​ത​ക​ളും. ക​വി, യോ​ഗി, അ​ധ്യാ​പ​ക​ൻ, ആ​ക്ടി​വി​സ്​​റ്റ്... ഏ​ത് വി​ശേ​ഷ​ണ​മാ​ണ് താ​ങ്ക​ൾ​ക്ക് ന​ന്നാ​യി ചേ​രു​ക?

സ്വ​യം നി​ർ​വ​ചി​ക്കേ​ണ്ട ബാ​ധ്യ​ത ഒ​രാ​ൾ​ക്കു​മി​ല്ല. സ​ത്യം പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ, മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ എ​ന്താ​ണ്? ഏ​ത് മ​നു​ഷ്യ​നും ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ആ​ത്മീ​യാ​ന്വേ​ഷ​ക​ൻ അ​ല്ലേ? ഒ​രു മ​ര​ണം​ ന​ട​ന്നു. ആ​ത്മീ​യ​മാ​യ ഒ​രു ബോ​ധോ​ദ​യം ഇ​ല്ലാ​തെ ഏ​റ്റ​വും അ​ടു​ത്ത ബ​ന്ധു മ​രി​ക്കു​േമ്പാ​ൾ ദുഃ​ഖ​മി​ല്ലാ​തെ ഇ​രി​ക്കു​മോ? വേ​ദ​ന​യി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രാ​ളു​മി​ല്ല. ആ​ത്മീ​യ​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു വെ​ളി​ച്ചം ഉ​ള്ളി​ൽ ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ക​ഠി​ന​മാ​യി​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു ഉൗ​ർ​ജം അ​യാ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. ഏ​ത് സ​മ​യ​വും ന​മു​ക്ക് ഒ​രു രോ​ഗം വ​രാം.​ കി​ട​പ്പാ​യി​പ്പോ​കാം. ന​മ്മു​ടെ ഇൗ ​ഭം​ഗി​യൊ​ക്കെ പൊ​യ്പ്പോ​കി​ല്ലേ? ന​മ്മു​ടെ ധ​നം ന​ഷ്​​ട​മാ​കി​ല്ലേ? ന​മ്മ​ൾ അ​ശ​ര​ണ​രാ​കി​ല്ലേ ഏ​ത് നി​മി​ഷ​വും? ജീ​വി​തം എ​ത്ര അ​നി​ശ്ചി​ത​മാ​ണ്? ആ ​അ​നി​ശ്ചി​ത​ത്വ​ത്തെ അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കാ​നു​ള്ള പ്രാ​പ്തി ഒാ​രോ മ​നു​ഷ്യ​നും ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. ആ ​ആ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് ഒാ​രോ മ​നു​ഷ്യ​നും ആ​ത്മീ​യാ​ന്വേ​ഷ​ക​ൻ അ​ല്ലേ? ആ ​അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടാ​വി​ല്ലേ? ജീ​വി​തം നി​ര​ന്ത​രം ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ഒാ​രോ അ​റി​വു​ക​ൾ ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ടാ​കും. അ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​തം കൊ​ടു​ക്കു​ന്ന അ​റി​വു​ക​ൾ എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കു​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് സ​ത്യം​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രും ക​വി​യ​ല്ലേ? ചി​ല​ർ നി​ശ്ശ​ബ്​​ദ​ത​യി​ലൂ​ടെ​യാ​വാം, ചി​ല​ർ വാ​ക്കു​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യാ​വാം, ചി​ല​ർ മ​റ്റു മാ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ൾ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​കാം. അ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ​ത്ത​ന്നെ ആ​വി​ഷ്ക​രി​ക്കാ​ത്ത ഏ​തെ​ങ്കി​ലും മ​നു​ഷ്യ​രു​ണ്ടോ? ഏ​ത് മ​ര​വും ഒ​രു​ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ പൂ​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ഏ​ത് മ​നു​ഷ്യ​നും ഒ​രു ഘ​ട്ട​ത്തി​ൽ ക​വി​യാ​കും. അ​തു​കൊ​ണ്ട്, സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​രാ​യ മ​നു​ഷ്യ​ർ​പോ​ലും ആ​ത്മീ​യാ​ന്വേ​ഷ​ക​നും ക​വി​യും അ​യാ​ളു​ടെ മ​ക്ക​ളു​ടെ കാ​ര്യ​ത്തി​ലെ​ങ്കി​ലും അ​ധ്യാ​പ​ക​നു​മാ​യി​രി​ക്കും. ഏ​ത് മ​നു​ഷ്യ​നും ആ​ത്മീ​യാ​ന്വേ​ഷ​ക​നാ​ണ്. ക​വി​യാ​ണ്. ആ​ക്ടി​വി​സ്​​റ്റു​മാ​ണ്.

(ഫോ​േട്ടാ: കെ.എസ്​ പ്രവീൺ കുമാർ)