ശ​രാ​വ​തി​യി​ലെ ശ്മ​ശാ​ന​ങ്ങ​ൾ...

‘‘അ​ച്ഛാ!’’ വി​ളി കേ​ട്ട് മാ​ധ​വ് ഞെ​ട്ടി പു​റ​കി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. മോ​ൾ കു​ലു​ക്കി വി​ളി​ക്കു​ന്നു. കാ​റി​ന്റെ പി​ൻ​സീ​റ്റി​ൽ കാ​ഴ്ച​ക​ൾ ക​ണ്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൾ. സി​ഗ്ന​ൽ ലൈ​റ്റു​ക​ൾ തെ​ളി​ഞ്ഞ​ത​റി​യാ​തെ ക​വ​ല​യി​ലെ വാ​ക​മ​ര​ച്ചോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​ണ്ണും​ന​ട്ടി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ൾ. റോ​ഡി​ന്റെ വീ​തി കൂ​ട്ടാ​ൻ ആ ​മ​രം വെ​ട്ടി​മാ​റ്റു​ന്നു. നെ​ഞ്ചി​ൽ ഒ​രു നീ​റ്റ​ൽ... ഓ​ർ​മ​ക​ൾ പ​ത്തി​രു​പ​തു കൊ​ല്ലം പു​റ​കി​ലോ​ട്ട് പാ​ഞ്ഞു. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അ​തു​വ​ഴി ക​ട​ന്നു​പോ​കു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​സ്വ​സ്ഥ​മാ​കു​മാ​യി​രു​ന്നു മ​ന​സ്സ്. മാ​ധ​വി​നെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ൾ ക​ട​ന്നു​വ​ന്ന​ത​വി​ടെ​വ​ച്ചാ​ണ്.

ആ ​ബ​സ് സ്‌​റ്റോ​പ്പും അ​വി​ടു​ത്തെ ത​ണ​ലും അ​വ​രു​ടെ പ്ര​ണ​യ​ത്തി​നു കാ​വ​ൽ നി​ന്നു. ത​മാ​ശ​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു ചി​രി​ച്ച​തും വ​ഴ​ക്ക​ടി​ച്ച​തും ജീ​വി​തം സ്വ​പ്നം ക​ണ്ട​തും എ​ല്ലാം അ​വി​ടെ​വെ​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​ടു​വി​ൽ ഒ​രു വൈ​കു​ന്നേ​രം ഒ​ന്ന് തി​രി​ഞ്ഞു​പോ​ലും നോ​ക്കാ​തെ തി​രി​ച്ചു​ന​ട​ന്ന​തും ഇ​ന്ന​ല​ത്തെ പോ​ലെ... ശ​രാ​വ​തി ന​ദി​ക്ക​ര​യി​ലെ ആ ​ഹോ​സ്റ്റ​ൽ മു​റി​യി​ൽ ജാ​ല​ക​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ അ​വ​ൾ ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കു നോ​ക്കി നി​ന്നു. മു​നി​ഞ്ഞു​ക​ത്തു​ന്ന വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്കു ക​ണ്ണും​ന​ട്ട് ഉ​റ​ങ്ങാ​ത്ത എ​ത്ര​യോ രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ ത​ന്റെ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ൾ നെ​ഞ്ചോ​ട​ട​ക്കി നി​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട​വ​ൾ... തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കാ​തെ ന​ട​ന്നു​മ​റ​ഞ്ഞ അ​വ​ന്റെ മു​ഖം ഓ​ർ​ത്തു വി​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ മ​ന​സ്സ്. അ​വി​ടെ എ​രി​ഞ്ഞ​ട​ങ്ങി​യ ജീ​വി​ത​ങ്ങ​ൾ​ക്കൊ​പ്പം കെ​ട്ടു​പോ​യ​ത് അ​വ​ളു​ടെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു, മ​ങ്ങി​പ്പോ​യ​ത് പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളും. ചോ​ര പൊ​ടി​യു​ന്ന മു​റി​വു​ക​ളാ​യി...