മ​ഞ്ഞ​ക്ക​ല്യാ​ണം

അ​ല​ങ്ക​രി​ച്ച ക​ല്യാ​ണ ബ​സി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​മ്പോ​ൾ സു​മ​യ്യ​യു​ടെ മു​ഖം നി​റം​മ​ങ്ങി കി​ട​ന്ന​ത് ഡ്ര​സ് കോ​ഡ് ത​ങ്ങ​​ളെ​ല്ലാം ചേ​ർ​ന്ന് ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ച​തി​ന്റെ പ​രി​ഭ​വ​ത്താ​ലാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, ഇ​പ്പോ​ൾ മാ​റി​ക്കാ​ണും അ​വ​ളു​ടെ സ​ങ്ക​ടം. ബ​സ് വെ​ട്ടി​പ്പൊ​ളി​ച്ച് പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഒ​രേ നി​റ​മാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ! ചോ​ര​യു​ടെ നി​റം. അ​ക​ത്ത​ള​ത്തി​ൽ അ​ന്ത്യ​യാ​ത്ര​ക്ക് കി​ട​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴും ഒ​രേ​നി​റം ത​ന്നെ.

ഇ​ന്ന​ലെ ന​ട​ന്ന ആ​ക്സി​ഡ​ന്റി​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രും ഒ​രു​മി​ച്ച് വെ​ള്ള​വ​സ്ത്ര​ത്തി​ൽ പൊ​തി​യ​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി​യി​ല്ല. അ​ങ്ങേ ത​ല​ക്ക​ൽ പു​ത​ച്ചു​മൂ​ടി കി​ട​ക്കു​ന്ന സാ​ബി​റ എ​ണീ​റ്റ് എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും നോ​ക്കി. ഇ​ന്ന​ലെ ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന് വീ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ അ​തേ ക​ള​ർ ഡ്ര​സ് ഇ​ടു​ന്ന​തി​ൽ​നി​ന്ന് പി​ന്തി​രി​പ്പി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി ക​ള​ർ കോ​ഡ് മ​റ​ച്ചു​വെ​ച്ച് ഞാ​ൻ പ​റ്റി​ച്ച സു​മ​യ്യ​യും ഇ​ന്ന് ഞാ​ൻ ധ​രി​ച്ച അ​തേ ക​ള​ർ ക​ഫ​ൻ പു​ട​വ പു​ത​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. സാ​ബി​റ ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​നി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ അ​വി​ടെ​ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചു​കി​ട​ന്നു. ത​ന്നെ എ​ത്തി​നോ​ക്കി​യ സാ​ബി​റ​യെ പു​ച്ഛ​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി സു​മ​യ്യ​യും പി​റു​പി​റു​ത്തു. ഇ​ന്ന​ലെ അ​വ​ൾ​ക്കെ​ന്തൊ​രു വാ​ശി​യാ​യി​രു​ന്നു.

അ​വ​രി​ടു​ന്ന ഡ്ര​സ് കോ​ഡ് ചോ​ദി​ച്ച​തി​ന് ക​ള​ർ പ​റ​ഞ്ഞു​ത​രാ​തെ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചു​വെ​ച്ച് ത​ലേ​ദി​വ​സം മാ​ത്രം പു​റ​ത്തു​പ​റ​ഞ്ഞ് ന​മ്മ​ളെ അ​ങ്ങൊ​ഴി​വാ​ക്കി. ഇ​ന്ന് അ​തേ അ​വ​ളും ഞാ​നും ഒ​രു തൂ​വ​ൽ​പ​ക്ഷി​ക​ൾ. വെ​ള്ള​ത്തു​ണി​യി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞ് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​ണ്ടി​യി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​തി​മൂ​ന്നു പേ​രും. ‘ഡീ ​സാ​ബി... ഇ​പ്പോ നി​ന​ക്കൊ​ന്നും മ​റ​ച്ചു​പി​ടി​ക്കാ​നി​ല്ല​ല്ലോ... ദേ ​നോ​ക്ക് ന​മ്മ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും ഒ​രേ​പോ​ലെ’ സാ​ബി​റ മു​ഖ​ത്തെ തു​ണി മാ​റ്റി സു​മ​യ്യ​യെ​ത​ന്നെ നോ​ക്കി...‘​നി​ന​ക്കൊ​രു മാ​റ്റ​വു​മി​ല്ല​ല്ലോ പെ​ണ്ണേ... ശ​രി​ക്കും ന​മ്മ​ൾ​ക്കെ​ന്തു സം​ഭ​വി​ച്ച​താ​ണെ​ന്ന് ഓ​ർ​മ​യു​ണ്ടോ’’! കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ വ​ര​ണ്ടാ​യെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടും ഞ​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം വ​ണ്ടി​യി​ൽ ക​യ​റി​വ​ന്ന വ​ല്യ​മ്മാ​മ എ​ണീ​റ്റി​രു​ന്നു. സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ ചു​റ്റും നോ​ക്കി. ‘മാ​മോ... ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്കേ സ​ങ്ക​ടോം സ​ന്തോ​ഷോം ഒ​ക്കെ​യു​ണ്ടാ​വൂ... ന​മ്മ​ളൊ​ക്കെ മ​രി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞു. ന​മ്മ​ളി​ൽ അ​ങ്ങ​നു​ള്ള വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും​ത​ന്നെ ബാ​ക്കി​യാ​വി​ല്ല...! സാ​ബി​റ സു​മ​യ്യ​യെ ഒ​ന്നു​കൂ​ടി നോ​ക്കി.പു​റ​ത്ത് ന​ല്ല മ​ഴ പെ​യ്യു​ന്നു​ണ്ട്. ഇ​തൊ​രു വ​രാ​ന്ത​യാ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നു. ഓ​രോ​രു​ത്ത​രെ​യാ​യി മോ​ർ​ച്ച​റി​യു​ടെ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത് കാ​ണു​ന്നു​ണ്ട്. ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ പു​റ​ത്തെ ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ മ​ഴ​പെ​യ്യു​ന്ന​തും നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. മോ​ർ​ച്ച​റി​യി​ൽ​നി​ന്ന് ചോ​ര​യൊ​ലി​പ്പി​ച്ച് ഒ​രാ​ൾ പു​റ​ത്തേ​ക്കു​വ​ന്നു. ‘സു​മീ..... ഇ​ത് ന​മ്മു​ടെ വ​ണ്ടി​യു​ടെ ഡ്രൈ​വ​റ​ല്ലേ...’ അ​യാ​ൾ ഇ​വ​രു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നു​നി​ന്നു.

‘ഇ​ക്കാ... എ​ന്തി​നാ​യി​രു​ന്നു വ​ണ്ടി ഇ​ങ്ങ​നെ സ്പീ​ഡി​ൽ പോ​യ​ത്. ഇ​പ്പോ ന​മ്മ​ൾ പി​ന്നി​ലാ​ക്കി തോ​ൽ​പി​ച്ച​വ​രൊ​ക്കെ ഇ​വി​ടെ​യു​ണ്ടോ. ഇ​ക്ക ജ​യി​ച്ചോ. ഞ​ങ്ങ​ള് ജ​യി​ച്ചോ. ആ​യു​സ്സി​ന്റെ ക​ണ​ക്കു​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ൽ ന​മ്മു​ടെ​യൊ​ക്കെ അ​വ​സാ​ന​സ​മ​യം ഇ​ന്നാ​യി​രു​ന്നോ. അ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം... ഇ​ക്ക​യു​ടെ അ​ശ്ര​ദ്ധ ഒ​ന്നു​കൊ​ണ്ട് മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ന​മ്മ​ളെ​ല്ലാ​വ​രും ഇ​വി​ടെ വെ​ള്ള​പു​ത​ച്ച് കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്’ സാ​ബി​റ സു​മ​യ്യ​യു​ടെ കൈ​വി​ര​ലി​ൽ പി​ടി​ച്ചു.

ഓ​രോ വ​ണ്ടി​യെ​യും പി​ന്നി​ലാ​ക്കി മു​ന്നേ​റു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തു വി​രി​ഞ്ഞി​രു​ന്ന പു​ഞ്ചി​രി ഇ​പ്പോ​ൾ കാ​ണാ​നി​ല്ല. ശ​രി​ക്കും അ​ഹ​ങ്കാ​ര​ത്തി​ന്റെ കൊ​ടു​മു​ടി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ഡ്രൈ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം ഈ ​ഞാ​നും. രാ​ത്രി​യു​ടെ ഇ​രു​ട്ട് മൂ​ടി തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും പ​ള്ളി​ക്കാ​ട്ടി​ൽ പ​തി​മൂ​ന്ന് മ​യ്യ​ത്തു​ക​ൾ അ​ട​ക്കം ചെ​യ്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. പ​ള്ളി​ക്കാ​ട്ടി​നെ ത​ഴു​കി​പ്പോ​വു​ന്ന ഇ​ളം​കാ​റ്റി​നു​പോ​ലും പ​റ​യാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത് മൈ​ലാ​ഞ്ചി​പ്പാ​ട്ട് നി​ല​ച്ചു​പോ​യ ആ ​മ​ഞ്ഞ​ക്ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന്റെ കി​സ്സ​ക​ളും ഡ്ര​സ് കോ​ഡി​ന്റെ പോ​രി​ശ​യും മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഉ​മ്മു അ​മ്മാ​ർ. മ​നാ​മ