നൂ​റു കൊ​ല്ലം മ​രി​ച്ചു കി​ട​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ൻ

മര​ണാ​ന​ന്ത​രം മ​റ്റൊ​രു ജീ​വി​ത​മു​ണ്ട് എ​ന്ന​ത് ഇ​സ്​​ലാം പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്ന അ​ടി​സ്ഥാ​ന വി​ശ്വാ​സ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​ണ്. അ​വി​ടെ വെ​ച്ചാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ ഇ​ഹ​ലോ​ക ജീ​വി​ത പ്ര​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ൾ വി​ല​യി​രു​ത്ത​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും അ​തി​ന​നു​സ​രി​ച്ച് ര​ക്ഷാ ശി​ക്ഷ​ക​ൾ ന​ൽ​ക​പ്പെ​ടു​ന്ന​തും.

എ​ന്നാ​ൽ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം വീ​ണ്ടും ഒ​രു ജീ​വി​ത​മു​ണ്ടാ​വു​ക എ​ന്ന​ത് അ​സം​ഭ​വ്യ​മാ​ണ് എ​ന്നാ​ണ് അ​വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും ബ​ഹു​ദൈ​വ വി​ശ്വാ​സി​ക​ളും വാ​ദി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

മ​ര​ണ​ശേ​ഷം ഇ​വി​ടെ വെ​ച്ച് ത​ന്നെ മ​നു​ഷ്യ​നെ വീ​ണ്ടും ജീ​വി​പ്പി​ച്ച സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ൻ ഉ​ദ്ധ​രി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ ദൃ​ഷ്​​ടാ​ന്ത​മാ​യി മ​രി​ച്ച​വ​രെ ജീ​വി​പ്പി​ച്ചു കാ​ണി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്ത മ​റി​യ​മി​ന്റെ പു​ത്ര​ൻ യേ​ശു​വി​ന്റെ ച​രി​ത്ര​വും 300 കൊ​ല്ല​ത്തോ​ളം ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന ശേ​ഷം ജീ​വി​പ്പി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഗു​ഹാ​വാ​സി​ക​ളു​ടെ ക​ഥ​യും ഖു​ർ​ആ​ൻ ന​മു​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞു ത​രു​ന്നു​ണ്ട്.

മ​രി​ച്ച​വ​രെ ജീ​വി​പ്പി​ക്കു​ക എ​ന്ന​ത് ദൈ​വ​ത്തെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട​ത്തോ​ളം പ്ര​യാ​സ​ക​ര​മോ അ​സം​ഭ​വ്യ​മോ ആ​യ ഒ​രു കാ​ര്യ​മ​ല്ല എ​ന്ന് അ​ല്ലാ​ഹു പ​ഠി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. അ​ല്ലാ​ഹു മ​നു​ഷ്യ​രെ ഓ​ർ​മ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന മ​റ്റൊ​രു ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണം ന​മു​ക്കി​ങ്ങ​നെ വാ​യി​ക്കാം.

അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലി​താ മ​റ്റൊ​രു ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണം. ത​ക​ര്‍ന്ന് കീ​ഴ്മേ​ല്‍ ‎മ​റി​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ ‎സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​നി​ട​യാ​യ ഒ​രാ​ള്‍. അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു- ‎‎‘നി​ര്‍ജീ​വ​മാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം ഇ​തി​നെ അ​ല്ലാ​ഹു ‎എ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണ്?’ അ​പ്പോ​ള്‍ അ​ല്ലാ​ഹു ‎അ​യാ​ളെ നൂ​റു​കൊ​ല്ലം ജീ​വ​ന​റ്റ നി​ല​യി​ലാ​ക്കി.

പി​ന്നീ​ട് ‎ഉ​യി​ര്‍ത്തെ​ഴു​ന്നേ​ല്‍പി​ച്ചു. അ​ല്ലാ​ഹു ചോ​ദി​ച്ചു: ‘നീ ‎​എ​ത്ര​കാ​ലം ഇ​ങ്ങ​നെ ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി?’ അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു: ‎‎‘ഒ​രു ദി​വ​സം; അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ഒ​രു ദി​വ​സ​ത്തി​ന്റെ ഏ​താ​നും ‎ഭാ​ഗം’ അ​ല്ലാ​ഹു പ​റ​ഞ്ഞു: ‘അ​ല്ല, നീ ​നൂ​റ് കൊ​ല്ലം ഇ​ങ്ങ​നെ ‎ക​ഴി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

നീ ​നി​ന്റെ അ​ന്ന​പാ​നീ​യ​ങ്ങ​ള്‍ ‎നോ​ക്കൂ. അ​വ​യൊ​ട്ടും വ്യ​ത്യാ​സ​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്നാ​ല്‍ നീ ‎​നി​ന്റെ ക​ഴു​ത​യെ ഒ​ന്ന് നോ​ക്കൂ. നി​ന്നെ ജ​ന​ത്തി​ന് ഒ​രു ‎ദൃ​ഷ്ടാ​ന്ത​മാ​ക്കാ​നാ​ണ് നാ​മി​ങ്ങ​നെ​യെ​ല്ലാം ചെ​യ്ത​ത്. ആ ‎​എ​ല്ലു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കൂ.

നാം ​അ​വ​യെ എ​ങ്ങ​നെ ‎കൂ​ട്ടി​യി​ണ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും പി​ന്നെ എ​ങ്ങ​നെ മാം​സം ‎കൊ​ണ്ട് പൊ​തി​യു​ന്നു​വെ​ന്നും’. ഇ​ങ്ങ​നെ സ​ത്യം ‎വ്യ​ക്ത​മാ​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു- ‘അ​ല്ലാ​ഹു ‎എ​ല്ലാ​റ്റി​നും ക​ഴി​വു​റ്റ​വ​നാ​ണെ​ന്ന് ഞാ​ന​റി​യു​ന്നു’(​വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ൻ 2:259).