മറ്റുള്ളവർ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു​വെന്ന്​ അന്വേഷിക്കാറു​ണ്ടോ..

ദോഹയിൽ വന്നിട്ട്​ ഏകദേശം 30 വർഷമായി. നാട്ടിലും പ്രവാസഭൂമിയിലും ആയി എത്രയെത്ര നോമ്പുകാലങ്ങൾ കടന്നുപോയിരിക്കുന്നു. ആദ്യകാലങ്ങളെക്കാൾ പുതിയ ഒാരോ നോമ്പുകാലത്തിനും കൂടുതൽ അ​നുഭവങ്ങൾ ഉണ്ടായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. മാധ്യമ രംഗത്ത്​ പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനാൽ അതിനുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ ഏറെയാണ്​. ഒരുകാലഘട്ടത്തിൽ കൂടുതൽ ഇഫ്​ത്താറുകളിൽ പ​െങ്കടുക്കാൻ സാധിച്ചിരുന്നു. പുതുമയുള്ള വിഭവങ്ങൾ, ഇഫ്​ത്താറുകളിലൂടെ പരിചയപ്പെടുന്ന അനേകം സൗഹൃദങ്ങൾ, പിന്നീട്​ അവയുടെ പുതുക്കലുകൾ. അതെല്ലാം ത്രസിപ്പിക്കുന്ന അനുഭവങ്ങളും ഒാർമ്മകളുമാണ്​. 20 വർഷത്തോളമായി കുടുംബവുമായി കഴിയുകയാണ്​ ഞാനിവിടെ. അതിനാൽ കുടുംബത്തിനൊപ്പം നോമ്പ്​ തുറക്കാൻ  സാധിക്കാറുണ്ട്​. എന്നാൽ ബാച്ചിലറായി കഴിഞ്ഞ കാലത്ത്​ നോമ്പ്​ തുറക്കലുകളും അത്താഴവും എല്ലാം എങ്ങനെയെങ്കിലും അങ്ങ്​ നടക്കും എന്നായിരുന്നു സ്ഥിതി. ചിലപ്പോൾ സ്വന്തമായി ഉണ്ടാക്കും. അല്ലെങ്കിൽ ഹോട്ടലുകളെയോ മെസ്സുകളയോ ആശ്രയിച്ചായിരുന്നു. അത്തരത്തിൽ ഒരു അനുഭവം ഒാർക്കുന്നു. ഞാൻ ദോഹയിൽ വന്നകാലമായിരുന്നു അത്​. ഒരു സ്​റ്റുഡിയോയിൽ ഫോ​േട്ടാഗ്രാഫറായി ​ജോലി ആരംഭിച്ചു. റമദാനിൽ എനിക്ക്​ ഒറ്റ ഡ്യൂട്ടിയായതുകൊണ്ട്​ നോമ്പ്​ തുറക്കലും മറ്റും സ്​റ്റുഡിയോയിൽ തന്നെയായിരുന്നു. അതിനു ആശ്രയിച്ചിരുന്നത്​ ഞങ്ങളുടെ അടുത്തുള്ള ഒരാളെയായിരുന്നു. അയ്യാൾ ദൂരെയുള്ള ഹോട്ടലിൽ നിന്ന്​ ഭക്ഷണം വാങ്ങിക്കൊണ്ടുത്തരും. അതിന്​ ചെറിയ പ്രതിഫലം നൽകുകയും ചെയ്യും. ഒരു ദിവസം പതിവ്​പോലെ നോ​െമ്പടുത്ത്​ ജോലി ചെയ്യു​േമ്പാൾ  പതിവിലും കൂടുതൽ വിശപ്പും ക്ഷീണവും അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു. 

എത്രയും വേഗം മഗ്​രിബ്​ ബാങ്ക്​ വിളികേൾക്കാൻ മനസ്​ കൊതിച്ചു. സമയം ഇഴഞ്ഞുനീങ്ങുന്നപോലെ. ഒടുവിൽ ബാങ്ക്​ വിളിച്ചു. ​േനാമ്പ്​ തുറക്കാൻ ഒരു കാരക്ക പോലും ഇല്ല. ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവരുന്നയാളെ വിളിക്കാൻ ഇന്നത്തെ പോലെ മൊബൈൽ ​േഫാണുമില്ല. ഞാൻ വെള്ളം മാത്രം കുടിച്ച്​ വിശപ്പടക്കി. ദേഷ്യവും സങ്കടവും എല്ലാം വന്നു. അടുത്ത ഡ്യൂട്ടിക്ക്​ ആൾ എത്തിയ​േപ്പാൾ എ​​െൻറ ഭാവമാറ്റം കണ്ട്​ അമ്പരന്ന്​ കാര്യം അന്വേഷിച്ചു. അപ്പോഴാണ്​ ഞാൻ നോമ്പ്​ തുറക്കാൻ ഭക്ഷണം കിട്ടാത്ത കാര്യം പറഞ്ഞത്​. അപ്പോഴാണ്​ സഹപ്രവർത്തകൻ അത്​  പറഞ്ഞത്​. ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവരാമെ​േന്നറ്റിരുന്ന ആൾ അയ്യാളുടെ മുറിയിൽ പനിച്ച്​ വിറച്ച്​ കിടക്കുകയാണത്രെ. സ്വന്തമായി ആശുപത്രിയിൽ പോകാനുള്ള ആരോഗ്യാവസ്ഥ ​േപാലുമില്ലാതെ. ​െപ​െട്ടന്ന്​ അയ്യാൾ ഭക്ഷണം എന്തെങ്കിലും കഴിച്ചിട്ടുണ്ടാകുമോ എന്ന ചിന്ത എനിക്കുണ്ടായി. ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന പനിയുമായി കിടക്കുന്ന ’ആ മനുഷ്യന്​ അൽപ്പം ചൂട്​ വെള്ളം കൊടുക്കാൻ പോലും ആരുമി​ല്ലന്ന സത്യം അറിഞ്ഞപ്പോൾ എ​​െൻറ വിശപ്പ്​ ആവിയായിപ്പോയി.  എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ്​ ഞാൻ. എനിക്ക്​ ഭക്ഷണവുമായി വരാമെന്നേററ അയ്യാൾ വരാതിരുന്നപ്പോൾ കടുത്ത ദേഷ്യം തോന്നി. വെറുപ്പോടെ ചിന്തിച്ച​ു. എന്നാൽ ഇന്നലെ  വരെ എനിക്ക്​ ഭക്ഷണം കൊണ്ടുവന്നയാളാണ്​, ഇന്ന്​ അയ്യാൾക്ക്​ എന്താണ്​ സംഭവിച്ചത്​, എന്തെങ്കിലും ആപത്ത്​ പിണഞ്ഞു​േവാ എന്ന്​ ചിന്തിക്കാൻ പോലും ഞാൻ തയ്യാറായില്ല. സ്വാർത്ഥതയുടെ അംശം എത്രയോ എന്നിൽ കൂടുതലാണ്​ എന്ന തോന്നൽ ഏറെ കുറ്റബോധവും ഉണ്ടാക്കി.

റമദാൻ ഇത്തരത്തിലുളള തിരിച്ചറിയലുകൾ കൂടി നമുക്ക്​ നൽകുന്നുണ്ട്​. റമദാനിൽ ഞാൻ നോമ്പ്​ തുറക്കുന്നതിന്​ മുമ്പ്​ മറ്റുള്ളവരുടെ കാര്യത്ത ക​ുറിച്ചും ചിന്തിക്കാനും അവർക്ക്​ നോമ്പ്​ തുറക്കാനുള്ള സാഹചര്യമുണ്ടോ എന്ന്​ അന്വേഷിക്കാനും ഇപ്പോൾ ഞാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്​. സ്വന്തം വയർ നിറക്കുന്നതിന്​ മുമ്പ്​ ഒരാ​േളാടെങ്കിലും  അന്നപാനീയങ്ങൾ കഴിക്കുന്നുണ്ടോ എന്ന്​ എന്നെ കൊണ്ട്​ കഴിയുന്ന തരത്തിൽ അന്വേഷിക്കാൻ ഇൗ സംഭവംമൂലം സാധിച്ചു. കൂട്ടത്തിൽ ഒരുകാര്യം കൂടി. ഇൗ സംഭവകഥയിൽ പറഞ്ഞ ആ സുഹൃത്ത്​ ഇന്നില്ല. റമദാനിലെ എ​​െൻറ പ്രാർത്ഥനകൾ അ​േദ്ദഹത്തിനും കൂടി ഉള്ളതാണ്​.