പ്ര​ണ​യ​വി​ത്ത്

ഒ​ന്ന്

ഇ​രു​ട്ട് നി​റ​ഞ്ഞ ആ ​മു​റി​യി​ൽ ഒ​രു കൈ ​ത​​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് നീ​ളു​ന്ന​ത് പോ​ലെ. ‘നി​ങ്ങ​ൾ വ​ന്നു​വോ? എ​ന്തി​ന് വ​ന്നു? നി​ങ്ങ​ൾ വ​ര​രു​താ​യി​രു​ന്നു..’ കി​ട​ക്ക​യി​ൽ അ​വ​ൾ അ​തും പ​റ​ഞ്ഞ്​ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു. നീ​ണ്ട മ​റ്റൊ​രു ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​നു​ശേ​ഷം വീ​ണ്ടും ഉ​ണ​ർ​ന്നു. വെ​യി​ൽ​നാ​ള​ങ്ങ​ൾ ജ​ന​ൽ​ക്ക​മ്പി​ക​ളി​ലൂ​ടെ ഇ​ഴ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന്​ അ​വ​ളെ പു​ണ​ർ​ന്നു. ക​ണ്ണു​ക​ൾ വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ക​ട്ടി​ലി​​ന്റെ ഒ​രു വ​ശ​ത്തി​രു​ന്ന് അ​ടു​ത്തു​ള്ള മേ​ശ​യി​ലെ ജ​ഗ്ഗി​ൽ നി​ന്നും ഒ​രു ക​വി​ൾ വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചു. മാ​സ​ത്തി​ൽ ഒ​രി​ക്ക​ൽ ത​ന്നെ ക​ട​ന്നാ​ക്ര​മി​ക്കു​ന്ന ത​ല​വേ​ദ​ന ഇ​ന്ന് സ​ഹി​ക്ക വ​യ്യ. വീ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ൽ ആ​രെ​ങ്കി​ലും മ​രു​ന്ന് എ​ടു​ത്ത് ത​ന്നേ​നെ.. നെ​റ്റി ത​ട​വി​യേ​നെ.. ചാ​യ ഇ​ട്ടേ​നെ.. ആ​രോ ക​ത​കി​ൽ മു​ട്ടി. ‘അ​ഭി...’ അ​വ​ൾ ഉ​രു​വി​ട്ടു. ‘അ​ഭി..​എ​ന്താ വൈ​കി​യെ.. എ​ന്നെ മ​റ​ന്നു​വോ.. ഞാ​ൻ കാ​ത്തി​രു​ന്ന് മു​ഷി​ഞ്ഞു.. വ​ല്ലാ​തെ’

ര​ണ്ട്

‘ഹി​ബ... എ​ന്താ ഇ​വി​ടെ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക്?’ ചി​ന്ത​ക​ൾ ക​ട്ട​പി​ടി​ച്ച അ​വ​ളു​ടെ മ​ന​സ്സി​നെ അ​ഭി ഉ​ണ​ർ​ത്തി. ‘വെ​റു​തെ. ഞാ​ൻ ഓ​രോ​ന്നും വെ​റു​തെ ചി​ന്തി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.’ അ​വ​ൾ ചി​രി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. ‘പ​ഴ​യ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പോ​ഴും ഓ​ർ​ക്കാ​റു​ണ്ടോ?’ അ​വ​​ന്റെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് മ​റു​പ​ടി​യി​ല്ലാ​തെ അ​വ​ൾ മ​റ്റെ​വി​ടേ​ക്കോ ക​ണ്ണു​ന​ട്ടു. അ​വ​ൻ അ​വ​ളെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. അ​വ​​ന്റെ കൈ​ക​ൾ ഇ​പ്പോ​ഴും ത​ണു​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്ന്​ അ​വ​ളോ​ർ​ത്തു. പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഹി​ബ​യു​ടെ മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് ത​​ന്റെ ആ​ദ്യ​നാ​ളു​ക​ൾ ഓ​ടി​വ​ന്നു. താ​ൻ അ​ഭി​യോ​ടൊ​പ്പം പു​ന​ർ​ജ​നി​ച്ച ആ​ദ്യ​നാ​ളു​ക​ൾ. അ​വ​രു​ടെ പ്ര​ണ​യ​ത്തി​​ന്റെ പി​റ​ന്നാ​ളാ​യി​രു​ന്നു അ​ന്ന്. മ​റ്റാ​ർ​ക്കും കാ​ണാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത ര​ണ്ട് പ്ര​ണ​യി​താ​ക്ക​ൾ ഒ​രേ ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ എ​ന്ന വ​ണ്ണം മ​റ്റാ​രെ​യും വ​ക വെ​ക്കാ​തെ ഒ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്നു.

എ​ല്ലാം അ​വ​ള​ന്നോ​ർ​ത്തു. ആ​ദ്യ​മാ​യി ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഉ​ട​ക്കി​യ​തും... സം​സാ​രി​ച്ച​തും... അ​വ​​ന്റെ ത​ണു​ത്ത കൈ​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ളെ ആ​ദ്യം സ്പ​ർ​ശി​ച്ച​തും എ​ല്ലാം മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് ഓ​രോ​ന്നാ​യി വ​രു​ന്നു​ണ്ടി​പ്പോ​ൾ. അ​വ​ൻ ആ​ദ്യ​നാ​ളു​ക​ളി​ൽ ത​​ന്റെ അ​രി​കി​ൽ വ​രു​മ്പോ​ൾ വാ​ക്കു​ക​ൾ വ​ര​ണ്ടു​പോ​യ​തും... ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഉ​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഹൃ​ദ​യ​മി​ടി​പ്പ് കൂ​ടി​യ​തും എ​ല്ലാം... അ​വ​ൻ തൊ​ടു​മ്പോ​ൾ ത​​ന്റെ കാ​ഴ്ച​യെ​ത്തു​ന്ന അ​ത്ര​യും ചു​റ്റ​ള​വി​ൽ പൂ​ക്ക​ൾ പി​റ​ന്നു... പൂ​മ്പാ​റ്റ​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞു... അ​വ​ക​ൾ പൂ​ക്ക​ളെ ചും​ബി​ച്ചു... അ​വ​ർ... ര​ണ്ട് പ്ര​ണ​യി​താ​ക്ക​ൾ അ​തി​ലൂ​ടെ കൈ​ക​ൾ കോ​ർ​ത്ത് ന​ട​ന്ന​ക​ന്നു. അ​ന​ശ്വ​ര​മാ​യ പ്ര​ണ​യ​പ്പൂ​ന്തോ​പ്പി​ൽ മ​ഴ ആ​സ്വ​ദി​ച്ച് അ​വ​ർ ഒ​രു​മി​ച്ച് നീ​ങ്ങി. അ​തൊ​രു മാ​ണി​ക്യ​മ​ഴ​യാ​യി​രു​ന്നു. വാ​സ​ന​മ​ഴ​യാ​യി​രു​ന്നു.

മൂ​ന്ന്

കു​റ​ച്ച് വ​ർ​ഷം മു​മ്പ് കോ​ള​ജ് മാ​സി​ക​യു​ടെ പ്ര​കാ​ശ​ന ദി​വ​സ​മാ​ണ്​ അ​വ​രാ​ദ്യ​മാ​യി ക​ണ്ടു​മു​ട്ടു​ന്ന​ത്. അ​തി​ൽ ഹി​ബ കു​റി​ച്ച ഒ​രു ക​വി​ത​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​ക​വി​ത​യു​ടെ ആ​ശ​യം അ​ഭി വ​ര​ച്ച​തി​നാ​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ ഒ​രു കൂ​ടി​ക്കാ​ഴ്ച സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ച​ത്. അ​ന്നാ​ണ​വ​ൾ അ​വ​നെ കു​റി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​ത് പോ​ലും. താ​ൻ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ്ട​തെ​ങ്ങ​നെ ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ഇ​ത്ര ഭം​ഗി​യാ​യി വ​ര​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​ന്നു? അ​വ​ളോ​ർ​ത്തു. അ​ന്ന് കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​വെ​ട്ടി​ച്ച് കു​റ​ച്ചു​ദൂ​രം മാ​റി നി​ന്നാ​ണ് സം​സാ​രി​ച്ച​ത്. അ​വ​ർ​ക്ക് ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു... കാ​ര​ണം അ​വ​ർ​ക്ക് ചു​റ്റി​നു​മു​ള്ള​വ​ർ ന​ല്ല ഭാ​വ​നാ​ശാ​ലി​ക​ളും ക​ഥ​ക​ൾ നെ​യ്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​ണ്. ഒ​രു കാ​മ്പ​സ്​ ക​ഥ​യു​ടെ ക​ഥാ​പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളാ​യി ഉ​ട​ലെ​ടു​ക്കാ​ൻ അ​ന്ന​വ​ർ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘ഹി​ബ... ന​ല്ല​യെ​ഴു​ത്താ​ണ് ത​​ന്റേ​ത്. ഏ​റെ ഇ​ഷ്​​ട​മാ​യി.. ക​വി​ത​യെ...’ അ​വ​ൻ അ​ത് പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ അ​വ​നി​ൽ നി​ന്നും മു​ഖം തി​രി​ച്ചു. സ​ന്തോ​ഷം ഒ​തു​ക്കി. അ​ഭി... നെ​രൂ​ദ​യു​ടെ ക​വി​ത​ക​ളെ ഇ​ഷ്​​ട​പ്പെ​ടു​ന്ന​വ​ൻ... ഇ​പ്പോ​ൾ ത​​ന്റെ​യും... ആ ​വെ​ള്ളാ​രം ക​ണ്ണു​ക​ൾ... ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ തെ​ളി​യു​ന്ന നു​ണ​ക്കു​ഴി... ​ജെ​ൽ പു​ര​ട്ടി​യൊ​തു​ക്കി​യ ത​ല​മു​ടി... എ​ല്ലാം അ​വ​നി​ലേ​ക്ക് ആ​ക​ർ​ഷി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​നു​ള്ള​ത്. പു​തി​യ പു​തി​യ പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ൾ മൊ​ട്ടി​ട്ട് ക്ഷ​ണ​നേ​രം കൊ​ണ്ട് വി​രി​ഞ്ഞ് ഉ​ല്ല​സി​ച്ചു. അ​ന്ന് രാ​ത്രി അ​വ​ൾ ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ് ആ​ലോ​ചി​ച്ചു... അ​വ​ൻ എ​ന്താ പ​റ​ഞ്ഞെ... ആ​ഹ്... ന​ല്ല​യെ​ഴു​ത്ത്... ഏ​റെ... ഇ​ഷ്​​ട​മാ​യി. അ​വ​ൾ ചി​രി​ച്ചു.

അ​ടു​ത്തു​ള്ള ഒ​രു ത​ല​യ​ണ​യെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ചു. ‘ടീ​ച്ച​റേ അ​വ​നെ ഓ​ർ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ വ​ല്ല പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യു​മു​ണ്ടോ?’ ഒ​രു മ​ത​പ​ഠ​ന കോ​ഴ്സി​ൽ വെ​ച്ച് ത​​ന്റെ അ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന പെ​ൺ​കു​ട്ടി ചോ​ദി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​വ​ൾ​ക്ക് കു​സൃ​തി തോ​ന്നി. ഇ​രു​ട്ടു​വീ​ണ മു​റി​യി​ൽ മെ​ല്ലെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ കാ​ഴ്ച​യെ തേ​ടി. അ​ഭി പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം വീ​ണ്ടും അ​വ​ൾ ഉ​രു​വി​ട്ട് പ​റ​ഞ്ഞു. ഒ​ടു​വി​ൽ ത​ള​ർ​ന്നു​റ​ങ്ങി... ഇ​നി ഉ​റ​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത രാ​ത്രി​ക​ളു​ടെ തു​ട​ക്ക​മാ​ണ് എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. അ​വ​ളു​ടെ ഓ​രോ ച​ല​ന​വും നോ​ട്ട​വും സം​സാ​ര​വു​മെ​ല്ലാം അ​ഭി​ക്ക് വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ അ​ടു​ത്തു. ഒ​രു​പാ​ടൊ​രു​പാ​ട് അ​ടു​ത്തു. അ​വ​ൾ അ​വ​നി​ലും അ​വ​ൻ അ​വ​ളി​ലു​മാ​യി അ​ലി​ഞ്ഞു​ചേ​ർ​ന്നു.

ര​ണ്ടാ​ളും ഒ​രേ ആ​ത്മാ​വാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു. അ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഒ​രു പ്ര​ണ​യ​വി​ത്ത് പ്ര​സ​വ​വേ​ദ​ന കൊ​ണ്ട് മ​ണ്ണി​ന​ടി​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് ക​ര​ഞ്ഞു. ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ലൂ​ടെ മു​ള​ച്ച്... വ​ള​ർ​ന്ന്... അ​തേ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ത​ന്നെ വീ​ണ്ടും മൊ​ട്ടി​ട്ടു. അ​ത് പ​തി​യെ ഒ​രു വൃ​ക്ഷ​മാ​യി മാ​റി. ചി​ല്ല​ക​ൾ കു​ട പോ​ലെ വി​ട​ർ​ത്തി. അ​തി​​ന്റെ പാ​തി​മു​ള​ച്ച വേ​രു​ക​ൾ പ​ട​ർ​ന്നു... ആ ​പ്ര​ണ​യ​മ​രം നി​റ​യെ ചു​വ​ന്ന പൂ​ക്ക​ൾ ചൂ​ടി. അ​വ​ർ അ​തി​​ന്റെ ത​ണ​ലി​ൽ ഇ​ണ​ക്കു​രു​വി​ക​ളെ പോ​ലെ കു​റു​കി. അ​വ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ൽ കാ​ല​ങ്ങ​ളോ​ളം പ​ട​ർ​ന്നു​കി​ട​ന്ന ഒ​ന്നാ​യി പ്ര​ണ​യം രൂ​പം​കൊ​ണ്ടു.

ഹി​ബ​യെ​ഴു​തി​യ ക​വി​ത​ക​ളി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തെ ഏ​തോ ഭീ​ക​രാ​നു​ഭ​വ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ വ​ന്ന് തി​ര​ക്കി​യ​പ്പോ​ഴും അ​ഭി അ​തി​നെ കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. അ​വ​ൻ അ​വ​ളെ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ആ​രാ​ധി​ച്ചി​രു​ന്നു. സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി പ​ഠി​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​തും പ​റ​യാ​ത്ത​തു​മെ​ല്ലാം അ​വ​ന് ഒ​രേ പോ​ലെ​യാ​ണ് എ​ന്ന​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി​യ നി​മി​ഷം. ഹി​ബ തു​ട​ങ്ങി​വെ​ക്കു​ന്ന വ​രി​ക​ൾ പൂ​ർ​ത്തീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ അ​ഭി​ക്ക് ക​ഴി​ഞ്ഞു... നേ​രെ തി​രി​ച്ചും... അ​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ൽ... എ​ല്ലാം... അ​ങ്ങ​നെ ആ​യി​രു​ന്നു.

നാ​ല്

അ​ന്ന് താ​ൻ ഒ​ന്നാം ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​ന്നു. വൈ​കു​ന്നേ​രം സ്കൂ​ൾ യൂ​നി​ഫോം മാ​റ്റി പെ​റ്റി​ക്കോ​ട്ടും ധ​രി​ച്ച് എ​ന്നും ക​ളി​ക്കാ​ൻ പോ​കാ​റു​ള്ള വീ​ട്ടി​ൽ പ​തി​വു​തെ​റ്റാ​തെ പോ​യി. അ​ഞ്ചി​ലോ ആ​റി​ലോ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന ത​​ന്റെ ക​ളി​ക്കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന് പെ​​ട്ടെ​ന്ന് ത​ന്നെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ തോ​ന്നി​യ ഒ​രു ത​രം ആ​വേ​ശം. അ​വ​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളാ​ണ് ആ​ദ്യം അ​വ​​ന്റെ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യെ വ​ഞ്ചി​ച്ച​ത്. വെ​റും ആ​റ് വ​യ​സ്സ് പ്രാ​യ​മു​ള്ള അ​വ​ളോ​ട് ആ​റാം ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​ന്ന​വ​ന് തോ​ന്നി​യ​തി​നെ​യും പ്ര​ണ​യം എ​ന്ന് വി​ളി​ക്കാ​മോ? അ​തെ​ന്ത് ത​രം പ്ര​ണ​യ​മാ​ണ്? അ​വ​​ന്റെ വി​യ​ർ​ത്ത നെ​റ്റി... രൂ​ക്ഷ​മാ​യ നോ​ട്ടം.. അ​വ​ളി​ലേ​ക്ക് അ​ടു​ക്കു​ന്ന കൈ​ക​ൾ... എ​ല്ലാം അ​വ​ളെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. വീ​ട്ടി​ൽ പോ​ണ​മെ​ന്ന​വ​ൾ കെ​ഞ്ചി​യി​ട്ടും അ​വ​നി​ൽ ഉ​ണ​ർ​ന്ന പി​ശാ​ച് അ​ട​ങ്ങി​യി​ല്ല. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തെ ആ ​ഭീ​ക​രാ​നു​ഭ​വം അ​വ​ളെ ഒ​രു നി​ഴ​ലെ​ന്ന​വ​ണ്ണം പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു. അ​ഭി​ക്ക് ഒ​രു​പ​ക്ഷേ എ​ല്ലാം അ​റി​യാ​മാ​യി​രി​ക്കാം.. അ​വ​ൻ ചോ​ദി​ക്കി​ല്ല.. അ​വ​ളെ വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കി​ല്ല.

അ​ഞ്ച്

അ​വ​ൻ വീ​ണ്ടും എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ പ​റ​യു​ന്നു​ണ്ട്. ത​ന്നെ നെ​ഞ്ചോ​ട് ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ച് ത​ല​മു​ടി​യി​ലൂ​ടെ കൈ​ക​ളോ​ടി​ച്ച് നെ​റ്റി​യി​ൽ ചും​ബി​ച്ചു. ഹി​ബ​യി​ലെ പെ​ണ്ണ് വീ​ണ്ടും ഉ​ണ​രു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. ഈ​യി​ട​യാ​യി​ട്ട് അ​ഭി ത​ന്നെ ഒ​രു ല​ഹ​രി​യാ​യി ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന​ത് പോ​ലെ. എ​ന്തി​നും ഏ​തി​നും വാ​ശി... ദേ​ഷ്യം.

ചി​ല സു​ഖ​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി മാ​ത്രം ത​​ന്റെ​യ​ടു​ക്ക​ൽ ന​ല്ല വാ​ക്കു​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ് സ​മീ​പി​ക്കു​ന്നു. അ​വ​ൾ സ്വ​യം സ​മ​ർ​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എ​ത്ര​യോ ത​വ​ണ അ​ഭി​യു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് കീ​ഴ​ട​ങ്ങി. ത​​ന്റെ അ​ഭി​മാ​നം അ​വ​​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ മു​ട്ടു​കു​ത്തി​വീ​ണ നി​മി​ഷം. താ​ൻ ത​ന്നെ ബ​ലി​കൊ​ടു​ത്ത നി​മി​ഷം... അ​വ​ളൊ​രു വ​ലി​യ ഇ​രി​മ്പി​ൻ​ക്കൂ​ട്ടി​ലാ​ണെ​ന്ന​വ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. അ​തി​​ന്റെ താ​ക്കോ​ലോ... അ​വ​​ന്റെ കൈ​യി​ൽ!

അ​ന്ന് ക​ണ്ട് മി​ണ്ടി​യ ശേ​ഷം യാ​ത്ര​പോ​ലും പ​റ​യാ​തെ അ​ഭി പ​ഠ​നം പാ​തി​വ​ഴി​യി​ൽ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് ത​ന്നെ പി​രി​ഞ്ഞ് മ​റ്റെ​വി​ടെ​യോ പോ​യി. ഒ​രു​പാ​ടു​നാ​ൾ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ചു... അ​യ​ച്ച മെ​സേ​ജു​ക​ൾ ക​ണ്ടി​ട്ടു​കൂ​ടി​യി​ല്ല. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, അ​വ​നെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും? ഹി​ബ ആ​കെ മാ​റി.. അ​വ​​ന്റെ ചി​ന്ത​ക​ൾ.. ഓ​ർ​മ​ക​ൾ.. ആ ​വെ​ള്ളാ​രം ക​ണ്ണു​ക​ൾ എ​ല്ലാം ത​ന്നെ അ​വ​ളെ ക്ഷീ​ണി​ത​യാ​ക്കി. അ​വ​ൾ പൊ​ട്ടി​ക്ക​ര​ഞ്ഞു.. ചി​ല​പ്പോ​ൾ പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ച്ചു.. അ​വ​ൾ​ക്ക് ഭ്രാ​ന്ത് പി​ടി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു... ‘അ​ഭി..’ അ​വ​ൾ തേ​ങ്ങി, ഒ​ടു​വി​ൽ ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്ക്​ വ​ഴു​തി.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ദുഃ​ഖ​നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളി​ൽ നി​ന്നു​മു​ള്ള ഒ​ളി​ച്ചോ​ട്ടം. അ​ഭി അ​ടു​ത്തി​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോ​ൾ നെ​രൂ​ദ​യു​ടെ ക​വി​ത​ക​ൾ​ക്ക്‌ ജീ​വ​ൻ വ​റ്റു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ൾ​ക്ക്‌ അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു... ത​​ന്റെ സം​സാ​രം കേ​ൾ​ക്കാ​ൻ ന​ല്ല ഭം​ഗി​യാ​ണെ​ന്ന​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ നി​മി​ഷം... ഹി​ബ എ​ന്ന് വി​ളി​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​തി​ന് എ​ന്തെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്തൊ​രു പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യാ​യി​രു​ന്നു... താ​ൻ പോ​ലും അ​റി​യാ​തെ ത​​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്ന് അ​തി​ലു​ള്ള എ​ല്ലാം വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്ത​തും...

ത​ന്നെ ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ൻ ത​ന്നെ തി​ര​ക്കു​ന്ന​തും... എ​ല്ലാം അ​വ​ൾ​ക്ക് ഒ​ന്നു​കൂ​ടി അ​നു​ഭ​വി​ക്കാ​ൻ കൊ​തി. ഒ​രു മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യ സ്വ​പ​നം ക​ണ്ട് തീ​രും മു​മ്പേ ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ നി​ന്നാ​രോ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​പി​ച്ച​തു​പോ​ലെ. അ​ങ്ങ​നെ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ക​ട​ന്നു​പോ​യി. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ആ​ഴ്ച​ക​ളാ​യി... ആ​ഴ്ച​ക​ൾ വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി മാ​റി. കാ​ല​മാ​കു​ന്ന ക​ട​ലി​ൽ ആ​ഴ്ന്നി​റ​ങ്ങി അ​വി​ടെ നി​ന്ന് ഒ​രു​പാ​ട് ദൂ​രം നീ​ന്തി. എ​ത്ര ദൂ​രം നീ​ന്തി എ​ന്ന് നി​ശ്ച​യ​മി​ല്ല.. ക​ര കാ​ണു​ന്ന​തു​വ​രെ. അ​ത്ര​മാ​ത്രം. ഒ​രു ഹൃ​ദ​യ​മി​ടി​പ്പ് അ​വ​നാ​യി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​വ​ൻ അ​റി​യു​ന്നു​ണ്ടാ​വു​മോ? എ​ന്തോ തി​രി​കെ അ​വ​ൻ മ​ട​ങ്ങി​വ​രും എ​ന്നു​ള്ള പ്ര​തീ​ക്ഷ മ​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി.

ആ​റ്

അ​വ​ൻ ത​ന്നെ മ​റ​ന്നു​കാ​ണു​മോ? ത​ന്നെ എ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ൻ ഓ​ർ​ത്തി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മോ? സു​ന്ദ​ര​മാ​യ നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളെ​ങ്കി​ലും? അ​തോ ത​ന്നെ വെ​റു​ത്തു തു​ട​ങ്ങി​യോ? ഒ​രു റോ​സാ​പ്പൂ വാ​ടി അ​ന്ത്യ​ശ്വാ​സം വ​ലി​ച്ച് നി​ലം പ​തി​ച്ച് കി​ട​ന്നു. ത​​ന്റെ പ്ര​ണ​യം പോ​ലെ. അ​ഭി പോ​യേ​പി​ന്നീ​ട് ത​​ന്റെ മ​ന​സ്സ് നൂ​ലു​പൊ​ട്ടി​യ ഒ​രു പ​ട്ടം പോ​ലെ​യാ​ണ്.

അ​ഭി​യെ ക​ണ്ടു​വെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ൻ ത​ന്നെ ശ​കാ​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ് ചെ​യ്ത​ത്. അ​വ​ൻ എ​ന്താ പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? അ​വ​ളോ​ർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.. ആ​ഹ് അ​വ​ന​ത് കു​ട്ടി​ക്ക​ളി​യാ​യി​ട്ടേ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ളൂ എ​ന്ന്! പ​ക്ഷേ ത​നി​ക്ക​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നോ? അ​ഭി മ​രി​ച്ചെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നേ​ൽ അ​വ​ൾ ഇ​ത്ര​യും വി​ഷ​മി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. കാ​ര​ണം, അ​തി​ലൊ​ര​വ​സാ​നം ഉ​ണ്ട്.. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ, ഇ​നി​യു​മ​വ​ൾ കാ​ത്തി​രു​ന്നേ​ക്കാം. അ​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്, ന​മു​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലാ​ത്ത ന​മ്മു​ടേ​ത​ല്ലാ​ത്ത​തി​​ന്റെ പി​ന്നി​ലോ​ടാ​ൻ അ​നു​സ​ര​ണ​യി​ല്ലാ​ത്ത മ​ന​സ്സ് പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കും. വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും.

ഏ​ഴ്

ക​ത​കു തു​റ​ന്ന് ഡോ​ക്ട​റും ന​ഴ്സും അ​ക​ത്തേ​ക്ക് പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു. അ​വ​ൾ ഭ​യ​ന്നു. അ​ല​ർ​ച്ച, ക​ര​ച്ചി​ൽ. മ​രു​ന്ന് ബ​ല​മാ​യി കൊ​ടു​ത്ത​തി​നു​ശേ​ഷം അ​വ​ർ മ​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, ചി​ല രൂ​പ​ങ്ങ​ൾ... സം​സാ​ര​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ൾ​ക്ക്​ അ​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ടു. ആ​രൊ​ക്കെ​യോ ത​​ന്റെ അ​ടു​ക്ക​ൽ വ​രു​ന്നു... ത​ന്നോ​ടെ​ന്തോ മി​ണ്ടു​ന്നു... ത​​ന്റെ മേ​നി​യെ ത​ട​വു​ന്നു... അ​വ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു, ‘എ​​ന്റെ അ​ഭി​യെ ക​ണ്ടോ?’ അ​വ​ളു​ടെ മു​റി​വു​ക​ൾ ആ​റു​ന്നി​ല്ല, അ​ത് നീ​റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. വീ​ണ്ടും ഒ​രു മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ഴു​തി. ആ ​പ്ര​ണ​യ​വി​ത്ത് ഒ​രു വി​ഷ​വി​ത്താ​യി​രു​ന്നു.