റ​മ​ദാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​ടെ മാ​സം

“എ​െ​ൻ​റ ദാ​സ​ന്മാ​ര്‍ എ​ന്നെ​പ്പ​റ്റി നി​ന്നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ (പ​റ​യു​ക); ഞാ​ന്‍ അ​ടു​ത്തു​ത​ന്നെ​യു​ണ്ട്. എ​ന്നോ​ടു പ്രാ​ര്‍ഥി​ക്കു​ന്ന​വ​െ​ൻ​റ പ്രാ​ര്‍ഥ​ന​ക്ക് ഞാ​നു​ത്ത​രം ന​ല്‍കും. അ​തി​നാ​ല്‍ അ​വ​രെ​െ​ൻ​റ വി​ളി​ക്കു​ത്ത​രം ന​ല്‍ക​ട്ടെ; എ​ന്നി​ല്‍ വി​ശ്വ​സി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യ​ട്ടെ. അ​വ​ര്‍ നേ​ര്‍വ​ഴി​യി​ലാ​യേ​ക്കാം’’(​അ​ൽ ബ​ഖ​റഃ 186).

ഖു​ർ​ആ​നി​ൽ റ​മ​ദാ​നി​നെ​യും നോ​മ്പി​നെ​യും പ​രാ​മ​ർ​ശി​െ​ക്ക, വി​ശ്വാ​സി​ക്ക് ന​ൽ​കു​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യാ​ണി​ത്. അ​ല്ലാ​ഹു സ​മീ​പ​ത്തു​ത​ന്നെ​യു​ണ്ടെ​ന്നും ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ താ​മ​സം​വി​നാ ഫ​ലം ല​ഭി​ക്കു​മെ​ന്നു​മു​ള്ള പ്ര​തീ​ക്ഷ. ദൈ​വ​ധി​ക്കാ​രം പ്ര​വ​ർ​ത്തി​ക്കു​ക​യും തി​ന്മ​ക​ളി​ൽ വ്യാ​പൃ​ത​രാ​വു​ക​യും ചെ​യ്ത​വ​ർ​ക്കു​പോ​ലും അ​ല്ലാ​ഹു​വി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചു​ചെ​ല്ലാ​നു​ള്ള സു​വ​ർ​ണാ​വ​സ​ര​മാ​ണ് റ​മ​ദാ​ൻ. ചെ​യ്തു​പോ​യ പാ​പ​ങ്ങ​ളി​ൽ പ​ശ്ചാ​ത്ത​പി​ച്ചും പു​ണ്യ​ക​ർ​മ​ങ്ങ​ൾ ചെ​യ്തും സ​ഹ​ജീ​വി​ക​ളെ സ​ഹാ​യി​ച്ചും ദൈ​വ​പ്രീ​തി​യും സ്വ​ർ​ഗ​വും നേ​ടി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ റ​മ​ദാ​നെ​ക്കാ​ൾ ന​ല്ല മ​റ്റൊ​ര​വ​സ​ര​മി​ല്ല.

ലോ​ക​ത്ത് ധാ​ർ​മി​ക​ശ​ക്തി​യു​ടെ വി​ജ​യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച പ്ര​തീ​ക്ഷ​യും ന​ൽ​കു​ന്നു​ണ്ട് റ​മ​ദാ​ൻ. ബ​ദ്​​റി​ലെ വി​ജ​യ​വും മ​ക്ക വി​ജ​യ​വും റ​മ​ദാ​നി​ലാ​യി​രു​ന്നു​വ​ല്ലോ. ഖു​ർ​ആ​ൻ മ​നു​ഷ്യ​നെ ധ​ർ​മാ​നു​ഷ്​​ഠാ​ന​ത്തി​ന് പ്രേ​രി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം പ്ര​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ര​ണ്ട് വാ​ക്കു​ക​ളു​ണ്ട്​ ‘ഖൗ​ഫ്, റ​ജാ​അ്​’. ഭ​യം,  പ്ര​തീ​ക്ഷ എ​ന്ന് പ​രി​ഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്താം. ആ​ത്മാ​ർ​ഥ​മാ​യി ക​ഠി​നാ​ധ്വാ​നം ചെ​യ്താ​ൽ ല​ക്ഷ്യ​ത്തി​ലെ​ത്താ​ൻ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ വേ​ണം. നേ​രി​യ അ​ശ്ര​ദ്ധ​യോ അ​ല​സ​ത​യോ സം​ഭ​വി​ച്ചാ​ൽ എ​ല്ലാം ത​കി​ടം​മ​റി​ഞ്ഞു പോ​കു​മെ​ന്ന ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​ക​ണം. മ​നു​ഷ്യ​നെ മു​ന്നോ​ട്ടു ന​ട​ക്കാ​ൻ സ​ഹാ​യി​ക്കു​ന്ന ര​ണ്ടു കാ​ലു​ക​ളാ​ണ് പ്ര​തീ​ക്ഷ​യും ഭ​യ​വും. ഉ​യ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് പ​റ​ക്കാ​നു​ള്ള ര​ണ്ട് ചി​റ​കു​ക​ൾ.