സൗന്ദര്യബോധമാണ് മതബോധം 

വിട്ടുവീഴ്​ചയില്ലാത്ത നീതിബോധവും സൗന്ദര്യബോധവുമാണ് ഇസ്​ലാമി​​​െൻറ സാമൂഹിക ആത്മീയമാനങ്ങളുടെ ആധാരം. ‘മനുഷ്യനെ സൃഷ്​ടിച്ചു, അവനെ ഭാഷണം പഠിപ്പിച്ചു, പ്രാപഞ്ചികമായ സന്തുലിതത്വം സ്ഥാപിച്ചു’ എന്നു ഖുർആൻ. പ്രകൃതിയിലും മണ്ണിലും മനസ്സിലും നിയമങ്ങളിലുമെല്ലാമുള്ള താളം എന്നാണ് ഇൗ ‘സന്തുലിതത്വ’ത്തി​​​െൻറ ലളിതസാരം. ആ താളത്തിനു പ്രതികൂലമായതൊന്നും ഇസ്​ലാം സമ്മതിക്കുന്നില്ല. ഉറുമ്പിനെ കൊല്ലുന്നത് മുതൽ ഓസോൺപാളിക്ക് വിള്ളലേൽപിക്കുന്നതുവരെ ആ സന്തുലിതത്വ പരിപാലനത്തിന്​ എതിരാവും.

നൈതികബോധം ഖുർആ​​​െൻറ നിരന്തര പ്രമേയങ്ങളിലൊന്നാണ്. നീതിയുടെ പ്രതീകമായ ത്രാസും ഇരുമ്പുകട്ടയും അല്ലാഹുവി​​​െൻറ വചനത്തിലും ഇടംനേടി. നീതിയുക്തം നിലകൊള്ളുന്നവരെന്ന് സത്യവിശ്വാസികളെ വിശേഷിപ്പിച്ച അല്ലാഹുവി​​​െൻറ ഒരു നാമം ‘മുഖ്​സിത്വ്​’ അഥവാ നീതിത്തമ്പുരാൻ എന്നാണ്. ‘ഒരു ജനതയോടുള്ള വിദ്വേഷം അവരോട് അനീതി ചെയ്യാൻ നിങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കാതിരിക്കട്ടെ’ എന്ന ഖുർആൻ വചനത്തിന്​ എന്തൊരു സൗന്ദര്യമാണ്! ഒരു കാലിൽ മാത്രം ചെരുപ്പണിയുന്നത് മുഹമ്മദ്​ നബി വിലക്കിയതാണ്. മറ്റേ കാലിനോടുള്ള അനീതിയാവും എന്നതാണ് കാരണം. 

ആരാധനകളിൽ പോലുമുണ്ട് ആ സൗന്ദര്യബോധം. ഒരാൾ അഞ്ചുനേരം നിർബന്ധമായും നമസ്​കരിക്കണം. ആചരണഭക്തി കൂടി ഒരാൾ ആറുനേരമാക്കിയാൽ ഫലം മതഭ്രഷ്​ടാണ്. സാഷ്​ടാംഗത്തിൽ നൈമിഷികഭക്തി വഴിഞ്ഞൊഴുകി എണ്ണം കൂട്ടിയാൽ അനുഷ്ഠാനം നിർവീര്യമായി. 

നിങ്ങളെ മധ്യവർത്തിത സമൂഹമാക്കിയെന്ന് ഖുർആൻ ഉണർത്തുന്നു. ഈ വചനം അവതീർണമാകുവാനുള്ള സാഹചര്യം പരിശോധിച്ചാൽ വെളിപാടി​​​െൻറ മതത്തി​​​െൻറ എടുപ്പും വെപ്പും എന്തിന്മേലാണെന്ന് മനസ്സിലാവും. മുഹമ്മദ്​ നബിയും അനുചരരും ഹജ്ജിൽ കല്ലേറ് നിർവഹിക്കുകയാണ്, പിശാചി​​​െൻറ പ്രതീകമായതിനാൽ ചിലർ മിനായിൽനിന്ന് വലിയ വലിയ ഉരുളൻകല്ലുകൾ എടുത്തെറിയുന്നുണ്ട്. നബി കല്ല്​ പെറുക്കാൻ പറഞ്ഞു. വലിയകല്ലുകൾ പ്രവാചകൻ സ്വീകരിച്ചില്ല. നീരസം മനസ്സിലാക്കിയ അബ്​ദുല്ല ബിൻസലാം ചെറിയ ഉരുളൻകല്ലുകൾ പെറുക്കിവന്നു. അദ്ദേഹത്തെ അഭിനന്ദിച്ച്​ നബി പറയുന്നു: ‘നന്നായിട്ടുണ്ട്’, ശേഷം ‘നിങ്ങൾ മതത്തിൽ അതിരു കവിയരുത്’ എന്നൊരു പ്രയോഗവും നടത്തി.