സ്​ത്രീ പാറയായ കഥ

​രാ​മാ​യ​ണ​ങ്ങ​ൾ നൂ​റു​ക​ണ​ക്കി​നു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും  വാ​ല്​​മീ​കി​യു​ടെ രാ​മാ​യ​ണ​മാ​ണ്​ ആ​ദി​കാ​വ്യം. ഉ​ത്ത​മ​നാ​യ ന​ര​ൻ ആ​രെ​ന്ന അ​ന്വേ​ഷ​ണ​ത്തി​െ​ൻ​റ ആ​രാ​യ​ലു​ക​ൾ അ​നേ​കം ക​ഥ​ക​ളി​ലൂ​ടെ സം​ഗ​മി​ക്കു​ക​യാ​ണ്​ ആ​ദി രാ​മാ​യ​ണ​ത്തി​ൽ. പ്ര​തി​ജ​ന ഭി​ന്ന വി​ചി​ത്ര മാ​ർ​ഗ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ഗ​മ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന, അ​യ​നം ചെ​യ്യു​ന്ന എ​ല്ലാ കാ​ല​ത്തേ​യും മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ആ​ന്ത​രി​ക സം​ഘ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ, ലോ​ഭ മോ​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ഥ എ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്കു​മാ​യി എ​ഴു​തി​വെ​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്​ വാ​ല്​​മീ​കി. 

സ്​​ത്രീ​യും പു​രു​ഷ​നും ര​ണ്ടു വ​ർ​ഗ​മാ​ണ്, ര​ണ്ടു നീ​തി​യാ​ണ്​ അ​വ​ർ​ക്കു​ള്ള​ത്​ എ​ന്ന്​ പ​ല ക​ഥ​ക​ളി​ലൂ​ടെ (സീ​ത​യു​ടെ ക​ഥ​യി​ലൂ​ടെ​യും) രാ​മാ​യ​ണം ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ന്നു. അ​തി​ലൊ​ന്ന്, എ​ന്നെ എ​പ്പോ​ഴും ചി​ന്തി​പ്പി​ച്ചു​ക​ള​യു​ന്ന അ​ഹ​ല്യ​യു​ടെ ക​ഥ​യാ​ണ്. അ​നേ​കാ​യി​രം വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ഗൗ​ത​മ മ​ഹ​ർ​ഷി​യോ​ടൊ​പ്പം അ​ഹ​ല്യ ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞു. അ​വ​ളു​ടെ അ​തി​സൗ​ന്ദ​ര്യ​ത്തി​ൽ ആ​കൃ​ഷ്​​ട​നാ​യി ഇ​ന്ദ്ര​ൻ മ​ഹ​ർ​ഷി​യി​ല്ലാ​ത്ത നേ​ര​ത്ത്​ മ​ഹ​ർ​ഷി​യു​ടെ വേ​ഷ​ത്തി​ൽ ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ലെ​ത്തി അ​ഭ്യ​ർ​ഥി​ച്ചു:

‘അ​ല്ല​യോ സു​ന്ദ​രി, നി​ന്നോ​ട്​ ചേ​രാ​ൻ ഞാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്നു.’ 
ഇ​ന്ദ്ര​നെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും (അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ന്ന പാ​ഠ​ഭേ​ദ​ങ്ങ​ളും പ്ര​ചാ​ര​ത്തി​ലു​ണ്ട്) അ​വ​ൾ വ​ഴ​ങ്ങി. കു​ളി ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ത്തി​യ മ​ഹ​ർ​ഷി കോ​പി​ഷ്​​ഠ​നാ​യി ഇ​​ന്ദ്ര​നെ ശ​പി​ച്ചു. ദു​ർ​ബു​ദ്ധേ, നീ ​വൃ​ഷ​ണ​ര​ഹി​ത​നാ​യി​ത്തീ​രും. അ​ഹ​ല്യ​ക്ക്​ കി​ട്ടി​യ ശാ​പം ഇ​ങ്ങ​നെ: അ​നേ​കാ​യി​രം വ​ർ​ഷം നീ​യി​വി​ടെ ആ​ഹാ​ര​മി​ല്ലാ​തെ വാ​യു​മാ​ത്രം ഭ​ക്ഷി​ച്ച്​  ത​പി​ച്ച്​ ചാ​ര​ത്തി​ൽ  കി​ട​ക്കാ​നി​ട​വ​രും. മ​റ്റൊ​രു ജീ​വി​ക്കും കാ​ണാ​നാ​കാ​തെ നീ ​ആ​ശ്ര​മ​ത്തി​ൽ ഏ​കാ​ന്ത​യാ​യി​രി​ക്കും. അ​ഹ​ല്യ പാ​റ​യാ​യി​പ്പോ​കു​ന്ന ക​ഥ വാ​ല്​​മീ​കി​യി​ലി​ല്ല. ക​മ്പ​രാ​മാ​യ​ണ​മു​ൾ​പ്പെ​ടെ പ​ല രാ​മാ​യ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലും അ​ഹ​ല്യ​യെ ശ​പി​ച്ച്​ പാ​റ​യാ​ക്കു​ന്നു. 

ദേ​വ​ക​ൾ ഇ​ന്ദ്ര​െ​ൻ​റ ദുഃ​ഖ​ത്തി​ന്​ അ​റു​തി​വ​രു​ത്തി. ഇ​ന്ദ്ര​ൻ എ​ന്ന പു​രു​ഷ​ൻ തി​രി​ച്ച്​ സ​ന്തോ​ഷി​ച്ച്​ ദേ​വ​ലോ​ക​ത്തേ​ക്ക്​ പോ​യി. ഇ​ന്ദ്ര​നെ അ​പേ​ക്ഷി​ച്ച്​ ചെ​റി​യ തെ​റ്റു​കാ​രി​യാ​യ അ​ഹ​ല്യ​യോ? അ​നേ​കാ​യി​രം വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ പാ​റ​യാ​യി കി​ട​ന്നു. ശ്രീ​രാ​മ​ൻ വ​രു​ന്ന കാ​ലം​വ​രെ, ശ്രീ​രാ​മ​െ​ൻ​റ പാ​ദ​സ്​​പ​ർ​ശം ഏ​ൽ​ക്കു​ന്ന കാ​ലം വ​രെ. 

വി​കാ​ര വി​ചാ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു ​വെ​റും ക​ല്ല്. ക​മ്പ​രാ​മാ​യ​ണ​ത്തി​ൽ, തെ​റ്റെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞി​ട്ടും ആ ​പ്ര​ലോ​ഭ​ന​ത്തി​ൽ അ​ഹ​ല്യ വീ​ണു​പോ​യി. ‘അ​വ​ളു​ടേ​ത​ല്ലാ​ത്ത​തി​നെ വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക്​ ത​ള്ളി മാ​റ്റാ​നാ​കാ​തെ അ​വ​ൾ സ്വ​ന്തം ആ​ന​ന്ദ​ത്തി​ൽ അ​ഭി​ര​മി​ച്ചു’ എ​ന്ന്​ ക​മ്പ​ൻ. പ​ക്ഷേ, തേ​ടി​വ​ന്ന, തേ​ടി​യ ഇ​ന്ദ്ര​ൻ മ​ഹാ​തെ​റ്റു​കാ​ര​ൻ. 

അ​ഹ​ല്യ​യോ? ഭ​ർ​ത്താ​വി​െ​ൻ​റ രൂ​പ​ത്തി​ലാ​ണ്​ ഇ​ന്ദ്ര​ൻ വ​ന്ന​ത്. അ​പ്പോ​ൾ മോ​ഹി​ച്ച​ത്​ തെ​റ്റോ? ഭ​ർ​ത്താ​വി​െ​ൻ​റ ശ​രീ​ര​വു​മാ​യ​ല്ലേ അ​വ​ൾ ര​മി​ച്ച​ത്, ഭ​ർ​ത്താ​വി​െ​ൻ​റ രൂ​പ​ത്തി​ല​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ന്ദ്ര​ൻ വ​ന്ന​തെ​ങ്കി​ൽ അ​ഹ​ല്യ വ​ഴ​ങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നോ? ഉ​ണ്ടാ​വാ​നി​ട​യി​ല്ല. എ​ന്നി​ട്ട്​ കി​ട്ടി​യ ശി​ക്ഷ​യോ? നൂ​റ്റാ​ണ്ടു​ക​ളോ​ളം വി​കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ല്ലാ​ത്ത പാ​റ​ക്ക​ല്ലാ​യി വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടു. 

ഗാ​ന്ധി​ജി ക​സ്​​തൂ​ർ​ബ​ക്ക്​ എ​ഴു​തി​യ ഒ​രു ക​ത്തി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ വാ​യി​ക്കാം: രാ​മാ​യ​ണ കാ​ലം മു​ത​ൽ​ക്കു​പോ​ലും സ്​​ത്രീ​ക​ൾ​ക്ക്​ അ​നീ​തി നേ​രി​ടേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. ഒ​രു അ​ല​ക്കു​കാ​ര​െ​ൻ​റ പാ​ഴ്​​വാ​ക്ക്​ കേ​ട്ട്​ രാ​മ​ൻ വി​ശ്വ​സ്​​ത പ​ത്​​നി​യെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ഴും അ​​വ​ളോ​ട്​ അ​ലി​വ്​ കാ​ട്ടാ​തെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു. സ്​​ത്രീ​ക​ളോ​ടു​ള്ള അ​നീ​തി​യു​ടെ ഇൗ ​പാ​ര​മ്പ​ര്യം ഇ​പ്പോ​ഴും തു​ട​രു​ന്നു. സീ​ത​യു​ടെ എ​ത്ര​യോ നൂ​റ്റാ​ണ്ട്​ മു​മ്പ്​ അ​ഹ​ല്യ​യു​ടെ കാ​ലം​തൊ​േ​ട്ടാ ഇൗ ​ആ​ൺ​കോ​യ്​​മ നി​ല​നി​ന്നു എ​ന്നാ​ണ്​ സ്​​ത്രീ പാ​റ​യാ​യ ക​ഥ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത്. വാ​സ്​​ത​വ​ത്തി​ൽ, അ​ഹ​ല്യ​ക്ക്​ മോ​ക്ഷം കി​ട്ടി​യോ? അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലെ ചാ​ര​ത്തി​ൽ, ​ഏ​കാ​ന്ത​മാ​യി, മ​റ്റാ​രു​ടെ​യും ശ്ര​ദ്ധ​യി​ൽ​പെ​ടാ​തെ ഇ​രു​ട്ടി​ലാ​യ സ്​​ത്രീ​യു​ടെ അ​വ​സ്​​ഥ​ക്ക്​ മാ​റ്റ​മു​ണ്ടാ​യോ? അ​തെ, എ​ക്കാ​ല​വും പ്ര​ശ​സ്​​ത​മാ​യ കു​റെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളാ​ണ്​ രാ​മാ​യ​ണ​ത്തി​ലൂ​ടെ വാ​ല്​​മീ​കി ഉ​ന്ന​യി​ക്കു​ന്ന​ത്. ന​മ്മ​ൾ ഉ​ത്ത​രം ക​ണ്ടെ​ത്തേ​ണ്ട കു​റെ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ.