ഏകാന്തപഥികൻ ഞാൻ...

പി. ജയചന്ദ്രന്റെ ആത്മകഥ ‘ഏകാന്തപഥികൻ ഞാൻ’ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത് മാധ്യമം ആഴ്ചപ്പതിപ്പായിരുന്നു. ആത്മകഥയിലെ ഒന്നാം അധ്യായത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ‘മഞ്ഞലയിൽ മുങ്ങിത്തോർത്തി...’ എന ഗാനത്തിന്റെ പിറവിയെക്കുറിച്ച് പറയുന്നുണ്ട്. ‘കളിത്തോഴൻ’ എന്ന സിനിമയിലെ ആ ഗാനം റെക്കോഡ് ചെയ്തതിന്റെ ഓർമകൾ....

ഭാ​സ്​ക​ര​ൻ മാ​ഷു​ടെ മ​നോ​ഹര​മാ​യ വ​രി​ക​ൾ​ക്ക് ഈ​ണ​മി​ട്ട​ത് ചി​ദം​ബ​ര​നാ​ഥാ​യി​രു​ന്നു. ‘ഒ​രു മു​ല്ല​പ്പൂ മാ​ല​യു​മാ​യ്...’ മു​ങ്ങാം​കു​ഴിയി​ട്ടു​വ​രു​ന്ന തി​ര​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ഗാ​നം. അ​ദ്ദേ​ഹം പാ​ട്ട് ന​ന്നാ​യി പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു​ത​ന്നു. റി​ഹേ​ഴ്സ‌​ൽ വ​ളരെ ​കേ​മ​മാ​യി. പാ​ടേ​ണ്ട സ​മ​യം വ​ന്നു. ഞാ​ൻ സ്‌​റ്റു​ഡി​യോ മൈ​ക്കിനു ​മു​ന്നി​ൽ​ നി​ന്നു. എ​നി​ക്ക​ടി​മു​ടി ഒ​രു വെ​പ്രാ​ളം. തൊ​ണ്ട​യി​ൽ​നി​ന്ന് ശ​ബ്ദം വ​രു​ന്നി​ല്ല. ഒ​ന്നു​ര​ണ്ടു ത​വണ മു​ര​ട​ന​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. എ​ന്നെക്കൊ​ണ്ടാ​വി​ല്ലെ​ന്ന ത​ള​ർ​ച്ച​യോ​ടെ ഞാ​ൻ പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങി. ഇ​നി ഒ​രി​ക്കലും ​സ്റ്റു‌​ഡി​യോ​യി​ൽ പാ​ടാ​നാവി​ല്ലെ​ന്ന് ഞാ​നു​റ​പ്പി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, വി​ൻ​സെ​ന്റ് മാ​ഷ് ഹൃ​ദ​യാ​ലു​വാ​യിരു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹം സ​മാ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചു. മ​റ്റൊ​രു​ നാ​ൾ പാ​ടി​നോ​ക്കാ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. താ​മ​സ​സ്‌​ഥ​ല​ത്ത് എ​ന്നെ പാ​ട്ടി​നാ​യി വി​ളി​ക്കാ​ൻ ആ​രും വ​ര​ല്ലേയെ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ച് ഞാ​നി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​വ​ർ വി​ട്ടു​ക​ള​ഞ്ഞി​ല്ല. വീ​ണ്ടും എ​ന്നെ സ്‌​റ്റു​ഡി​യോ​യിലേ​ക്കു കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. ഞാ​ൻ പാ​ടി. ന​ന്നാ​യെ​ന്ന് അ​വ​രൊ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞു. മാ​ഷും പ​ര​മേ​ശ്വ​ര​ൻ നാ​യ​രും​ത​ന്നെ​യാ​ണ് ദേ​വ​രാ​ജ​ൻ മാ​സ്‌​റ്റ​ർ​ക്ക് എ​ന്നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെടു​ത്തി​യ​ത്.

‘പു​തി​യൊ​രു പ​യ്യ​നു​ണ്ട്. ന​ന്നായി ​പാ​ടും...’

മാ​സ്‌​റ്റ​റു​ടെ ഇ​ടപെ​ട​ൽ അ​ത്ര സൗ​ഹൃ​ദ​പ​ര​വു​മാ​യിരു​ന്നി​ല്ല. വെ​റു​തെ നാ​ണം​കെ​ടാ​ൻ ഇ​നി​യും... പ​ക്ഷേ, ദേ​വ​രാ​ജ​ൻ മാസ്‌​റ്റ​റു​ടെ ആ​ൾ എ​ന്നെ വി​ളി​ക്കാനെ​ത്തി. ക​മ്പ​നി​യി​ലെ മാ​സ്റ്റ​റു​ടെ പാ​ട്ടു​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ആ​ന​യി​ച്ചു. ശു​ഭ്ര​വ​സ്ത്ര​ധാ​രി​യാ​യി മാ​റി​യിരിക്കു​ന്നു. അ​ടു​ത്തു​ത​ന്നെ ഹാ​ർ​മോണി​യ​വു​മാ​യി ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​നാ​യ ഒ​രാ​ൾ. ഞാ​ൻ ഭ​വ്യ​ത​യോ​ടെ നി​ന്നു. മാ​സ്‌​റ്റ​ർ ഇ​രി​ക്കാ​ൻ ആ​വശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. ആ ​ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ന്റെ വി​ര​ലു​ക​ൾ ഹാ​ർ​മോ​ണി​യ​ത്തി​ന്റെ ക​ട്ട​ക​ളി​ലൂ​ടെ ത​ല​ങ്ങും വി​ല​ങ്ങും പ​റ​ന്നു. ആ ​നാ​ദ​ത്തി​നൊ​പ്പം മ​ധു​രമാ​യ അ​നു​നാ​സി​ക ക​ല​ർ​ന്ന മാ​സ്റ്റ​റു​ടെ തെ​ളി​ഞ്ഞ നാ​ദം ഉ​യ​ർ​ന്നു.

‘...താ​രു​ണ്യം ത​ന്നു​ടെ താ​മ​ര​പ്പൂ വ​ന​ത്തി​ൽ...’

ഇ​മ്പ​മാ​ർ​ന്ന ഒ​രു പ്രേ​മ​ഗാ​നം. ഞാ​ന​തേ​റ്റു​ പാ​ടി. പാ​ട്ടെ​ഴു​തി​യ​തു ത​ന്നു. വാ​യി​ച്ചു പ​ഠി​ച്ചു. വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും. അ​ത് ശ​രി​ക്കും ഗു​രു​കു​ല​ പ​ഠ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു. പി​റ്റേ​ന്ന് വീ​ണ്ടു​മെ​ത്തു​ക. പാ​ട്ടു​പാടി ​കേ​ൾ​പ്പി​ക്കു​ക. വേ​ണ്ട ചെ​റി​യ തി​രു​ത്ത​​ലുക​ൾ. വീ​ണ്ടും...

അ​ന്ന് ദേ​വ​രാ​ജ​ൻ മാ​സ്‌​റ്റ​ർ​ക്കു വേ​ണ്ടി ഹാ​ർ​മോ​ണി​യം വാ​യി​ച്ച​ത് ആ​ർ.​കെ. ശേ​ഖ​റാ​ണെ​ന്ന് പി​ന്നീ​ടറി​ഞ്ഞു. ‘ക​ളിത്തോ​ഴ​ൻ’ എ​ന്ന സി​നി​മ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ര​ണ്ടു പാ​ട്ടു​ക​ളാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ​എ​ന്നെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​ത്. ‘താ​രു​ണ്യം ത​ന്നുടെ...’ ​എ​ന്ന​തും ‘മ​ഞ്ഞ​ല​യി​ൽ മു​ങ്ങി​ത്തോ​ർ​ത്തി...’ എ​ന്ന​തും. എ​ന്നാ​ൽ, ‘മ​ഞ്ഞ​ല​യി​ൽ...’ യേ​ശുദാ​സ് പാ​ടാ​ൻ​ പോ​കു​ന്ന പാ​ട്ടാ​ണെന്നും ​അ​ത് ഒ​രു പ​രി​ശീ​ല​ന​ത്തി​നു വേ​ണ്ടി ഞാ​ൻ പാ​ടി​പ്പ​ഠി​ച്ചാ​ൽ മ​തിയെ​ന്നും മാ​സ്‌​റ്റ​ർ പ്ര​ത്യേ​കം പ​റഞ്ഞി​രു​ന്നു.

‘മ​ഞ്ഞ​ല​യി​ൽ...’ പാ​ടു​ന്തോ​റും എ​നി​ക്കാ ഗാ​ന​ത്തോ​ട് ഇ​ഷ്‌​ടം കൂടി​വ​ന്നു. ആ ​ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ ​ഗാ​നം എപ്പോ​ഴും ചു​ണ്ടി​ലൂ​റി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. രാ​വും പ​ക​ലും ആ ​വ​രി​ക​ൾ മ​നസ്സി​ൽ പ്ര​തി​ധ്വ​നി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

‘മ​ഞ്ഞ​ല​യി​ൽ മു​ങ്ങി​ത്തോ​ർ​ത്തി ധ​നു​മാ​സ ച​ന്ദ്രി​ക വ​ന്നൂ... നി​ന്നെ മാ​ത്രം ക​ണ്ടി​ല്ല​ല്ലോ...’ മാ​സ്റ്റ​റു​ടെ പ​രി​ശീ​ല​ന​ത്തി​ന് പ​ല പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ക​ളു​മു​ണ്ടാ​യി​രുന്നു. ​ഒ​രു ക​ട്ട ശ്രു​തി​യി​ൽ പാ​ടേ​ണ്ട പാ​ട്ട് ര​ണ്ടി​ലോ മൂ​ന്നി​ലോ ഒ​ക്കെ പാ​ടി​ക്കും. മേ​ൽ​സ്‌​ഥാ​യി കി​ട്ടാ​തെ പാ​ടു​ന്ന​യാ​ൾ (ഞാ​ൻ) വി​ഷ​മി​ക്കുമ്പോ​ൾ ‘ങാ... ​വ​ലി​ക്ക്, വ​ലി​ക്ക്’ എ​ന്ന് ക​ളി​യാ​ക്കും. പി​ന്നെ ഉ​പക​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​വെ​ച്ച് റി​ഹേ​ഴ്സ​ൽ. അ​വ​സാ​നം മൈ​ക്ക് ഉ​പ​യോ​ഗി ച്ച് ​ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ മൂ​ന്നോ ത​വ​ണ പാ​ടി​ക്കും. മൈ​ക്കി​ൽ പാ​ടി​ക്കു​ക എ​ന്നാ​ൽ ഗാ​യ​ക​ൻ റെ​ക്കോ​ഡി​ങ്ങിന് ​അ​ർ​ഹ​നാ​യി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞു എ​ന്നാണ് ​അ​ർ​ഥം. അ​ങ്ങ​നെ ‘താ​രു​ണ്യം ത​ന്നു​ടെ...’ എ​ന്ന ഗാ​നം റെ​ക്കോഡ് ​ചെ​യ്‌​തു. കു​റെ​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞ് മാ​സ്റ്റ​ർ എ​ന്നോ​ട് ‘മ​ഞ്ഞ​ല​യി​ൽ മു​ങ്ങിത്തോ​ർ​ത്തി...’ മൈ​ക്കി​ൽ പാ​ടാ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. പ​ല​ത​വ​ണ പ​രിശീ​ലി​ച്ച​തും ഉ​പ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ​വെ​ച്ച് പാ​ടി​യ​തു​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് എ​നി​ക്ക് സ​ന്ദേ​ഹ​മോ മ​ടി​യോ ഉ​ണ്ടാ​യി​രുന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, ഒ​രു സം​ശ​യം മാ​ത്രം മ​ന​സ്സി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. യേ​ശു​ദാ​സ് പാ​ടേ​ണ്ട ഈ ​ഗാ​നം എ​ന്തി​നാ​ണ് എ​ന്നെ​ക്കൊ​ണ്ട് മൈ​ക്രോ​ഫോ​ൺ ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച് പാ​ടി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്നതാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. പാ​ട്ട് റെ​ക്കോ​ഡിങ്ങി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രി​ക്കും എ​ന്നറി​യാ​ൻ വേ​ണ്ടി​യാ​വും അ​ങ്ങ​നെ പാ​ടി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന യു​ക്‌​തി ഉ​ട​നെ തോ​ന്നു​ക​യുംചെ​യ്തു.

മാ​സ്‌​റ്റ​റു​ടെ നി​ർ​ദേ​ശം വ​ന്ന​തും ഞാ​ൻ മൈ​ക്കി​നു മു​ന്നി​ൽ​ നി​ന്നു. നേ​ർ​ത്ത നാ​ദ​ത്തി​ൽ ഫ്ലൂ​ട്ടൊ​ന്നു മൂ​ളി. ‘ഓ...​ഓ’ പ്ര​ണ​യ​വി​ര​ഹം നി​റ​ഞ്ഞ കാ​മു​ക​നെ​യോ​ർ​ത്ത് ആവ​തും ല​യി​ച്ച് ഞാ​ൻ ഹ​മ്മി​ങ് ചെ​യ്‌​തു. ഓ​ർ​ക്ക​സ്ട്ര തു​ട​ങ്ങി. സ്ട്രി​ങ്സ്, പ​തി​ഞ്ഞ നാ​ദ​ത്തോ​ടെ ത​ബല. ​എ​ന്റെ മ​ന​സ്സ് നി​ലാ​വി​ലൂ​ടെ ഒ​ഴു​കി​പ്പോ​വു​ന്ന​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി.

സ്റ്റുഡിയോയിൽ അന്ന് കൃഷ്ണൻ നായർ ചേട്ടനുണ്ടായിരുന്നു. ‘ദാസേട്ടൻ എപ്പോഴാണ് വരുന്നത്?’ -ഞാൻ ചോദിച്ചു.

‘ദാസേട്ടനോ? എന്തു പാടാൻ?’

‘അല്ല, ആ പാട്ട് അദ്ദേഹമല്ലേ..?’

‘എടാ, നീ ആ പാട്ട് പാടിക്കഴിഞ്ഞു.’