റമദാനും ഖുർആനും

റമദാ​​െൻറ ശ്രേഷ്​ഠതക്കും പുണ്യത്തിനും ആധാരം വിശുദ്ധഖുർആൻ അവതരിച്ച മാസം എന്നതാകുന്നു. 2:185ൽ ഖുർആൻ തന്നെ അത്​ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്: ‘മനുഷ്യർക്കാകമാനം മാർഗദർശകമായും തെളിവാർന്ന സന്മാർഗ പ്രമാണങ്ങളായും സത്യാസത്യങ്ങളെ വിവേചിക്കുന്ന ഉരകല്ലായും ഖുർആൻ അവതരിച്ച മാസമാകുന്നു റമദാൻ. ആകയാൽ ആ മാസത്തിനു സാക്ഷിയാകുന്നവർ മാസം മുഴുവൻ വ്രതമനുഷ്​ഠിക്ക​െട്ട. റമദാനോടുള്ള ഉപചാരമായാണ്​ നിർബന്ധ വ്രതാനുഷ്​ഠാനം റമദാനിൽതന്നെ നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടത്​. റമദാനെ ആദരിക്കുകയും ആചരിക്കുകയും ചെയ്യുകയെന്നാൽ വിശുദ്ധ ഖുർആനെ ആദരിക്കുകയും ആചരിക്കുകയുമാണ്​. അതുകൊണ്ടാണ്​ ഖുർആൻ പാരായണവും പഠനവും ഖുർആൻ കൽപിച്ച കർമങ്ങളും റമദാനിലെ മുഖ്യപരിപാടികളാകുന്നത്​.

ടി.കെ. ഉ​ൈബദ്​

 

ഖുർആനെ അവഗണിച്ച്​ റമദാൻ ആചരിക്കുന്നത്​ പാത്രത്തിലടക്കംചെയ്​ത വിശിഷ്​ട വിഭവങ്ങളെ അവഗണിച്ചു ആ പാത്രത്തെ മാത്രം ആഘോഷിക്കുന്നതുപോലെ പരിഹാസ്യമാകുന്നു. റമദാനിലെ ഖുർആൻ പാരായണം ഒരു ‘ഖത്തം’ തീർക്കൽ ചടങ്ങല്ല. ബോധപൂർവമായ പഠനവും മനനവുമാണ്. ഖത്തം തീർത്താലും ഇല്ലെങ്കിലും അതാണ്​ യഥാർഥ ഖുർആൻ പാരായണം. ആ രീതിയിലുള്ള പാരായണം പാരായണം ചെയ്യുന്നവ​​​െൻറ ആത്മപരിശോധനയും ആത്മസംസ്​കരണവും കൂടിയാകുന്നു. 

വിശുദ്ധ ഖുർആ​​െൻറ ഏറ്റവും വലിയ മഹത്ത്വം അതു കാല- ദേശ- വംശ ഭേദമന്യേ സകല മനുഷ്യർക്കും ഏതു സാഹചര്യത്തിലും തെളിഞ്ഞ വെളിച്ചം നൽകുന്നു എന്നതാണല്ലോ. വായിക്കുന്നവർ അവരവരുടെ സാഹചര്യത്തിൽ നിന്നുകൊണ്ട്​ വായിച്ചാലേ ആ വെളിച്ചം കരസ്​ഥമാക്കാൻ കഴിയൂ. ഉദാഹരണമായി, ഇന്ന്​ ഭാരതീയസമൂഹം അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന സങ്കീർണവും ഭീകരവുമായ പ്രശ്​നം വർഗീയ ഫാഷിസമാണല്ലോ. ഇൗ പശ്ചാത്തലം മുന്നിൽ വെച്ചു ഖുർആനിലേക്കൊന്നു തിരിഞ്ഞുനോക്കുക. നൂറ്റാണ്ടുകളോളം പരസ്​പരവിദ്വേഷത്തിലും രക്​തരൂഷിതമായ കലഹങ്ങളിലും ആണ്ടുകിടന്ന, മദീനയിലെ പ്രമുഖ ഗോത്രങ്ങളെ ഏകോദര- സഹോദരതുല്യം ​െഎക്യപ്പെടുത്തിയത്​ ഖുർആനാണ്​, ആ ചരിത്രവിസ്​മയത്തിലേക്ക്​ വിരൽചൂണ്ടി ഖുർആൻ പറയുന്നു:

‘ദൈവികപാശം മുറുകെപ്പിടിക്കുവിൻ. ഭിന്നിക്കാതിരിക്കുവിൻ. ദൈവം ചൊരിഞ്ഞുതന്ന അനുഗ്രഹങ്ങളോർക്കുവിൻ. ബദ്ധവൈരികളായിരുന്ന നിങ്ങളുടെ ഹൃദയങ്ങളെ അവൻ കൂട്ടിയിണക്കി. അവ​​​െൻറ മഹത്തായ അനുഗ്രഹത്താൽ നിങ്ങൾ സഹോദരന്മാരായിത്തീർന്നു. ഒരഗ്​നികുണ്​ഠത്തി​​​െൻറ വക്കിലായിരുന്ന നിങ്ങളെ അവൻ രക്ഷിച്ചു’ (3:103). മാനവികൈക്യത്തി​​​െൻറ അടിത്തറ വ്യക്തമാക്കി ​െഎക്യത്തിനാഹ്വാനം ചെയ്യുന്നതോടൊപ്പം ആ അടിത്തറയിൽ ​െഎക്യം സ്​ഥാപിതമാകുന്നതി​​​െൻറ അനിഷേധ്യമായ ഉദാഹരണം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകകൂടി ചെയ്യുന്നു ഇൗ വചനം. മനുഷ്യവർഗത്തി​​​െൻറ ഏകാത്മകത ഖുർആൻ ഇങ്ങനെ ഉദ്​ഘോഷിച്ചിരിക്കുന്നു: ‘അല്ലയോ സത്യ-ധർമങ്ങളിൽ വിശ്വസിച്ചവരേ, വിധാതാവിനോട്​ഉത്തരവാദിത്തമുള്ളവരായിരിക്കുവിൻ. ഒരൊറ്റ ആത്മാവിൽനിന്ന്​ നിങ്ങളെ സൃഷ്​ടിച്ചവനും അതിൽനിന്നുതന്നെ അതി​​​െൻറ ഇണയെ സൃഷ്​ടിച്ച്​ ലോകത്ത്​ പെരുത്ത്​ സ്​ത്രീപുരുഷന്മാരെ പരത്തിയവനുമായ വിധാതാവിനെ’ (4:1). ‘‘അല്ലാഹുവിനു വഴിപ്പെട്ടു വാഴുവിൻ. യാതൊന്നിനെയും അവ​​​െൻറ പങ്കാളിയാക്കാതിരിക്കുവിൻ. മാതാപിതാക്കളോടും ബന്ധുക്കളോടും അനാഥരോടും അഗതികളോടും ബന്ധുക്കളും അല്ലാത്തവരുമായ അയൽക്കാരോടും സഹവാസികളോടും സഞ്ചാരികളോടും നിങ്ങളുടെ കീഴാളരോടുമെല്ലാം നല്ലനിലയിൽ വർത്തിക്കുവിൻ. അഹന്തയാൽ നിഗളിക്കുന്ന ആരെയും അല്ലാഹു സ്​നേഹിക്കുന്നില്ല’’ (4:36). 

ഇൗ അധ്യാപനങ്ങളുടെ സുവർണകിരണങ്ങളുൾക്കൊണ്ട ഹൃദയങ്ങളിൽ വർഗീയവൈരത്തി​​​െൻറയും വംശീയ ഉച്ചനീചത്വത്തി​​​െൻറയും വർണഡംഭി​​​െൻറയും ഇരുട്ടുകൾക്ക്​ ഇടംലഭിക്കുകയില്ല. ഖുർആനിലും അതി​​​െൻറ കർത്താവായ അല്ലാഹുവിലും കലവറയില്ല​ാതെ വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട്​ ഖുർആൻ വായിക്കു​േമ്പാഴേ ഇൗ വെളിച്ചം ഹൃദയത്തിൽ പരക്കൂ. മാനവികൈക്യത്തെ പരാമർശിക്കു​േമ്പാഴൊക്കെ ഖുർആൻ അല്ലാഹുവിനെയും അവ​​​െൻറ ധർമപാശത്തെയും ചേർത്തുപറയുന്നത്​ ഏറെ ശ്രദ്ധേയമാകുന്നു. സൃഷ്​ടികളുടെ ​െഎക്യവും സ്​നേഹവും ഏകനായ സ്രഷ്​ടാവിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നു. സ്രഷ്​ടാവിനെയും അവ​​​െൻറ ഏകത്വത്തെയും തള്ളിക്കളഞ്ഞ്​​ മനുഷ്യകുലത്തി​​​െൻറ ​െഎക്യം അസാധ്യമാകുന്നു.