അ​ടി​മ​യും ഉ​ട​മ​യും

അ​ടി​മ അ​സ്വ​ത​ന്ത്ര​നാ​ണ്. ഉ​ട​മ സ്വ​ത​ന്ത്ര​നും. ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ മ​റ്റൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​നെ അ​ടി​മ​യാ​ക്കി​വെ​ക്കു​ന്ന​ത് ഒ​രി​ക്ക​ലും ശ​രി​യ​ല്ല.

അ​തു​കൊ​ണ്ട് ത​ന്നെ അ​ടി​മ​ത്തം അ​ഭി​മാ​ന​മു​ള്ള ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന് അം​ഗീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ന്ന ഒ​രു വ്യ​വ​സ്ഥ​യ​ല്ല. അ​തേ സ​മ​യം മ​നു​ഷ്യ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​ന്റെ അ​ടി​മ​യാ​ണ് എ​ന്നാ​ണ് ഇ​സ്​​ലാ​മി​ക കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ട്. മ​നു​ഷ്യ​ന് എ​ത്തി​പ്പെ​ടാ​ൻ പ​റ്റു​ന്ന ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പ​ദ​വി അ​ല്ലാ​ഹു​വി​ന്റെ യ​ഥാ​ർ​ഥ അ​ടി​മ​യാ​വു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. മ​നു​ഷ്യ​ൻ അ​ല്ലാ​ഹു​വി​​ന്റെ അ​ടി​മ​യാ​വു​ന്നി​​െല്ല​ങ്കി​ൽ സ്വ​ഭാ​വി​ക​മാ​യും മ​റ്റു പ​ല​തി​ന്റെ​യും അ​ടി​മ​യാ​യി മാ​റും.

ജ​യി​ലി​ൽ വെ​ച്ച് സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളോ​ട് സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ യൂ​സു​ഫ് ന​ബി ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ചോ​ദ്യ​മു​ണ്ട്. പ​ര​മാ​ധി​കാ​രി​യാ​യ ഒ​രു യ​ജ​മാ​ന​നെ സേ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ ധാ​രാ​ളം യ​ജ​മാ​ന​മാ​രെ സേ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​ണോ ന​ല്ല​ത് എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു ചോ​ദ്യം.

‘എ​ന്റെ ജ​യി​ല്‍ക്കൂ​ട്ടു​കാ​രേ, വ്യ​ത്യ​സ്ത​രാ​യ പ​ല പ​ല ദൈ​വ​ങ്ങ​ളാ​ണോ ഉ​ത്ത​മം? അ​തോ സ​ര്‍വാ​ധി​നാ​ഥ​നും ഏ​ക​നു​മാ​യ അ​ല്ലാ​ഹു​വോ?’ ‎‎(വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ൻ 12:39)‎.

നി​വ​​ൃത്തി​ച്ചു ത​രാ​ൻ ക​ഴി​വി​ല്ലാ​ത്ത​വ​നോ​ട് ആ​വ​ശ്യ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ന്ന​യി​ക്കു​ന്ന​തും ആ​വ​ലാ​തി​ക​ൾ ബോ​ധി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും നി​ര​ർ​ഥ​ക​മാ​ണ്. ഒ​രു ക​ഴി​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത അ​ടി​മ​യോ​ട് ആ​രും ജീ​വി​ത വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് വേ​ണ്ടി യാ​ചി​ക്കു​ക​യി​ല്ല.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഈ ​നി​ല​പാ​ടു പു​ല​ർ​ത്തു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ൻ എ​ന്തേ ആ​രാ​ധ​ന​യു​ടെ വി​ഷ​യ​ത്തി​ൽ ഈ ​നി​ല​പാ​ട് പു​ല​ർ​ത്താ​ത്ത​ത് എ​ന്നാ​ണ് വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ന്റെ ചോ​ദ്യം. കാ​ര്യം വി​ശ​ദ​മാ​യി മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കാ​ൻ അ​ല്ലാ​ഹു ര​ണ്ട് ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​ങ്ങ​ൾ നി​ര​ത്തു​ന്നു.

അ​ല്ലാ​ഹു ഒ​രു ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണം ന​ല്‍കു​ന്നു: മ​റ്റൊ​രു​വ​ന്റെ ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ത​യി​ലാ​യ ഒ​ര​ടി​മ; അ​വ​ന് സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഒ​രു അ​ധി​കാ​ര​വു​മി​ല്ല. ന​മ്മി​ല്‍നി​ന്ന് ഉ​ല്‍കൃ​ഷ്ട വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ള്‍ പ്ര​ദാ​നം ചെ​യ്തി​ട്ടു​ള്ള മ​റ്റൊ​രു​വ​നും; അ​വ​ന്‍ അ​തി​ല്‍നി​ന്ന് പ​രോ​ക്ഷ​മാ​യും പ​ര​സ്യ​മാ​യും സ​ത്കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ ചെ​ല​വ​ഴി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു. പ​റ​യൂ! ഇ​വ​രി​രു​വ​രും തു​ല്യ​രാ​ണോ? അ​ല്ലാ​ഹു​വി​നു സ്തു​തി. പ​ക്ഷേ, അ​ധി​ക​മാ​ളു​ക​ളും ല​ളി​ത​മാ​യ ഈ ​സം​ഗ​തി) അ​റി​യു​ന്നി​ല്ല.

അ​ല്ലാ​ഹു മ​റ്റൊ​രു ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​വും കൂ​ടി ന​ല്‍കു​ന്നു: ര​ണ്ടു മ​നു​ഷ്യ​ര്‍-​ഒ​രു​വ​ന്‍ ഊ​മ​യാ​ണ്. ഒ​രു കാ​ര്യ​വും ചെ​യ്യാ​നാ​വാ​ത്ത​വ​ന്‍. അ​വ​ന്‍ ത​ന്റെ യ​ജ​മാ​ന​ന് ഒ​രു ഭാ​ര​മാ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ അ​വ​നെ എ​ങ്ങോ​ട്ടു തി​രി​ച്ചാ​ലും ഒ​രു ഗു​ണ​വു​മു​ണ്ടാ​കു​ന്നി​ല്ല.

ര​ണ്ടാ​മ​നോ; ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്: നീ​തി ക​ല്‍പി​ക്കു​ന്നു. സ്വ​യം സ​ന്മാ​ര്‍ഗ​ത്തി​ല്‍ നി​ല​കൊ​ള്ളു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. പ​റ​യൂ! ഈ ​ര​ണ്ടു​പേ​രും ഒ​രു​പോ​ലെ​യാ​ണോ? ‎‎(വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ൻ 16:75,76)‎.