ദൂ​ര​ദി​ക്കി​ൽ നി​ന്നും ഓ​ടിവ​ന്ന ഒ​രാ​ൾ

വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​നി​ലെ യാ​സീ​ൻ എ​ന്ന അ​ധ്യാ​യ​ത്തി​ൽ പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ന്റെ വി​ദൂ​ര ദി​ക്കി​ൽ നി​ന്നും ഓ​ടി വ​ന്ന ഒ​രാ​ളെ പ​രാ​മ​ർ​ശി​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. പ​ട്ട​ണ​വാ​സി​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നി​യോ​ഗി​ത​രാ​യ ദൈ​വ​ദൂ​ത​ൻ​മാ​രെ അ​വ​ർ ത​ള്ളി​ക്ക​ള​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​രെ നി​ങ്ങ​ൾ സ്വീ​ക​രി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് അ​പേ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ഓ​ടി വ​രു​ന്ന​ത്. പ​ക്ഷെ ആ ​നാ​ട്ടു​കാ​ർ ആ ​ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​നെ കൊ​ന്നു​ക​ള​യു​ക​യാ​ണ് ചെ​യ്ത​ത്. സ്വ​ർ​ഗ​ത്തി​ലെ​ത്തി​യി​ട്ടും അ​ദ്ദേ​ഹം ത​ന്റെ ജ​ന​ത​യെ ഗു​ണ​കാം​ക്ഷാ​പൂ​ർ​വം സ്​​മ​രി​ക്കു​ന്ന രം​ഗം ഖു​ർ​ആ​ൻ മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യി ചി​ത്രീ​ക​രി​ക്കു​ന്നു.

ഒ​രു ഉ​ദാ​ഹ​ര​ണ​മെ​ന്ന നി​ല​യി​ല്‍ ആ ​നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ക​ഥ ഇ​വ​ര്‍ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ടു​ക്കു​ക: ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​ര്‍ അ​വി​ടെ ചെ​ന്ന സ​ന്ദ​ര്‍ഭം!. നാം ​അ​വ​രു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് ര​ണ്ടു ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രെ അ​യ​ച്ചു. അ​പ്പോ​ള്‍ അ​വ​രി​രു​വ​രെ​യും ആ ​ജ​നം ത​ള്ളി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ നാം ​മൂ​ന്നാ​മ​തൊ​രാ​ളെ അ​യ​ച്ച് അ​വ​ര്‍ക്ക് പി​ന്‍ബ​ല​മേ​കി.

അ​ങ്ങ​നെ അ​വ​രെ​ല്ലാം ആ​വ​ര്‍ത്തി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞ​ങ്ങ​ള്‍ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് അ​യ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രാ​ണ്’ ആ ​ജ​നം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘നി​ങ്ങ​ള്‍ ഞ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ മാ​ത്ര​മാ​ണ്.

പ​ര​മ​ദ​യാ​ലു​വാ​യ ദൈ​വം ഒ​ന്നും ത​ന്നെ അ​വ​ത​രി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ള്‍ ക​ള്ളം പ​റ​യു​ക​യാ​ണ്’. അ​വ​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ നാ​ഥ​ന്ന​റി​യാം; ഉ​റ​പ്പാ​യും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക​യ​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രാ​ണെ​ന്ന്. സ​ന്ദേ​ശം വ്യ​ക്ത​മാ​യി എ​ത്തി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന​തി​ല്‍ ക​വി​ഞ്ഞ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​മൊ​ന്നും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ല്ല’. ആ ​ജ​നം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘തീ​ര്‍ച്ച​യാ​യും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ നി​ങ്ങ​ളെ ദു​ശ്ശ​കു​ന​മാ​യാ​ണ് കാ​ണു​ന്ന​ത്. നി​ങ്ങ​ളി​ത് നി​റു​ത്തു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ഉ​റ​പ്പാ​യും ഞ​ങ്ങ​ള്‍ നി​ങ്ങ​ളെ എ​റി​ഞ്ഞാ​ട്ടും.

ഞ​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്ന് നി​ങ്ങ​ള്‍ നോ​വു​റ്റ ശി​ക്ഷ അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ക ത​ന്നെ ചെ​യ്യും’. ദൂ​ത​ന്മാ​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞു: "നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ദു​ശ്ശ​കു​നം നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പ​മു​ള്ള​തു ത​ന്നെ​യാ​ണ്. നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് ഉ​ദ്ബോ​ധ​നം ന​ല്‍കി​യ​തി​നാ​ലാ​ണോ ഇ​തൊ​ക്കെ? എ​ങ്കി​ല്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ വ​ല്ലാ​തെ പ​രി​ധി​വി​ട്ട ജ​നം ത​ന്നെ’.

ആ ​പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ന്റെ അ​ങ്ങേ​യ​റ്റ​ത്തു​നി​ന്ന് ഒ​രാ​ള്‍ ഓ​ടി​വ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു: ‘എ​ന്റെ ജ​ന​മേ, നി​ങ്ങ​ള്‍ ഈ ​ദൈ​വ​ദൂ​ത​ന്മാ​രെ പി​ന്‍പ​റ്റു​ക. നി​ങ്ങ​ളോ​ട് പ്ര​തി​ഫ​ല​മൊ​ന്നും ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​രും നേ​രെ ചൊ​വ്വെ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​മാ​യ ഇ​വ​രെ പി​ന്തു​ട​രു​ക. ആ​രാ​ണോ എ​ന്നെ സൃ​ഷ്ടി​ച്ച​ത്; ആ​രി​ലേ​ക്കാ​ണോ നി​ങ്ങ​ള്‍ തി​രി​ച്ചു​ചെ​ല്ലേ​ണ്ട​ത്; ആ ​അ​ല്ലാ​ഹു​വെ വ​ഴി​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ​ന്‍ എ​നി​ക്കെ​ന്തു ന്യാ​യം?. അ​വ​നെ​യ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റു​ള്ള​വ​യെ ഞാ​ന്‍ ദൈ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി സ്വീ​ക​രി​ക്കു​ക​യോ? ആ ​പ​ര​മ​കാ​രു​ണി​ക​ന്‍ എ​നി​ക്കു വ​ല്ല വി​പ​ത്തും വ​രു​ത്താ​നു​ദ്ദേ​ശി​ച്ചാ​ല്‍ അ​വ​രു​ടെ ശി​പാ​ര്‍ശ​യൊ​ന്നും എ​നി​ക്കൊ​ട്ടും ഉ​പ​ക​രി​ക്കു​ക​യി​ല്ല. അ​വ​രെ​ന്നെ ര​ക്ഷി​ക്കു​ക​യു​മി​ല്ല. അ​ങ്ങ​നെ ചെ​യ്താ​ല്‍ സം​ശ​യ​മി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ വ്യ​ക്ത​മാ​യ വ​ഴി​കേ​ടി​ലാ​യി​രി​ക്കും. തീ​ര്‍ച്ച​യാ​യും ഞാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നാ​ഥ​നി​ല്‍ വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​തി​നാ​ല്‍ നി​ങ്ങ​ളെ​ന്റെ വാ​ക്ക് കേ​ള്‍ക്കു​ക’.

‘നീ ​സ്വ​ര്‍ഗ​ത്തി​ല്‍ പ്ര​വേ​ശി​ച്ചു​കൊ​ള്ളു​ക’ എ​ന്ന് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു: ‘ഹാ,​എ​ന്റെ ജ​ന​ത ഇ​ത​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍!

"അ​ഥ​വാ, എ​ന്റെ നാ​ഥ​ന്‍ എ​നി​ക്കു മാ​പ്പേ​കി​യ​തും എ​ന്നെ ആ​ദ​ര​ണീ​യ​രി​ലു​ള്‍പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​തും (വി​ശു​ദ്ധ ഖു​ർ​ആ​ൻ 36:13 -27).