ദ​ശ​ര​ഥ​ന്റെ മു​നി​ഹ​ത്യ

കൈ​കേ​യി മൂ​ലം താ​ൻ പു​ത്ര​ദുഃഖം അ​നു​ഭ​വി​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്ന​ത് (രാ​മ​നെ പി​രി​യേ​ണ്ടി വ​ന്ന​ത്) ക​ർ​മ​ഫ​ലം നി​മി​ത്ത​മാ​ണെ​ന്ന് ദ​ശ​ര​ഥ​ൻ വി​ല​പി​ച്ചുകൊ​ണ്ട് കൗ​സ​ല്യ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു (അ​യോ​ധ്യാ കാ​ണ്ഡം. 63:6-7). ഒ​രി​ക്ക​ൽ നാ​യാ​ട്ടി​നാ​യി സ​ര​യൂ തീ​ര​ത്തെ​ത്തി​യ ദ​ശ​ര​ഥ​ൻ പു​ഴ​യി​ലേ​ക്ക് വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കാ​നി​റ​ങ്ങി​യ ആ​ന​യോ കാ​ട്ടു​പോ​ത്തോ ആ​ണെ​ന്ന് ക​രു​തി അ​മ്പെ​യ്തു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​മ്പേ​റ്റ​ത്​ ഒ​രു ത​പ​സ്വി​ക്കും.​ ത​പ​സ്വി​യു​ടെ വി​ലാ​പം കേ​ട്ട ദി​ക്കി​ലേ​ക്ക് ദ​ശ​ര​ഥ​ൻ ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്നു. മ​ര​ണ​ത്തോ​ട് മ​ല്ല​ടി​ക്കു​ന്ന താ​പ​സ കു​മാ​ര​നെ​യാ​ണ് അ​വി​ടെ ക​ണ്ട​ത്.

വൈ​ശ്യ​ന് ശൂ​ദ്ര​സ്ത്രീ​യി​ലുണ്ടാ​യ പു​ത്ര​നാ​യ താ​നൊ​രു ത്രൈ​വ​ർ​ണി​ക​ന​ല്ലെ​ന്നും ത​ന്നെ വ​ധി​ച്ച​തി​നാ​ൽ രാ​ജാ​വി​ന് ബ്ര​ഹ്മ​ഹ​ത്യാ​പാ​പം ഉ​ണ്ടാ​കി​ല്ലെ​ന്നും ത​പ​സ്വി ദ​ശ​ര​ഥ​നോ​ട് വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്തി (അ​യോ​ധ്യാ​കാ​ണ്ഡം. 63:50,51). ത​പ​സ്വി​യു​ടെ നി​ർ​ദേ​ശ​പ്ര​കാ​രം ദ​ശ​ര​ഥ​ൻ പു​ത്ര​ൻ വ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട വാ​ർ​ത്ത വാ​ന​പ്ര​സ്ഥി​ക​ളാ​യ വൈ​ശ്യ-​ശൂ​ദ്ര താ​പ​സി​ക​ളെ അ​റി​യി​ച്ചു. ആ ​വാ​ന​പ്ര​സ്ഥി​ക​ൾ ദ​ശ​ര​ഥ​നെ ‘പു​ത്ര​ദുഃ​ഖം മൂ​ലം മ​രി​ക്കാ​നി​ട​യാ​ക​ട്ടെ’ എ​ന്ന് ശ​പി​ച്ചു. ത്രൈ​വ​ർ​ണി​ക​രെ (ദ്വി​ജാ​തി​ക​ൾ) വ​ധി​ച്ചാ​ൽ ബ്ര​ഹ്മ​ഹ​ത്യാ പാ​പം ല​ഭി​ക്കും എ​ന്ന വി​ശ്വാ​സം അ​ക്കാ​ല​ത്ത് സ​മൂ​ഹ​ത്തി​ൽ നി​ല​നി​ന്നി​രു​ന്ന ശ്രേ​ണീ വ്യ​വ​സ്ഥ​യെ​യാ​ണ് ചൂ​ണ്ടി​ക്കാ​ട്ടു​ന്ന​ത്.