ചിത്രകൂടത്തിലെ വാസ്തുബലി

ദേവതകൾക്ക് മാംസം നിവേദിക്കുന്നത് സ്വാഭാവികമായി കരുതിയിരുന്ന സംസ്കാരത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വാല്മീകി വിരൽചൂണ്ടുന്നുണ്ട്. വനവാസം കഴിഞ്ഞ് മടങ്ങിയെത്തിയാൽ ഗംഗാദേവിക്ക് ആയിരം മദ്യകുംഭങ്ങളും മാംസഭക്ഷണവും നൽകാമെന്ന് സീത പ്രാർഥിക്കുന്നുണ്ട് (സുരാ ഘട സഹസ്രേണ മാംസ ഭൂതൗദനേന ച/ യക്ഷ്യേ ത്വാം പ്രീയതാം ദേവി പുരം പുനരുപാഗതാ, വാ. രാ. അയോദ്ധ്യാ കാണ്ഡം, 52. 89). ചിത്രകൂടത്തിൽ താമസിക്കാനായി ആദ്യമായി ഒരാശ്രമം നിർമിക്കുമ്പോൾ, ആ ശാലയിലെ സുദീർഘ വാസത്തിനായി രാമലക്ഷ്മണന്മാർ മാനിന്റെ മാംസം ഉപയോഗിച്ചാണ് വാസ്തുശാന്തി ചെയ്യുന്നത് -

" ഐണേയം മാംസമാഹൃത്യ ശാലാം യക്ഷ്യാമഹേ വയം/കർതവ്യം വാസ്തു ശമനം സൗമിത്രേ ചിരജീവിഭി: " (അയോദ്ധ്യാ കാണ്ഡം, 56. 25). നന്നായി വെന്ത കൃഷ്ണമൃഗത്തിന്റെ മാംസം ഉപയോഗിച്ച് ഗൃഹദേവതകൾക്കായി ബലിയർപ്പിക്കാൻ ലക്ഷ്മണൻ രാമനോട് നിർദേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു (വാ.രാ. അയോദ്ധ്യാ കാണ്ഡം, 56. 27- 31). മയമതം മുതലായ വാസ്തു ഗ്രന്ഥങ്ങളിലും വാസ്തു ശാന്തിക്കായി മാംസബലി നിർദേശിക്കുന്നുണ്ട്. ഇത് തെളിയിക്കുന്നത് പ്രാചീന ഇന്ത്യൻ സംസ്കാരത്തിൽ മാംസം അശുദ്ധ വസ്തുവായി കരുതിയിരുന്നില്ല എന്നാണ്. കൂടാതെ യജ്ഞക്രിയകളിൽ മാംസം നിവേദിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ഒരാചാരവുമായിരുന്നു.