ഒ​രു സ​കാ​ത് അ​പാ​ര​ത

ഓ​രോ നോ​മ്പു​കാ​ലം വ​രു​മ്പോ​ഴും ഉ​ള്ളി​ൽ ഓ​ർ​മ​ക​ളു​ടെ ഒ​രു വേ​ലി​യേ​റ്റ​മാ​ണ്. അ​ന്നൊ​ക്കെ അ​ത്ര​മാ​ത്രം അ​നു​ഭ​വം സ​മ്മാ​നി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു ഓ​രോ റ​മ​ദാ​നും ക​ട​ന്നു​പോ​യ​ത്, പ്ര​വാ​സി​യാ​വു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ്. ഇ​ന്ന് ആ​വ​ർ​ത്ത​ന​വി​ര​സ​ത​യു​ടെ ഒ​രു ആ​രോ​ഹ​ണം മാ​ത്ര​മാ​ണ്. അ​ത്താ​ഴം മു​ത​ൽ തു​ട​ങ്ങാം. വീ​ട്ടി​ൽ ഞാ​നൊ​ഴി​ച്ച് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും ചോ​റാ​ണ് പ​ഥ്യം. ന​ല്ല കാ​യ്ക്ക​റി​യും മീ​ൻ​മു​ള​കി​ട്ട​തും വ​റ​വും, പി​ന്നെ അ​യ​ല പൊ​രി​ച്ച​തും കൊ​ണ്ടാ​ട്ട​വും ഉ​ണ്ടാ​വും. നോ​മ്പു​തു​റ ഞ​ങ്ങ​ൾ കു​ട്ടി​ക​ൾ പ​ള്ളീ​ന്നാ​ണ്; കൊ​മ്പു​കു​ള​ങ്ങ​ര​പ്പ​ള്ളി​യു​ടെ കു​ള​ത്തി​ന്റെ ചു​റ്റു​മ​തി​ലി​ൽ വ​രി​വ​രി​യാ​യി​രു​ന്ന്. പൊ​റോ​ട്ട​യും ബീ​ഫ് ക​റി​യും പി​ന്നെ പി​ഞ്ഞാ​ണ​ത്തി​ൽ ഒ​ഴി​ച്ചു​ത​രു​ന്ന ചൂ​ടു​ചാ​യ​യും. അ​തി​ന്റെ രു​ചി​യും അ​നു​ഭ​വ​വും ഇ​ന്നും നാ​വി​ൽ പ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഇ​തി​ലൊ​ക്കെ വ​ലി​യ വി​ശേ​ഷം കു​ടും​ബ​വീ​ട്ടി​ൽ അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും നോ​മ്പു​തു​റ​ക്കാ​ൻ പോ​വു​ക എ​ന്ന​താ​ണ്. സ​കാ​ത് കി​ട്ടും. ഞ​ങ്ങ​ൾ കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ കൈ​യി​ൽ പൈ​സ വ​ന്നു​വീ​ഴു​ന്ന മാ​സം. ഞാ​ൻ എ​ട്ടാം ക്ലാ​സി​ൽ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണെ​ന്നാ​ണ് എ​ന്റെ ഓ​ർ​മ. ആ ​വ​ർ​ഷ​ത്തെ നോ​മ്പ് ദു​ര​ന്ത​പൂ​ർ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ര​ണം, ഉ​പ്പ ദു​ബൈ​യി​ൽ ലേ​ബ​റു​പി​ടി​ച്ച് ജ​യി​ലി​ലാ​ണ്. വീ​ട്ടി​ൽ മൂ​ത്ത​വ​നെ​ന്ന​നി​ല​യി​ൽ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ക​ള​റി​യാം. ഉ​പ്പ​യു​ടെ കാ​ര്യം എ​നി​ക്കും ഉ​മ്മ​ക്കും മാ​ത്ര​മേ അ​റി​യൂ. ആ ​സ​മ​യ​ത്ത് ഉ​മ്മ​യോ​ട് ഞാ​ൻ സ​കാ​ത് വാ​ങ്ങാ​ൻ പോ​ക​ട്ടെ എ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചു. ഉ​മ്മ സ​മ്മ​തി​ച്ചി​ല്ല. അ​ഭി​മാ​ന​പ്ര​ശ്നം. ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​ട​ത്ത​രം കു​ടും​ബ​മാ​ണ്. കാ​ഴ്ച​യി​ൽ അ​വ​ർ സു​ഭി​ക്ഷ​രാ​ണ്. ഒ​രു പ​ഴ​ഞ്ചൊ​ല്ലു​ണ്ട​ല്ലോ കേ​ളി​ക്ക് അ​യ​ക്കൂ​റ​യും കൂ​ട്ടാ​ൻ മ​ത്തി​ക്ക​റി​യും. അ​താ​ണ് അ​വ​സ്ഥ! പ​ക്ഷേ, അ​ന്നു ഞാ​ൻ കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കൊ​പ്പം സ​കാ​ത് വാ​ങ്ങാ​ൻ പോ​യി. കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്ക് അ​ന്ന് 25 പൈ​സ, 50 പൈ​സ, ഒ​രു രൂ​പ... ഇ​താ​ണ് ക​ണ​ക്ക്. നോ​മ്പ് പ​തി​നേ​ഴി​ന് ഒ​ളോ​റ​ങ്ങ​ര മൂ​സ്സാ​ജി​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ൽ (ഇ​ദ്ദേ​ഹം നാ​ട്ടി​ലെ പ​ണ​ക്കാ​ര​നും എ​​ന്റെ ബ​ന്ധു​വും കൂ​ടി​യാ​ണ്) വെ​ച്ച് അ​ഞ്ചു രൂ​പ സ​കാ​ത് കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു എ​ന്നു കേ​ട്ട ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ങ്ങോ​ട്ടേ​ക്കോ​ടി. വീ​ട്ടി​ൽ നീ​ണ്ട ക്യൂ ​ആ​ണ്. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഇ​ള​യ മ​ക​ൻ ശം​സു​ദ്ദീ​ൻ കൈ​യി​ൽ കൂ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച അ​ഞ്ചു രൂ​പ നോ​ട്ടു​കെ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​ർ​ക്കും വി​ത​ര​ണം​ചെ​യ്യു​ന്നു. എ​ന്നെ ക​ണ്ട​പ്പോ അ​വ​നൊ​ന്നു ഞെ​ട്ടി. ‘എ​ല്ല യ​ഹി​യാ, നീ​യെ​ന്താ?’​ഞാ​നൊ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

അ​വ​ൻ അ​ക​ത്തേ​ക്കോ​ടി. തി​രി​ച്ചു​വ​ന്ന് എ​ന്നോ​ട് ഉ​പ്പ വി​ളി​ക്കു​ന്നു, അ​ക​ത്തു ചെ​ല്ലാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ഇ​തു ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​ത​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഈ ​തി​ര​ക്കി​നി​ട​യി​ൽ എ​ന്നെ തി​രി​ച്ച​റി​യു​മെ​ന്നു​പോ​ലും ക​രു​തി​യി​ല്ല.അ​ക​ത്ത് അ​ദ്ദേ​ഹം ഖു​ർ​ആ​ൻ പാ​രാ​യ​ണ​ത്തി​ലാ​ണ്. ‘‘നീ​യെ​ന്താ ഇ​വി​ടെ?’’​ഞാ​ൻ മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ‘‘ഉ​പ്പാ​ന​പ്പ​റ​യി​ക്കാ​നാ അ​ല്ലേ?’’-​എ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​രു 50 രൂ​പ നോ​ട്ടെ​ടു​ത്ത് എ​നി​ക്കു ത​ന്നു. ‘‘നേ​രെ വീ​ട്ടി​ൽ പോ​യ്ക്കോ​ള​ണം. എ​നി ഇ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം ക​ണ്ടാ. ബാ​ക്കി അ​പ്പം പ​റ​യാം.’’​ഞാ​ൻ ഒ​രു കു​റ്റ​വാ​ളി​യെ​പ്പോ​ലെ ത​ല കു​നി​ച്ചു നി​ന്നു. ഞാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കു ന​ട​ന്നു. എ​ന്നെ​യും കാ​ത്ത് കൂ​ട്ടു​കാ​ർ പു​റ​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ​ക്ക് ഇ​നി​യും ഒ​രു​പാ​ട് വീ​ടു​ക​ൾ ക​യ​റാ​നു​ള്ള​താ​ണ്. ഞാ​നൊ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. അ​വ​ർ അ​ഞ്ചു രൂ​പ കി​ട്ടി​യ ആ​ഹ്ലാ​ദ​ത്തി​മി​ർ​പ്പി​ലാ​ണ്. അ​പ്പോ​ൾ എ​ന്റെ 50 രൂ​പ നി​ർ​ജീ​വ​മാ​യ ഒ​രു ക​ട​ലാ​സു​പോ​ലെ എ​നി​ക്കു തോ​ന്നി.