കരിമഷി പടരു​േമ്പാൾ

ജീവിതമെന്നത്​ അനന്തമായ തീർഥാടനം മാത്രമാണ്​. അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി ജീവിതങ്ങളുടെ ‘പറച്ചിലുകൾ’കൂടിയാവുന്നു അത്​. പുതിയ കാലഘട്ടത്തിൽ ആ ‘പറച്ചിലുകൾ’ സ്​ത്രീയായോ പുരുഷനായോ കേൾക്കേണ്ടതില്ല. രണ്ടിനും ഉപരിയായി നമ്മുടെ സ്വയം അവബോധമാണ്​ അതറിയേണ്ടത്​. സ്​ത്രീയെ ശരീരാവബോധങ്ങളിൽനിന്ന്​ മോചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്​ ന്യായവാദങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്ന  കാലത്താണ്​ വായന ആനന്ദമായി അനുഭവിക്കുന്ന ആളുകൾ കടന്നുപോയ്​ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്​. എന്നാൽ, കൂടുതൽ ആഴത്തിലേക്ക്​ പോകു​േമ്പാൾ എല്ലാ ന്യായവാദങ്ങളും പിറകിലേക്ക്​ ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടിവരുന്ന കാലഘട്ടത്തി​​െൻറ ചില ശരികളും സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളുടെ സമ്മർദങ്ങളും ഉണ്ടെന്ന്​ സുനിത ഗണേഷി​​െൻറ നോവലായ ‘കരിമഷി’ചില ശാഠ്യങ്ങളോടെ നമ്മോടു പറയുന്നു.

വേട്ടയാടപ്പെടുന്ന സ്​ത്രീത്വത്തിന്​ ഒരു ആമുഖംകൂടിയാണ്​ ‘കരിമഷി’. വർത്തമാനകാല ജീവിതത്തി​​െൻറ പൊള്ളുന്ന നേർസാക്ഷ്യം. ‘മനസ്സിൽനിന്നും ആവേശങ്ങൾ മസ്​തിഷ്​ക’ത്തിലെ ഒാർമകോശങ്ങളിൽ വിഹരിച്ചു. യുവത്വത്തി​​െൻറ കരിയാത്ത ഒാർമകളിലേക്ക്​... തുടങ്ങി നിരവധി ഭാഷയുടെ അഗാധമായ പ്രയോഗങ്ങളിലൂടെ ആവിഷ്​കാരത്തിൽ നൂതനമായ ഒരു സ്​പർശം വാഗ്​ദാനം ചെയ്യുന്നുണ്ട്​ കഥാകാരി.

സ്വന്തം അറിവിനെ പണമാക്കി മാറ്റുക എന്ന ആനന്ദത്തിനപ്പുറം ആത്​മാവിലെ ഭൂമിക തിരയുന്ന ദക്ഷിണ എന്ന കഥാപാത്രം ചിന്തിക്കുന്ന സ്​ത്രീ യുവത്വത്തി​​െൻറ പ്രതീകമാണ്​. സൂര്യാസ്​തമയങ്ങളുടെ ഗതിവിഗതികൾ മാറുന്നതിനനുസരിച്ച്​ സ്വന്തം അഭിപ്രായങ്ങൾ തേച്ചുമിനുക്കി വായനക്കാർക്ക്​ മുന്നിലെത്തുന്ന ദക്ഷിണ സ്​ത്രീയുടെ സാധാരണമല്ലാത്ത മുഖമാണ്​ കാഴ്​ചവെക്കുന്നത്​. അതേസമയം, സ്വന്തം അസ്​തിത്വത്തിനേറ്റ പ്രഹരം ഒരു പേരുമാറ്റത്തിലൂടെ തുടച്ചുമാറ്റി എന്ന വ്യാമോഹത്തിൽ ജീവിക്കുന്ന പിയൂഷ്​ എന്ന സുഹാസിനി. സ്​പൂണുകൊണ്ട്​ സ്​നേഹം അളന്നുനൽകുന്ന ഭർത്താവിനേക്കാൾ ഉന്നതനാണ്​ ആകാശത്തോളം സ്​നേഹിക്കുന്ന ആൺസുഹൃത്തെന്ന്​ ആസ്വദിച്ചറിയു​േമ്പാഴും രൂപഭാവങ്ങളിലൂടെ കാലത്തിന്​ മായ്​ക്കാൻ  കഴിയാത്ത കനത്ത രാസപ്രവർത്തനങ്ങളാണ്​ ചില നശിച്ച ഒാർമകളെന്ന്​ അവൾ തിരിച്ചറിയുന്നു. ഒരേസമയം ശക്​തരായ കഥാപാത്രങ്ങളായ ദക്ഷിണയും പിയൂഷയും സ്​ത്രീത്വത്തി​​െൻറയും കാത്തിരിപ്പി​​െൻറയും സ്​നേഹത്തി​​െൻറയും അരാജകത്വത്തി​​െൻറയും ഒക്കെ മുഖങ്ങളാകുന്നു. ലോകത്ത്​ സ്വന്തമായ ഇടം കണ്ടെത്താനായി നിരന്തരം ചുറ്റുപാടുകളോട്​ പൊരുതി ജീവിക്കുന്ന സ്​ത്രീ ചിന്തകളിലെ വൈരുധ്യവും നോവലി​​െൻറ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ചർച്ചചെയ്യപ്പെടേണ്ടതാണ്​. 

സ്വന്തം ആത്​മാവി​​െൻറ ഭൂമിക പൊതുജനസേവനമാണെന്ന്​ തിരിച്ചറിയുന്ന ദക്ഷിണയുടെ ജീവിതം ഒടുക്കം ചത്ത കണ്ണുകളിൽ കരിമഷി നീട്ടിയെഴുതി കുപ്പിവളയിട്ട്​ പാൻമസാല ചവച്ചു ചിലച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികളോട്​ ജീവിതത്തിന്​ സുന്ദരമായ മുഖങ്ങൾ വേറെയുണ്ടെന്നും അക്ഷരം അഗ്​നിയാണെന്നും പറയാനായി മാറ്റിവെക്കപ്പെടുന്നു. അതോടൊപ്പംതന്നെ അവളുടെ ആർദ്രമായ മനസ്സി​​െൻറ ആഴങ്ങൾ എന്നും കാണപ്പെടാതെതന്നെ നിലനിന്നു. പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന മനസ്സുമായി അവൾ തനിക്കു ചുറ്റുമുള്ള ആണധികാരത്തിനുനേരെ പ്രതിഷേധത്തി​​െൻറ മതിലുകൾ തീർത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. 

ആണധികാരത്തി​​െൻറ ഞെരിഞ്ഞമരലുകൾക്കുനേരെയുള്ള സ്​ത്രീയുടെ ശക്​തമായ പ്രതികരണംകൂടിയാണ്​ ‘കരിമഷി’. ദുരിതം നിറഞ്ഞ സ്വന്തം വീട്ടിലെ ജീവിതത്തിൽനിന്ന്​ രക്ഷപ്പെടാനായി വിവാഹം എന്ന വ്യവസ്​ഥിതിയിലേക്ക്​ ഒളിച്ചോടുന്ന സുഹാസിനിക്ക്​ അവി​െടയും ദുരിതം തിന്നുന്ന ജീവിതംതന്നെയാണ്​ വിധി സമ്മാനിക്കുന്നത്​. വികലമായ ആൺകോയ്​മയുള്ള കൂട്ടങ്ങളിൽ ഇനിയൊരു പെൺകുഞ്ഞും ജനിക്കരുതേയെന്ന്​ സുഹാസിനിയിലൂടെ നോവലിസ്​റ്റ്​ പ്രാർഥിക്കുന്നു. ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ജ്​ഞാനവും വേദനയും ഒരുവളെ നിത്യമായി നിശ്ശബ്​ദയാക്കുന്നു എന്ന വേദനയിലേക്ക്​ നോവലിസ്​റ്റ്​ എത്തിച്ചേരുന്നു. 

സാ​േങ്കതികവിദ്യകൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി സ്വന്തം നാട്ടിലെ ദുരവസ്​ഥ പുറംലോകത്തെ അറിയിക്കാൻ ശ്രമം നടത്തുന്ന ദക്ഷിണക്ക്​ സ്വന്തം സ്​നേഹഭാജനമായ ചെറിഫിലിപ്പ്​ തന്നെ ദുരന്തം സമ്മാനിക്കുന്നു. കനത്ത ദുരന്തങ്ങളിലാഴ്​ന്നുപോയിട്ടും അതിജീവനം നേടുന്ന സ്​ത്രീജീവിതങ്ങളുടെ കഥയാണ്​ ‘കരിമഷി’. മണ്ണേതായാലും പെണ്ണി​​െൻറ ദുഃഖം ഒന്നുതന്നെയെന്ന്​ മുറവിളി ​കൂട്ടുന്നതിനപ്പുറം കോട്ടകൾ തച്ചുടക്കപ്പെടുന്നതി​​െൻറ സാധ്യതകൾ തേടുന്നിടത്താണ്​ നോവലി​​െൻറ പ്രസക്​തിയേറുന്നത്​. കണ്ണീരിൽ അലിഞ്ഞുചേർന്ന ഉപ്പി​​െൻറ മറ്റൊരു പേരാകുന്നു ‘കരിമഷി’. അത്​ അലങ്കാരം മാത്രമല്ല, സ്വത്വംകൂടിയാവുന്നു നോവലിൽ.