ശുക്രനാട് -എസ്. ജയേഷ് അവസാനം എഴുതിയ കഥ

ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​ർ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് അ​യാ​ളു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ ന​ട​ക്കാൻ തു​ട​ങ്ങി. ഏ​റെ​നേ​രം ഒ​രു വേ​ലി​ക്ക​രി​കി​ൽ ആ​രാ​ലും ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ​യി​രു​ന്ന് ഏ​കാ​ന്ത​ത സ​ഹി​ക്കാൻ  പ​റ്റാ​തെ ചെ​ന്താ​മ​ര​യും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ആ​ട് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ചേ​ർ​ന്നു, അ​യാ​ൾ​ക്ക്  ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടാൻ വീ​ട്ടി​ൽ ഒ​രു ക​ണ്ടൻപൂ​ച്ച പോ​ലു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും.

മൃ​ഗ​സം​ര​ക്ഷ​ണ വ​കു​പ്പി​ലെ​യും വ​നം വ​കു​പ്പി​ലെ​യും ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ർ പ​രി​ശോ​ധ​ന ന​ട​ത്തി പ​രി​സ​ര​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി കു​റി​പ്പു​ക​ൾ രേ​ഖ​പ്പെ​ടു​ത്തി കാ​ണാ​താ​യ ആ​ടു​ക​ളു​ടെ ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ന്മാ​രു​ടെ വി​വ​ര​ങ്ങ​ൾ ശേ​ഖ​രി​ച്ച് തി​രി​ച്ചു​പോ​കാ​നാ​യി കാ​റു​ക​ൾ​ക്ക​രി​കി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​ത്ര​യും നേ​രം ഒ​ന്നി​ലും പ​ങ്കി​ല്ലാ​തെ മൂ​ക്കും തോ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന ചെ​ന്താ​മ​രാ​ക്ഷ൯ പ​റ​ഞ്ഞു: “ദൊ​ക്കെ ത്ര​ഞ്ഞേ​യു​ള്ളൂ. അ​വ​ര് വ​ന്ന് ഞോ​ക്കീ​ട്ട് ഒ​ന്നും മു​ണ്ടാ​ണ്ടും പോ​ണ​ത് ദ്ദ് ​ആ​ത്യാ​യി​ട്ടാ​ണ്?​ ല്ലേ​ന്ന്? ന​മ്മ​ള് ന്ത് ​ച്യ​യ്യാ​നാ​ണ്? ന്തേ​ലും ണ്ടാ​കു​ന്ന് നോ​ക്കി മി​ണ്ങ്ങി​രി​ക്ക്യ​ന്ന്യേ​ള്ളൂ. ആ​ടാ​ണെ​ങ്കി താ​റാ​വ് പോ​ലെ ഒ​ര്ണ്ണം പോ​യാ പി​ന്നാ​ലെല്ലാ​ങ്കൂ​ടി പൊ​ഗ്ഗാ​ണ്. പോ​യ​വ​ർ​ക്ക് പോ​യി, ത്ര​ന്ന്യേ.”

പ​റ​ഞ്ഞ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ച് ത​ന്റെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​ത്തി​ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും അ​നു​കൂ​ല​മാ​യ പ്ര​തി​ക​ര​ണം ഉ​ണ്ടാ​കു​ന്നു​ണ്ടോ​യെ​ന്ന് ചു​റ്റും നോ​ക്കി. സാ​ധാ​ര​ണ രീ​തി​യി​ൽ ആ​രെ​ങ്കി​ലും അ​നു​കൂ​ലി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നോ ഇ​ല്ലെ​ന്നോ പോ​ലെ ഒ​ന്ന് ത​ല കു​ലു​ക്കു​ന്ന​ത് പ​തി​വാ​ണ്. പ​ക്ഷേ, ഇ​ത്ത​വ​ണ ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട പ​ത്തി​രു​പ​ത് പേ​ർ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ ന​ട​ക്കു​ക​യാ​യ​തി​നാ​ൽ ചെ​ന്താ​മ​രാ​ക്ഷ൯ ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യി. അ​യാ​ൾ കു​ത്തി​യി​രി​ക്കി​ന്നി​ട​ത്തു​ത​ന്നെ തു​ട​ർ​ന്ന് ഒ​രു ബീ​ഡി ക​ത്തി​ച്ച് പു​ക​യൂ​താ​നാ​യി ത​ല മു​ക​ളി​ലേ​ക്കു​യ​ർ​ത്തി.

അ​പ്പോ​ൾ പൊ​രി​വെ​യി​ല​ത്ത് വി​യ​ർ​പ്പി​ൽ കു​തി​ർ​ന്ന ഖ​ദ​ർ ഷ​ർ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലൂ​ടെ തൂ​വാ​ല ക​ട​ത്തി വി​യ​ർ​പ്പ് തു​ട​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പ​ഞ്ചാ​യ​ത്തം​ഗം വാ​സു ഓ​ടി​ക്കി​ത​ച്ചെ​ത്തി. ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ർ പ​രി​ശോ​ധ​ന​ക്കെ​ത്തു​ന്ന സ​മ​യ​ത്ത് ത​ന്റെ സാ​ന്നി​ധ്യം ആ​വ​ശ്യ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും പാ​വ​ങ്ങ​ളാ​യ ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ പ​രാ​തി​ക​ൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യും കൃ​ത്യ​മാ​യും അ​വ​രെ ബോ​ധി​പ്പി​ക്കാ൯ താ൯ ​വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നും അ​യാ​ൾ പ​ശ്ചാ​ത്ത​പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

വാ​സു ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നോ​ട് ഞാ൯ ​സം​സാ​രി​ക്കാം എ​ന്ന് കൈ​കൊ​ണ്ട് ആം​ഗ്യം കാ​ണി​ച്ചി​ട്ട് വ​നം വ​കു​പ്പ് ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ന്റെ അ​രി​കി​ലേ​ക്ക് ചെ​ന്ന് അ​യാ​ളെ മാ​റ്റി​നി​ർ​ത്തി പ​റ​ഞ്ഞു.

“സാ​ർ, സം​സ്ഥാ​ന സ​ർ​ക്കാ​റി​ന്റെ ക്ഷീ​രോ​ൽ​പാ​ദ​ന പ​ദ്ധ​തി വ​ഴി ഈ ​പ​ഞ്ചാ​യ​ത്തി​ൽ ഒ​രു​പാ​ട് പേ​ർ​ക്ക് പ​ശു​ക്ക​ളെ​യും ആ​ടു​ക​ളെ​യും കി​ട്ടി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​വ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം പ്ര​ധാ​ന ഉ​പ​ജീ​വ​ന​മാ​ർ​ഗ​മാ​ണ് ആ ​ജീ​വി​ക​ൾ. അ​വ​യെ ന​ഷ്ട​മാ​കു​ക എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഇ​വ​രു​ടെ വ​രു​മാ​നം വ​ഴി​മു​ട്ടു​ക എ​ന്നാ​ണ​ർ​ഥം. പ​ക്ഷേ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ പ്ര​ത്യേ​ക​ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ൽ ഇ​വി​ടെ ആ​ടു​ക​ളെ മാ​ത്ര​മേ കാ​ണാ​താ​കു​ന്നു​ള്ളൂ. പ​ശു​ക്ക​ളെ​ല്ലാം പു​ല്ലു​മേ​യാ൯ പോ​യി സു​ര​ക്ഷി​ത​മാ​യി തി​രി​ച്ചെ​ത്തി പാ​ലും ചാ​ണ​ക​വും ത​രു​ന്നു​ണ്ട്, എ​ന്നാ​ൽ ആ​ടു​ക​ളു​ടെ കാ​ര്യം അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ല. പു​ല്ല് തി​ന്നാ൯ പോ​യ​വ തൊ​ട്ട് കൂ​ട്ടി​ൽ അ​ട​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്ന​വ വ​രെ കാ​ണാ​താ​കു​ക​യാ​ണ്. ഇ​ത് ഇ​വി​ടെ അ​സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യ സാ​ഹ​ച​ര്യം സൃ​ഷ്ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ഇ​ന്നാ​ട്ടി​ൽ ഇ​ന്നേ​വ​രെ പു​ലി​യോ ന​രി​യോ ഇ​റ​ങ്ങി​യ സം​ഭ​വം ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടി​ല്ല. മോ​ഷ്ടാ​ക്ക​ൾ ആ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ആ​ദ്യം സം​ശ​യി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും പി​ന്നീ​ട് അ​തി​ൽ ക​ഴ​മ്പി​ല്ലെ​ന്നാ​ണ് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്. കാ​ര​ണം രാ​ത്രി വീ​ടി​ന​ക​ത്ത് കെ​ട്ടി​യി​ട്ട ആ​ടു​ക​ളെ​പ്പോ​ലും കാ​ണാ​താ​യ സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഇ​തൊ​രു അ​സാ​ധാ​ര​ണ സാ​ഹ​ച​ര്യ​മാ​യി ക​രു​തി വേ​ഗം ത​ന്നെ എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​രി​ഹാ​രം കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന് ഞാ൯ ​ഈ സാ​ധു​ക്ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി അ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണ്.”

വ​നംവ​കു​പ്പ് ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ൯ കാ​ര്യ​ത്തി​ന്റെ ഗൗ​ര​വം മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​തു​പോ​ലെ​യും വാ​സു​വി​ന്റെ വ്യ​ക്ത​വും സ്പ​ഷ്ട​വു​മാ​യ അ​വ​ത​ര​ണ​ത്തി​ൽ സം​തൃ​പ്ത​നാ​യ​തു​പോ​ലെ​യും പ​റ​ഞ്ഞു.

“താ൯ ​ഇ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം വ​ള്ളി​പു​ള്ളി വി​ടാ​തെ ഒ​രു പ​രാ​തി​യാ​യി എ​ഴു​തി ഓ​ഫി​സി​ൽ എ​ത്തി​ക്കൂ. ഞ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ട൯​ത​ന്നെ ഈ ​അ​സാ​ധാ​ര​ണ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​നെ​പ്പ​റ്റി അ​ന്വേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​താ​യി​രി​ക്കും.”

“അ​തെ, മൃ​ഗ​സം​ര​ക്ഷ​ണ വ​കു​പ്പ് എ​ന്ന നി​ല​യി​ൽ ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ രോ​ഗ​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മേ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ൯ സാ​ധി​ക്കു​ക​യു​ള്ളൂ. എ​ന്റെ ബ​ല​മാ​യ സം​ശ​യം ഇ​ത് വ​ന്യ​ജീ​വി ആ​ക്ര​മ​ണം ആ​കാ​നേ വ​ഴി​യു​ള്ളൂ.” ചു​വ​ന്ന സാ​രി​യും ക​ഴു​ത്തി​ൽ ടാ​ഗും അ​ണി​ഞ്ഞ സ്ത്രീ ​കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ത്തു.

നാ​ട്ടു​കാ​രു​ടെ ഒ​രു പ്ര​ശ്ന​ത്തി​ന് താ​ൽ​ക്കാ​ലി​ക​മാ​യ പ്ര​തി​വി​ധി ക​ണ്ടെ​ത്തി​യ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ൽ വാ​സു ആ​ശ്വാ​സംകൊ​ണ്ടു. ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​ർ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രെ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് അ​യാ​ളു​ടെ പി​ന്നാ​ലെ ന​ട​ക്കാ൯ തു​ട​ങ്ങി. ഏ​റെ​നേ​രം ഒ​രു വേ​ലി​ക്ക​രി​കി​ൽ ആ​രാ​ലും ശ്ര​ദ്ധി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ​യി​രു​ന്ന് ഏ​കാ​ന്ത​ത സ​ഹി​ക്കാ൯ പ​റ്റാ​തെ ചെ​ന്താ​മ​ര​യും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ആ​ട് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ചേ​ർ​ന്നു, അ​യാ​ൾ​ക്ക് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ൯ വീ​ട്ടി​ൽ ഒ​രു ക​ണ്ട൯​പൂ​ച്ച പോ​ലു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും.

വാ​സു ആ​ലോ​ച​നാ​മ​ഗ്ന​നാ​യി അ​ൽ​പ​ദൂ​രം ന​ട​ന്നി​ട്ട് തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന് ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​നോ​ടാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു.

“അ​വ​ർ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​മെ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​ല്ലോ. കു​റ​ച്ച് ദി​വ​സം കാ​ത്തി​രി​ക്കാം എ​ന്താ. പി​ന്നെ ഞാ​നാ​ണെ​ങ്കി​ൽ മു​ത്തി​ക്കാ​വി​ലെ കൂ​ട്ട​ക്ക​ള​ത്തി​ന്റെ ഉ​ത്സ​വ​ക്ക​മ്മി​റ്റി പ്ര​സി​ഡ​ന്റ് ആ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​ല്ലോ. ഇ​ന്നാ​ണ് പ്ര​ശ​സ്ത കാ​ഥി​ക൯ പ​ട്ടാ​നൂ​ർ ര​വീ​ന്ദ്ര​ന്റെ ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം ഉ​ള്ള​തും. അ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രും ത​ൽ​ക്കാ​ലം ആ​ടു​ക​ളെ മ​റ​ന്ന് ക​ഥ കേ​ൾ​ക്കാ൯ വ​ര​ണം. ബെ​ന്യാ​മി​ന്റെ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം ’ ആ​ണ് ക​ഥ. ക​ഴി​ഞ്ഞ​ത​വ​ണ പു​രാ​ണ​ക​ഥ ആ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് മി​ക്ക​വാ​റും എ​ല്ലാ​വ​രും ക​ഥ തീ​രു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പേ പോ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ര​വീ​ന്ദ്ര൯ കു​റേ സ​ങ്ക​ടം എ​ന്നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​തു​ണ്ടാ​കാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​ണ് ന​ല്ലൊ​രു ക​ഥ ത​ന്നെ കൊ​ണ്ടു​വ​രാ൯ ഞാ൯ ​പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.”

ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ് വാ​സു വാ​ച്ചി​ൽ നോ​ക്കി അ​യ്യോ ഇ​പ്പോ​ഴേ വൈ​കി എ​ന്ന ഭാ​വ​ത്തി​ൽ തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ൽ സ്ഥ​ലം കാ​ലി​യാ​ക്കി.

“ങ്ങാ, ​ഇ​വി​ടെ ന​മ്മ​ടെ ആ​ടി​നെ കാ​ണാ​താ​കു​മ്പോ​ത്ത​ന്നെ വേ​ണം ആ ​ത​ല​മു​റി​യ​ന്റെ ആ​ടു​ക​ഥ.” ചെ​ന്താ​മ​ര ബീ​ഡി ക​ത്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ടെ അ​ൽ​പം ഉ​റ​ക്കെ അ​ഭി​പ്രാ​യ​പ്പെ​ട്ടു. ഇ​ത്ത​വ​ണ ആ​ട് ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​രു​ടെ പി​ന്തു​ണ അ​യാ​ൾ​ക്കു കി​ട്ടി. എ​ല്ലാ​വ​രും ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗ​ത്തി​ന് പോ​കു​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.

ആ​ടാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ടെ ജീ​വി​തം. അ​തി​ങ്ക​ളെ തി​രി​ച്ച് കി​ട്ടീ​ട്ട് മ​തി ക​ഥേം പ്ര​സം​ഗോം, ര​ണ്ട് ആ​ടു​ക​ളെ കാ​ണാ​താ​യ വെ​ള്ള പ​റ​ഞ്ഞു.

“അ​തേ​ന്നും, ദ്ന്താ​ണ്ത്…​ന​മ്മ​ളി​ത്രേം പേ​രും ആ​ടെ​ന്ത്യേ പൂ​ടേ​ന്ത്യേ​ന്ന് തി​രി​യാ​തെ വ​ട്ടം ചു​റ്റ​മ്പ​ഴാ​ണ് ഇ​ദ്ദ് പോ​ല​ത്തെ അ​മ്മി​ണി​യാ​ര്ടെ ക​ഥേം കൊ​ണ്ട് വ​ര​ണ്ത്? ങ്ങ​ള് വ​രീ൯, വ​ന​ക്കാ​ര് ന​രീ​ന്യേ പു​ലീ​ന്യേ പി​ടി​ക്ക​ട്ടെ. ന​മ്ക്ക് ബാ​ക്കീ​ള്ള ആ​ട്ങ്ങ​ള് പൊ​ഗ്ഗാ​തെ നോ​ക്കാ.” ആ​ടി​ന് പു​റ​മേ കോ​ഴി​യും പ​ശു​വു​മു​ള്ള ഹം​സ പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ല്ലാ​രും അ​ത് ശ​രിെവ​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ആ​ർ​ക്കും കൂ​ട്ട​ക്ക​ള​ത്തി​ന് പോ​കാ​തി​രി​ക്കാ൯ ക​ഴി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പോ​കാ​തി​രു​ന്നാ, വെ​ളി​ച്ച​പ്പാ​ടി​ന് ദ​ക്ഷി​ണ കൊ​ടു​ത്ത് അ​നു​ഗ്ര​ഹം വാ​ങ്ങാ​തി​രു​ന്നാ മു​ത്തി കോ​പി​ക്കും. ഗ്രാ​മം വ​ര​ണ്ടോ വെ​ള്ളം ക​യ​റി​യോ അ​ത്ര മ​തി.

സ​ന്ധ്യ മ​യ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ഗ്രാ​മ​ക്കാ​ർ ഓ​രോ വീ​ടു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നു​മാ​യി മു​ത്തി​ക്കാ​വി​ലേ​ക്ക് പു​റ​പ്പെ​ടാ൯ തു​ട​ങ്ങി. ആ​ടു​ക​ൾ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​ത്ത​വ​ർ അ​വ​ക​ളെ അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ട് വീ​ട് പൂ​ട്ടി​യി​റ​ങ്ങി. അ​ടു​ക്ക​ളവാ​തി​ലി​ന്റെ ഉ​റ​പ്പി​ൽ സം​ശ​യ​മു​ള്ള​വ​ർ കി​ട​പ്പു​മു​റി​ക​ളി​ൽ ആ​ടി​നെ കെ​ട്ടി വാ​തി​ല​ട​ച്ച് സു​ര​ക്ഷ ഉ​റ​പ്പാ​ക്കി. അ​പ​രി​ചി​ത​മാ​യ ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​ന്തി​യു​റ​ങ്ങേ​ണ്ടി​വ​രു​ന്ന ആ​ടു​ക​ൾ പ​രി​ഭ്ര​മ​ത്തി​ൽ ഉ​റ​ക്കെ ക​ര​യാ൯ തു​ട​ങ്ങി.

“തൊ​ള്ള​യി​ടാ​തെ ആ​ടേ…​ന്നി ഇ​ദ്ദ് കേ​ട്ടി​ട്ട് വേ​ണം വ​രാ​ത്ത ന​രി​കൂ​ടി കാ​ടെ​റ​ങ്ങി വ​രാ൯.” ഉ​ട​മ​സ്ഥ​ർ ആ​ടു​ക​ളെ ശാ​സി​ച്ചു.

ആ​ടു​ക​ളെ മു​ത്തി സം​ര​ക്ഷി​ക്കും എ​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഇ​റ​ങ്ങി​യ​വ​രും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്താ​യാ​ലും ഇ​ത്ര​യും കാ​ല​ത്തെ കൂ​ട്ട​ക്ക​ള​ങ്ങ​ളി​ൽ ​െവ​ച്ച് ആ​രും സ​ന്തോ​ഷ​വും സ​മാ​ധാ​ന​വു​മി​ല്ലാ​തെ വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നി​റ​ങ്ങി​യ ആ​ദ്യ​ത്തെ അ​വ​സ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മൊ​ട്ട​പ്പൊ​രി വാ​ങ്ങ​ണം, കു​പ്പി​വ​ള​യും ചാ​ന്തും വാ​ങ്ങ​ണം, പ​റ്റി​യ നാ​ല് ഈ​രെ​ഴ​ത്തോ​ർ​ത്തും വാ​ങ്ങ​ണം എ​ന്ന് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളും, വെ​ള്ളം ചീ​റ്റ​ണ തോ​ക്ക് വാ​ങ്ങ​ണം, ക​ള​റ് മു​ട്ടാ​യി വാ​ങ്ങ​ണം, സേ​മ്യാ ഐ​സ് വാ​ങ്ങി ച​പ്പി​ച്ച​പ്പി ന​ട​ക്ക​ണം എ​ന്ന് കു​ട്ടി​ക​ളും, തൂ​മ്പ ന​ല്ല​തൊ​രെ​ണ്ണം വാ​ങ്ങ​ണം, പു​ല്ല് വെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ട​രാ൯ വ​ല്ലോ​ട്ടി വാ​ങ്ങ​ണം, പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ കാ​ണാ​തെ കാ​മ്പീ​ന്റെ ഷാ​പ്പീ​ന്ന് ബോ​ട്ടി ന​ക്കി ക​ള്ള് കു​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന് ആ​ണു​ങ്ങ​ളും മ​ന​സ്സി​ൽ പ​ദ്ധ​തി​യി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും എ​ല്ലാ​വ​രും പോ​കു​ക. എ​ല്ലാം വാ​ങ്ങി ക​ള്ളും മോ​ന്തി വേ​ർ​ക്ക​ട​ല പു​ഴു​ങ്ങി​യ​തും സൂ​ണ്ട​ലും ബൂ​ന്ദി​യും പൊ​തി​വാ​ങ്ങി ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ പാ​യ​വി​രി​ച്ച് ബാ​ലെ​യോ നാ​ട​ക​മോ ഗാ​ന​മേ​ള​യോ ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗ​മോ കാ​ണാ൯ പോ​കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നു.

ഇ​ന്ന​വ​രു​ടെ മ​ന​സ്സു​ക​ളി​ൽ ഇ​തൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ടു​ക​ളെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട​വ​ർ അ​തി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്തും ആ​ടു​ക​ളെ വീ​ട്ടി​ൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ട് വ​ന്ന​വ​ർ അ​തോ​ർ​ത്തും വി​ഷ​മി​ച്ച് ന​ട​ന്നു. കു​ട്ടി​ക​ളാ​ക​ട്ടെ അ​വ​ർ​ക്കി​ന്ന് ആ​രും ഒ​ന്നും വാ​ങ്ങി​ത്ത​രി​ല്ലെ​ന്ന് വേ​ദ​നി​ച്ച് ചോ​ദി​ക്കാ​നും പേ​ടി​ച്ച് ന​ട​ന്നു. മു​ത്തി​ക്കാ​വി​ലാ​ക​ട്ടെ കൂ​ട്ട​ക്ക​ളം അ​തി​ന്റെ ക​ലാ​ശ​ക്കൊ​ട്ടി​ന്റെ പ്ര​സ​രി​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു. ട്യൂ​ബ് ലൈ​റ്റു​ക​ളു​ടെ പ്ര​ഭ​യി​ൽ പ​രി​സ​രം ജ്വ​ലി​ച്ചു. ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​രു​ടെ വി​ള​ക്കു​ക​ൾ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​നേ​ക്കാ​ൾ തി​ന്നാ​നു​ള്ള​വ​യു​ടെ​യും അ​ണി​യാ​നു​ള്ള​വ​യു​ടെ​യും നി​റ​ങ്ങ​ളും മ​ണ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു പു​റ​ത്തു​വി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്.

പ​ത്ത് മ​ണി​ക്ക് തു​ട​ങ്ങേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്ന ആ​ടു​ജീ​വി​തം അ​നൗ​ൺ​സ് ചെ​യ്ത​പ്പോ​ഴേ​ക്കും പ​തി​നൊ​ന്ന് മ​ണി​യാ​യി. ഒ​രു കാ​ര​ണ​വു​മി​ല്ലാ​തെ ത​ന്നെ. പ​ട്ടാ​നൂ​ർ ര​വീ​ന്ദ്ര​നും സം​ഘ​വും സ്റ്റേ​ജി​ൽ സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് മൈ​ക്ക് പ​രി​ശോ​ധി​ച്ച് ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തി. ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം ആ​രം​ഭി​ക്കു​ക​യാ​യി എ​ന്ന് ആ​രോ ഘ​ന​ഗം​ഭീ​ര ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ അ​റി​യി​ച്ച​പ്പോ​ൾ ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പ് അ​ങ്ങോ​ട്ട് നോ​ക്കി.

“പ്രി​യ​മു​ള്ള ഭ​ക്ത​ജ​ന​ങ്ങ​ളേ, ക​ഴി​ഞ്ഞ അ​ഞ്ച് വ​ർ​ഷ​മാ​യി ഞാ​നി​വി​ടെ ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നു. എ​ല്ലാം മു​ത്തി ഭ​ഗ​വ​തി​യു​ടെ അ​നു​ഗ്ര​ഹ​വും സം​ഘാ​ട​ക​രു​ടെ ദ​യ​യു​മാ​ണെ​ന്ന് ഞാ൯ ​ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി സ്മ​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഏ​റ്റ​വും പു​തി​യ ക​ഥ ‘ആ​ടു​ജീ​വി​തം’ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​യി അ​വ​ത​രി​പ്പി​ക്കാ൯ പോ​കു​ക​യാ​ണ്. വ​ഴി​യോ​ര​ങ്ങ​ളി​ലെ ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ർ ലൈ​റ്റു​ക​ളും ആം​പ്ലി​ഫ​യ​റു​ക​ളും അ​ണ​ച്ച് ഞ​ങ്ങ​ളോ​ടും ക​ഥ കേ​ൾ​ക്കാ൯ വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന ഭ​ക്ത​ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ടും സ​ഹ​ക​രി​ക്ക​ണം എ​ന്ന​ഭ്യ​ർ​ഥി​ക്കു​ന്നു.”

ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം ആ​രം​ഭി​ച്ച​പ്പോ​ൾ എ​ങ്ങു​നി​ന്നോ ചു​റ്റും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത പ​ര​ന്നു. കേ​ൾ​വി​ക്കാ​ർ ഒ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​ക്കാ​തെ പൊ​തി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടു​വ​ന്ന​വ വാ​യി​ലി​ട്ട് ച​വ​യ്ക്കാ൯ തു​ട​ങ്ങി.

“ഈ ​ക​ഥ ഒ​രു പാ​വം യു​വാ​വി​ന്റേ​താ​ണ്. ഭ​ഗ​വ​തി​യു​ടെ ഭ​ക്ത​നാ​യി​രു​ന്ന ആ ​യു​വാ​വ് ജീ​വി​ത​മാ​ർ​ഗം തേ​ടി അ​ങ്ങ​ക​ലെ മ​ണ​ല​ാര​ണ്യ​ത്തി​ൽ എ​ത്തി​പ്പെ​ടു​ന്ന​തേ​ടെ അ​വ​ന്റെ പ​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ ആ​രം​ഭി​ക്കു​ക​യാ​യി…”

ഓ ​ഓ ഓ… ​ഗാ​യ​ക൯ പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ ഓ​ളി​യി​ട്ടു. ഒ​രു മൂ​ല​ക്കു നി​ന്ന് കു​ടി​ച്ച ക​ള്ളി​ന്റെ ഏ​മ്പ​ക്ക​വും ബീ​ഡി​യു​ടെ പു​ക​യും ഒ​രു​മി​ച്ച് വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഏ​താ​ദ്യം പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വി​ട​ണ​മെ​ന്ന​റി​യാ​തെ നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ചെ​ന്താ​മ​ര മേ​മ്പൊ​ടി​ക്ക് ഒ​രു വ​ളി​യും വി​ട്ടു.

“ഈ ​മ​ല​രാ​ള​ണ്യ​ര്യം കു​ട്ട​നാ​ട്ടി​ലാ​ണോ ന്താ​ണീ?” അ​യാ​ൾ ആ​രോ​ടെ​ന്നി​ല്ലാ​തെ ചോ​ദി​ച്ചു. എ​ന്നി​ട്ട് ആ ​ത​മാ​ശ സ്വ​യം ആ​സ്വ​ദി​ച്ച് ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽനി​ന്നും നി​ഷ്കാ​സി​ത​നാ​യി. മു​ത്തി​ക്കാ​വി​ലേ​ക്കു​ള്ള വ​ഴി തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത് തൊ​ട്ടേ വെ​ളി​ച്ചം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​വി​ട​ന്ന​ങ്ങോ​ട്ട് നാ​ട്ടു​വെ​ളി​ച്ച​വും കൈ​യി​ലെ പെ൯​ടോ​ർ​ച്ചും ഉ​പ​യോ​ഗി​ച്ച് അ​യാ​ൾ ഗ്രാ​മ​ത്തി​ന്റെ വ​ട​ക്കേ ഭാ​ഗ​ത്തു​ള്ള കു​ള​ക്ക​ര​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. പാ​ട​വ​ര​മ്പ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ആ​ത്മാ​വി​നെ തു​റ​ന്നു​വി​ടു​ന്ന​പോ​ലെ ധാ​രാ​ളം തൂ​റി കു​ള​ത്തി​ൽ ച​ന്തി ക​ഴു​കി ഒ​രു ബീ​ഡി​കൂ​ടി ക​ത്തി​ച്ച് ചു​റ്റും നോ​ക്കി​യി​ട്ട് ന​ട​ത്തം തു​ട​ർ​ന്നു.

ഇ​നി​യ​ങ്ങോ​ട്ട് ഇ​ട​വ​ഴി​ക​ളാ​ണ്. നാ​ട്ടു​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ൽ നി​റം മാ​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന പ​വി​ഴ​മ​ല്ലി​പ്പൂ​വി​ന്റെ മ​ണ​മു​ള്ള വ​ഴി​ക​ൾ. അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ത്ത് പി​ടി​ച്ചു. ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടാ​തി​രി​ക്കാ൯ കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ൽ കെ​ട്ടി​യി​ട്ടു​പോ​യ ബാ​ല​ന്റെ വീ​ടെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളൊ​ന്ന് വേ​ലി​ക്ക​രി​കി​ൽ കു​ന്തി​ച്ചി​രു​ന്ന് മൂ​ത്ര​ശ​ങ്ക ഒ​ട്ടു​മി​ല്ലെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പാ​ക്കി വീ​ടി​ന്റെ പി​ന്നാ​മ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പ​മ്മി​ച്ചെ​ന്നു. അ​ടു​ക്ക​ള​വാ​തി​ൽ ഒ​ന്ന് ത​ള്ളി​യാ​ൽ തു​റ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, അ​തി​നു​മു​മ്പ് ത​ന്നെ ബാ​ല൯ പു​തു​താ​യി കെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വ​ന്ന പെ​ണ്ണ് സ​രോ​ജി​നി വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു നി​ന്ന് വ​ശ്യ​മാ​യി ചി​രി​ച്ചു.

ചെ​ന്താ​മ​ര തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ൽ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റി വാ​തി​ല​ട​ച്ചു. വീ​ടി​ന​കം മു​ഴു​വ​നും ആ​ടി​ന്റെ ചൂ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം തു​ട​ങ്ങി​യോ?” അ​വ​ൾ ചേ​ാദി​ച്ചു.

“ങ്ങ്…​ഏ​തോ ഒ​രു​ത്ത൯ മ​രു​പൂ​മീ​പ്പോ​യ​തും പോ​രാ​ണ്ട് അ​വ​ടെ വ​ള്ളം തൊ​ഴ​യ​ണ്ന്ന്. ഈ ​പൊ​ട്ട​നൊ​ക്കെ വ​ല്ല രു​ക്ക്മ​ണീ സ്വ​യം​വ​രോം പ​റ​ഞ്ഞാ​പ്പോ​രേ…” അ​പ്പോ​ൾ സ​രോ​ജി​നി​യു​ടെ നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​വ​ൾ അ​നേ​കാ​യി​രം പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ വാ​യി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു ബു​ദ്ധി​രാ​ക്ഷ​സ൯ ആ​യി​രു​ന്നു ചെ​ന്താ​മ​ര. ആ ​പേ​ർ ത​ന്നെ എ​ന്ത് ച​ന്താ​ണ്! അ​വ​ൾ ഓ​ർ​ത്തു​പോ​യി.

ഏ​താ​ണ്ട് ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ർ ക​ഴി​ഞ്ഞ് ചെ​ന്താ​മ​ര അ​ടു​ക്ക​ളവാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ​ട്ടി൯​കാ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ ചൂ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ൾ​ക്ക് ക​ള്ളി​ന്റെ​യും ബീ​ഡി​യു​ടെ​യും.

അ​യാ​ൾ പി​ന്നെ​യും പാ​ട​ത്ത് തൂ​റി കു​ള​ത്തി​ൽ ച​ന്തി ക​ഴു​കി ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം ബാ​ക്കി കേ​ൾ​ക്കാ​നാ​യി ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. പോ​കു​ന്ന വ​ഴി ചാ​രു​മ്മൂ​ട്ടി​ലെ കേ​സ​രി​യ​മ്മ​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ൽ ക​യ​റി ഒ​രു കു​പ്പി വാ​റ്റും കു​ടി​ച്ച് ക​ടു​കെ​ണ്ണ​യി​ൽ മു​ള​ക​ര​ച്ച് ചേ​ർ​ത്ത ലാ​യ​നി​യി​ൽ മു​ക്കി​യി​ട്ട കാ​ട​മു​ട്ട നാ​ല​ഞ്ചെ​ണ്ണ​വും വി​ഴു​ങ്ങി.

അ​യാ​ൾ ഉ​ത്സ​വ​പ്പ​റ​മ്പി​ൽ എ​ത്തു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒ​രാ​ൾ​ക്കൂ​ട്ടം എ​തി​രേ വ​രു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. അ​വ​രൊ​ക്കെ ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം കേ​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​വ​രാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

“ക​ഥ പൊ​ളി​ഞ്ഞ്…” അ​യാ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ ഊ​റി​ച്ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഉ​റ​യ്ക്കാ​ത്ത കാ​ലു​ക​ളി​ലെ ശ​രീ​ര​ത്തി​നെ ഒ​രു വി​ള​ക്കു​കാ​ലി​ൽ ചാ​രി​നി​ർ​ത്തി.

പ​ക്ഷേ, കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ സ​രോ​ജി​നി​യെ​യും ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ച​ങ്ക് ക​ത്തി. ഇ​വ​ളെ​പ്പോ​ൾ ഇ​റ​ങ്ങി​യോ​ടി​യെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​തേ​യി​ല്ല. ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​മാ​ക​ട്ടെ അ​രി​ശ​ത്തി​ലും ആ​രെ​യോ കൊ​ല്ലാ൯ പോ​കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചെ​ന്താ​മ​ര കു​റ​ച്ച് ഇ​രു​ട്ടു​ള്ള ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്കു മാ​റിനി​ന്നു.

ഏ​റ്റ​വും പി​ന്നി​ലാ​യി ന​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രാ​ളോ​ട് എ​ന്താ സം​ഗ​തി​യെ​ന്ന് ത​ഞ്ച​ത്തി​ൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

“ഒ​രു ര​ക്ഷേ​മി​ല്ലാ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​പ്പാ… ദേ ​ഇ​ന്നി​പ്പോ ബാ​ല​ന്റെ ആ​ടി​നെ കാ​ണ് ണി​ല്ല​വേ…” അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

ചെ​ന്താ​മ​ര​ക്ക് അ​വ​ന​വ​നെ​യോ കു​ടി​ച്ച വാ​റ്റി​നെ​യോ ആ​ണോ സം​ശ​യി​ക്കേ​ണ്ട​തെ​ന്ന് സം​ശ​യ​മാ​യി. ബാ​ല​ന്റെ വീ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും താ൯ ​ഇ​റ​ങ്ങു​ന്ന​തു​വ​രെ ആ​ട് കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന​തു​റ​പ്പാ​ണ്. ഈ ​നേ​ര​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ ഏ​ത് ന​രി​യോ ന​ര​നോ ആ​യി​ക്കോ​ട്ടെ, പൊ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടു പോ​യ​ത് ഭ​യ​ങ്ക​ര​വി​ദ്യ​യാ​യി​പ്പോ​യി. അ​യാ​ൾ ക​രു​തി.

“അ​ടി​യു​ടെ വേ​ദ​ന​യി​ൽ അ​വ൯ പു​ള​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നേ​ക്കാ​ൾ അ​വ​ന്റെ വേ​ദ​ന നാ​ട്ടി​ൽ അ​വ൯ തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന​തും കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്ന അ​വ​ന്റെ എ​ല്ലാ​മെ​ല്ലാ​മാ​യ ഭാ​ര്യ ദേ​വി​ക്കു​ട്ടി​യു​ടെ മു​ഖം മ​ന​സ്സി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​യി​രു​ന്നു…”

“എ​ങ്കി​ലും അ​വ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​രു തു​ള്ളി ക​ണ്ണു​നീ​ർ ഇ​റ്റി​യി​ല്ല. അ​വ൯ ക​ല്ലി​ന് കാ​റ്റേ​റ്റ​തു​പോ​ലെ മ​ന​സ്സി​നെ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു​നി​ർ​ത്തി. കാ​ര​ണം, അ​വ​ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ പ്രി​യ​ത​മ​യെ അ​വ​ന് വീ​ണ്ടും കാ​ണാ൯ ക​ഴി​യു​മെ​ന്ന്…”

ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം വി​ഷാ​ദ​രം​ഗ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​വ​സാ​ന​ഘ​ട്ട​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ക്കാ​നു​ള്ള ത​യാ​റെ​ടു​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു.

ചെ​ന്താ​മ​ര ആ​ടി​നെ ന​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ബാ​ല​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​കാ൯ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ളു​ടെ ഭാ​ര്യ​യും മ​ക​നും വ​രു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. ക​ഥാ​പ്ര​സം​ഗം കൊ​ള്ളി​ല്ലാ​ത്ത​തു​കൊ​ണ്ട് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​യി കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങാ൯ പോ​കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. അ​ച്ഛ​നെ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ മ​ക൯ ഒ​രാ​ഗ്ര​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. വ​ഴി​യോ​ര​ത്തെ ക​ട​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ൽ തൂ​ക്കി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന വ​ലി​യ ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ക്ക​ണം എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു ആ​വ​ശ്യം. അ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ര​സം പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും വേ​വ​ലാ​തി​യു​മു​ള്ള അ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ അ​യാ​ൾ വി​ല​പോ​ലും പേ​ശാ​തെ ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. മ​ക൯ ആ​ഹ്ലാ​ദ​ത്തോ​ടെ അ​തെ​ടു​ത്ത് ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി.

അ​വ൯ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ താ​ഴ്ത്തി പ​രി​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ അ​ച്ഛ​നെ നോ​ക്കി. എ​ന്താ​ടാ എ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച് ചെ​ന്താ​മ​ര ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ വാ​ങ്ങി ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​വി​ടെ അ​യാ​ൾ ശു​ക്ര​ന​ക്ഷ​ത്രം ഉ​ദി​ച്ച് നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. അ​തി​നൊ​പ്പം മ​റ്റൊ​ന്നു​കൂ​ടി ക​ണ്ട് ഭ​യ​ന്ന് ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ മു​ണ്ടി​ന്റെ മ​ടി​ക്കു​ത്തി​ൽ തി​രു​കി ഭാ​ര്യ​യെ​യും മ​ക​നെ​യും വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞ​യ​ച്ചു.

ബാ​ല​ന്റെ വീ​ട്ടി​ൽ അ​യാ​ളെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ വ​ലി​യ ബ​ഹ​ള​മാ​യി​രു​ന്നു. ബാ​ല൯ മു​റ്റ​ത്ത് കു​ത്തി​യി​രു​ന്ന് ക​ര​യു​ന്നു. സ​രോ​ജി​നി തോ​ർ​ത്തു​കൊ​ണ്ട് മാ​റ് മ​റ​ച്ച് തി​ണ്ണ​യി​ൽ കു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. കു​റ​ച്ചു​മു​മ്പ് താ൯ ​അ​ഴി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ തോ​ർ​ത്താ​ണ​തെ​ന്ന് ചെ​ന്താ​മ​ര അ​യ​വി​റ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും അ​തി​നു​ള്ള സ​ന്ദ​ർ​ഭം അ​ല്ല​തെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞ് ബാ​ല​നെ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​നാ​യി ചെ​ന്നു. നാ​ട്ടു​കാ​രാ​ക​ട്ടെ ചി​ല​ർ ന​രി​യു​ടെ​യോ പു​ലി​യു​ടെ​യോ കാ​ൽ​പ്പാ​ടു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടോ​യെ​ന്ന് പ​രി​ശോ​ധി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. ആ​ടി​നെ കെ​ട്ടി​യി​രു​ന്ന കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ൽ ക​യ​ർ അ​ഴി​ച്ച നി​ല​യി​ൽ നി​ല​ത്ത് കി​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ കു​റ​ച്ച് ആ​ട്ടി൯​കാ​ട്ട​വും.

ചെ​ന്താ​മ​ര ബാ​ല​നെ വി​ളി​ച്ച് കു​റ​ച്ച് അ​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ കൊ​ടു​ത്ത് ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കാ൯ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ത​നു​സ​രി​ച്ച ബാ​ല൯ പ്രേ​ത​ബാ​ധ​യേ​റ്റ​തു​പോ​ലെ ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ് വേ​ലി​യും ക​ട​ന്ന് പാ​ടം വ​ഴി ഓ​ടി​മ​റ​ഞ്ഞു. കാ​ര്യം എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​കാ​തെ നാ​ട്ടു​കാ​ർ അ​വി​ടേ​ക്ക് ഓ​ടി​ക്കൂ​ടി. അ​വ​രി​ലൊ​രാ​ൾ ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ എ​ടു​ത്ത് ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. കു​റ​ച്ചു​നേ​രം അ​തേ നി​ല​യി​ൽ നി​ന്നി​ട്ട് ബൈ​നോ​ക്കു​ല​ർ മാ​റ്റി അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു:

“എ​ല്ലാ​ണ്ട്… ഒ​ന്നും പോ​യി​ട്ടി​ല്ല…”

കാ​ര്യം മ​ന​സ്സി​ലാ​കാ​ത്ത മ​റ്റൊ​രാ​ളും നോ​ക്കി. അ​പ്പോ​ൾ അ​ങ്ങ​ക​ലെ ശു​ക്ര​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തി​ൽ കൂ​ട്ട​മാ​യി മേ​ഞ്ഞ് ന​ട​ക്കു​ന്ന ഇ​രു​പ​ത്തി​മൂ​ന്ന് ആ​ടു​ക​ളെ ക​ണ്ടു.