കാൽബേലിയ -കഥ

ഭൂ​മി​യി​ലെ വി​ഷം മു​ഴു​വ​ൻ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലു​ണ്ട് അ​ല്ലേ സ​പേ​രാ..?

‘‘മൂ​ർ​ഖ​ന്മാ​ർ, അ​ണ​ലി​ക​ൾ, ചി​ല​ന്തി​ക​ൾ, തേ​ളു​ക​ൾ... നി​ങ്ങ​ൾ ശ​രി​ക്കും വി​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ധി​പ​ൻ​മാ​രാ​ണ​ല്ലേ..?’’ സ​പേ​ര എ​ന്ന് എ​ളു​പ്പ​ത്തി​ന് ഞാ​ൻ വി​ളി​ക്കു​ന്ന ഷ​രോ​ധ് സ​പേ​ര​യോ​ട് സം​സാ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി​യ​ത് അ​ങ്ങ​നെ ആ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നാ​ണ് എ​ന്റെ ഓ​ർ​മ. സ​പേ​രാ ഒ​രൊ​ന്നൊ​ന്ന​ര കാ​ൽ ബേ​ലി​യ ജി​പ്സി...

‘‘മൗ​ത് കോ ​ദേ​ഖാ ഹേ ​സാ​ബ്?’’, സ​പേ​ര തു​ട​ർ​ന്നു. ‘‘താ​രോം കോ ​ദേ​ഖ് കേ ​ഐ​സേ ഇ​സ് രേ​ഗി​സ്താ​ൻ മേ ​ലേ​ട്ട്ത്തേ വ​ക്ത് ത​ക്കി​യേ നീ​ച്ചേ ചു​പാ ഹേ ​മൗ​ത്. ഇ​സ്‌​ലി​യേ ഹം ​കി​സി കോ ​കാ​ബൂ മേ ​ന​ഹി ര​ഖ്താ ഹേ ​സാ​ബ്…’’ (മ​ര​ണം സാ​ബ് ക​ണ്ടി​ട്ടു​​േണ്ടാ?, മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളെ നോ​ക്കി കി​ട​ക്കു​മ്പോ ത​ല​യി​ണ കീ​ഴി​ലു​ണ്ട് മ​ര​ണം…, അ​തു​കൊ​ണ്ട് ഞ​ങ്ങ​ൾ ആ​രെ​യും ഭ​രി​ക്കാ​റി​ല്ല സാ​ബ്) അ​താ​യി​രു​ന്നു സ​പേ​ര​യു​ടെ മ​റു​പ​ടി.

രാ​ജ​സ്ഥാ​ൻ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ വ​ന്നു​പെ​ട്ട​തി​നുശേ​ഷം എ​​ന്റെ കൂ​ടെ​യാ​ണ് സ​പേ​ര​യു​ടെ അ​ല​ച്ചി​ലു​ക​ൾ.

‘‘എ​നി​ക്ക് ഇ​പ്പോ​ൾ ഒ​രു ക​വി​ത ചൊ​ല്ലാ​ൻ തോ​ന്നു​ന്നു സ​പേ​ര. അ​തു​മ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ക​വി​ത​ക്കൊ​ത്തൊ​രു നു​ണ പ​റ​യാ​ൻ തോ​ന്നു​ന്നു.’’

‘‘ക​വി​ത ഓ​ർ ജൂ​ട്ട് അ​ല​ഗ് ക​ർ​ന ഹെ​യ്‌​ൻ ക്യാ... ​സാ​ബ് (ക​വി​ത​യും നു​ണ​യും... വേ​ർ​തി​രി​ക്ക​ണോ... സാ​ബ്...) വ​ള​യ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് പി​റ​കെ വ​ള​യ​ങ്ങ​ൾ ആ​യി ഊ​തി​വി​ടു​ന്ന പു​ക​ക്കൂ​ട്ട​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി സ​പേ​ര പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ങ്കി​ൽ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങാം.’’

‘‘പാ​ഗ​ൽ ആ​ദ്മി ഹേ’’, ​അ​തും പ​റ​ഞ്ഞു ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ന്നു.

കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഉ​റ​ങ്ങാ​നു​ള്ള അ​വ​ന്റെ സി​ദ്ധി ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക് അ​സൂ​യ തോ​ന്നി. പു​ല​ർ​ച്ചെ വ​രെ ഉ​റ​ങ്ങാ​നാ​വാ​തെ തി​രി​ഞ്ഞും മ​റി​ഞ്ഞും കി​ട​ന്ന് രാ​വി​ലെ സ​മ​യ​ത്തി​ന് എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി ആ​യി​രു​ന്നു ഞാ​ൻ.​ നേ​രം വെ​ളു​ത്ത് പ്ര​ഭാ​ത​കൃ​ത്യം ക​ഴി​ഞ്ഞു ദേ​ഹം മു​ഴു​വ​ൻ ന​ല്ല​വ​ണ്ണം തു​ട​ച്ചു പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ കു​തി​ര​യു​മാ​യി ഷ​രോ​ധ് സ​പേ​ര കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലെ കു​തി​ര​യോ​ട്ട പ്രാ​ന്ത​ൻ..., ക​രി​മൂ​ർ​ഖ​ന്മാ​രെ മ​ണ്ണി​ര​യെ പി​ടി​ക്കു​ന്ന ലാ​ഘ​വ​ത്തോ​ടെ തൂ​ക്കി​യും ചു​റ്റി​യും പി​ടി​ക്കു​ന്ന കാ​ൽ ബേ​ലി​യ കൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ കു​തി​ര പ്ര​ണ​യി. സ​പേ​ര​യു​ടെ കു​തി​ര​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന് ച​ലി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ തി​ള​ച്ച വെ​യി​ലി​ൽ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ ന​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ എ​ന്നെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു. സ​പേ​ര​യു​ടെ കു​തി​ര​യും അ​വ​നെ പോ​ലെത​ന്നെ ച​ല​നം നി​ല​ച്ചാ​ൽ മ​രി​ച്ചു​പോ​കു​ന്ന ജി​പ്സി​യാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി.

‘‘സ്നെ​യ്ക് ചാ​മ​ർ സാ​ബ്... ദി​സ് കാ​ൽ ബേ​ലി​യ ജി​പ്സി​സ് ഹേ​വ് അ​മേ​സി​ങ് ക​ൺട്രോ​ൾ ഓ​വ​ർ സ്​െനയ്ക്സ് ആ​ൻ​ഡ് വെ​നം.’’

‘‘സ​ർ…, ദേ ​ബി​ലീ​വ് ദാ​റ്റ് ദേ ​ആ​ർ ദി ​പീ​പ്പി​ൾ ഓ​ഫ് ഗോ​ഡ് ശി​വ.’’ എ​ന്നെ ഇ​വി​ടെ​യെ​ത്തി​ച്ച​തി​നു ശേ​ഷം മ​ട​ങ്ങി​യ ട്രാ​വ​ൽ ഗൈ​ഡ് സ​പേ​ര എ​ന്ന വാ​ക്കി​നെ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ച​ത്. ഞാ​ൻ ഗൈ​ഡു​മാ​യു​ള്ള സം​ഭാ​ഷ​ണം ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

പ​തി​യെ റോ​ഡി​ന്റെ വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലാ​യി ചെ​റി​യ കു​ടി​ലു​ക​ൾ തെ​ളി​ഞ്ഞു വ​ന്നു. ചു​വ​പ്പും ക​റു​പ്പും നി​റ​ങ്ങ​ൾ ഇ​ട​ക​ല​ർ​ന്ന ലെ​ഹങ്ക​ക​ൾ അ​ണി​ഞ്ഞ സ്ത്രീ​ക​ൾ പ​ല​ത​രം ജോ​ലി​ക​ൾ ചെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ബ​ഹു​വ​ർ​ണ​ത്തി​ൽ ചെ​റു​തും വ​ലു​തു​മാ​യ മാ​ല​ക​ളും ക​ടും​നി​റ​ത്തി​ലു​ള്ള വ​ള​ക​ളും ചി​ല​ങ്ക​യി​ൽ​നി​ന്ന് വേ​ർ​പെ​ടു​ത്തി​യ ക​ണ്ണി​പോ​ലു​ള്ള ക​മ്മ​ലു​ക​ളും തോ​ട​ക​ളും ധ​രി​ച്ച അ​വ​രു​ടെ ഉ​ട​ലു​ക​ൾ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ ച​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

ഉ​ട​ലി​ൽ മ​ഴ​വി​ല്ല് വെ​ട്ടി​യൊ​ട്ടി​ച്ച​പോ​ലു​ണ്ട്. എ​ന്തൊ​രു ജീ​വി​ത​മാ​ണ്. എ​ങ്ങും ആ​ന​ന്ദം. സം​ഗീ​തം നി​റ​ങ്ങ​ൾ. ഞാ​നാ​കെ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു...

‘‘ഭൂ​മി​യി​ലെ വി​ഷം മു​ഴു​വ​ൻ വി​ഴു​ങ്ങി​യ ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ പൂ​ർ​വി​ക​ർ​ക്ക് ദൈ​വം ഞ​ങ്ങ​ളു​െ​ട ദൈ​വം ന​ൽ​കി​യ ഉ​റ​പ്പാ​ണ് സാ​ർ ഈ ​ആ​ന​ന്ദം.’’ സ​പേ​ര...​ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഞാ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ വി​വ​ർ​ത്ത​നം ചെ​യ്തു.

‘‘തീ​രെ പൊ​ക്കംകു​റ​ഞ്ഞ മ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കും അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന മ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കും കു​റ്റി​ച്ചെ​ടി​ക​ൾ​ക്കു​മി​ട​യി​ൽ ഇ​ങ്ങ​നെ​യും ചി​ല മ​നു​ഷ്യ​ർ പാ​ർ​ത്തു പോ​രു​ന്ന​തേ അ​തി​ശ​യ​മ​ല്ലേ സാ​ബ്’’, സ​പേ​ര കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ത്തു.

മെ​ലി​ഞ്ഞു ഇ​രു​നി​റ​മു​ള്ള ഗീ​ത്ത എ​ന്ന് പേ​രു​ള്ളൊ​രു ജി​പ്സി പെ​ണ്ണ് എ​ന്നെ ഊ​ട്ടാ​നു​ള്ള​ത് ക​രു​തി​വെ​ച്ചി​രു​ന്നു. ത​ല​യെ മ​റ​ച്ച ബ​ഹു​വ​ർ​ണ ഓ​ഡ്‌​നി​യി​ൽ​നി​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ ഏ​താ​നും മു​ടി​യി​ഴ​ക​ൾ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ചാ​ടി. ഭ​ക്ഷ​ണം വി​ള​മ്പാ​ൻ കാ​ൽ​മു​ട്ടി​ൽ ഊ​ന്നി​യി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് തു​റി​ച്ച അ​വ​ളു​ടെ മാ​റി​ടം ഞാ​ൻ സ​പേ​ര കാ​ണും മു​മ്പേ നോ​ക്കി​ത്തീ​ർ​ത്തു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈ​വ​ങ്ങ​ൾ കു​ളി​ക്കാ​റി​ല്ല..., പി​ന്നെ ഞ​ങ്ങ​ളെ​ന്തി​ന് കു​ളി​ക്ക​ണം സാ​ബ്.’’ അ​ത് പ​റ​യു​മ്പോ​ഴും ആ​ഹാ​ര​ത്തി​ൽ ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ ശ്ര​ദ്ധ.

കോ​ഴി​യി​ൽ മു​ള​കും കാ​ൽ ബേ​ലി​യ ര​ഹ​സ്യ​ക്കൂ​ട്ടും ചേ​ർ​ത്ത ക​റി​യും ചു​ക്കാ റൊ​ട്ടി​യും സ്വ​യ​മ്പ​ൻ ജി​പ്സി മ​ദ്യ​വും ക​ഴി​ച്ചു ഞ​ങ്ങ​ൾ കു​ടി​ലു​ക​ളൊ​ന്നി​ൽ ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ കി​ട​ന്നു. ഉ​ണ​രു​മ്പോ​ൾ ​ൈകയി​ൽ ഉ​ഗ്ര​ൻ ക​രി​മൂ​ർ​ഖ​നു​മാ​യി സ​പേ​ര മു​ന്നി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഭ​യം മൂ​ത്ര​സ​ഞ്ചി​യെ ന​ന​ക്കു​മോ എ​ന്ന തോ​ന്ന​ലി​ൽ ഞാ​ൻ കു​ടി​ലി​നു പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ക​ട​ന്നു.

‘‘ഒ​രാ​ഴ്ച വേ​ണ്ട സാ​ബ്... ഒ​രു കാ​ൽ ബേ​ലി​യ വി​ചാ​രി​ച്ചാ​ൽ. ഏ​ത് മൂ​ർ​ഖ​നെയും ഒ​രു വ​ലി​യ വ​ള്ളിപോ​ലെ നി​ങ്ങ​ൾ ക​യ്യി​ൽ പി​ടി​ക്കാ​ൻ.’’ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് സ​പേ​ര​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ളെ ഞാ​ൻ എ​നി​ക്കാ​യി വീ​ണ്ടും പ​രി​ഭാ​ഷ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്. പി​ന്നെ ര​ണ്ടോ മൂ​ന്നോ ദി​വ​സം പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​യി​ല്ല.

ഉ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ഴും ഉ​ണ​രു​മ്പോ​ഴും വി​ഷ​സ​ർ​പ്പ​ങ്ങ​ളെ പ​റ്റിത​ന്നെ​യാ​ണ് ആ​ലോ​ചി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. ന​ട്ടു​ച്ച​ക​ളി​ൽ വെ​യി​ൽ ക​ന​ത്തു വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ടെ​ന്റി​ലി​രു​ന്ന് സു​ഹൃ​ത്ത് അ​യ​ച്ചുത​ന്ന കാ​ൽ​ബേ​ലി​യ നൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് ഞാ​ൻ ക​ണ്ണു​ക​ളെ കൊ​ളു​ത്തി​വെ​ച്ചു. ക​ടും നി​റ​ങ്ങ​ൾ​കൊ​ണ്ട് മു​ടി​യെ മൂ​ടി​യ ലെ​ഹ​ങ്ക​യും ത​ല​യെ മ​റ​ക്കു​ന്ന ഓ​ഡ്‌​നി​യും കാ​ൽ ബേ​ലി​യ ഉ​ട​ലി​നെ ച​ലി​ക്കു​ന്ന വ​ർ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി. അ​വ​രു​ടെ ഉ​ട​ൽ ഒ​രു നാ​ഗ​വും ക​ടും നി​റ​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള വ​സ്ത്രം ച​ലി​ക്കു​ന്ന നാ​ഗ​ക്ക​ള​വു​മാ​ണെ​ന്നേ...​ തോ​ന്നൂ. ആ​ൺ​നൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളി​ലും ആ ​മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ഉ​ട​ൽ ആ​ന​ന്ദ​ത്താ​ൽ പി​ട​ഞ്ഞു. ‘‘മൂ​വ്മെ​ന്റ് ഈ​സ് ദെ​യ്ർ ഓ​ക്സി​ജ​ൻ’’, ഞാ​ൻ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് എ​ന്നോ​ടാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു.

പി​ന്നീ​ട് സ​പേ​ര​യു​ടെ ഒ​ട്ട​ക​ത്തി​ലാ​ണ് മ​രു​ഭൂ​മി ചു​റ്റാ​നി​റ​ങ്ങി​യ​ത്. സ​പേ​ര​യും ര​ണ്ടു കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ളും ​ൈകയി​ൽ നീ​ള​ൻ​വ​ടി​യു​മാ​യി പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു. ഓ​രോ മ​ണ​ൽ​ത്തി​ട്ട​യി​ലെ​യും പൊ​ത്തു​ക​ളി​ൽ അ​വ​ർ കൈ ​ക​ട​ത്തു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട എ​നി​ക്ക് പേ​ടി തോ​ന്നി.

പൊ​ത്തു​ക​ളി​ൽ ചി​ല​തി​ൽ​നി​ന്ന് ഉ​ഗ്ര​ൻ മൂ​ർ​ഖ​ന്മാ​രെ​യും ചി​ല​പ്പോ​ൾ ഉ​ടു​മ്പി​ൻ​കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും അ​വ​ർ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക് നീ​ട്ടി​യെ​റി​ഞ്ഞു. ഇ​രു കൈ​ക​ളി​ലും നീ​ള​ൻ​വ​ടി കു​റു​കെ പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മൂ​വ​രും അ​ന്ത​രീ​ക്ഷ​ത്തി​ൽ ക​റ​ങ്ങി​ത്തി​രി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് നൃ​ത്തം ചെ​യ്തു.

ആ ​കാ​ഴ്ച നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കെ ഞാ​നൊ​ന്ന് പു​ക​ച്ചു. ക​ണ്ണു​ക​ൾ ചു​വ​ന്നു ക​ല​ങ്ങി. പു​ക കു​ഞ്ഞു വൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളാ​യി, പി​ന്നെ പ​തി​യെ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​മാ​യി. ‘‘മൂ​വ്മെ​ന്റ് ഈ​സ് ദെ​യ്ർ ഓ​ക്സി​ജ​ൻ’’, ഞാ​ൻ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. ച​ലി​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത ഒ​രു കാ​ലം വ​ന്നാ​ൽ ഈ ​മ​നു​ഷ്യ​ർ എ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​ക്കും? അ​താ​യി​രു​ന്നു ഞാ​ന​പ്പോ​ൾ ആ​ലോ​ചി​ച്ച​ത്.

അ​ന്നേ​ക്ക് ഏ​ഴാം ദി​വ​സം എ​ണ്ണം പ​റ​ഞ്ഞൊ​രു ക​രി​മൂ​ർ​ഖ​നെ സ​പേ​ര എ​ന്റെ ​ൈക​യി​ൽ പി​ടി​പ്പി​ച്ചു. ആ ​രാ​ത്രി മു​ത​ലാ​ണ് ഞാ​നും സ​പേ​ര​യും ശ​രി​ക്കും കൂ​ട്ടാ​യ​ത്. അ​വ​ൻ എ​നി​ക്കുവേ​ണ്ടി പാ​ച​കം ചെ​യ്തു. എ​ന്റെ വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ൾ വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി. എ​ങ്കി​ലും ചി​ല​പ്പോ​ൾ ഒ​ട്ടും പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കാ​തെ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​നാ​യി. സ​ഹ​ജ​മാ​യ ജീ​വി​ത​വും ച​ല​ന​വും എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും പൊ​ലീ​സു​കാ​രെ സം​ശ​യാ​ലു​ക്ക​ളാ​ക്കി. മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും വാ​യി​ൽ​നി​ന്നും മൂ​ക്കി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​ലി​ക്കു​ന്ന ചോ​ര​യും ദേ​ഹ​മാ​കെ നീ​ലി​ച്ചു വീ​ർ​ത്ത പാ​ടു​ക​ളു​മാ​യി സ​പേ​ര​യെ​യും കൂ​ട്ട​രെ​യും പൊ​ലീ​സു​കാ​ർ ഊ​ക്ക​ൻ തെ​റി​ക​ളു​മാ​യി ജി​പ്സി കു​ടി​ലു​ക​ൾ​ക്ക് മു​ന്നി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു ത​ള്ളി. മ​ല​ർ​ന്നു കി​ട​ന്ന് ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി സ​പേ​ര​യും കൂ​ട്ട​രും ആ​ർ​ത്തു ചി​രി​ച്ചു. അ​ന്നേ​ക്കു​ള്ള ശ്വാ​സം അ​വ​ർ​ക്ക് കി​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്റെ ആ​ന​ന്ദം അ​വ​ർ മ​ണ്ണി​നോ​ടും ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ടും ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളോ​ടും രാ​ത്രി​യോ​ടും പ​ങ്കു​വെ​ച്ചു. ആ​ന​ന്ദം വ​ന്ന മാ​ർ​ഗം മാ​ത്രം എ​നി​ക്ക് അ​പ്പോ​ഴും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.

അ​തി​നു മു​മ്പ് കൊ​ടും മ​ർ​ദ​ന​ങ്ങ​ൾ ചെ​റു​തും വ​ലു​തു​മാ​യ മോ​ഷ​ണക്കു​റ്റ​ങ്ങ​ൾ ആ​രോ​പി​ച്ചാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്ന വ്യ​ത്യാ​സം മാ​ത്ര​മേ കാ​ൽ ബേ​ലി​യ ഉ​ട​ലു​ക​ൾ​ക്ക് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ എ​ന്നാ​ണ് എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി​യ​ത്.

അ​ങ്ങ​നെ​യി​രി​ക്കെ ഒ​രു രാ​ത്രി​യി​ൽ ഞാ​ൻ ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന സ​പേ​ര​യെ വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി. ‘‘ന​മു​ക്ക് രാ​ത്രി​സ​ഞ്ചാ​ര​ത്തി​നി​റ​ങ്ങി​യാ​ലോ’’, ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു. കേ​ട്ട​തും സ​പേ​ര ഫ​ണ​മു​യ​ർ​ത്തി. ന​ട​ക്കാ​നാ​ഞ്ഞ അ​വ​നെ ഞാ​ൻ ഒ​ട്ട​ക​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ക​യ​റ്റി​യി​രു​ത്തി. സ​പേ​ര എ​ന്നെ​യും രാ​ത്രി​യെ​യും മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്ക് ന​യി​ച്ചു. മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ൽ ഒ​രി​ട​ത്ത് കു​തി​ര​യെ നി​ർ​ത്തി ഭൂ​മി​യു​ടെ മ​റു​പാ​തി​യെ​ന്ന​പോ​ലെ ഉ​രു​ണ്ടു​നി​ന്ന ച​ന്ദ്ര​നോ​ട് അ​വ​ൻ ഉ​റ​ക്കെ ഉ​റ​ക്കെ സം​സാ​രി​ച്ചു. ഓ​രോ മ​ണ​ൽ​ത്ത​രി​യും വെ​ട്ടി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന മ​ണ​ൽ​പ​ര​പ്പി​ലൂ​ടെ സ​പേ​ര​യു​ടെ ഒ​ട്ട​കം ച​ലി​ച്ചു. മ​രു​ഭൂ​മി​യും ക​ട​ലും ഒ​രു പോ​ലാ​ണ്...​ അ​റ്റം നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നാ​ൽ അ​ന്ത​വും കു​ന്ത​വും കി​ട്ടി​ല്ല.

‘‘ഒ​രി​ക്ക​ൽ ഒ​രു അ​മാ​വാ​സി ദി​വ​സം ന​മു​ക്കി​ത് പോ​ലെ ഈ ​മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്ക​ണം സാ​ബ്. നി​ലാ​വ​ത്ത് മാ​ത്ര​മ​ല്ല അ​മാ​വാ​സി​യി​ലും മ​രു​ഭൂ​മി സു​ന്ദ​ര​മാ​ണ്...​ മ​ല​ർ​ന്നു കി​ട​ന്നാ​ൽ ക​റു​പ്പ് മാ​ത്ര​മു​ള്ള ആ​കാ​ശം.’’

ആ​ഹ്... സ​പേ​ര ത​ല​യൊ​ന്ന് അ​മ​ർ​ത്തി കു​ട​ഞ്ഞു. ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യെ നോ​ക്കി. ചി​രി​ച്ചു. ‘‘അ​തി​നെ​ന്താ, ന​മു​ക്ക് വ​രാം സ​പേ​രാ’’ എ​ന്നൊ​രു മ​റു​പ​ടി​യ​ങ്ങു കാ​ച്ചി. പ​റ​ഞ്ഞ​തി​നുശേ​ഷം മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലെ അ​മാ​വാ​സി ദി​ന​ത്തെ അ​ൽപം ഭ​യ​ത്തോ​ടെ സ​ങ്ക​ൽപി​ച്ചു. ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യെ ചേ​ർ​ത്തുപി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ന്റെ നെ​റ്റി​യി​ൽ ഉ​മ്മ​വെ​ച്ചു. സ​പേ​ര​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കി. നി​ലാ​വി​ലൂ​ടെ ഒ​ട്ട​കം ഞ​ങ്ങ​ളെ​യും​കൊ​ണ്ട് തി​രി​കെ ന​ട​ന്നു. മ​ണ​ലി​ൽ വ​ര​യ​ൻ പാ​ടു​ക​ൾ ക​ണ്ട​പ്പോ​ൾ സ​പേ​ര ഒ​ട്ട​ക​പ്പു​റ​ത്തു നി​ന്ന് താ​ഴേ​ക്ക് ഒ​രു ചെ​റു പ​റ​ക്ക​ൽ ന​ട​ത്തി. ഒ​രു മ​ര​പ്പൊ​ത്തി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ക​ട​ത്തി​യ കൈ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ൾ സ​പേ​ര​യു​ടെ ​ൈകയി​ലി​രു​ന്ന കൂ​റ്റ​ൻ അ​ണ​ലി ആ​കാ​വു​ന്നി​ട​ത്തോ​ളം ത​ല മേ​ൽ​പോ​ട്ട് ഉ​യ​ർ​ത്തി. ആ ​ജീ​വി​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ര​ത്ന​ക്ക​ല്ലു​ക​ളെ​ന്നോ​ണം തി​ള​ങ്ങി. അ​ത്ര​യും ഭം​ഗി​യു​ള്ളൊ​രു അ​ണ​ലി​യെ ഞാ​ൻ ആ​ദ്യ​മാ​യി കാ​ണു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ണ​ലി​ക​ളെ എ​നി​ക്ക് അ​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. മൂ​ർ​ഖ​ൻ പാ​മ്പു​ക​ളെ കാ​ണാ​നാ​യി​രു​ന്നു എ​നി​ക്ക് ക​മ്പം.​ ഒ​ട്ട​ക​പ്പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന എ​നി​ക്ക് സ​പേ​ര ഒ​രു മ​ജീ​ഷ്യ​നാണെ​ന്ന് തോ​ന്നി. ഒ​രു നി​മി​ഷ​ത്തെ നോ​ട്ട​ത്തി​നുശേ​ഷം സ​പേ​ര ആ ​ജീ​വി​യു​ടെ പ്രാ​യം പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​ത്ത​വ​ണ ഞാ​ൻ ചെ​യ്തു നോ​ക്കാം സ​പേ​ര’’, ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. സ​പേ​ര​യു​ടെ ​ൈകയി​ൽ​നി​ന്ന് ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ ആ ​പെ​ൺ അ​ണ​ലി​യെ എ​ന്റെ ൈകയി​ലേ​ക്ക് വാ​ങ്ങി. സ​പേ​ര​യു​ടെ ഗു​രു​കു​ല​ത്തി​ൽനി​ന്ന് പ​ഠി​ച്ചെ​ടു​ത്ത സ​ർ​പ്പ​മ​ർ​മ​ങ്ങ​ളി​ൽ വി​ര​ലു​ക​ൾ യ​ഥാ​സ​മ​യം എ​ത്തി. പാ​മ്പി​ൻ വാ​യോ​ട് ചേ​ർ​ത്ത് ഞാ​ൻ ഒ​രു കു​പ്പി​യ​മ​ർ​ത്തി​വെ​ച്ചു. ത​ല​യി​ലെ മ​ർ​മ​ത്തി​ൽ വി​ര​ലു​ക​ൾ അ​മ​ർ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ ആ​വു​വോ​ളം വി​ഷം കു​പ്പി​യി​ലേ​ക്ക് പ​ക​ർ​ന്നു. ൈകയി​​ൽനി​ന്ന് സ്വ​ത​ന്ത്ര​മാ​ക്കു​ന്ന​തി​നുമു​മ്പ് ഞാ​ൻ ആ ​ജീ​വി​യു​ടെ പി​ൻ​ത​ല​യി​ൽ ചും​ബി​ച്ചു. ചി​രി​ച്ചും ക​ളി​ച്ചും ഞാ​നും സ​പേ​ര​യും ക​നി​പാ​വ് നാ​ച്ചി ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലെ​ത്തി.

ക​നി​പാ​വ് നാ​ച്ചി, വി​ഷ​ത്തി​ന്റെ സൂ​ക്ഷി​പ്പു​കാ​ര​നാ​യ കാ​ൽ ബേ​ലി​യാ ദൈ​വം. ക്ഷേ​ത്ര​മു​റ്റ​ത്തെ ക​ല്ല​റ​ക​ളി​ലൊ​ന്ന് സ​പേ​ര ചെ​റു​നേ​ര​ത്തെ ക​ന​ത്ത അ​ധ്വാ​നം​കൊ​ണ്ട് തു​റ​ന്നു. കൈ ​പു​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​തി​ൽ വ​യ​ല​റ്റ് നി​റ​ങ്ങ​ളി​ൽ ര​ണ്ട് ചെ​റു​മ​ണി​ക​ൾ തി​ള​ങ്ങി. സ​പേ​ര എ​ന്നെ ബ​ല​മാ​യി മ​ല​ർ​ത്തി​ക്കി​ട​ത്തി, ര​ണ്ട് ക​ണ്ണി​ലേ​ക്കും ൈകയി​​ലി​രു​ന്ന വ​യ​ല​റ്റ് മ​ണി​ക​ൾ പൊ​ടി​ച്ചി​ട്ടു. അ​ൽപം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ തെ​ളി​ച്ച​ത്തോ​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നു. ‘‘ഇ​തെ​ന്താ​ണ്’’, ഞാ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘വി​ഷം. വി​ഷ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് കാ​ൽ ബേ​ലി​യ​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന മ​രു​ന്ന് കൂ​ട്ട്...’’ സ​പേ​ര നൃ​ത്തച്ചു​വ​ടു​ക​ളോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു. ഞാ​ൻ എ​ന്റെ ഉ​ട​ലാ​കെ തൊ​ട്ടുനോ​ക്കി. അ​തോ​ടെ മ​രു​ഭൂ​മി​യോ​ടു​ള്ള ഭ​യം എ​നി​ക്ക് ഇ​ല്ലാ​താ​യി. ഇ​ട​ക്ക് സ​പേ​ര​യു​ടെ കൂ​ട്ടി​ല്ലാ​തെ പാ​തി​ര​ക​ളി​ൽ മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

‘‘ഭ​യം പോ​യി​ല്ലേ സ​പേ​രാ. ഇ​നി ഒ​റ്റ​ക്കൊ​ന്ന് മ​രു​ഭൂ​മി ക​ണ്ട് ആ​ന​ന്ദി​ക്ക​ട്ടെ.’’

തെ​ളി​ച്ചം കു​റ​ഞ്ഞൊ​രു ചി​രി മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ന്റെ മ​റു​പ​ടി. ഏ​തൊ​രു നാ​ട് പോ​ലെ അ​വി​ടെ​യും എ​നി​ക്ക് മ​ടു​ത്തു തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ ആ​യി​ടെ കാ​ണാ​താ​യ സ​പേ​ര സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം ആ​ഘോ​ഷി​ക്കു​ക​യാ​വു​മെ​ന്ന് ക​രു​തി. പോ​കു​ന്ന രാ​ത്രി അ​വ​സാ​ന വ​ട്ടം മ​രു​ഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ ഒ​രു പാ​തി​രാ​ക​റ​ക്കം ന​ട​ത്തി. തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ എ​ന്നെ കാ​ത്തൊ​രു വെ​ള്ള ജി​പ്സി കാ​ർ എ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. ബാ​ഗും സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മെ​ല്ലാം വ​ണ്ടി​യി​ൽ വെ​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം തോ​ൾ​സ​ഞ്ചി​യു​മാ​യി ഞാ​ൻ ക​നി​പാ​വ് നാ​ച്ചി​യു​ടെ ക്ഷേ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. ക്ഷേ​ത്ര​മു​റ്റ​ത്തേ​ക്ക് ക​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ നാ​ലു​പാ​ടും നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു. ക​ല്ല​റ നീ​ക്കി വ​യ​ല​റ്റ് മ​ണി​ക​ളാ​യി കി​ട​ന്ന വി​ഷ​രൂ​പ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ആ​ദ്യപി​ടി വാ​രുംമു​മ്പേ സ​പേ​ര​യു​ടെ രൂ​പം എ​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ൾ വെ​ളു​ത്ത തൊ​ലി​ക​ൾ​ക്ക് വി​ചി​ത്ര​മാ​യൊ​രു ദാ​ഹ​മു​ണ്ട്, ക​റു​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​രു​ടേ​താ​യ​തെ​ന്തും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടേ​താ​ക്ക​ണം.​ അ​പ​ഹ​ര​ണ​ത്തി​ലാ​ണ് എ​ന്റെ​യും കൂ​ട്ട​രു​ടെ​യും പ്രാ​ണ​വാ​യു. എ​ക്കാ​ല​ത്തും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഖ​നി​ക​ളാ​ണ് ക​റു​ത്തമ​നു​ഷ്യ​ർ.’’, ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ വെ​ളി​പ്പെ​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

വി​ശ​ന്നുവ​ല​ഞ്ഞ ക​രി​നാ​ഗ​ത്തെ പോ​ലെ അ​വ​ൻ എ​നി​ക്ക് നേ​രെ ചീ​റ്റി, തു​ട​ർ​ന്ന് എ​ന്റെ കൈ​സ​ഞ്ചി ത​ട്ടി തെ​റി​പ്പി​ച്ചു. ചി​ത​റിവീ​ണ സു​താ​ര്യ​മാ​യ ചെ​റു പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് കു​പ്പി​ക​ളി​ൽ ഉ​ഗ്ര​വി​ഷം തി​ള​ങ്ങി.

‘‘ജീ​വി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്ര​മു​ള്ള ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ തൊ​ഴി​ലാ​ണ​ത്. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദൈ​വം പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ ഞ​ങ്ങ​ളെ​ടു​ത്തി​ല്ല.’’ അ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞു തീ​രും മു​മ്പേ അ​വ​ൻ എ​നി​ക്കുമേ​ൽ പ​റ​ന്നുവീ​ണു. മ​ൽ​പി​ടു​ത്ത​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഞാ​ൻ അ​വ​ന്റെ ക​ഴു​ത്തി​ൽ ചു​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു.

ചോ​ര​യി​ൽ മാ​ത്രം ര​തി​മൂ​ർ​ച്ഛ​യ​റി​ഞ്ഞ ക​ത്തി​കൊ​ണ്ട് ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യു​ടെ ക​ഴു​ത്തി​ൽ വ​ര​ഞ്ഞു.

‘‘സ​പേ​രാ, നി​ന​ക്കും നി​ന്റെ കൂ​ട്ട​ത്തി​നും അ​റി​യാ​ത്തൊ​രു വി​ഷ​ക്കൂ​ട്ട് നി​ങ്ങ​ളി​ലു​ണ്ട്. വെ​ളു​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​രോ​ടു​ള്ള സ്‌​നേ​ഹ​വും കൂ​റും.’’

അ​വ​സാ​ന നി​മി​ഷ​ത്തി​ന്‌ തൊ​ട്ടു മു​മ്പ് സ​പേ​ര​യു​ടെ മു​ഖ​ത്ത് തെ​ളി​ഞ്ഞ പു​ഞ്ചി​രി കാ​ണാ​ൻ നി​ൽ​ക്കാ​തെ വെ​ളു​ത്ത ജി​പ്സി ലാ​ക്കാ​ക്കി ന​ട​ന്നു. വ​ണ്ടി നീ​ങ്ങാ​ൻതു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ മു​ഷി​പ്പോ​ടെ ഇ​രു​വ​ശ​വും പ​ര​ന്നുകി​ട​ക്കു​ന്ന മ​രു​ഭൂ​മി​യെ നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.​ ഗോ​വ​യി​ലേ​ക്കു​ള്ള ട്രെ​യി​നി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഫോ​ണി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു പു​ത്ത​ൻ സിം ​പി​ടി​പ്പി​ച്ചു. ഞാ​ൻ അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും മ​റ്റൊ​രു രൂ​പ​വും പേ​രു​മാ​യി മാ​റി​യി​രു​ന്നു.

ട്രെ​യി​ൻ ച​ലി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ സ​പേ​ര​യെ​യും എ​ന്നെ​യും വെ​റു​തെ​യൊ​ന്ന് താ​ര​ത​മ്യം ചെ​യ്തു.

‘‘എ​ന്താ​ണ് എ​ന്നി​ലെ അ​ഭാ​വം?’’, ഞാ​ൻ എ​ന്നോ​ടുത​ന്നെ ചോ​ദി​ച്ചു. ‘‘വി​ഷം തീ​ണ്ടാ​ത്ത ആ​ന​ന്ദം’’, ഉ​ത്ത​ര​വും എ​ന്നി​ൽ​നി​ന്നുത​ന്നെ പൊ​ന്തി​വ​ന്നു. നി​താ​ന്ത​മാ​യ എ​ന്റെ ജാ​ഗ്ര​ത​യു​ടെ വെ​ളി​മ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഞാ​ൻ ആ ​ഉ​ത്ത​രം വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു.