ചാപ്പ-ജിൻഷ ഗംഗയുടെ കഥ

കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ലെ രാ​ഘ​വ​ന്റെ ആ​ടി​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ലെ​ന്ന വാ​ർ​ത്ത ആ ​നാ​ട്ടി​ലാ​കെ പെ​ട്ടെ​ന്ന് പ​ര​ന്നു. കൊ​ല്ല​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മു​മ്പ് രാ​ഘ​വ​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ ക​മ്മാ​ര​നെ ഇ​തേ​പോ​ലൊ​രു രാ​ത്രീ​ലാ​ണ് കാ​ണാ​താ​യ​ത്. ഇ​ന്നേ​വ​രേ​യ്ക്കും അ​യാ​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് ആ​ർ​ക്കും ഒ​രു അ​റി​വും കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. അ​ക്കാ​ര്യം ഓ​ർ​മ​യി​ലു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ആ​ടി​ന്റെ കാ​ര്യം അ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രും ഞെ​ട്ടി​യ​ത്.

ഉ​റ്റ ച​ങ്ങാ​തി അ​ന്ത്രൂ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ല് നോ​മ്പ്തു​റ​ക്ക് രാ​ഘ​വ​ൻ പോ​യ രാ​ത്രീ​ലാ​ണ് ആ​ടി​നെ കാ​ണാ​താ​യ​ത്. വ​യ​റ് നി​റ​യെ പ​ത്തി​രി​യും പോ​ത്തി​റ​ച്ചി​യും ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി​യും തി​ന്ന് ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ രാ​ഘ​വ​ൻ തീ​റ്റ നി​ർ​ത്തി. ഇ​റ​ങ്ങാ​ൻ നേ​രം അ​ന്ത്രൂ​ന്റെ ഭാ​ര്യ മാ​ജി​ദ ഒ​രു വ​ട്ട​പ്പാ​ത്രം നീ​ട്ടി.

‘‘ര​മ​ണി​ക്ക് കൊ​ടു​ക്ക​ണം. ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി ഓ​ൾ​ക്ക് ഇ​ഷ്ടാ​ന്ന് ’’, ത​ല​യി​ലി​ട്ട ഷാ​ളി​ൽ കൈ​തു​ട​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് മാ​ജി​ദ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ന്ത്രൂ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ന്നി​റ​ങ്ങി ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ നേ​രം വൈ​കി​യി​രു​ന്നു. മ​ഴ​ക്കോ​ള് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ര​മ​ണി ത​നി​ച്ച​ല്ലേ​യു​ള്ളൂ എ​ന്ന ചി​ന്ത​യി​ൽ റോ​ഡി​ൽ ക​ണ്ട പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രോ​ട് സം​സാ​ര​ത്തി​നു നി​ൽ​ക്കാ​തെ ത​ല​യാ​ട്ടു​ക മാ​ത്രം​ചെ​യ്ത് അ​യാ​ൾ വേ​ഗം ന​ട​ന്നു. ആ ​ന​ട​ത്തം നി​ന്ന​ത് കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യു​ടെ പീ​ടി​ക​യു​ടെ മു​ന്നി​ലാ​ണ്.

ആ ​നാ​ട്ടി​ല് ആ​ദ്യ​മാ​യി ക​ച്ച​വ​ടം തു​ട​ങ്ങി​യ​ത് കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യാ​ണ്. ചു​രു​ക്കം വീ​ടു​ക​ളി​ൽ മാ​ത്രം ക​റ​ന്റ് കി​ട്ടി​യി​രു​ന്ന അ​ക്കാ​ല​ത്ത് മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​ക്കാ​യി​രു​ന്നു ആ​വ​ശ്യ​ക്കാ​ര് കൂ​ടു​ത​ലും. ദൂ​ര​സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലു​ള്ള​വ​ർ വ​രെ മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​ക്കു വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യു​ടെ ക​ട തേ​ടി വ​ന്നി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് രാ​ഘ​വ​നോ​ട് അ​പ്പ​ൻ പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യും രാ​ഘ​വ​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ ക​മ്മാ​ര​നും അ​ടു​ത്ത ച​ങ്ങാ​തി​മാ​രാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​നെ കാ​ണാ​താ​യ​പ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യും രാ​ഘ​വ​നും കൂ​ടി​യാ​ണ് പ​ല​യി​ട​ത്തും പ​ര​തി​ന​ട​ന്ന​ത്. അ​പ്പ​ൻ വി​പ്ല​വ​കാ​രി​യാ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ട് കൂ​ടി അ​മ്പ​ല​ങ്ങ​ളി​ൽ​പോ​ലും രാ​ഘ​വ​ൻ പ​ര​തി. അ​പ്പ​നെ കാ​ണാ​ത്ത​തി​ല് നൊ​ന്താ​ണ് അ​മ്മ ച​ത്ത​ത്. അ​ന്ന് നി​ർ​ത്തി​യ​താ​ണ് രാ​ഘ​വ​ൻ, അ​പ്പ​നെ തേ​ടി​യു​ള്ള ന​ട​പ്പ്.

‘‘ക​ച്ചോ​ടം എ​ങ്ങ​ന്ണ്ട്?’’ ഏ​ത് നി​മി​ഷ​വും പൊ​ട്ടി​വീ​ണേ​ക്കാ​വു​ന്ന ക​ഴു​ക്കോ​ലി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് രാ​ഘ​വ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘നാ​ട് നീ​ളെ സൂ​പ്പ​ർ​മാ​ർ​ക്ക​റ്റ് വ​രു​മ്പം ന​മ്മ​ളെ ക​ട്ട​പൊ​രേ​ലെ സാ​ധ​നം ആ​ര് വാ​ങ്ങാ​നാ... പ​ണ്ടേ​യു​ള്ള പ​തി​വ്കാ​രി​ല് ചെ​ല​രു വെ​രും അ​ത്രേ​യു​ള്ളൂ.’’

പ​ഴ​യ മ​ര​യ​ല​മാ​ര​യി​ല് ചി​പ്സും മു​റു​ക്കും ബി​സ്ക​റ്റു​മൊ​ക്കെ ​െവ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് രാ​ഘ​വ​ൻ ക​ണ്ടു. പ​ണ്ട് പീ​ടി​ക​യോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന് ചാ​യ​ക്ക​ട​യും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചാ​യ​യും അ​വി​ല് കു​ഴ​ച്ച​തും പ​ഴം​പൊ​രി​യും ഒ​ക്കെ കു​ഞ്ഞ​പ്പ ത​ന്നെ ഉ​ണ്ടാ​ക്കും. പ്രാ​യ​മാ​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ചാ​യ​ക്ക​ട നി​ർ​ത്തി​യ​ത്.

ഇ​പ്പോ​ഴും ആ​ഴ്ച​യി​ല് ര​ണ്ട് വ​ട്ട​മെ​ങ്കി​ലും ഓ​ട്ടോ പി​ടി​ച്ച് കു​ഞ്ഞ​പ്പ ടൗ​ണി​ൽ പോ​കും. മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ലെ ഏ​റ്റ​വും പു​തി​യ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് വാ​ങ്ങു​ക​യും ചെ​യ്യും. ലാ​ഭ​മൊ​ന്നും കി​ട്ടാ​റേ​യി​ല്ല. ആ​യ​കാ​ല​ത്ത് ആ ​പീ​ടി​ക​യി​ൽ​നി​ന്നും കി​ട്ടി​യ ലാ​ഭ​ത്തി​ൽ അ​യാ​ള് ഒ​രു വീ​ട് വെ​ക്കു​ക​യും ര​ണ്ട് ആ​ൺ​മ​ക്ക​ളു​ടെ​യും പ​ഠി​പ്പും ക​ല്യാ​ണ​വു​മൊ​ക്കെ ഒ​രാ​ളും കു​റ്റം പ​റ​യാ​ത്ത രീ​തി​യി​ല് ന​ട​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്ത​താ​ണ്.

മേ​ശ​യി​ൽ​നി​ന്നും നോ​ട്ട്ബു​ക്കും പേ​ന​യും എ​ടു​ത്ത് കു​ഞ്ഞ​പ്പ അ​ന്ന​ത്തെ ക​ണ​ക്കെ​ഴു​തി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ക​ണ്ണ് ക​ട​ലാ​സ്സി​ല് ത​ട്ടും വി​ധം മു​ഖം അ​ടു​പ്പി​ച്ച് വെ​ച്ചാ​ണ് കു​ഞ്ഞ​പ്പ ക​ണ​ക്ക് എ​ഴു​താ​റു​ള്ള​ത്. പ​ണ്ട് ചി​മ്മി​നി​ക്കൂ​ട് കാ​ല​ത്തും ഇ​താ​യി​രു​ന്നു ശീ​ല​മെ​ന്ന് രാ​ഘ​വ​ൻ ഓ​ർ​ത്തു. ചി​മ്മി​ണി​ക്കൂ​ട് ക​ത്തി​ച്ചുെവ​ച്ചി​ട​ത്തൂ​ന്ന് ദൂ​ര​ത്തോ​ട്ട് മാ​റി​യി​രു​ന്ന് ക​ണ്ണ് ക​ട​ലാ​സി​ൽ മു​ട്ടും​വി​ധം മു​ഖം കു​നി​ച്ചെ​ഴു​തും. ചെ​റു​പ്പ​കാ​ല​ത്ത് അ​പ്പ​ന്റെ കൂ​ടെ രാ​ഘ​വ​ൻ ഇ​ട​യ്ക്കൊ​ക്കെ കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യു​ടെ പീ​ടി​ക​യി​ല് വ​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ൻ ബീ​ഡി വാ​ങ്ങും. രാ​ഘ​വ​ന് അ​വി​ല് കു​ഴ​ച്ച​തും.

‘‘ഈ ​കു​ഞ്ഞ​പ്പ​മ്മോ​ൻ എ​ന്തി​നാ ചി​മ്മി​ണി​ക്കൂ​ട് ദൂ​ര​ത്തു വെ​ച്ചി​ട്ട് എ​ഴു​താ​ൻ ഇ​രി​ക്കു​ന്നെ...?’’

ഒ​രു​ദി​വ​സം പീ​ടി​ക​യി​ൽ​നി​ന്നും തി​രി​കെ വീ​ട്ടി​ലോ​ട്ട് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ രാ​ഘ​വ​ൻ അ​പ്പ​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു. രാ​ഘ​വ​നെ ചേ​ർ​ത്ത് പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ അ​പ്പ​ൻ ന​ട​ന്നു. വ​യ​ലി​ന്റെ വ​ക്ക​ത്തെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ അ​പ്പ​ൻ മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ക്കാ​ൻ ഇ​രു​ന്നു.

‘‘കു​ഞ്ഞ​പ്പ​ന്റെ ഭാ​ര്യ​യ്ക്ക് മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​യു​ടെ മ​ണം ഇ​ഷ്ട​മ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’ മൂ​ത്ര​മൊ​ഴി​ച്ച് എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കു​മ്പോ അ​പ്പ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ര​ണ്ടാ​മ​ത്തെ ചെ​ക്ക​ന് നാ​ല് വ​യ​സ്സു​ള്ള​പ്പോ​ഴാ ഓ​ള് പ​നി വ​ന്ന് മ​രി​ച്ച​ത്. ആ​ദ്യൊ​ക്കെ ഓ​ന്റെ കൂ​ടെ പീ​ടി​കേ​ല് ക​ണ​ക്കെ​ഴു​താ​ൻ ഓ​ളും ഇ​രി​ക്കും. മ​ണ്ണെ​ണ്ണേ​ടെ നാ​റ്റം മൂ​ക്കി​ല​ടി​ച്ചാ​ല് ഓ​ൾ​ക്ക് ഛർ​ദി​ക്കാ​ൻ വെ​രും. അ​തോ​ണ്ട് ചി​മ്മി​ണി​ക്കൂ​ട് ദൂ​രെ വ​ച്ചി​ട്ടാ ഓ​ൾ​ടെ എ​ഴു​ത്ത്. ഓ​ൾ​ടെ കൂ​ടെ അ​ങ്ങ​നെ എ​ഴു​തി​യെ​ഴു​തി ഓ​നും അ​ത് ശീ​ലാ​യി. ഓ​ള് പോ​യ​തി​ല് പി​ന്നേം ഓ​ന​ത് മാ​റ്റീ​ട്ടി​ല്ല...’’ മൂ​ത്രം നാ​റി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ മ​ണ്ണ് വി​ട്ട് അ​പ്പ​നും മോ​നും ന​ട​ന്നു. ഇ​രു​ട്ടി​ല് അ​പ്പ​ൻ കാ​ണാ​തെ രാ​ഘ​വ​ൻ കൈ ​മ​ണ​പ്പി​ച്ചു. മ​ണ്ണെ​ണ്ണ​യു​ടെ മ​ണം.

‘‘നീ ​ഏ​ടെ പോ​യ​താ ഈ ​രാ​ത്രീ​ല്?’’ കു​ഞ്ഞ​പ്പ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​ന്ത്രൂ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ല്...’’ രാ​ഘ​വ​ൻ ക​യ്യി​ലെ വ​ട്ട​പ്പാ​ത്രം അ​യാ​ൾ​ക്ക് നീ​ട്ടി. ‘‘ഇ​തി​ല് കൊ​റ​ച്ച് ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി ഉ​ണ്ട്. വേ​ണോ?’’

‘‘വേ​ണ്ട, എ​റ​ച്ചി തി​ന്നാ​ല് ഇ​പ്പൊ വ​യ​റ്റി​ന് സൂ​ക്കേ​ടാ. ര​മ​ണി വ​ന്നി​ല്ലേ?’’

‘‘വി​ളി​ച്ച​താ... ഓ​ള് വ​ന്നി​ല്ല.’’ ചു​മ​രി​ലെ ക്ലോ​ക്കി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് രാ​ഘ​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. സ​മ​യം എ​ട്ടു ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു.

‘‘പീ​ടി​ക പൂ​ട്ടാ​നാ​യി​ല്ല​ല്ലോ?’’

‘‘ഇ​ല്ല. പ​ത്ത് മ​ണി​യാ ക​ണ​ക്ക്.’’

കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യോ​ട് യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞ് രാ​ഘ​വ​ൻ ക​ണ്ട​ത്തി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി. ഷ​ർ​ട്ടി​ന്റെ കീ​ശ​യി​ൽ​നി​ന്ന് തീ​പ്പെ​ട്ടി എ​ടു​ത്തു. ഇ​രു​ട്ടി​ല് വെ​ളി​ച്ചം മി​ന്നി. പു​ക​യൂ​തി​ക്കൊ​ണ്ട് രാ​ഘ​വ​ൻ വ​ര​മ്പ​ത്തൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. ആ​റു ക​ണ്ടം ക​ട​ന്നാ​ലാ​ണ്‌ തോ​ട്. തോ​ടി​നു കു​റു​കെ സി​മ​ന്റ് പാ​ലം. പാ​ലം ക​ട​ന്നാ​ൽ ഇ​രു​വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലും ക​ശു​വ​ണ്ടി തോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​ധ്യേ ഒ​രു കു​ന്ന്. ആ ​കു​ന്നി​ന്റെ മോ​ളി​ലു​ള്ള ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട പ്ര​ദേ​ശ​മാ​ണ് കാ​വു​ങ്കാ​ട്. ഇ​രു​പ​തി​ൽ താ​ഴെ വീ​ടു​ക​ൾ മാ​ത്ര​മേ അ​വി​ടെ​യു​ള്ളൂ. ബ​സ് ക​യ​റ​ണ​മെ​ങ്കി​ൽ കു​ന്നി​റ​ങ്ങി, പാ​ലം ക​ട​ന്ന്, ക​ണ്ട​ത്തി​ന് ഇ​ക്ക​രെ​യെ​ത്ത​ണം. സ്കൂ​ൾ കു​ട്ടി​ക​ൾ​ക്കാ​ണ് ഏ​റ്റ​വും ബു​ദ്ധി​മു​ട്ട്. അ​തി​രാ​വി​ലെ ഇ​റ​ങ്ങി ക​ണ്ടം ക​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും കു​ട്ടി​ക​ള് കി​ത​ച്ചു തു​ട​ങ്ങും.

കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ന്റെ അ​തി​ര് അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ന്നി​ട​ത്താ​ണ് രാ​ഘ​വ​ന്റെ വീ​ട്. രാ​ഘ​വ​ന്റെ ചെ​റു​പ്പ​കാ​ല​ത്ത് വീ​ടി​ന് ചു​റ്റി​ലും ക​ശു​വ​ണ്ടി തോ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്നൊ​ക്കെ വീ​ടി​ന് അ​ക​ത്തും പു​റ​ത്തും എ​പ്പോ​ഴും ഇ​രു​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ഘ​വ​ന്റെ ചെ​റു​പ്പ​കാ​ല​ത്തൊ​ക്കെ അ​വി​ടെ അ​യാ​ളു​ടെ വീ​ട് മാ​ത്ര​മേ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​ന്നേ ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തി​ന് വി​ല കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, ഒ​റ്റ​പ്പെ​ട്ട പ്ര​ദേ​ശ​മാ​യ​തു​കൊ​ണ്ട് ആ​രും സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങി​യി​ല്ല. തെ​ക്കു നി​ന്ന് റ​ബ​ർ ടാ​പ്പി​ങ്ങി​നു വ​ന്ന​വ​രാ​ണ് പി​ന്നീ​ട് അ​വി​ടെ സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങി വീ​ട് വെ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. കു​ടി​യേ​റ്റ ഭൂ​മി എ​ന്നാ​ണ് പാ​ല​ത്തി​നി​പ്പു​റം ഉ​ള്ള​വ​ർ കാ​വു​ങ്കാ​ടി​നെ വി​ളി​ക്കു​ന്ന​ത്.

ക​ശു​മാ​ങ്ങ​യു​ടെ മ​ണ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ രാ​ഘ​വ​ന് അ​ന്ത്രൂ​ന്റെ കു​ഞ്ഞി​നെ ഓ​ർ​മ വ​ന്നു. മാ​മാ​ന്നും വി​ളി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൻ മ​ടി​യി​ലി​രു​ന്ന് ക​ളി​ച്ച​ത് ഓ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ രാ​ഘ​വ​ന് തൊ​ണ്ട​യി​ലൊ​രു ക​ര​ച്ചി​ല് തേ​ട്ടി. ര​മ​ണി കാ​ണാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ അ​യാ​ള് ലു​ങ്കി​യു​ടെ അ​റ്റ​മെ​ടു​ത്ത് മു​ഖം അ​മ​ർ​ത്തി തു​ട​ച്ചു.

‘‘മ​ഴ ക​ണ്ട​പ്പോ ഞാ​ൻ പേ​ടി​ച്ചു.’’ വാ​തി​ല് തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ര​മ​ണി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘കു​ഞ്ഞ​പ്പ​മ്മോ​ന്റെ പീ​ടി​കേ​ല് കേ​റി. അ​താ വൈ​കി​യേ. ഇ​താ ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി​യാ’’, രാ​ഘ​വ​ൻ പാ​ത്രം നീ​ട്ടി.

‘‘മാ​ജി​ദ വ​യ്ക്കു​ന്ന ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി​ക്ക് ന​ല്ല രു​ചി​യാ​ണ്.’’ അ​തും വാ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ര​മ​ണി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​വി​ട​ത്തെ ആ​ടി​നെ കൊ​ല്ലാ​ൻ നീ ​സ​മ്മ​തി​ക്കാ​ത്ത​ത് കൊ​ണ്ട​ല്ലേ...’’ രാ​ഘ​വ​ൻ ചി​രി​ച്ചു. ര​മ​ണി മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ല് പാ​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ഒ​ച്ച കേ​ട്ടു.

മേ​ല് ക​ഴു​കാ​ൻ കി​ണ​റ്റി​ൻ​ക​ര​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് ആ​ട്ടി​ൻ​കൂ​ടി​ന്റെ വാ​തി​ല് തു​റ​ന്ന് കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് രാ​ഘ​വ​ൻ ക​ണ്ട​ത്. അ​യാ​ൾ വെ​പ്രാ​ള​ത്തോ​ടെ ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്നു. കൂ​ട്ടി​ന​ക​ത്ത് ത​ള്ള​യാ​ട് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘ഞാ​ൻ കൂ​ട് ന​ന്നാ​യി അ​ട​ച്ച​താ. ഒ​രൊ​ച്ച​പോ​ലും കേ​ട്ടി​ല്ല​ല്ലോ. ആ ​മ​ക്ക​ള് പോ​ലും ക​ര​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ...’’ പാ​തി​രാ വ​രെ ആ​ടി​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ച്ച് ത​ള​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ പാ​ല​ത്തി​നു മു​ക​ളി​ലി​രു​ന്ന് ര​മ​ണി ഉ​റ​ക്കെ ക​ര​ഞ്ഞു.

‘‘ഓ​ള് പോ​യി ര​മ​ണീ. ഇ​നി ഈ ​കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ല് എ​വി​ടേം പ​ര​താ​ൻ ബാ​ക്കി​യി​ല്ല...’’ രാ​ഘ​വ​ന്റെ ഒ​ച്ച വി​റ​ച്ചു. ര​മ​ണി​യു​ടെ കൈ​പി​ടി​ച്ച് അ​യാ​ൾ കു​ന്ന് ക​യ​റി.

അ​ന്ന് രാ​ത്രി ആ​ട്ടി​ൻ​കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളെ ര​മ​ണി വീ​ട്ടി​ന​ക​ത്ത് ചാ​ക്ക് വി​രി​ച്ച് കി​ട​ത്തി. പി​റ്റേ​ന്ന് പു​ല​ർ​ച്ചെ മാ​ജി​ദ കൊ​ടു​ത്ത ആ​ട്ടി​റ​ച്ചി മു​ഴു​വ​ൻ തെ​ങ്ങി​ന്റെ ചോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ഒ​ഴി​ച്ചു​ക​ള​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ​ക്ക് ക​ര​ച്ചി​ല് പൊ​ട്ടി.

ഒ​രാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ടും ആ​ടി​നെ കി​ട്ടി​യി​ല്ല. അ​തി​നെ ആ​രോ ക​ട്ടോ​ണ്ട് പോ​യ​താ​ണെ​ന്ന് രാ​ഘ​വ​ൻ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു. നാ​ട്ടി​ല് അ​തൊ​രു ച​ർ​ച്ചാ​വി​ഷ​യ​മാ​യി.

പി​റ്റേ​ന്ന​ത്തെ ആ​ഴ്ച വൈ​കീ​ട്ട് പ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞ് വ​രു​മ്പോ​ൾ, പാ​ല​ത്തി​ല് വെ​ച്ച് രാ​ഘ​വ​ൻ കാ​ല് തെ​ന്നി​വീ​ണു. കാ​ല് ഉ​ളു​ക്കി​യെ​ന്ന് രാ​ഘ​വ​ന് തോ​ന്നി. വേ​ച്ചു​വേ​ച്ചാ​ണ് അ​യാ​ൾ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കെ​ത്തി​യ​ത്.

‘‘ഉ​ളു​ക്കി​യി​ട്ടൊ​ന്നൂ​ല്ല...’’ കാ​ലി​ല് തൈ​ലം പു​ര​ട്ടു​മ്പോ​ൾ ര​മ​ണി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞാ​നൊ​രു കാ​ര്യം പ​റ​യ​ട്ടെ..?’’ ര​മ​ണി സം​ശ​യ​ത്തോ​ടെ രാ​ഘ​വ​നെ നോ​ക്കി. ‘‘ന​മ്മ​ക്ക് ഈ ​വീ​ടും സ്ഥ​ല​വും വി​റ്റ് വേ​റെ എ​വി​ടേ​ക്കെ​ങ്കി​ലും മാ​റാം. ഇ​വി​ടെ താ​മ​സി​ക്കു​മ്പോ ഒ​രു സ​മാ​ധാ​നം കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല. എ​പ്പ​ഴും പ്ര​ശ്‌​ന​ങ്ങ​ള്...’’

‘‘നീ ​വെ​റു​തെ ഓ​രോ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചു കൂ​ട്ടു​ന്ന​താ...’’ രാ​ഘ​വ​ൻ ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു.

പി​റ്റേ​ന്ന് കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യോ​ട് രാ​ഘ​വ​ൻ അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് സം​സാ​രി​ച്ചു. അ​പ്പ​നും ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​താ​യി ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ത്തു.

‘‘മ​രി​ച്ചു​പോ​യ ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന്റെ​യാ​യി​രു​ന്നു ആ ​സ്ഥ​ലം. അ​യാ​ളു​ടെ പെ​ങ്ങ​ളാ സ്ഥ​ലം വി​ൽ​പ​ന​ക്ക് വെ​ച്ച​ത്. ചെ​റി​യ പൈ​സ​ക്ക് സ്ഥ​ലം കി​ട്ടു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് എ​ങ്ങ​നെ​യോ അ​റി​ഞ്ഞു വ​ന്ന​താ നി​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ. ക​യ്യി​ല് ഒ​തു​ങ്ങു​ന്ന പൈ​സ​ക്ക് ഓ​ൻ സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങീ​താ. ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തി​ന് വേ​റെ പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ള് ഒ​ന്നു​മി​ല്ല. നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്ന​താ...’’

‘‘പി​ന്നെ, ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തി​ന്റെ പി​ന്നി​ല് ഒ​രു ക​ഥ​യു​ണ്ട്. അ​തി​ല് എ​ത്ര​ത്തോ​ളം സ​ത്യം ഉ​ണ്ടെ​ന്നൊ​ന്നും അ​റീ​ല. ഒ​രു ക​ണി​യാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ​യാ. എ​ന്റെ മൂ​ത്ത മോ​ന്റെ ക​ല്യാ​ണ​ തീ​യ​തി നോ​ക്കാ​ൻവേ​ണ്ടി ഞാ​നും നി​ന്റെ അ​പ്പ​നും കൂ​ടി ഒ​രു ക​ണി​യാ​ന്റെ അ​ടു​ത്ത് പോ​യി​രു​ന്നു. തീ​യ​തി കു​റി​ച്ച് ത​ന്നേ​പ്പി​ന്നെ അ​യാ​ൾ​ക്ക് ഞാ​ൻ ക​മ്മാ​ര​നെ പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടു​ത്തി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ല് കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന്റെ സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങി​യ ആ​ളാ​ണെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ അ​യാ​ള് അ​ർ​ഥം​വ​ച്ച് ഒ​രു മൂ​ള​ല്... നി​ന്റെ അ​പ്പ​ന് ആ ​മൂ​ള​ലി​ല് എ​ന്തോ പ​ന്തി​കേ​ട് തോ​ന്നി. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്കു​റി​ച്ച് എ​ന്തോ പ​റ​യാ​നു​ണ്ടെ​ന്ന് ഓ​ന് തോ​ന്നി. അ​തേ​ക്കു​റി​ച്ച് ചോ​ദി​ച്ചോ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​ടു​ക്കം ആ ​ക​ണി​യാ​ൻ പ​ണ്ട് ന​ട​ന്ന ഒ​രു ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു.’’

രാ​ഘ​വ​ൻ ആ​ശ്ച​ര്യ​ത്തോ​ടെ കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യെ നോ​ക്കി.

ക​ണി​യാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ ക​ഥ കു​ഞ്ഞ​പ്പ രാ​ഘ​വ​നെ പ​റ​ഞ്ഞു കേ​ൾ​പ്പി​ച്ചു.

കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ലെ മു​ഴു​വ​ൻ സ്ഥ​ല​ത്തി​ന്റെ​യും അ​വ​കാ​ശി ഇ​വി​ടു​ണ്ടാ​രു​ന്ന ഒ​രു ഇ​ല്ല​ത്തെ ന​മ്പൂ​തി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ​ക്ക് ആ​കെ​യു​ള്ള​ത് ഒ​രു മോ​നാ. ആ ​ചെ​ക്ക​ന് ഒ​രു ഇ​രു​പ​ത് വ​യ​സ്സൊ​ക്കെ ആ​യ​പ്പോ, ഈ ​നാ​ട്ടി​ലു​ള്ള ഒ​രു തീ​യ​ത്തി പെ​ണ്ണി​നോ​ട് സ്നേ​ഹം തോ​ന്നി. ഓ​ര് പ​ലേ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളി​ലും ​െവ​ച്ച് കാ​ണാ​നും മി​ണ്ടാ​നു​മൊ​ക്കെ തൊ​ട​ങ്ങി. ഒ​ടു​ക്കം ആ ​ബ​ന്ധം ന​മ്പൂ​തി​രി അ​റി​ഞ്ഞു. ന​മ്പൂ​തി​രി ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ ചെ​ക്ക​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, ഞാ​ൻ ഓ​ളെ മാ​ത്രേ വേ​ളി ക​ഴി​ക്കു​ള്ളൂ​ന്ന്... ഇ​ല്ല​ത്ത് ആ​കെ ബ​ഹ​ളാ​യി. ന​മ്പൂ​തി​രീം മോ​നും ത​മ്മി​ല് അ​ടി​യോ​ളം എ​ത്തി കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്.

ആ ​ന​മ്പൂ​തി​രീ​ടെ ഭാ​ര്യ കൊ​ട്ടി​യൂ​ര​പ്പ​ന്റെ വെ​ല്ല്യ ഭ​ക്ത​യാ​യി​രു​ന്നു. മോ​ന്റെ മ​ന​സ്സീ​ന്ന് ആ ​തീ​യ​ത്തി​പ്പെ​ണ്ണി​നെ ഇ​റ​ക്കി​ക്ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ല് കൊ​ട്ടി​യൂ​രേ​ക്ക് എ​ള​നീ​ര്ക്കു​ല​ക​ള് ഒ​പ്പി​ക്കാ​ന്ന് അ​വ​ര് നേ​ർ​ച്ച നേ​ർ​ന്നു. കൊ​റ​ച്ച് മാ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ ആ ​ചെ​ക്ക​നെ ന​മ്പൂ​തി​രി പൊ​റ​ത്തേ​ക്ക് പ​ഠി​ക്കാ​ൻ അ​യ​ച്ചു. വേ​ളീ​ടെ കാ​ര്യൊ​ക്കെ പ​ഠി​പ്പ് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ട്ട് ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പും കൊ​ടു​ത്തു. പ​ക്ഷേ ചെ​ക്ക​ൻ പോ​യ​തി​ല് പി​ന്നെ ന​മ്പൂ​തി​രീം ആ​ൾ​ക്കാ​രും കൂ​ടി ആ ​പെ​ണ്ണി​ന്റെ അ​ച്ഛ​നോ​ട് പോ​യി കൊ​ഴ​പ്പം കൂ​ട്ടി. അ​യാ​ള് ആ​കെ പേ​ടി​ച്ചു. ധൃ​തി പി​ടി​ച്ച് ആ ​പെ​ണ്ണി​നെ വേ​റെ ആ​ർ​ക്കോ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​പ്പി​ച്ചു. അ​ടു​ത്ത ഇ​ട​വ​മാ​സം പി​റ​ന്ന​പ്പോ ന​മ്പൂ​തി​രി കൊ​ട്ടി​യൂ​രേ​ക്കു​ള്ള ഇ​ള​നീ​ർ​ക്കു​ല​ക​ള് ഒ​രു​ക്കി​വെ​ച്ചു. ഇ​ള​നീ​രും കൊ​ണ്ട് പോ​വേ​ണ്ട​ത് തീ​യ​ന്മാ​രാ​യ ആ​ണു​ങ്ങ​ളാ. ആ ​പ​ണി ന​മ്പൂ​തി​രി കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​നെ ഏ​ൽ​പി​ച്ചു. അ​ന്ന് കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന് സ്വ​ന്താ​യി​ട്ട് ഭൂ​മി ഇ​ല്ല. കാ​ര്യം ന​ട​ത്തീ​ട്ട് തി​രി​ച്ചു​വ​ന്നാ​ല് സ്വ​ന്താ​യി​ട്ട് കൊ​റ​ച്ച് ഭൂ​മി ത​രാ​ന്ന് ന​മ്പൂ​തി​രി വാ​ക്ക് കൊ​ടു​ത്തു. സ്വ​ന്താ​യി​ട്ട് മ​ണ്ണ് കി​ട്ടു​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ന് കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ൻ എ​തി​ര് പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. ഇ​ള​നീ​രും​കൊ​ണ്ട് ത​ളി​പ്പ​റ​മ്പും ശ്രീ​ക​ണ്ഠ​ാപു​ര​വും ഇ​രി​ട്ടി​യും ബാ​വ​ലി​പ്പു​ഴ​യും ക​ട​ന്ന് അ​യാ​ള് അ​ക്ക​രെ കൊ​ട്ടി​യൂ​രെ​ത്തി. പെ​രു​മാ​ളി​ന്റെ മു​ന്നി​ല് ഇ​ള​നീ​ര് ഒ​പ്പി​ക്കേം ചെ​യ്തു. തി​രി​ച്ചു ഇ​ല്ല​ത്തെ​ത്തി. നേ​ർ​ച്ച വീ​ട്ടി​യ കാ​ര്യം അ​റി​യി​ച്ചു. ന​മ്പൂ​തി​രി അ​പ്പോ​ത്ത​ന്നെ കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​നെ​യും കൂ​ട്ടീ​ട്ട് കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. ക​ശു​വ​ണ്ടി​മ​ര​ങ്ങ​ള് നെ​റ​ഞ്ഞുനി​ക്കു​ന്ന ആ ​കാ​ട്ടി​ല് ഉ​ള്ളോ​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു സ്ഥ​ലം ചൂ​ണ്ടീ​ട്ട് പ​റ​ഞ്ഞു, ആ​ടെ നീ ​ഒ​രു ചാ​പ്പ കെ​ട്ടി​ക്കോ​ന്ന്... ആ ​പാ​വം കു​റ​ച്ചൂ​ടെ ന​ല്ല സ്ഥ​ലം പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ചു​കാ​ണും. പ​ക്ഷെ​ങ്കി​ല് ആ ​കാ​ട്ടു​മൂ​ല കൊ​ടു​ത്ത് അ​വ​ര് അ​യാ​ളെ പ​റ്റി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ല് കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന് സ്ഥ​ലം കി​ട്ടി​യ​ത്. അ​യാ​ള് അ​വി​ടെ ഒ​രു ചാ​പ്പ കെ​ട്ടി, ഭാ​ര്യേ​നേം​കൂ​ട്ടി താ​മ​സോം തൊ​ട​ങ്ങി.

കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ൻ ആ ​ചാ​പ്പ​യി​ല് താ​മ​സം തൊ​ട​ങ്ങി​യ​തി​ന്റെ മൂ​ന്നാം മാ​സ​ത്തി​ല്, പൊ​റ​ത്ത് പ​ഠി​ക്കാ​ൻ പോ​യ ന​മ്പൂ​രിച്ചെ​ക്ക​ൻ തി​രി​ച്ച് വ​ന്നു. പെ​ണ്ണ് വേ​റെ ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ച്ച് പോ​യ​തും കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ൻ നേ​ർ​ച്ച വീ​ട്ടാ​ൻ വേ​ണ്ടി പോ​യ കാ​ര്യോ​ക്കെ ആ ​ചെ​ക്ക​ൻ അ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ ആ ​ചെ​ക്ക​ൻ ബ​ഹ​ളം​കൂ​ട്ടി. ഒ​രു ദെ​വ​സം കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​നെ​യും പ​ര​തി ചെ​ക്ക​ൻ കാ​വു​ങ്കാ​ട്ടി​ല് എ​ത്തി. നി​ങ്ങ​ക്ക് സ​മ്മാ​നം കി​ട്ടി​യ ഈ ​സ്ഥ​ല​ത്ത് ഒ​രു കാ​ല​ത്തും നി​ങ്ങ​ക്ക് സ​ന്തോ​ഷം കി​ട്ടൂ​ലാ​ന്നൊ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞു. ആ ​ചെ​ക്ക​ന്റെ പ്രാ​ക്ക് കേ​ട്ട​പ്പോ തൊ​ട്ട് കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന് സ​മാ​ധാ​നം ഇ​ല്ലാ​താ​യി. ഓ​ന്റെ ഭാ​ര്യ പെ​ട്ടെ​ന്നൊ​രു ദെ​വ​സം പ​ണി​ക്ക് പോ​യെ​ട​ത്തൂ​ന്ന് ക​ല്ലു​വെ​ട്ട്കു​ഴീ​ല് വീ​ണ് മ​രി​ച്ചു. അ​തൂ​ടെ​യാ​യ​പ്പോ അ​യാ​ള് ആ​കെ പേ​ടി​ച്ചു. അ​യാ​ള് പി​ന്നെ ആ ​ചാ​പ്പ​യി​ല് നി​ക്കാ​ണ്ടാ​യി. പെ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടെ താ​മ​സം തു​ട​ങ്ങി. ആ ​ഇ​ല്ല​ത്തെ ചെ​ക്ക​നാ​ന്നേ​ല് ഭ്രാ​ന്ത്‌ മൂ​ത്തു. ഒ​ടു​ക്കം ആ ​ന​മ്പൂ​തി​രി ആ ​ചെ​ക്ക​നെ കോ​യ​മ്പ​ത്തൂ​രോ മ​റ്റോ ചി​കി​ത്സ​ക്ക് അ​യ​ച്ചു. ഇ​ല്ല​വും സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ളും ഒ​ക്കെ അ​നി​യ​ന്റെ പേ​രി​ല് എ​ഴു​തി​ക്കൊ​ടു​ത്ത് അ​യാ​ളും ഭാ​ര്യ​യും​കൂ​ടി കോ​യ​മ്പ​ത്തൂ​ർ​ക്ക് പോ​യി. പി​ന്നെ അ​വ​രെ കു​റി​ച്ച് ഈ ​നാ​ട്ടി​ല് ആ​ർ​ക്കും വി​വ​രം കി​ട്ടീ​ട്ടി​ല്ല.

‘‘ഇ​തൊ​ക്കെ കേ​ട്ട​പ്പോ അ​പ്പ​നെ​ന്താ അ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്? അ​പ്പ​ന് പേ​ടി​യാ​യോ...’’ രാ​ഘ​വ​ൻ കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യെ നോ​ക്കി.

‘‘നി​ന​ക്ക് തോ​ന്നു​ന്നു​ണ്ടാ അ​ങ്ങ​നൊ​ക്കെ പേ​ടി​ക്കു​ന്ന ഒ​രാ​ളാ​ണ് ഓ​നെ​ന്ന്..?’’ കു​ഞ്ഞ​പ്പ ചി​രി​ച്ചു. ‘‘അ​ന്ന് അ​വി​ടു​ന്ന് ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ ആ ​ക​ണി​യാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു, പ​റ്റു​മെ​ങ്കി​ല് അ​വി​ടു​ന്ന് താ​മ​സം മാ​റ​ണ​മെ​ന്ന്. അ​പ്പോ നി​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ അ​യാ​ളോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞ​ത് ഒ​രൊ​റ്റ കാ​ര്യ​മാ​രു​ന്നു. ഒ​ന്നും മാ​റീ​ട്ടി​ല്ല, അ​ന്ന് ന​മ്പൂ​തി​രീം നാ​യ​രു​മാ​ണേ​ല് ഇ​ന്ന് പാ​വ​പ്പെ​ട്ട​വ​നെ പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ച് സ്വ​ന്തം കാ​ര്യം നേ​ടു​ന്ന​ത് ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​മാ​ണെ​ന്ന്. ആ ​ഒ​രൊ​റ്റ വാ​ച​കം മ​തി​യാ​രു​ന്നു നി​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ ഏ​ത് ത​ര​ക്കാ​ര​ൻ ആ​ണെ​ന്ന് അ​റി​യാ​ൻ.’’

‘‘നീ ​പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലേ നി​ന്റെ അ​പ്പ​ന് ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തൂ​ന്ന് താ​മ​സം മാ​റ​ണം എ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നൂ​ന്ന്. ആ ​സ്ഥ​ല​ത്തി​ന് ഇ​ങ്ങ​നൊ​രു നെ​റി​കെ​ട്ട ക​ഥ ഉ​ണ്ടെ​ന്ന് അ​റി​ഞ്ഞ​പ്പോ തൊ​ട്ടാ ഓ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ ചി​ന്തി​ച്ചു​തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. ആ ​ന​മ്പൂ​തി​രി ചെ​ക്ക​ന്റെ​യും കു​ഞ്ഞി​ക്ക​ണ്ണ​ന്റെ​യും ക​ണ്ണീ​ര് വീ​ണ മ​ണ്ണി​ല​ല്ലേ ഞ​ങ്ങ​ള് കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങു​ന്ന​തെ​ന്ന് നാ​ട് വി​ടു​ന്ന​തി​ന്റെ ര​ണ്ടു​മൂ​ന്നു ദി​വ​സ​ത്തി​ന് മു​മ്പും ഓ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു...’’ കു​ഞ്ഞ​പ്പ​യു​ടെ ശ​ബ്ദം ഇ​ട​റി.

‘‘ശാ​പം മ​ണ്ണി​നും മ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മൊ​ന്നും ഏ​ൽ​ക്കൂ​ലാ. പ​ക്ഷെ​ങ്കി​ല് നി​ന്റെ അ​പ്പ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​ത് പോ​ലെ ആ ​മ​ണ്ണി​ല് ര​ണ്ടു​പേ​രു​ടെ ക​ണ്ണീ​ര് വീ​ണി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തും, ചെ​യ്യാ​ത്ത തെ​റ്റി​ന്.’’

രാ​ഘ​വ​ൻ ക​ണ്ണ് തു​ട​ച്ചു. പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് ക​വ​റും പൊ​തി​യും എ​ടു​ത്ത് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

‘‘ര​മ​ണി പേ​ടി​ക്കും. നേ​രം ഇ​രു​ട്ടി.’’ അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

മ​ഴ കൂ​ടി​യും കു​റ​ഞ്ഞും പെ​യ്തു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ന​ന​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് രാ​ഘ​വ​ൻ ന​ട​ന്നു. അ​പ്പോ​ൾ ക​ണി​യാ​ന്റെ അ​ടു​ത്ത് നി​ന്നും തി​രി​ച്ചു​വ​രു​മ്പോ ക​മ്മാ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ മ​റ്റൊ​രു വാ​ച​കം കു​ഞ്ഞ​പ്പ ഓ​ർ​ത്തു.

‘‘പാ​വ​പ്പെ​ട്ട​വ​നെ പേ​ടി​പ്പി​ച്ചും പ്ര​ലോ​ഭി​പ്പി​ച്ചും കാ​ര്യം നേ​ടു​ന്ന​വ​രു​ടെ കാ​ലം ക​ട​ന്നു​പോ​കും. ചൂ​ഷ​ണം ചെ​യ്യ​പ്പെ​ട്ടോ​ൻ ത​ല​യു​യ​ർ​ത്തി ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ള് ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന കാ​ലം വ​രി​ക ത​ന്നെ ചെ​യ്യും കു​ഞ്ഞ​പ്പേ...’’

ത​ണു​ത്ത കാ​റ്റ് വീ​ശി. ക​റ​ന്റ് പോ​യി. പീ​ടി​ക​യി​ൽ ഇ​രു​ട്ട് നി​റ​ഞ്ഞു. ത​വ​ള​ക​ളു​ടെ ക​ര​ച്ചി​ല് ഉ​ച്ച​ത്തി​ലാ​യി. വെ​ളി​ച്ച​മി​ല്ലാ​തെ രാ​ഘ​വ​ൻ ക​ണ്ട​ത്തി​ലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ വി​ചി​ത്ര​ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ അ​യാ​ളെ പി​ന്തു​ട​ർ​ന്നു. ഇ​രു​തോ​ളി​ലും ഇ​ള​നീ​ർ​ത്ത​ണ്ടു​ക​ളും എ​ടു​ത്ത് ബാ​വ​ലി​പ്പു​ഴ ക​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു തിയ്യ​നെ മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ്ട് അ​യാ​ൾ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

l