കുരിപ്പ് -നാ​രാ​യ​ണ​ൻ അ​മ്പ​ല​ത്ത​റയുടെ കഥ

സ​ർ​ക്ക​സ് കൂ​ടാ​ര​ത്തി​ലെ കൂ​ട്ടി​ൽ കി​ട​ക്കു​ന്ന മൃ​ഗ​ത്തെ​പ്പോ​ലെ, താ​ലൂ​ക്കാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ ജ​ന​റ​ൽ വാ​ർ​ഡി​ന്റെ വ​രാ​ന്ത​യി​ൽ ഒ​തു​ക്കി​യി​ട്ടി​രു​ന്ന ഇ​രു​മ്പു​ക​ട്ടി​ലി​ൽ അ​പ്പ​ൻ ചു​രു​ണ്ട് കി​ട​ന്നു. മാ​വും​ക​ണ്ട​ത്തി​ൽ അ​വ​റാ​ച്ച​ൻ മ​ക​ൻ ത​ര്യ​ൻ ജോ​സ് കു​ര്യ​ൻ എ​ന്ന നീ​ണ്ട​പേ​രു മാ​ത്ര​മേ അ​പ്പ​നി​പ്പോ​ൾ ബാ​ക്കി​യു​ള്ളൂ എ​ന്നോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ, ചൂ​ണ്ട​ക്കൊ​ളു​ത്തി​ൽ കു​ടു​ങ്ങി​യ മീ​നി​നെ​പ്പോ​ലെ ഉ​ള്ളൊ​ന്നു പി​ട​ഞ്ഞു. 

ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ ഒ​ര​രി​കി​ലി​രു​ന്ന് അ​മ്മ​ച്ചി, അ​പ്പ​ന്റെ ശോ​ഷി​ച്ചു​പോ​യ കാ​ല് ത​ട​വു​മ്പോ​ഴും മൗ​ന​മാ​യി, ഈ​ശോ​യു​ടെ തി​രു​വ​ണ​ക്കം ചൊ​ല്ലി ക​ർ​ത്താ​വി​ന്റെ ദ​യാ​വാ​യ്പി​നാ​യി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​ന്ന​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ നി​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്ന ക​ണ്ണു​ക​ൾ കാ​ണാ​നാ​വ​തി​ല്ലാ​ഞ്ഞ് അ​പ്പ​ന്റെ ഞ​ര​മ്പി​ലേ​ക്ക് ഒ​ഴു​കി​യി​റ​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന ഗ്ലൂ​ക്കോ​സി​ന്റെ തു​ള്ളി​ക​ൾ ഞാ​ൻ എ​ണ്ണി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എ​ന്റെ എ​ണ്ണ​ത്തെ മു​റി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട്, അ​ബോ​ധ​ത്തി​ന്റെ ക​യ​ത്തി​ൽ​പെ​ട്ടു​പോ​യ തോ​ണി​പോ​ലെ അ​പ്പ​ന്റെ മ​ന​സ്സ് ഇ​ട​ക്കി​ടെ ഓ​ർ​മ​ക​ളു​ടെ തീ​ര​ത്ത് ചെ​ന്നി​ടി​ച്ച് ഞ​ര​ങ്ങി.

പാ​പ്പി മോ​ളെ -ഒ​രു കാ​ല​ത്ത് അ​താ​യ​ത് അ​പ്പ​ന്റെ ന​ല്ല​കാ​ല​ത്ത്, അ​ല്ല ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ സു​വ​ർ​ണ​കാ​ല​ത്ത് അ​പ്പ​ൻ അ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നെ വി​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്.

ഇ​ത്ര പെ​ട്ടെ​ന്ന് ആ​രാ​ണ് അ​തൊ​ക്കെ മാ​യ്ച്ചു​ക​ള​ഞ്ഞ​ത്.

ക​ഥ​ക​ളി​ലും നോ​വ​ലു​ക​ളി​ലും നി​റ​ഞ്ഞു​നി​ന്നി​രു​ന്ന ജീ​വി​ത​ത്തി​നു​മ​പ്പു​റം നി​റം മ​ങ്ങി​യ കാ​ഴ്ച​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ബാ​ല്യ​ത്തി​ന് കു​ടി​യേ​റ്റം. പെ​രു​പ്പി​ച്ച് കാ​ണി​ച്ച​തും വ​ര​ച്ചു ചേ​ർ​ത്ത​തു​മാ​യ പ​ല​തും ക​യ്ക്കു​ന്ന ഓ​ർ​മ​ക​ളാ​ണെ​ന്ന് അ​പ്പ​ൻ എ​പ്പോ​ഴും പ​റ​യാ​റു​ണ്ട്. എ​ന്നാ​ലും കു​ടി​യേ​റ്റ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് പ​റ​യു​മ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​പ്പ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ ക​ത്തു​ന്ന തീ​യു​ടെ ചൂ​ടും ക​ണ്ണീ​രി​ന്റെ ഉ​പ്പും ഞാ​ന​റി​യാ​റു​ണ്ട്.

വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ കൂ​ടെ മ​ല​ബാ​റി​ലോ​ട്ട് പോ​രു​മ്പോ​ൾ അ​പ്പ​ന് പ്രാ​യം നാ​ലു​വ​യ​സ്സ്. നാ​ട്ടി​ൽ പ​ട​ർ​ന്നു​പി​ടി​ച്ച ന​ട​പ്പു​ദീ​നം ബാ​ധി​ച്ച് മ​രി​ച്ചു​പോ​യ വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി​യെ കൂ​ര​യ്ക്കു​ള്ളി​ൽ കു​ഴി​ച്ചി​ട്ട് ക​യ്യി​ൽ​കി​ട്ടി​യ ലൊ​ട്ടു​ലൊ​ടു​ക്കു സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി തീ​വ​ണ്ടി ക​യ​റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ന​പ്പോ​ൾ കൈ​ന​ക​രി​യി​ലു​ള്ള വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ ത​റ​വാ​ട്ടു​വീ​ട്ടി​ലാ​യി​രു​ന്നു. നാ​ട്ടി​ൽ വ്യാ​ധി പ​ട​ർ​ന്ന​പ്പോ​ഴെ ഒ​രു കെ​ട്ടു​വ​ള്ള​ത്തി​ൽ കേ​റ്റി കൈ​ന​ക​രി​ക്ക് പ​റ​ഞ്ഞു​വി​ട്ട് വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ മ​ക​ന്റെ സു​ര​ക്ഷ നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ത​നി​ക്ക് ചു​റ്റും ച​ത്തു​വീ​ഴു​ന്ന ആ​ളു​ക​ളെ നോ​ക്കാ​തെ ത​ന്റെ കൊ​ച്ചു​വ​ള്ളം തു​ഴ​ഞ്ഞ് കൈ​ന​ക​രി​യി​ൽ എ​ത്താ​ൻ വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന് വ​ലി​യ തി​ടു​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​തേ തി​ടു​ക്കംത​ന്നെ ത​റ​വാ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും മ​ക​നെ​യും കൂ​ട്ടി മ​ല​ബാ​റി​ലോ​ട്ട് പു​റ​പ്പെ​ടാ​നും വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ കാ​ണി​ച്ചി​രു​ന്നു. കൊ​ച്ചു​ത്രേ​സ്യ​കു​ഞ്ഞ​മ്മ-വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ ത​റ​വാ​ട്ടി​ൽ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന എ​ളേ പെ​ങ്ങ​ൾ എ​ത്ര നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ചി​ട്ടും ആ ​നാ​ട്ടി​ൽ നി​ക്കാ​ൻ വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ ത​യാ​റാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ളെ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ ദീ​നം ന്റെ ​കൊ​ച്ചി​ന്റെ ജീ​വ​നെ​ടു​ക്കി​ല്ലാ​ന്ന് ഒ​ട​പ്പി​റ​പ്പി​ന് ഒ​റ​പ്പ് പ​റ​യാ​ൻ പ​റ്റു​വോ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ കു​ഞ്ഞ​മ്മ ആ​ങ്ങ​ള​യെ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​തു​മി​ല്ല.

കാ​ഞ്ഞ​ങ്ങാ​ട് വ​ണ്ടി​യി​റ​ങ്ങി​യ വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ എ​ള്ളു​ക്കൊ​ച്ചി​യി​ലാ​ണ് ആ​ദ്യ​മെ​ത്തി​യ​ത്. വെ​റും​ക​യ്യോ​ടെ മ​ല​ബാ​റി​ലോ​ട്ട് വ​ന്ന വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​നെ എ​ള്ളു​കൊ​ച്ചി​ക്കാ​ർ ഒ​പ്പം കൂ​ട്ടി​യി​ല്ല. ഇ​ച്ചി​രി മ​ണ്ണ് വാ​ങ്ങി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ ശ്ര​മ​മൊ​ക്കെ പാ​ഴാ​യി​പ്പോ​യി. വ​ല്യ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ വി​യോ​ഗം അ​പ്പ​നെ ബാ​ധി​ക്കും എ​ന്ന ബോ​ധ്യ​മു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ത​ന്റെ​യു​ള്ളി​ലെ നീ​റ്റ​ൽ പു​റ​ത്തു കാ​ണി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ഏ​റെ​പ്പ​ണി​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ.

എ​ള്ളു​കൊ​ച്ചി​ക്കാ​ർ കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രെ എ​ന്നും സം​ശ​യ​ദൃ​ഷ്ടി​യോ​ടെ​യാ​യി​രു​ന്നു നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. മ​ണ്ണി​ൽ ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു പ​ണി​യെ​ടു​ത്ത് ജീ​വി​ക്കാ​ൻ മ​റ​ന്നു​പോ​യ​വ​രെ​ന്ന് പ്ര​മാ​ണി​ക​ൾ ക​ളി​യാ​ക്കി. കൊ​ത്തി​യും കി​ള​ച്ചും പ​റ​മ്പി​ന്റെ അ​തി​രു​ക​ൾ വി​ക​സി​പ്പി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രെ അ​വ​ർ ഉ​ള്ളു​കൊ​ണ്ട് വെ​റു​ത്തി​രു​ന്നു.

ഈ ​മ​ണ്ണി​ൽ വേ​രു​റ​ക്കി​ല്ല എ​ന്ന വി​ശ്വാ​സം ബ​ല​പ്പെ​ട്ട​പ്പോ​ൾ വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ വീ​ണ്ടും യാ​ത്ര​യാ​യി. പാ​ലാ​വ​യ​ലും ക​ട​ന്ന് ആ ​യാ​ത്ര അ​വ​സാ​നി​ച്ച​ത് ക​ർ​ണാ​ട​ക-കേ​ര​ള അ​തി​ർ​ത്തി​യി​ലെ ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി​യി​ൽ ആ​യി​രു​ന്നു.

ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി​യി​ൽ അ​ന്ന് കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​ർ ധാ​രാ​ള​മാ​യി വ​ന്നു പാ​ർ​ത്തി​രു​ന്നു. ചി​റ്റാ​രി​ക്ക​ൽ എ​ശ​മാ​ന​ൻ​മാ​രു​ടെ കൈ​വ​ശ​ത്തി​ലും പൊ​ന്നം​ക​ട​വി​ൽ ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ കൈ​വ​ശ​ത്തി​ലു​മാ​യി ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി വി​ഭ​ജി​ക്ക​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു. ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ത​ന്റെ പേ​രി​ലു​ള്ള സ്ഥ​ല​ത്തി​ന്റെ ഇ​ര​ട്ടി വ​ള​ച്ചെ​ടു​ത്ത് കൈ​വ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി. അ​തു വ​ള​ർ​ന്ന് വ​ലി​യൊ​രു എ​സ്റ്റേ​റ്റാ​യി രൂ​പാ​ന്ത​രം പ്രാ​പി​ച്ചു. ചി​റ്റാ​രി​ക്ക​ൽ എ​ശ​മാ​ന​ൻ ആ​ണെ​ങ്കി​ൽ മു​പ്പ​ത് സെ​ന്റും ഇ​രു​പ​ത് സെ​ന്റു​മാ​യി കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​ർ​ക്കാ​യി വി​റ്റു​തു​ട​ങ്ങി​യ കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. മു​ഴു​വ​ൻ പ​ണ​വും കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​നും അ​ര​യേ​ക്ക​ർ പ​റ​മ്പ് വാ​ങ്ങി​ച്ചു.

അ​ന്ന് എ​ശ​മാ​ന​ന്റെ പ​റ​മ്പ് മു​ഴു​വ​നും ക​ശു​മാ​വ് നി​റ​ഞ്ഞുനി​ന്നി​രു​ന്നു. ക​ശു​മാ​ങ്ങ​ക​ൾ ശേ​ഖ​രി​ച്ച് ന​ല്ല വീ​ര്യ​മു​ള്ള നാ​ട​ൻ​റാ​ക്ക് വാ​റ്റി​യെ​ടു​ത്ത് എ​ശ​മാ​ന​നു ത​ന്നെ വി​റ്റ് സ്ഥ​ല​ത്തി​ന്റെ ക​ടം വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ വീ​ട്ടി. അ​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ പൊ​ന്നം​ക​ട​വി​ൽ ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ എ​സ്റ്റേ​റ്റി​ൽ പ​ണി​ക്കു ക​യ​റി​യ​ത്. പ​ക​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ എ​സ്‌​റ്റേ​റ്റി​ലും രാ​ത്രി വാ​റ്റ്പു​ര​യി​ലു​മാ​യി വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ ജീ​വി​ത​ത്തെ മെ​രു​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു.

കൃ​ഷി​രീ​തി​ക​ളി​ൽ വ​ലി​യ അ​റി​വും അ​നു​ഭ​വ​സ​മ്പ​ത്തും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന് ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ വി​ശ്വ​സ്ത​നാ​യി മാ​റാ​ൻ അ​ധി​ക​കാ​ലം വേ​ണ്ടി​വ​ന്നി​ല്ല. ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ കൃ​ഷി​ക്കൊ​പ്പം വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ ഖ്യാ​തി​യും വ​ള​ർ​ന്നു. ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി​യി​ൽ കു​ടി​യേ​റി​വ​രി​ൽ ഭൂ​രി​ഭാ​ഗ​വും ആ​ല​പ്പു​ഴ​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള​വ​രാ​യി​രു​ന്നു, കൂ​ടാ​തെ ബ​ന്ധു​ജ​ന​ങ്ങ​ളും. പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക്കൊ​രി​ട​മി​ല്ലാ​ത്ത​തി​ന്റെ മ​നോ​ദുഃ​ഖം അ​വ​രി​ൽ പ്ര​ക​ട​മാ​യി​രു​ന്നു. ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി ക​വ​ല​യി​ലെ ഞാ​യ​റാ​ഴ്ച ച​ന്ത​യി​ൽ അ​വ​ര​തു വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​നു​മാ​യി പ​ങ്കു​വെ​ച്ചു. പ​ള്ളി മാ​ത്ര​മ​ല്ല, ഒ​രു പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​വും അ​ത്യാ​വ​ശ്യ​മാ​ണെ​ന്ന വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്റെ തീ​രു​മാ​ന​ത്തി​നൊ​പ്പം ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യും നി​ന്നു.

‘‘പ​ള്ളി​ക്കു​ള്ള സ്ഥ​ലം ഞാ​ൻ ത​രാം’’, ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല ഉ​റ​പ്പ് ന​ൽ​കി. പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​നാ​ര് സ്ഥ​ലം ത​രും? മു​ങ്ങി​ക്കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ക​പ്പ​ലാ​ണെ​ങ്കി​ലും പ​ള്ളി​ക്കൂ​ട​ത്തി​നാ​ണെ​ന്ന് കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ എ​ശ​മാ​ന​ൻ ഓ​ട​ക്കൊ​ല്ലി ക​വ​ല​ക്ക് അ​ല്പം മാ​റി ര​ണ്ടേ​ക്ക​ർ സ്ഥ​ലം ദാ​നം ന​ൽ​കി.

എ​ട്ടു വ​യ​സ്സാ​യെ​ങ്കി​ലും പ​ത്തി​ന്റെ വ​ള​ർ​ച്ച​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പ​ന്. ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ മ​ക​ൾ അ​ന്ന​മ്മ​ക്കൊ​പ്പം അ​പ്പ​നെ​യും ഒ​ന്നാം ത​ര​ത്തി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു. സു​ന്ദ​രി​യാ​യ അ​ന്ന​ക്കൊ​ച്ചി​ന്റെ ക​യ്യും പി​ടി​ച്ച് ഒ​രു ര​ക്ഷി​താ​വി​ന്റെ ഗ​മ​യി​ൽ അ​പ്പ​ൻ ന​ട​ന്നു.

നാ​ലാം ക്ലാ​സി​ൽ​നി​ന്നും അ​ഞ്ചി​ലേ​ക്ക് ജ​യി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും പ​ല അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളും അ​പ്പ​ന് വ​ഴ​ങ്ങി​യി​ല്ല. എ​ന്നി​ട്ടും വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ മ​ക​നെ പ​ഠി​പ്പി​ക്കാ​ൻ​ത​ന്നെ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. മു​ത​ലാ​ളി​യു​ടെ മ​ക​ൾ പ​ഠി​ക്കാ​ൻ പോ​കു​മ്പോ​ൾ കാ​ര്യ​സ്ഥ​ന്റെ മ​ക​ൻ തേ​രാ​പാ​രാ തെ​ണ്ടി​ന​ട​ന്നാ​ൽ നാ​ട്ടു​കാ​ർ എ​ന്തു​പ​റ​യും എ​ന്നു​ള്ള പേ​ടി​യെ​ക്കാ​ള​ധി​കം കു​ടി​യേ​റ്റ​ക്കാ​രു​ടെ നേ​താ​വ് എ​ന്നു​ള്ള സ്ഥാ​ന​ത്തി​ന് ഇ​ള​ക്കം​ത​ട്ടു​മ​ല്ലോ എ​ന്ന ആ​ധി​യാ​യി​രു​ന്നു വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന്. അ​ങ്ങ​നെ അ​പ്പ​നെ​യും അ​ന്ന​മ്മ​ക്കൊ​പ്പം മാ​ലോ​ത്ത് ക​സ​ബ​യി​ൽ ചേ​ർ​ത്തു. ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ ജീ​പ്പി​ലാ​യി പി​ന്നീ​ട​വ​രു​ടെ യാ​ത്ര. ക​ല്ലും കു​ഴി​യും നി​റ​ഞ്ഞ മ​ൺ​റോ​ഡി​ലു​ള്ള യാ​ത്ര അ​പ്പ​ൻ ശ​രി​ക്കും ആ​സ്വ​ദി​ച്ചു. ഡ്രൈ​വ​റാ​യി​രു​ന്ന കു​ന്നേ​ൽ മ​ത്താ​യി​ക്കൊ​പ്പം നി​ന്ന് ജീ​പ്പോ​ടി​ക്കാ​ൻ പ​ഠി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​പ്പ​ൻ പ​ത്താം​ത​ര​ത്തി​ൽ തോ​റ്റു. പി​ന്നീ​ട് ര​ണ്ടു പ്രാ​വ​ശ്യം​കൂ​ടി പ​രീ​ക്ഷ​യെ​ഴു​തി​യെ​ങ്കി​ലും അ​പ്പ​ൻ ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. അ​പ്പ​നൊ​രി​ക്ക​ലും ഹി​ന്ദി പ​രീ​ക്ഷ പാ​സാ​കാ​നാ​യി​ല്ല. മു​ല​ക്ക​ച്ച അ​യേ ഒ​ണ​ക്കാ​നി​ട്ട​പോ​ലു​ള്ള അ​ക്ഷ​രം എ​ന്റെ ത​ലേ​ലോ​ട്ട് കേ​റ​ത്തി​ല്ലെ​ന്നേ. ഹി​ന്ദി അ​ക്ഷ​ര​ത്തെ അ​ങ്ങ​നെ വി​ശേ​ഷി​പ്പി​ക്കാ​നാ​ണ് അ​പ്പ​നി​ഷ്ടം.

അ​ന്ന​മ്മ പ്രീ​ഡി​ഗ്രി​ക്ക് ചേ​ർ​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഒ​ന്നാം കൊ​ല്ല​ത്തെ പ​രീ​ക്ഷ​ക്കു ശേ​ഷം പ​ഠി​ത്തം നി​ർ​ത്തേ​ണ്ടി​വ​ന്നു. അ​ന്ന​മ്മ​യു​ടെ അ​മ്മ​ച്ചി അ​പ്പോ​ഴെ​ക്കും കി​ട​പ്പി​ലാ​യി​രു​ന്നു. തി​രു​മ്മ​ലും കി​ഴി​യും ഒ​ക്കെ കൂ​ടി അ​മ്മ​ച്ചി​യെ ശു​ശ്രൂ​ഷി​ക്കാ​നാ​യ് അ​ന്ന​മ്മ വ​ള​രെ പാ​ടു​പെ​ട്ടു. ഭാ​ര്യ​യു​ടെ അ​സു​ഖം ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യെ​യും ത​ള​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പാ​പ്പ​നും അ​പ്പ​നും ബം​ഗ്ലാ​വി​ലെ സ്ഥി​ര​സ​ന്ദ​ർ​ശ​ക​രാ​യി.

ആ​യി​ട​ക്ക് പ​ള്ളി​യി​ൽ പു​തി​യൊ​ര​ച്ച​ൻ വ​ന്നു. കാ​യ​ലും ക​ട​ലും വ​ള്ള​വു​മു​പേ​ക്ഷി​ച്ച് മ​ല​മൂ​ട്ടി​ൽ വ​ന്ന് ജീ​വി​തം ക​രു​പ്പി​ടി​പ്പി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് മ​നോ​ത്സാ​ഹ​ത്തി​ന് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്ന് അ​ച്ച​നു തോ​ന്നി. പ​ള്ളി​ക്ക​മ്മി​റ്റി കൂ​ടി ആ ​വ​ർ​ഷ​ത്തെ പ​ള്ളി​പ്പെ​രു​ന്നാ​ൾ ഗം​ഭീ​ര​മാ​യി ആ​ഘോ​ഷി​ക്കാ​ൻ ത​ന്നെ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. നാ​ട്ടി​ൽ​ത​ന്നെ ക​ഴി​യു​ന്ന ബ​ന്ധു​ക്ക​ളെ പെ​രു​ന്നാ​ള് കൂ​ടാ​ൻ എ​ല്ലാ​വ​രും ക്ഷ​ണി​ച്ചു. വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​നും കൈ​ന​ക​രി​ക്ക് ക​ത്തെ​ഴു​തി. പെ​ങ്ങ​ളും കു​ടും​ബ​വും പെ​രു​ന്നാ​ളി​ന് ഒ​രാ​ഴ്ച​മു​ന്നേ എ​ത്തു​മെ​ന്ന് അ​റി​യി​പ്പു കി​ട്ടി. വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ന് അ​തി​യാ​യ സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി.

പെ​ങ്ങ​ളെ​യും കു​ടും​ബ​ത്തെ​യും സ​ൽ​ക്ക​രി​ക്ക​ണം. വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ ഇ​ര​ട്ട​ക്കു​ഴ​ൽ തോ​ക്കു​മാ​യി കാ​ടു​ക​യ​റി. മു​ന്നി​ൽ​പെ​ട്ട മാ​നി​നെ ഉ​ന്നം​വെ​ച്ച് നി​ന്ന വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ പി​ന്നി​ലൂ​ടെ വ​ന്ന അ​പ​ക​ടം തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. ഒ​റ്റ​യാ​ന്റെ കൊ​മ്പി​ൽ കോ​ർ​ത്ത് വ​ല്യ​പ്പ​ച്ച​ൻ അ​പ്പ​നെ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ക്കി യാ​ത്ര​യാ​യി.

‘‘പാ​പ്പി മോ​ളെ അ​മ്മ​ച്ചി​യോ​ട് ക​ര​യ​ല്ലേ​ന്ന് പ​റ​യെ​ടി. അ​ല്ലേ​ലും എ​ന്നാ​ത്തി​നാ​ടി നീ ​ക​ര​യു​ന്നേ? ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​ട്ടാ​ണേ​ലും ന​മ്മ​ള് ജീ​വി​ച്ചി​ല്ലേ​ടി. നി​ന്റ​പ്പ​ൻ സ്വ​ത്തു മു​ഴു​വ​ൻ പ​ള്ളി​ക്കും അ​നാ​ഥാ​ല​യ​ത്തി​നും ന​ൽ​കി​യി​ട്ടും ന​മ്മ​ള് ത​ള​ർ​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ? അ​ല്ലേ​ലും ആ ​മു​ത​ല് കു​ര്യ​ൻ ഇ​ന്നു​വ​രെ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഇ​ച്ചി​രെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടും സ​ങ്ക​ട​വും ഒ​ടേ​ത​മ്പു​രാ​ൻ ത​ന്നു. ന​മ്മ​ക്കാ​യി​ട്ട​ത് വേ​ണ്ടാ​ന്ന് പ​റ​യാ​ൻ പ​റ്റു​വോ?’’

അ​ന്ന​മ്മ​ച്ചി അ​പ്പ​ന്റെ കൈ ​മു​റു​കെ​പ്പി​ടി​ച്ചി​രു​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ടും കാ​റ്റ​ത്തി​ള​കു​ന്ന പു​ൽ​നാ​മ്പു​പോ​ലെ അ​പ്പ​ന്റെ കൈ ​വി​റ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.

പെ​ർ​ള​യി​ൽ​നി​ന്നും ര​ണ്ട് ഫ​ർ​ലോ​ങ് മാ​റി മു​നി​യാ​ണ്ടി​മ​ല​യു​ടെ അ​ടി​വാ​ര​ത്താ​യി​രു​ന്നു ഞ​ങ്ങ​ൾ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​ത്. മു​നി​യാ​ണ്ടി​മ​ല തൊ​ട്ട് അ​പ്പു​റം പാ​ത്തി​മ​ല വ​രെ ക​ശു​മാ​വി​ൻ തോ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. മു​നി​യാ​ണ്ടി​മ​ല​യി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് കീ​ര​ങ്കി​രി തോ​ട് പു​റ​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്ന​ത്. തോ​ടി​ന്റെ ഇ​രു​വ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലു​മാ​യി ക​മു​കി​ൻ തോ​ട്ട​ങ്ങ​ൾ. മ​ഴ​ക്കാ​ല​ത്ത് നി​റ​ഞ്ഞ് ക​വി​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്ന തോ​ട് വേ​ന​ൽ ക​ടു​ക്കു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും വ​റ്റി​വ​ര​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു. വ​ലി​യ വീ​തി​യി​ലെ​ങ്കി​ലും ആ​ഴ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​രോ അ​ള​വെ​ടു​ത്ത് പാ​കി​യ​ത്പോ​ലെ നി​റ​യെ ഉ​രു​ള​ൻ ക​ല്ലു​ക​ൾ. കു​ന്നി​ൻ​ച​രി​വി​ന്റെ ആ​കൃ​തി​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ച് ചി​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ വ​ള​ഞ്ഞ് ഒ​ഴു​കി​യി​രു​ന്ന തോ​ട് ചി​ല​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ കു​ത്ത​നെ സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ടി​ന്റെ അ​രി​കി​ലൂ​ടെ ഒ​ഴു​കു​ന്നി​ട​ത്തു നി​ന്നും വ​ലി​യ പാ​റ​ക്കെ​ട്ടി​ൽ ക​യ​റി താ​ഴേ​ക്ക് ചാ​ടി​യി​റ​ങ്ങും. ​ആ ചാ​ട്ട​ത്തി​ന​ടി​യി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ കു​ളി​യും ന​ന​യും.

പ്ലാ​ന്റേ​ഷ​നി​ലെ പ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞ് വ​ന്ന് അ​പ്പ​ൻ തോ​ട്ടി​ൽ കു​ളി​ക്കാ​ൻ പോ​കും. കൂ​ടെ ഞാ​നും അ​മ്മ​ച്ചി​യും. എ​ന്നെ കു​ളി​പ്പി​ച്ച്, നു​ര​ഞ്ഞു പ​ത​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്ന ആ ​വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ക​യ​റാ​ൻ എ​നി​ക്ക് ഭ​യ​ങ്ക​ര മ​ടി​യാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ, അ​പ്പ​ൻ സ​മ്മ​തി​ക്കൂ​ല – കൊ​ച്ചേ നി​ന​ക്ക് നേ​ടി വ​രും – അ​യ​ൽ​വ​ക്ക​ത്തെ പാ​റു​വ​മ്മ​ച്ചി​യെ അ​നു​ക​രി​ച്ച് അ​പ്പ​ൻ പ​റ​യും, ക​ര​യി​ലി​രു​ത്തും.

ല​ക്സാ​ണ് അ​പ്പ​ന്റെ ഫേ​വ​റേ​റ്റ്. എ​ത്ര തേ​ച്ചാ​ലും അ​പ്പ​നു മ​തി​യാ​ക​ത്തി​ല്ല. ‘‘ക​ശു​മാ​ങ്ങാ​യു​ടെ ചൂ​ര് പോ​ക​ത്തി​ല്ല മ​ക്ക​ളെ. അ​തു പോ​യി​ല്ലേ നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്നെ ഒ​റ്റ​യ്ക്ക് കി​ട​ത്തി​ക്ക​ള​യും. അ​പ്പോ അ​പ്പ​ന് പേ​ടി​യാ​ക​ത്തി​ല്ലെ​ടീ പാ​പ്പി.’’ 

അ​പ്പ​നെ​ന്നെ നോ​ക്കി ക​ണ്ണി​റു​ക്കും. 

ച​കി​രി​നാ​ര് സോ​പ്പി​ൽ പ​ത​പ്പി​ച്ച് തേ​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​പ്പ​ൻ ക​ഥ പ​റ​യാ​ൻ തു​ട​ങ്ങും.

ഒ​രു ന​ട്ട​പ്പാ​തി​രാ​യി​ൽ ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല​യു​ടെ ബം​ഗ്ലാ​വി​ന്റെ മ​തി​ൽ ചാ​ടി​ക്ക​ട​ന്ന് അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി​യെ അ​ടി​ച്ചെ​ടു​ത്തോ​ണ്ട് വ​ന്ന ക​ഥ പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ അ​പ്പ​നി​പ്പ​ഴും നാ​ണം വ​രും. കാ​ട്ടു​വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​തി​രു​ന്ന അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി​യെ തോ​ളെ​ക്ക​യ​റ്റി​യി​രു​ത്തി കു​ന്നി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ പെ​രു​മ്പാ​മ്പി​ന്റെ മേ​ലെ ച​വു​ട്ടി​യ​തും ര​ണ്ടാ​ളും ഉ​രു​ണ്ടു​മ​റി​ഞ്ഞു​വീ​ണ​തും ന​ട​ക്കാ​ൻ വ​യ്യാ​ണ്ടാ​യ് ആ ​കാ​ട്ടി​ൽ​ത്ത​ന്നെ​യി​രു​ന്ന​തും ഇ​ന്ന​ലെ ക​ഴി​ഞ്ഞ​ത് പോ​ലെ അ​പ്പ​ൻ വി​വ​രി​ക്കും. നാ​ടു മു​ഴു​വ​ൻ ഇ​ള​ക്കി​മ​റി​ച്ചു ചാ​ക്കോ മാ​പ്ല. സി​ൽ​ബ​ന്ധി​ക​ൾ വീ​ടാ​യ വീ​ടൊ​ക്കെ അ​രി​ച്ചു​പെ​റു​ക്കി. അ​യാ​ളു​ടെ അ​ഭി​മാ​ന​ത്തി​നേ​റ്റ ക്ഷ​തം അ​ത്ര​ക്ക് വ​ലു​താ​യി​രു​ന്നു. പാ​ലാ​വ​യ​ലി​ൽ​നി​ന്നും വ​ന്നൊ​രു ആ​ലോ​ച​ന ഒ​റ​പ്പി​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ലാ​ണ് അ​പ്പ​ൻ ഈ ​പ​ണി കൊ​ടു​ത്ത​ത്.

‘‘തീ​ർ​ക്കും ഞാ​നാ പ​ന്നി​യെ. എ​ന്റെ കൂ​ടെ ന​ട​ന്ന് എ​ന്റെ കു​ടും​ബം കു​ളം തോ​ണ്ടി​യ പു​ല​യാ​ടി മോ​നെ വ​ച്ചേ​ക്കി​ല്ല ഞാ​ൻ.’’

അ​പ്പ​ന​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു നാ​ട്ടി​ലൂ​ടെ പോ​യാ​ൽ അ​ങ്ങേ​ര് തീ​ർ​ക്കു​മെ​ന്ന്. അ​തു​കൊ​ണ്ട് ത​ന്നെ അ​പ്പ​ൻ കാ​ടു ക​യ​റാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.

എ​ന്റെ കൊ​ച്ചേ എ​ന്നാ മു​ടി​ഞ്ഞ വെ​യി​റ്റാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നോ നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക്. കാ​ട്ടി​മ​ല കേ​റു​മ്പോ എ​ന്റെ ന​ടു​വൊ​ന്നു വെ​ട്ടി. ഒ​രു പ​ക​ല് മു​ഴു​വ​നും ആ ​കാ​ട്ടി​ൽ ചു​മ്മാ ഇ​രു​ന്നു. വൈ​യ്യി​ട്ടാ​കു​മ്പ​ഴേ​ക്കും വി​ശ​പ്പ് കൊ​ണ്ട് ഇ​രി​ക്ക​പ്പൊ​റു​തി​മു​ട്ടി എ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞാ മ​തി​യ​ല്ലോ. അ​പ്പോ പ​തു​ക്ക​നെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. ഇ​ച്ചി​രി ന​ട​ന്ന​പ്പോ ഒ​രു ഒ​റ​വ ക​ണ്ടു. ക​ണ്ണീ​രു ക​ണ​ക്കെ എ​ന്നൊ​ക്കെ പ​റ​യാ​റി​ല്ലെ, അ​തു​പോ​ലെ തെ​ളി​ഞ്ഞ വെ​ള്ളം. വ​യ​ർ നി​റ​യെ കോ​രി​ക്കു​ടി​ച്ചു.

നി​റ​ഞ്ഞ കാ​ടാ​യി​രു​ന്നു ചു​റ്റി​ലും. ക​ണ്ണീ​ക്കു​ത്തു​ന്ന ഇ​രു​ട്ടും. ചോ​ല​ക്ക​പ്പു​റം വ​ലി​യൊ​രു പാ​റ​ക്കൂ​ട്ടം. പെ​ട്ടെ​ന്ന് കാ​ണു​മ്പോ​ൾ ഒ​രാ​ന​ക്കൂ​ട്ടം പ​തു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നും. ആ​ദ്യം ഞാ​നൊ​ന്നു പേ​ടി​ച്ചു. നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി​യോ​ട് വ​ല്ല​തും പ​റ​യാ​ൻ പ​റ്റു​മോ? അ​വ​ള് കി​ട​ന്ന് കാ​റ​ത്തി​ല്ലെ? മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. സൂ​ക്ഷി​ച്ച് നോ​ക്കി. എ​നി​ക്ക് പൊ​ട്ടി​ച്ചി​രി​ക്കാ​നാ​ണ് തോ​ന്നി​യെ. ഞാ​നെ​ന്തൊ​രു മ​ണ്ട​ൻ. പാ​റ​യെ ക​ണ്ട് ആ​ന​യെ​ന്ന് ക​രു​തി പേ​ടി​ച്ച​വ​ൻ.

ഇ​ച്ചി​രി ഒ​യ​ർ​ന്ന ഭാ​ഗ​ത്തേ​ക്ക് അ​മ്മ​ച്ചി​യെ​യും എ​ടു​ത്ത് അ​ള്ളി​പ്പി​ടി​ച്ച് ക​യ​റി. ഒ​ര​റ​പോ​ലെ ക​ണ്ടി​ട​ത്ത് അ​മ്മ​ച്ചി​യെ ഇ​രു​ത്തി. ക​രി​യി​ല കൂ​ട്ടി തീ​പി​ടി​പ്പി​ച്ചു. തോ​ർ​ത്തി​ൽ പൊ​തി​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന മൂ​ട്ടി​ൽ​പ്പ​ഴം തി​ന്ന് വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കി.

വ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ ത​ന്നെ സ​ഞ്ച​രി​ച്ച് എ​ത്തി​ച്ചേ​ർ​ന്ന​ത് സു​ള്ള്യ​യി​ൽ. ഭാ​ഷ, വേ​ഷം, ആ​ഹാ​രം എ​ല്ലാം വ്യ​ത്യ​സ്തം. അ​വി​ട​ന്നും ന​ട​ന്നു. ഒ​ടു​ക്കം പെ​ർ​ള​യി​ൽ ഉ​റ​ച്ചു.

‘‘നി​ങ്ങ​ള് കേ​റി​പ്പോ​രു​ന്നു​ണ്ടോ മ​നു​ഷ്യാ വെ​റു​തെ കൊ​ണ കൊ​ണ പ​റ​യാ​ണ്ട്.’’

‘‘ദാ​ണ്ടെ മോ​ളെ നി​ന്റ​മ്മ​ച്ചി കെ​റു​വി​ച്ചു. ഇ​ന്ന​പ്പ​ൻ വ​രാ​ന്ത​യി​ലാ​യി.’’

‘‘എ​ന്റെ മ​നു​ഷ്യാ നി​ങ്ങ​ക്ക് ബോ​ധം തീ​രെ​യി​ല്ലെ? പെ​ങ്കൊ​ച്ചി​ന്റെ മു​ന്നീ​വെ​ച്ച് ഇ​ങ്ങ​നെ പ​റ​യാ​ൻ? കൊ​ച്ച് വ​ള​ർ​ന്നു വ​രി​ക​യാ​ണെ​ന്ന​ത് മ​റ​ന്നോ​ണ്ട് ഇ​തി​യാ​ന്റെ ഓ​രോ ക​ഥ​ക​ള്! നീ ​വാ​ടി മോ​ളെ ന​മ്മ​ക്ക് പോ​കാം…’’

അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ മൂ​ക്ക് ചു​വ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യ​തു ക​ണ്ട​തും ഞാ​ൻ എ​ണീ​റ്റ് ന​ട​ന്നു. ഇ​ന്നി​പ്പം അ​പ്പ​ന്റെ തോ​ള​ത്ത് കേ​റി ചു​റ്റാ​നൊ​ന്നും പ​റ്റ​ത്തി​ല്ല. ക​ണ്ണ​ൻ ചേ​ട്ടാ​യി​യു​ടെ ക​ട​യി​ൽ പോ​യി ചൂ​ടു​ള്ള പ​രി​പ്പു​വ​ട ക​ഴി​ക്കാ​നും പ​റ്റ​ത്തി​ല്ല. അ​പ്പ​ൻ പി​റ​കീ​ന്ന് വി​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കേ​ട്ട​താ​യി ന​ടി​ച്ചി​ല്ല. അ​പ്പ​നെ എ​ങ്ങ​നെ വേ​ണ​മെ​ങ്കി​ലും കൈ​കാ​ര്യം ചെ​യ്യാം. എ​ന്നാ​ല​മ്മ​ച്ചി​യെ അ​ങ്ങ​നെ പ​റ്റ​ത്തി​ല്ല! ഗീ​വ​ർ​ഗീ​സ് പു​ണ്യാ​ള​ന്റെ കോ​പ​മാ​ണ് അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് കി​ട്ടി​യ​തെ​ന്നാ​ണ് അ​പ്പ​ന്റെ പ​ക്ഷം. പു​ണ്യാ​ള​ച്ച​ന്റെ കു​ന്ത​ത്തി​ന്റെ മൂ​ർ​ച്ച​യാ​ണ് ഇ​വ​ടെ നാ​ക്കി​ന്. അ​മ്മ​ച്ചി​യെ അ​പ്പ​ൻ എ​രി കേ​റ്റും.

ഒ​രു വൈ​യ്യി​ട്ട് തോ​ട്ട​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും വ​ന്ന അ​പ്പ​ൻ വ​ള​രെ ക്ഷീ​ണി​ത​നാ​യി​രു​ന്നു. മു​ഖ​മൊ​ക്കെ ക​രി​ഞ്ഞ് ക​രു​വാ​ളി​ച്ചി​രു​ന്നു. വ​ന്ന​പാ​ടെ തി​ണ്ണ​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​രു വീ​ഴ്ച​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്റെ അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ൽ​നി​ന്നും എ​ന്തോ ഒ​ന്ന് മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് കേ​റി​പ്പോ​യി. അ​മ്മ​ച്ചീ​ന്നു​ള്ള വി​ളി കേ​ട്ട​തും അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി ഓ​ടി വ​ന്നു. ഒ​രൊ​റ്റ കാ​റി​ച്ച​യാ​യി​രു​ന്നു അ​പ്പ​നെ ക​ണ്ട​തും അ​മ്മ​ച്ചി.

‘‘എ​ടി, എ​നി​ക്കൊ​ന്നു​മി​ല്ല നീ ​വെ​റു​തെ കൊ​ച്ചി​നെ പേ​ടി​പ്പി​ക്കാ​തെ.’’ അ​പ്പ​ൻ അ​മ്മ​ച്ചി​യെ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​ച്ചി​രെ വെ​ള്ള​മെ​ടു​ത്തോ​ടി’’, അ​മ്മ​ച്ചി അ​പ്പ​നെ താ​ങ്ങി​യി​രു​ത്തി.

ഓ​ട്ടു​മൊ​ന്ത നി​റ​യെ വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചി​ട്ടും അ​പ്പ​ന്റെ പ​ര​വേ​ശം അ​ട​ങ്ങി​യി​ല്ല.

‘‘ഓ ​എ​ന്നാ​ന്ന​റി​യ​ത്തി​ല്ല. രാ​വി​ലെ മു​ത​ൽ താ​ഴ​ത്തെ ലൈ​നി​ൽ മ​രു​ന്ന​ടി​ക്കു​വാ​രു​ന്നു. ഒ​ന്ന് നി​വ​രാ​നു​ള്ള നേ​രം കി​ട്ടി​യി​ല്ല. രാ​ഘ​വ​നും കൊ​ച്ചാ​പ്പി​യും രാ​മ​നും ഒ​ണ്ടാ​ര്ന്നു. ഞാ​നാ കെ​ണ​റ്റി​ൻ​ക​രേ വെ​യി​ല​ത്ത് നി​ന്നാ മ​രു​ന്നു കൂ​ട്ടി​യെ. അ​പ്പ​ഴെ ഒ​രേ​ന​ക്കേ​ട് തോ​ന്നി​യാ​രു​ന്നു. ഇ​ച്ചി​രെ മു​ത്ത ഇ​നാ​മാ ഈ ​പ്രാ​വ​ശ്യം വ​ന്ന​തെ​ന്നാ തോ​ന്ന്ന്നേ. ബാ​ര​ൽ തൊ​റ​ക്കു​മ്പേ​ഴേ വ​ല്ലാ​ത്തൊ​രു ചൂ​ര​ടി​ച്ചാ​രു​ന്നു. ഞാ​ന​തൊ​ന്നും ഗൗ​നി​ക്കാ​ൻ പോ​യി​ല്ല. ഇ​തി​പ്പോ ഇ​ന്നും ഇ​ന്ന​ലെ​യൊ​ന്നും തു​ട​ങ്ങി​യ​ത​ല്ല​ല്ലോ?’’

വ​ർ​ത്താ​ന​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​പ്പ​ൻ കി​ത​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഇ​ച്ചി​രി ക​ഴി​ഞ്ഞ​തും അ​പ്പ​ൻ എ​ണീ​റ്റി​രു​ന്നു.

‘‘മോ​ള് വാ ​ന​മു​ക്ക് കു​ളി​ച്ചേ​ച്ചും വ​രാം.’’

അ​പ്പ​ന്റെ കു​ളി​യും നോ​ക്കി ക​ര​യി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​നി​ക്ക് വ​യ​റു വേ​ദ​നി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. ​വ​യ​റ്റി​നു​ള്ളി​ൽ ക​മ്പി​യി​ട്ടു കു​ത്തു​ന്ന​ത് പോ​ലു​ള്ള വേ​ദ​ന. ന​ട്ടെ​ല്ലു​വ​ഴി മൂ​ർ​ധാ​വി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്നു​ണ്ട്. എ​നി​ക്കു ത​ല​ചു​റ്റു​ന്നു. ചു​റ്റു​മു​ള്ള​ത് ഒ​ന്നും കാ​ണാ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല. അ​പ്പാ… ഞാ​ൻ ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ ക​ര​ഞ്ഞു.

അ​പ്പ​ൻ എ​ന്നെ തോ​ളി​ലി​രു​ത്തി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​ച്ചു. അ​പ്പ​ന്റെ തോ​ളി​ൽ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന ക​ള്ളി​മു​ണ്ടി​ൽ ചോ​ര പു​ര​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്നെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. എ​ന്റെ പാ​വാ​ട ഉ​യ​ർ​ത്തി നോ​ക്കി. കാ​ലി​ടു​ക്കി​ലൂ​ടെ ചി​ത്ര​മെ​ഴു​തി​യ​തു​പോ​ലെ ചോ​ര​യു​ടെ നേ​ർ​ത്ത പാ​ട്.

‘‘ദേ ​കൊ​ച്ചേ, ഒ​രു കാ​ര്യം ഞാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞേ​ക്കാം. നീ​യെ മു​തി​ർ​ന്ന കൊ​ച്ചാ​യി. ഇ​നി​യി​ങ്ങ​നെ അ​പ്പ​ന്റെ ദേ​ഹ​ത്ത് കേ​റി ഊ​ര് ചു​റ്റാ​നൊ​ന്നും നി​ക്ക​ണ്ട.’’ അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ ഒ​ച്ച​യ്ക്ക് പ​തി​വി​ല്ലാ​ത്ത ക​ന​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ഞാ​ൻ ആ​റാം​ത​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് ജ​യി​ച്ചു. ഒ​രു​ദി​വ​സം സ്കൂ​ൾ വി​ട്ടു​വ​ന്ന എ​ന്നെ പി​ടി​ച്ച് അ​രി​കി​ലി​രു​ത്തി അ​മ്മ​ച്ചി കാ​പ്പി ത​ന്നു. അ​മ്മ​ച്ചി​ക്കെ​ന്തോ എ​ന്നോ​ട് പ​റ​യാ​നു​ണ്ട്. അ​ത്ത​രം സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ങ്ങ​ളി​ലേ അ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്നെ പി​ടി​ച്ച് അ​രി​കി​ൽ ഇ​രു​ത്താ​റു​ള്ളൂ.

‘‘ന്നാ ​അ​മ്മ​ച്ചി?’’

‘‘അ​ത് മോ​ളെ’’, പ​റ​യാ​ൻ അ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് നാ​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​തു​ക്കെ എ​ന്റെ ക​യ്യെ​ടു​ത്ത് അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ വ​യ​റി​നു മു​ക​ളി​ൽ വെ​ച്ചു.

‘‘നി​ന​ക്ക് കൂ​ട്ടാ​യി ഒ​രു കു​ഞ്ഞു​വാ​വ വ​രു​ന്നു.’’ ഞാ​ൻ അ​മ്മ​ച്ചി​യെ കെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ച്ച് ഉ​മ്മ​വെ​ച്ചു. അ​മ്മ​ച്ചി എ​ന്റെ മ​ക​ളും ഞാ​ൻ അ​മ്മ​യു​മാ​യി മാ​റി​യ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ, ആ ​കൊ​ല്ല​ത്തെ ക്രി​സ്മ​സ് ഞ​ങ്ങ​ൾ അ​ടി​ച്ചു പൊ​ളി​ച്ചാ​ഘോ​ഷി​ച്ചു. പു​ൽ​ക്കൂ​ടും ഉ​ണ്ണി​യേ​ശു​വും വാ​നി​ലെ താ​ര​ക​ളും ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് കൂ​ട്ടാ​യ് ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ജ​നു​വ​രി ഒ​ന്നാം തീ​യ​തി, അ​മ്മ​ച്ചി​ക്ക് ഒ​രു വേ​ദ​ന വ​ന്നു. അ​പ്പ​ൻ വെ​ങ്കി​ടേ​ശ്വ​ര സ്വാ​മി​യു​ടെ ജീ​പ്പ് പി​ടി​ച്ചേ​ച്ചു വ​ന്നു. അ​മ്മ​ച്ചി​യെ കാ​സ​റ​ഗോ​ഡ് സ​ർ​ക്കാ​രാ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ പ്ര​വേ​ശി​പ്പി​ച്ചു. ര​ക്തം പോ​കു​ന്നു. വേ​ഗ​ത്തി​ൽ ഓ​പ​റേ​ഷ​ൻ തിയ​റ്റ​റി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റി.

തീ​യി​ൽ വാ​ട്ടി​യെ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലെ ക​രി​ഞ്ഞ നി​റ​മാ​യി​രു​ന്നു കൊ​ച്ചി​ന്. നേ​ർ​ത്ത കൈ​കാ​ലു​ക​ൾ, കു​ഴി​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ൾ, അ​തൊ​ന്നു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല ഞ​ങ്ങ​ളെ സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്. നാ​ക്ക​ൽ​പം പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ത​ള്ളി വാ ​തു​റ​ന്നു​വെ​ച്ച നി​ല​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൻ! അ​മ്മ​യു​ടെ മു​ല കു​ടി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഏ​തു നേ​ര​വും ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. മു​ല​ക്ക​ണ്ണ് വാ​യി​ലേ​ക്ക് ത​ള്ളി അ​മ്മ​ച്ചി മു​ല​യി​ൽ ഞെ​ക്കി​പ്പി​ടി​ച്ച് അ​വ​ന്റെ വാ​യി​ലേ​ക്ക് പാ​ൽ വീ​ഴ്ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും ക​ട​വാ​യി​ലൂ​ടെ പാ​ൽ മു​ഴു​വ​നും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ലി​ച്ചി​റ​ങ്ങും. സ്പൂ​ണുകൊ​ണ്ടു കോ​രി പാ​ൽ ഒ​ഴി​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ തൊ​ണ്ട​യി​ൽ കു​രു​ങ്ങി അ​വ​ൻ ചു​മ​ച്ചു തു​ട​ങ്ങും. അ​മ്മ ക​ര​യാ​നും.

‘‘എ​ടി, ന​മു​ക്കി​തി​നെ അ​ങ്ങ് കൊ​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞാ​ലോ, എ​നി​ക്കാ​വു​ന്നി​ല്ല ഇ​തി​ന്റെ സ​ങ്ക​ടം കാ​ണാ​ൻ, അ​തി​ലേ​റെ നി​ന്റെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ട് കാ​ണാ​ൻ.’’

ഒ​രു​ദി​വ​സം സ​ഹി​കെ​ട്ട് അ​പ്പ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. അ​മ്മ അ​ടു​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ചൂ​ലെ​ടു​ത്ത് അ​പ്പ​നെ എ​റി​ഞ്ഞു.

അ​തോ​ടെ അ​പ്പ​ൻ മി​ണ്ടാ​താ​യി. പ​തി​യെ അ​പ്പ​ൻ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ളെ റാ​ക്കി​ൽ മു​ക്കി​ക്കൊ​ല്ലാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. എ​ന്നോ​ട് ക​ളി​ചി​രി പോ​യി​ട്ട് മി​ണ്ടാ​ൻ ത​ന്നെ വ​രാ​താ​യി. കു​ളി​യും ന​ന​യും ചി​ല​പ്പോ​ൾ ര​ണ്ട് ദി​വ​സം ചി​ല​പ്പോ​ൾ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളോ​ളം വൈ​കി, അ​പ്പ​ന് ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​പ്പോ​ൾ ന​ട​ക്കു​ന്ന പ്ര​ക്രി​യ​യാ​യി മാ​റി. ല​ക്സി​ന്റെ വാ​സ​ന​ക്കു പ​ക​രം ക​ശു​മാ​ങ്ങ​യു​ടെ ചൂ​ര് അ​പ്പ​നി​ൽ നി​റ​ഞ്ഞു. നി​ലാ​വു​ള്ള രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ ത​ല​പ്പാ​റ​യു​ടെ മു​ക​ളി​ൽ ക​യ​റി​യി​രു​ന്ന് നി​ലാ​വി​നോ​ടും കാ​റ്റി​നോ​ടും സം​സാ​രി​ച്ചി​രു​ന്ന, എ​ന്നെ മാ​റ​ത്തു കി​ട​ത്തി ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു​ത​ന്നി​രു​ന്ന അ​പ്പ​നെ എ​നി​ക്ക് ന​ഷ്ട​മാ​യി. അ​പ്പ​നി​പ്പോ​ൾ ഇ​രു​ട്ടി​നെ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി സ്നേ​ഹി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. 

ചീ​നു​വി​ന് – അ​നി​യ​നെ ഞാ​ന​ങ്ങനെ​യാ വി​ളി​ക്കാ​റ് – നാ​ലു​വ​യ​സ്സാ​യി. മ​ല​ർ​ന്നു കി​ട​ക്കാ​ന​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നി​നും ആ​കാ​തെ അ​വ​ൻ വ​ള​രു​ക​യാ​ണ്. അ​വ​നെ കാ​ണു​മ്പ​ഴെ അ​പ്പ​ന് ക​ലി​യി​ള​കും. 

‘‘ഈ ​കു​രി​പ്പി​നെ എ​ടു​ത്തോ​ണ്ട് പോ​ടി, മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ സ്വൈ​ര്യം ന​ഷ്ട​പ്പെ​ടു​ത്താ​ൻ കൊ​ണ്ടു കി​ട​ത്തി​യി​ട്ട് എ​ന്ത് മ​ല​മ​റി​ക്കാ​നാ​ടി നീ ​പോ​യെ?’’

അ​പ്പ​ൻ അ​ല​റും.

അ​മ്മ നി​ശ്ശ​ബ്ദം ക​ര​യും. രാ​ത്രി​യി​ൽ മ​ണി​ക്കൂ​റോ​ളം മു​ട്ടേ​ൽനി​ന്ന് പ്രാ​ർ​ഥി​ക്കും.

ഒ​രു ക​ർ​ക്ക​ട​ക​മാ​സം. രാ​ത്രി മു​ഴു​ക്കെ മ​ഴ പെ​യ്യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ചീ​നു​വി​ന്റെ തൊ​ണ്ട​യി​ലെ കു​റു​ക​ൽ അ​തി​നും മീ​തെ ഉ​യ​ർ​ന്നു. ഉ​റ​ങ്ങാ​തെ കു​റെ നേ​രം കി​ട​ന്നു. പി​ന്നീ​ടെ​പ്പോ​േ​ഴാ ഉ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. അ​മ്മ​യു​ടെ നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടി​ട്ടാ​ണ് ഉ​ണ​ർ​ന്ന​ത്. നേ​രം പു​ല​ർ​ന്നി​രു​ന്നു.

ചീ​നു മ​രി​ച്ചു​പോ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പ​ൻ ഗൗ​നി​ക്കാ​തെ ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. അ​യ​ൽ​ക്കാ​ർ തൊ​ടി​യി​ൽ ഒ​രു കു​ഴി​യെ​ടു​ത്ത് അ​വ​നെ അ​ട​ക്കം​ ചെ​യ്തു. പ​ള്ളി​മ​ണി​ക​ളോ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​ക​ളോ കൂ​ട്ടി​ല്ലാ​തെ അ​വ​ൻ യാ​ത്ര​യാ​കു​ന്ന​ത് സ​ങ്ക​ട​ത്തോ​ടെ നോ​ക്കി​നി​ന്നു. അ​മ്മ അ​പ്പോ​ഴും കി​ട​ന്ന കി​ട​പ്പി​ൽ​നി​ന്നും എ​ണീ​റ്റി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘ന​ന്നാ​യി നീ ​ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ട​ല്ലോ’’, രാ​ത്രി അ​മ്മ​യു​ടെ അ​രി​കി​ൽ വ​ന്നി​രു​ന്ന് അ​പ്പ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പോ​ക്കോ​ണം എ​ന്റെ മു​ന്നീ​ന്ന്. നി​ങ്ങ​ള് എ​ന്നാ കോ​പ്പി​ലെ അ​പ്പ​നാ? സ്വ​ന്തം കൊ​ച്ച് പോ​യ​പ്പം സ​ന്തോ​ഷി​ക്കാ​ൻ മാ​ത്രം നി​ങ്ങ​ടെ മ​ന​സ്സ് എ​ന്ന​താ ക​ല്ലാ​ണോ?’’

‘‘എ​ടീ അ​ത​ല്ല, നി​ന്റെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ട് ക​ണ്ടി​ട്ടാ ഞാ​ൻ’’, അ​പ്പ​ൻ വീ​ർ​പ്പു​മു​ട്ടു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട​പ്പം എ​നി​ക്ക് സ​ങ്ക​ടം തോ​ന്നി.

‘‘പി​ന്നെ എ​ന്റെ ക​ഷ്ട​പ്പാ​ട്, നാ​ളെ നി​ങ്ങ​ക്ക് എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും വ​ന്നാ ഞാ​ൻ നി​ങ്ങ​ളെ കൊ​ന്നു​ക​ള​യ​ട്ടെ?’’ അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ മു​ഖം പ​ഴു​ത്തു തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഇ​നി ഇ​വി​ടെ നി​ന്നാ​ൽ ശ​രി​യാ​ക​ത്തി​ല്ല. പ​ല​തും കാ​ണേ​ണ്ടി​വ​രും. ഞാ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി.

‘‘പോ​ടി മൈ​… അ​വ​ടെ...’’ ബാ​ക്കി വി​ഴു​ങ്ങി പ​ച്ചോ​ല​പ്പാ​മ്പി​നെ പോ​ലെ അ​പ്പ​ൻ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് തെ​റി​ച്ചു.

ഒ​തു​ക്കു​ക​ല്ലി​ൽ ത​ട​ഞ്ഞു വീ​ണ അ​പ്പ​നെ താ​ങ്ങി​യെ​ഴു​ന്നേ​ൽ​പി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ഞാ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞു. അ​ന്നാ​മ്മ​ച്ചി​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ക​ല്ലു​പോ​ലെ ഒ​റ്റ ഇ​രി​പ്പി​രു​ന്നു.

പി​ന്നീ​ടെ​ല്ലാ രാ​ത്രി​ക​ളി​ലും അ​പ്പ​ൻ മ​ദ്യ​ത്തി​ൽ മു​ങ്ങി​ക്കു​ളി​ച്ച് വ​ന്നു. അ​പ്പ​ൻ ആ​ളാ​കെ മാ​റി​യി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​ച്ചി എ​ല്ലാം നി​ശ്ശ​ബ്ദം സ​ഹി​ച്ചു.

ആ​യി​ട​ക്കാ​ണ് അ​പ്പ​ൻ വ​ഴി​യി​ൽ ത​ള​ർ​ന്നുവീ​ണ​ത്. ക​ണ്ട​ത്തി​ൽ ചി​രു​ത​മ്മ​യു​ടെ വാ​റ്റു​പു​ര​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള വ​ര​വാ​യി​രു​ന്നു. കു​ന്നും​പു​റ​ത്തെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ ക​ല്ലേ​ൽ​ത​ട്ടി തെ​റി​ച്ചു​വീ​ണു. അ​ത്തി​ക്ക​ൽ രാ​മേ​ട്ട​നും രാ​ഘ​വ​ൻ ചേ​ട്ടാ​യി​യും​കൂ​ടി പൊ​ക്കി എ​ടു​ത്ത് വീ​ട്ടി​ൽ കൊ​ണ്ടു​വ​ന്നു. ര​ണ്ടു ദി​വ​സം ഒ​രേ കി​ട​പ്പ് കി​ട​ന്നു. മൂ​ന്നി​ന്റ​ന്ന് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് വീ​ണ്ടും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​നൊ​രു​ങ്ങി​യ അ​പ്പ​നെ അ​മ്മ​ച്ചി ത​ട​ഞ്ഞു.

‘‘നി​ങ്ങ​ള് ഇ​ങ്ങ​നെ നാ​ടു​നീ​ളെ ന​ട​ന്ന് കു​ടി​ക്കേ​ണ്ട, നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​വ​ശ്യ​മു​ള്ള​ത് ഞാ​ൻ വാ​റ്റി​ത്ത​രാം.’’

‘‘ഓ ​പി​ന്നെ, ഒ​രു വാ​റ്റു​കാ​ര​ത്തി വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. പോ​ക്കോ​ണം എ​ന്റെ മു​ന്നീ​ന്ന്. ചി​രു​ത​മ്മ​യെ പോ​ലെ വാ​റ്റാ​ൻ നി​ന​ക്കാ​വു​മോ​ടി എ​ന്നാ നീ ​വാ​റ്റ്, ഫൂ…’’ 

​ക​ര​യാ​ൻ​പോ​ലു​മാ​കാ​തെ അ​മ്മ​ച്ചി നി​ന്നു​രു​കി.

‘‘ഞാ​ൻ കു​ടി​ക്കും പെ​ടു​ക്കും... ഒ​രു​ത്തി​യും ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ വ​ര​ണ്ട.’’ അ​പ്പ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി. പി​റ​കെ ത​ന്നെ ഞാ​നും പോ​യി.

കൊ​ല്ലി​ക്ക​ട​വും ക​ട​ന്ന് ചി​രു​ത​മ്മ​യു​ടെ വാ​റ്റു​പു​ര​യി​ൽ എ​ത്തു​മ്പ​ഴേ​ക്കും ത​ള​ർ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. അ​ക​ലെ കു​ന്നി​ൻ​മു​ക​ളി​ൽ ജെ.​സി.​ബി മു​ര​ണ്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. റ​ബ​ർ ന​ടാ​നു​ള്ള മു​ന്നൊ​രു​ക്കം. ചി​രു​ത​മ്മ​യു​ടെ ക​മു​കി​ൻ തോ​ട്ട​ത്തി​ൽ പു​ല്ലാ​ഞ്ഞി കാ​ടി​നു മ​റ​വി​ൽ ഞാ​നി​രു​ന്നു.

വാ​റ്റാ​നു​ള്ള ഒ​രു​ക്ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു ചി​രു​ത​മ്മ. ഉ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന കാ​ങ്കി​യു​ടെ തെ​ല്ല് എ​ടു​ത്ത് അ​ര​യി​ൽ തി​രു​കി​യി​രു​ന്നു. കു​ടു​ക്കി​ല്ലാ​ത്ത വ​ട്ട​ക്ക​ഴു​ത്തു​ള്ള, ഏ​ലി​യാ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ ച​ട്ട പോ​ലു​ള്ള, ഉ​ടു​പ്പ്. വ​ലി​യ അ​മ്മി​ഞ്ഞ​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു ചി​രു​ത​മ്മ​ക്ക്. കു​നി​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ കാ​ങ്കി​യു​ടെ തെ​ല്ലി​നെ എ​ത്തി​പ്പി​ടി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കും. വ​ലി​യ കാ​തു​ക​ളി​ൽ സ്വ​ർ​ണ​ത്തോ​ട. ന​ര​ച്ച ചു​രു​ണ്ട മു​ടി. 

വ​ലി​യ വ​ട്ട​ള​ത്തി​ൽ കീ​റി​യി​ട്ടി​രു​ന്ന പ​റ​ങ്കി​മാ​ങ്ങ മി​ശ്രി​തം വാ​വ​ട്ട​മു​ള്ള ഒ​ര​ലൂ​മി​നി​യം പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഒ​ഴി​ച്ച് അ​വ​ർ അ​ടു​പ്പു​ക​ല്ലി​ലേ​ക്ക് എ​ടു​ത്തു​വെ​ച്ചു. അ​തി​നു മു​ക​ളി​ൽ വെ​ളു​ത്ത​മു​ണ്ട് വി​രി​ച്ച് അ​തി​ന​ക​ത്തേ​ക്ക് ഒ​രു കു​ഞ്ഞു​ചെ​രു​വം കൂ​ടി വെ​ച്ച് ക​ല​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ഈ​ർ​പ്പം പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ത്ത ത​ര​ത്തി​ൽ കെ​ട്ടി​വെ​ച്ചു. വ​ലി​യൊ​രു ചെ​രു​വം അ​തി​നു മോ​ളീ​വെ​ച്ച് അ​തീ പ​ച്ച​വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ചു. വെ​ള്ളം ചൂ​ടാ​വു​ന്ന​തി​ന​നു​സ​രി​ച്ച് കോ​രി മാ​റ്റി വീ​ണ്ടും വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ചു. നാ​ല​ഞ്ച് പ്രാ​വ​ശ്യം അ​ത​ങ്ങ​നെ തു​ട​ർ​ന്നു.

വെ​ളി​ച്ച​പ്പാ​ടി​നെ പോ​ലെ വി​റ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​പ്പ​ൻ വാ​റ്റു​പു​ര​യു​ടെ ഒ​രു മൂ​ല​യി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ക​ര​യി​ൽ പി​ടി​ച്ചി​ട്ട മീ​നി​നെ പോ​ലെ പെ​ട​ക്ക​ണ വ​ല​തു​കൈ​ത്ത​ലം ഇ​ട​തു​കൈ​കൊ​ണ്ട് പി​ടി​ച്ച​മ​ർ​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ച് പ​രാ​ജ​യ​മ​ട​യു​ന്ന അ​പ്പ​ന്റെ ദ​യ​നീ​യ​ഭാ​വം ക​ണ്ട് ഞാ​ൻ സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ട്ടു. എ​ന്റെ ഉ​ള്ളീ​നി​ന്നും മൊ​ള​ച്ചു​പൊ​ങ്ങി​യ ക​ര​ച്ചി​ലി​നെ ഞാ​ൻ ച​വു​ട്ടി​യ​ര​ച്ചു.

ചി​രു​ത​മ്മ അ​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ വ​ട്ടം വെ​ള്ളം മു​ഴു​ക്കെ കോ​രി​മാ​റ്റി ചെ​രു​വം പൊ​റ​ത്തേ​ക്കെ​ടു​ത്തു. വാ​മൂ​ടി​ക്കെ​ട്ടി​യ ക​ല​ത്തി​ന​ക​ത്തെ ചെ​റി​യ ചെ​രു​വ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും പ​റ​ങ്കി​മാ​ങ്ങാ​റാ​ക്കി​ന്റെ മ​ണം ചു​റ്റി​ലും പ​ര​ന്നു. വ​ള​രെ സൂ​ക്ഷ്മ​ത​യോ​ടെ ചി​രു​ത​മ്മ റാ​ക്ക് നി​റ​ഞ്ഞ പാ​ത്രം പൊ​റ​ത്തെ​ടു​ത്ത് ത​ണു​ത്ത​വെ​ള്ളം നി​റ​ച്ച പാ​ത്ര​ത്തി​ൽ വെ​ച്ചു.

‘‘മ​തി ചേ​ച്ചി ത​ണു​ത്ത​ത് മ​തി, ഒ​ര​ര​ക്കു​പ്പി​റാ​ക്ക് ഈ ​പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്കൊ​ഴി​ക്ക്’’, ചോ​റു​ണ്ണു​ന്ന കി​ണ്ണം നീ​ട്ടി അ​പ്പ​ൻ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു.

‘‘കൊ​ട​ല് ബെ​ന്തു പോ​വും കു​രി​പ്പെ, ഇ​ങ്ങ​നെ പ​ത​ക്ക്ന്ന​ത് കു​ടി​ച്ചാ​ല്.’’

‘‘എ​ന്നാ ക​രി​യാ​നാ ചേ​ച്ചി? ഇ​നി​യെ​ന്നാ ബാ​ക്കി കെ​ട​ക്കു​ന്നേ? എ​ന്റെ ശ​രീ​ര​മ​പ്പ​ടി കു​രി​പ്പ് മൊ​ള​ച്ചി​രി​ക്ക​യാ​ണെ​ന്നാ ഡോ​ക്ട​റു പ​റ​ഞ്ഞി​രി​ക്കു​ന്നെ! ഇ​ച്ചി​രി ചൂ​ട് അ​ക​ത്ത് ചെ​ന്നാ വേ​ദ​ന​ക്കി​ത്തി​രി ആ​ശ്വാ​സം കി​ട്ടു​മ​ല്ലോ​ന്നോ​ർ​ത്താ! അ​ല്ലാ ഇ​നി ബാ​ക്കി വ​ല്ല​തു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി അ​തൊ​ക്കെ ക​രി​ഞ്ഞു പോ​കു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ പോ​ക​ട്ടെ​ന്നെ... ആ​ശു​പ​ത്രീ കെ​ട​ന്ന് ന​ര​കി​ക്കേ​ണ്ട​ല്ലോ?’’ 

പാ​ത്ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ർ പ​ക​ർ​ന്ന റാ​ക്ക് ഒ​റ്റ​വ​ലി​ക്ക് അ​ക​ത്താ​ക്കി അ​പ്പ​ൻ നി​സ്സാ​ര​ഭാ​വ​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

കു​ത്തി​വെ​ച്ച മ​രു​ന്നി​ന്റെ ബ​ല​ത്തി​ൽ മ​യ​ങ്ങു​ക​യാ​ണ് അ​പ്പ​ൻ. എ​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​രു​ക എ​ന്ന​റി​യ​ത്തി​ല്ല. ഇ​ട​ക്ക് ഉ​ണ​രു​മ്പോ​ൾ ത​ന്നി​ലേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്ന കു​ഴ​ലു​ക​ൾ നോ​ക്കി സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​വാ​തെ ക​ര​യു​ന്ന അ​പ്പ​നെ കാ​ണു​ന്ന​താ​ണ് ഏ​റ്റ​വും സ​ങ്ക​ടം.

‘‘മോ​ളെ, എ​നി​ക്കി​നി വെ​ള്ള​മി​റ​ക്കി മ​രി​ക്കാ​ൻ ആ​കു​മോ?’’ ഇ​ന്ന​ലെ​യും ഇ​ന്നു​മാ​യി ഈ ​ചോ​ദ്യം മാ​ത്ര​മെ അ​പ്പ​നി​ൽ​നി​ന്നും ഇ​റ്റു​വീ​ണി​രു​ന്നു​ള്ളൂ.’’

സ​ന്ധ്യ​യാ​യി, ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലെ വി​ള​ക്കു​ക​ൾ മ​ടി​ച്ച് മ​ടി​ച്ച് ക​ൺ​തു​റ​ന്നു. അ​പ്പ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ താ​ഴ്ന്നു പോ​കു​ന്ന​താ​യി എ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​മ്മ​ച്ചി​യു​ടെ ചു​ണ്ടു​ക​ൾ അ​തി​വേ​ഗ​ത്തി​ൽ പ്രാ​ർ​ഥ​ന ഉ​രു​വി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഞാ​ൻ അ​പ്പ​ന്റെ കൈ​ക​ൾ മ​ടി​യി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്തു വെ​ച്ച് ത​ട​വി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. പ​തി​യെ പ​തി​യെ അ​പ്പ​ന്റെ ബോ​ധം…

തൊ​ടി​യി​ൽ അ​നി​യ​ന്റെ കു​ഴി​മാ​ട​ത്തി​നു ചു​റ്റും വി​രി​ഞ്ഞു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ശ​വം നാ​റി​പ്പൂ​ക്ക​ൾ, അ​വ അ​പ്പ​നെ നോ​ക്കി ചി​രി​ക്കും​പോ​ലെ കാ​റ്റ​ത്ത് ഇ​ള​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു.