പ്രണയകാണ്ഡം

“You are not cursed.

You are loved by me”

(Alma, in Phantom Thread,

2017 Dir: Paul Thomas Anderson)

(ഒ​രി​രി​പ്പി​നാ​ണ് ഇ​തെ​ഴു​തു​ന്ന​ത്. ന​ടു​വി​ന് ന​ല്ല വേ​ദ​ന​യു​ണ്ട്.​ കാ​ലു​ക​ള്‍ക്ക് ത​രി​പ്പും. ശ്വാ​സം നേ​രെ വീ​ഴു​ന്നി​ല്ല. വ​ള​ഞ്ഞവ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ മ​ട​ഞ്ഞൊ​ടി​ഞ്ഞ്, വി​ങ്ങി മ​റി​ഞ്ഞൊ​രു ലാ​വ പ്ര​വ​ഹി​ക്കു​മ്പോ​ലെ, ഉ​ള്ളി​ല്‍നി​ന്നും തീ ​ക​ണ​ക്കെ പ്ര​ണ​യനി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ള്‍. ഇ​തെ​ഴു​തി​ തീ​ര്‍ക്കു​വോ​ളം നി​ങ്ങ​ള്‍ അ​വി​ടെ ഇ​രി​ക്ക​ണം. ഉ​റ​ക്കം​വ​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും, എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പു​സ്ത​കം മ​റി​ച്ചുനോ​ക്കി, ഞാ​ന്‍ കാ​ണാ​ത്ത ദൂ​ര​ത്തുനി​ന്നും എ​നി​ക്ക് കൂ​ട്ടി​രി​ക്ക​ണം. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തുനി​ന്ന് എ​ന്നി​ലേ​ക്ക് നീ​ളു​ന്ന വെ​ളി​ച്ചം എ​നി​ക്ക് കാ​ണാം. ആ ​വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലാ​ണ് എ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ തു​റ​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​തി​ല്ലാ​താ​ക്ക​രു​ത്. അ​തി​ല്ലാ​താ​യാ​ല്‍ പി​ന്നെ ഞാ​നി​ല്ല.)

ഇ​തൊ​രു ആ​ത്മ​ഹ​ത്യാ​ക്കു​റി​പ്പ​ല്ല. ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള കു​റി​പ്പാ​ണ്.

ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യി​ല്ല എ​ന്ന് വ​ലി​യ ഉ​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു. ഇ​ന്ന​ലെ വ​രെ. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത നി​മി​ഷംവ​രെ. പ​ക്ഷേ, ഇ​ന്ന് എ​ല്ലാ ഉ​റ​പ്പും കൈവി​ട്ടുപോ​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​ന്നൊ​രു നി​മി​ഷം എ​നി​ക്ക് എ​ന്നെ മു​റി​വേ​ൽപി​ക്കാ​ന്‍ തോ​ന്നി.

ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തുകൊ​ണ്ട് ചി​ല​ര്‍ക്ക് ഉ​പ​കാ​ര​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും പു​റ​കോ​ട്ട് ന​ട​ന്നുപോ​യ അ​ച്ഛ​ന്, വീ​ട്ടി​​ലെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ ഒ​ക്കെ നോ​ക്കാ​ന്‍ ഒ​രാ​ളാ​യി; ക​ട​യി​ല്‍ പോ​കാ​നും സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ള്‍ മേ​ടി​ക്കാ​നും ഗ്യാ​സ് ബു​ക്ക്‌ ചെ​യ്യാ​നും ക​റ​ന്റ് പോ​കു​മ്പോ​ള്‍ ഫ്യൂ​സ് കെ​ട്ടാ​നും, ലൈ​ന്‍മാ​നെ ഫോ​ണ്‍ചെ​യ്യാ​നും തേ​ങ്ങ ഇ​ടീ​പ്പി​ക്കാ​ന്‍ അ​ശോ​ക​നെ വി​ളി​ക്കാ​നും അ​മ്മ​യെ സ​മ​യ​ത്തി​ന് ഡോ​ക്ട​റെ കാ​ണി​ക്കാ​നും മ​റ്റും മ​റ്റും. എ​ല്ലാ ന​വം​ബ​ര്‍ മാ​സ​ത്തി​ലും അ​ച്ഛ​ന്‍ ജീ​വ​നോ​ടെയു​ണ്ടെന്ന് അ​ടു​ത്തു​ള്ള മൃ​ഗാ​ശുപ​ത്രീ​ലെ ഡോ​ക്ട​റെക്കൊ​ണ്ട് അ​റ്റ​സ്റ്റ് ചെ​യ്ത് ബാ​ങ്കി​ല്‍ കൊ​ണ്ടുപോ​യി കൊ​ടു​ക്ക​ണം. വേ​റെ സ്ഥ​ല​ത്തൊ​ക്കെ പോ​യി സ​ര്‍ക്കാ​ര്‍ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​രു​ടെ കാ​ലു പി​ടി​ക്കു​ന്നതി​നെ​ക്കാ​ളും എ​ളു​പ്പം ഇ​വി​ടെ പോ​കു​ന്ന​താ​ണ്. മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ ക​ണ്ടു ക​ണ്ടു അ​യാ​ള്‍ക്ക് ന​ല്ല മ​നു​ഷ്യ​പ്പ​റ്റാ​ണ്. ജീ​വ​നോ​ടെയു​ണ്ടെന്ന് ഗ​സ​റ്റ​ഡ് ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്ഥ​ര്‍ സാ​ക്ഷ്യ​പ്പെ​ടു​ത്ത​ണം. എ​ന്നാ​ലേ പെ​ന്‍ഷ​ന്‍ തു​ട​ര്‍ന്നു കി​ട്ടൂ. കേ​ന്ദ്രസ​ര്‍ക്കാ​ര്‍ പെ​ന്‍ഷ​നാണ്. അ​തി​ന്റെ എ.ടി.​എം കാ​ര്‍ഡ് എ​ല്ലാ മാ​സ​വും മൂ​ന്നാം തീ​യ​തി ​കൈയി​ല്‍ ത​രും. പൈ​സ എ​ടു​ത്തു, പാ​സ്‌ബു​ക്കി​ല്‍ എ​ന്റ​ര്‍ ചെ​യ്ത് തി​രി​കെ കൊ​ടു​ക്ക​ണം. അ​ച്ഛ​ന് ശാ​രീരി​ക​മാ​യി വ​യ്യാ​യ്ക​യേ ഉ​ള്ളൂ. ക​ണ്ണി​നും കാ​തി​നും മ​ന​സ്സി​നും ഒ​ന്നുമി​ല്ല. കാ​ര​ണം, അ​മ്മ​യാ​ണ് ആ ​മ​ന​സ്സ് എ​ന്നു​ള്ള​താ​ണ്. അ​ച്ഛ​നു ന​ട​ന്നെ​ത്താ​ന്‍ പ​റ്റാ​ത്ത സ്ഥ​ല​ത്തൊ​ക്കെ അ​മ്മ​യാ​ണ് ന​ട​ന്നെ​ത്തു​ക. വീ​ട്ടി​ന്റെ തെ​ക്കേമൂ​ല​യി​ലു​ള്ള ക​ശു​മാ​വി​ല്‍നി​ന്നു എ​ത്ര അ​ണ്ടി അ​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്ക് വീ​ണു എ​ന്ന് പോ​ലും അ​മ്മ​ക്ക് ക​ണ​ക്കു​ണ്ട്. പു​ളി പ​റി​ക്കാ​ന്‍ ആ​ള് വ​രു​മ്പോ​ള്‍ എ​ത്ര പ​ങ്കുവേ​ണം എ​ന്ന് അ​മ്മ​യാ​ണ് ത​ര്‍ക്കി​ക്കു​ക. ഇ​ട​ക്ക് തി​രി​ഞ്ഞു അ​ച്ഛന്റെ ക​ണ്ണി​ലു​ള്ള ഭാ​വം നോ​ക്കി വി​ല​പേ​ശ​ല് ഉ​ഷാ​റാ​യോ അ​ല്ല​യോ എ​ന്ന് അ​മ്മ തി​ട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തും. തേ​ങ്ങ ഉ​രി​ക്കാ​ന്‍ വ​രു​ന്ന അ​ശോ​ക​ന് ദോ​ശ​യി​ല്‍ എ​ത്ര ച​ട്ടി​ണി ഒ​ഴി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നുപോ​ലും അ​മ്മ തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്ന​ത് അ​ച്ഛ​ന്‍റെ മൗ​നസ​മ്മ​ത​ത്തോ​ടെയാ​ണ്. ഒ​രു പി​യാ​നോ​വി​ലെ ക​റു​പ്പും വെ​ളു​പ്പും നി​റ​മാ​യ ഇ​വ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ ഒ​രു അ​ധി​ക​പ്പറ്റാ​യി​രു​ന്നു

ഞാ​ന്‍ കു​ട്ടി​യാ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ മു​ത​ല് കാ​ണു​ന്ന​താ​ണ് ഇ​വ​രു​ടെ പൊ​രു​ത്തം. എ​ന്നി​ട്ടും എ​നി​ക്ക് ആ​രോ​ടും പൊ​രു​ത്ത​പ്പെ​ടാ​ന്‍ ആ​വു​ന്നി​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്ന് ഇ​ട​യ്ക്കു ഞാ​ന്‍ ഓ​ര്‍ക്കും. ജ​ന​ലി​നു പു​റ​ത്തു മാ​വി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന അ​ണ്ണാ​നെ നോ​ക്കി ഇ​രു​ന്ന ഒ​രുകാ​ലം. അ​ത് അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും ഓ​ടി എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ര​ണ്ടു കൈയും ഉ​യ​ര്‍ത്തി തി​ന്നു​ന്ന​തു നോ​ക്കിയി​രി​ക്കും. ഈ ​മു​പ്പ​ത്ത​ഞ്ചാം വ​യ​സ്സി​ലും ഇ​ല​ക​ളു​ടെ ഇ​ട​യി​ലെ അ​ന​ക്കം നോ​ക്കി ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ലു​മ​പ്പു​റം മ​റ്റൊ​രു നി​ലാ​വി​ല്ലത​ന്നെ.

ഞാ​നൊ​രു എ​ഴു​ത്തു​കാ​രി​യ​ല്ലെ​ന്നു നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക​റി​യാ​മ​ല്ലോ. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും ഒ​റ്റാ​യ്മ​യു​ടെ ആ​കാ​ശ​ങ്ങ​ള്‍ നോ​ക്കി, മാ​ന്ത​ളി​രി​നി​ട​യി​ല്‍ ഉ​തി​ര്‍ന്നുവീ​ഴു​ന്ന മേ​ഘ​ത്തു​ണ്ടു​ക​ളി​ല്‍ ലോ​ക​ങ്ങ​ള്‍ കോ​ര്‍ത്തി‌​ടു​വാ​ന്‍ മാ​ത്രം അ​റി​യു​ന്ന എ​നി​ക്ക് എ​ന്തെ​ഴു​തു​വാ​ന്‍ ക​ഴി​യും? നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ല്‍ ക​ണ്ട ഒ​രു ലോ​കം, അ​ത് എ​ന്നും കൂ​ടെ​യു​ണ്ടാ​വു​മെ​ന്നു ക​രു​തി. അ​തി​ല്ലാ​താ​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​റി​യാ​തെ വ​രു​ന്ന വാ​ക്കു​ക​ളെ (എ​ന്നെ​യും), മ​ര​ണ​ത്തി​ല്‍നി​ന്നും ര​ക്ഷി​ക്ക​ണം എ​ന്ന് തോ​ന്നി.

ഇ​തൊ​രു ആ​ത്മ​ഹ​ത്യാ​ക്കു​റി​പ്പ​ല്ല. ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യാ​തി​രി​ക്കാ​നു​ള്ള കു​റി​പ്പാ​ണ്.

അ​ന്നൊ​രി​ക്ക​ല്‍ എ​നി​ക്ക് എ​ന്നെ മു​റി​വേ​ൽപി​ക്കാ​ന്‍ തോ​ന്നി. എ​ല്ലാം വ​ലി​ച്ചി​ട്ടു​ പൊ​ട്ടി​ക്കാ​ന്‍. ഇ​ല്ലാ​താ​കു​വാ​ന്‍. എ​ന്റെ കൈ ​മു​റി​ക്കാ​ന്‍. ഞാ​ന്‍ പെ​ട്ടെ​ന്ന് ഈ ​അ​ടു​ത്ത് പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ട്ട ജി​യാ​ന​റ്റ എ​ന്ന അ​മേ​രി​ക്ക​ന്‍ പെ​ണ്‍കു​ട്ടി​യെ ഓ​ര്‍ത്തു. അ​വ​ളു​ടെ തു​ട​ക​ള്‍ മു​ഴു​വ​ന്‍ മു​റി​വു​ക​ളാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ള്‍ ഫേ​സ്‌​ബു​ക്കി​ല്‍ കു​റി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു. മു​റി​വേ​ൽപി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു ബ​ന്ധ​ത്തി​ല്‍നി​ന്നു​മൊ​ഴി​യാ​നാ​വാ​ത്ത ഒ​ര​മ്മ. അ​വ​ളോ​ട്‌ നി​ര​ന്ത​രം ഇ​ത് വി​ധി​യാ​ണെ​ന്ന് പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ള്‍ക്കു ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​ന്‍ ആ​വാ​തെ ശ്വാ​സംമു​ട്ടു​മാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ എ​ങ്ങ​നെ​യോ ഒ​രു രാ​ത്രി വീ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്നും ഓ​ടി​പ്പോ​യി. അ​തി​നും മു​ന്നേ മ​റ്റി​ട​ങ്ങ​ളി​ല്‍ പ​ഠി​ക്കു​വാ​നു​ള്ള ഫെ​ലോ​ഷി​പ് എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കി​ട്ടു​വാ​നു​ള്ള വ​ഴി​ക​ള്‍ ഒ​ക്കെ അ​വ​ള്‍ ശ​രി​യാ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ള്‍ മ​റ്റൊ​രു രാ​ജ്യ​ത്ത് പോ​യി പ​ഠി​ച്ചു. ഇ​ന്ന് ചെ​റി​യ ആ​നു​കാലി​ക​ങ്ങ​ളി​ല്‍ അ​വ​ളു​ടെ ക​ഥ​ക​ളൊ​ക്കെ വ​രു​ന്നു​ണ്ട്. ഉ​രു​കി​യൊ​ഴു​കി ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കു​ന്ന വേ​ദ​ന​യെ കു​റി​ച്ചെ​ഴു​താ​ന്‍ വ​ല്ലാ​ത്ത ധൈ​ര്യം വേ​ണം. തു​ണി​ക​ള്‍ ഓ​രോ​ന്നാ​യി ഉ​രി​ഞ്ഞ് ആ​ര്‍ത്തി​യോ​ടെ ന​മ്മ​ളെ വി​ഴു​ങ്ങാ​ന്‍ നി​ല്‍ക്കു​ന്ന ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ക്ക് മു​ന്നി​ല്‍ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ തു​റ​ന്നുപി​ടി​ച്ച് ത​ന്നെ ന​മ്മു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തെ പൊ​ളി​ച്ച​ട​ര്‍ത്തി വെ​ക്കുംപോ​ലെ. അ​വ​രു​ടെ നാ​വി​ല്‍നി​ന്നും ഇ​റ്റുവീ​ഴു​ന്ന വെ​ള്ളം ന​മ്മു​ടെ മു​റി​വു​ക​ളി​ല്‍ ഉ​പ്പുര​സ​ത്തി​ന്റെ നീ​റ്റ​ലു​ണ്ടാ​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന​റി​ഞ്ഞും തി​ള​ങ്ങു​ന്ന കാ​റ്റ് ന​മ്മു​ടെ മു​ടി​യിലും തു​ട​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ലും ക​രു​ണ​യോ​ടെ ക​ട​ന്നുപോ​കും എ​ന്ന ആ​ഴ​റി​വ്.

ന​മ്മ​ള്‍ പ്ര​ണ​യി​ച്ച​ത് എ​ന്തി​നാ​യി​രു​ന്നു? ഇ​ന്നോ​ര്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക​റി​യാം.​ ന​മ്മ​ള്‍ ഒ​റ്റ​മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ ആ​യി​രു​ന്നു. ജ​നി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ത​ന്നെ പൊ​ക്കി​ൾക്കൊ​ടി​യോ​ടൊ​പ്പം ഭൂ​മി​യി​ലെ സ​ര്‍വബ​ന്ധ​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്നും ​മു​റി​ഞ്ഞുപോ​യ​വ​ര്‍. മ​റ്റാ​രു​മാ​യും ഒ​രി​ക്ക​ലും അ​ടു​ക്കാ​നാ​വാ​ഞ്ഞ​വ​ര്‍. അ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ മ​ഞ്ഞു​രു​കി വ​ഴി​യി​ല്‍ തെ​ളി​യു​ന്ന നീ​ർച്ചാ​ലു​ക​ളെ മു​റി​ച്ചുക​ട​ക്കാ​നാ​വാ​തെ എ​രി​ഞ്ഞു മു​റി​യു​ന്ന​വ​ര്‍.

മ​റ്റേ​തു പ്ര​ണ​യന​ഷ്ട​ത്തെ​ക്കാ​ളും ഇ​ത് നീ​റു​ന്ന​ത് ഈ ​തി​രി​ച്ച​റി​വുകൊ​ണ്ടാ​ണ്. ര​ക്ത​വും മാം​സ​വും വേ​ര്‍പെ​ട്ടുപോ​യ ജീ​വ​നു​ക​ള്‍, ര​ക്ത​ത്തെ​യും മാം​സ​ത്തെ​യും തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​വു​ന്ന മി​ന്ന​ല്‍പ്പി​ണ​ര്‍. അ​താ​യി​രു​ന്നു ന​മ്മ​ള്‍. ത​ല​ച്ചോ​റുകൊ​ണ്ട് ഒ​രു​വി​ധ​ത്തി​ലും അ​ടു​ത്തുനി​ല്‍ക്കാ​നാ​വാ​തെ, എ​ന്നാ​ല്‍ ചി​ന്ത​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ ചാ​ലു​ക​ള്‍ നി​ര്‍ബാ​ധം ഒ​ഴു​കു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​ര്‍. ഞാ​ന്‍ പ​റ​യു​ന്ന ഓ​രോ വാ​ക്കും നി​ങ്ങ​ള്‍ക്കു ആ​കാ​ശവ​ഴി​ക​ള്‍ തു​റ​ന്നുത​രു​മാ​യി​രു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ത​ണ​ല്‍ എ​നി​ക്ക് ഇ​ത്ര​യും നാ​ള്‍ കൊ​ണ്ട വെ​യി​ലി​നി​ട​യി​ല്‍ പെ​യ്ത നേ​ര്‍ത്ത മ​ഴ​യാ​യി​രു​ന്നു.

നി​ങ്ങ​ളെ കു​റി​ച്ചോ​ര്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ എ​രി​യു​ന്ന ഒ​രു വേ​ന​ല്‍ക്കാ​ടു​ണ്ട്. എ​ല്ലാ​വ​രു​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും ആ​രു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രാ​ള്‍. ആ​രോ​ടും ഒ​ന്നും തു​റ​ന്നുപ​റ​യാ​നാ​വാ​ത്ത ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍. വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ളാ​യി ഒ​രേ ജോ​ലിത​ന്നെ ചെ​യ്യു​ന്ന​തി​ന്റെ ത​ഴ​മ്പ് മു​ഖ​ത്തും നെ​റ്റി​യി​ലും. തു​ട​ക്കം മു​ത​ല്‍ വി​ട​വു​ള്ള ര​ണ്ടു മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ ചേ​ര്‍ന്ന​പ്പോ​ഴു​ണ്ടാ​യ ദാ​മ്പ​ത്യം. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​ക്ക് ഇ​രു​ട്ടി​ന്റെ നി​റം വ​ന്ന​ത് വി​വാ​ഹശേ​ഷമാ​ണ്. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ചി​ന്ത​ക​ളെ അ​വ​ര്‍ രാ​വും പ​ക​ലും പ​രി​ശോ​ധി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ലും ഉ​ണ​ര്‍വി​ലും അ​വ​രോ​ടു സ്നേ​ഹമി​ല്ലെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് പ്രാ​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. സ്നേ​ഹ​മാ​ണെ​ന്ന് തെ​ളി​യി​ക്കാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ നി​ങ്ങ​ളി​ലി​ല്ലാ​ത്ത വാ​ക്കു​ക​ള്‍ക്കാ​യി പ​ത​റി. തോ​റ്റുപ​റ​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും അ​വ​രു​ടെ അ​ഗ്നി അ​ണ​ഞ്ഞി​ല്ല. ഉ​ണ​ര്‍വി​ല്‍ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ ക​ണ​ക്കെ​ടു​ത്തുകൊ​ണ്ടു, നി​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളെ ഒ​ളി​ഞ്ഞുകേ​ട്ടു, നി​ങ്ങ​ള്‍ കു​ത​റി​പ്പോ​യേ​ക്കാ​വു​ന്ന വ​ഴി​ക​ളെ അ​വ​ര്‍ തി​ര​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഫോ​ണ്‍ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ അ​വ​ര്‍ ഫോ​ണ്‍ ത​ട്ടി​പ്പ​റി​ച്ച് ആ​രാ​ണെ​ന്ന് കേ​ള്‍ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു. അ​പ്പു​റ​ത്ത് ഒ​രു സ്ത്രീശ​ബ്ദ​മാ​ണെ​ങ്കി​ല്‍ അ​വ​ര്‍ ത​ക​ര്‍ന്ന​ല​ച്ചു നി​ല​വി​ളി​ച്ചു. നി​ങ്ങ​ള്‍ ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ കാ​ത്തി​രു​ന്നു ഫോ​ണ്‍ എ​ടു​ത്തു, വ​ന്ന​തും പോ​യ​തു​മാ​യ ഒ​ാരോ​രോ വി​ളി​ക​ളി​ലും അ​വ​ര്‍ ഭ്രാ​ന്ത​മാ​യി ക​ണ്ണോ​ടി​ച്ചു. ആ​രോ​ടെ​ങ്കി​ലും തെ​റ്റാ​യി സം​സാ​രി​ച്ചു എ​ന്ന് തോ​ന്നി​യാ​ല്‍ അ​വ​രെ വി​ളി​ച്ചു തെ​റി പ​റ​ഞ്ഞു. പ​ല​പ്പോ​ഴും അ​വ​രു​ടെ ആ​ര്‍ത്ത​നാ​ദം കേ​ട്ടു നി​ങ്ങ​ള്‍ ഭ​യ​ന്നു​ണ​ര്‍ന്നു അ​പ്പു​റ​ത്തെ മു​റി​യി​ല്‍ കി​ട​ക്കു​ന്ന രോ​ഗി​യാ​യ അ​മ്മ കേ​ള്‍ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ അ​വ​രു​ടെ കാ​ല്‍ക്ക​ല്‍ വീ​ണു. പ​ല​പ്പോ​ഴും നി​ങ്ങ​ള്‍ പ​റ​ന്ന​ടു​ക്കു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ ആ​ളു​ക​ളെ അ​വ​ര്‍ വി​ളി​ച്ച് ഭീ​ഷണി​പ്പെ​ടു​ത്തി. നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം പ​ഠി​ച്ച ഒ​രു സ്ത്രീ ​നി​ങ്ങ​ളെ വി​ളി​ച്ച് അ​വ​രെ കൂ​ടു​ത​ല്‍ സ്നേ​ഹി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​രെ സ്നേ​ഹി​ക്കു​വാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ ന​ടു ര​ണ്ടാ​ക്കി​മ​ട​ക്കി ഉ​രു​ണ്ടുകൂ​ടി​യ ഒ​രു പ​ന്താ​യി. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ പു​റ​ത്ത് ആ​ഞ്ഞുച​വി​ട്ടു​വാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. പ​ല ആ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ര്‍ നി​ങ്ങ​ളെ തെ​റി​പ്പി​ച്ചു. ഓ​രോ വ​ട്ട​വും നി​ങ്ങ​ള്‍ കൂ​ടു​ത​ല്‍ ചു​രു​ങ്ങി മ​ട​ങ്ങിവ​ന്നു. എ​ന്നി​ട്ടും ക​ളി തീ​ര്‍ന്നി​ല്ല. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​നീ​രുകൊ​ണ്ട് അ​വ​ര്‍ അ​വ​രു​ടെ മു​റി​വു​ക​ളെ ത​ലോ​ടി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ നി​ങ്ങ​ളോ​ടൊ​പ്പം സ​ഞ്ച​രി​ക്കു​ന്ന വ​ണ്ടി​യി​ല്‍നി​ന്നും അ​വ​ര്‍ എ​ടു​ത്തുചാ​ടി. മ​റ്റൊ​രി​ക്ക​ല്‍ ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് സ്വ​യം മു​റി​വേ​ൽപി​ക്കാ​ന്‍ നോ​ക്കി. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ലോ​ക​ത്തി​ന്റെ ചു​വ​രു​ക​ള്‍ക്ക് അ​വ​രു​ടെ നി​റം വേ​ണ​മെ​ന്ന് അ​വ​ര്‍ ശാ​ഠ്യംപി​ടി​ച്ച് ക​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു...

ജീ​വി​തം സാ​ധാ​ര​ണ​ത​യി​ലേ​ക്ക് ഒ​ലി​ച്ചി​റ​ങ്ങു​ന്ന​ത് ഞാ​ന്‍ അ​റി​യു​ന്നു. അ​തേസ​മ​യം ഉ​ള്ളി​ല്‍ ഒ​ഴി​ഞ്ഞുപോ​യ എ​ന്തോ ഒ​ന്നു നി​റ​വു കാ​ത്തുകി​ട​ക്കു​ന്നപോ​ലെ. ഒ​രു ജ​ന്മം. ഒ​രു ജീ​വി​തം. മു​റി​ച്ചെ​റി​യു​മ്പോ​ള്‍ കൊ​ഴി​ഞ്ഞുപോ​കു​ന്ന​ത് ഇ​നി ഇ​ല്ലാ​താ​വു​ന്ന, തി​രി​കെ ന​ട​ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത വൈ​കു​ന്നേ​ര​ കാ​ഴ്ചക​ളാ​ണ്.

നി​ങ്ങ​ള്‍ക്കോ​ര്‍മയുണ്ടോ? നി​ങ്ങ​ള്‍ പ​ഠി​ച്ച കോ​ള​ജി​ന്റെ പ​ട​വി​ല്‍ ഒ​രു പ​ക​ല്‍ ന​മ്മ​ള്‍ ഇ​രു​ന്ന​ത്. ഒ​ഴി​ഞ്ഞ ക​ളി​സ്ഥ​ല​ത്ത് നി​ന്നും കാ​റ്റുവീ​ശു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട് ന​മ്മ​ള്‍ അ​തി​നുമു​ന്നി​ലു​ള്ള വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും ന​ട​ന്നു. നി​ങ്ങ​ള്‍ പ​റ​യു​ന്ന​ത് ഞാ​നും, ഞാ​ന്‍ പ​റ​യു​ന്ന​ത് നി​ങ്ങ​ളും കേ​ട്ടുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. നി​ര്‍ത്താ​തെ ഒ​ഴു​കി​യ വാ​ക്കു​ക​ളി​ല്‍ ക​ഥ​ക​ള്‍ ന​ന​വോ​ടെ പ​തു​ങ്ങി​വ​ന്നു. സാ​ധാ​ര​ണ​മെ​ന്ന് ഇ​ത്ര​യും നാ​ള്‍ ന​മ്മ​ള്‍ ക​രു​തി​യ ദി​ന​ങ്ങ​ള്‍ ഇ​ത്ര​യും പൂ​മ​ണ​മു​ള്ള​വ​യോ എ​ന്നു ന​മ്മ​ള്‍ ര​ണ്ടുപേ​രും അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു. വി​ട​ര്‍ന്നക​ണ്ണു​ക​ള്‍കൊ​ണ്ട് പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ആ​ഴ​ങ്ങ​ളി​ല്‍നി​ന്നും പു​ഞ്ചി​രി കി​നി​യു​ന്ന​ത് ന​മ്മ​ള​റി​ഞ്ഞു. അ​തി​ന്റെ മി​നു​സ​ത​യി​ല്‍ ന​മ്മ​ള്‍ വ​ഴു​ക്കിവീ​ണു പോ​യി. അ​തും ഒ​രു ത​ലോ​ട​ലായി​രു​ന്നു.

ജീ​വി​തം ചാ​രനി​റ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ മി​ഴി​യു​ന്ന ദി​ന​ങ്ങ​ളൊ​ന്നി​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ജോ​ലി​സ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​കു​വാ​നും വ​രു​വാ​നും തീ​വ​ണ്ടി​യി​ല്‍ പോ​യി​രു​ന്ന കാ​ലം.

തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ ഇ​ഴ​ച്ചിലി​ല്‍ ചെ​റു​താ​യി ഉ​റ​ക്കംവ​രു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് കാ​ലി​ല്‍ എ​ന്തോ ത​ട്ടി​യ​ത്. മു​ന്നി​ല്‍ ഉ​ള്ള ആ​ള്‍ “സോ​റി, സോ​റി” എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ട് എ​ന്റെ കാ​ലി​ല്‍ ത​ട്ടിവീ​ണ അ​യാ​ളുടെ കൈയി​ലു​ള്ള പു​സ്ത​കം എ​ടു​ക്കു​ന്ന​തും, പി​ന്നെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കാ​തെ വീ​ണ്ടും പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് തി​രി​യു​ന്ന​തും ഇ​പ്പോ​ള്‍ തീ​ര്‍ന്ന ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ല്‍ക​ണ്ടു. ആ​ദം സ​ഗാ​യേ​വ്... ഏ​തോ വാ​യി​ല്‍ കൊ​ള്ളാ​ത്ത പേ​ര്. Selected Poems എ​ന്ന് വാ​യി​ച്ചു. ഒ​രു നി​മി​ഷം അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്‌ മു​ക​ളി​ലൂ​ടെ എ​ന്നെ നോ​ക്കി. പി​ന്നെ താ​ൽപ​ര്യ​മി​ല്ലാ​ത്ത മ​ട്ടി​ല്‍ തി​രി​ച്ചു പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കും. താ​ൽപ​ര്യം തോ​ന്നാ​ന്‍ എ​നി​ക്ക് പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ക​ള്‍ ഒ​ന്നുമി​ല്ല. രാ​വി​ല​ത്തെ ഓ​ട്ട​പ്പാച്ചി​ലി​ല്‍ ത​ള​ര്‍ന്ന ക​ണ്ണു​ക​ളും, പ​ര​ന്ന മു​ടി​യും ഉ​ള്ള ഒ​രു സ്ത്രീ.

​സ്റ്റേ​ഷ​ന്‍വ​രെ ഒ​രു ബ​സി​ലും, പി​ന്നെ ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ര്‍ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ലും, പി​ന്നേ​യും ഒ​രു ബ​സും ഒ​ക്കെ പി​ടി​ച്ചു ഓ​ഫീ​സി​​ല്‍ എ​ത്തു​മ്പോ​ള്‍ വീ​ഴു​ന്ന ശ​കാ​ര​ത്തി​ന്റെ കെ​ട്ടു ക​ണ്ടി​ല്ലെ​ന്നുവെ​ച്ചു മു​ന്നി​ലു​ള്ള ത​ടി​ച്ച പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കും ഫയലു​ക​ളി​​ലേക്കും ക​ണ്ണോ​ടി​ക്കും. ഇ​ട​ക്കു​ള്ള ചാ​യ​ക്ക്‌ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ, ഒ​രു​മി​ച്ചു ര​ണ്ടു ചി​രി​യും വ​ര്‍ത്ത​മാ​ന​വും പ​റ​യു​ന്ന ആ​ളു​ക​ള്‍. ഓ​ഫീ​സി​ലെ സീ​തേ​ച്ചി​ക്ക് ഞാ​ന്‍ വേ​ഗം ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ക്ക​ണം എ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്നാ​ല്‍ ര​മേ​ച്ചി “നീ ​കു​റ​ച്ചു ന​ല്ലോ​ണം ന​ട​ക്ക് മോ​ളെ, ക​ല്യാ​ണം ഒ​ന്നും ഇ​പ്പ​ളേ വേ​ണ്ട”, എ​ന്നും പ​റ​യും. ക​ല്യാ​ണ​ത്തി​ന് ര​ണ്ടുപേ​രും വ​ന്നി​രു​ന്നു.

പ്ര​ത്യേ​ക​ത​ക​ള്‍ ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രുദി​വ​സം. രാ​വി​ല​ത്തെ ഓ​ട്ട​പ്പാ​ച്ചി​ല്‍ അ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. പ​ക്ഷേ ഉ​റ​ക്ക​മെ​ണീ​റ്റ​തും, വേ​ഗം കു​ളി​ക്ക് എ​ന്നുപ​റ​ഞ്ഞു അ​മ്മ കു​ളി​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ത​ള്ളിവി​ട്ടു. കു​ളി​ച്ചുവ​ന്ന​തും ചാ​യ കു​ടി​ച്ചു പു​റ​ത്തേ മാ​വി​ലേ​ക്ക്‌ ക​യ​റി​യൊ​ളി​ക്കു​ന്ന അ​ണ്ണാ​നെ നോ​ക്കി ഇ​രി​ക്കാ​നൊ​ന്നും പ​റ്റി​യി​ല്ല. കു​റേ ആ​ളു​ക​ള്‍ വ​ന്നുകൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. മു​ല്ല​പ്പൂ​വി​ന്റെ മ​ണം. ചെ​ക്ക​ന്റെ വീ​ട്ടി​ല്‍നി​ന്നും അ​ഞ്ചുപേ​ര് സാ​രി ഉ​ടു​പ്പി​ക്കാ​നും മ​റ്റും. അ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ അ​മ്മ ഒ​രു ഗ്ലാ​സ് ക​ഞ്ഞി ത​ന്നു വേ​ഗം​ കു​ടി​ച്ചോ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. നി​ല​വി​ള​ക്കും അ​നു​ഗ്ര​ഹ​വും പി​ന്നെ ഓ​ഡി​റ്റോ​റി​യം, താ​ലി​കെ​ട്ട്. ഗൗ​ര​വ​ത്തി​ല്‍ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍. മൂ​ന്നുവ​ട്ട​മു​ള്ള ക​റ​ക്കം. ഫോ​ട്ടോ. മ​റ്റൊ​രു വീ​ട്. രാ​ത്രി.

പി​ന്നെ എ​ന്താ​ണ് ഓ​ര്‍ക്കാ​ന്‍. ആ​ദ്യരാ​ത്രിയുള്ള സം​സാ​രം, തൊ​ട​ല്‍, കേ​ട്ടി​ട്ടു​ള്ള ആ​ക്ര​മം ഒ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അ​യാ​ള്‍ വ​രു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ ആ ​മു​റി​യി​ലു​ള്ള ജ​ന​ല്‍ തു​റ​ന്നു പു​റ​ത്തേ​ക്കു നോ​ക്കി, മു​റി​ക്കു പു​റ​ത്തു​ള്ള കാ​ഴ്ച​ക​ള്‍ എ​ന്തൊ​ക്കെ എ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പുവ​രു​ത്തി​യി​രു​ന്നു. പു​റ​ത്തേ ട്യൂ​ബി​ന്റെ വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ല്‍ മു​റി​ക്കു പു​റ​ത്ത്, തൊ​ട്ട​ടു​ത്ത്‌ ഒ​രു മ​തി​ലാ​ണെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി. ആ ​മ​തി​ല്‍ വ​ലി​യ ക​രി​ങ്ക​ല്ലു​ക​ള്‍കൊ​ണ്ട് കെ​ട്ടി​യ​താ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പു​റ​ത്തെ വീ​ട്ടി​ല്‍ നി​ന്നു ചി​ല ത​ളി​ര്‍വെ​റ്റി​ല​ക​ള്‍ അ​തി​ന്റെ പ​കു​തി​യി​ലേ​ക്ക് ഏ​ന്തി നോ​ക്കി​ക്കി​ട​ന്നു. ആ ​മ​തി​ല്‍ ക​ണ്ട​തും ശ്വാ​സം തൊ​ണ്ട​യി​ല്‍ കു​രു​ങ്ങി​പ്പോ​യി. ജ​ന​ല്‍ തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ആ​കാ​ശ​മോ ഒ​രു മ​ര​ക്കു​റ്റി​യോ ഇ​ല്ലെ​ന്ന അ​റി​വ് എ​ന്റെ കാ​ല്‍ക്ക​ലെ ലോ​കം തി​രി​ഞ്ഞുമ​റി​ഞ്ഞപോ​ലെ ആ​ക്കി​യി​രു​ന്നു.

എ​ന്റെ കൈ​ക​ള്‍ വി​യ​ര്‍ത്തു. ഒ​രു മാ​ന്ത​ളി​രി​ല്‍ പൂ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന എ​ന്റെ ലോ​കം തീ​ര്‍ന്നുപോ​യെ​ന്നെ​നി​ക്ക് തോ​ന്നി. ക​ര​ച്ചി​ല്‍ വ​രു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​പ്പോ​ളാ​ണ് വാ​തി​ല്‍ തു​റ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ ക​ട​ന്നുവ​ന്ന​ത്.

“എ​ന്താ പു​റ​ത്തുനോ​ക്കി നി​ക്കു​ന്ന​ത്?” അ​യാ​ള്‍ ചി​രിവ​രു​ത്താ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു. “ഉ​റ​ക്കം വ​രു​ന്നു​ണ്ടാ​വു​മ​ല്ലേ? ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കോ​ളൂ.”

എ​നി​ക്ക​യാ​ളോ​ട് ചോ​ദി​ക്ക​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. മു​റ്റ​ത്തൊ​ന്നു ഇ​റ​ങ്ങിന​ട​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്. മ​റ്റേ​തെ​ങ്കി​ലും ഒ​രു ഇ​ല​പ്പ​ച്ച​യു​ണ്ടോ എ​ന്ന് ഒ​ന്ന​റി​യ​ണ​മെ​ന്ന്. പ​ക്ഷേ, ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​യാ​ള്‍ തി​രി​ഞ്ഞുകി​ട​ന്ന​തി​ന്റെ അ​പ്പു​റ​ത്ത് ഓ​രോ​രം ചേ​ര്‍ന്നുകി​ട​ന്നു.

രാ​വി​ലെ ബാ​ങ്ക് വി​ളി​ക്കു​ന്ന കേ​ട്ട​പ്പോ ഉ​റ​ക്കം ഞെ​ട്ടി. അ​യാ​ള്‍ അ​റി​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ല. പു​റ​ത്തും ആ​ള​ന​ക്കമി​ല്ല. വാ​തി​ല്‍ തു​റ​ന്നു പു​റ​ത്തേ​ക്കു ഇ​റ​ങ്ങിനോ​ക്കി.

വി​ള​റിനി​ല്‍ക്കു​ന്ന ഒ​രു തെ​ങ്ങ് മു​ന്നി​ലു​ള്ള ചെ​റി​യ തൊ​ടി​യി​ല്‍ അ​ര​ണ്ട് നി​ന്നു. ഒ​ന്ന് ര​ണ്ടു ച​ട്ടി​ക​ളി​ല്‍ ചെ​റി​യ ചി​ല ചെ​ടി​ക​ള്‍ നി​ല്‍ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. നേ​രി​യ കു​ളി​രു​ള്ള ആ ​പു​ല​ര്‍ച്ചെ ഞാ​ന്‍ വി​യ​ര്‍ത്തൊ​ഴു​കി. എ​നി​ക്ക് ശ്വാ​സം ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

ആ ​വീ​ട്ടി​ലെ പ​ച്ച​പ്പി​ല്ലാ​യ്മ ആ​യി​രു​ന്നി​ല്ല എ​ന്നെ കൂ​ടു​ത​ല്‍ ത​ള​ര്‍ത്തി​യ​ത്. അ​വി​ടെ എ​നി​ക്ക​നു​ഭ​വ​പ്പെ​ട്ട മ​രു​ഭൂ​മി​യാ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക് ചു​റ്റു​മു​ള്ള മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ വേ​ന​ല്‍ എ​നി​ക്ക് താ​ങ്ങാ​ന്‍ ആ​വു​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​ര്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ നി​ല്‍ക്കു​മ്പോ​ഴും എ​ന്റെ ക​ണ്ണെ​ത്താ​വു​ന്ന അ​ടു​ത്ത് ഒ​രാ​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ കീ​റു ത​ട​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ല്‍ എ​ന്നു ഞാ​ന്‍ ദാ​ഹി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ നി​ര്‍ത്താ​ത്ത വെ​യി​ല് മു​ഴു​വ​നും ഏ​റ്റു ഞാ​ന്‍ ത​ള​ര്‍ന്നുപോ​യി.

വീ​ഴു​മെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​പ്പോ​ള്‍ ഒ​ക്കെ താ​ങ്ങാ​ന്‍ ആ​രു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല താ​നും. അ​യാ​ള്‍ പെ​യ്യാ​തെ എ​ന്നി​ല്‍ ക​ന​ത്തു കി​ട​ന്നു. ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം ആ​ദ്യ​മാ​യി ഒ​രു പു​രു​ഷ​ന് മു​ന്നി​ല്‍ ന​ഗ്ന​യാ​യി ഞാ​ന്‍ കി​ട​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ ചാ​ഞ്ഞും ച​രി​ഞ്ഞും അ​ള​ന്നും മ​ണ​ത്തും എ​ന്നെ ഉ​ണ​ര്‍ത്തി. സ്നേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​ക്കു​ക​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ള്‍ തൊ​ടു​ന്ന ഇ​ട​ങ്ങ​ളി​ല്‍ എ​നി​ക്ക് പൂ​ത്തു. അ​യാ​ള്‍ മു​ര​ണ്ടുകൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ന​ഖ​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ട​യി​ലും കാ​ല്‍വി​ര​ലു​ക​ളു​ടെ വി​ട​വി​ലും എ​നി​ക്ക് ശ​രീ​ര​മു​ണ്ടെ​ന്നു ഞാ​ന്‍ അ​റി​ഞ്ഞു. എ​ന്നാ​ല്‍, ഓ​രോ വ​ട്ടം അ​യാ​ള്‍ ഉ​രി​ഞ്ഞി​റങ്ങി​യ​പ്പോ​ളൊ​ക്കെ ഞാ​ന്‍ ഭ​യ​ത്തോ​ടെ ജ​ന​ലി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​ത് തു​റ​ന്നാ​ല്‍ കാ​ണാ​വു​ന്ന ഇ​രു​ണ്ട മ​തി​ല്‍ക്കെ​ട്ട് എ​ന്നെ പേ​ടി​പ്പി​ച്ചു. രാ​ത്രി​യി​ലെ പൂ​ക്ക​ള്‍ മു​ഴു​വ​നും ആ ​ചി​ന്ത​യി​ല്‍ കൊ​ഴി​ഞ്ഞുപോ​യി. ഞാ​ന്‍ ഒ​രി​ക്ക​ലും ആ ​ജ​ന​ല്‍ തു​റ​ന്ന​തേ​യി​ല്ല. ഇ​ട​ക്ക​യാ​ള്‍ തു​റ​ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ പേ​ടികൊ​ണ്ട് ഞാ​ന്‍ വി​ല​ക്കി. നി​സ്സംഗ​മാ​യി എ​ന്നെ നോ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ പി​ന്തി​രി​ഞ്ഞു. അ​യാ​ള്‍ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ളൊ​ക്കെ ഭൂ​മി​യിലേ​ക്ക് ക​ണ്ണു​ക​ളാ​ഴ്ത്തി ന​ട​ന്നു. ഒ​രി​ല​യു​ടെ നി​ഴ​ലും അ​യാ​ളു​ടെ വ​ഴിമു​ട​ക്കി​യി​ല്ല.

ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ അ​യാ​ള്‍ക്കു​ള്ള ചാ​യ​യു​മാ​യി വൈ​കു​ന്നേ​രം മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്നുവ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍, ജ​ന​ല്‍പാ​ളി​ക​ള്‍ തു​റ​ന്നുകി​ട​ക്കു​ന്നു. ആ ​മ​തി​ല്‍. അ​ത് ത​ല്ലി​യ​ല​ച്ചു മു​റി​ക്കു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് കു​തി​ച്ചൊ​ഴു​കുംപോ​ലെ. മു​റി​യി​ലാ​കെ അ​തി​ന്റെ ഇ​രു​ട്ട്. അ​തി​ന്റെ മു​ഴു​ത്ത പാ​റ​ക്കഷ്ണ​ങ്ങ​ള്‍ എ​ന്റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​നി​രു​വ​ശ​വും തി​ങ്ങി വീ​ര്‍പ്പ് മു​ട്ടി​ച്ചു. ഞാ​ന്‍ ഭ​യ​ന്നുപോ​യി. എ​ന്റെ കൈയി​ല്‍നി​ന്നും ഗ്ലാ​സ്‌ വീ​ണുപൊ​ട്ടി​യ​ത് കേ​ട്ടു അ​യാ​ള്‍ ഞെ​ട്ടി ത​ല​യു​യ​ര്‍ത്തി നോ​ക്കി. “അ​ട​ക്കൂ, അ​ട​ക്കൂ” എ​ന്നുമാ​ത്ര​മേ എ​നി​ക്ക് പ​റ​യാ​നാ​യു​ള്ളൂ. അ​യാ​ള്‍ക്കൊ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ത​ന്നെ ഓ​ടിച്ചെ​ന്ന് അ​ത് വ​ലി​ച്ചു കൊ​ട്ടി​യ​ട​ച്ചു. ​എ​നി​ക്ക് കി​ത​പ്പ് മാ​റു​ന്നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

“എ​ന്താ​ണ്?” അ​യാ​ള്‍ അ​ന്ധാ​ളി​ച്ചു. “ഈ ​മു​റി​യാ​കെ വാ​ടമ​ണം. എ​ത്ര ദി​വ​സ​മാ​യി ആ ​ജ​ന​ല്‍ ഒ​ന്ന് തു​റ​ന്നി​ട്ട്‌. എ​ന്താ​പ്പോ ഉ​ണ്ടാ​യ​ത്?”

എ​ന്റെ തൊ​ണ്ട വ​റ്റിവ​ര​ണ്ടി​രു​ന്നു.

വാ​ക്കു​ക​ള്‍ വ​രു​ന്നി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.

എ​ന്റെ ഭ​യ​ത്തി​നു ഭാ​ഷ​യി​ല്ലായി​രു​ന്നു.

അ​ന്ന് എ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു പോ​യ​തി​നുശേ​ഷം ഞാ​ന്‍ തി​രി​ച്ചുപോ​യി​ല്ല. ചി​രി വി​രി​യാ​ത്ത മു​ഖ​വു​മാ​യി അ​യാ​ള്‍ പ​ലവ​ട്ടം എ​ന്റെ വീ​ട് ക​യ​റി​യി​റ​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, എ​നി​ക്ക് തി​രി​ച്ചുപോ​കാ​നായി​ല്ല. അ​വ​സാ​നം ഡി​വോ​സി​ന്റെ ക​ട​ലാസ് അയ​ക്കാ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ത​ന്നെയാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. വീ​ട്ടി​ല്‍ അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ ഒ​രു ഭൂ​ക​മ്പ​മു​ണ്ടാ​യി. അ​ച്ഛ​ന്‍ കി​ട​പ്പി​ലാ​വു​ന്ന​താ​യി അ​ഭി​ന​യി​ച്ചു. പി​ന്നെ എ​ന്റെ കേ​സ് ക​ഴി​യു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ശ​രി​ക്കും കി​ട​പ്പി​ലാ​യി. പ​ണ്ടേ അ​മ്മ​ക്ക് എ​ന്നോ​ടൊ​ന്നും പ​റ​യാ​നും ചോ​ദി​ക്കാ​നും ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്ന​ല്ലോ. വീ​ണ്ടും രാ​പ്പക​ലു​ക​ള്‍. ശി​ഖ​ര​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ ഞാ​ത്തിയി​ട്ട എ​ന്റെ മ​ന​സ്സ് ആ​കാ​ശനീ​ലി​മ​യി​ല്‍ കു​ളി​ര്‍ത്തു. ഒ​രു പ​ര​സ്യം ക​ണ്ട് ജോ​ലി​ക്ക് അ​പേ​ക്ഷി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ തു​ട​ങ്ങി​യ ട്രെ​യി​ന്‍യാ​ത്രയാ​ണ്.

മ​റ്റൊ​രു ട്രെ​യി​ന്‍ വ​ഴി​മു​ട​ക്കി എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ ദി​വ​സ​മാ​ണ് മു​ഷി​പ്പി​നുശേ​ഷം ട്രെ​യി​ന്‍ ഇ​റ​ങ്ങി പ്ലാ​റ്റ്ഫോ​മി​ല്‍ അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും ന​ട​ന്ന​ത്. സീ​റ്റി​ല്‍ ബോ​റ​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന ക​വി​ത മ​നു​ഷ്യ​നെ അ​ന്നാ​ണ് ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​ത്. അ​യാ​ളു​ടെ കൈയിൽ പു​സ്ത​ക​മി​ല്ല.

“ചാ​യ വേ​ണോ?” എ​ന്നെ ഒ​രുനി​മി​ഷം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു നോ​ക്കി​യി​ട്ട് അ​യാ​ള്‍ അ​വി​ട​ന്ന് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

“വാ, ​ചാ​യ കു​ടി​ക്കാം. ഇ​തി​പ്പോ നേ​രെ​യാ​വുംന്ന് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല.”

ചാ​യ വാ​ങ്ങി മേ​ശ​ക്കി​രു​വ​ശം ഇ​രു​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ ഓ​ഫീ​സി​ല്‍ വി​ളി​ച്ചുപ​റ​യാ​ന്‍ ഓ​ര്‍മി​പ്പി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​തോ​ര്‍ത്ത​ത്. ചി​രി​ച്ചു ന​ന്ദി കാ​ണി​ച്ചുകൊ​ണ്ട് ഞാ​ന്‍ ഓ​ഫീ​സി​ല്‍ വി​ളി​ച്ചു ലീ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു. “ഇ​വി​ടെ അ​ടു​ത്താ​ണ് ക​ട​ല്‍. പോ​യാ​ലോ?” അ​യാ​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. എ​നി​ക്ക് അ​തി​ല്‍ പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചു ഒ​ന്നും തോ​ന്നി​യി​ല്ല. വൈ​കു​ന്നേ​രം ജോ​ലി ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ത്തു​ന്ന നേ​രം വീ​ട്ടി​ല്‍ എ​ത്തി​യാ​ല്‍ മ​തി​യ​ല്ലോ. ഞാ​ന്‍ എ​വി​ടെ​യും പോ​യി​ട്ട് കാ​ല​മേ​റെയാ​വു​ന്നു. സ​ഞ്ചി തോ​ളി​ല്‍ തൂ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ ഓ​ട്ടോ സ്റ്റാൻഡി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ക്കു പി​ന്നി​ല്‍ ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ ഉ​യ​രം ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​ത്. ന​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഇ​ടു​പ്പി​നു ഒ​രു ത​ള്ള​ല്‍പോ​ലെ. കൈവി​ര​ലു​ക​ള്‍ നീ​ളം കൂ​ടി​യ​​വ. അ​യാ​ളു​ടെ മു​ടി നീ​ള​ത്തി​ല്‍ വെ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. ഓ​ട്ടോ​യി​ല്‍ അ​റ്റ​ത്തേ​ക്കി​രു​ന്നു ഞാ​ന്‍ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. ക​ട​ലെ​ത്തും മു​ന്നേ ക​ട​ലി​ന്റെ ഉ​പ്പ​ടി​ച്ചു. അ​യാ​ള്‍ മു​ഖം മേ​ലോ​ട്ടു​യ​ര്‍ത്തി മ​ണംപി​ടി​ക്കും പോ​ലെ തോ​ന്നി. പൈ​സ കൊ​ടു​ത്തി​റ​ങ്ങി, പി​ന്നെ വെ​യി​ല്‍ ത​ട്ടാ​തെ കാ​റ്റാ​ടിമ​ര​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ട​യിലൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ ക​ട​ലി​ലേ​ക്കാ​ണ് നോ​ക്കി​യ​ത്. “ഇ​രി​ക്കാം ഇ​വി​ടെ” എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു മ​ര​ത്ത​ണ​ല്‍ വി​രി​ച്ച പ​ടി​യി​ലി​രു​ന്നു. പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ് അ​യാ​ള്‍ വാ​യി​ക്കാ​റു​ള്ള ക​വി​ത പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ള്‍ ഓ​ര്‍മവ​ന്ന​ത്.

“ങ്ങ​ളെ​ന്തു ക​വി​ത​യാ വാ​യി​ക്കു​ന്ന​ത്?” ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. “എ​ല്ലാ ദി​വ​സ​വും?”

അ​യാ​ള്‍ക്കെ​ന്റെ ചോ​ദ്യം മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. മു​ഖ​ത്ത് ഒ​രു ചോ​ദ്യ​മു​യ​ര്‍ന്ന​പ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക് എ​ന്റെ ചോ​ദ്യം വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്നു. “ഇ​ത്ര വാ​യി​ക്കാ​ന്‍ എ​ന്താ​ണെ​ന്ന്?”

ഈ ​വ​ട്ടം അ​യാ​ള്‍ എ​ന്നെ സൂ​ക്ഷിച്ചുനോ​ക്കി. “എ​ല്ലാ​രും ഇ​തെ​ന്നെ ചോ​ദി​ക്കു​ന്നു.”

“എ​ല്ലാ​രും?”

“ഹും.”

​അ​യാ​ള്‍ സ​ഞ്ചി​യി​ല്‍നി​ന്നു​മൊ​രു ബു​ക്കെ​ടു​ത്തു. “നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് തി​രി​ച്ചുപോ​ക​ണ​മെ​ങ്കി​ല്‍ ആ​വാം. ഞാ​നി​നി ഓ​ഫീ​സ് വി​ടു​ന്ന നേ​രം ട്രെ​യി​ന്‍ പി​ടി​ക്കാം എ​ന്ന് ക​രു​തു​ന്നു. ദാ, ​അ​ങ്ങോ​ട്ട്‌ ന​ട​ന്നാ​ല്‍ ബ​സ് സ്റ്റാ​ൻഡ് ആ​ണ്.”

“അ​തെ​ന്തു വ​ര്‍ത്താ​നാ നി​ങ്ങ​ള് പ​റ​യു​ന്നേ? നി​ങ്ങ​ള് വി​ളി​ച്ചി​ട്ട​ല്ലേ ഞാ​ന്‍ വ​ന്ന​ത്.” എ​ന്റെ മൂ​ക്ക് ചു​വ​ന്നു.

“അ​തെ, നി​ങ്ങ​ള്ക്ക് ബോ​റ​ടി​ക്ക​രു​ത​ല്ലോ.​ ഇ​തി​പ്പോ ഉ​ച്ചപോ​ലും ആ​യി​ല്ല.”

ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ അ​വി​ടി​രു​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ ക​ട​ലി​ലേ​ക്ക്‌ നോ​ക്കി​യി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. മു​ടി കാ​റ്റ​ത്തി​ള​കി ഉ​ല​യു​ന്നു. അ​വി​ടി​വി​ടെ ന​ര​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. തി​ര​ക്കി​നി​ട​യി​ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ ഒ​രി​ക്ക​ല്‍കൂ​ടി ഞാ​ന്‍ തി​രി​ഞ്ഞുനോ​ക്കാ​ന്‍ ഇ​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​ന്‍. മു​ഖം ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചൊ​ളി​പ്പി​ച്ചപോ​ലെ ഒ​രാ​ള്‍. ഞാ​ന്‍ അ​യാ​ളെ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നു തോ​ന്നി​യ​പ്പോ അ​യാ​ള്‍ എ​ന്നെ നോ​ക്കി മെ​ല്ലെ ചി​രി​ച്ചു. “എ​ന്താ​ണി​ത്ര നോ​ക്കാ​ന്‍?”

“ന​മ്മ​ളെ​ന്താ​ണ് ഇ​വി​ടി​ങ്ങ​നെ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്?”

അ​യാ​ള്‍ കു​റ​ച്ചുനേ​രം ഒ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. “ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടാ​യോ?”

“ഏ​യ്, എ​ന്തി​ന്? ഇ​ന്നേവ​രെ ഒ​രി​ക്ക​ല്‍പോ​ലും സം​സാ​രി​ക്കാ​ത്ത ന​മ്മ​ള്‍ ഇ​വി​ടെ ഇ​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്താ​ണെ​ന്നോ​ര്‍ത്തു...”

“ന​മു​ക്ക് പ​ര​സ്പ​രം അ​റി​യാ​ലോ... അ​ല്ലെ? ക​ഴി​ഞ്ഞ ആ​റുമാ​സ​മാ​യി എ​ന്നും രാ​വി​ലെ​യും വൈ​കു​ന്നേ​ര​വും ഒ​രു മ​ണി​ക്കൂ​ര്‍ ഒ​രു​മി​ച്ചു യാ​ത്രചെ​യ്യു​ന്നി​ല്ലേ?” അ​യാ​ള്‍ ഒ​ന്ന് നി​ര്‍ത്തി ക​ട​ലി​ലേ​ക്ക്‌ നോ​ട്ടം പാ​യി​ച്ചു. “നി​ങ്ങ​ളെ ഞാ​ന്‍ ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​റു​ണ്ട്. ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും തി​ര​ക്ക് കൂ​ട്ടാ​തെ വ​ണ്ടി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്ന​ത്, ഒ​രേ ആ​ളു​ക​ളു​ടെ അ​ടു​ത്ത് ഇ​രി​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ക്കു​ന്ന​ത്, ക​ഴി​വ​തും സം​സാ​രി​ക്കാ​തെ ഏ​തോ ചി​ന്ത​ക​ളി​ല്‍ ത​നി​യെ ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്. നി​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​മ്പോ​ള്‍ എ​നി​ക്ക് എ​ന്നെ കാ​ണു​ന്ന​തുപോ​ലെ തോ​ന്നും.’’

എ​നി​ക്ക് പെ​ട്ടെ​ന്ന് ചി​രിവ​ന്നു. “നി​ങ്ങ​ളെ പോ​ലെ​യോ? നി​ങ്ങ​ള്‍ തീ​വ​ണ്ടി​യി​ല്‍ ക​യ​റു​ന്ന​തുത​ന്നെ പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കാ​ന്‍ അ​ല്ലെ?”

അ​തുകേ​ട്ട് അ​യാ​ള്‍ ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചു. പി​ന്നെ വീ​ണ്ടും എ​ന്തോ ഓ​ര്‍ത്തപോ​ലെ തു​ട​ര്‍ന്നു. ‘‘​എ​നി​ക്ക് മ​റ്റൊ​ന്നി​നും ആ​വി​ല്ല. എ​നി​ക്ക് മ​റ്റൊ​ന്നും ചെ​യ്യാ​ന്‍ അ​റി​യി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ഇ​തി​നാ​ണ്.” അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ഒ​രി​ട​ത്തേ​ക്കുത​ന്നെ തു​റി​ച്ചുനി​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ എ​ന്നോ​ടാ​ണോ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​ത് എ​ന്നു എ​നി​ക്കു സം​ശ​യം തോ​ന്നി. “ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ പൂ​ര്‍ണ​മാ​യി ജീ​വി​തം കൈ​വി​ട്ടുപോ​യി എ​ന്ന് തോ​ന്നി​യ സ​മ​യ​ത്ത് ക​യ​റി​ക്കൂ​ടി​യ​താ​ണ് ഈ ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ള്‍. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍ ചെ​യ്യേ​ണ്ട കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള്‍ ഒ​ക്കെ ഞാ​നും ചെ​യ്തി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​മ്മ വ​യ​സ്സാ​യ​പ്പോ​ള്‍ നി​ര്‍ബ​ന്ധം പി​ടി​ച്ച​തുകൊ​ണ്ട് വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ച്ചു. എ​ന്റെ അ​മ്മ ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച മ​റ്റൊ​ന്നും എ​നി​ക്കു ചെ​യ്യാ​നോ ആ​വാ​നോ ആ​യി​ല്ല. എ​നി​ക്കു അ​മേ​രി​ക്ക​യി​ല്‍ ജോ​ലി കി​ട്ടി​യി​ല്ല. ന​ല്ല ശ​മ്പ​ളം കി​ട്ടി​യി​ല്ല. ജീ​വി​ത​ത്തി​ല്‍ വി​ജ​യി​ച്ചി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ എ​ന്നും തോ​റ്റുകൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.’’ ജീ​വ​നുവേ​ണ്ടി വേ​രോ​ടി​ക്കു​മ്പോ​ലെ അ​യാ​ള്‍ അ​യാ​ളു​ടെ കൈയി​ലെ പു​സ്ത​ക​ത്തെ മു​റു​ക്കെ പി​ടി​ച്ചു.

“ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ത​മ്മി​ല്‍ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഉ​ള്ള ഉ​ട​മ്പ​ടിയാണ് എ​ന്റെ ശ​മ്പ​ളം മു​ഴു​വ​ന്‍ അ​വ​ളെ ഏ​ൽപിക്കുകയെ​ന്ന്. പൈ​സ എ​ന്നെ​ക്കാ​ള്‍ ന​ന്നാ​യി കൈ​കാ​ര്യംചെ​യ്യാ​ന്‍ അ​റി​യു​ക അ​വ​ള്‍ക്കാ​ണ്...’’

“മ​ക്ക​ള്‍?” ഞാ​ന്‍ മെ​ല്ലെ ചോ​ദി​ച്ചു.

“മൂ​ന്നുപേ​രാ​ണ്.’’ അ​യാ​ള്‍ മെ​ല്ലെ ചി​രി​ച്ചു. പി​ന്നെ വീ​ണ്ടും നോ​ട്ടം തു​റി​പ്പി​ച്ചു തു​ട​ര്‍ന്നു. “എ​നി​ക്കു അ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം സം​സാ​രി​ക്ക​ണം എ​ന്നു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, എ​ന്റെ ഭാ​ഷ തോ​റ്റുപോ​കു​ന്നു. ചി​ല രാ​ത്രി​ക​ളി​ല്‍ അ​വ​രെ നോ​ക്കി കു​റെനേ​രം ഇ​രി​ക്കും. ധൈ​ര്യം തോ​ന്നു​മ്പോ​ള്‍ വി​ര​ല​റ്റ​ങ്ങ​ള് തൊ​ടും... ഞാ​ന്‍...”

അ​യാ​ള്‍ നി​ര്‍ത്തി. ക​ണ്ണു​ക​ളി​ല്‍ ചു​വ​ന്ന രേ​ഖ​ക​ള്‍ തെ​ളി​ഞ്ഞുവ​ന്നു.

അ​യാ​ള്‍ എ​ന്തി​ന് ഇ​തൊ​ക്കെ എ​ന്നോ​ടു പ​റ​യ​ണം എ​ന്ന് ഒ​രി​ക്ക​ല്‍പോ​ലും ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചി​ല്ല. ഇ​രു​ട്ടി​ത്തീ​ര്‍ന്ന രാ​ത്രി​ക്കുശേ​ഷം പ​ക​ലി​നെ ഏ​റ്റുവാ​ങ്ങു​ന്ന​ ഭൂമി​യെ പോ​ലെ ഞാ​ന്‍ ഇ​രു​ന്നു. അ​ത്ര​യും സ്വാ​ഭാവി​ക​മാ​യ സൂ​ര്യ​നാ​യി അയാ​ളും.

പെട്ടെന്ന​യാ​ള്‍ നി​ര്‍ത്തി. “നീ ​ആ​ല്‍ഫ്രെ​ഡ് പ്രൂ​ഫ്രോ​ക്കി​നെ പ​റ്റി കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ടോ?” അ​യാ​ളു​ടെ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ കാ​റ്റി​ന്റെ ത​ള്ളി​ച്ച ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“അ​താ​രാ​ണ്?”

“ഞാ​ന്‍ത​ന്നെ,” അ​യാ​ള്‍ ചി​രി​ച്ചു.

“Let us go then, you and I,

When the evening is spread out against the sky

Like a patient etherized upon a table;”*

അ​യാ​ള്‍ ഉ​റ​ക്കെ ചൊ​ല്ലി നി​ര്‍ത്തി. വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ അ​ർഥം മ​ന​സ്സി​ലാ​യെ​ങ്കി​ലും മ​റ്റൊ​ന്നും എ​നി​ക്കു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല.

കു​റ​ച്ചുനേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ ഞാ​ന്‍ പി​ന്നെ​യും ചോ​ദി​ച്ചു, ‘‘ന​ട​ക്കാം?”

അ​യാ​ള്‍ മെ​ല്ലെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. മ​ണ​ൽത്ത​രി​ക​ളെ മെ​ല്ലെ ത​ട്ടി​മാ​റ്റി അ​യാ​ള്‍ ന​ട​ന്നുതു​ട​ങ്ങി. കാ​ലു​ക​ള്‍ നീ​ട്ടിവെച്ച് ചു​റ്റു​മു​ള്ള ലോ​ക​ത്തെ നോ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ മു​ന്നോ​ട്ടാ​യു​ക​യാ​ണ്. ഞാ​ന്‍ പു​റ​കി​ല്‍ തി​ര​ക്കുകൂ​ട്ടി ന​ട​ക്കു​ന്നു. എ​ന്നാ​ലും എ​ത്താ​നാ​വു​ന്നി​ല്ല. “ഏ​യ്” ഞാ​ന്‍ സ​ഹി​കെ​ട്ട് വി​ളി​ച്ചു, അ​യാ​ള്‍ പെ​ട്ടെന്ന് ശ​ബ്ദംകേ​ട്ടു തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കി. “ഞാ​ന്‍ എ​ത്തു​ന്നു​ണ്ടോ എ​ന്ന് നോ​ക്ക​ണം. ഞാ​ന്‍ കൂ​ടെ​യാ​ണ്. മ​റ​ക്ക​രു​ത്.” എ​നി​ക്കു കി​ത​പ്പ് അ​ട​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.

അ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ അ​വി​ടെ ത​ന്നെ നി​ന്നു എ​ന്നെ കു​റ​ച്ചുനേ​രം സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി നോ​ക്കി. അ​യാ​ളു​ടെ ചു​റ്റും വെ​യി​ല്‍ തി​ള​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. എ​നി​ക്കു ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ അ​ട​ക്ക​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളെ നോ​ക്ക​രു​ത് എ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ അയാ​ള്‍ക്കു ചു​റ്റും പ​തു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന വെ​യി​ല്‍ അ​രി​ച്ച് എ​ന്റെ കാ​ല്‍ക്ക​ലോ​ളം എ​ത്തി എ​ന്റെ വി​ര​ലു​ക​ളെ കോ​ര്‍ത്ത് പി​ടി​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​ന്‍ അ​റി​ഞ്ഞു. എ​നി​ക്കു ശ്വാ​സം തൊ​ണ്ട​യി​ല്‍ കു​രു​ങ്ങി. ന​ട​ന്നു എ​ന്റെ അ​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്ന അ​യാ​ള്‍ എ​ന്നെ ഒ​രുനി​മി​ഷം നോ​ക്കി, “സോ​റി, ഇ​നി ആ​വ​ര്‍ത്തി​ക്കി​ല്ല. കൂ​ടെ​യു​ണ്ടെ​ന്ന് മ​റ​ക്കി​ല്ല.” ഇ​രു​വ​രും പെട്ടെ​ന്നുത​ന്നെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ വ​ലി​ച്ചെ​ടു​ത്ത് മെ​ല്ലെ ന​ട​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. ഈ ​വ​ട്ടം അ​യാ​ള്‍ ഇ​ട​ക്ക​ണ്ണി​ട്ട് ഒ​പ്പ​മു​ണ്ടോ എ​ന്നു ശ്ര​ദ്ധി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന് എ​നി​ക്കു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി.

കൂ​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന സ​മ​യം മു​ഴു​വ​നും ഓ​രോ​രോ കൃ​ത്യ​മാ​യ ഇ​ട​വേ​ള​ക​ളി​ലും അ​യാ​ളു​ടെ ഫോ​ണ്‍ ശ​ബ്ദി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആ​ദ്യം ഫോ​ണെ​ടു​ത്തു അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു, “വ​ണ്ടി ഓ​ടു​ന്നി​ല്ല. വെ​റു​തെ ഇ​രി​ക്കു​ന്നു... എ​ന്തുചെ​യ്യാ​ന്‍/ ഇ​ല്ല. ആ​രും ഇ​ല്ല. ഒ​റ്റ​യ്ക്ക്... ചോ​റു​ണ്ട​ല്ലോ... സ​മ​യം ആ​വു​മ്പോ​ള്‍ ക​ഴി​ക്കും... നേ​ര​ത്തെ അ​റി​യി​ല്ല​ല്ലോ? നീ ​ഇ​തെ​ന്താ​ണ് പ​റ​യു​ന്ന​ത്? ഫോ​ൺ വെ​ക്കൂ.” പി​ന്നീ​ടോ​രോ വ​ട്ട​വു​മ​യാ​ള്‍ എ​ന്തി​നാ​ണ് വി​ളി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്നും, ആ​രു​മി​ല്ലെ​ന്നും, പു​സ്ത​കം വാ​യി​ക്കു​ക​യാ​ണെ​ന്നും ഒ​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ഒ​രുവ​ട്ടം ഫോ​ണ്‍ സ്വി​ച്ച് ഓ​ഫ്‌ ആ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ കു​റ​ച്ചു​നേ​ര​മ​തി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കിയി​രു​ന്നു. പി​ന്നെ ഒ​രു ദീ​ര്‍ഘ​നി​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ക​ട​ലി​ലേ​ക്ക്‌ ക​ണ്ണ് പാ​യി​ച്ചു. “എ​ന്താ​ണ്?” ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​യാ​ള്‍ പ​ണി​പ്പെ​ട്ടു ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ എ​ന്നി​ലേ​ക്ക്‌ പാ​യി​ച്ചു. “നി​ങ്ങ​ള്‍ എ​ന്ത് ചെ​യ്യു​ന്നു?” മ​റുചോ​ദ്യം കേ​ട്ടു ഞാ​ന്‍ ഒ​രു നി​മി​ഷം ഉ​ത്ത​രം പ​റ​യാ​തി​രു​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ എ​ന്നെ സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ ക​വി​ളി​ല്‍ കാ​ഞ്ഞപോ​ലെ. പി​ന്നെ ഞാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞുതു​ട​ങ്ങി. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ങ്ങ​ളി​ലെ ഉ​ച്ചവെ​യി​ലി​നെ കു​റി​ച്ചു പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ഞാ​ന്‍ വി​ങ്ങി​പ്പോ​യി. അ​യാ​ള്‍ എ​ന്റെ കൈ ​മെ​ല്ലെ അ​യാ​ളു​ടെ കൈയി​ലാ​ക്കി അ​ന​ങ്ങാ​തി​രു​ന്നു. അ​മ്മ​യു​ടെ​യും അ​ച്ഛ​ന്റെ​യും ഇ​ട​യി​ല്‍ നി​ഴ​ലാ​യി​പ്പോ​യ ഞാ​ന്‍. വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ച്ചുപോ​യ വീ​ട്ടി​ലെ മ​തി​ലി​നെ കു​റി​ച്ച് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ളു​ടെ നോ​ട്ടം ഇ​ളംവെ​യി​ലാ​യി മാ​റി. ഞാ​നി​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ മാ​ന്ത​ളി​രു​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ ഒ​ഴു​കു​ക​യാ​ണ്. എ​നി​ക്കു ചു​റ്റും ഇ​ളം​പ​ച്ച​യു​ടെ ഓ​ള​ങ്ങ​ളാ​ണ്.

കു​റ​ച്ചു നേ​ര​ത്തി​നുശേ​ഷം ഞാ​ന്‍ അ​യാ​ളോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു, “പ്രൂ​ഫ്രോ​ക്ക് എ​ന്താ​ണ്?”

കാ​റ്റാ​ടി​ക​ള്‍ക്കിട​യി​ല്‍നി​ന്നു​കൊ​ണ്ടു തി​ള​ക്കു​ന്ന ഉ​ച്ച​ക്ക​ട​ല്‍ നോ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ ഉ​റ​ക്കെ ചൊ​ല്ലി,

Should I, after tea and cakes and ices,

Have the strength to force the moment to its crisis?

But though I have wept and fasted, wept and prayed,

Though I have seen my head (grown slightly bald) brought in upon a platter,

I am no prophet – and here’s no great matter;

I have seen the moment of my greatness flicker,

And I have seen the eternal Footman hold my coat, and snicker,

And in short, I was afraid*.

അ​യാ​ളു​ടെ ശ​ബ്ദം ഉ​റ​ച്ച​താ​യി​രു​ന്നു. “​ഈ വ​രി​ക​ള്‍ വാ​യി​ക്കു​മ്പോ, എ​ലി​യ​റ്റ് എ​ന്നെ ക​ണ്ടി​രു​ന്നോ എ​ന്നു തോ​ന്നും,” ഇ​പ്പോ​ള്‍ ശ​ബ്ദം കാ​റ്റി​നെ​ക്കാ​ള്‍ നേ​ര്‍ത്ത​താ​യി. “ഒ​രി​ത്തി​രി സ​മാ​ധാ​ന​ത്തി​നുവേ​ണ്ടി എ​ന്നെത​ന്നെ ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കി​യ ആ​ളാ​ണ് ഞാ​ന്‍.”

ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ക്കാ​ന്‍ ക​ട​ല്‍ക്ക​ര​യി​ലുള്ള ശീ​തീ​ക​രി​ച്ച മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റു​ന്ന​തി​നു​മു​ന്നേ ര​ണ്ടുപേ​രും ചോ​റ്റു​പാ​ത്രം മ​ര​ങ്ങ​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ കി​ട​ന്നി​രു​ന്ന നാ​യ്ക്ക​ള്‍ക്കു മു​ന്നി​ല്‍ കൊ​ട്ടി.​ എ​ന്നി​ട്ട് ക​ണ്ണു​ക​ളു​യ​ര്‍ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​റി​യാ​തെ ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ചുപോ​യി. വൈ​കു​ന്നേ​രം സൂ​ര്യ​ന്‍ അ​സ്ത​മി​ക്കാ​ത്ത ക​ട​ല്‍ക്ക​ര​യി​ല്‍നി​ന്നും ട്രെ​യി​ന്‍ പി​ടി​ക്കു​വാ​ന്‍ വേ​ണ്ടി ഓ​ട്ടോ​യി​ല്‍ ക​യ​റി​യ​പ്പോ​ള്‍ അ​ത്രത​ന്നെ ആ​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ, അ​യാ​ളു​ടെ തോ​ളി​ല്‍ അ​വ​ള്‍ ത​ല​ചാ​യ്ച്ചു. അ​യാ​ള്‍ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കിയി​രു​ന്നു. ട്രെ​യി​നി​ല്‍ ക​യ​റി​യ​പ്പോ​ള​വ​ള്‍ പ​തി​വുപോ​ലെ​ പു​റ​ത്തേ​ക്കും, അ​യാ​ള്‍ കൈയി​ലു​ള്ള ഏ​തോ പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്കും തി​രി​ഞ്ഞു.​ പ​ക്ഷേ, ഇ​പ്പോ​ളി​ട​ക്കി​ടെ ര​ണ്ടുപേ​രും ക​ണ്ണു​ക​ളു​യ​ര്‍ത്തി, പ​കു​തി നി​വ​ര്‍ത്തി തീ​ര്‍ക്കാ​തെ​പോ​യ ആ​കാ​ശം പ​ര​സ്പ​രം ക​ണ്ടു ഇ​ളംചി​രി​ക​ള്‍ ചി​രി​ച്ചു.

പി​ന്നീ​ട​ങ്ങോ​ട്ട് ജീ​വി​ത​ത്തി​നു പൂ​മ്പാ​റ്റ​ക​ളു​ടെ ലാ​ഘ​വ​ത്വ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഷ​ഡ്പ​ദ​ത്തി​ന്റെ സ​മാ​ധി​ദ​ശ​യി​ല്‍നി​ന്നും മെ​ല്ലെ ഒ​രു ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭം അ​തി​ന്റെ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ചി​റ​കു​ക​ള്‍ നി​വ​ര്‍ത്തി പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ചാ​ഞ്ഞു. ഓ​രോ ദി​വ​സ​വും തേ​ന്‍വി​ങ്ങി ആ​കാ​ശ​ത്തേ​ക്ക് പ​റ​ന്നു​യ​രാ​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു. തി​രി​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങു​വാ​ന്‍ ഒ​രി​ത​ളി​ന്റെ ശി​ഖ​രം അ​തി​നെ കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന പൂ​ര്‍ണ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ല്‍ അ​ത് വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ചി​റ​കു​ക​ള്‍ ഉ​യ​ര്‍ത്തി.

സ്റ്റേ​ഷ​നി​ലേ​ക്കെ​ത്താ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ വൈ​കി​യെ​ത്തി​യ ഒ​രുദി​വ​സം അ​യാ​ളെ ക​ണ്ടി​ല്ല. ഫോ​ണി​ല്‍ മെ​സേ​ജ് ഒ​ന്നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​ഴി​വി​നി​ട​ക്ക് വി​ളി​ച്ച് നോ​ക്കി​യെ​ങ്കി​ലും കി​ട്ടി​യി​ല്ല. മെ​സേ​ജ് ഡെ​ലി​വേ​ഡ് അ​ല്ല എ​ന്നു എ​ഴു​തി​ക്കാ​ണി​ച്ചു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ചൊ​ന്നും തോ​ന്നി​യി​ല്ല. വീ​ട്ടി​ലെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും ഉ​ണ്ടാ​യി​ക്കാ​ണും. സ​മ​യം കി​ട്ടു​മ്പോ​ള്‍ തി​രി​ച്ചുവി​ളി​ക്കു​മ​ല്ലോ. വൈ​കു​ന്നേ​രം തീ​വ​ണ്ടി​യി​ല്‍ ക​യ​റു​മ്പോ​ഴും വി​ളി ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. രാ​ത്രി ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ ആ​വാ​തെ നേ​രം വെ​ളു​പ്പി​ച്ചു. പി​റ്റേ​ന്നും വി​ളി​ച്ച് കി​ട്ടി​യി​ല്ല. ഈ ​വ​ട്ടം പ​രി​ഭ്ര​മം ഉ​ണ്ടാ​യി. ഉ​ള്ളി​ലെ​ന്തോ ഇ​ര​മ്പു​ന്ന​തുപോ​ലെ. പ​ക​ല്‍ ഏ​റുംതോ​റും അ​തി​ന്റെ മു​ര​ളി​ച്ച കൂ​ടി​ക്കൂ​ടി വ​ന്നു. വൈ​കു​ന്നേ​രം ആ​വു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും ഒ​രു ക​ര​ച്ചി​ല്‍ തൊ​ണ്ട​യി​ല്‍ കു​ടു​ങ്ങി ശ്വാ​സം മു​ട്ടി​ച്ചു. പി​ന്നെ​യും ഒ​രു ദി​വ​സം. ഫോ​ണ്‍ ബി​സി ടോ​ണ്‍ത​ന്നെ കാ​ണി​ക്കു​ന്നു. മെ​സേ​ജു​ക​ള്‍ പോ​കു​ന്നി​ല്ല. ആ ​ആ​ഴ്ച​ക്കൊ​ടു​വി​ല്‍ തി​ങ്ക​ളാ​ഴ്ച​യാ​വാ​ന്‍ കാ​ത്തി​രു​ന്നു. ട്രെ​യി​നി​ലേ​ക്ക്‌​ ഓ​ടി​ക്ക​യ​റു​ന്ന​തി​നു മു​ന്നേ വീ​ണ്ടും ചു​റ്റും തി​ര​ഞ്ഞുനോ​ക്കി. എ​വി​ടെ​യും ക​ണ്ടി​ല്ല. ഒ​രു നി​മി​ഷം ട്രെ​​യി​ന്‍ ക​യ​റ​ണോ എ​ന്ന് തോ​ന്നി. അ​വി​ടെത​ന്നെ നി​ന്നാ​ലോ? വൈ​കി​യ​താ​ണെ​ങ്കി​ലോ? ട്രെ​യി​ന്‍ മെ​ല്ലെ ഓ​ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ള്‍ പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​തി​ലേ​ക്കു ചാ​ടി​ക്ക​യ​റി. ക​യ​റി​യ ഉ​ട​നെ ഇ​രി​ക്കാ​നു​ള്ള സ്ഥ​ലം ചൂ​ണ്ടി മു​ല്ല​പ്പൂ​ക്കാ​രി ക്ഷ​ണി​ച്ചു. വേ​ണ്ട എ​ന്ന് ത​ല​യാ​ട്ടി ഞാ​ന്‍ മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. തീ​വ​ണ്ടി​യു​ടെ ഒ​ര​റ്റ​ത്തുനി​ന്നും മ​റ്റേ അ​റ്റം വ​രെ ഞാ​ന്‍ എ​ന്റെ ഹൃ​ദ​യ​വും കൈയിലെ​ടു​ത്തു തി​ര​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ആ​ളു​ക​ള്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍, തി​ര​ക്കി​ല്‍, ഉ​റ​ങ്ങു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ കാ​ലു​ക​ളും കൈ​ക​ളും ഒ​ക്കെ നോ​ക്കി അ​യാ​ള്‍ അ​ല്ല എ​ന്ന് തി​ട്ട​പ്പെ​ടു​ത്തി. ര​ണ്ടുവ​ട്ടം അ​ങ്ങോ​ട്ടും ഇ​ങ്ങോ​ട്ടും ന​ട​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ആ​ളു​ക​ള്‍ തി​രി​ഞ്ഞുനോ​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. പ​ക്ഷേ, ഞാ​ന്‍ നോ​ട്ടം കാ​ര്യ​മാ​ക്കി​യി​ല്ല.

ഒ​രു ദി​വ​സംകൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ അ​യാ​ളു​ടെ പ​ണിസ്ഥ​ല​ത്തേ​ക്ക് പോ​കാ​ന്‍ത​ന്നെ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു. അ​യാ​ള്‍ വ​ന്നി​ല്ലെ​ന്ന് ഒ​രാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ന്ന് വ​രു​മെ​ന്നു അ​വ​ര്‍ക്ക് നിശ്ച​യ​മി​ല്ല. ത​ൽക്കാ​ലം ലീ​വ് എ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. അ​വി​ടെനി​ന്നി​റ​ങ്ങു​ന്ന വ​രെ ഒ​ന്നും തോ​ന്നി​യി​ല്ല. പി​ന്നെ തീ​പി​ടി​ച്ചപോ​ലെ ഒരോ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ള്‍ക്കൊ​പ്പം ആ​ദ്യം ബ​സ്‌ ക​യ​റി​പ്പോ​യ ക​ട​ലോ​ര​ത്തേ​ക്ക്.

സൂ​ര്യ​ന്‍ ക​ത്തു​ക​യാ​ണ്. എ​ന്നാ​ല്‍ അ​തി​ലേ​റെ തീ ​എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ലായി​രു​ന്നു. ക​ട​ലും മ​ണ​ലും തി​ള​ച്ചുകി​ട​ക്കു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നും അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ല. നേ​രെ ക​ട​ലി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. പാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ വെ​ള്ളം തൊ​ട്ട​പ്പോ​ഴാ​ണ് ബോ​ധംവ​ന്ന​ത്.

ഞാ​ന്‍ എ​ന്റെ വാ​യ തു​റ​ന്നുപി​ടി​ച്ചു. അ​തി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക്‌ കാ​റ്റ​ടി​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്ക് ചു​റ്റും എ​ന്റെ മു​ടി അ​ഴി​ഞ്ഞു​ല​ഞ്ഞു. എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ല്‍നി​ന്നും നി​ശ്ശബ്ദ​മാ​യ ഒ​രാ​ര്‍ത്തനാ​ദം തൊ​ണ്ട​യി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്തേ​ക്കൊ​ഴു​കി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. എ​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ത​രി​ച്ചു പെ​യ്തു. എ​നി​ക്ക് ചു​റ്റും കാ​റ്റു നി​ര്‍ത്താ​തെ പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു. എ​ന്റെ ത​ല​ക്കു ചു​റ്റും പ​രു​ന്തു​ക​ള്‍ ചി​റ​കടി​ക്കു​ക​യും എ​ന്റെ കാ​ലി​ലേ​ക്ക് ഞ​ണ്ടു​ക​ള്‍ പി​ടി​ച്ചു ക​യ​റു​ക​യും ചെ​യ്തു. ഞാ​ന്‍ എ​ല്ലാം അ​റി​ഞ്ഞു. ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നും അ​റി​ഞ്ഞി​ല്ല.

അ​ടു​ത്തുകൂ​ടി പോ​യ ഉ​പ്പി​ലി​ട്ട മാ​ങ്ങാ​ക്കാ​ര​ന്‍ “എ​ന്ത്ന്നാ കു​ട്ടീ കാ​ണി​ക്കു​ന്നേ?” എ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കു​ന്ന​തു വ​രെ, എ​ന്റെ ശ​രീ​രം തി​ള​ക്കു​ന്ന സൂ​ര്യ​നി​ല്‍ ക​രി​ഞ്ഞു പൊ​ട്ടുംവ​രെ, ഞാ​ന്‍ അ​വി​ടെ നി​ന്നു. പി​ന്നെ മെ​ല്ലെ തി​രി​ഞ്ഞു ന​ട​ന്നു. എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ല്‍ എ​ന്തോ ഒ​ന്നു കെ​ട്ടുപോ​യി​രു​ന്നു. തി​രി​ച്ചുവ​രു​വാ​നാ​വാ​ത്ത ദൂ​ര​ത്തി​ല്‍ അ​തി​ന്റെ ചി​റ​കൊ​ച്ച ഞാ​ന്‍ കേ​ട്ടു.

വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്നെ ക​ണ്ട അ​മ്മ ഭ​യ​ന്നു പോയി. “എ​ന്താ​യി?” എ​ന്ന അ​മ്മ​യു​ടെ ഉ​റ​ക്കെയുള്ള പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​മാ​യ ചോ​ദ്യം കേ​ട്ടു അ​ച്ഛ​ന്‍ മെ​ല്ലെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു നോ​ക്കി. ഞാ​ന്‍ ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ എ​ന്റെ മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

പി​റ്റേ​ന്നു മു​ത​ല്‍ ഉ​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ക​ട​ന്ന സൂ​ര്യ​ന്‍‌ പു​റ​ത്തേ​ക്ക് പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി. പ​നി നൂ​റ്റി​നാ​ലി​ല്‍നി​ന്നും താ​ണി​ല്ല. ഒ​രു തു​ള്ളി വെ​ള്ളം കു​ടി​ക്കു​വാ​നോ, ഒ​രു വ​റ്റി​റ​ക്കു​വാ​നോ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ഇ​ട​ക്ക് അ​മ്മ ത​രു​ന്ന വെ​ള്ള​വും മ​രു​ന്നും മു​ഴു​വ​നും ഛർദി​ച്ചുക​ള​ഞ്ഞു. ത​ല​യി​ല്‍ ഇ​പ്പോ​ഴും ഒ​രു മൂ​ള​ല്‍ മാ​ത്രം. ചു​റ്റും ചൂ​ടു​ള്ള വ​ല​യ​ങ്ങ​ള്‍.

ഒ​രാ​ഴ്ചക്ക​പ്പു​റം ബോ​ധം വ​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ കി​ട​ക്ക​യും ജ​നാ​ല​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള മാ​ന്ത​ളി​രും ക​ണ്ണി​ല്‍പെ​ട്ടു. എ​ന്ത് സം​ഭ​വി​ച്ചു എ​ന്ന​റി​യാ​ന്‍ കു​റേ നേ​രം ശ്ര​മി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ ആ​ദ്യം മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി​യെ​ത്തി​യ​ത് ക​ട​ലാണ്. പെ​ട്ടെ​ന്നു ത​ല​ക്ക​ടി​യേ​റ്റ​തുപോ​ലെ വി​ങ്ങാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി. ക​ണ്ണ് മ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ന്‍ ഫോ​ണ്‍ ത​പ്പി​യെ​ടു​ത്തു. ചാ​ര്‍ജ് തീ​ര്‍ന്നി​രു​ന്നു. ചാ​ര്‍ജി​ലി​ടു​മ്പോ​ള്‍ കൈ ​വി​റ​ച്ചു.

ഫോ​ണ്‍ തു​റ​ന്നാ​ല്‍ ശൂ​ന്യ​ത​യാ​വു​മോ എ​ന്ന് ഞാ​ന്‍ ഭ​യ​ന്നു. ഫോ​ണി​ല്‍ അ​യാ​ളു​ടെ പേ​ര് ക​ണ്ട​പ്പോ​ള്‍ പെ​ട്ടെന്നൊ​രു ത​ണു​പ്പ് തോ​ന്നി.

“ന​മ്മ​ളെ ക​ണ്ട എ​ന്റെ ഒ​രു സു​ഹൃ​ത്ത്‌ വീ​ട്ടി​ല്‍ അ​റി​യി​ച്ചി​രു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ ബു​ധ​നാ​ഴ്ച തി​രി​ച്ചുവ​രു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ര്‍ ദേ​ഷ്യം പി​ടി​ച്ചു നി​ൽപു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.​ മ​ക്ക​ള്‍ ഭ​യ​ന്നും.

ഇ​പ്പോ​ള്‍ കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​മാ​യ​ല്ലോ.​ഇ​വി​ടെ ഒ​ന്നു​മ​യ​ഞ്ഞി​ല്ല. ഞാ​ന്‍ പ​ണി​ക്കു പോ​യി​ത്തു​ട​ങ്ങി. ഓ​രോ സ​മ​യ​ത്തും വി​ളി​യു​ണ്ട്, ഞാ​ന്‍ എ​വി​ടെ എ​ന്ന​ന്വേ​ഷി​ക്കും, ഇ​വി​ടെ ഉ​ണ്ടെ​ന്നു ഉ​റ​പ്പുവ​രു​ത്തും. വീ​ട്ടി​ല്‍ വ​രു​ന്ന സ​മ​യം എ​ഴു​തിവെ​ക്കും. വീ​ട്ടി​ല്‍ വ​ന്നാ​ല്‍ കാ​തും ക​ണ്ണും എ​നി​ക്കുമേ​ലെത​ന്നെ​യാ​ണ്.

ഇ​ന്ന​ലെ എ​ന്റെ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് തീ​യി​ട്ടു. ഞാ​ന്‍ എ​തി​ര്‍ത്തി​ല്ല. ഇ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ വീ​ട് ക​ത്തി​ക്കു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. മ​ക്ക​ളെ​യും. ഇ​നി വാ​യ​ന​യു​മി​ല്ല.

ഞാ​ന്‍ ശ്വാ​സം ക​ഴി​ക്കാ​റി​ല്ല.

എ​നി​ക്ക് എ​ന്റെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് ത​ന്നെ നോ​ക്കാ​ന്‍ ആ​വു​ന്നി​ല്ല. അ​തുകൊ​ണ്ട് നി​ന്റെ​യും.

ഇ​നി കാ​ണി​ല്ലെ​ന്ന് തീ​രു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു.

ഞാ​ന്‍ തോ​ല്‍ക്കു​ക​യാ​ണ്.

ഇ​നി ആ​രോ​ടും​ ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​നി​ല്ല. മു​ന്നി​ല്‍ മു​ഴു​വ​നും ശൂ​ന്യ​ത​യാ​ണ്. ര​ണ്ടു വ​ർഷം ജീ​വി​ച്ചു എ​ന്ന് തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു. പേ​ടി​ക്കു​മ്പോ കൈ ​പി​ടി​ക്കാ​ന്‍ ആ​ളു​ണ്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി​യി​രു​ന്നു.

ഇ​നി ഇ​ല്ല.

ഭീ​രു​വാ​വ​രു​തെ​ന്നു നീ ​പ​റ​യാ​റു​ള്ള​ത് ഓ​ര്‍മ​യു​ണ്ട്.

ഭീ​രു​ത്വ​മ​ല്ല. മ​ര​ണ​മാ​ണ്. മ​രി​ച്ചു ജീ​വി​ക്കാ​ന്‍ ആ​വും. എ​നി​ക്ക് ഞാ​നി​ല്ലാ​തെ ആ​യി​പ്പോ​യി.

നി​ന​ക്കു മു​ന്നോ​ട്ട് പോ​കു​വാ​ന്‍ ആ​ക​ണം.

എ​നി​ക്കാ​വു​ന്നി​ല്ല. അ​താ​ണ്‌.”

പി​ന്നെ ഒ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. number blocked എ​ന്നെ​ഴു​തി കാ​ണി​ച്ചു.

എ​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ലെ മ​ഞ്ഞ് ഉ​റ​ഞ്ഞു​ക​ട്ടി​യാ​യി. ഞാ​ന്‍ വെ​റും ര​ക്ത​വും മാം​സ​വും ഉ​ള്ള ഒ​രു ഇ​റ​ച്ചി​ത്തു​ണ്ടാ​യി. ജീ​വ​നും ചൈ​ത​ന്യ​വും ഒ​ഴി​ഞ്ഞ ഒ​രു ശ​രീ​രം. പി​ന്നെ പി​ന്നെ രാ​വും പ​ക​ലും ഇ​രു​ട്ടും വെ​ളി​ച്ച​വും, സൂ​ര്യ​നും ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളും മാ​റിമാ​റി ഒ​ഴു​കി​യൊ​ഴി​ഞ്ഞു. ആ ​ഒ​ഴു​ക്കി​ല്‍ മു​ങ്ങി​വീ​ഴാ​തെ നി​ങ്ങ​ളോ​ട് ഞാ​ന്‍ സം​സാ​രി​ച്ചുകൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

വേ​ര്‍പെ​ട്ടുപോ​യാ​ലും ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ള്‍ക്കിട​യി​ല്‍ ഞാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ളെ അ​റി​യും. ഉ​ള്ളി​ലു​ള്ള ആ​ള​ല്‍ ര​ണ്ടാ​യി പ​കു​ത്തു ഭൂ​മി മു​ഴു​വ​നും ആ​കാ​ശ​വും പ​റ​ന്നു​യ​രും. ഒ​രു പാ​തി എ​നി​ക്കും ഒ​രു പാ​തി നി​ങ്ങ​ള്‍ക്കും. എ​നി​ക്ക​റി​യാം. ഇ​നി ഒ​രി​ക്ക​ലും നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് മ​റ്റൊ​രാ​കാ​ശ​മു​ണ്ടാ​വി​ല്ല, അ​ത്രമേ​ല്‍ വി​ശ്വ​സി​ച്ചു ചാ​ഞ്ഞി​രി​ക്കാ​ന്‍ ഒ​രു മ​ര​ച്ചി​ല്ല​യും. എ​നി​ക്കി​നി കൈയെത്തിച്ചേരു​ന്ന ഇ​ട​ത്ത് ഒ​രു നി​ശ്വാ​സ​വും, ഞാ​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ര്‍ത്ത്‌ എ​ന്നെ തി​രി​ഞ്ഞു നോ​ക്കു​വാ​ന്‍ ഒ​രു പു​ഞ്ചി​രി​യും ഇ​ല്ല. ഒ​രു വാ​ക്കു​ച്ച​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​ത് വീ​ഴാ​നു​ള്ള പാ​ന​പാ​ത്രം നി​ങ്ങ​ൾക്കു മു​ന്നി​ല്‍ തു​റ​ന്നി​രി​ക്കി​ല്ല. ദി​ശ​യി​ല്ലാ​ത്ത മാ​റ്റൊ​ലി​യാ​യി അ​ത് പ​റ​ന്നു​യ​രും. തെ​ളി​യു​ന്ന ഒ​ഴു​ക്കി​ല്‍ തെ​ളി​മ​യി​ല്ലാ​ത്ത വ​ര​യാ​യി അ​ത് കി​ട​ക്കും.

ഇ​നി കാ​ണു​ക​യി​ല്ല​ായി​രി​ക്കാം. ശ​ബ്ദം കേ​ള്‍ക്കാ​നാ​വാ​ത്ത അ​ക​ല​ങ്ങ​ള്‍ വാ ​പി​ള​ര്‍ന്നു ന​മ്മ​ളെ വി​ഴു​ങ്ങു​മാ​വാം. എ​ങ്കി​ലും ഓ​ര്‍ക്ക​ണം. ഇ​ത് സ്വ​യം പ​റ​യ​ണം.

നി​ങ്ങ​ള്‍ക്ക് സ്വ​പ്നം കാ​ണാ​നു​ള്ള ച​തു​രം നി​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്ക​ണം. അ​തി​ന്റെ ജ​നാ​ല തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ള്‍ തെ​ളി​യ​ണം. ക​വി​ത​ക്ക് നൂ​റു നാ​വു​ണ്ടെ​ന്നും, അ​തി​നു സൂ​ര്യ​പ്ര​കാ​ശ​ത്തി​ന്റെ വേ​വു​ണ്ടെ​ന്നും പ​റ​യ​ണം. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ഉ​ള്ളി​ല്‍നി​ന്നു​യ​രു​ന്ന വെ​ളി​ച്ചം ചു​റ്റും വ​ള​യ​ങ്ങ​ളു​ണ്ടാ​ക്കി മ​റ്റു​ള്ള​വ​ര്‍ക്ക് താ​ങ്ങാ​വു​മെ​ന്ന​റി​യ​ണം. അ​താ​വാ​ന്‍ നി​ങ്ങ​ള്‍ നി​വ​ര​ണം എ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യ​ണം.

എ​ന്നി​ലു​ള്ള നാ​ളം തെ​ളി​യി​ച്ചുകൊ​ണ്ട് ഞാ​നി​താ ഈ ​തു​ര​ങ്ക​ത്തി​ന​പ്പു​റ​ത്ത് നി​ൽക്കുന്നു. നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ശ്വാ​സം എ​ന്റെ ക​ണ്ണി​മ​ക​ളെ തൊ​ട്ട് ക​ട​ന്നുപോ​കു​ന്നു​ണ്ട്. ഞാ​നി​പ്പോ​ഴും പ​റ​യു​ന്ന​ത​ത്ര​യും നി​ങ്ങ​ള്‍ കേ​ള്‍ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാം. ഇ​രു​ട്ടി​ല്‍ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ചി​രി​വെ​ളി​ച്ചം എ​നി​ക്കു കാ​ണാം. അ​തി​നു മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​ച്ച​യു​ണ്ട്, ന​മ്മ​ള്‍ ക​ണ്ട ക​ട​ലി​ന്റെ വേ​വു​ണ്ട്. എ​ന്റെ വി​ര​ലു​ക​ളെ ഞാ​നി​പ്പോ​ള്‍ എ​ന്റെ മു​ടി​യി​ഴ​ക​ളി​ല്‍ ചു​റ്റിവെച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഞാ​ന്‍ ചി​രി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഒ​രാ​കാ​ശം നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കു​ന്നു.

* ടി.എ​സ്. എ​ലി​യ​റ്റ് എ​ന്ന വി​ശ്വ​വി​ഖ്യാ​ത​നാ​യ എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ന്റെ The Love Song of J Alfred Prufrock (1915) എ​ന്ന ക​വി​ത​യി​ല്‍നി​ന്നു​ള്ള വ​രി​ക​ളാ​ണ്. ഒ​ന്നും ചെ​യ്യു​വാ​നോ പ​റ​യു​വാ​നോ ആ​വാ​തെ ഭ​യ​ത്തി​ന​ടി​മ​പ്പെ​ട്ടുപോ​യ നി​രാ​ശ​നാ​യ പ്രൂ​ഫ്രോ​ക്കി​ന്റെ ആ​ത്മ​ഗ​ത​മാ​ണ് ഈ ​ക​വി​ത.