മുനിയറകൾ -സലിൻ മാങ്കുഴിയുടെ കഥ

പു​ല​ര്‍ച്ചെ വീ​ട് വി​ട്ടി​റ​ങ്ങു​ന്ന മു​നി രാ​ത്രി വൈ​കി​യേ മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തു​ക​യു​ള്ളൂ. പെ​രു​മ​ഴ​യി​ലും ലോ​ക്ഡൗ​ണി​ലും ആ ​പ​തി​വ് തെ​റ്റി​യി​ല്ല. ഭാ​ര്യ​യോ​ടോ മ​ക​നോ​ടോ മ​രു​മ​ക​ളോ​ടോ കൊ​ച്ചു​മ​ക​നോ​ടോ നാ​ട്ടു​കാ​രോ​ടോ അ​യാ​ളൊ​ന്നും സം​സാ​രി​ക്കാ​റി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ത്രി വ​ന്നാ​ലു​ട​ന്‍ കി​ണ​റ്റി​ന്‍ക​ര​യി​ലി​രു​ന്നു തു​ണി ക​ഴു​കി കു​ളി​ക്കും. അ​ത്താ​ഴം ക​ഴി​ച്ചി​ട്ടു ഗു​ഹ​പോ​ല​ത്തെ മു​റി​യി​ല്‍ ക​യ​റും. അ​യാ​ളെ​ക്കൂ​ടാ​തെ വ​ന​ജ മാ​ത്ര​മേ അ​വി​ടെ ക​യ​റു​ക​യു​ള്ളൂ. ​െബ​ഞ്ചി​ന്‍റെ വ​ലു​പ്പ​മു​ള്ള ക​ട്ടി​ലി​ലാ​ണ് അ​യാ​ള്‍ കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. വ​ന​ജ നി​ല​ത്തു കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങും. കൈ ​ര​ണ്ടും നെ​ഞ്ചി​ല്‍ പി​രി​ച്ചു​​െവ​ച്ചു നീ​ണ്ടു​നി​വ​ര്‍ന്നു കി​ട​ന്നാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ നി​ശ്ശബ്ദ​മാ​യ ഉ​റ​ക്കം.

പു​ല​ര്‍ച്ചെ വ​ന​ജ ന​ല്‍കു​ന്ന ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ നി​ന്നു​കൊ​ണ്ട​യാ​ള്‍ ഊ​തി​യൂ​തി ധൃ​തി​പ്പെ​ട്ടു കു​ടി​ക്കും. ത​ലേ​ന്ന് കി​ട്ടി​യ കൂ​ലി​യി​ല്‍ നി​ന്നു അ​ല്ല​റ​ ചി​ല്ല​റ ചെ​ല​വി​നു​ള്ള​തു ക​ഴി​ഞ്ഞു​ള്ള തു​ക അ​തി​നി​ട​യി​ല്‍ അ​വ​ളെ ഏ​ൽപിക്കും. അ​വ​ര്‍ പ​ര​സ്പ​രം ഒ​രു നി​മി​ഷം നോ​ക്കും. ര​ണ്ടു​ പേ​രു​ടെ​യും ക​ണ്ണി​ല്‍ അ​വ​ര്‍ക്കുമാ​ത്രം തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വു​ന്ന തീ​രെ ചെ​റി​യ ഒ​രു ചി​രി പൊ​ട്ടും. പ​ര​സ്പ​രം പ​റ​യാ​നും ചോ​ദി​ക്കാ​നു​മു​ള്ള​തെ​ല്ലാം ചി​രി​പ്പൊ​ടി​യി​ല്‍ പൂ​ർണ​മാ​കും.

പ​റ​മ്പി​ലെ പ​ണി​ക്ക് ത​ന്‍റെ സ​ഹാ​യി​യാ​യി നാ​ല​ഞ്ചു ദി​വ​സം നി​ന്ന വാ​ടി​ത്ത​ള​ര്‍ന്ന പെ​ണ്ണി​ന്‍റെ വീ​ട​ന്വേ​ഷി​ച്ചു പോ​യ മു​നി അ​വ​ളെ ക​ല്യാ​ണ​മാ​ലോ​ചി​ച്ചു. അ​വ​ള്‍ അ​യാ​ള്‍ക്ക് ചൂ​ടു​ള്ള ക​ട്ട​ന്‍ ചാ​യ ന​ല്‍കി. ത​ന്ത​യും ത​ള്ള​യു​മി​ല്ലാ​ത്ത വ​ന​ജ കൊ​ട്ടും കു​ര​വ​യു​മി​ല്ലാ​തെ മു​നി​യു​ടെ ഒ​പ്പം ന​ട​ന്നു.

‘‘നി​ങ്ങ​ളു​ടെ വീ​ട്ടി​ലാ​രൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ട്?’’

ക​ല്യാ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞു ര​ണ്ടാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഒ​രു രാ​ത്രി വ​ന​ജ ചോ​ദി​ച്ചു. മു​നി ഒ​റ്റ​യ​ക്ഷ​രം മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

‘‘വീ​ടെ​വി​ടെ​യാ​ണെ​ന്നെ​ങ്കി​ലും പ​റ. നാ​ട്ടു​കാ​രും ബ​ന്ധു​ക്ക​ളും ഓ​രോ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഞാ​നെ​ന്തു പ​റ​യും?’’

അ​യാ​ള്‍ മ​റു​പ​ടി​യൊ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ ക​ണ്ണ​ട​ച്ചു കി​ട​ന്നു. പാ​തി​രാ​ത്രി ക​ഴി​യു​വോ​ളം മ​റു​പ​ടി​ക്ക് കാ​തോ​ര്‍ത്തു കി​ട​ന്ന അ​വ​ള്‍ എ​പ്പോ​ഴെ​ന്ന​റി​യാ​തെ നി​രാ​ശ​യോ​ടെ ഉ​റ​ങ്ങി.

പി​റ്റേ ദി​വ​സം രാ​ത്രി ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ കി​ട​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ മു​നി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘നാ​ളെ നീ​യും വാ.’’

‘‘​എ​വി​ടെ?’’

അ​യാ​ള്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​വ​ള്‍ തേ​ങ്ങി. അ​യാ​ള​വ​ളെ നെ​ഞ്ചി​ല്‍ ചേ​ര്‍ത്തു ചു​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചു.

പ​രി​ച​യ​ക്കാ​രാ​രു​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ര്‍ പി​റ്റേ​ന്നു ചേ​ക്കേ​റി. മി​ണ്ടാ​നും പ​റ​യാ​നും ആ​രു​മി​ല്ലാ​തെ ശ്വാ​സംമു​ട്ടി​യ അ​വ​ളെ ഒ​രു​നാ​ള്‍ അ​ടു​ക്ക​ള വാ​തി​ലി​ല്‍ മു​ന്‍കാ​ലു​ക​ള്‍ ​െവ​ച്ചു നി​ന്ന ഒ​രു പൂ​ച്ച തു​റി​ച്ച ക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ എ​ത്തിനോ​ക്കി. ചി​ര​പ​രി​ചി​ത​യോ​ടെ​ന്ന​ പോ​ലെ പൂ​ച്ച​യെ നോ​ക്കി ചി​രി​ച്ചി​ട്ട് അ​വ​ള്‍ വി​ശേ​ഷം പ​റ​ഞ്ഞുതു​ട​ങ്ങി.

‘‘പി​ന്നേ...’’ അ​വ​ള്‍ കൊ​ഞ്ചി.

പൂ​ച്ച അ​വ​ളെ ക​ണ്ണെ​ടു​ക്കാ​തെ നോ​ക്കി. അ​വ​ളു​ടെ മു​ഖം നാ​ണ​ത്താ​ല്‍ ചു​വ​ന്നു.

‘‘മ​ണി​ക്കു​ട്ടീ... നീ​യി​ട​യ്ക്ക് വ​ന്നൊ​ന്നു നോ​ക്ക​ണേ. ഞാ​നൊ​റ്റ​യ്ക്കേ ഉ​ള്ളൂ. എ​നി​ക്കേ...’’ അ​വ​ള്‍ വ​യ​റി​ല്‍ കൈ​െവ​ച്ചു ചി​രി​ച്ചു.

‘‘അ​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ നീ ​ഇ​നി എ​വി​ടെ​യും പോ​ണ്ട. ഇ​വി​ടെ കി​ട​ന്നോ. ഉ​ള്ള​തി​ല്‍ പ​ങ്കുത​രാം. സ​മ്മ​തി​ച്ചോ?’’

പൂ​ച്ച ‘മ്യാ​വൂ’ എ​ന്ന് സ​മ്മ​തം പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് അ​വ​ളു​ടെ കാ​ലി​ല്‍ മു​തു​കു​ര​ച്ചു വ​ട്ടംക​റ​ങ്ങി. മു​നി വ​രു​വോ​ളം അ​വ​രി​രു​വ​രും മി​ണ്ടീം പ​റ​ഞ്ഞു​മി​രു​ന്നു. പ​തി​വാ​യി വ​ട​ക്കേ​പ്പു​റ​ത്തെ മ​ര​ച്ചി​ല്ല​യി​ല്‍ ഇ​രു​ന്ന് അ​ക​ത്തേ​ക്ക് ത​ലച​രി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്ന ര​ണ്ടു കാ​ക്ക​ക​ളു​മാ​യും അ​വ​ള്‍ സൗ​ഹൃ​ദ​ത്തി​ലാ​യി. വ​യ​റും താ​ങ്ങി ക്ഷീ​ണി​ച്ചി​രു​ന്ന അ​വ​ളെ നോ​ക്കി കാ​ക്ക​ക​ള്‍ ക​നി​വോ​ടെ ക​ര​ഞ്ഞു. പൂ​ച്ച​യെ കാ​ണാ​ന്‍ ഇ​ട​ക്ക് അ​വ​ളു​ടെ കൂ​ട്ടു​കാ​ര​ന്‍ വ​രും. വി​റ​കു കൂ​ട്ടി​യി​ട്ടി​രി​ക്കു​ന്ന ചാ​യ് പ്പി​ല്‍ ക​യ​റി ശ​ബ്ദംതാ​ഴ്ത്തി വാ​ തോ​രാ​തെ പൂ​ച്ച​ക​ൾ സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ​യും പ്ര​ണ​യി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്‍റെ​യും ഒ​ച്ച കേ​ള്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ള്‍ക്ക് അ​സൂ​യ വ​രും. ആ ​ദി​നം പൂ​ച്ച അ​ധി​കം മു​ഖംകൊ​ടു​ക്കാ​തെ​യും മി​ണ്ടാ​തെ​യും കൊ​മ്പ​ന്‍ മീ​ശ​ക്കാ​ര​ന്‍റെ ഓ​ർമ​ക​ളു​മാ​യി ചു​റ്റി​ക്ക​റ​ങ്ങി ന​ട​ക്കും. ചി​ല്ല​യി​ലി​രി​ക്കു​ന്ന കാ​ക്ക​ക​ള്‍ ഒ​രു​മി​ച്ചു പ​റ​ക്കു​ക​യും തീ​റ്റ കൊ​ത്തി തി​ന്നു​ക​യു​മൊ​ക്കെ ചെ​യ്യു​മെ​ങ്കി​ലും പ​ര​സ്പ​രം സം​സാ​രി​ക്കു​ന്ന​തോ​ കൊ​ക്കു​രു​മ്മി പ്ര​ണ​യി​ക്കു​ന്ന​തോ അ​വ​ള്‍ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​റ്റ​ക​ളെ​പ്പോ​ഴും ചി​ന്ത​യി​ലും മൗ​ന​ത്തി​ലു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ഉ​ച്ച​യൂ​ണ് ക​ഴി​ച്ചി​ട്ട് അ​ടു​ക്ക​ള വാ​തി​ലി​ല്‍ ത​ലവെ​ച്ച് അ​ക​ത്തേ​ക്ക് കാ​ലുനീ​ട്ടി അ​വ​ള്‍ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ പൂ​ച്ച​യും പ​റ്റി​ച്ചേ​ര്‍ന്നു കി​ട​ക്കും. അ​വ​ള്‍ പ​തി​ഞ്ഞശ​ബ്ദ​ത്തി​ല്‍ പാ​ടു​ക​യും ഓ​ർമ​ക​ളി​ലൂ​ടെ ന​ട​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യും. അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കും. ഈ​ണ​മി​ല്ലാ​ത്ത​താ​ണെ​ങ്കി​ലും ആ ​പാ​ട്ടി​ല്‍ പൂ​ച്ച ല​യി​ക്കും. എ​പ്പോ​ഴെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ഇ​രു​വ​രും മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്കു വീ​ഴും.

മെ​ല്ലെ മെ​ല്ലെ ചു​റ്റി​ലു​മു​ള്ള എ​ല്ലാ​റ്റി​നോ​ടും സം​സാ​രി​ക്കാ​നും ച​ങ്ങാ​ത്ത​ത്തി​ലാ​കാ​നും അ​വ​ള്‍ പ​ഠി​ച്ചു.​ മി​ണ്ടാ​തെ​യും പ​റ​യാ​തെ​യും ന​ട​ന്ന​വ​ന് എ​ല്ലാ നാ​ട്ടി​ലും മു​നി​യെ​ന്ന് ത​ന്നെ​യാ​യി​രു​ന്നു പേ​ര്.

‘‘അ​വ​നോ​ട് നി​ങ്ങ​ള്‍ക്കെ​ന്തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചൂ​ടെ?’’

ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ സ്കൂ​ളി​ല്‍ പോ​യി തു​ട​ങ്ങി ര​ണ്ടു മൂ​ന്നാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ഒ​രു ദി​വ​സം കി​ട​ക്കാ​ന്‍ നേ​രം വ​ന​ജ ചോ​ദി​ച്ചു. ഇ​രു​ട്ടി​ല്‍ മ​ക​ന്‍റെ ശ്വാ​സ​ഗ​തി താ​ഴു​ന്ന​തും ചെ​വി കൂ​ര്‍പ്പി​ക്കു​ന്ന​തും മു​നി കേ​ട്ടു. അ​ടു​ത്ത ദി​വ​സം മു​ത​ലാ​ണ് മ​ക​ന്‍റെ കി​ട​പ്പ് അ​ടു​ത്ത മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് മാ​റ്റി​യ​ത്. അ​ച്ഛ​നും മ​ക​നും ഒ​രു വീ​ട്ടി​ല്‍, അ​ടു​ത്ത​ടു​ത്ത മു​റി​ക​ളി​ല്‍ നി​ശ്ശബ്ദ​രാ​യി ജീ​വി​ച്ചു. മു​നി വ​രു​ന്ന​തി​നു മു​മ്പ് ഉ​റ​ങ്ങാ​ന്‍ കി​ട​ക്കു​ന്ന ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ പി​റ്റേ​ന്ന് അ​യാ​ള്‍ പോ​യി​ട്ടേ എ​ഴു​ന്നേ​ല്‍ക്കൂ.

മാ​റി മാ​റി വാ​ട​ക​വീ​ടു​ക​ളി​ല്‍ താ​മ​സി​ക്കു​ന്ന​തി​നാ​ല്‍ കൂ​ട്ടു​കാ​ര്‍ത​ന്നെ ദേ​ശാ​ട​ന​ക്കി​ളി​യെ​ന്നു വി​ളി​ച്ചു ക​ളി​യാ​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് ഒ​രി​ക്ക​ല്‍ അ​മ്മ​യോ​ടു മ​ക​ന്‍ പ​രി​ഭ​വം പ​റ​ഞ്ഞു. മ​റു​പ​ടി​യാ​യി മു​നി അ​വ​ന് ഒ​രു​ പു​സ്ത​കം ന​ല്‍കി. അ​വ​ന​ത് മ​റി​ച്ചുനോ​ക്കാ​ന്‍പോ​ലും മെ​ന​ക്കെ​ടാ​തെ വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞു. അ​ന്നു രാ​ത്രി അ​വ​ന്‍ ത​ന്‍റെ പാ​ഠ​പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ള്‍ അ​ടു​പ്പി​ലി​ട്ടു ക​ത്തി​ച്ചു. മ​ക​ന് അ​ച്ഛ​ന്‍ നി​ത്യ​ശ​ത്രു​വാ​യി.

‘‘ഇ​ങ്ങേ​ര്‍ക്ക് വാ​തു​റ​ന്നെ​ന്തെ​ങ്കി​ലും പ​റ​ഞ്ഞാ​ലെ​ന്താ കു​ഴ​പ്പം? ഞാ​നി​നി പ​ഠി​ക്കാ​ന്‍ പോ​ണി​ല്ല. പ​ണി​ക്ക് പോ​യി കാ​ശു​ണ്ടാ​ക്കീ​ട്ട് ഞാ​ന്‍ വീ​ടു​ണ്ടാ​ക്കി കാ​ണി​ച്ചു ത​രാം.’’ ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ വ​ന​ജ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​വ​ള്‍ മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല.

വ​ന​ജ മ​രി​ച്ച​തി​നുശേ​ഷം ശ്രീ​ജ പു​ല​ര്‍ച്ചെ ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്ത് ഗ്ലാ​സി​ല്‍ പ​ക​ര്‍ന്നുെവക്കും. ആ​വി​ പാ​റു​ന്ന ക​ട്ട​നും കു​ടി​ച്ചു, ത​ലേ​ന്നു കി​ട്ടി​യ പ​ണം മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്ത് ​െവ​ച്ചി​ട്ട് മു​നി പോ​കും. ഒ​രു ദി​വ​സം ആ ​പ​തി​വ് തെ​റ്റി. ഒ​രു​റ​ക്കം കൂ​ടി ക​ഴി​ഞ്ഞു ക​ണ്ണു തി​രു​മ്മി വ​ന്ന ശ്രീ​ജ​ ക​ണ്ട​ത് ത​ണു​ത്ത ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ​യി​ല്‍ ഈ​ച്ച ച​ത്തുകി​ട​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്. അ​വ​ള്‍ മു​റി​യു​ടെ വാ​തി​ല്‍ക്ക​ല്‍ നി​ന്നു ചെ​വി വ​ട്ടംപി​ടി​ച്ചു. അ​ക​ത്ത് അ​ന​ക്ക​മൊ​ന്നും കേ​ള്‍ക്കാ​ത്ത​തി​നാ​ല്‍ ക​ത​ക് മെ​ല്ലെ ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ന്നു.

അ​വ​ള്‍ ഭ​യ​ന്ന് ഉ​റ​ക്കെ വി​ളി​ച്ചു.

നി​ല​ത്തു ക​മി​ഴ്ന്നു കി​ട​ക്കു​ന്ന മു​നി​യെ ജ​യ​കു​മാ​റും ക​ണ്ടു. വ​ര്‍ഷ​ങ്ങ​ള്‍ക്കുശേ​ഷം അ​യാ​ള്‍ ആ ​മു​റി​യി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. ഓ​ർമ ​​െവ​ച്ച​തി​നുശേ​ഷം ആ​ദ്യ​മാ​യി അ​ച്ഛ​ന്‍റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ല്‍ മ​ക​ന്‍ സ്പ​ര്‍ശി​ച്ചു.

‘‘ആ​രെ​ങ്കി​ലും വാ​യ്ക്ക​രി​യി​ടാ​നോ മൊ​ഹം കാ​ണാ​നോ​യു​ണ്ടോ?’’ മു​റ്റ​ത്ത് കെ​ട്ടി​യ പ​ച്ച പ​ന്ത​ലി​ല്‍ മു​നി നെ​ഞ്ചി​ല്‍ കൈ ​പി​ണ​ച്ചുെവ​ച്ച് നീ​ണ്ടു​നി​വ​ര്‍ന്നു കി​ട​ന്നു. വി​ര​ലി​ലെ​ണ്ണാ​വു​ന്ന​യ​ത്ര​യും മ​നു​ഷ്യ​ര്‍ അ​ക​ലെ​മാ​റി നി​സ്സം​ഗ​രും നി​ശ്ശബ്ദ​രു​മാ​യി നി​ന്നു. മു​ഖം വെ​ള്ള​ത്തു​ണി കൊ​ണ്ടു മൂ​ടി. വ​ന​ജ​യു​ടെ മൃ​ത​ദേ​ഹം ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്ത​പ്പോ​ള്‍ ആ​കാ​ശ​ത്ത് വ​ട്ടം പ​റ​ക്കു​ക​യും കൂ​ട്ട​മാ​യി പ​തംപ​റ​ഞ്ഞു ക​ര​യു​ക​യും ചെ​യ്ത എ​ണ്ണ​മ​റ്റ കാ​ക്ക​ക​ളി​ല്‍ പ​കു​തി​യോ​ളം ചു​റ്റി​ലു​മു​ള്ള വൃ​ക്ഷ​ങ്ങ​ളി​ല്‍ എ​ല്ലാം നോ​ക്കി ചി​റ​കൊ​തു​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു തു​ള്ളി ക​ണ്ണീ​രോ നി​ല​വി​ളി​യോ ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങാ​തെ മു​നി ശ്മ​ശാ​ന​ത്തി​ലേ​ക്ക് യാ​ത്ര തി​രി​ച്ചു.

മൃ​ത​ദേ​ഹം എ​രി​ഞ്ഞു തീ​രും മു​മ്പേ ഒ​പ്പം വ​ന്ന​വ​ര്‍ നാ​ലു വ​ഴി​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി​പ്പോ​യി.​ മു​ഖം മ​ങ്ങി​യ മേ​ഘ​ങ്ങ​ള്‍ മാ​ത്രം നി​ശ്ച​ല​മാ​യി നി​ന്നു. മു​നി മ​രി​ച്ച് ര​ണ്ടാം ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ മു​റ്റ​ത്ത് വ​ന്നു നി​ന്ന അ​റു​പ​തോ​ളം വ​യ​സ്സു തോ​ന്നി​ക്കു​ന്ന​യാ​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ജ​യ​കു​മാ​റ​ല്ലേ?’’

‘‘അ​തേ.’’

അ​യാ​ള്‍ മു​റ്റ​ത്ത് കി​ട​ന്ന പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് ക​സേ​ര​യി​ല്‍ ഇ​രു​ന്നു. ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ അ​പ​രി​ചി​ത​ ഭാവ​ത്തോ​ടെ അ​യാ​ളെ നോ​ക്കി.

‘‘പ​ത്തി​രു​പ​ത് വ​ര്‍ഷ​മാ​യി എ​ല്ലാ ആ​ഴ്ച​യും എ​ന്‍റെ വീ​ട് തൂ​ത്തു​തു​ട​യ്ക്കു​ന്ന​ത് മു​നി​യാ. രാ​വി​ലെ വ​ന്നാ​ല്‍ സ​ന്ധ്യ​യ്ക്കേ പോ​കൂ. ജ​ന​ലും വാ​തി​ലും ഫാ​നു​മൊ​ക്കെ ക​ണ്ണാ​ടിപോ​ലെ തു​ട​ച്ചു മി​നു​ക്കും. ഈ ​കാ​ല​ത്തി​നു​ള്ളി​ല്‍ ആ​കെ പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടു​ള്ള​ത് ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒ​ന്നോ ര​ണ്ടോ വ​രിമാ​ത്രം. അ​വ​ന്‍ ന​ല്ല പാ​ട്ടു​കാ​ര​നാ അ​ല്ലേ? ച​ര​മ വാ​ര്‍ത്ത​യി​ല്‍ നി​ന്നാ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ​യൊ​ക്കെ പേ​രു മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​ത്.’’​ അ​യാ​ള്‍ നെ​ടു​വീ​ര്‍പ്പി​ട്ടു.

മു​നി​യു​ടെ മ​ക​നെ​ന്ന അ​പ​മാ​നം ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ന്‍ എ​ന്ന അ​ഭി​മാ​ന​ത്തി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ് ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ അ​തി​ജീ​വി​ച്ച​ത്.​ ചാ​യ​ക്ക് മ​ധു​രം വേ​ണ​മോ​യെ​ന്ന് ചോ​ദി​ക്കാ​ന്‍ വ​ന്ന ശ്രീ​ജ​യെ വാ​ത്സ​ല്യ​ത്തോ​ടെ ആ​ഗ​ത​ന്‍ നോ​ക്കി.

‘‘മൂ​ന്നാ​ലു മാ​സ​മാ​യി​ട്ടാ മു​നി​യെ മ്ലാ​ന​ത പി​ടി​കൂ​ടി​യ​ത്. എ​ന്താ മു​നീ മു​ഖ​ത്തൊ​രു തെ​ളി​ച്ച​വു​മി​ല്ല... നി​ന​ക്കൊ​രു ഉ​ത്സാ​ഹ​വു​മി​ല്ല​ല്ലോ എ​ന്നു ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ള്‍ ഭാ​ര്യ പോ​യി സാ​റേ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞു. പി​ന്നെ ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ച​തി​നൊ​ന്നും മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. നേ​ര​ത്തേ പ​ണി നി​ര്‍ത്തി​യ​ന്നു പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു.’’

എ​ല്ലാ​വ​രും അ​ൽപ​നേ​രം നി​ശ്ശബ്ദ​രാ​യി. ശ്രീ​ജ അ​ക​ത്തേ​ക്ക് പോ​യി.

‘‘നി​ന്‍റെ യ​ഥാ​ർഥ പേ​രെ​ന്താ മു​നീ​ന്നു ഞാ​നൊ​രി​ക്ക​ല്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. ആ​ര്‍ക്കെ​ങ്കി​ലും മു​നീ​ന്ന് പേ​രി​ടോ​ന്ന സം​ശ​യം കൊ​ണ്ടുചോ​ദി​ച്ച​താ. ആ ​ദി​വ​സം പി​ന്നെ എ​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്ത് നോ​ക്കി​യി​ട്ടി​ല്ല. ആ​രും ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞുകൊ​ടു​ക്ക​ണ്ട. പ​റ​മ്പി​ലെ​യാ​യാ​ലും വീ​ട്ടി​ലെ​യാ​യാ​ലും പ​ണി​യെ​ല്ലാം നോ​ക്കി​ക്ക​ണ്ട് വെ​ടി​പ്പാ​യി ചെ​യ്യും. ഞാ​നൊ​രു​പാ​ട് പേ​രെ ക​ണ്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. പ​ല​നാ​ട്ടു​കാ​രെ, പ​ല ഭാ​ഷ​ക്കാ​രെ, പ​ക്ഷേ, ഇ​ത്രേം മ​നു​ഷ്യ​പ്പ​റ്റു​ള്ള ഒ​രാ​ളെ വേ​റെ ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. എ​ന്തൊ​രു മ​നു​ഷ്യ​നാ​യി​രു​ന്നു...’’ അ​യാ​ള്‍ അ​ത് പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ശ​ബ്ദം ചെ​റു​താ​യി ഇ​ട​റി.

ശ്രീ​ജ കൊ​ടു​ത്ത മ​ധു​ര​മി​ല്ലാ​ത്ത ചാ​യ ഒ​രു ക​വി​ള്‍ കു​ടി​ച്ചി​ട്ട് അ​യാ​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു. ‘‘മു​നി​യെ​ന്ന​ത് ശ​രി​ക്കു​ള്ള പേ​രാ​ണ​ല്ലേ. മി​ണ്ടേം പ​റ​യേ​മി​ല്ലാ​ത്തോ​ണ്ടു​ള്ള വ​ട്ട​പ്പേ​രെ​ന്നാ ഞാ​ന്‍ ക​രു​തി​യ​ത്.’’

ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ ഞെ​ട്ടി. അ​യാ​ള്‍ മു​ഖം താ​ഴ്ത്തി​യി​രു​ന്നു.​ മ​ര​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞു മൂ​ന്നാം ദി​വ​സം ഉ​ച്ച ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ വ​ന്ന പ​കു​തി​യോ​ളം ത​ല​മു​ടി ന​ര​ച്ച സ്ത്രീ ​റോ​ഡ​രു​കി​ല്‍ കാ​ര്‍ നി​ര്‍ത്തി​യി​ട്ട് ഇ​ട​വ​ഴി ക​ട​ന്ന് മു​നി​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി.​ അ​വ​ര്‍ കു​റേ നേ​രം ത​ല​കു​മ്പി​ട്ടു നി​ശ്ശബ്ദ​യാ​യി​രു​ന്ന ശേ​ഷം പ​തി​ഞ്ഞ സ്വ​ര​ത്തി​ല്‍ സം​സാ​രി​ച്ചു തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ഒ​ന്ന​ര മാ​സം മു​മ്പ് ക​ഞ്ഞി​ക്കു​ഴീ​ലൊ​രു മെ​ഡി​ക്ക​ല്‍ ഷോ​പ്പി​ല്‍ ​െവ​ച്ച് ക​ണ്ട​തു​കൊ​ണ്ടാ എ​നി​ക്ക് ച​ര​മ​വാ​ര്‍ത്ത​യി​ലെ ആ​ളെ മ​ന​സ്സി​ലാ​യ​ത്. പ്രാ​യോം പേ​രും തെ​റ്റി​ച്ചു കൊ​ടു​ത്താ​ലെ​ങ്ങ​നെ അ​റി​യാ​നാ?’’

ആ ​ചോ​ദ്യം ജ​യ​ക​ുമാ​റി​ന്‍റെ നെ​ഞ്ചി​ല്‍ തീ ​കോ​രി​യി​ട്ടു.

‘‘മെ​ഡി​ക്ക​ല്‍ ഷോ​പ്പി​ന്‍റെ വ​ശ​ത്തുനി​ന്ന് ക​ണ്ണെ​ടു​ക്കാ​തെ നോ​ക്കി നി​ന്ന ആ​ളെ പെ​ട്ടെ​ന്നെ​നി​ക്കു മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. നെ​റ്റി​യു​ടെ ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തു​ള്ള നീ​ള​ന്‍ മ​റു​കും വ​ലി​യ ക​ണ്ണു​ക​ളും കൃ​ഷ്ണ​മ​ണി​യി​ല്‍ തൊ​ട്ടു​ള്ള ചെ​റി​യ പു​ള്ളി​യും ശ്ര​ദ്ധി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ മി​ന്ന​ലേ​റ്റ​തുപോ​ലെ എ​നി​ക്കാ​ളെ ഓ​ർമ കി​ട്ടി​യ​ത്. എ​ന്‍റെ കു​മാ​രാ​ന്ന് അ​റി​യാ​തെ ഞാ​ന്‍ ക​ര​ഞ്ഞുപോ​യി.’’ അ​വ​ര്‍ ചെ​റു​താ​യി കി​ത​ച്ചു. ചു​ണ്ടു​ക​ള്‍ വി​റ​ച്ചു.

‘‘കു​മാ​ര​നാ​യി​രു​ന്നു പ​ഠി​ക്കാ​ന്‍ സ്കൂ​ളി​ലൊ​ന്നാ​മ​ന്‍. ക​ണ​ക്കി​ന് എ​പ്പോ​ഴും ഫു​ള്‍മാ​ര്‍ക്കാ. ഞ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ത​ല​കു​ത്തി നി​ന്നു പ​ഠി​ച്ചാ​ലും എ​ല്ലാ പ​രീ​ക്ഷ​യ്ക്കും കു​മാ​ര​ന് താ​ഴെ​ മാ​ര്‍ക്കേ കി​ട്ടൂ. പ​ത്താം ക്ലാ​സ് തു​ട​ങ്ങി ര​ണ്ടുമാ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴാ കു​മാ​ര​ന്‍ പ​ഠി​ത്തം മ​തി​യാ​ക്കി പോ​യ​ത്. പി​ന്നെ ക​ണ്ട​ത് ഒ​ന്ന​ര​മാ​സം മു​മ്പാ...’’ അ​വ​ര്‍ വി​ങ്ങ​ല​ട​ക്കി.

‘‘എ​വി​ടെ എ​ത്തേ​ണ്ട​താ​യി​രു​ന്നു. പാ​ട്ടും പ്ര​സം​ഗോം ക​ളി​യും ചി​രി​യും. എ​ല്ലാ​വ​ര്‍ക്കും മാ​തൃ​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന്‍ ചോ​ദി​ച്ച​തി​നൊ​ന്നും മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​തെ എ​ന്നെ കു​റേ നേ​രം നോ​ക്കിനി​ന്നി​ട്ടു മെ​ഡി​ക്ക​ല്‍ സ്റ്റോ​റി​ന്‍റെ മു​ന്നീ​ന്നു കു​മാ​ര​ന​ന്നു പോ​യി.’’​ക​ണ്ണി​ല്‍ പൊ​ടി​ഞ്ഞ ഒ​രു തു​ള്ളി ക​ണ്ണീ​ര്‍ ആ​രും കാ​ണാ​തെ അ​വ​ര്‍ തു​ട​ച്ചു. സ്കൂ​ളി​ല്‍ പ​ഠി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ ഉ​ള്ളി​ൽ പൊ​ടി​ഞ്ഞ നി​ശ്ശബ്ദ​പ്ര​ണ​യം മ​റ​ച്ച​തുപോ​ലെ.

‘‘ക​ഞ്ഞി​ക്കു​ഴീ​ലെ മെ​ഡി​ക്ക​ല്‍ സ്റ്റോ​റി​ല്‍ യാ​ദൃ​ശ്ചി​ക​മാ​യി ഞാ​ന​ന്നു പോ​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ല്‍ കു​മാ​ര​നെ എ​നി​ക്കൊ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണാ​നാ​വി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ഞാ​ന​ത്ര​മാ​ത്രം ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ചോ​ണ്ടാ​വും...’’ കു​റേ നേ​രം വി​ങ്ങ​ല​ട​ക്കി നി​ശ്ശബ്ദ​യാ​യി​രു​ന്നി​ട്ട് അ​വ​ര്‍ നി​റ​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ​ യാ​ത്ര പ​റ​ഞ്ഞി​റ​ങ്ങി. നാ​ലാം ദി​വ​സം വെ​യി​ലു​റ​ക്കും മു​മ്പ് വൃ​ദ്ധ​യാ​യ ഒ​രു സ്ത്രീ​യും ഒ​പ്പം ഒ​രു മ​ധ്യ​വ​യ​സ്ക​നും വ​ന്നു.

‘‘എ​ന്‍റെ പേ​ര് ശാ​ന്ത​കു​മാ​രി. ഞാ​ന്‍ കു​മാ​ര​ന്‍റെ ടീ​ച്ച​റാ​യി​രു​ന്നു...’’ പ​റ​ഞ്ഞു മു​ഴു​വി​പ്പി​ക്കും മു​മ്പ് അ​വ​ര്‍ ക​സേ​ര​യി​ലി​രു​ന്നു തേ​ങ്ങി​ക്ക​ര​യാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.

കൂ​ടെ വ​ന്ന മ​ധ്യ​വ​യ​സ്ക​ന്‍ തോ​ളി​ല്‍ ത​ട്ടി ആ​ശ്വ​സി​പ്പി​ച്ചി​ട്ടും അ​വ​ര്‍ക്ക് ക​ര​ച്ചി​ല​ട​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.

‘‘ഇ​ന്ന​ലെ സ്കൂ​ളി​ലെ പൂ​ർവ​ വി​ദ്യാ​ർഥി​ക​ളു​ടെ വാ​ട്സ്ആ​പ്പ് ഗ്രൂ​പ്പി​ല്‍ വ​ന്ന ഫോ​ട്ടോ​യും വാ​ര്‍ത്ത​യും ക​ണ്ട​പ്പോ​ഴാ അ​മ്മ വി​വ​രം അ​റി​ഞ്ഞ​ത്.’’ ഒ​പ്പം വ​ന്ന​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ല്ലാ വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച​യും അ​വ​സാ​ന പീ​രി​ഡി​ല്‍ ഞാ​ന​വ​നെക്കൊ​ണ്ട് പാ​ടി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.’’ ക​ണ്ണീ​ര്‍ തു​ട​ച്ചി​ട്ട് അ​വ​ര്‍ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

‘‘അ​വ​ന്‍ പാ​ടി തു​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ള്‍ ആ ​നീ​ണ്ട ഷെ​ഡി​ലെ ക്ലാ​സു​ക​ളെ​ല്ലാം നി​ശ്ശബ്ദ​മാ​കും. അ​വ​ന് ഏ​റെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒ​രു പാ​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. എ​നി​ക്കും അ​ന്നും ഇ​ന്നും ആ ​പാ​ട്ടുത​ന്നെ​യാ ഇ​ഷ്ടം. അ​തി​ല്‍ അ​ച്ഛ​നെ​യും അ​മ്മ​യെ​യും കു​റി​ച്ചു പ​റ​യു​ന്ന ഒ​രു ഭാ​ഗ​മു​ണ്ട്. അ​തു കേ​ള്‍ക്കു​മ്പോ​ള്‍ എ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ അ​റി​യാ​തെ നി​റ​ഞ്ഞൊ​ഴു​കും.’’

അ​വ​രു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ തു​ളു​മ്പി.

‘‘അ​വ​ന്‍ വ​ലി​യ ഉ​ദ്യോ​ഗ​ത്തി​ലി​രി​ക്കു​മ്പോ കാ​ണാ​ന്‍ ഞാ​ന്‍ ചെ​ല്ലു​മെ​ന്ന് പ​റ​യു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്തെ​യൊ​രു സ​ന്തോ​ഷം കാ​ണ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​സ്.​എ​സ്.​എ​ല്‍.​സി ബു​ക്കി​ല്‍ ചേ​ര്‍ക്കാ​ന്‍ ഞാ​ന​വ​നൊ​രു ന​ല്ല പേ​ര് ക​ണ്ടു​െവ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പേ​ര് മാ​റ്റാ​ന്‍ അ​പേ​ക്ഷ​യും കൊ​ടു​ത്ത​താ. ഞാ​നാ പേ​ര് നീ​ട്ടി വി​ളി​ക്കു​മ്പോ​ള്‍ അ​വ​ന്‍റെ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ തി​ള​ങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു. എ​ന്തൊ​രു​വി​ധി. ഇ​ത്ര​യും കാ​ലം കു​മാ​ര​നി​വി​ടെ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്ന് ഞാ​ന​റി​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ...’’​ ത​ല​യി​ല്‍ കൈകൊ​ണ്ട് ത​ട്ടി അ​വ​ര്‍ വി​ല​പി​ച്ചു.

അ​ന്നും അ​ടു​ത്ത ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലു​മാ​യി കു​റേ​യ​ധി​കം ആ​ള്‍ക്കാ​ര്‍ വ​ന്നു. കു​മാ​ര​ന്‍റെ സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു വ​ന്ന​തി​ല്‍ അ​ധി​കം പേ​രും. സ്റ്റേ​റ്റ് കാ​റു​ക​ളും മു​ന്തി​യ വാ​ഹ​ന​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ ആ ​ഗ്രാ​മ​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ന്ന​പ്പോ​ഴാ​ണ് നാ​ട്ടു​കാ​ര്‍ ആ​ദ്യ​മാ​യി കു​മാ​ര​നെ​ക്കു​റി​ച്ച​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി​യ​ത്. അ​വ​ര്‍ക്കു മു​ന്നി​ല്‍ അ​ത്ര​യും നാ​ള്‍ ജീ​വി​ച്ച മു​നി​യെ​യ​ല്ല അ​തി​നു​മു​മ്പു​ള്ള അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​മാ​ണ് അ​വ​ര്‍ ചി​ക​ഞ്ഞ​ത്. കു​മാ​ര​നെ​ക്കു​റി​ച്ച് ഒ​രു ടെ​ലി​വി​ഷ​ന്‍ ചാ​ന​ല്‍ അ​ര​ മ​ണി​ക്കൂ​ര്‍ പ​രി​പാ​ടി സം​പ്രേ​ക്ഷ​ണം ചെ​യ്തു.

സ്കൂ​ള്‍ പ​ഠ​ന​കാ​ല​ത്ത് കു​മാ​ര​ന്‍റെ അ​യ​ല്‍വാ​സി​യാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രാ​ളാ​ണ് വാ​ർധക്യത്താ​ല്‍ ക്ഷീ​ണി​ച്ച സ്വ​ര​ത്തി​ല്‍, ‘ജീ​വി​തം അ​ജ്ഞാ​ത​മാ​ക്കി​യ ഒ​രാ​ള്‍’ എ​ന്ന ആ ​പ​രി​പാ​ടി​യി​ല്‍ പ്ര​ധാ​ന​മാ​യും സം​സാ​രി​ച്ച​ത്.

‘‘സ്ട്രോ​ക്ക് വ​ന്ന​തി​ല്‍ പി​ന്നെ ഞാ​ന്‍ പു​റ​ത്തേ​ക്കൊ​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങാ​റേ​യി​ല്ല. മ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​നുമു​മ്പ്, കു​മാ​ര​നെ ഒ​ന്നു കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന ഒ​റ്റ​യൊ​രാ​ഗ്ര​ഹ​മേ​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. അ​തു ന​ട​ന്നി​ല്ല. ഞാ​ന​വ​നെ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​നി​നി​യൊ​രി​ട​വു​മി​ല്ല. പ​ത്ത് നാ​ല്‍പ്പ​ത് കി​ലോ​ മീ​റ്റ​റി​ന​ക​ത്ത് താ​മ​സി​ച്ച​യാ​ളെ ഞാ​ന്‍ ഇ​ടു​ക്കി​യി​ലും വ​യ​നാ​ട്ടി​ലും വ​രെ പോ​യി ത​പ്പി.’’ വീ​ല്‍ചെ​യ​റി​ലി​രു​ന്ന അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തുനി​ന്നു കാ​മ​റ കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്ത് കു​മാ​ര​ന്‍ താ​മ​സി​ച്ച ഗ്രാ​മ​ത്തി​ന്‍റെ​യും പ​ഠി​ച്ച സ്കൂ​ളി​ന്‍റെ​യും ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് മാ​റി. വി​ഷാ​ദ സം​ഗീ​തം പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ല്‍ പ​ട​ര്‍ന്നു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ള് അ​ടു​ത്ത​ടു​ത്ത വീ​ടു​ക​ളി​ല്‍ താ​മ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന​വ​രാ. ഒ​രു കു​ടും​ബംപോ​ലെ​യാ ക​ഴി​ഞ്ഞ​ത്. കു​മാ​ര​ന്‍റെ മൂ​ത്ത ര​ണ്ട് സ​ഹോ​ദ​രി​മാ​രും എ​ന്‍റെ സ​ഹോ​ദ​രി​മാ​രു​മൊ​ക്കെ വ​ലി​യ കൂ​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു. കു​മാ​ര​ന്‍ എ​ന്നെ​ക്കാ​ളും അ​ഞ്ചാ​റു വ​യ​സ്സി​ള​യ​താ. കു​മാ​ര​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​ന്‍ കേ​സി​ല്‍പ്പെ​ട്ട​തോ​ടെ​യാ എ​ല്ലാം ത​കി​ടം മ​റി​ഞ്ഞ​ത്?’’ അ​യാ​ള്‍ ഓ​ർമ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

അ​മ്പ​ല​പ്പ​റ​മ്പി​ല്‍ കു​ട്ടി​ക​ളാ​യ ഞ​ങ്ങ​ള്‍ ക​ളി​ച്ചോ​ണ്ടി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ സം​ഭ​വം. ഒ​പ്പം കു​മാ​ര​നു​മു​ണ്ട്. നി​ല​വി​ളി കേ​ട്ടാ ഞ​ങ്ങ​ളോ​ടി​യ​ത്. ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ള്‍ കു​മാ​ര​ന്‍റെ വീ​ട്ടി​ല് പോ​ലീ​സും ബ​ഹ​ളോം. നാ​ട്ടു​കാ​രൊ​ക്കെ ഓ​ടി​ക്കൂ​ടി. പോ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ ചെ​ല്ല​മ്പി​യെ ത​ല​ങ്ങും വി​ല​ങ്ങും അ​ടി​ച്ചു. മോ​ഷ്ടി​ച്ചോ​ണ്ട് വ​ന്ന പ​ണം എ​വി​ടെ ഒ​ളി​പ്പി​ച്ചെ​ടാ​യെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചാ​ണ് അ​ടി​യും ഇ​ടി​യും ച​വി​ട്ടും. ‘ഞാ​നൊ​ന്നും മോ​ഷ്ടി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്ന്’ ചെ​ല്ല​മ്പി ത​ല​യു​യ​ര്‍ത്തിനി​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു. അ​ങ്ങോ​ര് ജോ​ലി​ക്കു നി​ല്‍ക്കു​ന്ന പ​ല​ച​ര​ക്കു ക​ടേ​ന്നു പ​ണം മോ​ഷ​ണം പോ​യെ​ന്നാ കേ​സ്. ചെ​ല്ല​മ്പി​യെ നി​ല​ത്തി​ട്ടു ച​വി​ട്ടു​ന്ന​ത് ക​ണ്ട കു​മാ​ര​ന്‍ ‘എ​ന്‍റെ അ​ച്ഛ​നെ അ​ടി​ക്ക​ല്ലേ’​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞു ഓ​ടി​ച്ചെ​ന്ന് പോ​ലീ​സു​കാ​ര​നെ പി​ടി​ച്ചുത​ള്ളി. പോ​ലീ​സു​കാ​രെ​ല്ലാം ചേ​ര്‍ന്ന് കു​മാ​ര​നെ​യും അ​ടി​ച്ചു. നി​ല​ത്തു​വീ​ണ പോ​ലീ​സു​കാ​ര​ന്‍ ചാ​ടി എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് കു​മാ​ര​നെ ക​ഴു​ത്തി​ന് പൊ​ക്കി​യെ​ടു​ത്ത് ചെ​കി​ട​ത്ത് ആ​ഞ്ഞ​ടി​ച്ചി​ട്ട് ‘വാ​യ​ട​യ്ക്ക​ടാ പ​ട്ടീ’​ന്ന​ല​റി. കു​മാ​ര​ന്‍ ത​ല​ക​റ​ങ്ങി വീ​ണു. പോ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ വീ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ല്‍ ക​യ​റി ക​യ്യി​ല്‍ കി​ട്ടി​യ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വാ​രി​യെ​ടു​ത്തു മു​റ്റ​ത്ത് കൂ​ട്ടി​യി​ട്ട് ക​ത്തി​ച്ചു. ചെ​ല്ല​മ്പി​യെ ജീ​പ്പി​ലി​ട്ടോ​ണ്ട​വ​ര്‍ പാ​ഞ്ഞു. എ​ഴു​പ​ത്തി​യ​ഞ്ചി​ലെ പേ ​പി​ടി​ച്ച പോ​ലീ​സ​ല്ലേ... ചോ​ദി​ക്കാ​നും എ​തി​ര്‍ക്കാ​നും സാ​ക്ഷിപ​റ​യാ​നു​മൊ​ന്നും ആ​ര്‍ക്കും ധൈ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ര​ണ്ടാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞ് വെ​ളു​പ്പി​ന് ക​ണ്ട​ത് വീ​ടി​ന്‍റെ മു​ന്നി​ലെ പ​റ​ങ്കി​മാ​വി​ല്‍ തൂ​ങ്ങിനി​ല്‍ക്കു​ന്ന ചെ​ല്ല​മ്പി​യെ​യാ​ണ്. ശ​രീ​ര​മാ​സ​ക​ലം ക​ല്ലി​ച്ച ര​ക്ത​പ്പാ​ടു​ള്ള അ​യാ​ളു​ടെ മു​ഖം വീ​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

പ​റ​മ്പി​ല്‍ വി​റ​ക് കൂ​ട്ടി​യി​ട്ട് ചെ​ല്ല​മ്പി​യെ ദ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. നാ​ട്ടു​കാ​രെ​യൊ​ന്നും പോ​ലീ​സ​ടു​പ്പി​ച്ചി​ല്ല.​ അ​ല​റി​ക്ക​ര​യു​ന്ന അ​മ്മ​യു​ടെ​യും സ​ഹോ​ദ​രി​മാ​രു​ടെ​യും സ​മീ​പ​ത്ത് ഒ​രു​തു​ള്ളി ക​ണ്ണീ​ര്‍പോ​ലും പൊ​ഴി​ക്കാ​തെ പാ​റപോ​ലെ നി​ന്ന കു​മാ​ര​നെ എ​നി​ക്കി​പ്പോ​ഴും ഓ​ർമ​യു​ണ്ട്. ആ​രോ​ടു​മ​വ​ന്‍ ഒ​റ്റ​യ​ക്ഷ​ര​വും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ആ ​കു​ടും​ബം ആ​രോ​ടും ഒ​ന്നും പ​റ​യാ​തെ സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം വാ​രി​ക്കെ​ട്ടി പാ​തി​രാ​ത്രി നാ​ടു​വി​ട്ടു പോ​യി. ചെ​ല്ല​മ്പി സ്ഥി​ര​മാ​യി പോ​കു​മാ​യി​രു​ന്ന നാ​ട്ടി​ലെ ലൈ​ബ്ര​റി​യി​ലെ​ പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം പോ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ വാ​രി പു​റ​ത്തി​ട്ടു ക​ത്തി​ച്ചു.​ ചെ​ല്ല​മ്പി​യോ​ടൊ​പ്പം രാ​ത്രി പ​റ​മ്പി​ലി​രു​ന്നു പ​തി​വാ​യി സം​സാ​രി​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്ന​വ​രെ​യൊ​ക്കെ പോ​ലീ​സ് ചോ​ദ്യംചെ​യ്യു​ക​യും മ​ർദി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. പ​ല​ച​ര​ക്ക് ക​ട​ക്കാ​ര​നെ ഭീ​ഷ​ണി​പ്പെ​ടു​ത്തി ക​ള്ള​ക്കേ​സ് എ​ഴു​തി​പ്പി​ച്ചു വാ​ങ്ങി​യ​ത് പോ​ലീ​സു​കാ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് പി​ന്നീ​ടാ ഓ​രോ​രു​ത്ത​ര് പ​റ​ഞ്ഞ​റി​ഞ്ഞ​ത്.’’

അ​യാ​ള്‍ ഭൂ​ത​കാ​ല​ത്തി​ന്‍റെ ക​ണ്ണ​ട​യൂ​രി.​ വീ​ല്‍ചെ​യ​റി​ല്‍ ഇ​രു​ന്ന അ​യാ​ളെ​യും ഉ​ന്തി​ക്കൊ​ണ്ടു മ​ക​ള്‍ ഇ​രു​ളും വെ​ളി​ച്ച​വും ഉ​ള്ള വ​രാ​ന്ത​യി​ലൂ​ടെ മ​റ​യു​ന്ന ബാ​ക്ക് ഷോ​ട്ടി​ല്‍ സം​ഗീ​തം ല​യി​പ്പി​ച്ചു.

വ്യ​വ​സ്ഥി​തി​യോ​ടു​ള്ള പ്ര​തി​ഷേ​ധ​മാ​ണ് കു​മാ​ര​ന്‍റെ മൗ​ന​മെ​ന്നും സ​ര്‍ക്കാ​ര്‍ മാ​റി മാ​റി വ​ന്നി​ട്ടും ഭ​ര​ണ​കൂ​ടം സ്ഥാ​യി​യാ​യി തു​ട​രു​ന്ന​തി​ലു​ള്ള അ​മ​ര്‍ഷ​മാ​യി ആ ​ദീ​ര്‍ഘ​മൗ​ന​ത്തെ വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും പ​രി​പാ​ടി​യി​ല്‍ പ​ങ്കെ​ടു​ത്ത ഒ​രു രാ​ഷ്ട്രീ​യ നി​രീ​ക്ഷ​ക​ന്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. ശ​ബ്ദി​ക്കു​ന്ന​വ​രെ​യും ചോ​ദ്യം ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​രെ​യും നി​ശ്ശബ്ദ​രാ​ക്കു​ക​യും തു​ട​ച്ചു​നീ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് അ​ന്ന​ത്തെ​ക്കാ​ളും ഇ​ന്ന​ല്ലേ കൂ​ടു​ത​ലെ​ന്നും അ​യാ​ള്‍ ചോ​ദി​ച്ചു.

കു​മാ​ര​ന്‍ മ​രി​ച്ച് ഒ​രുമാ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ള്‍ ഒ​രു ഇ​ട​ത്ത​രം പ​ത്ര​ത്തി​ന്‍റെ സ​ണ്‍ഡേ സ​പ്ലി​മെ​ന്‍റി​ല്‍ ‘മി​ണ്ടു​ക മ​ഹാ​മു​നേ’ എ​ന്ന പേ​രി​ല്‍ ക​വ​ര്‍ ഫീ​ച്ച​ര്‍ വ​ന്നു. സ്കൂ​ള്‍ ഗ്രൂ​പ്പ് ഫോ​ട്ടോ​യി​ലെ കു​മാ​ര​ന്‍റെ മു​ഖം അ​തി​ല്‍ വ​ട്ട​മി​ട്ടു കൊ​ടു​ത്തു. കു​മാ​ര​ന്‍റെ വ​ടി​വൊ​ത്ത അ​ക്ഷ​ര​ത്തി​ലു​ള്ള ഒ​രു പ​ഴ​യ ഉ​ത്ത​ര​ക്ക​ട​ലാ​സ് അ​ന്ന​ത്തെ​യൊ​രു അ​ധ്യാ​പ​ക​ന്‍റെ പ​ക്ക​ല്‍നി​ന്നു ക​ണ്ടെ​ടു​ത്ത് ഫീ​ച്ച​റി​ല്‍ ഉ​ള്‍പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത് സോ​ഷ്യ​ല്‍ മീ​ഡി​യ​യി​ല്‍ വൈ​റ​ലാ​യി. ‘‘എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ക​ണ​ക്കുപ​രീ​ക്ഷ എ​ഴു​തേ​ണ്ട​തെ​ന്ന് കു​ട്ടി​ക​ളെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ച​ത് ആ ​ഉ​ത്ത​ര​ക്ക​ട​ലാ​സ് കാ​ട്ടി​യാ​ണെന്ന ‘അ​ധ്യാ​പ​ക​ന്‍റെ അ​നു​ഭ​വ​സാ​ക്ഷ്യ​മു​ള്‍പ്പെ​ടെ നി​ര​വ​ധി പേ​ര്‍ കു​മാ​ര​നെ അ​നു​സ്മ​രി​ച്ചു.’ ശി​ഷ്യ​നു ന​ല്‍കാ​ന്‍ ഹൃ​ദ​യ​ത്തി​ല്‍ സൂ​ക്ഷി​ച്ച പേ​ര്, പേ​ര​മ​ക​ന് ന​ല്‍കി ടീ​ച്ച​ര്‍’’ എ​ന്ന വി​വ​ര​വും അ​തേ പേ​ര് കു​മാ​ര​ന്‍ ത​ന്‍റെ മ​ക​ന് ന​ല്‍കി​യെ​ന്ന ക​ണ്ടെ​ത്ത​ലും വാ​യ​ന​ക്കാ​രു​ടെ ക​ണ്ണു ന​ന​യി​ച്ചു. ഫീ​ച്ച​റി​ല്‍ ന​ല്‍കി​യി​രു​ന്ന ശാ​ന്ത​കു​മാ​രി ടീ​ച്ച​റു​ടെ​യും ജ​യ​കു​മാ​റി​ന്‍റെ​യും ചെ​റി​യ ഫോ​ട്ടോ​യി​ലേ​ക്കു ന​ന​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ള്‍ ചാ​ഞ്ഞു. കു​മാ​ര​നെ​ക്കാ​ളും പ​ഠി​ക്കാ​ന്‍ മി​ക​വു കു​റ​ഞ്ഞ സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ള്‍ എ​ത്തി​യ വ​ലി​യ സ്ഥാ​ന​ങ്ങ​ള്‍ എ​ണ്ണി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു കു​മാ​ര​ന്‍ എ​ത്തി​ച്ചേ​രാ​ന്‍ സാ​ധ്യ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന പ​ദ​വി​ക​ളെ​ക്കു​റി​ച്ച് വാ​യ​ന​ക്കാ​രെക്കൊ​ണ്ട് ഊ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. ചെ​ല്ല​മ്പി രാ​ഷ്ട്രീ​യ പ്ര​വ​ര്‍ത്ത​ക​നാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നും പോ​ലീ​സ് ഭീ​ഷ​ണി​യെ തു​ട​ര്‍ന്നാ​ണ് അ​യാ​ളു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം കു​ടും​ബം നാ​ടു​വി​ട്ടു പോ​യ​തെ​ന്നും ക​ണ്ടെ​ത്തി.

മു​റി​യി​ല്‍ അ​ബോ​ധാ​വ​സ്ഥ​യി​ല്‍ കി​ട​ന്ന കു​മാ​ര​നെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ല്‍ എ​ത്തി​ക്കാ​ന്‍ മ​ക​ന്‍ ശ്ര​മി​ച്ചു പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ട്ട ക​ഥ ഫീ​ച്ച​റി​ലൂ​ടെ പു​റം ലോ​ക​മ​റി​ഞ്ഞു. ബ്ലാ​ക്ക് ക്യാ​റ്റു​ക​ളു​ടെ തോ​ക്കു​ക​ള്‍ക്ക് മ​ധ്യേ റോ​ഡ് ഷോ​യി​ല്‍ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കാ​ന്‍ തു​റ​ന്ന ജീ​പ്പി​ല്‍ വ​രു​ന്ന രാ​ജാ​ധി​രാ​ജ​നുവേ​ണ്ടി ബാ​രി​ക്കേ​ഡ് ​െവ​ച്ച് അ​ട​ച്ച റോ​ഡി​ലെ വാ​ഹ​ന​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ല്‍ കു​മാ​ര​നെ​യും വ​ഹി​ച്ചു വ​ന്ന കാ​റും കു​ട​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. നീ​ണ്ട കാ​ത്തു​കി​ട​പ്പി​നി​ട​യി​ല്‍ കു​മാ​ര​ന്‍ എ​ന്നെ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി ക​ണ്ണ​ട​ച്ച​തു അ​റ​ച്ച​റ​ച്ചു ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. വാ​യ​ന​ക്കാ​ര്‍ നെ​ടു​വീ​ര്‍പ്പി​ന്‍റെ മൗ​ന​ത്തി​ലൊ​ളി​ച്ചു.

കു​മാ​ര​ന്‍ പാ​ടു​മാ​യി​രു​ന്ന വി​പ്ല​വ​ഗാ​ന​ങ്ങ​ളെ ഓ​ര്‍ത്തെ​ടു​ത്ത്, അ​ച്ഛ​ന്‍റെ രാ​ഷ്ട്രീ​യം മ​ക​നി​ലും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ന്നു സ​ഹ​പാ​ഠി​ക​ളി​ല്‍ ചി​ല​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞു. എ​ഴു​പ​ത്തി​യാ​റി​ല്‍ ഗൗ​രി​യ​മ്മ​യും പെ​ണ്ണ​മ്മ ജേ​ക്ക​ബും, ചെ​ല്ല​മ്പി പോ​ലീ​സ് ക​സ്റ്റ​ഡി​യി​ല്‍ കൊ​ല്ല​പ്പെ​ട്ട​താ​ണെ​ന്നും ദു​രൂ​ഹ സാ​ഹ​ച​ര്യ​ത്തി​ലു​ള്ള മ​ര​ണ​വും അ​യാ​ളു​ടെ കു​ടും​ബ​ത്തി​ന്‍റെ തി​രോ​ധാ​ന​വും അ​ന്വേ​ഷി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും നി​യ​മ​സ​ഭ​യി​ല്‍ ആ​വ​ശ്യ​പ്പെ​ട്ടു. മു​ഖ്യ​മ​ന്ത്രി മൗ​ന​ത്തി​ലൊ​ളി​ച്ചു. സ​ഭ​യി​ല്‍ ഉ​ന്ന​യി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട സം​ഭ​വം കെ​ട്ടി​ച്ച​മ​ച്ച​താ​ണെ​ന്നും അ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രാ​ളെ അ​റ​സ്റ്റ് ചെ​യ്യു​ക​യോ ക​സ്റ്റ​ഡി​യി​ല്‍ ​െവ​ക്കുക​യോ ചെ​യ്തി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നും പോ​ലീ​സ് മന്ത്രി മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

ഇ​ന്ദി​രാ​ഗാ​ന്ധി, സി. ​അ​ച്യു​ത​മേ​നോ​ന്‍, കെ.​ ക​രു​ണാ​ക​ര​ന്‍ എ​ന്നി​വ​രു​ടെ ചി​ത്ര​വും പോ​ലീ​സു​കാ​ര്‍ക്കി​ട​യി​ല്‍ പ്രി​ന്‍റ​ഡ് ഷ​ര്‍ട്ടും ധ​രി​ച്ച് സി​ഗ​രറ്റ് വ​ലി​ച്ചുനി​ല്‍ക്കു​ന്ന കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​ത്ത ജ​യ​റാം പ​ടി​ക്ക​ലി​ന്‍റെ ചി​ത്ര​വും ഫീ​ച്ച​റി​ല്‍ കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്നു.

മൗ​ന​ത്തെ മെ​റ്റീ​രി​യ​ലാ​യി വ്യാ​ഖ്യാ​നി​ക്ക​രു​തെ​ന്ന, ആ​ത്മീ​യ ജീ​വി​തം ന​യി​ക്കു​ന്ന പ​ഴ​യൊ​രു എം.എ​ല്ലു​കാ​ര​ന്‍റെ അ​ഭി​പ്രാ​യം ബോ​ക്സി​ല്‍ കൊ​ടു​ത്ത​തും കൗ​തു​ക​മാ​യി. ന​മ്മ​ളി​ന്ന് അ​ർഥ​മി​ല്ലാ​തെ ശ​ബ്ദ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും അ​നീ​തി​ക​ള്‍ക്കെ​തി​രെ നി​ശ്ശബ്ദ​രാ​വു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന​വ​ര​ല്ലേ? മി​ണ്ടു​ക മ​ഹാ​മു​നേ എ​ന്നു നാം ​ന​മ്മോ​ട് പ​റ​യേ​ണ്ട വാ​ച​ക​മാ​ണെ​ന്നും മു​നി എ​ന്ന​ത് ഒ​രാ​ളി​ന്‍റെ പേ​ര​ല്ലെ​ന്നും​ അ​തൊ​രു സ​മൂ​ഹ​ത്തി​നെ വി​ളി​ക്കേ​ണ്ട പേ​രും അ​വ​സ്ഥ​യു​മാ​ണെ​ന്നും അ​യാ​ള്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.​ ഓ​ള്‍ഡ് ഈ​സ് ഗോ​ള്‍ഡ് സം​ഘം കു​മാ​ര​ന്‍റെ വീ​ടി​ന്‍റെ മു​റ്റ​ത്തു ഒ​ത്തു​കൂ​ടി പ​ഴ​യ സി​നി​മാ ഗാ​ന​ങ്ങ​ളാ​ല​പി​ച്ച് ആ​ദരാ​ഞ്ജ​ലി​യ​ര്‍പ്പി​ച്ചു.

കു​മാ​ര​ന്‍ പ​ഠി​ച്ച സ്കൂ​ളി​ല്‍ ക​ണ​ക്കു പ​രീ​ക്ഷ​ക്ക് പ​ത്താം ക്ലാ​സി​ല്‍ ഏ​റ്റ​വും കൂ​ടു​ത​ല്‍ മാ​ര്‍ക്ക് വാ​ങ്ങു​ന്ന​വ​ര്‍ക്ക് കു​മാ​ര​ന്‍ സ്മാ​ര​ക ട്രോ​ഫി​യും കാ​ഷ് അ​വാ​ര്‍ഡും പൂ​ർവ വി​ദ്യാ​ർഥിക​ളു​ടെ വാ​ട്സ്ആ​പ് കൂ​ട്ടാ​യ്മ പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു. കു​മാ​ര​ന്‍ കു​ടും​ബ സ​ഹാ​യ ഫ​ണ്ട് രൂ​പവത്ക​രി​ക്കാ​നും വാ​ട​കവീ​ട്ടി​ല്‍ ക​ഴി​യു​ന്ന, ത​യ്യ​ല്‍ തൊ​ഴി​ലാ​ളി​യാ​യ കു​മാ​ര​ന്‍റെ മ​ക​ന് സ്ഥ​ലം വാ​ങ്ങി വീ​ടു​െവ​ച്ചു കൊ​ടു​ക്കാ​നും അ​വ​ര്‍ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു.

ചെ​ല്ല​മ്പി​യു​ടെ​ കു​ടും​ബം നാ​ടു​വി​ട്ട​തി​നു​ശേ​ഷം കു​മാ​ര​ന്‍ വ​ന​ജ​യെ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്കു​ന്ന​തു​വ​രെ​യു​ള്ള ജീ​വി​തം എ​വി​ടെ, എ​ങ്ങ​നെ ജീ​വി​ച്ചു എ​ന്ന് ആ​ര്‍ക്കും ക​ണ്ടെ​ത്താ​നാ​യി​ല്ല. ‘ഒ​രു മ​ക​ന്‍റെ ഓ​ർമ​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ള്‍’ എ​ഴു​ത​ണ​മെ​ന്ന് ഒ​രു പ്ര​സാ​ധ​ക​ന്‍ നി​ര്‍ബ​ന്ധി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും ഓർമ​ക​ളി​ല്ലെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ് ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ ഒ​ഴി​ഞ്ഞു​മാ​റി.

കു​മാ​ര​ന്‍റെ അ​ലു​മി​നി​യം പെ​ട്ടി​യും നാ​ലു ജോ​ടി പ​ഴ​യ ഡ്ര​സും അ​ഴു​ക്കുപു​ര​ണ്ട പു​റംച​ട്ട​യു​ള്ള ഒ​രു പു​സ്ത​ക​വും ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ ത​ന്‍റെ മു​റി​യി​ല്‍ എ​ടു​ത്തു​െവ​ച്ചു. ആ ​പു​സ്ത​ക​ത്തി​ന്‍റെ പു​റംച​ട്ട ഓ​ർമ​ക​ളു​ടെ കൊ​ളു​ത്തി​ട്ട് അ​യാ​ളെ പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് വ​ലി​ച്ചു. പ​ണ്ട് താ​ന്‍ അ​ച്ഛ​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്ത് വ​ലി​ച്ചെ​റി​ഞ്ഞ അ​തേ പു​സ്ത​കം. അ​യാ​ള്‍ നെ​ടു​വീ​ര്‍പ്പോ​ടെ താ​ളു​ക​ള്‍ മ​റി​ച്ചു. അ​ക​ത്തെ പേ​ജി​ല്‍, മ​ങ്ങി​യ അ​ക്ഷ​ര​ത്തി​ല്‍ മ​ക​ന്‍ കു​മാ​ര​ന് അ​ച്ഛ​ന്‍ ചെ​ല്ല​മ്പി എ​ന്നും അ​തി​ന് താ​ഴെ മ​ക​ന്‍ ജ​യ​കു​മാ​റി​ന് അ​ച്ഛ​ന്‍ കു​മാ​ര​ന്‍ എ​ന്നും എ​ഴു​തി ഇ​രു​വ​രും ഒ​പ്പി​ട്ടി​രു​ന്നു.​ ആ​ര​വ​ങ്ങ​ള്‍ കെ​ട്ട​ട​ങ്ങി​യശേ​ഷം ഒ​രു പാ​തി​രാ​ത്രി ഉ​റ​ങ്ങാ​നാ​വാ​തെ കി​ട​ന്ന ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ കി​ട​ക്ക​യി​ല്‍ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റി​രു​ന്നി​ട്ടും പ​ര​വേ​ശം മാ​റാ​തെ ശ്രീ​ജ​യെ ത​ട്ടിവി​ളി​ച്ചു.

‘‘നീ​യൊ​രു ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ ഇ​ട്ടേ?’’ ജ​യ​കു​മാ​ര്‍ പ​റ​ഞ്ഞു.

പാ​ലി​ല്ലെ​ങ്കി​ല്‍ ചാ​യ വേ​ണ്ടെ​ന്നു നി​ര്‍ബ​ന്ധം കാ​ട്ടു​ന്ന​യാ​ള്‍ക്ക് എ​ന്ത് പ​റ്റി​യെ​ന്നു ശ്രീ​ജ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു.

‘‘പാ​ലു​ണ്ട്...’’ അ​വ​ള്‍ മു​ടി കെ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

‘‘വേ​ണ്ട. ക​ട്ട​ന്‍ മ​തി.’’

ചൂ​ടു​ള്ള ക​ട്ട​ന്‍ചാ​യ ഊ​തിക്കു​ടി​ച്ചുകൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​പ്പോ​ള്‍ ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​നും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റുവ​ന്നു. കു​റേ നേ​രം അ​വ​ര്‍ മൂ​വ​രും നി​ശ്ശബ്ദ​രാ​യി​രു​ന്നു. എ​ല്ലാ മൗ​ന​വും ദീ​ര്‍ഘ​മാ​യ സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ണെ​ന്ന് ജ​യ​കു​മാ​റി​ന് തോ​ന്നി.

‘‘മ​ക്ക​ളേ നീ​യൊ​രു പാ​ട്ടു പാ​ട​ടാ’’ ജ​യ​ക​ുമാ​ര്‍ നി​ശ്ശബ്ദ​ത ഭ​ഞ്ജി​ച്ചു.

ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​ന്‍ ക​ണ്ണ​ട​ച്ച് ഓ​ർമ​ക​ളു​ടെ ഓ​ർമ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു. അ​വ​ന്‍ ഉ​റ​ക്കെ പാ​ടാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു.

‘‘ഹൃ​ദ​യ​വാ​ഹി​നീ ഒ​ഴു​കു​ന്നു നീ

​മ​ധു​ര സ്നേ​ഹ ത​രം​ഗി​ണി​യാ​യ്...’’

ഒ​മ്പ​താം ക്ലാ​സി​ല്‍നി​ന്നു കു​മാ​ര​ന്‍ ഉ​ച്ച​സ്ഥാ​യി​യി​ല്‍ പാ​ടി.

‘‘അ​ച്ഛ​നാം മേ​രു​വി​ല്‍ നീ​യു​ല്‍ഭ​വി​ച്ചു

അ​മ്മ​യാം താ​ഴ്വ​ര ത​ന്നി​ല്‍ വ​ള​ര്‍ന്നു

അ​ടു​ത്ത ത​ല​മു​റ ക​ട​ലാ​യി​ര​മ്പീ

ആ​വേ​ശ​മാ​ര്‍ന്നു നീ ​തു​ള്ളി​ത്തു​ളു​മ്പി’’

ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​നും കു​മാ​ര​നും ഒ​ന്നി​ച്ചു പാ​ടി.

‘‘സ്നേ​ഹ​പ്ര​വാ​ഹി​നീ മു​ന്നോ​ട്ട് മു​ന്നോ​ട്ട്...’’

രാ​ത്രി ദീ​ര്‍ഘ​ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലാ​ണ്ടു. പാ​ട്ട് പൂ​ർണ​മാ​യി.

എ​ല്ലാ​വ​രും ഉ​റ​ങ്ങി​യ രാ​ത്രി​യി​ല്‍ കീ​റി​പ്പ​റി​ഞ്ഞ പു​റം​ച​ട്ട​യു​ള്ള ആ ​പ​ഴ​യ പു​സ്ത​കം ഉ​ണ്ണി​ക്കു​ട്ട​ന്‍ വാ​യി​ക്കാ​നാ​രം​ഭി​ച്ചു. ചെ​ല്ല​മ്പി​യു​ടെ​യും കു​മാ​ര​ന്‍റെ​യും ​ജ​യ​കു​മാ​റി​ന്‍റെ​യും ക​യ്യൊ​പ്പു​ള്ള പു​സ്ത​ക​ത്തി​ലേ​ക്ക​വ​ന്‍ ആ​ണ്ടി​റ​ങ്ങി. എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ഈ ​ലോ​ക​ത്തെ മാ​റ്റി​മ​റി​ക്കു​ക​യെ​ന്ന ചി​ന്ത അ​വ​നി​ലേ​ക്ക് ഇ​ര​മ്പി​ക്ക​യ​റാ​ന്‍ തു​ട​ങ്ങി.