Begin typing your search above and press return to search.
proflie-avatar
Login

അ​​ർ​​ഥ​​ശാ​​സ്ത്രം

അ​​ർ​​ഥ​​ശാ​​സ്ത്രം
cancel

ഏ​​ഴു​​പ​​ള്ളി തീ​​ർ​​ഥാ​​ട​​ന​​ത്തി​​നു നീ ​​വ​​രു​​ന്നോ എ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ എ​​നി​​ക്ക​​ത് എ​​ന്താ ഏതാ എ​​ന്നു​​പോ​​ലും പി​​ടി​​കി​​ട്ടി​​യി​​ല്ല. ‘‘അ​​ത് ഇ​​പ്പ​​ഴ​​ത്തെ ഒ​​രു പ​​രി​​ഷ്കാ​​ര​​മാ​​ടീ. പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ൾ​​ടെ, അ​​ല്ല ന​​മ്മ​​ളെ​​പ്പോ​​ല​​ത്തെ വ​​യ​​സ്സാ​​യ പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ൾ​​ടെ ടൂ​​റ്! ചെ​​റു​​പ്പ​​ക്കാ​​ര​​ത്തി​​ക​​ള് കു​​ളു​​ മ​​നാ​​ലി​​യോ കാ​​ശ്മീ​​രോ അ​​ങ്ങ​​നേ​​താ​​ണ്ടൊ​​ക്കെ​​യി​​ട​​ത്ത് പോ​​കും. കാ​​ശൊ​​ള്ളോ​​ര് ജ​​റു​​സ​​ലേ​​മി​​ലും. ന​​മ്മ​​ക്കു​​ണ്ടോ അ​​തി​​നൊ​​ക്കെ പാ​​ങ്ങ്? ന​​മ്മ​​ളെ​​യൊ​​ണ്ടോ...

Your Subscription Supports Independent Journalism

View Plans

ഏ​​ഴു​​പ​​ള്ളി തീ​​ർ​​ഥാ​​ട​​ന​​ത്തി​​നു നീ ​​വ​​രു​​ന്നോ എ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ എ​​നി​​ക്ക​​ത് എ​​ന്താ ഏതാ എ​​ന്നു​​പോ​​ലും പി​​ടി​​കി​​ട്ടി​​യി​​ല്ല.

‘‘അ​​ത് ഇ​​പ്പ​​ഴ​​ത്തെ ഒ​​രു പ​​രി​​ഷ്കാ​​ര​​മാ​​ടീ. പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ൾ​​ടെ, അ​​ല്ല ന​​മ്മ​​ളെ​​പ്പോ​​ല​​ത്തെ വ​​യ​​സ്സാ​​യ പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ൾ​​ടെ ടൂ​​റ്! ചെ​​റു​​പ്പ​​ക്കാ​​ര​​ത്തി​​ക​​ള് കു​​ളു​​ മ​​നാ​​ലി​​യോ കാ​​ശ്മീ​​രോ അ​​ങ്ങ​​നേ​​താ​​ണ്ടൊ​​ക്കെ​​യി​​ട​​ത്ത് പോ​​കും. കാ​​ശൊ​​ള്ളോ​​ര് ജ​​റു​​സ​​ലേ​​മി​​ലും.

ന​​മ്മ​​ക്കു​​ണ്ടോ അ​​തി​​നൊ​​ക്കെ പാ​​ങ്ങ്? ന​​മ്മ​​ളെ​​യൊ​​ണ്ടോ അ​​തി​​നെ​​ല്ലാം വി​​ടു​​ന്നു? അ​​പ്പം ന​​മ്മ​​ക്കു പ​​റ്റീ​​ത് ഇ​​തൊ​​ക്കെ​​യാ... കാ​​ശും കൊ​​റ​​ച്ചു​​മ​​തി, ത​​ള്ള​​മാ​​ര് പോ​​യി പ്രാ​​ർ​​ഥി​​ച്ചേ​​ച്ചു വ​​ര​​ട്ടെ​​ന്ന് വീ​​ട്ടു​​കാ​​രും വി​​ചാ​​രി​​ക്കും. ന​​മ്മ​​ടെ പ്രാ​​ർ​​ഥ​​നേ​​ടേം നേ​​ർ​​ച്ച​​ക്കാ​​ഴ്ച​​ക​​ൾ​​ടേം പു​​ണ്യം മൊ​​ത്ത​​മാ​​യി​​ട്ട് അ​​വ​​ർ​​ക്കു കി​​ട്ടു​​മ​​ല്ലോ. നീ​​യും വാ...’’

​​അ​​വ​​ൾ വോ​​യി​​സ് മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ച്ചു. പൂ​​ഞ്ഞാ​​റി​​ലേ​​ക്കു കെ​​ട്ടി​​ച്ച അ​​വ​​ളു​​ടെ മോ​​ള് റോ​​സ​​ക്കു​​ട്ടി കൊ​​ടു​​ത്ത​​താ​​യി​​രു​​ന്നു ആ ​​സ്മാ​​ർ​​ട്ട്ഫോ​​ൺ.​​ നാ​​ല​​ഞ്ചു​​വ​​ർ​​ഷം പ​​ഴേ​​ത്, എ​​പ്പ​​ഴും ത​​ക​​രാ​​റി​​ലാ​​വു​​ന്ന​​ത്, പൊ​​ട്ടാ​​നും പൊ​​ളി​​യാ​​നും ഇ​​നി​​യൊ​​ട്ടും ബാ​​ക്കി​​യി​​ല്ലാ​​ത്ത​​ത്. എ​​ന്നാ​​ലും അ​​മ്മ​​ച്ചീ സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചോ​​ണേ, വെ​​ല പി​​ടി​​ച്ച​​താ, ഉ​​പ​​യോ​​ഗി​​ക്കാ​​ന​​റി​​യാ​​തെ ന​​ശി​​പ്പി​​ക്ക​​ല്ലേ എ​​ന്നൊ​​ക്കെ​​പ്പ​​റ​​ഞ്ഞ് ഏ​​താ​​ണ്ടു നി​​ധി ത​​രു​​ന്നപോ​​ലാ അ​​വ​​ള​​തു ത​​ന്ന​​ത് എ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന ചി​​രി​​ക്കും. എ​​ന്താ​​യാ​​ലും അ​​ങ്ങാ​​ടീ​​ലേ മൊ​​ബൈ​​ൽ​​ക്ക​​ടേ​​ൽ കൊ​​ടു​​ത്ത് സ്ക്രീ​​നെ​​ല്ലാം മാ​​റ്റി പി​​ന്നേം ഏ​​താ​​ണ്ടെ​​ല്ലാം ചെ​​യ്ത് ശോ​​ശ​​ന്ന​​യ​​തി​​നെ കു​​ട്ട​​പ്പ​​നാ​​ക്കി. വാ​​ട്സാ​​പ്പും ഫേ​​സൂ​​ക്കും എ​​ടു​​ത്തു.

‘‘ന​​മു​​ക്കി​​തൊ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വ​​ത്തി​​ല്ലെ​​ന്ന് പി​​ള്ളേ​​രു പ​​റ​​യും... ആ​​രേ​​ലും വേ​​ണ്ട​​പോ​​ലെ പ​​റ​​ഞ്ഞുത​​ന്നാ മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​ക്കാ​​നെ​​ന്നാ പാ​​ട്? ഇ​​തി​​നേ​​ക്കാ​​ളും വ​​ല്യ​​തൊ​​ക്കെ ന​​മ്മ​​ളു പ​​ഠി​​ച്ചെ​​ടു​​ത്തേ​​ക്കു​​ന്നു... പി​​ന്നാ ഈ ​​ചീ​​ളു​​കേ​​സ്... അ​​മ്മാ​​മ്മ​​യ്ക്ക് ഒ​​ന്നും മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വ​​ത്തി​​ല്ലെ​​ന്നു പ​​റ​​യു​​ന്ന ഇ​​വ​​ർ​​ക്ക് പാ​​ളേ​​ല് ഒ​​രു ത​​ക​​രോം കു​​ത്തി നി​​ർ​​ത്തി അ​​തേ​​ല് നി​​ന്ന​​നി​​ൽപി​​ന് ര​​ണ്ടു കൊ​​ട്ട കൂ​​വ അ​​ര​​യ്ക്കാ​​ന​​റി​​യാ​​മോ? ഒ​​റ്റ​​യി​​രു​​പ്പി​​നി​​രു​​ന്ന് വി​​ര​​ലൊ​​ന്നു പോ​​റു​​കപോ​​ലും ചെ​​യ്യാ​​തെ ക്വി​​ന്റ​​ലു​​ക​​ണ​​ക്കി​​ന് ക​​പ്പ​​യ​​രി​​യാ​​നൊ​​ക്കു​​മോ? അ​​റി​​യ​​ത്തി​​ല്ല​​ല്ലോ? ന​​മു​​ക്ക​​തൊ​​ക്കെ പു​​ല്ലുപോ​​ലാ! പി​​ന്ന​​ല്ലേ ഇ​​ത്തി​​രി​​പ്പോ​​ന്ന ഈ ​​കു​​ന്ത്രാ​​ണ്ട​​ത്തെ തോ​​ണ്ടു​​ന്ന​​ത്...’’

അ​​വ​​ളു​​ടെ ഓ​​രോ വാ​​ച​​ക​​ത്തി​​​ന്റെ കൂ​​ടെ​​യും ചി​​രി കി​​ലു​​ങ്ങും. ചി​​രി​​യി​​ല്ലാ​​തെ ഒ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞൊ​​പ്പി​​ക്കാ​​ൻ അ​​വ​​ൾ​​ക്കു സാ​​ധി​​ക്കി​​ല്ല.​​ പ​​ണ്ടു സ്കൂ​​ളി​​ൽ സാ​​റ​​ന്മാ​​ര് എ​​ഴു​​ന്നേ​​പ്പി​​ച്ചു​​ നി​​ർ​​ത്തി ചോ​​ദ്യം ചോ​​ദി​​ക്കു​​മ്പോ​​ഴും അ​​വ​​ളി​​ങ്ങ​​നെ ചി​​രി​​ക​​ല​​ർ​​ത്തി​​യേ ഉ​​ത്ത​​രം പ​​റ​​യൂ. ഉ​​ത്ത​​ര​​മ​​റി​​യി​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ലും പ​​റ​​യു​​ന്ന​​തു പൊ​​ട്ട​​ത്തെ​​റ്റാ​​ണെ​​ങ്കി​​ലും ചി​​രി​​ക്കു പ​​ഞ്ഞ​​മു​​ണ്ടാ​​വി​​ല്ല. അ​​ന്നു ആ​​മ്പി​​ള്ളേ​​ര​​വ​​ളെ ചി​​രി​​ക്കു​​ടു​​ക്ക എ​​ന്നു വി​​ളി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു. അ​​തൊ​​ക്കെ എ​​ത്ര​​കാ​​ലം മു​​മ്പാ​​യി​​രു​​ന്നു! ഇ​​പ്പോ​​ഴും അ​​വ​​ളു​​ടെ​​യാ ചി​​രി വ​​റ്റി​​പ്പോ​​യി​​ട്ടി​​ല്ല​​ല്ലോ എ​​ന്നോ​​ർ​​ത്തു ഞാ​​ൻ.

താ​​മ​​സി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് ഒ​​രു​​പാ​​ട​​ക​​ലെ​​യൊ​​ന്നു​​മ​​ല്ലാ​​ഞ്ഞി​​ട്ടും ഞ​​ങ്ങ​​ൾ ത​​മ്മി​​ൽ ക​​ണ്ടി​​ട്ടു പ​​ത്ത​​മ്പ​​തു വ​​ർ​​ഷ​​ങ്ങ​​ളാ​​യി. ഇ​​പ്പോ​​ൾ കൂ​​ടെ​​ക്കൂ​​ടെ സം​​സാ​​രി​​ക്കാ​​നും മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ക്കാ​​നും പ​​റ്റു​​ന്ന​​തുകൊ​​ണ്ട് അ​​ക്കാ​​ര്യം ഞാ​​നോ​​ർ​​ക്കാ​​റു​​പോ​​ലു​​മി​​ല്ല.

‘‘എ​​ടീ നീ​​യും വാ.​​ പൊ​​ല​​ർ​​ച്ചേ അ​​ഞ്ചു​​മ​​ണി​​ക്ക് പു​​റ​​പ്പെ​​ടും. പ​​ടു​​മ​​ല​​പ്പ​​ള്ളി മൊ​​ത​​ല് അ​​രൂ​​ത്ര​​പ്പ​​ള്ളി, മു​​ത​​ല​​ക്കോ​​ടം, ഭ​​ര​​ണ​​ങ്ങാ​​നം, ആ​​ർ​​ത്തു​​ങ്ക​​ൽ, വ​​ല്ലാ​​ർ​​പാ​​ടം...കൊ​​ര​​ട്ടി... അ​​ങ്ങ​​നെ ഏ​​ഴു​​ പ​​ള്ളി​​ക​​ൾ. നീ ​​നി​​ങ്ങ​​ട​​വി​​ട​​ത്തെ കു​​രി​​ശു​​പ​​ള്ളീ​​ന്ന് കേ​​റി​​യാ മ​​തി. ഒ​​രുദി​​വ​​സം മു​​ഴു​​ക്കെ ന​​മു​​ക്ക് ക​​റ​​ങ്ങാം... നി​​ന​​ക്കൂ​​ടെ​​യു​​ള്ള കാ​​ശു ഞാ​​ൻ കൊ​​ടു​​ക്കു​​ന്നു​​ണ്ടേ...’’

ഞാ​​ൻ അ​​മ്പ​​ര​​ന്നു. അ​​വ​​ളു​​ടെ തീ​​ർ​​ഥാ​​ട​​ന​​ത്തി​​ൽ എ​​നി​​ക്കെ​​ന്തു കാ​​ര്യം? അ​​ല്ലേ​​ലും ഒ​​രുദി​​വ​​സം മു​​ഴു​​വ​​ൻ ഞാ​​നെ​​ങ്ങ​​നെ..?

‘‘നീ​​യി​​പ്പം വി​​ചാ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തെ​​ന്ന​​താ​​ന്നു എ​​നി​​ക്ക​​റി​​യാം. ഹി​​ന്ദുസ്ത്രീ​​യാ​​യ നീ​​യെ​​ന്തി​​നാ ക​​ണ്ട പ​​ള്ളീ​​ലൊ​​ക്കെ കേ​​റി ന​​ട​​ക്കു​​ന്നേ​​ന്ന​​ല്ലേ? എ​​ന്റേ​​ടീ, പ​​ള്ളി​​യി​​ലാ​​യാ​​ലും അ​​മ്പ​​ല​​ത്തി​​ലാ​​യാ​​ലും ദൈ​​വ​​ങ്ങ​​ളൊ​​ക്കെ ഒ​​ന്നു ത​​ന്നെ​​യാ! പേ​​രി​​ലും വേ​​ഷ​​ത്തി​​ലും മാ​​റ്റം കാ​​ണും. അ​​ല്ലാ​​തെ​​ന്നാ! ഞാ​​ൻ ഈ​​ശോ​​യേ​​ന്നു വി​​ളി​​ക്കു​​ന്നു, നീ ​​കൃ​​ഷ്ണാ​​ന്നും. ഈ ​​വി​​ളി മാ​​ത്രേ​​യൊ​​ള്ള്. ഈ​​ശോ​​യും കൃ​​ഷ്ണ​​നു​​മൊ​​ന്നും ന​​മ്മ​​ടെ വി​​ളി കേ​​ട്ടി​​ട്ടു​​മി​​ല്ല, ഇ​​നി​​യൊ​​ട്ടു കേ​​ൾ​​ക്കു​​കേ​​മി​​ല്ലെ​​ന്നൊ​​ള്ള​​ത് വേ​​റെ കാ​​ര്യം. നി​​ങ്ങ​​ള് ഹി​​ന്ദുസ്ത്രീ​​ക​​ള് നാ​​ല​​മ്പ​​ല ദ​​ർ​​ശ​​നോം എ​​ട്ട​​മ്പ​​ലം ചു​​റ്റ​​ലും ഒ​​ക്കെ ന​​ട​​ത്തു​​ന്നി​​ല്ലേ? അ​​തു ക​​ണ്ടി​​ട്ടാ ഞ​​ങ്ങ​​ടെ പ​​ള്ളീ​​ല​​ച്ച​​ന്മാ​​രി​​ങ്ങ​​ന​​ത്തെ പ​​ദ്ധ​​തി​​യി​​ട്ടി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്. അ​​വ​​രാ​​രാ മ​​ക്ക​​ള്! അ​​ട്ടേ​​ടെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ണ്ട​​വ​​രാ... പ​​ക്ഷേ ന​​മു​​ക്കി​​ത് തീ​​ർ​​ഥാ​​ട​​ന​​വൊ​​ന്നു​​മ​​ല്ല, ടൂ​​റാ...’’

അ​​വ​​ൾ നി​​ർ​​ത്താ​​തെ ചി​​രി​​ച്ചു. ക​​ട്ട​​പ്പ​​നേ​​ന്നു തൊ​​ടു​​പു​​ഴ​​ക്കു പോ​​കു​​ന്ന ലൈ​​ൻ​​ബ​​സാ​​ണു വി​​കാ​​രി​​യ​​ച്ച​​ൻ ആ​​ദ്യം ബു​​ക്കു ചെ​​യ്ത​​ത്. അ​​തൊ​​ന്നും പോ​​രെ​​ന്നും പാ​​ട്ടും സി​​നി​​മേ​​മൊ​​ള്ള ടൂ​​റി​​സ്റ്റു​​ ബ​​സു ത​​ന്നെ വേ​​ണ​​മെ​​ന്നും ശോ​​ശ​​ന്ന​​യ​​ട​​ക്ക​​മു​​ള്ള സീ​​നി​​യ​​ർ സി​​റ്റി​​സ​​ൺ​​സ് ആ​​വ​​ശ്യ​​പ്പെ​​ട്ടു.​​ അ​​ങ്ങ​​നെ ബ​​സ് ആ​​യെ​​ങ്കി​​ലും ആ​​ദ്യം വ​​രു​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ൾ പ​​ല​​രും കാ​​ലു​​മാ​​റി. ഒ​​ടു​​വി​​ൽ യാ​​ത്ര മു​​ട​​ങ്ങു​​മെ​​ന്നാ​​യ​​പ്പോ​​ൾ ശോ​​ശ​​ന്ന ത​​ന്നെ ക​​ഷ്ട​​പ്പെ​​ട്ടി​​റ​​ങ്ങി കൈ​​യും ​​കാ​​ലും പി​​ടി​​ച്ചു പ​​ത്തു​​മു​​പ്പ​​താ​​ളെ ഒ​​പ്പി​​ച്ചെ​​ടു​​ത്തി​​ട്ടു​​ണ്ട്.

 

‘‘ഇ​​നീം നാ​​ല​​ഞ്ചു സീ​​റ്റു ബാ​​ക്കി​​യൊ​​ണ്ട്. നീ​​യും വാ.​​ ന​​മ്മ​​ളു പ​​ണ്ട് എ​​ട്ടാം​​ക്ലാ​​സി​​ല് കൊ​​ച്ചി​​ക്ക് എ​​സ്ക​​ർ​​ഷ​​നു പോ​​കാ​​ൻ കൊ​​തി​​ച്ചി​​ട്ട് വീ​​ട്ടീ​​ന്നു വി​​ടാ​​ത്ത​​തോ​​ർ​​മ​​യൊ​​ണ്ടോ? വി​​ടാ​​ത്ത​​ത​​ല്ല, കാ​​ശി​​ല്ലാ​​ഞ്ഞി​​ട്ടാ... അ​​ന്നെ​​ല്ലാ​​രും പോ​​കു​​ന്ന​​തു ന​​മ്മ​​ള് നോ​​ക്കി​​നി​​ന്നു... ഇ​​പ്പ​​മൊ​​ര​​വ​​സ​​രം കി​​ട്ടി​​യ​​താ. നി​​ന​​ക്കു പ​​ള്ളീ​​ക്കേ​​റാ​​ൻ പ്ര​​യാ​​സ​​മാ​​ണേ​​ല് പൊ​​റ​​ത്തുനി​​ന്നോ. എ​​നി​​ക്കും പ​​ള്ളീ​​ക്കേ​​റ​​ലൊ​​ന്നു​​മ​​ല്ലെ​​ടീ പ്ര​​ധാ​​നം. ഈ ​​യാ​​ത്ര​​യാ! നിന്റെ പേ​​രു ശാ​​ന്ത​​മ്മാ ന്നാ​​യ​​തു ന​​ന്നാ​​യി. ഹി​​ന്ദുക്ക​​ളി​​ലും ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യൊ​​ണ്ട്, ക്രി​​സ്ത്യാ​​നി ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യു​​മൊ​​ണ്ട്. ആ​​രു തി​​രി​​ച്ച​​റി​​യാ​​നാ? ഇ​​നീ​​പ്പോ ​​അ​​റി​​ഞ്ഞാ​​ലും എ​​ന്നാ കൊ​​ഴ​​പ്പ​​മു​​ണ്ടാ​​വാ​​നാ...’’

അ​​വ​​ൾ നി​​ർ​​ത്താ​​തെ മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ച്ചു. അ​​ത്ര​​യും ത​​ന്നെ ചി​​രി​​ച്ചു.

‘‘പ​​തി​​നേ​​ഴാംന്തീ ​​രാ​​വി​​ലെ നി​​ങ്ങ​​ട​​വി​​ട​​ത്തെ കു​​രി​​ശു​​പ​​ള്ളീ​​ല്.​​ ഞ​​ങ്ങ​​ടെ വ​​ണ്ടി ആ​​റ​​ര​​ക്ക​​വി​​ടെ​​യെ​​ത്തു​​മാ​​രി​​ക്കും. ചെ​​ല​​പ്പം എ​​ടേ​​ല് ഒ​​രു പ​​ള്ളീ​​ക്കേ​​റീ​​ട്ടേ വ​​ര​​ത്തൊ​​ള്ളൂ. അ​​തു നെ​​ന​​ക്കു മി​​സ്സാ​​വും. അ​​പ്പോ നി​​ന​​ക്കി​​ത് ആ​​റു​​പ​​ള്ളി തീ​​ർ​​ഥാ​​ട​​നം... ഞാ​​ൻ മെ​​സേ​​ജ​​യ​​ക്കാം.’’

അ​​വ​​ൾ നി​​ർ​​ത്തി​​പ്പോ​​യി. മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ചി​​ല്ലു​​പൊ​​ട്ടി​​യ ഫോ​​ണും പി​​ടി​​ച്ച് ഞാ​​ന​​മ്പ​​ര​​പ്പോ​​ടെ​​യി​​രു​​ന്നു. മൂ​​ന്ന​​ര​​ വ​​ർ​​ഷ​​മാ​​യി ഇ​​തു മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെയ​​ല്ല, എ​​​ന്റെയാ​​ണ്. എ​​​ന്റെ കൈ​​യി​​ൽനി​​ന്നു താ​​ഴെ​​വീ​​ണാ​​ണ് ഇ​​തി​​​ന്റെ ചി​​ല്ലു പൊ​​ട്ടി​​യ​​ത്. എ​​ങ്കി​​ലും ഞാ​​നി​​തി​​നെ മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ഫോ​​ണെ​​ന്നേ ഓ​​ർ​​ക്കാ​​റും പ​​റ​​യാ​​റു​​മു​​ള്ളൂ. ഒ​​രു​​ദി​​വ​​സം അ​​വ​​നെ​​ണീ​​റ്റു വ​​ന്നു ചോ​​ദി​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ തി​​രി​​ച്ചു​​കൊ​​ടു​​ക്ക​​ണം. അ​​തി​​നു മു​​ന്നേ ഇ​​തി​​​ന്റെ ചി​​ല്ലൊ​​ന്നു മാ​​റ്റി​​വെ​​ക്ക​​ണം. അ​​വ​​ൻ ആ​​ശി​​ച്ചു​​വാ​​ങ്ങി​​യ​​തും പൊ​​ന്നു​​പോ​​ലെ കൊ​​ണ്ടു​​ന​​ട​​ന്ന​​തു​​മാ​​ണ്. എ​​നി​​ക്ക് ക​​ണ്ണു​​നി​​റ​​ഞ്ഞു. ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ന്നെ​​ക്കൂ​​ടി ഈ ​​യാ​​ത്ര​​യി​​ൽ കൂ​​ട്ടു​​ന്ന​​തെ​​ന്തി​​നാ​​ണെ​​ന്ന് എ​​നി​​ക്ക​​റി​​യാം. കു​​റെ​​ക്കാ​​ല​​മാ​​യി ഞാ​​ൻ വീ​​ട്ടി​​ന്നു പു​​റ​​ത്തേ​​ക്കി​​റ​​ങ്ങു​​ന്ന​​ത് അ​​പൂ​​ർ​​വമാ​​ണ്. എ​​നി​​ക്ക് മ​​നു​​ഷ്യ​​രെ കാ​​ണു​​ന്ന​​തും അ​​വ​​രു​​ടെ സ​​ഹ​​താ​​പം നി​​റ​​ഞ്ഞ വാ​​ക്കു​​ക​​ൾ കേ​​ൾ​​ക്കു​​ന്ന​​തും ചെ​​ടി​​പ്പാ​​ണ്. ഇ​​ങ്ങ​​നെ ച​​ട​​ഞ്ഞു​​കൂ​​ടി​​യി​​രു​​ന്നാ​​ൽ പെ​​ട്ട​​ന്നു വ​​യ​​സ്സാ​​കു​​മെ​​ടീ, ശ​​രീ​​രം മാ​​ത്ര​​മ​​ല്ല മ​​ന​​സ്സും എ​​ന്നൊ​​ക്കെ അ​​വ​​ളെ​​ന്നെ സ്ഥി​​രം ഉ​​പ​​ദേ​​ശി​​ക്കാ​​റു​​ണ്ട്. ‘‘മ​​ന​​സ്സി​​ല് ന​​മ്മ​​ളി​​പ്പ​​ഴും സെ​​ന്റ് അ​​ഗ​​സ്റ്റി​​നി​​ലെ എ​​ട്ടാം ക്ലാ​​സു​​കാ​​രി​​ക​​ള​​ല്ലേ? അ​​ന്നു ന​​മ്മ​​ളെ​​ന്തോ​​രം വ​​ർ​​ത്ത​​മാ​​നം പ​​റ​​യു​​വാ​​രു​​ന്നു. ക്ലാ​​സി​​ലി​​രു​​ന്നു മി​​ണ്ടു​​ന്നേ​​നു പൊ​​ന്ന​​മ്മ സാ​​റെ​​ത്ര നു​​ള്ളി​​യേ​​ക്കു​​ന്നു!’’

അ​​വ​​ൾ പ​​റ​​യു​​മ്പോ​​ഴാ​​ണ് ഞാ​​ന​​തോ​​ർ​​ത്ത​​ത്.​​ അ​​ന്നൊ​​ന്നും വ​​ർ​​ത്ത​​മാ​​നം പ​​റ​​ഞ്ഞാ​​ലും പ​​റ​​ഞ്ഞാ​​ലും തീ​​രി​​ല്ലാ​​യി​​രു​​ന്നു. മേ​​യ് ര​​ണ്ടാം തീ​​യ​​തി പാ​​സാ​​യോ​​ന്നു നോ​​ക്കാ​​ൻ വ​​രാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞാ​​ണ് സ്കൂ​​ള​​ട​​ച്ച ദി​​വ​​സം ര​​ണ്ടു​​വ​​ഴി​​ക്കു പി​​രി​​ഞ്ഞ​​ത്. പി​​ന്നൊ​​രി​​ക്ക​​ലും അ​​ങ്ങോ​​ട്ടു പോ​​വാ​​ൻ ക​​ഴി​​ഞ്ഞി​​ല്ല. പി​​റ്റേ​​ന്ന് ഓ​​ർ​​ക്കാ​​പ്പു​​റ​​ത്ത് പെ​​യ്ത വേ​​ന​​ൽ​​മ​​ഴ​​യ്ക്കൊ​​പ്പം വ​​ന്ന മി​​ന്ന​​ലി​​ൽ ഉ​​ണ​​ങ്ങാ​​നി​​ട്ട കു​​രു​​മു​​ള​​കു വാ​​രി​​ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്ന അ​​ച്ഛ​​ൻ മ​​രി​​ച്ചു.​​ കു​​ട്ട​​യു​​മെ​​ടു​​ത്ത് ചാ​​യ്പി​​ൽ നി​​ന്നോ​​ടി വ​​രു​​മ്പോ​​ഴാ​​ണ് അ​​ച്ഛ​​ൻ തെ​​റി​​ച്ചു​​വീ​​ഴു​​ന്ന​​തു കാ​​ണു​​ന്ന​​ത്.​​ നി​​ല​​വി​​ളി​​ച്ചോ​​ടി​​ച്ചെ​​ല്ലു​​മ്പോ​​ൾ കാ​​ത​​ട​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന ഇ​​ടി​​യൊ​​ച്ച. പ​​ത്ത​​മ്പ​​തു വ​​ർ​​ഷം ക​​ഴി​​ഞ്ഞെ​​ങ്കി​​ലും ഇ​​പ്പോ​​ഴും ഇ​​ട​​യ്ക്കി​​ടെ​​യ​​തു കാ​​തി​​ൽ മു​​ഴ​​ങ്ങും.

എ​​ല്ലാ​​രേം പ​​ഠി​​പ്പി​​ക്കാ​​ൻ പ​​റ്റ​​ത്തി​​ല്ലെ​​ന്നും ആ​​മ്പി​​ള്ളേ​​രു മാ​​ത്രം സ്കൂ​​ളി​​ൽ പോ​​ട്ടെ​​ന്നും അ​​മ്മ നി​​ശ്ച​​യി​​ച്ച​​തോ​​ടെ റി​​സ​​ൽ​​ട്ട​​റി​​യാ​​ൻപോ​​ലും പോ​​യി​​ല്ല. ശോ​​ശ​​ന്ന വ​​ന്നു കാ​​ത്തു​​നി​​ന്നി​​ട്ടു​​ണ്ടാ​​വും. പു​​തി​​യ വ​​ർ​​ഷം തു​​ട​​ങ്ങി കു​​റെ​​ക്ക​​ഴി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ​​ൾ അ​​ക്ക​​രെ​​യു​​ള്ള കൊ​​ച്ചി​​​ന്റെ ക​​യ്യി​​ൽ അ​​വ​​ൾ കൊ​​ടു​​ത്ത​​യ​​ച്ച എ​​ഴു​​ത്ത്... നീ​​യെ​​ന്താ വ​​രാ​​ത്ത​​തെ​​ന്നും നീ​​യി​​ല്ലാ​​ഞ്ഞ് ഒ​​രു ര​​സ​​വു​​മി​​ല്ലെ​​ന്നും ആ​​രോ​​ടും കൂ​​ട്ടു​​കൂ​​ടാ​​ൻ തോ​​ന്നു​​ന്നി​​ല്ലെ​​ന്നും വ​​ർ​​ത്ത​​മാ​​നം പ​​റ​​യാ​​റി​​ല്ലെ​​ന്നു​​മൊ​​ക്കെ എ​​ഴു​​തി​​നി​​റ​​ച്ച ഒ​​ന്ന്. ഒ​​ന്നു വാ​​ടീ, എ​​നി​​ക്കു നീ​​യി​​ല്ലാ​​ണ്ടു സ​​ഹി​​ക്കു​​ന്നി​​ല്ല കൊ​​ച്ചേ എ​​ന്ന​​വ​​സാ​​നി​​പ്പി​​ച്ച എ​​ഴു​​ത്ത് വാ​​യി​​ക്കുംതോ​​റും ക​​ണ്ണീ​​രു വീ​​ണു കു​​തി​​ർ​​ന്നു. മ​​റു​​പ​​ടി​​യെ​​ഴു​​തി​​യി​​ല്ല. എ​​ഴു​​താ​​ൻ ശ്ര​​മി​​ക്കാ​​തെ​​യ​​ല്ല, ഇ​​നി​​യൊ​​രി​​ക്ക​​ലും വ​​രി​​ല്ലെ​​ന്നും ഇ​​നി​​യൊ​​രുകാ​​ല​​ത്തും ന​​മു​​ക്ക് കൂ​​ട്ടു​​കൂ​​ടാ​​ൻ പ​​റ്റി​​ല്ലെ​​ന്നും എ​​ഴു​​തി​​ത്തീ​​ർ​​ക്കാ​​ൻ ക​​ഴി​​യാ​​തെ ആ ​​ശ്ര​​മം ഉ​​പേ​​ക്ഷി​​ക്കു​​ക​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.

പി​​ന്നെ മൂ​​ന്നു​​വ​​ർ​​ഷം മു​​ന്നെ​​യാ​​ണ് അ​​വ​​ളെ ക​​ണ്ടെ​​ത്തു​​ന്ന​​ത്. അ​​തും വി​​ചി​​ത്ര​​മാ​​യ രീ​​തി​​യി​​ൽ. മ​​നോ​​ജ​​ന് ചി​​കി​​ത്സാ​​ സ​​ഹാ​​യ​​മ​​ഭ്യ​​ർ​​ഥിച്ച് അ​​വ​​രു​​ടെ നാ​​ട്ടി​​ലു പോ​​സ്റ്റ​​റു​​ക​​ളൊ​​ട്ടി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു, നോ​​ട്ടീ​​സും ബ​​ക്ക​​റ്റു​​പി​​രി​​വു​​മു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നു. ആ ​​നോ​​ട്ടീ​​സി​​ലെ മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ചി​​ത്രം ക​​ണ്ട്, പ്ര​​ത്യേ​​കി​​ച്ച് അ​​വ​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ ക​​ണ്ട് അ​​വ​​ൾ​​ക്കു സം​​ശ​​യ​​മാ​​യ​​ത്രേ. പി​​ന്നെ അ​​ക്കൗ​​ണ്ട് ഡീ​​റ്റെ​​യി​​ൽ​​സി​​ലെ ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യെ​​ന്ന പേ​​ര്. അ​​വ​​ൾ ന​​മ്പ​​ർ സം​​ഘ​​ടി​​പ്പി​​ച്ചു വി​​ളി​​ച്ചു. അ​​ക്കാ​​ല​​ത്ത് മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ഫോ​​ണി​​ലേ​​ക്ക് ധാ​​രാ​​ളം കോ​​ളു​​ക​​ൾ വ​​രു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു, മി​​ക്ക​​തും അ​​വ​​​ന്റെ അ​​പ​​ക​​ട​​ത്തെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചും ഇ​​പ്പോ​​ഴ​​ത്തെ അ​​വ​​സ്ഥ​​യെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചും ഒ​​ന്നു​​മ​​റി​​യാ​​തെ വി​​ളി​​ക്കു​​ന്ന​​വ. അ​​തെ​​ല്ലാം എ​​ടു​​ത്ത് അ​​വ​​രോ​​ടെ​​ല്ലാം അ​​വ​​നെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചു പ​​റ​​യു​​ന്ന​​ത് എ​​നി​​ക്കു ക്ലേ​​ശ​​ക​​ര​​മാ​​യി​​ത്തു​​ട​​ങ്ങി​​യ​​തോ​​ടെ ഞാ​​ൻ ഫോ​​ണെ​​ടു​​ക്കു​​ന്ന​​തു പ​​രി​​മി​​ത​​പ്പെ​​ടു​​ത്തി.

അ​​റി​​യു​​ന്ന പേ​​രു​​ക​​ൾ ക​​ണ്ടാ​​ൽ മാ​​ത്രം എ​​ടു​​ക്കും. മൂ​​ന്നു​​ദി​​വ​​സം പ​​ല​​ത​​വ​​ണ വി​​ളി വ​​ന്ന​​പ്പോ​​ഴാ​​ണ് ഞാ​​ൻ അ​​വ​​ളു​​ടെ കോ​​ളെ​​ടു​​ത്ത​​ത്.​​ പ​​ത​​റി​​പ്പ​​ത​​റി സം​​ശ​​യ​​ത്തോ​​ടെ ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യ​​ല്ലേ, സെ​​ന്റ് അ​​ഗ​​സ്റ്റി​​നി​​ൽ പ​​ഠി​​ച്ചി​​ട്ടി​​ല്ലേ എ​​ന്ന ചോ​​ദ്യം കേ​​ട്ട​​തും എ​​​ന്റെ ഹൃ​​ദ​​യം പി​​ട​​ച്ചു​​തു​​ള്ളി. എ​​ടീ ശോ​​ശ​​ന്നേ എ​​ന്നു ഞാ​​ൻ സം​​ശ​​യ​​ലേ​​ശ​​മി​​ല്ലാ​​തെ വി​​ളി​​ച്ചു. അ​​വ​​ൾ അ​​പ്പു​​റ​​ത്ത് വി​​മ്മി​​ക്ക​​ര​​ഞ്ഞു​​പോ​​യി. ഇ​​ത്തി​​രി​​ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് വി​​ളി​​ക്കാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ് ക​​ട്ടു ചെ​​യ്തു​​പോ​​യി​​ട്ട് പി​​ന്നെ രാ​​ത്രി​​യാ​​ണു വി​​ളി​​ച്ച​​ത്.

‘‘ഇ​​ത്രേം​​ നേ​​ര​​മെ​​ടു​​ത്തു ശാ​​ന്തം... ക​​ര​​യാ​​തെ, സൊ​​ര​​മി​​ട​​റി നി​​ന്നു​​പോ​​വാ​​തെ നി​​ന്നോ​​ടു മി​​ണ്ടാ​​ൻ എ​​ന്നെ​​ത്ത​​ന്നെ പ​​ഠി​​പ്പി​​ക്കു​​വാ​​രു​​ന്നു ഞാ​​ൻ... ഇ​​നി പ​​റ​​യ്‌ നി​​​ന്റെ വി​​ശേ​​ഷ​​ങ്ങ​​ൾ..?’’

അ​​ന്നേ​​രം എ​​നി​​ക്കാ​​ണു വാ​​ക്കു​​മു​​ട്ടി​​യ​​ത്. ഞാ​​ൻ പൊ​​ട്ടി​​ക്ക​​ര​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ൾ എ​​ന്നെ ആ​​ശ്വ​​സി​​പ്പി​​ച്ചു കാ​​ണും. എ​​നി​​ക്ക് പ​​റ​​യാ​​നൊ​​രു ന​​ല്ല വി​​ശേ​​ഷ​​വു​​മു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. എ​​​ന്റെ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ൽ ആ​​കെ​​യു​​ള്ള ഒ​​രേ​​യൊ​​രു വി​​ശേ​​ഷം ഞാ​​ൻ പ​​റ​​യാ​​തെ ത​​ന്നെ അ​​വ​​ൾ​​ക്ക​​റി​​യാ​​മ​​ല്ലോ. മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു​​ ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ൾ​​ക്ക് എ​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ളോ​​ർ​​മ വ​​ന്ന​​ത്രേ!

‘‘എ​​ന്ത​​തി​​ശ​​യ​​മാ​​ന്നു നോ​​ക്കെ​​ടീ, ആ ​​നോ​​ട്ടീ​​സു​​ ക​​ണ്ടി​​ട്ട് എ​​നി​​ക്കേ​​താ​​ണ്ടുപോ​​ലെ... എ​​വി​​ടെ​​യോ പ​​രി​​ച​​യ​​മു​​ള്ള ആ​​ളാ​​ന്നു തോ​​ന്നു​​കാ... ഞാ​​ന​​തു കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​യി ബൈ​​ബി​​ളി​​നാ​​ത്തു വെ​​ച്ചു, രാ​​ത്രി ഒ​​റ​​ക്കം വ​​രാ​​ണ്ട് തി​​രി​​ഞ്ഞും​​മ​​റി​​ഞ്ഞും കെ​​ട​​ക്കു​​മ്പോ എ​​ട​​ക്കി​​ടെ എ​​ടു​​ത്തു​​നോ​​ക്കി. പി​​റ്റേ​​ന്ന് ജീ​​സ​​സ് യൂ​​ത്തു​​കാ​​രോ​​ട് പോ​​യി ചോ​​ദി​​ക്കു​​മ്പ​​ഴാ അ​​വ​​ര് പേ​​രും ഫോ​​ൺ​​ന​​മ്പ​​രും ത​​ന്നേ. അ​​പ്പോ​​ഴും എ​​നി​​ക്കൊ​​റ​​പ്പി​​ല്ല നീ​​യാ​​ണെ​​ന്ന്.​​ തു​​ട​​നാ​​ട്ടി​​ൽ കി​​ട​​ന്ന നീ​​യെ​​ങ്ങ​​നെ താ​​മ​​ര​​ക്ക​​ണ്ട​​ത്തെ​​ത്താ​​നാ​​ണെ​​ന്നാ എ​​​ന്റെ വി​​ചാ​​രം.’’

ക​​ല്യാ​​ണം ക​​ഴി​​ച്ച​​ത് ആ​​ങ്ങ​​ള​​യു​​ടെ കൂ​​ടെ പ​​ണി​​ക്കു വ​​ന്ന ഒ​​രാ​​ളെ​​യാ​​ണെ​​ന്നും അ​​ങ്ങേ​​രു​​ടെ നാ​​ടു കു​​മ​​ളീ​​ലാ​​യ​​തുകൊ​​ണ്ട് ഇ​​വി​​ടെ വ​​ന്നു​​റ​​ച്ച​​താ​​ണെ​​ന്നും ഞാ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ളു ഒ​​മ്പ​​താം​​ക്ലാ​​സു ക​​ഴി​​ഞ്ഞ​​പ്പോ​​ഴേ​​ക്ക് വീ​​ട്ടു​​കാ​​ര് അ​​വി​​ട​​ത്തെ​​യെ​​ല്ലാം വി​​റ്റ് രാ​​ജ​​കു​​മാ​​രി​​യി​​ലേ​​ക്കു പോ​​ന്നു. കെ​​ട്ടി​​യ​​ത് പ​​ട്ടാ​​ള​​ക്കാ​​ര​​നാ​​യി​​രു​​ന്നു, അ​​യാ​​ളു​​ടെ കൂ​​ടെ ബോം​​ബേ​​ലൊ​​ക്കെ കൊ​​റ​​ച്ചു കാ​​ലം താ​​മ​​സി​​ച്ചി​​ട്ടു​​ണ്ട്. റി​​ട്ട​​യ​​റാ​​യേ​​പ്പി​​ന്നെ കൃ​​ഷീം കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ളു​​മാ​​യി നാ​​ട്ടി​​ൽ​​ത്ത​​ന്നെ​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു... പാ​​മ്പു​​ക​​ടി​​ച്ചി​​ട്ടാ അ​​ങ്ങേ​​രു മ​​രി​​ച്ച​​ത്. സ​​ന്ധ്യ​​യ്ക്ക് പ​​ണീം ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് പ​​റ​​മ്പീ​​ന്നു കേ​​റി ഒ​​ന്നു കു​​ളി​​ച്ചേ​​ച്ചു വ​​രാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ് തോ​​ട്ടി​​ലോ​​ട്ടി​​റ​​ങ്ങി​​യ​​താ. എ​​ന്നും ന​​ട​​ക്കു​​ന്ന തെ​​ളി​​ഞ്ഞ വ​​ഴി, കയ്യി​​ല് നാ​​ലു ക​​ട്ടേ​​ടെ ടോ​​ർ​​ച്ചു​​മൊ​​ണ്ട്... കു​​ളി​​ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് താ​​ഴെ കൂ​​ട്ടു​​കാ​​ര​​ടെ കൂ​​ടെ സെ​​റ്റു​​കൂ​​ടാ​​ൻ പോ​​കാ​​റു​​ണ്ട് ചെ​​ല​​പ്പോ. അ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് അ​​ന്വേ​​ഷി​​ച്ചി​​ല്ല. പാ​​തി​​രാ​​ക്കു തെ​​ര​​ഞ്ഞു ചെ​​ല്ലു​​മ്പോ ക​​രി​​നീ​​ലി​​ച്ച്...

വ​​രു​​ന്ന മീ​​ന​​ത്തി​​ല് പ​​ത്തു​​കൊ​​ല്ലം തെ​​ക​​യും. കൊ​​റ​​ച്ച് ഏ​​ലോം കാ​​പ്പീം റ​​ബ്ബ​​റു​​വൊ​​ക്കെ​​യു​​ണ്ട്, അ​​ങ്ങേ​​ര​​ടെ പെ​​ൻ​​ഷ​​നും. ജീ​​വി​​ച്ചു പോ​​കാ​​ടീ... ന​​മു​​ക്ക​​തൊ​​ക്കെ​​പ്പോ​​രേ? മ​​ക്ക​​ള് നാ​​ലും ഓ​​രോ വ​​ഴി​​ക്കാ​​യി. മൂ​​ത്ത​​വ​​നാ​​ണ് കൂ​​ടെ. പ​​ള്ളീം അ​​തിന്റെ വ​​നി​​താ​​വി​​ങ്ങിന്റെ ചു​​മ​​ത​​ലേം ഒ​​ക്കെ​​യാ​​യി​​ങ്ങ​​നെ പോ​​കു​​ന്നു... ഇ​​തൊ​​ക്കെ അ​​വ​​ൾ ഒ​​റ്റ​​ശ്വാ​​സ​​ത്തി​​ൽ പ​​റ​​ഞ്ഞു.

പി​​ന്നെ ഇ​​ട​​ക്കി​​ടെ വി​​ളി​​ച്ചു, എ​​പ്പോ​​ഴോ വീ​​ഡി​​യോ​​കോ​​ൾ വി​​ളി​​ച്ച​​പ്പോ​​ഴൊ​​ന്നും ഞാ​​ൻ എ​​ടു​​ത്തി​​ല്ല. സെ​​ന്റ് അ​​ഗ​​സ്റ്റി​​നി​​ലെ പ​​ഴ​​യ എ​​ട്ടാം ക്ലാ​​സു​​കാ​​രി​​ക​​ളാ​​ണു ന​​മ്മ​​ളെ​​ന്നു ഇ​​ട​​ക്കി​​ടെ ശോ​​ശ​​ന്ന പ​​റ​​യു​​മെ​​ങ്കി​​ലും എ​​നി​​ക്ക് അ​​ങ്ങ​​നെ ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും തോ​​ന്നാ​​റി​​ല്ല.​​ എ​​​ന്റെ മ​​ന​​സ്സ് ആ ​​പാ​​വാ​​ട​​പ്രാ​​യ​​ത്തി​​ൽനി​​ന്ന് ഒ​​രു​​പാ​​ടു ദൂ​​രം വ​​ള​​ർ​​ന്ന് മൂ​​ന്ന​​ര​​വ​​ർ​​ഷം മു​​ന്ന​​ത്തെ ഞാ​​ൻ വ​​രെ​​യെ​​ത്തി അ​​വി​​ടെ​​ത്ത​​റ​​ഞ്ഞു നി​​ൽ​​ക്കു​​ക​​യാ​​ണ്. മു​​ന്നോ​​ട്ടു​​മി​​ല്ല, പി​​ന്നോ​​ട്ടു​​മി​​ല്ലാ​​ത്ത വി​​ധം ഉ​​റ​​ഞ്ഞു​​പോ​​യൊ​​രു നി​​ൽപ്. അ​​തു​​കൊ​​ണ്ടു​​ത​​ന്നെ വി​​ഷാ​​ദ​​വും ഉ​​റ​​ക്ക​​മി​​ല്ലാ​​യ്ക​​യും ത​​ളംകെ​​ട്ടി​​യ എ​​​ന്റെ മു​​ഖ​​വും ശ​​രീ​​ര​​വും അ​​വ​​ൾ കാ​​ണ​​രു​​ത്. വീ​​ഡി​​യോ​​കോ​​ളെ​​ടു​​ത്താ​​ൽ മ​​നോ​​ജ​​നെ​​ക്കാ​​ണ​​ണ​​മെ​​ന്നും പ​​റ​​യും. അ​​വ​​നെ​​യും പു​​തു​​താ​​യി ആ​​രും കാ​​ണ​​രു​​തെ​​ന്നു ഞാ​​ൻ നി​​ശ്ച​​യി​​ച്ചു.

വീ​​ട്ടി​​ലേ​​ക്കൊ​​ന്നു വ​​ന്നോ​​ട്ടെ​​യെ​​ന്നു കെ​​ഞ്ചി ചോ​​ദി​​ച്ചി​​ട്ടും ഞാ​​ന​​നു​​വ​​ദി​​ച്ചി​​ല്ല.​​ എ​​ന്നാ​​ൽ നീ​​യൊ​​ന്നി​​ങ്ങു വാ,​​ താ​​മ​​ര​​ക്ക​​ണ്ട​​ത്തുനി​​ന്ന് നേ​​രി​​ട്ടു ബ​​സ്സൊ​​ണ്ട​​ടീ, ഞാ​​ൻ പ​​ള്ളി​​മു​​ക്കി​​ൽ കാ​​ത്തു​​നി​​ക്കാം... അ​​വ​​ൾ യാ​​ചി​​ച്ചു. നോ​​ക്കാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത​​ല്ലാ​​തെ ഞാ​​നൊ​​രി​​ക്ക​​ലും അ​​തി​​നെ​​പ്പ​​റ്റി ആ​​ലോ​​ചി​​ച്ച​​തുപോ​​ലു​​മി​​ല്ല. ഫോ​​ണി​​ൽ സം​​സാ​​രി​​ക്കാം, എ​​ത്ര​​നേ​​രം വേ​​ണ​​മെ​​ങ്കി​​ലും. പ​​ക്ഷേ നേ​​രി​​ൽ കാ​​ണ​​ണ്ട. തോ​​റ്റു​​പോ​​യ​​വ​​ൾ​​ക്ക് ഒ​​ളി​​ച്ചി​​രി​​ക്കാ​​നേ താ​​ൽപര്യ​​മു​​ണ്ടാ​​വൂ എ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന​​ക്ക് മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​വു​​ന്നി​​ല്ലേ? സ​​ഹ​​താ​​പ​​വും ക​​രു​​ണ​​യും അ​​വ​​ളു​​ടെ ഉ​​ള്ള അ​​ന്ത​​സ്സി​​നെ​​ക്കൂ​​ടി ദ്ര​​വി​​പ്പി​​ക്കും. ആ​​രും എ​​ന്നെ കാ​​ണ​​ണ്ട, അ​​തു ശോ​​ശ​​ന്ന​​യാ​​ണെ​​ങ്കി​​ലും.

അ​​ന്നു പൈ​​സ​​യൊ​​ക്കെ പി​​രി​​ച്ചു മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ ഓ​​പറേ​​ഷ​​ൻ ന​​ട​​ത്തി​​യെ​​ങ്കി​​ലും അ​​തു​​കൊ​​ണ്ടു വ​​ലി​​യ മാ​​റ്റ​​മൊ​​ന്നു​​മു​​ണ്ടാ​​യി​​ല്ല. കാ​​ത്തി​​രി​​ക്കാ​​മെ​​ന്നാ​​ണു ഡോ​​ക​​ട​​ർ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​ത്. ‘‘ചി​​ല​​പ്പോ​​ൾ, ഭാ​​ഗ്യ​​മു​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ൽ, ദൈ​​വാ​​നു​​ഗ്ര​​ഹ​​മു​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ൽ...’’

പ്ര​​തീ​​ക്ഷ​​ക്ക് വ​​ക​​യി​​ല്ലെ​​ന്നു പ​​റ​​യാ​​ൻ ഡോ​​ക്ട​​ർ​​മാ​​ർ​​ക്കെ​​ത്ര വ​​ഴി​​ക​​ളാ​​ണെ​​ന്നു ഓ​​രോ ചെ​​ക്ക​​പ്പി​​നു പോ​​കു​​മ്പോ​​ഴും ഞാ​​ൻ അ​​മ്പ​​ര​​ന്നു. ഇ​​നി എ​​ന്തെ​​ങ്കി​​ലും വി​​ശേ​​ഷി​​ച്ചു​​ണ്ടാ​​യാ​​ൽ മാ​​ത്രം മ​​നോ​​ജ​​നെ കൊ​​ണ്ടു​​വ​​ന്നാ​​ൽ മ​​തി​​യെ​​ന്നാ​​ണ് ഇ​​പ്പോ​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്. അ​​തു​​വ​​രെ പ്ര​​ത്യേ​​കി​​ച്ചൊ​​ന്നും ചെ​​യ്യാ​​നി​​ല്ല​​ത്രേ...

യാ​​ത്ര​​യു​​ടെ കാ​​ര്യം പ​​റ​​ഞ്ഞ​​തി​​നുശേ​​ഷം മി​​ക്ക​​ ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ളി​​ലും ശോ​​ശ​​ന്ന വി​​ളി​​ച്ചു, വ​​ന്നേ തീ​​രൂ എ​​ന്നു നി​​ർ​​ബ​​ന്ധി​​ച്ചു, ഞാ​​നെ​​ങ്ങ​​നെ വ​​രാ​​നാ​​ടീ എ​​ന്നു നി​​സ്സ​​ഹാ​​യ​​യാ​​യ​​പ്പോ​​ൾ, നി​​ന​​ക്കു മ​​ന​​സ്സു​​ണ്ടോ, മ​​ന​​സ്സൊ​​ണ്ടേ​​ല് വ​​ഴി​​യൊ​​ണ്ട്, അ​​ണ​​ക്ക​​രേ​​ന്ന് നി​​​ന്റെ മോ​​ളോ​​ട് പ​​റ​​ഞ്ഞാ ഒ​​രീ​​സം വ​​ന്നു​​നി​​ക്ക​​ത്തി​​ല്ലേ?​​അ​​ല്ലേ​​ല് ഞാ​​മ്പ​​റ​​ഞ്ഞ് പെ​​യി​​ൻ ആ​​ൻഡ് പാ​​ലി​​യേ​​റ്റീ​​വീന്ന് ​​ക​​ന്യാ​​സ്ത്രീ​​ക​​ളെ വി​​ടാം... എ​​ടീ മെ​​ല്ലെ മെ​​ല്ലെ നീ​​യീ പു​​റ്റി​​ൽനി​​ന്നു പു​​റ​​ത്തുവ​​ര​​ണം. സം​​ഭ​​വി​​ച്ച​​ത് ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും സ​​ഹി​​ക്കാ​​ൻ വ​​യ്യാ​​ത്ത​​താ, പ​​ക്ഷേ വ​​ന്നു പോ​​യി. ഇ​​ത്രേം നീ ​​സ​​ഹി​​ച്ചി​​ല്ലേ? ഇ​​നീം സ​​ഹി​​ക്കേ​​ണ്ടി വ​​രും. ജീ​​വി​​തോംകൊ​​ണ്ടി​​ങ്ങ​​നെ ഒ​​ളി​​ച്ചി​​രി​​ക്കാ​​തെ പു​​റ​​ത്തു​​വാ.​​ സ​​ന്തോ​​ഷി​​ക്കാ​​നും സ​​മാ​​ധാ​​നി​​ക്കാ​​നു​​മൊ​​ക്കെ​​യൊ​​ള്ള​​ത് ന​​മ്മ​​ള് സ്വ​​യം ക​​ണ്ടെ​​ത്ത​​ണ​​മെ​​ടീ.’’

നീ​​യി​​ങ്ങ​​നെ പ​​ള്ളീ​​ല​​ച്ച​​ന്മാ​​രു​​പ​​ദേ​​ശി​​ക്കു​​ന്നപോ​​ലെ എ​​ന്നെ ഉ​​പ​​ദേ​​ശി​​ക്കാ​​തെ​​ന്നു ഞാ​​ന​​വ​​ളെ ക​​ളി​​യാ​​ക്കി.

‘‘നീ ​​വ​​ര​​ണം, ഇ​​തൊ​​രു തൊ​​ട​​ക്ക​​മാ​​വ​​ണം, മ​​നോ​​ജ​​ൻ കി​​ട​​പ്പി​​ലാ​​വു​​ന്നേ​​നു മു​​ന്നേ നീ ​​കു​​മ​​ളീ​​ല് ത​​യ്യ​​ൽ​​ക്ക​​ടേ​​ല് പൊ​​യ്ക്കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്ന​​ത​​ല്ലേ? ന​​ന്നാ​​യി ത​​യ്‌​​ക്കാ​​ന​​റി​​യാ​​വ​​ല്ലോ? ഒ​​രു മെ​​ഷീ​​ൻ വാ​​ങ്ങാ​​ൻ നെ​​ന​​ക്കു പാ​​ങ്ങി​​ല്ലേ​​ല് ഞ​​ങ്ങ​​ടെ വ​​നി​​താ​​ വി​​ങ് വാ​​ങ്ങി​​ത്ത​​രും, ചു​​മ്മാ അ​​വ​​നെ മാ​​ത്രം നോ​​ക്കി​​യി​​രി​​ക്കാ​​തെ നീ ​​ത​​യ്യ​​ലു തൊ​​ട​​ങ്ങ്. നി​​ന​​ക്ക് ത​​യ്യ​​ൽ​​പ്പ​​ണി​​ക്കൊ​​ള്ള തു​​ണീം ഞാ​​നൊ​​പ്പി​​ച്ചു ത​​രും. താ​​മ​​ര​​ക്ക​​ണ്ടം എ​​​ന്റെ നാ​​ട്ടീ​​ന്ന് ഒ​​ത്തി​​രി ദൂ​​ര​​ത്തൊ​​ന്നു​​മ​​ല്ല. എ​​ന്റേടീ, നീ ​​കേ​​ട്ടി​​ട്ടി​​ല്ലേ, സ​​ഞ്ച​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് ഉ​​റു​​മ്പാ​​ണെ​​ങ്കി​​ലും 100 യോ​​ജ​​ന​​ താ​​ണ്ടാ​​ൻ സാ​​ധി​​ക്കും. എ​​ന്നാ​​ലോ ഗ​​രു​​ഡ​​നാ​​ണെ​​ങ്കി​​ലും സ​​ഞ്ച​​രി​​ച്ചി​​ല്ലെ​​ങ്കി​​ൽ ഒ​​ര​​ടിപോ​​ലും മു​​ന്നോ​​ട്ടു നീ​​ങ്ങാ​​ൻ സാ​​ധി​​ക്ക​​ത്തി​​ല്ല.’’

ഞാ​​ന​​ത് ആ​​ദ്യം കേ​​ൾ​​ക്കു​​ക​​യാ​​യി​​രു​​ന്നു.

‘‘അ​​ർ​​ത്ത​​ശാ​​സ്ത്ര​​മാ​​ടീ... അ​​പ്പ​​ൻ പ​​ണ്ടു​​ പൂ​​സാ​​യാ ഞ​​ങ്ങ​​ളേം വി​​ളി​​ച്ചി​​രു​​ത്തി ഇ​​ങ്ങ​​നോ​​രോ ത​​ത്ത്വം പ​​റ​​യു​​മാ​​രു​​ന്നു. എ​​വി​​ട​​ന്നു പ​​ഠി​​ച്ച​​താ​​ന്നു ക​​ർ​​ത്താ​​വി​​ന​​റി​​യാം’’, അ​​വ​​ൾ കി​​ലു​​കി​​ലെ ചി​​രി​​ച്ചു.

ഇ​​ങ്ങ​​നെ ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ൾ നീ​​ണ്ട വി​​ളി​​ക​​ൾ​​ക്കും നി​​ർ​​ബ​​ന്ധ​​ങ്ങ​​ൾ​​ക്കും ശേ​​ഷം ഒ​​ടു​​ക്കം അ​​വ​​ൾ​​ക്കൊ​​പ്പം ചെ​​ല്ലാ​​മെ​​ന്ന് എ​​നി​​ക്കു സ​​മ്മ​​തി​​ക്കേ​​ണ്ടി​​വ​​ന്നു. ത​​ലേ​​ദി​​വ​​സം എ​​ന്തേ​​ലും ഒ​​ഴി​​ക​​ഴി​​വ് പ​​റ​​യാ​​നു​​ണ്ടാ​​കു​​മെ​​ന്നും എ​​​ന്റെ യാ​​ത്ര ന​​ട​​ക്കി​​ല്ലെ​​ന്നും ഉ​​റ​​പ്പാ​​യി​​രു​​ന്ന​​തു​​കൊ​​ണ്ട് ഞാ​​ൻ മാ​​യ​​യോ​​ടു ഇ​​ക്കാ​​ര്യം പ​​റ​​യു​​കപോ​​ലും ചെ​​യ്തി​​ല്ല. പ​​ക്ഷേ ത​​ലേ​​ന്ന് മാ​​യ​​യൊ​​ണ്ട് വി​​ള​​ക്കു​​വെ​​ക്കു​​ന്ന നേ​​ര​​ത്ത് സ​​ഞ്ചീ​​മാ​​യി​​ട്ട് വ​​ന്നു​​കേ​​റു​​ന്നു. അ​​മ്മ ധൈ​​ര്യ​​മാ​​യി പോ​​യി​​ട്ടു വാ ​​എ​​ന്ന നി​​ർ​​ബ​​ന്ധം അ​​വ​​ളു​​ടെ വ​​കേം. ശോ​​ശ​​ന്ന അ​​വ​​ളെ വി​​ളി​​ച്ചു​​പ​​റ​​ഞ്ഞ​​താ​​യി​​രി​​ക്കും. അ​​ല​​മാ​​രേ​​ന്ന് കൊ​​ള്ളാ​​വു​​ന്നൊ​​രു സാ​​രീം ബ്ലൗ​​സും ക​​ണ്ടു​​പി​​ടി​​ച്ച് തേ​​ച്ചു ത​​ന്ന​​തും, സൂ​​ചീം നൂ​​ലു​​മെ​​ടു​​ത്ത് ബ്ലൗ​​സി​​​ന്റെ കൈയും ഒ​​ട​​ലു​​മൊ​​ക്കെ പാ​​ക​​മാ​​ക്കി​​ത്ത​​ന്ന​​തും മാ​​യ​​യാ​​ണ്. അ​​വ​​ളു കൊ​​ണ്ടുവ​​ന്ന അ​​രി​​പ്പൊ​​ടീ​​ൽ ശ​​ർ​​ക്ക​​ര​​പ്പാ​​നീം പാ​​ള​​യ​​ങ്കോ​​ട​​നു​​ട​​ച്ച​​തും ക​​ല​​ക്കി​​വെ​​ച്ച് പാ​​തി​​രാ​​ത്രി അ​​ലാ​​റം വെ​​ച്ചെ​​ണീ​​റ്റ് അ​​പ്പം ചു​​ട്ടു ബ​​സ്സേ​​ന്നു തി​​ന്നാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞ് ക​​വ​​റി​​ലാ​​ക്കി​​ത്ത​​രി​​കേം ചെ​​യ്തു. ഉ​​ണ്ണി​​യ​​പ്പ​​ച്ച​​ട്ടി കാ​​ണാ​​ത്ത​​തുകൊ​​ണ്ട് ത​​വി​​യി​​ലെ​​ടു​​ത്ത് എ​​ണ്ണ​​യി​​ലേ​​ക്കു കോ​​രി​​യൊ​​ഴി​​ച്ചു​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ പ​​ല​​ഹാ​​രം രൂ​​പ​​ര​​ഹി​​ത​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു.​​ എ​​​ന്റെ ജീ​​വി​​തംപോ​​ലെ​​യെ​​ന്നു ക​​ണ്ണു​​നി​​റ​​ഞ്ഞു.

ശ​​ർ​​ക്ക​​ര​​യും അ​​രി​​മാ​​വും എ​​ണ്ണ​​യി​​ൽ വെ​​ന്ത സു​​ഖ​​ക​​ര​​മാ​​യ മ​​ണം വീ​​ട്ടി​​ലാ​​കെ പ​​ര​​ന്നു.​​ നാ​​ലു വ​​ർ​​ഷം മു​​ന്ന​​ത്തെ വി​​ഷു​​വി​​നാ​​യി​​രി​​ക്കും അ​​വ​​സാ​​നം ഈ ​​മ​​ണം വീ​​ട്ടി​​ൽ നി​​റ​​ഞ്ഞ​​ത്.​​ അ​​ന്നു ക​​ണിവെ​​ക്കാ​​ൻ ഉ​​ണ്ണി​​യ​​പ്പ​​മു​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യ​​തും മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ കു​​ഞ്ഞ് ഷ​​ർ​​ട്ടി​​ന്റേം നി​​ക്ക​​റി​​ന്റേം ​​പോ​​ക്ക​​റ്റി​​ൽ അ​​പ്പം കു​​ത്തി​​ക്ക​​യ​​റ്റി ന​​ട​​ന്നി​​രു​​ന്ന​​തും ഞാ​​നോ​​ർ​​ത്തു. അ​​വ​​നെ​​ന്തൊ​​രി​​ഷ്ട​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു.​​ മ​​നോ​​ജ​​നും ചെ​​റു​​പ്പ​​ത്തി​​ൽ ഉ​​ണ്ണി​​യ​​പ്പ​​മെ​​ന്നു കേ​​ട്ടാ​​ൽ ചാ​​വും. മ​​നോ​​ജ​​ൻ കി​​ട​​പ്പി​​ലാ​​യി അ​​ഞ്ചാ​​റു​​മാ​​സ​​മാ​​കു​​മ്പ​​ത്തേ​​നും കൊ​​ച്ചി​​നേംകൊ​​ണ്ട് അ​​വ​​ളു പോ​​യി. ഇ​​നി​​യെ​​ന്നെ​​ങ്കി​​ലും അ​​തി​​നെ​​യൊ​​ന്നു കാ​​ണാ​​ൻ പ​​റ്റു​​മോ​​ന്നോ​​ർ​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ നെ​​ഞ്ചു ക​​ല​​ങ്ങും. പെ​​ട്ട​​ന്നെ​​ണീ​​റ്റു വാ ​​ചെ​​റു​​ക്കാ​​യെ​​ന്നു മ​​നോ​​ജ​​നോ​​ടു ക​​ല​​മ്പും. നി​​​ന്റെ എ​​ല്ലാം പോ​​യി, ഈ ​​കി​​ട​​പ്പൊ​​ക്കെ അ​​വ​​സാ​​നി​​പ്പി​​ച്ചു വെ​​ക്ക​​മെ​​ണീ​​റ്റ് പോ​​യ​​തെ​​ല്ലാം തി​​രി​​ച്ചു​​പി​​ടി​​ക്ക്... പ​​റ​​ഞ്ഞും ക​​ര​​ഞ്ഞും മ​​ടു​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ അ​​വ​​​ന്റെ ക​​ട്ടി​​ൽ ക്രാ​​സി​​യി​​ൽ ത​​ല​​യി​​ട്ട​​ടി​​ക്കും...

അ​​പ്പ​​ത്തി​​​ന്റെ പ​​ണി ക​​ഴി​​യു​​മ്പോ​​ൾ പു​​ല​​രാ​​റാ​​യി. അ​​മ്മ​​യി​​നി ഒ​​റ​​ങ്ങ​​ണ്ട, കു​​ളി​​ച്ചൊ​​രു​​ങ്ങി​​ക്കോ എ​​ന്നു മാ​​യ എ​​ന്നെ പ​​റ​​ഞ്ഞു​​വി​​ട്ടു. കു​​ളി​​ച്ചു വ​​ന്ന​​പ്പോ​​ൾ സാ​​രി കു​​ത്തി​​ത്ത​​രാ​​നും മു​​ടി ചീ​​കാ​​നു​​മൊ​​ക്കെ സ​​ഹാ​​യി​​ച്ചു. ക​​ണ്ണെ​​ഴു​​താ​​നും പൗ​​ഡ​​റി​​ടാ​​നും നി​​ർ​​ബ​​ന്ധി​​ച്ചു. അ​​വ​​ൾ നീ​​ട്ടി​​യ ക​​ണ്മ​​ഷി​​ക്കൂ​​ടി​​നു​​ള്ളി​​ൽനി​​ന്നു മ​​ഷി തോ​​ണ്ടി​​യെ​​ടു​​ത്തെ​​ങ്കി​​ലും ച​​ത്ത മീ​​നി​​നെ​​പ്പോ​​ലു​​ള്ള ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ ക​​ണ്ണാ​​ടി​​യി​​ൽ ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ ഞാ​​ന​​തു ത​​ല​​മു​​ടി​​യി​​ൽ തേ​​ച്ചു, അ​​ൽപം പൗ​​ഡ​​ർ മാ​​ത്രം പൂ​​ശി. ‘‘ന​​ല്ല മി​​ടു​​ക്ക​​ത്തി​​യാ​​യി​​ട്ടൊ​​ണ്ട്, അ​​മ്മേ​​നെ ഇ​​ങ്ങ​​നൊ​​ന്നു ക​​ണ്ടി​​ട്ട് നാ​​ളെ​​ത്ര​​യാ​​യി...’’ എ​​ന്ന​​വ​​ൾ ക​​ട്ട​​ൻ​​കാ​​പ്പി​​ ത​​ന്നു. മ​​നോ​​ജ​​നോ​​ടു യാ​​ത്ര​​പ​​റ​​യാ​​ൻ ചെ​​ന്ന​​പ്പോ ക​​ട്ടി​​ലി​​ന​​ടു​​ത്തു​​ള്ള സ്റ്റൂ​​ളി​​ൽവെ​​ച്ച കി​​ണ്ണ​​ത്തി​​ൽ മൂ​​ന്നാ​​ലു ഉ​​ണ്ണി​​യ​​പ്പം.

‘‘അ​​വ​​നു വ​​ല്യ ഇ​​ഷ്ട​​മ​​ല്ലേ അ​​മ്മേ, ഇ​​തി​​വി​​ടി​​രി​​ക്ക​​ട്ടെ, അ​​തി​​​ന്റെ മ​​ണ​​മേ​​ലും കി​​ട്ടു​​ന്നൊ​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ലോ’’

എ​​ന്നു മാ​​യ വി​​തു​​മ്പി. അ​​വ​​​ന്റെ മ​​ര​​വി​​ച്ച കാ​​ലു​​ക​​ളി​​ൽ അ​​മ​​ർ​​ത്തി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു ക​​ര​​ച്ചി​​ൽ വി​​ഴു​​ങ്ങി ഞാ​​ൻ.

 

കു​​രി​​ശു​​പ​​ള്ളി​​മു​​ക്കി​​ൽ കു​​റ​​ച്ചു​​നേ​​ര​​മേ കാ​​ത്തു​​നി​​ൽ​​ക്കേ​​ണ്ടി വ​​ന്നു​​ള്ളൂ, മ​​ഴ ചാ​​റു​​ന്നു​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ലും ഞാ​​ൻ കു​​ട ബാ​​ഗി​​ൽ നി​​ന്നെ​​ടു​​ത്തി​​ല്ല.​​ ബ​​സ് ക​​ണ്ണു​​തു​​റി​​പ്പി​​ച്ചു​​വ​​ന്നു അ​​ടു​​ത്തു നി​​ർ​​ത്തി. എ​​ടീ ഞാ​​നാ ശോ​​ശ​​ന്ന​​യെ​​ന്നു ബ​​ഹ​​ളംവെ​​ച്ചു​​കൊ​​ണ്ട് വെ​​ളു​​ത്തു തു​​ടു​​ത്ത ഒ​​രു​​ത്തി ചാ​​ടി​​യി​​റ​​ങ്ങി വ​​ന്നു കെ​​ട്ടി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു, ആ​​സ​​ക​​ലം നോ​​ക്കി, കേ​​റി വാ​​യെ​​ന്നു അ​​ക​​ത്തേ​​ക്കു കേ​​റ്റി. എ​​​ന്റെ സ്കൂ​​ളി​​ലെ കൂ​​ട്ടു​​കാ​​രി​​യാ, ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യെ​​ന്നു എ​​ല്ലാ​​ർ​​ക്കും പ​​രി​​ച​​യ​​പ്പെ​​ടു​​ത്തി. ബ​​സി​​ന​​ക​​ത്ത് പ​​ല​​നി​​റ വെ​​ളി​​ച്ച​​ങ്ങ​​ളു​​ടെ പ്ര​​ള​​യ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു.

കാ​​ത​​ട​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന ഒ​​ച്ച​​യി​​ൽ ഏ​​തോ പാ​​ട്ടും. അ​​ക​​ത്തി​​രി​​ക്കു​​ന്ന ആ​​രു​​ടെ മു​​ഖ​​വും ഞാ​​ൻ ക​​ണ്ടി​​ല്ല. വെ​​ൽ​​കം ശാ​​ന്ത​​മ്മാ​​ന്നു ആ​​രോ പ​​റ​​ഞ്ഞു.​​ ബ​​സ് പെ​​ട്ട​​ന്നെ​​ടു​​ത്ത​​പ്പോ​​ൾ ഞാ​​നാ​​ടി​​യു​​ല​​ഞ്ഞു വീ​​ഴാ​​ൻ പോ​​യി. ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ന്നെ​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു ഒ​​രു സീ​​റ്റി​​ലി​​രു​​ത്തി. എ​​നി​​ക്ക​​ടു​​ത്തി​​രു​​ന്നു എ​​ന്റേ​​ടീ എ​​നി​​ക്കി​​തു വി​​ശ്വ​​സി​​ക്കാ​​ൻ മേ​​ല​​ല്ലോ ക​​ർ​​ത്താ​​വേ​​ന്നും ഇ​​ത്രേം അ​​ടു​​ത്തു നീ​​യൊ​​ണ്ടാ​​യി​​ട്ടു ഇ​​പ്പ​​ഴാ​​ണ​​ല്ലോ​​ടീ കാ​​ണാ​​ൻ പ​​റ്റി​​യേ​​ന്നു​​മൊ​​ക്കെ ഇ​​ട​​ത​​ട​​വി​​ല്ലാ​​തെ പു​​ല​​മ്പി. ഇ​​ട​​ക്കാ​​രോ വി​​ളി​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ ഇ​​ച്ചി​​രെ ഡാ​​ൻ​​സു ചെ​​യ്യാ​​ൻ പോ​​കു​​വാ​​ടീ​​ന്ന് എ​​ണീ​​റ്റു പോ​​യി. എ​​ന്തെ​​ല്ലാ​​മോ പ​​ല​​ഹാ​​ര​​ങ്ങ​​ൾ കൈ​​മാ​​റി വ​​ന്നു.

പ്ര​​മേ​​ഹോം കൊ​​ള​​സ്റ്റ​​റോ​​ളു​​മൊ​​ക്കെ ഒ​​ണ്ടെ​​ന്ന് ഓ​​ർ​​മ​​വേ​​ണം പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ളേ​​യെ​​ന്നു ആ​​രോ ഉ​​റ​​ക്കെ വി​​ളി​​ച്ചു​​പ​​റ​​ഞ്ഞ​​തി​​ന് ഇ​​ന്ന​​ത്തെ ദി​​വ​​സം അ​​തെ​​ല്ലാം വീ​​ട്ടി​​ൽ വെ​​ച്ചേ​​ച്ചാ വ​​ന്ന​​തെ​​ന്നു വേ​​റൊ​​രു​​ത്തി ഉ​​ശി​​രോ​​ടെ മ​​റു​​പ​​ടി പ​​റ​​ഞ്ഞു. രൂ​​പ​​മി​​ല്ലാ​​ത്ത എ​​​ന്റെ ഉ​​ണ്ണി​​യ​​പ്പ​​ങ്ങ​​ൾ പു​​റ​​ത്തെ​​ടു​​ക്കാ​​നി​​ട​​യി​​ല്ലെ​​ന്ന തോ​​ന്ന​​ലി​​ൽ ഞാ​​ൻ ബാ​​ഗ് നെ​​ഞ്ചോ​​ട​​മ​​ർ​​ത്തി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു. ഇ​​ട​​ക്കി​​ടെ ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ന്റ​​ടു​​ത്തു വ​​ന്നി​​രി​​ക്കു​​ക​​യും കൈ​​യി​​ലു മു​​റു​​കെ പി​​ടി​​ച്ച് അ​​ല്ലേ​​ൽ തോ​​ള​​ത്തു കൈ​​യി​​ട്ടി​​രു​​ന്ന് എ​​​ന്റെ ശാ​​ന്തം, എ​​ന്നാ അ​​തി​​ശ​​യ​​വാ, ന​​മ്മ​​ളു പി​​ന്നേം ഒ​​ന്നി​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​ത്! ചാ​​കു​​ന്നേ​​നു മു​​ന്നേ​​യൊ​​ന്ന് കാ​​ണാ​​ൻ പ​​റ്റു​​മെ​​ന്നു കൂ​​ടി ഞാ​​ൻ വി​​ചാ​​രി​​ച്ചി​​ട്ടി​​ല്ല... എ​​ന്നെ​​ല്ലാം വാ​​തോ​​രാ​​തെ പ​​റ​​ഞ്ഞു. അ​​തി​​നെ​​ടേ​​ൽ​​ത്ത​​ന്നെ അ​​വ​​ളെ​​യാ​​രേ​​ലും വി​​ളി​​ക്കും. എ​​ണീ​​റ്റു പോ​​കും. ശോ​​ശ​​ന്നേ​​ടെ കൂ​​ട്ടു​​കാ​​ര​​ത്തി​​ക്ക് പാ​​ട്ടും ഡാ​​ൻ​​സു​​വൊ​​ന്നു​​മി​​ല്ലേ​​ന്ന് ആ​​രോ ചോ​​ദി​​ച്ച​​പ്പോ ഞാ​​ൻ ചൂ​​ളി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചി​​രു​​ന്നു. എ​​ന്നെ​​യൊ​​ന്നി​​നും വി​​ളി​​ക്ക​​രു​​ത്, ഞാ​​നീ കൂ​​ട്ട​​ത്തി​​ൽ ചേ​​രാ​​ൻ വ​​ന്ന​​വ​​ള​​ല്ല, ശോ​​ശ​​ന്ന​​യു​​ടെ നി​​ർ​​ബ​​ന്ധം കാ​​ര​​ണം മാ​​ത്രാ​​ണ്... ഞാ​​ൻ ഒ​​ച്ച​​യി​​ല്ലാ​​തെ നി​​ല​​വി​​ളി​​ച്ചു. അ​​വ​​ളെ വി​​ളി​​ക്ക​​ണ്ടാ​​ന്ന് ശോ​​ശ​​ന്ന പ​​റ​​ഞ്ഞ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് പി​​ന്നൊ​​ന്നു​​മു​​ണ്ടാ​​യി​​ല്ല. ഉ​​ച്ച​​ത്തി​​ൽ പാ​​ട്ടു പാ​​ടി​​യും ഡാ​​ൻ​​സു ചെ​​യ്തും ത​​മാ​​ശ​​ക​​ൾ പ​​റ​​ഞ്ഞും വാ​​യൊ​​ഴി​​യാ​​തെ തീ​​റ്റ​​സാ​​മാ​​ന​​ങ്ങ​​ൾ കൈ​​മാ​​റി​​ത്തി​​ന്നും ആ ​​പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ളാ​​ഘോ​​ഷി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് ഞാ​​ൻ ക​​ണ്ടു​​കൊ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നു.

കു​​റ​​ച്ചങ്ങെ​​ത്തി​​യ​​പ്പോ​​ൾ എ​​നി​​ക്കും ഉ​​ട​​ലു​​ ത​​രി​​ക്കാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങി. സെ​​ന്റ് അ​​ഗ​​സ്റ്റി​​നി​​ൽ യേ​​ശു​​വി​​നെ​​ക്കു​​റി​​ച്ചു​​ള്ള പ്രാ​​ർ​​ഥ​​ന​​പ്പാ​​ട്ടു പാ​​ടു​​ന്ന നാ​​ലു​​പേ​​രി​​ലെ ഒ​​രേ​​യൊ​​രു ഹി​​ന്ദു ഞാ​​നാ​​യി​​രു​​ന്നു. ഉ​​ച്ച​​ക്ക് ചോ​​റു​​ണ്ടി​​ട്ടു പാ​​ത്രം ക​​ഴു​​കാ​​ൻ വ​​യ​​ൽ​​ക്ക​​ര​​യി​​ലെ കു​​ള​​ത്തി​​ലേ​​ക്കു പോ​​കു​​ന്ന ദി​​വ​​സ​​മൊ​​ക്കെ ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ന്നെ​​ക്കൊ​​ണ്ടു പാ​​ട്ടു പാ​​ടി​​ക്കും.​​ ‘‘കു​​രു​​ത്തോ​​ല​​പ്പെ​​രു​​ന്നാ​​ളി​​നു പ​​ള്ളി​​യി​​ൽ പോ​​യി​​വ​​രും കു​​ഞ്ഞാ​​റ്റ​​ക്കി​​ളി​​ക​​ളേ...’’ പാ​​ടു​​മ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ളു​​ടെ ക​​ണ്ണു ന​​ന​​യും. പു​​തി​​യ സി​​നി​​മാ​​ പാ​​ട്ടു​​ക​​ളു​​ള്ള പാ​​ട്ടു​​പു​​സ്ത​​കം വാ​​ങ്ങ​​ലാ​​യി​​രു​​ന്നു അ​​ന്ന​​ത്തെ ഏ​​റ്റ​​വും വ​​ലി​​യ സ്വ​​പ്നം. അ​​യ​​ലോ​​ക്ക​​ത്തെ വീ​​ട്ടി​​ൽ റേ​​ഡി​​യോ ഉ​​ള്ള​​തു​​കൊ​​ണ്ട് വ​​ട​​ക്കേ എ​​റ​​യ​​ത്ത് കാ​​തോ​​ർ​​ത്തി​​രു​​ന്നാ​​ൽ പാ​​ട്ടി​​​ന്റെ ഈ​​ണ​​വും താ​​ള​​വു​​മൊ​​ക്കെ ക​​ഷ്ടി​​ച്ചു പി​​ടി​​കി​​ട്ടും. പ​​ക്ഷേ വ​​രി​​ക​​ൾ...

എ​​ങ്ങ​​നേ​​ലും ഒ​​രു പാ​​ട്ടു​​പു​​സ്ത​​കം വാ​​ങ്ങി​​ത്ത​​രു​​മെ​​ന്നും അ​​തി​​ലെ മു​​ഴു​​വ​​ൻ പാ​​ട്ടും എ​​നി​​ക്കു​​മാ​​ത്രം പാ​​ടി​​ത്ത​​ര​​ണ​​മെ​​ന്നും ശോ​​ശ​​ന്ന ആ​​വ​​ശ്യ​​പ്പെ​​ടു​​മ്പോ​​ൾ ഞാ​​ൻ സ​​ന്തോ​​ഷ​​ത്തോ​​ടെ സ​​മ്മ​​തി​​ക്കും. അ​​ത്ത​​രം ദി​​വ​​സ​​ങ്ങ​​ളി​​ൽ ഉ​​ച്ച​​ക്ക് ക്ലാ​​സി​​ലെ​​ത്താ​​ൻ വൈ​​കു​​ക​​യും പൊ​​ന്ന​​മ്മ​​സാ​​റ്‌ ‘‘വ​​ന്നോ സ​​ർ​​ക്കീ​​ട്ടു സാ​​റാ​​മ്മ​​മാ​​ര്, എ​​​ന്റെ ശോ​​ശ​​ന്നേ നീ​​യോ പ​​ഠി​​ക്ക​​ത്തി​​ല്ല, ഈ ​​ശാ​​ന്ത​​മ്മ​​യെ​​ക്കൂ​​ടി ചീ​​ത്ത​​യാ​​ക്ക​​ല്ലേ’’ എ​​ന്നു വ​​ഴ​​ക്കു പ​​റ​​യു​​ക​​യും ചെ​​യ്യു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. നീ ​​വ​​ല്യ പാ​​ട്ടു​​കാ​​രി​​യാ​​വു​​മ്പോ എ​​ന്നെ മ​​റ​​ക്ക​​രു​​തെ​​ന്നു അ​​വ​​ൾ ക​​ണ​​ക്കു ക്ലാ​​സി​​ലി​​രു​​ന്ന് ബു​​ക്കി​​ൽ എ​​ഴു​​തി​​ക്കാ​​ണി​​ക്കും. ഞാ​​ൻ ഊ​​റി​​ച്ചി​​രി​​ച്ചു പോ​​കും.​​ അ​​വ​​സാ​​നം ഒ​​രു പാ​​ട്ടു മൂ​​ളി​​യ​​തെ​​ന്നാ​​വു​​മെ​​ന്നു ഞാ​​നാ​​ലോ​​ചി​​ച്ചു. മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ കൊ​​ച്ചി​​​ന്റെ തൊ​​ട്ടി​​ൽ​​ക്കാ​​ല​​ത്ത്? എ​​​ന്റെ വെ​​പ്രാ​​ള​​ത്തെ ഞാ​​ൻ ത​​ന്നെ​​യ​​മ​​ർ​​ത്തി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചു.​​ അ​​രു​​ത്, പാ​​ടാ​​നും ഉ​​ല്ല​​സി​​ക്കാ​​നു​​മൊ​​ന്നും അ​​വ​​കാ​​ശ​​മി​​ല്ലാ​​ത്ത ന​​ശി​​ച്ച ജ​​ന്മ​​മാ​​ണെ​​ന്റേത്.​​ അ​​തു ചെ​​യ്യു​​ന്ന​​വ​​രെ നോ​​ക്കി​​യി​​രി​​ക്കാ​​ൻ കി​​ട്ടി​​യ ഈ ​​അ​​വ​​സ​​രംപോ​​ലും ആ​​രു​​ടെ​​യൊ​​ക്കെ​​യോ ഔ​​ദാ​​ര്യ​​മാ​​ണ്.

ഓ​​രോ​​ന്നെ​​ല്ലാം തി​​ന്നു വ​​യ​​റു​​നി​​റ​​ഞ്ഞ​​തു​​കൊ​​ണ്ടി​​നി കാ​​പ്പി കു​​ടി​​ക്കാ​​ൻ നി​​ർ​​ത്ത​​ണ്ട, ഉ​​ച്ച​​യാ​​കു​​മ്പോ ബി​​രി​​യാ​​ണീം ഫ്രൂ​​ട് സ​​ലാ​​ഡും ക​​ഴി​​ച്ചാ മ​​തി​​യെ​​ന്നു ഭൂ​​രി​​പ​​ക്ഷം പേ​​രും പ​​റ​​ഞ്ഞ​​തു​​കൊ​​ണ്ടും വ​​ല്ലാ​​ർ​​പാ​​ട​​ത്ത് കു​​ർ​​ബാ​​ന കൂ​​ട​​ണ​​മെ​​ന്നു​​ള്ള​​തു​​കൊ​​ണ്ടും നേ​​രെ പ​​ള്ളി​​മു​​റ്റ​​ത്തേ​​ക്കാ​​ണു ബ​​സ് പോ​​യ​​ത്. ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ല്ലാ​​വ​​രെ​​യും പേ​​രു​​ വി​​ളി​​ച്ചി​​റ​​ക്കി, ചി​​ല നി​​ർ​​ദേശ​​ങ്ങ​​ളും കൊ​​ടു​​ത്തു​​പ​​ള്ളി​​ക്ക​​ക​​ത്തു കേ​​റ്റു​​ന്ന​​ത് കൗ​​തു​​ക​​ത്തോ​​ടെ നോ​​ക്കിനി​​ന്നു.​​ എ​​ന്തു മി​​ടു​​ക്കി​​യാ​​ണി​​പ്പ​​ഴും ഇ​​വ​​ള്, ആ ​​പ​​തി​​നാ​​ലാം വ​​യ​​സ്സി​​ലേ​​തു​​പോ​​ലെ​​ത്ത​​ന്നെ​​യെ​​ന്ന് അ​​സൂ​​യ തോ​​ന്നി. സ​​ങ്ക​​ട​​പ്പെ​​ടാ​​ൻ കാ​​ര​​ണ​​ങ്ങ​​ളി​​ല്ലാ​​ത്ത​​വ​​ർ​​ക്ക് ജീ​​വി​​ത​​മെ​​ന്നും പു​​തു​​മ​​യും പ്ര​​സ​​രി​​പ്പും നി​​റ​​ഞ്ഞ​​താ​​യി​​രി​​ക്കും. അ​​വ​​രു​​ടെ മു​​ഖ​​ത്തും ച​​ല​​ന​​ങ്ങ​​ളി​​ലും യൗ​​വനം തു​​ളു​​മ്പും.

എ​​നി​​ക്ക് പ​​ള്ളി​​യി​​ൽ കേ​​റ​​ണ​​മെ​​ന്നു​​ണ്ടാ​​യി​​രു​​ന്നി​​ല്ല. എ​​ത്ര​​യോ വ​​ർ​​ഷ​​ങ്ങ​​ളാ​​യി എ​​നി​​ക്കൊ​​രു ദൈ​​വ​​ത്തി​​ലും വി​​ശ്വാ​​സ​​വു​​മി​​ല്ല.

പ​​ക്ഷേ, വേ​​റൊ​​ന്നും ചെ​​യ്യാ​​നി​​ല്ലാ​​ത്ത​​തുകൊ​​ണ്ട് അ​​തി​​ന​​ക​​ത്തി​​രി​​ക്കാ​​മെ​​ന്നു ഉ​​ള്ളി​​ലേ​​ക്കു കാ​​ലു​​വെ​​ച്ച​​പ്പോ​​ൾ ശോ​​ശ​​ന്ന കൈ​​പി​​ടി​​ച്ചു വ​​ലി​​ച്ചു.

‘‘നീ​​യെ​​ന്നാ കു​​ർ​​ബാ​​ന കൂ​​ടാ​​ൻ പോ​​ണോ? അ​​തി​​നി​​വി​​ടം വ​​രെ വ​​ര​​ണോ? എ​​ല്ലാ​​ട​​ത്തും ഒ​​രേ ദൈ​​വ​​മാ​​ടീ. ഒ​​ന്നി​​നു ശ​​ക്തി കൂ​​ടു​​ത​​ൽ, ഒ​​രി​​ട​​ത്തു ചെ​​ന്നാ​​ൽ പ്രാ​​ർ​​ഥിക്കു​​ന്ന​​തു ന​​ട​​ക്കുംന്നൊ​​ക്കെ പ​​റേ​​ണ​​ത് കൊ​​ച്ചു​​പി​​ള്ളേ​​രെ പ​​റ്റി​​ക്കാ​​ൻ കൊ​​ള്ളാം. ന​​മു​​ക്കി​​വി​​ടു​​ന്നു മു​​ങ്ങാം. അ​​വ​​ളു​​മാ​​ര് കു​​മ്പ​​സാ​​രി​​ച്ച്, പ്രാ​​ർ​​ഥിച്ച്, നേ​​ർ​​ച്ച​​യെ​​ത്തി​​ക്ക​​ലും എ​​ല്ലാം ക​​ഴി​​യു​​മ്പം ഉ​​ച്ച​​യാ​​വും. അ​​ന്നേ​​ര​​ത്തേ​​നു തി​​രി​​ച്ചെ​​ത്താം. പാ​​ട്രീ​​ഷ്യ സി​​സ്റ്റ​​റു​​കൂ​​ടി വ​​ര​​ണ്ട​​താ​​യി​​രു​​ന്നു, ഇ​​ന്ന​​ലെ വീ​​ണു കാ​​ലു​​ളു​​ക്കി​​യ​​തു കു​​രു​​ത്ത​​മാ​​യി. ഒ​​ണ്ടാ​​രു​​ന്നേ ഇ​​തൊ​​ന്നും ന​​ട​​ക്കു​​കേ​​ല. ഞാ​​നാ ഇ​​പ്പം ലീ​​ഡ​​റ്...’’

അ​​വ​​ൾ കു​​സൃ​​തി​​യോ​​ടെ എ​​​ന്റെ കൈ​​യും പി​​ടി​​ച്ചു വ​​ലി​​ച്ചു പു​​റ​​ത്തേ​​ക്കോ​​ടി. കി​​ട്ടി​​യ ഓ​​ട്ടോ​​യി​​ൽ കേ​​റി​​യി​​രു​​ന്നു ദീ​​ർ​​ഘ​​ശ്വാ​​സ​​മെ​​ടു​​ത്തു.

‘‘ബീ​​ച്ചി​​ൽ പോ​​കാം, ന​​മ്മ​​ക്കു കാ​​ണാ​​ൻ കി​​ട്ടാ​​ത്ത​​തു ക​​ട​​ല​​ല്ലേ’’ എ​​ന്നു പി​​റു​​പി​​റു​​ത്തു.

വ​​ണ്ടി കു​​റെ ഓ​​ടി​​യി​​ട്ടാ​​ണു ഞ​​ങ്ങ​​ൾ ക​​ട​​ൽ​​ത്തീ​​ര​​ത്തെ​​ത്തി​​യ​​ത്.​​ മ​​ഴ ചാ​​റു​​ന്ന പ​​ക​​ലാ​​യ​​തുകൊ​​ണ്ട് വ​​ലി​​യ തി​​ര​​ക്കൊ​​ന്നു​​മി​​ല്ല , നീ​​ണ്ടു പ​​ര​​ന്ന മ​​ണ​​ൽ​​ത്തി​​ട്ട. ചാ​​ര​​നി​​റ​​ത്തി​​ൽ അ​​ട​​ങ്ങി​​യൊ​​തു​​ങ്ങി​​ക്കി​​ട​​ക്കു​​ന്ന മു​​ഷി​​ഞ്ഞ ക​​ട​​ൽ. അ​​വ​​ളെ​​ന്നെ​​യും കൂ​​ട്ടി ഒ​​രു കാ​​റ്റാ​​ടി മ​​ര​​ച്ചോ​​ട്ടി​​ലി​​രു​​ന്നു.

‘‘ജു​​ഹു ബീ​​ച്ചി​​ന്റ​​ടു​​ത്താ​​യി​​രു​​ന്നു പ​​ട്ടാ​​ള​​ക്കാ​​രു​​ടെ ക്വാ​​ർ​​ട്ടേ​​ഴ്സ്. അ​​വി​​ടെ താ​​മ​​സി​​ക്കാ​​ൻ ചെ​​ന്ന​​തി​​​ന്റെ പി​​റ്റേ​​ന്നാ ആ​​ദ്യ​​വാ​​യി​​ട്ടു ക​​ട​​ലു കാ​​ണു​​ന്നേ.​​ ക​​ണ്ടു കൊ​​തി​​തീ​​ർ​​ന്നി​​ല്ല. അ​​ങ്ങേ​​രാ​​ണേ​​ൽ ഒ​​രു പ്രാ​​വ​​ശ്യം ക​​ണ്ടി​​ല്ലേ, ഇ​​നി​​യ​​വി​​ടെ​​ന്നാ കാ​​ണാ​​നാ അ​​തേ ക​​ട​​ല്, അ​​തേ തി​​ര​​മാ​​ല​​ക​​ള് എ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞ് പി​​ന്നൊ​​രി​​ക്ക​​ലും കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​യ​​തു​​മി​​ല്ല. പി​​ന്നെ ഞാ​​ന​​ങ്ങേ​​ര് അ​​റി​​യാ​​തെ എ​​ട​​ക്കെ​​ട​​ക്ക് ക​​ട​​ലു കാ​​ണാ​​മ്പോ​​കാ​​ൻ തൊ​​ട​​ങ്ങി. അ​​റി​​ഞ്ഞാ​​ൽ വ​​ല്യ ക​​ച്ച​​റ​​യാ​​വും... ആ​​ട്ടെ, നീ ​​എ​​പ്പ​​ഴാ ആ​​ദ്യം ക​​ട​​ല് ക​​ണ്ടേ? ക​​ണ്ട​​പ്പം എ​​ന്നെ ഓ​​ർ​​ത്തോ? ചെ​​മ്മീ​​നി​​ലെ പാ​​ട്ടു നീ ​​പാ​​ടി​​യ ദി​​വ​​സം ന​​മ്മ​​ളൊ​​ന്നി​​ച്ചു ക​​ട​​ലു കാ​​ണാ​​ൻ പോ​​കാ​​മെ​​ന്നു പ്ലാ​​ൻ ചെ​​യ്ത​​ത് ഓ​​ർ​​മ​​യു​​ണ്ടോ? ഞാ​​നെ​​പ്പ​​ഴും അ​​തോ​​ർ​​ക്കും, ഓ​​രോ ത​​വ​​ണ ക​​ട​​ലു കാ​​ണു​​മ്പ​​ഴും.’’

ഇ​​തി​​നു​​ മു​​മ്പൊ​​രി​​ക്ക​​ലും ക​​ട​​ൽ ക​​ണ്ടി​​ട്ടി​​ല്ലെ​​ന്നു പ​​റ​​യാ​​ൻ ഞാ​​ൻ മ​​ടി​​ച്ചു. ക​​ണ്ടി​​രു​​ന്നാ​​ലും ആ ​​പ​​ഴ​​യ കാ​​ര്യം ഞാ​​നോ​​ർ​​ക്കു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നോ? അ​​റി​​യി​​ല്ല.

‘‘നി​ന്റെ ബാ​​ഗീ​​ന്ന് ന​​ല്ല മ​​ണം വ​​രു​​ന്നൊ​​ണ്ട്.​​ പ​​ണ്ട് ഓ​​ണ​​പ്പൂ​​ട്ട​​ലു​​ക​​ഴി​​ഞ്ഞു തൊ​​റ​​ക്കു​​ന്ന ദി​​വ​​സം നീ​​യെ​​നി​​ക്ക് നെ​​യ്യ​​പ്പം കൊ​​ണ്ടു​​ത്ത​​രും. നാ​​ല​​ഞ്ചു​​ദെ​​വ​​സം പ​​ഴേ​​താ​​യ​​തുകൊ​​ണ്ട് ​​ എണ്ണ​​കാ​​റി, നൂ​​ലു​​പാ​​കി... എ​​ന്നാ​​ലും എ​​നി​​ക്ക​​തു അ​​മൃ​​താ​​യി​​രു​​ന്നു.’’

ഞാ​​ൻ ബാ​​ഗി​​ൽനി​​ന്ന് പ്ലാ​​സ്റ്റി​​ക് ക​​വ​​ർ അ​​പ്പാ​​ടെ​​യെ​​ടു​​ത്ത് അ​​വ​​ൾ​​ക്കു നീ​​ട്ടി. ക​​വ​​ർ തു​​റ​​ന്ന് ഇ​​തെ​​ന്നാ ഷേ​​പ്പാ​​ണെ​​ടീ​​ന്ന് ചി​​രി​​ച്ചുകൊ​​ണ്ട് അ​​വ​​ൾ ര​​ണ്ടു​​മൂ​​ന്നെ​​ണ്ണം തിന്നു.

എ​​ന്നാ രു​​ചി​​യാ​​ണെ​​ന്നു സീ​​ൽ​​ക്കാ​​ര​​മു​​യ​​ർ​​ത്തി. ‘‘നീ​​യി​​ത് ബ​​സ്സേ​​ന്നെ​​ടു​​ക്കാ​​ത്ത​​തു ന​​ന്നാ​​യി. എ​​ല്ലാ​​രും കൂ​​ടി തി​​ന്നു തീ​​ർ​​ത്തേ​​നെ..​​. ഇ​​തു മു​​ഴു​​വ​​ൻ എ​​നി​​ക്കു വേ​​ണം, ഞാ​​നി​​തീ​​ന്ന് കൊ​​റ​​ച്ചെ​​ടു​​ത്ത് സൂ​​ക്ഷി​​ച്ചു​​വെ​​ക്കും. നാ​​ല​​ഞ്ചു ദി​​വ​​സം പ​​ഴ​​കു​​മ്പോ തി​​ന്നാ​​ൻ. എ​​ണ്ണ​​കാ​​റി​​യ ആ ​​പ​​ഴ​​യ രു​​ചി...’’

അ​​വ​​ളു​​ടെ തോ​​ള​​ത്തു​​ത​​ല്ലി ഞാ​​നാ​​ർ​​ത്തു ചി​​രി​​ച്ചുപോ​​യി. ചി​​രി​​ക്കൊ​​ടു​​വി​​ൽ ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ ന​​ന​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ൾ എ​​​ന്റെ ചു​​മ​​ലി​​ലേ​​ക്കു ത​​ല ചാ​​യ്ച്ചു.

ഇ​​ങ്ങ​​നൊ​​രി​​ക്കെ ന​​മ്മ​​ളു കാ​​ണു​​മെ​​ന്നും ഇ​​തു​​പോ​​ലെ വ​​ർ​​ത്ത​​മാ​​നം പ​​റ​​ഞ്ഞി​​രി​​ക്കു​​മെ​​ന്നും കൊ​​തി​​ക്കാ​​ത്ത ഒ​​രു ദെ​​വ​​സോ​​മൊ​​ണ്ടാ​​യി​​ട്ടി​​ല്ല ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ലെ​​ന്നു മ​​ന്ത്രി​​ച്ചു.

ഞാ​​ൻ ന​​ന​​ഞ്ഞ മ​​ണ​​ലി​​ലേ​​ക്കു കാ​​ലു നീ​​ട്ടി​​യി​​രു​​ന്ന​​പ്പോ​​ൾ അ​​വ​​ളെ​​​ന്റെ മ​​ടി​​യി​​ൽ ത​​ല​​വെ​​ച്ചു ക​​ട​​ലി​​ലേ​​ക്കു നോ​​ക്കി​​ക്കി​​ട​​ന്നു. എ​​​ന്റെ കൈ​​ക​​ൾ അ​​വ​​ളു​​ടെ ചു​​രു​​ള​​ൻമു​​ടി​​യി​​ഴ​​ക​​ളി​​ലൂ​​ടെ ഓ​​ടി​​ന​​ട​​ന്നു.

‘‘ജു​​ഹൂ​​ല് ഇ​​ങ്ങ​​നാ​​രു​​ന്നു, ആ​​ണും പെ​​ണ്ണും ഇ​​ങ്ങ​​നെ കെ​​ട​​ക്കും. ആ​​ദ്യ​​വൊ​​ക്കെ കാ​​ണു​​മ്പോ നാ​​ണ​​മാ​​കു​​വാ​​രു​​ന്നു.​​ പി​​ന്നെ അ​​തെ​​ല്ലാം സാ​​ധാ​​ര​​ണപോ​​ലാ​​യി. പ​​ക്ഷേ ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും അ​​ങ്ങേ​​ര​​്ടെ മ​​ടീ​​ല് ത​​ല​​വെ​​ച്ചു കെ​​ട​​ക്ക​​ണ​​വെ​​ന്ന് എ​​നി​​ക്ക് തോ​​ന്നീ​​ട്ടി​​ല്ല കേ​​ട്ടോ​​ടീ...’’

അ​​വ​​ൾ ത​​ല​​തി​​രി​​ച്ചു എ​​​ന്റെ മു​​ഖ​​ത്തേ​​ക്കു നോ​​ക്കി​​ക്കി​​ട​​ന്നു. കു​​സൃ​​തി​​യും ഓ​​മ​​ന​​ത്ത​​വും തു​​ളു​​മ്പു​​ന്ന ശോ​​ശ​​ന്ന​​യു​​ടെ​​യാ പ​​ഴ​​യ മു​​ഖം! അ​​വ​​ൾ കാ​​ണു​​ന്ന എ​​​ന്റെ മു​​ഖം എ​​ങ്ങ​​നെ​​യാ​​യി​​രി​​ക്കും?, അ​​യ​​ഞ്ഞു തൂ​​ങ്ങു​​ന്ന പേ​​ശി​​ക​​ളും ചു​​ളി​​ഞ്ഞ തൊ​​ലി​​യു​​മു​​ള്ള വ​​യ​​സ്സാ​​യൊ​​രു സ്ത്രീ! ​​എ​​നി​​ക്കു ല​​ജ്ജ​​യാ​​യി. ക​​ണ്ണെ​​ഴു​​താ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നെ​​ന്നു തോ​​ന്നി.

‘‘നെ​​ന​​ക്കു വ​​ലി​​യ മാ​​റ്റ​​വൊ​​ന്നു​​മി​​ല്ലെ​​ടീ. പ​​ണ്ട​​ത്തെ​​പ്പോ​​ലെ ത​​ന്നെ മെ​​ലി​​ഞ്ഞി​​രി​​ക്കു​​ന്നു. ചി​​രീ​​ടേം പ​​ല്ലി​​ന്റേം ഭം​​ഗി​​യൊ​​ന്നും പോ​​യി​​ട്ടി​​ല്ല. നി​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ള് ! അ​​താ​​രു​​ന്നു എ​​നി​​ക്കേ​​റ്റോ​​മി​​ഷ്ടം... ഇ​​പ്പ​​ഴും എ​​ന്നാ ആ​​ക​​ർ​​ഷ​​ണീ​​യ​​ത​​യാ! ഞാ​​ൻ കേ​​റി വ​​ണ്ണം​​വെ​​ച്ചു ച​​ക്കു​​കു​​റ്റി പോ​​ലാ​​യി. അ​​ങ്ങേ​​ര് പോ​​യേ​​പ്പി​​ന്നെ​​യാ കേ​​ട്ടോ. അ​​തീ​​പ്പി​​ന്നെ​​യാ ഞാ​​ൻ ശ​​രി​​ക്കു ശ്വാ​​സം വി​​ടാ​​നും സ​​ന്തോ​​ഷി​​ക്കാ​​നും ചി​​രി​​ക്കാ​​നു​​വൊ​​ക്കെ തൊ​​ട​​ങ്ങി​​യേ! പ​​ട്ടാ​​ള​​ക്കാ​​ര​​ന​​ല്ലേ... എ​​പ്പ​​ഴാ വെ​​ടിവെ​​ക്കു​​ന്നേ​​ന്ന​​റി​​യാ​​വോ! എ​​പ്പ​​ഴും പേ​​ടി​​ക്ക​​ണം.’’

അ​​വ​​ൾ ഉ​​റ​​ക്കെ​​ച്ചി​​രി​​ച്ചു. എ​​നി​​ക്ക് ല​​ജ്ജകൊ​​ണ്ട് ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന നി​​ലം കു​​ഴി​​ഞ്ഞു താ​​ഴു​​ന്നപോ​​ലെ തോ​​ന്നി. ഞാ​​ൻ വി​​ഷ​​മി​​ക്കാ​​തി​​രി​​ക്കാ​​നാ​​ണ് അ​​വ​​ളെ​​ന്നെ പ്ര​​ശം​​സി​​ക്കു​​ന്ന​​തെ​​ന്ന് എ​​നി​​ക്ക​​റി​​യാം. ഞാ​​ൻ ക​​ണ്ണാ​​ടി​​നോ​​ക്കാ​​റു​​ണ്ടെ​​ന്ന് അ​​വ​​ളോ​​ടു പ​​റ​​യ​​ണ​​മെ​​ന്നു വി​​ചാ​​രി​​ച്ചു.

‘‘സ​​ത്യ​​മാ​​ടീ, എ​​പ്പ​​ഴും ഒ​​രു തോ​​ക്കി​​ൻ​​കൊ​​ഴ​​ലി​​നു മു​​ന്നി​​ൽ നി​​ക്കു​​ന്നപോ​​ല​​ത്തെ ജീ​​വി​​ത​​മാ​​രു​​ന്നു. വ​​ല്യ അ​​രി​​ശ​​ക്കാ​​ര​​ൻ! ബോം​​ബേ​​ല് താ​​മ​​സി​​ക്കു​​ന്ന കാ​​ല​​ത്തൊ​​രി​​ക്കെ രാ​​ത്രി കൊ​​ച്ച് വീ​​ണു ത​​ല വാ​​തി​​ലേ​​ൽ മു​​ട്ടി ഇ​​ച്ചി​​രെ​​യൊ​​ന്നു മൊ​​ഴ​​ച്ച​​തി​​ന് അ​​ങ്ങേ​​രെന്റെ മു​​ഖ​​ത്ത​​ടി​​ച്ചു. അ​​രി​​ശം തീ​​രാ​​ഞ്ഞ് നെ​​ല​​ത്ത് മു​​ട്ടു​​കു​​ത്തി നി​​ക്കാ​​ൻ പ​​റ​​ഞ്ഞു.​​ ഞാ​​ൻ ശ്ര​​ദ്ധി​​ക്കാ​​ഞ്ഞി​​ട്ടാ കൊ​​ച്ചു വീ​​ണേ​​ന്നും പ​​റ​​ഞ്ഞ്.

മു​​ട്ടേ​​ലു​​നി​​ന്നു മ​​ടു​​ത്ത​​പ്പം ചെ​​റു​​പ്പ​​ത്തി​​​ന്റെ തി​​ള​​പ്പുകൊ​​ണ്ടും രാ​​ത്രി​​യാ​​യ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് ഇ​​ങ്ങേ​​രു​​ടേ ദേ​​ഷ്യ​​ത്തി​​ന് ഇ​​ത്ര​​യ​​ല്ലേ ആ​​യു​​സ്സു കാ​​ണൂ എ​​ന്ന ഉ​​റ​​പ്പുകൊ​​ണ്ടും ഞാ​​ൻ മു​​ട്ടേ നി​​ന്നി​​ട​​ത്ത് ഒ​​ന്നി​​രു​​ന്നു പോ​​യി.​​ പൊ​​റ​​കീ​​ന്ന് ഓ​​ർ​​ക്കാ​​പ്പു​​റ​​ത്ത് ന​​ടും​​പു​​റ​​ത്തി​​ന് ബെ​​ൽ​​റ്റുകൊ​​ണ്ടു കി​​ട്ടി​​യ അ​​ടി.​​ അ​​തുപോ​​ലൊ​​ന്ന് ഞാ​​ൻ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ല​​റി​​ഞ്ഞി​​ട്ടി​​ല്ല. മൂ​​ന്നു മാ​​സ​​വാ അ​​തിന്റെ പാ​​ട് നെ​​ടു​​നീ​​ള​​ത്തി​​ൽ നീ​​ലി​​ച്ചു കെ​​ട​​ന്ന​​ത്. കൊ​​റെ​​ക്ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് അ​​ങ്ങേ​​ര് പു​​ന്നാ​​ര​​മൊ​​ക്കെ പ​​റ​​ഞ്ഞു വ​​ന്നു.​​ അ​​നു​​സ​​ര​​ണ​​ക്കേ​​ടു കാ​​ണി​​ച്ചേ​​നാ അ​​ടി​​ച്ച​​ത്, കൊ​​ച്ചി​​​ന്റെ കാ​​ര്യം ശ​​രി​​ക്കു നോ​​ക്കി​​ക്കോ​​ണം, ഇ​​നി​​യി​​ങ്ങ​​നെ ഒ​​ണ്ടാ​​ക​​രു​​ത്, പ​​റ​​ഞ്ഞാ പ​​റ​​ഞ്ഞ​​പോ​​ലെ കേ​​ട്ടോ​​ണം ന്നൊ​​ക്കെ ഉ​​പ​​ദേ​​ശോം.​​ പ​​ക്ഷേ അ​​തീ​​പ്പി​​ന്നെ അ​​ങ്ങേ​​ര​​ടു​​ത്തു വ​​രു​​മ്പോ​​ഴൊ​​ക്കെ എ​​​ന്റെ ഉ​​ള്ളൊ​​ന്നു കാ​​ളും. പ​​ത്തൊ​​മ്പ​​താം വ​​യ​​സ്സി​​ലെ ആ ​​അ​​ടീ​​ടെ ഓ​​ർ​​മ​​യി​​ൽ ഉ​​ട​​ലു​​ മു​​ഴു​​വ​​ൻ പ്ര​​തി​​രോ​​ധി​​ക്കാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങും... പി​​ന്നേം മൂ​​ന്നു പെ​​റ്റു, പ​​ക്ഷേ​​ങ്കി ഉ​​ള്ളി​​ൽ പ്രാ​​കി​​ക്കൊ​​ണ്ട​​ല്ലാ​​തെ, ഒ​​രി​​ക്ക​​ൽ​​പ്പോ​​ലും സ​​ന്തോ​​ഷ​​ത്തോ​​ടെ അ​​യാ​​ടെ കൂ​​ടെ കെ​​ട​​ന്നി​​ട്ടി​​ല്ല..​​. ചാ​​കു​​ന്നേ​​നു മു​​ന്നേ ഇ​​തൊ​​ന്ന​​ങ്ങേ​​രോ​​ടു പ​​റ​​യ​​ണ​​മെ​​ന്നൊ​​ണ്ടാ​​രു​​ന്നു.​​ പ​​ക്ഷേ എ​​ന്നെ പ​​റ്റി​​ച്ച് മി​​ണ്ടാ​​തെ പൊ​​യ്ക്ക​​ള​​ഞ്ഞു.’’

അ​​വ​​ൾ ചി​​രി​​ച്ചുകൊ​​ണ്ടു പ​​ല്ലി​​റു​​മ്മി​​യ​​പ്പോ​​ൾ ഞാ​​ൻ മു​​ഖ​​ത്തു ത​​ലോ​​ടി സാ​​ര​​മി​​ല്ല ശോ​​ശ​​ന്നേ​​യെ​​ന്നു സ​​മാ​​ധാ​​നി​​പ്പി​​ച്ചു.

‘‘എ​​ന്നാ​​ലും മൊ​​ത്ത​​ത്തി​​ലാ​​ലോ​​ചി​​ച്ചാ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ലു വേ​​ണ്ട അ​​ത്യാ​​വ​​ശ്യം സു​​ഖോം സൗ​​ക​​ര്യോം ഞാ​​ന​​നു​​ഭ​​വി​​ച്ചി​​ട്ടൊ​​ണ്ട്.​​ ബ​​ല​​മു​​ള്ള​​വ​​​ന്റെയ​​ടു​​ത്ത് ആ​​ശ്രി​​ത​​ഭാ​​വോം എ​​തി​​രി​​ടാ​​ൻ പ​​റ്റു​​ന്ന​​വ​​​ന്റെയ​​ടു​​ത്ത് എ​​തി​​ർ​​പ്പും തു​​ല്യ​​ശ​​ക്തി​​യു​​ള്ള​​വ​​​ന്റെ അ​​ടു​​ത്ത് വി​​ന​​യ​​വും കാ​​ണി​​ച്ചാ കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ളു ന​​ട​​ത്താ​​മെ​​ന്നു അ​​പ്പ​​ൻ പ​​റ​​യു​​വാ​​രു​​ന്നു. ഞാ​​ന​​യാ​​ക്ക​​ടെ​​യ​​ടു​​ത്ത് ആ​​ശ്രി​​ത​​ഭാ​​വം കാ​​ണി​​ച്ചു.​​ കാ​​ലു ന​​ക്കു​​ന്നപോ​​ലെ അ​​ഭി​​ന​​യി​​ച്ചു. കാ​​ലു ന​​ക്കു​​ന്ന എ​​ല്ലാ പ​​ട്ടി​​ക​​ളും ഉ​​ള്ളി​​ല് മു​​റു​​മു​​റു​​ത്തോ​​ണ്ടാ അ​​തു ചെ​​യ്യു​​ന്ന​​തെ​​ന്നു പാ​​വ​​ത്തി​​ന​​റി​​യ​​ത്തി​​ല്ലാ​​രു​​ന്നു.’’ അ​​വ​​ൾ പൊ​​ട്ടി​​ച്ചി​​രി​​ച്ചു.

പി​​ന്നേം അ​​ർ​​ഥ​​ശാ​​സ്ത്രം, നീ​​ കൊ​​ള്ളാ​​മ​​ല്ലോ​​ന്നു ഞാ​​ന​​വ​​ളു​​ടെ ചി​​രി​​യി​​ൽ വി​​ര​​ൽ തൊ​​ട്ടു. എ​​​ന്റെ ജീ​​വി​​ത​​ത്തി​​ന് ഒ​​രു ശാ​​സ്ത്ര​​വും കൂ​​ട്ടുവ​​ന്നി​​ല്ല​​ല്ലോ​​ന്നു ചു​​മ്മാ ഓ​​ർ​​ത്തു.

‘‘നീ ​​പ​​ഠി​​ച്ചൊ​​രു സാ​​റാ​​കു​​മെ​​ന്നാ​​രു​​ന്നു ഞാ​​ൻ വി​​ചാ​​രി​​ച്ചേ... പൊ​​ന്ന​​മ്മ​​സാ​​റെ​​പ്പ​​ഴും പ​​റ​​യു​​വാ​​രു​​ന്നു, ആ ​​ശാ​​ന്ത​​മ്മ പ​​ഠി​​ത്തം നി​​ർ​​ത്തി​​ക്ക​​ള​​ഞ്ഞ​​ത് ക​​ഷ്ട​​മാ​​യെ​​ന്ന്. പ​​രീ​​ക്ഷ​​യ്ക്കൊ​​ക്കെ നിന്റെ കോ​​പ്പി​​യ​​ടി​​ച്ചി​​ട്ട​​ല്ലേ ഞാ​​ൻ ജ​​യി​​ച്ചോ​​ണ്ടി​​രു​​ന്നേ! നീ ​​വ​​രാ​​ണ്ടാ​​യേ​​പ്പി​​ന്നെ എ​​നി​​ക്ക് സ്കൂ​​ളി​​ൽ പോ​​കാ​​നേ ഇ​​ഷ്ട​​മി​​ല്ലാ​​രു​​ന്നു. എ​​പ്പ​​ഴും സ​​ങ്ക​​ടം വ​​രും. ശാ​​ന്ത​​മ്മ പോ​​യേ​​പ്പി​​ന്നെ ശോ​​ശ​​ന്ന വ​​സ​​ന്ത പി​​ടി​​ച്ച കോ​​ഴി​​യെ​​പ്പോ​​ലാ​​യെ​​ന്നു ആ​​മ്പി​​ള്ളേ​​രു ക​​ളി​​യാ​​ക്കും. വീ​​ട്ടി​​ലി​​രു​​ന്നാ പ​​ണി​​യെ​​ടു​​ത്തു മൊ​​ര​​ഞ്ഞു​​പോ​​കും. അ​​തു​​കൊ​​ണ്ട് ഒ​​രു വ​​ർ​​ഷം എ​​ങ്ങ​​നൊ​​ക്കെ​​യോ പോ​​യി. സു​​ഖ​​മാ​​യി തോ​​ക്കു​​വേം ചെ​​യ്തു. ആ ​​വ​​ല്യ​​വ​​ധി​​ക്ക് ഞ​​ങ്ങ​​ള് സ്ഥ​​ലോം വി​​റ്റ് കൂ​​ടും കു​​ടു​​ക്കേ​​മാ​​യി​​ട്ട് രാ​​ജ​​കു​​മാ​​രി​​ക്ക് പോ​​ന്നു. പി​​ന്നൊ​​ണ്ടോ പ​​ഠി​​ത്തോം സ്കൂ​​ളു​​വൊ​​ക്കെ! പ​​തി​​ന്നേ​​ഴി​​ല് കെ​​ട്ടും ക​​ഴി​​ഞ്ഞു.’’

എ​​​ന്റെ ക​​ണ്ണു​​ക​​ൾ നി​​റ​​ഞ്ഞൊ​​ഴു​​കി. അ​​ച്ഛ​​ൻ മ​​രി​​ച്ച വൈ​​കു​​ന്നേ​​ര​​വും, എ​​ല്ലാ​​ർ​​ക്കും ഫീ​​സു കൊ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ എ​​ന്റേ​​ലെ​​ന്തി​​രി​​ക്കു​​ന്നു? ആ​​ങ്കൊ​​ച്ചു​​ങ്ങ​​ള് പ​​ഠി​​ക്ക​​ട്ടെ, കെ​​ട്ടി​​ച്ചുവി​​ടാ​​നൊ​​ള്ള പെ​​ണ്ണി​​നെ പ​​ഠി​​പ്പി​​ച്ചി​​ട്ടെ​​ന്തി​​നാ എ​​ന്ന അ​​മ്മ​​യു​​ടെ തീ​​രു​​മാ​​ന​​വും എ​​ത്ര​​യോ വ​​ർ​​ഷ​​ങ്ങ​​ൾ നി​​ര​​ന്ത​​രം ഉ​​രു​​ക്കി​​യി​​ട്ടു​​ണ്ട്. എ​​തി​​ർ​​ത്തി​​ട്ടും പ്ര​​തി​​രോ​​ധി​​ച്ചി​​ട്ടും കാ​​ര്യ​​മി​​ല്ലെ​​ന്ന​​റി​​യു​​ന്ന​​തുകൊ​​ണ്ട് അ​​ന്നു കു​​റെ​​ ക​​ര​​ഞ്ഞു. പി​​ന്നെ ജീ​​വി​​തം മു​​ഴു​​വ​​ൻ ക​​ര​​ഞ്ഞു.

പ​​ഠി​​ച്ചി​​രു​​ന്നെ​​ങ്കി​​ൽ, ടീ​​ച്ച​​റാ​​യി​​രു​​ന്നെ​​ങ്കി​​ൽ ഇ​​ങ്ങ​​നൊ​​ന്നു​​മാ​​വി​​ല്ലാ​​യി​​രു​​ന്നു. പ​​ക്ഷേ മ​​നോ​​ജ​​ൻ... അ​​വ​​​ന്റെ വി​​ധി ആ​​ർ​​ക്കു മാ​​റ്റാ​​നാ​​വും? എ​​ല്ലാം ഇ​​തു​​പോ​​ലൊ​​ക്കെ​​ത്ത​​ന്നെ​​യാ​​യേ​​നെ. ഒ​​ന്നും ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും മാ​​റി​​ല്ല. മാ​​റു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നേ​​നെ എ​​ന്നു പ്ര​​തീ​​ക്ഷി​​ക്കാ​​മെ​​ന്നു മാ​​ത്രം.

മ​​ഴ​​ത്തു​​ള്ളി​​ക​​ൾ​​ക്കു ക​​നം​​വെ​​ച്ചു. അ​​വി​​ട​​വി​​ടെ ക​​റ​​ങ്ങി​​ത്തി​​രി​​യു​​ന്ന ആ​​ളു​​ക​​ൾ ഓ​​ടി​​വ​​ന്നു മേ​​ൽ​​ക്കൂ​​ര​​ക​​ൾ​​ക്കു താ​​ഴെ കൂ​​ടി നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്നു. ന​​മു​​ക്കു പോ​​കാ​​റാ​​യെ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​ഴു​​ന്നേ​​റ്റു, സാ​​രി​​യി​​ലെ മ​​ണ​​ൽ​​ത്ത​​രി​​ക​​ൾ ത​​ട്ടി​​ക്കു​​ട​​ഞ്ഞു. അ​​വ​​ൾ എ​​​ന്റെ കാ​​ര്യ​​ങ്ങ​​ളൊ​​ന്നും അ​​ന്വേ​​ഷി​​ക്കാ​​ത്ത​​തി​​നും സ​​ഹ​​ത​​പി​​ക്കാ​​ത്ത​​തി​​നും എ​​ന്നു​​മ​​വ​​ളോ​​ടു ന​​ന്ദി​​യു​​ള്ള​​വ​​ളാ​​യി​​രി​​ക്കു​​മെ​​ന്ന് ഞാ​​ൻ ശ​​ബ്ദ​​മി​​ല്ലാ​​തെ മ​​ന്ത്രി​​ച്ചു.

‘‘ന​​മു​​ക്കി​​വി​​ടു​​ന്ന് ഓ​​ട്ടോ കി​​ട്ട​​ത്തി​​ല്ലെ​​ടീ, കൊ​​റ​​ച്ച​​ങ്ങു ന​​ട​​ന്നു നോ​​ക്കാം. സ​​മ​​യ​​മൊ​​ണ്ട​​ല്ലോ... അ​​വ​​ളു​​മാ​​രു​​ടെ പ്രാ​​ർ​​ഥ​​നേം നേ​​ർ​​ച്ചേ​​മൊ​​ക്കെ ക​​ഴി​​യു​​മ്പ​​ഴേ​​ക്കും എ​​ത്തി​​യാ മ​​തി.’’

ശോ​​ശ​​ന്ന​​യു​​ടെ പൂ​​ക്ക​​ളു​​ള്ള ചെ​​റി​​യ കു​​ട​​യി​​ൽ പാ​​തി ന​​ന​​ഞ്ഞും ന​​ന​​യാ​​തെ​​യും ഞ​​ങ്ങ​​ൾ ചേ​​ർ​​ന്നു ന​​ട​​ന്നു. എ​​​ന്റെ ബാ​​ഗി​​ലു​​ള്ള കു​​ട പു​​റ​​ത്തെ​​ടു​​ക്കാ​​ൻ എ​​നി​​ക്കു തോ​​ന്നി​​യി​​ല്ല.

‘‘ഇ​​പ്പോ നി​​ന​​ക്കു പ​​ണ്ട​​ത്തെ​​ക്കാ​​ലം ഓ​​ർ​​മ വ​​രു​​ന്നി​​ല്ലേ? പ​​ള്ളി​​പ്പ​​ടി ക​​ഴി​​ഞ്ഞ് തോ​​ടും ക​​ട​​ന്ന് മു​​തി​​ര​​ക്ക​​ൽ​​ക്കാ​​രു​​ടെ തോ​​ട്ടംവ​​രെ ന​​മ്മ​​ളി​​ങ്ങ​​നെ ഒ​​രു കു​​ടേ​​ൽ ന​​ട​​ക്കു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. അ​​വി​​ട​​ന്നാ​​ണ് ന​​മ്മ​​ൾ ര​​ണ്ടു​​വ​​ഴി​​ക്ക് പി​​രി​​ഞ്ഞി​​രു​​ന്ന​​ത്...’’

എ​​ങ്ങ​​നെ മ​​റ​​ക്കാ​​നാ​​ണ്! ചി​​ല ദി​​വ​​സം ര​​ണ്ടു​​പേ​​ർ​​ക്കും കു​​ട​​യു​​ണ്ടാ​​വി​​ല്ല. വീ​​ട്ടി​​ലാ​​കെ ഒ​​രു കു​​ട​​യൊ​​ക്കെ​​യേ കാ​​ണൂ. അ​​ത് അ​​പ്പ​​നോ ആ​​ങ്ങ​​ള​​മാ​​രോ കൊ​​ണ്ടുപോ​​യാ​​ൽ കു​​ടു​​ങ്ങി​​പ്പോ​​കും. പാ​​ള​​യും വാ​​ഴ​​യി​​ല​​യും ത​​ല​​ക്കു ​​മീ​​തെ പൊ​​ക്കി​​പ്പി​​ടി​​ച്ച് ആ ​​വ​​ഴി​​യൊ​​ക്കെ ഒ​​ന്നി​​ച്ചോ​​ടി​​യി​​ട്ടു​​ണ്ട്.

‘‘അ​​തു നോ​​ക്കെ​​ടീ, തേ​​ടി​​യ വ​​ള്ളി കാ​​ലി​​ൽ ചു​​റ്റി! നി​​ന​​ക്കി​​ന്നു ഞാ​​നൊ​​രു സാ​​ധ​​നം വാ​​ങ്ങി​​ത്ത​​രു​​ന്നു​​ണ്ട്.’’ ശോ​​ശ​​ന്ന ആ​​വേ​​ശ​​ത്തോ​​ടെ കൈ ​​ചൂ​​ണ്ടി​​യി​​ട​​ത്ത് ഞാ​​നൊ​​രു ചെ​​റി​​യ ചാ​​യ​​ക്ക​​ട​​യാ​​ണു ക​​ണ്ട​​ത്. എ​​നി​​ക്കു ദാ​​ഹ​​വും വി​​ശ​​പ്പും തോ​​ന്നാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങി​​യി​​രു​​ന്നു. ഒ​​രു ചാ​​യ​​യെ​​ങ്കി​​ലും കു​​ടി​​ക്ക​​ണ​​മെ​​ന്നു തോ​​ന്നാ​​ൻ തു​​ട​​ങ്ങി​​യി​​ട്ടു കു​​റ​​ച്ചു നേ​​ര​​മാ​​യി.

ചാ​​യ​​ക്ക​​ട​​ക്ക​​കം മൂ​​ക​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു.​​ നാ​​ല​​ഞ്ചു മേ​​ശ​​ക​​ളും ക​​സേ​​ര​​ക​​ളും മാ​​ത്രം. ക​​രി​​പി​​ടി​​ച്ച സ​​മോ​​വ​​ർ. അ​​തി​​ന​​ടു​​ത്ത് തൂ​​ങ്ങി​​പ്പി​​ടി​​ച്ചി​​രി​​ക്കു​​ന്ന വ​​യ​​സ്സാ​​യൊ​​രു മ​​നു​​ഷ്യ​​ൻ. ഞ​​ങ്ങ​​ളെ​​ക്ക​​ണ്ട് അ​​യാ​​ളെ​​ണീ​​റ്റു.

‘‘ബോ​​ട്ടി​​ക്ക​​റി ഉ​​ണ്ടോ? അ​​തും പൊ​​റോ​​ട്ടേം ര​​ണ്ടു പ്ലേ​​റ്റ്.’’ ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തി​​നു മു​​ന്നേ ശോ​​ശ​​ന്ന പ​​റ​​ഞ്ഞു.

‘‘ഉ​​ണ്ടോ​​ന്നോ? അ​​ത​​ല്ലേ ഇ​​വി​​ട​​ത്തെ സ്പെ​​ഷ്യ​​ല്! ഇ​​വി​​ടെ അ​​ന്വേ​​ഷി​​ച്ച് ഒ​​ത്തി​​രി​​പ്പേ​​രു വ​​രും ചേ​​ട്ട​​ത്തീ... അ​​ത്രേം ഒ​​ന്നാ​​ന്ത​​ര​​വാ. നി​​ങ്ങ​​ള് ​േവ്ലാ​​ഗു ക​​ണ്ടേ​​ച്ചു വ​​ന്ന​​താ​​രി​​ക്കും അ​​ല്ലേ? മൂ​​ന്നാ​​ലു പേ​​രു വ​​ന്നു ചെ​​യ്തി​​ട്ടൊ​​ണ്ട്. ഒ​​ക്കെ വൈ​​റ​​ലാ. അ​​തേ​​പ്പി​​ന്നെ ആ​​ളു വ​​ര​​വ് കൂ​​ടു​​ത​​ലാ.’’

എ​​ന്നി​​ട്ടാ​​ണോ ഇ​​ങ്ങേ​​രി​​ങ്ങ​​നെ ഈ​​ച്ച​​യാ​​ട്ടി ഇ​​രി​​ക്കു​​ന്ന​​തെ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​നി​​ക്കു മാ​​ത്രം കേ​​ൾ​​ക്കാ​​വു​​ന്ന ഒ​​ച്ച​​യി​​ൽ പി​​റു​​പി​​റു​​ത്തു. എ​​ന്ന​​താ ചേ​​ട​​ത്തീ എ​​ന്ന് ക​​ട​​ക്കാ​​ര​​ൻ സം​​ശ​​യ​​ത്തോ​​ടെ ചോ​​ദി​​ച്ചു.

‘‘ഞ​​ങ്ങ​​ള് ​േവ്ലാഗും ക്ലോ​​ഗും ഒ​​ന്നും ക​​ണ്ടേ​​ച്ച​​ല്ല. ക​​ടേ​​ടെ മു​​ന്നി​​ല് എ​​ഴു​​തിവെ​​ച്ചേ​​ക്കു​​ന്ന​​ത് ക​​ണ്ട​​തു​​കൊ​​ണ്ടു കേ​​റീ​​താ. ന​​ല്ല​​താ​​ണോ ഒ​​ന്നാ​​ന്ത​​ര​​വാ​​ണോ​​ന്നു തി​​ന്നേ​​ച്ചു പ​​റ​​യാം. ഇ​​ടു​​ക്കി​​ക്കാ​​രി ക്രി​​സ്ത്യാ​​നി​​പ്പെ​​ണ്ണു​​ങ്ങ​​ളെ ബോ​​ട്ടി​​യൊ​​ണ്ടാ​​ക്കാ​​ൻ പ​​ഠി​​പ്പി​​ക്കു​​ന്ന​​ത് കൊ​​ല്ല​​ക്കു​​ടീ​​ൽ സൂ​​ചി വി​​ക്കു​​ന്ന പോ​​ലാ​​ണ് ചേ​​ട്ടാ...’’

ശോ​​ശ​​ന്ന ഉ​​റ​​ക്കെ​​ച്ചി​​രി​​ച്ചു. അ​​യാ​​ൾ ച​​മ്മ​​ൽ മ​​റ​​ച്ചു​​വെ​​ക്കാ​​ൻ എ​​​ന്റെ ബോ​​ട്ടി നി​​ങ്ങ​​ളൊ​​ന്നു തി​​ന്നു നോ​​ക്കി​​യേ​​ച്ച് പ​​റ പെ​​ങ്ങ​​ളേ​​ന്നു പി​​റു​​പി​​റു​​ത്ത് അ​​ക​​ത്തേ​​ക്കു പോ​​യി. പ​​ണ്ട് തി​​ങ്ക​​ളാ​​ഴ്ച​​ക​​ളി​​ലെ​​ന്നും ശോ​​ശ​​ന്ന ത​​ലേ​​ന്നു വെ​​ച്ച ബോ​​ട്ടി​​ക്ക​​റി​​യു​​ടെ വി​​ശേ​​ഷം പ​​റ​​യും. പ​​റ​​ഞ്ഞു​​പ​​റ​​ഞ്ഞ് കൊ​​തി​​പ്പി​​ക്കും. വീ​​ട്ടി​​ല​​ന്ന് ഇ​​റ​​ച്ചി വാ​​ങ്ങു​​ക​​യോ ക​​ഴി​​ക്കു​​ക​​യോ ഇ​​ല്ല. ഊ​​ത്ത കേ​​റു​​മ്പ​​ഴോ തോ​​ടു വ​​റ്റി​​ക്കു​​മ്പോ​​ഴോ ആ​​ങ്ങ​​ള​​മാ​​രു വ​​ല്ലകാ​​ല​​ത്തും മീ​​ൻ കൊ​​ണ്ടു​​വ​​ന്നാ​​ലാ​​യി. അ​​തു​​ത​​ന്നെ മു​​റ്റ​​ത്തുവെ​​ച്ചേ ഉ​​ണ്ടാ​​ക്കൂ, അ​​ടു​​ക്ക​​ള​​യി​​ൽ കേ​​റ്റാ​​ൻ അ​​മ്മ സ​​മ്മ​​തി​​ക്കി​​ല്ല. പി​​ന്നെ​​യാ​​ണ് ബോ​​ട്ടി! ഒ​​രു​​ദി​​വ​​സം കൊ​​ണ്ടു​​ത്ത​​രാ​​മെ​​ന്നു പ​​റ​​ഞ്ഞാ​​ലും തീ​​ർ​​ന്നുപോ​​യെ​​ടീ​​ന്ന് എ​​ല്ലാ തി​​ങ്ക​​ളാ​​ഴ്ച​​യും അ​​വ​​ൾ നി​​സ്സ​​ഹാ​​യ​​യാ​​വും.

‘‘എ​​​ന്റെ വീ​​ട്ടി​​ല് പി​​ള്ളേ​​രും പി​​റു​​ങ്ങ​​ണീ​​മാ​​യി​​ട്ട് എ​​ത്ര പേ​​രാ! പോ​​ത്തെ​​റ​​ച്ചി വാ​​ങ്ങി​​ച്ചാ​​ലൊ​​ണ്ടോ തെ​​ക​​യു​​ന്നു. ഇ​​തേ​​താ​​ണ്ടു ചു​​മ്മാ കി​​ട്ടു​​ന്ന പോ​​ലാ... എ​​റ​​ച്ചി​​വെ​​ട്ടു​​കാ​​ര​​ന് വ​​ല്ലോം ന​​ക്കാ​​പി​​ച്ച കൊ​​ടു​​ത്താ മ​​തി. വെ​​ച്ചൊ​​ണ്ടാ​​ക്കി​​യാ എ​​ല്ലാ​​ർ​​ക്കും നെ​​റ​​യെ തി​​ന്നാ​​നൊണ്ട്, ഒ​​ടു​​ക്ക​​ത്തെ രു​​ചീം..​​. നി​​ന​​ക്കു കൊ​​ണ്ടു​​വ​​രാ​​നി​​ച്ചി​​രെ മാ​​റ്റിവെ​​ക്ക​​ണ​​മെ​​ന്നു വി​​ചാ​​രി​​ച്ചാ​​ലും അ​​ത്താ​​ഴം ക​​ഴി​​യു​​മ്പ​​ത്തേ​​നും ച​​ട്ടി കാ​​ലി​​യാ​​കും...’’

അ​​തെ​​ങ്ങ​​നെ​​യാ ഉ​​ണ്ടാ​​ക്കു​​ന്ന​​തെ​​ന്നു ചോ​​ദി​​ച്ച​​പ്പോ​​ഴാ​​ണ്‌ പ​​ശു​​വി​​​ന്റെ ആ​​മാ​​ശ​​യ​​വും കു​​ട​​ലു​​മൊ​​ക്കെ​​യാ​​ണു സം​​ഗ​​തി​​യെ​​ന്നു മ​​ന​​സ്സി​​ലാ​​യ​​ത്. വെ​​ട്ടു​​കാ​​ര​​ന്റടു​​ത്ത് നി​​ന്ന് സ്വ​​കാ​​ര്യ​​മാ​​യി​​ട്ട് വാ​​ങ്ങി​​ക്കൊ​​ണ്ടു​​വ​​ര​​ണം.

‘‘അ​​തി​​ച്ചി​​രെ മോ​​ശം സം​​ഗ​​തി​​യാ​​ടീ, കൊ​​ള്ളാ​​വു​​ന്ന എ​​ന്നുവെ​​ച്ചാ കു​​ടു​​മ്മ​​ത്തി​​പ്പി​​റ​​ന്ന ക്രി​​സ്ത്യാ​​നി​​ക​​ളൊ​​ന്നും അ​​തു തി​​ന്ന​​ത്തി​​ല്ലാ​​ന്നാ വെ​​പ്പ്. തി​​ന്നു​​ന്ന​​വ​​രെ പ​​ണ്ടംതീ​​നീ​​ന്നു ക​​ളി​​യാ​​ക്കു​​കേം ചെ​​യ്യും. അ​​താ ആ​​രു​​മ​​റി​​യാ​​തെ വാ​​ങ്ങു​​ന്നേ... വ​​ല്യ കേ​​മം പ​​റ​​യു​​ന്ന​​വ​​രൊ​​ക്കെ കി​​ട്ടി​​യാ തി​​ന്നും, എ​​ന്നി​​ട്ടു തി​​ന്നു​​കേ​​ലാ​​ന്നു ഭാ​​വി​​ക്കും, തി​​ന്നു​​ന്നോ​​രെ ക​​ളി​​യാ​​ക്കു​​കേം ചെ​​യ്യും.’’ അ​​വ​​ൾ ചി​​രി​​ച്ചു മ​​റി​​യും.

ബോ​​ട്ടി വാ​​ങ്ങി​​ക്കൊ​​ണ്ടു​​വ​​ന്നു ക​​ഴി​​ഞ്ഞാ​​ൽ ഒ​​ത്തി​​രി​​പ്പ​​ണി​​യു​​ണ്ട്.​​ അ​​വ​​ളും അ​​മ്മ​​യുംകൂ​​ടി അ​​ത് തോ​​ട്ടി​​ൽ കൊ​​ണ്ടു​​പോ​​യി ഉ​​ള്ളി​​ലെ അ​​റ​​ക​​ളീ​​ന്ന് ചാ​​ണ​​കം മു​​ഴു​​ക്കെ മ​​റി​​ച്ചു​​ക​​ള​​ഞ്ഞ് ഉ​​ര​​ച്ചു​​ര​​ച്ച് തോ​​ല് വെ​​ളു​​ത്തു​​തെ​​ളി​​യു​​ന്ന​​തു​​വ​​രെ ക​​ഴു​​കും. പി​​ന്നെ ഉ​​ള്ളി​​ലെ പാ​​ട ചു​​ര​​ണ്ടി​​ക്ക​​ള​​യ​​ണം. അ​​തി​​ച്ചി​​രെ പ്ര​​യാ​​സ​​മു​​ള്ള പ​​ണി​​യാ​​ണ്. അ​​തു ക​​ഴി​​ഞ്ഞാ​​ൽ എ​​റ​​ച്ചി മു​​റി​​ക്കു​​ന്നപോ​​ലെ ക​​ഷ​​ണ​​ങ്ങ​​ളാ​​യി മു​​റി​​ച്ച് വെ​​ള്ളം മു​​ഴു​​ക്കെ പി​​ഴി​​ഞ്ഞുക​​ള​​യ​​ണം. പി​​ന്നെ മു​​ള​​കും മ​​ല്ലീം പ​​ട്ടേം വ​​റു​​ത്ത​​ര​​ച്ച് തേ​​ങ്ങ​​ക്കൊ​​ത്തി​​ട്ട് വ​​റ്റി​​ക്ക​​ണം.​​ അ​​തി​​ങ്ങ​​നെ ര​​ണ്ടു​​മൂ​​ന്നു ദെ​​വ​​സം അ​​ന​​ക്കാ​​തെ വെ​​ച്ചി​​ട്ട് നെ​​റ​​യെ ക​​റി​​വേ​​പ്പി​​ലേം കു​​രു​​മൊ​​ള​​കു​​പൊ​​ടീം ക​​പ്പ​​ലു​​മൊ​​ള​​കും ചേ​​ർ​​ത്ത് വെ​​ളി​​ച്ചെ​​ണ്ണേ​​ല് ഉ​​ല​​ർ​​ത്തി​​യാ​​ലാ ശ​​രി​​ക്കു​​മൊ​​ള്ള രു​​ചി! ഹോ! ​​പ​​ക്ഷേ ഞ​​ങ്ങ​​ടെ വീ​​ട്ടി​​ല് വെ​​ച്ച​​ദി​​വ​​സം ത​​ന്നെ മു​​ഴു​​വ​​നും തീ​​രും.’’

ആ​​മാ​​ശ​​യ​​മെ​​ന്നും ചാ​​ണ​​ക​​മെ​​ന്നു​​മൊ​​ക്കെ കേ​​ൾ​​ക്കു​​മ്പോ​​ഴ​​ത്തെ അ​​റ​​പ്പ് അ​​വ​​ളു​​ടെ വ​​ർ​​ണ​​ന കേ​​ൾ​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ പ​​മ്പ ക​​ട​​ക്കും. വാ​​യി​​ൽ വെ​​ള്ള​​മൂ​​റും. ഒ​​രി​​ക്ക​​ൽ കൊ​​തി​​യ​​ട​​ക്കാ​​നാ​​വാ​​തെ അ​​മ്മ​​യോ​​ട്, ഇ​​ത്തി​​രി വാ​​ങ്ങാ​​മോ​​ന്നു ചോ​​ദി​​ച്ച​​തേ​​യു​​ള്ളൂ, പ​​ത്ത​​ലെ​​ടു​​ത്താ​​ണ് അ​​ടി​​ച്ച​​ത്. ക​​ണ്ട പ​​ണ്ടംതീ​​നി​​ക​​ളോ​​ടു ച​​ങ്ങാ​​ത്തംകൂ​​ടി​​യാ​​ൽ കാ​​ലു ത​​ല്ലി​​യൊ​​ടി​​ക്കു​​മെ​​ന്ന ഭീ​​ഷ​​ണി വേ​​റെ​​യും. സ്കൂ​​ളി​​ൽ​​പ്പോ​​ക്കു നി​​ൽ​​ക്കു​​ന്ന​​തുവ​​രെ എ​​ല്ലാ തി​​ങ്ക​​ളാ​​ഴ്ച​​ക​​ളി​​ലും, അ​​ടു​​ത്താ​​ഴ്ച ക​​ർ​​ത്താ​​വാ​​ണേ ഞാ​​ൻ കൊ​​ണ്ടു​​ത്ത​​രാ​​മെ​​ടീ എ​​ന്നു ശോ​​ശ​​ന്ന വാ​​ഗ്ദാ​​നംചെ​​യ്യു​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു. ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും അ​​തു ന​​ട​​ന്നി​​ല്ല. മ​​നോ​​ജ​​​ന്റെ അ​​ച്ഛ​​ൻ ഇ​​റ​​ച്ചി​​യോ മീ​​നോ ക​​ഴി​​ക്കി​​ല്ലാ​​യി​​രു​​ന്നു. വീ​​ട്ടി​​ൽ വെ​​ക്കാ​​നോ ക​​ഴി​​ക്കാ​​നോ സ​​മ്മ​​തി​​ക്കു​​ക​​യു​​മി​​ല്ല.

അ​​യാ​​ളോ​​ടു ബോ​​ട്ടി വാ​​ങ്ങ​​ണ​​മെ​​ന്നോ ക​​ഴി​​ക്ക​​ണ​​മെ​​ന്നോ പ​​റ​​ഞ്ഞി​​രു​​ന്നെ​​ങ്കി​​ൽ കൊ​​ല​​പാ​​ത​​കം ന​​ട​​ന്നേ​​നെ!​​ അ​​യാ​​ൾ പോ​​യ​​തി​​നു​​ശേ​​ഷം മീ​​നു​​മെ​​റ​​ച്ചീ​​മൊ​​ക്കെ ക​​ഴി​​ക്ക​​ണ​​മെ​​ന്നു ആ​​ലോ​​ചി​​ച്ചി​​ട്ടു​​ണ്ടെ​​ങ്കി​​ലും ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും വാ​​ങ്ങാ​​ൻ തോ​​ന്നി​​യ​​തു​​മി​​ല്ല.

 

‘‘എ​​നി​​ക്ക് വ​​ലി​​യ മ​​ന​​സ്താ​​പ​​മാ​​യി​​രു​​ന്നു, നി​​ന്നെ പ​​റ​​ഞ്ഞു കൊ​​തി​​പ്പി​​ച്ചെ​​ങ്കി​​ലും ഇ​​ച്ചി​​രെ കൊ​​ണ്ട​​ന്നുത​​രാ​​ൻ ഒ​​രി​​ക്ക​​ലും പ​​റ്റാ​​ത്ത​​തോ​​ർ​​ത്ത്... അ​​റു​​പ​​ത്താ​​റി​​ലെ മെ​​യ് ഒ​​ന്നാ​​ന്തീ വീ​​ട്ടി​​ല് ക​​റി​​യൊണ്ടാ​​ക്കി​​യ​​പ്പം ഞാ​​നൊ​​ര് എ​​ലേ​​ല് ആ​​രും കാ​​ണാ​​തെ ഇ​​ച്ചി​​രെ പൊ​​തി​​ഞ്ഞെ​​ടു​​ത്തു മാ​​റ്റി​​വെ​​ച്ചു.​​ അ​​തുംകൊ​​ണ്ടാ പി​​റ്റേ​​ന്നു വ​​ന്ന​​ത്. ഉ​​ച്ച ക​​ഴി​​യു​​ന്ന​​വ​​രെ ഞാ​​ൻ നോ​​ക്കിനി​​ന്നു. നീ ​​വ​​ന്നി​​ല്ല. തി​​രി​​ച്ചു പോ​​കു​​ന്ന വ​​ഴി ഞാ​​ന​​ത് തോ​​ട്ടി​​ലെ​​റി​​ഞ്ഞു ക​​ള​​ഞ്ഞു. അ​​ന്ന​​ത്തെ ദി​​വ​​സം ക​​ര​​ഞ്ഞ​​തു​​പോ​​ലെ ഞാ​​ൻ പി​​ന്നൊ​​രി​​ക്ക​​ലും ക​​ര​​ഞ്ഞു കാ​​ണ​​ത്തി​​ല്ലെ​​ടീ’’, ശോ​​ശ​​ന്ന​​യു​​ടെ സ്വ​​രം ഇ​​ട​​റി.

‘‘എ​​പ്പ​​ഴേ​​ലും നീ​​യെ​​​ന്റെ വീ​​ട്ടി​​വ​​ന്നാ ഞാ​​ൻ ബോ​​ട്ടി ഒ​​ല​​ർ​​ത്തീ​​താ നി​​ന​​ക്കു സ്പെ​​ഷ്യ​​ലാ​​യി​​ട്ടു ത​​രാ​​ൻ ആ​​ഗ്ര​​ഹി​​ച്ചി​​രു​​ന്ന​​ത്... പ​​ക്ഷേ നീ​​യെ​​ങ്ങും വ​​ര​​ത്തി​​ല്ല​​ല്ലോ. ഇ​​ന്നെ​​​ന്റെയാ പ​​ഴേ ക​​ടം ഞാ​​ന​​ങ്ങു വീ​​ട്ടു​​കാ...’’

ശോ​​ശ​​ന്ന എ​​​ന്റെ കൈ​​യി​​ല​​മ​​ർ​​ത്തി​​ത്തൊ​​ട്ടു. ക​​രി​​പി​​ടി​​ച്ച ചു​​വ​​രു​​ക​​ളു​​ള്ള ആ ​​ചാ​​യ​​ക്ക​​ട​​യി​​ലി​​രു​​ന്നു പു​​റ​​ത്തു​​ ചാ​​ഞ്ഞുപെ​​യ്യു​​ന്ന മ​​ഴ​​യി​​ലേ​​ക്കു നോ​​ക്കി​​യി​​രി​​ക്കു​​മ്പോ​​ൾ ഞാ​​ൻ പെ​​​െട്ട​​ന്ന് സെന്റ് അ​​ഗ​​സ്റ്റി​​നി​​ലെ എ​​ട്ടാം ക്ലാ​​സു​​കാ​​രി​​യാ​​യി... എ​​നി​​ക്കു മു​​ന്നി​​ൽ മ​​റ്റെ​​ല്ലാം മാ​​ഞ്ഞു​​പോ​​യി. ആ​​വി പൊ​​ങ്ങു​​ന്ന പ്ലേ​​റ്റു​​ക​​ളു​​മാ​​യി വ​​രു​​ന്ന ചാ​​യ​​ക്ക​​ട​​ക്കാ​​ര​​നെ​​ക്ക​​ണ്ട​​പ്പോ​​ൾ എ​​​ന്റെ ര​​സ​​മു​​കു​​ള​​ങ്ങ​​ൾ ത​​രി​​ച്ചു​​ണ​​ർ​​ന്നു.

News Summary - weekly literature story