കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞും അ​നി​യ​ന്മാ​രും

 മ​നു​ഷ്യ​ന് മെ​രു​ങ്ങാ​ത്ത ക്രൗ​ര്യ​ത്തെ വി​ഴു​ങ്ങി​യ ക​ട​ൽ. കീ​വ​റീ​ത് ക​ട​ലാ​ണെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ അ​യാ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്‍റെ ആ​ദ്യ​ന്തം ക​ട​ലി​ന്‍റെ ഇ​ഴ​ചേ​ര​ലും ഇ​ട​പെ​ട​ലു​മു​ണ്ടെ​ന്നു തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞാ​ൽ മ​തി. ക്രൗ​ര്യം അ​തി​ന്‍റെ സ​ർ​വ​ശേ​ഷി​യു​മെ​ടു​ത്ത് അ​ല​റി​ത്തു​ള്ളി​ക്കേ​റി​വ​ന്ന് തീ​ര​ത്തെ​യും മ​നു​ഷ്യ​രെ​യും ച​വി​ട്ടി​യ​ര​ച്ചു മ​ണ്ണോ​ടു മ​ണ്ണാ​ക്കി​യ രാ​ത്രി​യാ​ണ് കീ​വ​റീ​ത് പി​റ​ന്ന​ത്. അ​മ്മാ​തി​രി കാ​റ്റും പെ​ശ​റും നെ​റ​ഞ്ഞ മ​റ്റൊ​രു പെ​ശ​കു രാ​ത്രി​യാ​ണ് അ​യാ​ൾ എ​ന്നേ​ക്കു​മാ​യി മ​റ​ഞ്ഞ​ത്.

പ​ണ്ട്, എ​ന്നു​െ​വ​ച്ചാ​ൽ ഒ​രു​പാ​ടൊ​രു​പാ​ട് കാ​ലം മു​മ്പ്, കീ​വ​റീ​തി​നും കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​നു​മൊ​ക്കെ മു​മ്പ് ഈ ​ക​ട​ലീ​ന്ന് ഒ​രാ​ൾ കേ​റി​വ​ന്ന​താ​യി ഒ​രു തു​ട​ക്കം​പ​റ​ച്ചി​ലു​ണ്ട്. കാ​ല​ങ്ങ​ളോ​ളം ക​ട​ലി​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ വ​ഴു​വ​ഴു​പ്പും ചെ​തു​മ്പ​ലു​ക​ളു​മു​ള്ള തോ​ലാ​യി​രു​ന്നു അ​യാ​ളു​ടേ​ത്. ക​ണ്ണു​ക​ളും മൂ​ക്കു​മൊ​ക്കെ ക​ണ്ടാ​ൽ ചി​ല​ത​രം മീ​നു​ക​ളെ ഓ​ർ​മ​വ​രും. ക​ട​ലീ​ന്നു വ​ന്ന​വ​ൻ ക​ട​ലോ​ര​ത്ത് അ​ല​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്നി​രു​ന്ന പ്രാ​ന്തി​പ്പെ​ണ്ണി​നൊ​പ്പം ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​ത​ന്നെ​യ​ങ്ങു പാ​ർ​പ്പു തു​ട​ങ്ങി. പി​ൽ​ക്കാ​ല​ത്ത് ആ ​ദേ​ശ​ത്ത് പേ​രു​കേ​ട്ട കു​ടും​ബ​ക്കാ​രാ​യി മാ​റി​യ കാ​ട്ടു​നി​ല​ത്തു​കാ​രു​ടെ തു​ട​ക്കം അ​വി​ടെ​നി​ന്നാ​ണ്.

അ​റു​കൊ​ല​പോ​ലെ​യു​ള്ള വാ​റ​പ്പ​നെ​ന്ന പാ​തി മ​നു​ഷ്യ​നി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് കാ​ട്ടു​നി​ല​ത്തി​ന്‍റെ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ച​രി​ത്രം തു​ട​ങ്ങു​ന്ന​ത്. വാ​റ​പ്പ​ന് മു​ഴു​പ്രാ​ന്താ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നാ​ണ് പ​റ​യ​പ്പെ​ടു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ൾ കെ​ട്ടി​യ പെ​ണ്ണാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ട​ക്കി​ടെ മ​രി​ച്ചാ​ത്മാ​ക്ക​ൾ ആ​വേ​ശി​ക്കു​ന്ന ജ​ല​ക​ന്യ ക​ണ​ക്ക് സു​ന്ദ​രി​യും കു​റു​നാ​വി​ല്ലാ​ത്ത​വ​ളു​മാ​യ ക​ർ​ലി​യും. അ​വ​ർ​ക്കു നാ​ലാ​ൺ മ​ക്ക​ളു​ണ്ടാ​യി. മൂ​ത്ത​ത് മ​ർ​സ​ലീ​ഞ്ഞ്, ര​ണ്ടാ​മ​ൻ കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ്, മൂ​ന്നാ​മ​ൻ കീ​വ​റീ​ത്, നാ​ലാ​മ​ൻ സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞ്. നാ​ലു പേ​റി​നും ക​ർ​ലി​ക്ക് ബാ​ധ​യാ​വേ​ശി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണ് ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​കാ​ർ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. പേ​റു ക​ഴി​ഞ്ഞാ​ല​വ​ൾ ഉ​റ​ഞ്ഞു​തു​ള്ളി ക​ട​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങു​മാ​യി​രു​ന്നു. കാ​ട്ടു​നി​ല​ത്തെ ആ​ണു​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം ബാ​ധ​യേ​റ്റ​വ​രാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്നാ​ണ് മ​റ്റൊ​രു പ​റ​ച്ചി​ൽ.

അ​തി​ൽ കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് മാ​ത്രം തു​ട​ക്ക​ത്തി​ലേ കൂ​ട്ടം വി​ട്ടു​പോ​യി. മു​തു​മു​ത്ത​പ്പ​ൻ​മാ​രു​ടെ സ​മ്പാ​ദ്യ​ത്തി​ൽ കൈ​യി​ട്ടു​വാ​രാ​ൻ താ​ൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തി​രു​ന്ന കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് ചെ​റു​പ്പ​ത്തി​ലേ ക​ച്ച​വ​ട​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ ചെ​യ്ത് പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. പ​തു​ക്കെ പ​തു​ക്കെ കൈ​നി​റ​യെ പ​ണ​മു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ വേ​രു​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ അ​വി​ടെ സ്വ​ത്തു​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും​ ചെ​യ്തു. കൂ​ട​പ്പി​റ​പ്പു​ക​ളു​ടെ പേ​രി​ൽ ഏ​ഴെ​ട്ടു ക​ട​മു​റി​ക​ൾ വാ​ങ്ങി​ക്കൂ​ട്ടു​ക​യും അ​വ​യെ​ല്ലാം വാ​ട​ക​ക്ക് കൊ​ടു​ത്ത് പി​ന്നെ​യും കു​റെ​ക്കൂ​ടി സ​മ്പാ​ദി​ക്കു​ക​യും അ​തി​നു മേ​ലെ പി​ന്നെ​യും പി​ന്നെ​യും വാ​ങ്ങി​ക്കൂ​ട്ടു​ക​യും​ചെ​യ്തു. ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്ന് ഇ​ട​ക്കി​ട​ക്ക് പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നു​പോ​യ​ത് കീ​വ​റീ​ത് മാ​ത്ര​മാ​ണ്.

വ​രു​മ്പോ​ഴെ​ല്ലാം വീ​ട്ടി​ലു​ള്ള​വ​രു​ടേ​യൊ​ക്കെ വി​ശേ​ഷ​ങ്ങ​ൾ എ​ണ്ണി​പ്പെ​റു​ക്കി ചോ​ദി​ക്കു​മെ​ങ്കി​ലും അ​വ​റ്റ​ക​ള​ക്ക അ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ​യു​ണ്ട് ചേ​ട്ടാ​യി എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞ് ഒ​ഴി​യു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു പ​തി​വ്. ഒ​രു നാ​ൾ ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്ന് ഫി​ഷ​റീ​സി​ന്‍റെ ആ​പ്പീ​സി​ൽ വ​ന്ന രാ​മോ​ര​നോ​ടു ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ​ണ​റി​ഞ്ഞ​ത്, മൂ​ത്ത ചേ​ട്ട​നാ​യ മ​ർ​സ​ലീ​ഞ്ഞി​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ലെ​ന്ന്. അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് കാ​ല​ങ്ങ​ൾ​ക്കുശേ​ഷം കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് ക​ട​പ്പു​റ​ത്തെ കു​ടും​ബ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു വ​ന്ന​ത്. രാ​മോ​ര​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തു​പോ​ലെ മ​ർ​സ​ലീ​ഞ്ഞി​നെ കാ​ണാ​നി​ല്ലെ​ന്നു മാ​ത്ര​മാ​ണ് വീ​ട്ടു​കാ​രും പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. അ​തി​ന​പ്പു​റം ഒ​രു വാ​ച​കം​പോ​ലും കൂ​ട്ടി​ച്ചേ​ർ​ക്കാ​ൻ ആ​ർ​ക്കും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. കൂ​ന കൂ​ട്ടി​യ പ​ണ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് കാ​ശെ​ടു​ത്ത് പ​ത്ര​ത്തി​ൽ പ​ട​വും പോ​ലീ​സി​ൽ അ​റി​യി​പ്പും കൊ​ടു​ത്തു​വെ​ങ്കി​ലും വ​ലി​യ പ്ര​യോ​ജ​ന​മൊ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ മ​ർ​സ​ലീ​ഞ്ഞ് ഒ​രു കു​മി​ള​പോ​ലു​മി​ല്ലാ​തെ കാ​ണാ​ണ്ടു​പോ​യി.

പി​റ്റേ​ക്കൊ​ല്ലം കേ​ടു​പാ​ടി​ല്ലാ​ത്ത ത​ണ്ടും ത​ടി​യു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വാ​റ​പ്പ​ൻ വെ​ട്ടി​യി​ട്ട വാ​ഴ​ത്ത​ടി​പോ​ലെ ക​ണ്ണും മി​ഴി​ച്ച് കി​ട​പ്പി​ലാ​യി. കു​റു​നാ​വി​ല്ലാ​ത്ത ക​ർ​ലി​യു​ടെ നാ​വു​കു​ഴ​ച്ചി​ൽ പ​ണ്ട​ത്തേ​തി​ന്‍റെ മൂ​ന്നി​ര​ട്ടി​യാ​യ​തി​നാ​ൽ പൂ​ച്ച​യു​ടെ കാ​മ​വി​ലാ​പം പോ​ലെ​യാ​യി​ത്തീ​ർ​ന്നി​രു​ന്നു. ആ ​ഒ​ച്ച​യൊ​ഴു​ക്കി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രു വാ​ക്കോ വാ​ച​ക​മോ പെ​റു​ക്കി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​നു ക​ഴി​ഞ്ഞ​തു​മി​ല്ല. പ​ണ്ടും ത​ള്ള​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക് അ​വ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ അ​ത്ര​യൊ​ക്കെ വി​ല​യേ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ത​ള്ളേം ത​ന്തേം എ​ന്തെ​ങ്കി​ലും കാ​ണി​ക്ക​ട്ടേ​ന്നു വി​ചാ​രി​ച്ച് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് സ​ന്ദ​ർ​ശ​നം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ത​ന്‍റെ പ​ണം കൂ​ട്ടി​െ​വ​ച്ച മ​ല​യി​ൽ കെ​ട​ക്കാ​നാ​യി തെ​ര​ക്കി​ട്ടു​പോ​യി. ഒ​രാ​ഴ്ച ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല അ​യ​ല​ത്തു​കാ​ര​നും പ​ള്ളി​യി​ലെ കൈ​ക്കാ​ര​നു​മാ​യ പേ​ദ്രു അ​തി​രാ​വി​ലെ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ച്ചു.

“കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞേ…​നി​ന്‍റ​പ്പ​ൻ പോ​യ​ട്ടാ…”

“അ​യ്യോ… എ​പ്പ​ഴാ​ണ് പേ​ദ​റേ​ട്ടാ…”

ക​ഴി​യു​ന്ന​ത്ര ദുഃ​ഖ​ത്തോ​ടെ​യാ​ണ് ചോ​ദി​ച്ച​തെ​ങ്കി​ലും ഫോ​ണി​ൽ കേ​ട്ട​ത് പു​ച്ഛ​ത്തോ​ടെ​യു​ള്ള ചി​രി​യാ​യി​രു​ന്നു.

“അ​തി​പ്പ അ​റി​ഞ്ഞ​ട്ടെ​ന്തി​നാ​ടാ കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞേ… ത​ന്ത​യാ​ട് നെ​ന​ക്കും വെ​ല്യ കൂ​റൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യാ​ല്ലാ… പി​ന്നെ ആ ​വീ​ട്ടീ​ക്കെ​ട​ന്ന് ചീ​ഞ്ഞു നാ​റി​യാ അ​യ​ലോ​ത്തു​ള്ള​ര്ക്കും കൂ​ടി പ്ര​ശ​ന​മാ​ക്വ​ല്ലാ​ന്നു ക​രു​തി പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ്…”

മ​റു​പ​ടി പ​റ​യാ​നു​ള്ള വാ​ക്കു​ക​ളൊ​ന്നും കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​ന്‍റെ നാ​വി​ൽ ഉ​രു​വാ​യി​ല്ല.

“പ​ള്ളീ​ല​ട​ക്കാ​നൊ​ള്ള പ​ണം എ​ത്തി​ച്ചാ മ​തി… വേ​ണ്ട​ത് ചെ​യ്തോ​ളാം… കാ​ശി​ല്ല​ങ്കി മ​ര​ണ​ഫ​ണ്ടീ​ന്ന് എ​ടു​ക്കാം… എ​ല്ലാം നീ ​പ​റേ​ണ​പോ​ലെ...”

“അ​യ്യോ അ​തൊ​ന്നും വേ​ണ്ട… ഞാ​ൻ ദേ ​വ​രേ​ണ്… ന​മ്മ​ക്കി​ന്ന് ത​ന്നെ സം​സ്കാ​രം ന​ട​ത്താം പേ​ദ​റേ​ട്ടാ...”

“ന​ല്ല​ത്…”

പേ​ദ്രു ഫോ​ൺ ​െവ​ച്ച​പ്പോ​ൾ ദേ​ഷ്യം​കൊ​ണ്ടു കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് പ​ല്ലി​റു​മ്മി.

“@#*…”

ആ ​വാ​ക്ക് പേ​ദ്രു​വി​നു​ള്ള​താ​ണോ മ​രി​ച്ചു​പോ​യ അ​പ്പ​നു​ള്ള​താ​ണോ എ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ലേ സം​ശ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ശ​വ​മട​ക്കി​ന്‍റെ നേ​ര​ത്ത് ക​ട​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്ന് ആ​രോ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു വ​ന്ന ക​ർ​ലി വി​ചി​ത്ര​മാ​യ ഏ​തോ പാ​ട്ടും പാ​ടി തു​ള്ളാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പേ​ദ്രു ത​ന്നെ​യാ​ണ് അ​വ​ളെ പി​ടി​ച്ചു​മാ​റ്റി​യ​ത്. ഈ ​ച​ട​ങ്ങ് ഭം​ഗി​യാ​യി ന​ട​ത്തേ​ണ്ട ക​ട​മ അ​യാ​ൾ​ക്കാ​ണെ​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​ണ് പെ​രു​മാ​റ്റ​മെ​ല്ലാം. നാ​ട്ടു​കാ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ഓ​രോ നു​ള്ളു മ​ണ്ണി​ട്ട് ഒ​ടു​വി​ൽ കു​ഴി മൂ​ടി പി​രി​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി​യ നേ​ര​ത്ത് ഓ​ടി​ക്കി​ത​ച്ചു വ​ന്ന സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞ് കു​ഴി​ക്ക​ൽ പോ​യി ഇ​ത്തി​രി മു​ട്ടു​കു​ത്തി നി​ന്നു. അ​വ​സാ​ന​മാ​യി അ​പ്പ​നെ കാ​ണ​ണോ എ​ന്നാ​രോ ചോ​ദി​ച്ച​പ്പോ​ൾ പി​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് ഒ​രാ​ളു​ടെ സ്വ​രം കേ​ട്ടു.

“അ​തി​ന്‍റ ആ​വ​ശ്യോ​ന്നു​മി​ല്ല…”

എ​ല്ലാ​വ​രും തി​രി​ഞ്ഞ് പി​ന്നി​ൽ നി​ന്നി​രു​ന്ന കീ​വ​റീ​തി​നെ നോ​ക്കി. കൂ​ടു​ത​ലാ​യി ഒ​രു വാ​ക്കു​പോ​ലും ആ ​മു​ഖ​ത്തു​നി​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ല്ല. അ​പ്പ​നെ കാ​ണ​ണ​മെ​ന്ന തീ​വ്ര​മാ​യ ആ​ഗ്ര​ഹം സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞി​നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കി​ല്ല, അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണ​മ​ല്ലോ അ​യാ​ളും നി​ശ്ശ​ബ്ദ​മാ​യ​ത്. ച​ട​ങ്ങു ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ല്ലാ​വ​രും പി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞ് നേ​രെ ക​ട​ലി​ലേ​ക്കാ​ണ് പോ​യ​ത്. പ​ണ​ത്തി​ന് മു​ട്ടൊ​ന്നു​മി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ക​ട​ലീ​ന്നു കേ​റാ​ൻ കൂ​ട്ടാ​ക്കാ​ത്ത സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞ് സാ​ധാ​ര​ണ ഗ​തി​യി​ൽ ചേ​ട്ട​മ്മാ​രോ​ടു പോ​ലും സം​സാ​രി​ക്കാ​റി​ല്ല.

കാ​ര​ണം ക​ട​ലി​നേ​ക്കു​റി​ച്ച​ല്ലാ​തൊ​ന്നും അ​യാ​ൾ​ക്കു പ​റ​യാ​നു​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് കാ​ട്ടു​നി​ല​ത്തു വ​ന്നു​പോ​യ​തി​ന്‍റെ നാ​ലാം നാ​ൾ ത​ള്ള​യാ​യ ക​ർ​ലി​യേ​യും കാ​ണാ​താ​യി. ക​ര​യി​ൽ ജീ​വി​ക്കാ​നാ​കാ​തെ വ​ന്ന ജ​ല​ക​ന്യ​ക​യെ ക​ട​ലു ത​ന്നെ ഏ​റ്റെ​ടു​ത്തു​വെ​ന്ന് വ​ല​ക്കാ​ർ ക​ളി​യാ​ക്കി പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു. ക​ട​പ്പു​റ​ത്ത് അ​ല​ഞ്ഞു തി​രി​ഞ്ഞു ന​ട​ന്നി​രു​ന്ന ബാ​ധ​യോ​ട് സ്വ​ന്തം മ​ക്ക​ൾ​ക്ക് ഒ​രു​കാ​ല​ത്തും മ​മ​ത​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. മ​ക്ക​ളെ പെ​റ്റി​ട്ട് ക​ട​പ്പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യ ത​ള്ള​യോ​ട് എ​ങ്ങ​നെ അ​ടു​പ്പ​മു​ണ്ടാ​കാ​നാ​ണ്. ത​ള്ള മാ​ഞ്ഞു​പോ​യ​തി​ന്‍റെ പേ​രി​ൽ പ​ത്ര​ത്തി​ൽ പ​ട​മ​ച്ച​ടി​പ്പി​ക്കാ​നും പോ​ലീ​സു​കാ​ർ​ക്ക് കാ​ശു​കൊ​ടു​ക്കാ​നു​മൊ​ന്നും കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​നും താ​ൽ​പ​ര്യ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. പാ​ഴ്വ​സ്തു​ക്ക​ളി​ൽ പ​ണം ക​ള​യാ​ൻ ജ​ന്മ​നാ ക​ച്ചോ​ട​ക്കാ​ര​നാ​യ അ​യാ​ൾ അ​ന്നും ഇ​ന്നും ത​യാ​റ​ല്ല.

കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ വ​ലി​യൊ​രു വീ​ടൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ങ്കി​ലും അ​തി​ന്‍റെ പാ​തി​യും ജൂ​ത​ത്തെ​രു​വി​ലു​ള്ള ക​ട​ക​ളി​ലെ പ്ലാ​സ്റ്റി​ക്ക് സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ സം​ഭ​ര​ണി​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​ന്തി​ക്ക് ത​ല​ചാ​യ്ക്കാ​ൻ ഒ​രു ത​ഴ​പ്പാ​യ​യി​ടാ​നു​ള്ള സ്ഥ​ലം മാ​ത്രം മ​തി കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​ന്. പ​ട്ട​ണ​ത്തി​ൽ വ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്ന കീ​വ​റീ​തി​നെ ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും ഈ ​വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് അ​ടു​പ്പി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല, അ​യാ​ളൊ​ട്ടു വ​ന്നി​ട്ടു​മി​ല്ല. വാ​ട​ക പി​രി​ക്കാ​നും മ​റ്റു​മാ​യി വ​രു​മ്പോ​ൾ ക​ട​മു​റി​യി​ലാ​ണ് കീ​വ​റീ​തി​ന്‍റെ ഊ​ണും ഉ​റ​ക്ക​വും. ആ ​നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​യാ​ളെ കാ​ണാ​നാ​യി കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് ശ്ര​മി​ച്ചി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ഒ​രി​ക്ക​ൽ​പോ​ലും ആ ​വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു​കി​ട്ടി​യി​ല്ല. പി​ന്നെ വ​ഴി​ക്കു കാ​ണു​മ്പോ​ൾ എ​ന്തേ തു​റ​ക്കാ​ത്ത​തെ​ന്നു ചോ​ദി​ച്ചാ​ൽ ഒ​റ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു ചേ​ട്ടാ​യി എ​ന്നു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു മ​റു​പ​ടി.

ഈ ​ചെ​റു​ക്ക​നെ​ന്തോ കു​ഴ​പ്പ​മു​ണ്ടെ​ന്നും അ​തു ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള കാ​ര്യ​മെ​ന്നും തീ​രു​മാ​നി​ച്ച് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് ക​ട​പ്പു​റ​ത്തെ വീ​ടാ​ക​മാ​നം കു​ഴ​ച്ചു​മ​റി​ച്ചു പ​രി​ശോ​ധി​ച്ച​പ്പോ​ഴാ​ണ് ഒ​രു കാ​ഴ്ച ക​ണ്ട​ത്. അ​ല​മാ​ര​യു​ടെ അ​ടി​ത്ത​ട്ടി​ലാ​യി ഒ​രു നീ​ല ചി​ല്ലു​ഭ​ര​ണി​യി​ലെ ലാ​യ​നി​യി​ൽ കു​തി​ർ​ന്നു വീ​ർ​ത്ത ഒ​രു കൈ​പ്പ​ത്തി. അ​തു മ​നു​ഷ്യ​ന്‍റെ കൈ​പ്പ​ത്തി ത​ന്നെ​യാ​ണെ​ന്ന കാ​ര്യ​ത്തി​ൽ സം​ശ​യ​മി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. സൂ​ക്ഷ്മ​മാ​യി നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ എ​ന്തോ മു​റി​വു​ക​ളു​ള്ള കൈ​പ്പ​ത്തി​യാ​െ​ണ​ന്ന തോ​ന്ന​ലു​മു​ണ്ടാ​യി. ആ ​നീ​ല​ക്കു​പ്പി ഇ​രു​ന്ന​യി​ട​ത്തു​ത​ന്നെ ഭ​ദ്ര​മാ​യി​െ​വ​ച്ച് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് പി​ന്മാ​റി. അ​സ​ഹ​നീ​യ​മാ​യ ദു​ർ​ഗ​ന്ധം അ​വി​ടെ​യാ​കെ പ​ര​ന്നു. ദൂ​രെ ക​ട​ലോ​ര​ത്തു​നി​ന്ന് കീ​വ​റീ​ത് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു ന​ട​ന്നു​വ​രു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് തി​ര​ക്കി​ട്ട് വീ​ടി​നു പു​റ​ത്തേ​ക്കി​റ​ങ്ങി ഒ​ന്നും സം​ഭ​വി​ക്കാ​ത്ത മ​ട്ടി​ൽ അ​വ​നോ​ട് കു​ശ​ലം പ​റ​ഞ്ഞു.

“നീ​യെ​വ​ട പോ​യി​ക്കെ​ട​ക്കേ​ണ്…”

ചോ​ദ്യം വ​ള​രെ സ്വാ​ഭാ​വി​ക​മാ​യി​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ് സ്വ​ര​പ്പെ​ടു​ത്തി​യ​ത്.

“എ​ന്നി​ട്ടു​പോ​ലും കീ​വ​റീ​ത് അ​യാ​ളെ സം​ശ​യം നി​റ​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ളോ​ടെ അ​ടി​മു​ടി നോ​ക്കി​യി​ട്ടാ​ണ് മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞ​ത്.”

“ന​മ്മ​ട സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞി​ന കാ​ണാ​ണ്ടാ​യെ​ന്ന് ത​ങ്ക​പ്പ​നാ​ശാ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ്...”

“എ​ന്ന​ട്ടാ…”

“ക​ട​ല​ല്ലേ അ​വ​ന്‍റ ത​റ​വാ​ട്… അ​വ​ട​ന്ന് എ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​ര​ണ​ത് അ​വ​നി​ഷ്ടോ​ല്ല​ല്ലാ…”

“എ​ത്ര ദെ​വ​സോ​യി കാ​ണാ​ണ്ടാ​യ​ട്ട്…”

“ആ… ​ആ​രി​ക്ക​റി​യാം… വാ ​തൊ​റ​ന്ന് വ​ല്ല​തും പ​റ​ഞ്ഞാ​ല​ല്ലേ അ​റി​യൂ.”

ഇ​തു​ത​ന്നെ ത​ക്ക​സ​മ​യം എ​ന്നു മ​ന​സ്സി​ൽ ക​ണ​ക്കു​കൂ​ട്ടി കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് ക​ട​ലി​നു നേ​രെ ന​ട​ന്നു.

“വാ… ​വീ​ട്ടീ​ക്കേ​റ്യ​ട്ട് പോ​കാം…”

ഉ​പ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും സ്നേ​ഹ​പ്ര​ക​ട​ന​ങ്ങ​ളു​മൊ​ന്നും ഇ​ല്ലാ​ത്ത​യാ​ളാ​ണ്. കീ​വ​റീ​തി​ന്‍റെ മ​ന​സ്സി​നു​ള്ളി​ൽ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ കൂ​ട്ട​ലും കി​ഴി​ക്ക​ലും ന​ട​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്നു തീ​ർ​ച്ച.

“ഞാ​ൻ കേ​റി​യ​ട്ട് എ​റ​ങ്ങ്യ​താ​ണ്… ഇ​നി പി​ന്ന വ​രാം...”

“വാ​ന്ന്… ഓ​രോ ളാ​സ് ക​ട്ട​ന​ടി​ച്ച​ട്ടു പോ​കാം…”

കീ​വ​റീ​ത് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​ന്‍റെ കൈ​യി​ൽ മു​റു​കെ പി​ടി​ച്ചു. ആ ​കൈ വ​ള​രെ മ​യ​ത്തി​ൽ കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞ് അ​ഴി​ച്ചു.

“പോ​യ​ട്ട് കാ​ര്യ​ണ്ട്റാ… ഞാ​ൻ പി​ന്ന വ​രാം…”

കീ​വ​റീ​തി​ന്‍റെ മു​ഖ​ത്ത് അ​നി​ഷ്ട​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ​ക്ഷേ അ​യാ​ളൊ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല.

ക​ട​പ്പു​റ​ത്ത് ത​ങ്ക​പ്പ​നാ​ശാ​നും സം​ഘ​വും ചീ​ട്ടു ക​ളി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

“അ​തി​ന് സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞി​ന കാ​ണാ​ണ്ടാ​യി​ട്ട് മാ​സ​മൊ​ന്നാ​യ​ല്ലാ… അ​പ്പ​ത്ത​ന്നെ കീ​വ​റീ​തി​നാ​ട് ഞാ​മ്പ​റ​ഞ്ഞ​താ​ണ്… ആ ​മൊ​ശ​ട​ന്‍റ ചെ​വീ​ക്കേ​റ​ണ്ടേ…”

ഒ​രു മാ​സം മു​മ്പു​ള്ള കാ​ര്യം കീ​വ​റീ​ത് ഇ​പ്പോ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് എ​ന്തി​നാ​യി​രി​ക്കും. അ​വ​നെ​ന്തോ ചി​ല​തു ക​ണ​ക്കു​കൂ​ട്ടീ​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞി​നു തീ​ർ​ച്ച​യാ​യി. ആ ​നി​മി​ഷം​ത​ന്നെ മ​റ്റൊ​രു കാ​ഴ്ച മ​ന​സ്സി​ൽ തെ​ളി​ഞ്ഞു. നീ​ല​ക്കു​പ്പി​യി​ൽ ക​ണ്ട കൈ​പ്പ​ത്തി. ആ ​കൈ​പ്പ​ട​ത്തി​ന്‍റെ ചൂ​ണ്ടാ​ണി​വി​ര​ലി​ന് ആ​കൃ​തി​യി​ൽ വ്യ​ത്യാ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്കു തോ​ന്നി. വ​ള്ള​ത്തി​ന്‍റെ വ​ടം ബോ​ട്ടു ക​ട​വി​ലെ ത​ടി​യി​ൽ കെ​ട്ടി​യ​പ്പോ​ൾ വി​ര​ലു കു​ടു​ങ്ങി ച​ത​ഞ്ഞ ആ ​കൈ​പ്പ​ടം സേ​വി​ക്കു​ഞ്ഞി​ന്‍റേ​താ​ണ്.

കീ​വ​റീ​ത് അ​തൊ​രു സ്മാ​ര​ക​മാ​യി സൂ​ക്ഷി​ച്ച​താ​യി​രി​ക്കു​മോ...

അ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ൽ വാ​റ​പ്പ​ൻ, ക​ർ​ലി, മ​ർ​സ​ലീ​ഞ്ഞ് എ​ന്നി​വ​രു​ടെ​യും സ്മാ​ര​ക​ങ്ങ​ൾ വീ​ട്ടി​ലു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ടൗ​ണി​ലേ​ക്കു മ​ട​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ അ​യാ​ളാ​ലോ​ചി​ച്ചു. ആ ​വീ​ട്ടി​ലെ ഓ​രോ​രു​ത്ത​രെ​യാ​യി അ​വ​ൻ സ്മാ​ര​ക​ങ്ങ​ളാ​ക്കി മാ​റ്റു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ശേ​ഷി​ക്കു​ന്ന​ത് കു​ഞ്ഞൂ​ഞ്ഞാ​ണ്. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​യി​രി​ക്കാം ഒ​രി​ക്ക​ലും ഉ​ണ്ടാ​കാ​ത്ത​തു​പോ​ലെ ഇ​ന്ന് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കു ക​യ​റി​യി​ട്ടു പോ​കാ​മെ​ന്ന് നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​ത്. അ​തെ… അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​ത്ത​ന്നെ​യാ​ണ്. ക​ട​പ്പു​റ​ത്തെ ചീ​ട്ടു​ക​ളി സം​ഘ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽനി​ന്നു നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ വീ​ടി​നു മു​ന്നി​ലാ​യി ച​ട​ച്ചു​യ​ർ​ന്ന കീ​വ​റീ​ത് നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​സാ​ന​ത്തെ മീ​ൻ, വ​ല പൊ​ട്ടി​ച്ച് ക​ട​ന്നു​ക​ള​ഞ്ഞാ​ൽ ആ​ർ​ക്കാ​ണ് സ​ഹി​ക്കാ​നാ​കു​ക…