അ​യ്യ​ൻ​കാ​ളി

01

വെ​യി​ൽ പ​ടി​ഞ്ഞാ​റു അ​മ​ർ​ന്നു​താ​ണ​പ്പോ​ൾ കു​നി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന ഇ​രു​പ​ത്തി​യേ​ഴ് ന​ട്ടെ​ല്ലു​ക​ൾ നി​വ​ർ​ന്നു മാ​ന​ത്തേ​ക്ക് നോ​ക്കി. അ​ന്നു പ​ക​ലോ​ളം മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ത​ണ്ടെ​ല്ലു​ക​ളെ ക​രി​ഞ്ഞ ചേ​മ്പി​ൻ​ത​ണ്ടു​പോ​ലെ ക​ണ്ടി​രു​ന്ന സൂ​ര്യ​ൻ മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലി​രു​ന്ന് ക​ണ്ണ് ചി​മ്മി. മാ​ല പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘കേ​റാം. നേ​രം മോ​ന്തി​യാ​യി.’’

മ​റ്റു​ള്ള​വ​രും ത​ല​കു​ലു​ക്കി. ഞാ​റു​ന​ട്ട ക​ണ്ട​ത്തി​ലൂ​ടെ ഇ​രു​ണ്ട ചെ​ളി​വെ​ള്ളം തു​ഴ​ഞ്ഞ് ഇ​രു​പ​ത്തി​യേ​ഴ് പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ൾ ക​ര​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. ഒ​രു​നാ​ഴി​ക നേ​രം വൈ​കി​യാ​ൽ​പ്പോ​ലും പ​റ​യി​ല്ലാ​ത്ത, എ​ന്നാ​ൽ അ​ര​നാ​ഴി​ക നേ​ര​ത്തേ പ​ണി മ​തി​യാ​ക്കി​യാ​ൽ എ​വി​ടെ​നി​ന്നെ​ങ്കി​ലും ഓ​ടി​പ്പി​ട​ഞ്ഞെ​ത്തു​ന്ന ഇ​ട്ടി​പ്പി​ള്ള​യെ ഇ​ല​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ക​ണ്ടി​ല്ല. മാ​ല​യു​ടെ അ​ടി​വ​യ​റ് വ​ല്ലാ​തെ വേ​ദ​നി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ല​പ്പോ​ൾ രാ​ത്രിത​ന്നെ മാ​സ​മു​റ തു​ട​ങ്ങി​യേ​ക്കും. തു​ട​ങ്ങി​ക്കി​ട്ടി​യാ​ൽ സ​മാ​ധാ​ന​മാ​യി. അ​ന്ന് അ​ധ്വാ​ന​ത്തി​നി​റ​ങ്ങാ​തെ പ​ക​ലി​രു​ട്ടു പു​ത​ച്ച് കി​ട​ക്കാ​ൻ മാ​ല​യ്ക്ക് തോ​ന്നാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, പ​ണി​ക്കി​റ​ങ്ങാ​തി​രി​ക്കാ​നാ​വി​ല്ല. അ​റി​യാം, അ​ടി​മ​ക​ളാ​ണെ​ന്ന്.

സ​മു​ദാ​യ ജീ​വി​ക​ളു​ടെ അ​ഭി​മാ​ന​വും സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​വും ക​ഴു​കി​ക്ക​ല​ക്കി​യ​പോ​ലെ ത​ഴ​പ്പൊ​ന്ത​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ പ​തു​ങ്ങി​യൊ​ഴു​കു​ന്ന തോ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മാ​ല​യും കൂ​ട്ട​രു​മി​റ​ങ്ങി. വ​രാ​ലും പ​ര​ലും നീ​ന്തു​ന്ന തോ​ട്ടി​ലെ ത​ണു​ത്ത വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ നി​ർ​വി​കാ​ര​ത​യോ​ടെ കൈ​യും കാ​ലും ക​ഴു​കി. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ അ​ട​യാ​ള​ങ്ങ​ളാ​യ ഇ​രു​മ്പു​ചി​റ്റു​ക​ൾ കാ​തി​ലി​ള​കി. അ​തി​ൽ നൂ​റ്റാ​ണ്ടി​​ന്റെ പ​ഴ​ക്ക​മു​ള്ള വി​ദൂ​ര​ദേ​ശ​ങ്ങ​ളി​ലെ അ​ടി​മ​ക​ളു​ടെ​യും അ​ടി​യാ​ള​രു​ടെ​യും ച​രി​ത്ര​ത്തി​​ന്റെ തു​രു​മ്പ് കേ​റി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

അ​ത് വാ​യു​വി​ലൂ​ടെ​യും അ​നാ​ദി​യാ​യ ജ​ല​ത്തി​ലൂ​ടെ​യും അ​ന​ന്ത​മാ​യ ആ​കാ​ശ​ത്തി​ലൂ​ടെ​യും നി​ഗൂ​ഢ​മാ​യ ഭൂ​മി​യി​ലൂ​ടെ​യും കാ​ട്ടു​നാ​ട്ടു​തീ​യി​ലൂ​ടെ​യും മാ​ല​യു​ടെ ത്വ​ങ്മാം​സ​ര​ക്താ​സ്​​ഥി​ക​ളി​ലേ​ക്കെ​ത്തി. അ​വ​ളു​ടെ ക​ഴു​ത്തി​ലെ ക​ല്ലു​മാ​ല​ക​ൾ വെ​ള്ളം ന​ന​ഞ്ഞ് തി​ള​ങ്ങി. പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ളി​ൽ ചി​ല​ർ കൈ​ത​പ്പൊ​ന്ത​യു​ടെ നേ​രെ​തി​രി​ഞ്ഞ് അ​ര​യി​ലു​ടു​ത്തി​രു​ന്ന ഒ​റ്റ​മു​ണ്ട് അ​ഴി​ച്ചു​ടു​ത്തു. മ​നു​ഷ്യ​ദേ​ഹ​ത്തി​ലെ മ​റ്റൊ​രു കൈ​ത​ക്കൂ​ട്ട​ത്തെ ആ ​സ​സ്യ​സ​മൂ​ഹ​വും ക​ണ്ടു​കാ​ണ​ണം. മാ​ല വെ​ള്ളം വാ​യി​ലേ​ക്കെ​ടു​ത്ത് നീ​ട്ടി​ത്തു​പ്പി. തു​പ്പേ​ൽ​ക്കേ​ണ്ടു​ന്ന വെ​ളു​ത്ത മു​ഖ​ങ്ങ​ൾ ഇ​രു​ട്ടി​ൽ നി​ൽ​പ്പു​ണ്ടെ​ന്ന​പോ​ലെ.

ഇ​രു​ളി​ലൂ​ടെ മാ​ല​യും കൂ​ട്ട​രും ചെ​റു​വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളും പ​റ​ഞ്ഞ് ദൂ​രെ​ക്കാ​ണു​ന്ന കു​ടി​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു. അ​പ്പോ​ളേ​ക്കും രാ​വ് മൂ​ടി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

02

‘‘ഇ​തി​നെ​ന്ത് വെ​ല?’’

ഇ​രു​ണ്ടു ക​റു​ത്ത ദൃ​ഢ​ബാ​ഹു​വാ​യ യു​വാ​വ് ചോ​ദി​ച്ചു. നാ​ഗ​ർ​കോ​വി​ലി​ലെ വ​ണ്ടി​ക്ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​ൻ യു​വാ​വി​നെ അ​ടി​മു​ടി നോ​ക്കി. അ​വി​ടെ പ​ല​രും വ​ണ്ടി വാ​ങ്ങാ​ൻ വ​രാ​റു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ ഇ​ത്ര​യും ക​രു​ത്ത​നാ​യ ഒ​രു​വ​ൻ ആ​ദ്യാ​യി​ട്ടാ​ണ്.

‘‘എ​വി​ട്ന്ന്..?’’

‘‘തി​രു​വി​താ​ങ്കോ​ട്.. വെ​ങ്ങാ​നൂ​ര്ന്നാ​ണ്.’’

‘‘കാ​ള ഉ​ണ്ടാ.?’’

‘‘ഇ​ല്ല. അ​തും വാ​ങ്ങി​ക്ക​ണം.. വാ​ങ്ങി​ക്കും.’’

‘‘വ​ണ്ടി ഓ​ട്ടി​ക്കാ​ന​റി​യാ​മോ..?’’

‘‘അ​ത​ക്ക അ​റി​യാം. പ​ഠി​ച്ചി​റ്റൊ​ണ്ട്...’’

ക​ട​ക്കാ​ര​ൻ കൊ​ണ്ടു​പോ​യ​ത് സാ​ധാ​ര​ണ കാ​ള​വ​ണ്ടി​ക​ളു​ടെ ച​ക്ര​വും ത​ട്ടു​മി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രി​ട​ത്തേ​ക്കാ​ണ്. പ​ക്ഷേ ആ​ഗ​ത​ൻ ഉ​റ​ച്ച സ്വ​ര​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​ത​ല്ല, ദോ​ണ്ട അ​വി​ട മു​മ്മ​ശ​ത്ത് ഇ​രി​ക്ക​ണ​ല്ലീ, അ​താ​ണ് വേ​ണ്ട​ത്..’’

വി​ൽ​പ​ന​ക്കാ​ര​ൻ ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​തു​ട​ങ്ങി. പി​ന്നെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ട, നെ​ന​ക്കൊ​ന്നും അ​ത് വി​ക്കാ​മ്പ​റ്റൂ​ല, നി​ന്ന​ക്കൊ​ണ്ട​ന്നും അ​ത് വാ​ങ്ങി​ക്കാ​നും പ​റ്റൂ​ല. അ​ത് നാ​ട്വാ​ഴി​ക്കും മേ​ലാ​ള​മ്മാ​രി​ക്കും മാ​ത്രം ഒ​ള്ള​താ​ണ്. ക​ണ്ടി​റ്റി​ല്ലേ വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി അ​ങ്ങ​നെ രാ​ജ​പാ​ത​യി​ലൂ​ടെ പോ​കു​ന്ന​ത്..?’’

യു​വാ​വ് വി​ൽ​പ​ന​ക്കാ​ര​​ന്റെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. വി​ൽ​പ​ന​ക്കാ​ര​ൻ അ​വി​ടെ തീ​ക്ഷ്ണ​മാ​യ ല​ക്ഷ്യം ക​ണ്ടു. ഒ​രു ചു​വ​ടു​പോ​ലും തെ​റ്റാ​തെ ല​ക്ഷ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങാ​നു​റ​ച്ചി​ട്ടു​ള്ള ഒ​രു​വ​​ന്റെ മി​ഴി​ക​ൾ. ഒ​രു​പ​ക്ഷേ രാ​ജ​ഭ​ട​നാ​വാം എ​ന്നു​പോ​ലും വി​ൽ​പ​ന​ക്കാ​ര​ൻ സം​ശ​യി​ച്ചു​പോ​യി.

‘‘നി​ങ്ങ​ള് കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തീ​ന്നാ​ണാ..?’’

‘‘അ​തേ... മ​നു​ഷ​മ്മാ​ര് വാ​ഴാ​മ്പോ​ണ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തീ​ന്ന്...’’

‘‘അ​തെ​ന്ത്, നാ​ട് വാ​ഴ​ണ ഒ​ടേ​ത​മ്പു​രാ​ൻ മ​നു​ഷ്യ​ന​ല്ലേ. നീ ​ആ​ള​ക്ക​ളി​യാ​ക്കാ​തെ പോ​യീ​ൻ. നെ​ന​ക്ക് വ​ണ്ടീം ഇ​ല്ല ഒ​ര് കോ​പ്പും ഇ​ല്ല.’’

യു​വാ​വ് ക്രൂ​ര​മാ​യി​ട്ട​ല്ലാ​തെ ചി​രി​ക്കു​ക​യും ശാ​ന്ത​മാ​യി ക​ണ്ണു​ക​ളി​ലെ തീ​യ​ണ​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു. എ​ന്നി​ട്ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘നി​ങ്ങ​ക്ക് വി​ക്കാ​ൻ വ​ച്ചേ​ക്ക​ണ മൊ​ത​ലി​നൊ​ള്ള കാ​യി കി​ട്ടി​യാ​പ്പോ​രേ... ആ​ര് ഏ​തി​ലേ ഓ​ട്ടി​ച്ചാ നി​ങ്ങ​ക്കെ​ന്ത്...’’

കു​റ​ച്ചു​നേ​ര​ത്തെ ആ​ലോ​ച​ന​ക്കു​ശേ​ഷം വി​ൽ​പ​ന​ക്കാ​ര​ൻ സ​മ്മ​തി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ അ​യാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഭ​യ​മൊ​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. സം​ശ​യ​വും. പ​ക്ഷേ കാ​ശി​നൊ​രു ഗു​ണ​മു​ണ്ട്. അ​ത് താ​ൽ​ക്കാ​ലി​ക​മാ​യി ഭ​യ​ത്തെ​യും നീ​തി​ബോ​ധ​ത്തെ​യും ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​ങ്ങ​ളെ​യും ക​ട​മ​ക​ളെ​യും മ​റ​ക്കാ​ൻ സ​ഹാ​യി​ക്കും. ഇ​വി​ടെ ക​ട​മ​യോ നീ​തി​ബോ​ധ​മോ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​മോ പാ​ലി​ക്കേ​ണ്ട​തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും.

അ​യാ​ൾ താ​ൻ പു​തി​യ​താ​യി ഉ​ണ്ടാ​ക്കി​െ​വ​ച്ച വ​ണ്ടി​ക​ൾ കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു. ഇ​രു​മ്പു​പ​ട്ട​യ​ടി​ച്ച മ​ര​ച്ച​ക്ര​ങ്ങ​ൾ. കു​ട​മ​ണി. നി​റം പി​ടി​പ്പി​ച്ച ചീ​ട്ടി​ത്തു​ണി കെ​ട്ടി​മ​റ​ച്ച പി​ൻ​ഭാ​ഗം. പ്ലാ​വി​​ന്റെ കാ​ത​ലി​ൽ തീ​ർ​ത്ത വ​ണ്ടി​ത്ത​ണ്ട്. യു​വാ​വ് അ​നാ​യാ​സം വ​ണ്ടി​ത്ത​ണ്ടി​ൽ പി​ടി​ച്ചു​യ​ർ​ത്തി. ഇ​രു​മ്പു​പ​ട്ട​യ​ടി​ച്ച ച​ക്ര​ങ്ങ​ളു​ള്ള വ​ണ്ടി​യെ സ്വ​ന്തം കൈ​കൊ​ണ്ട് വ​ലി​ച്ച് തെ​രു​വി​ലൂ​ടെ ഉ​രു​ട്ടി. അ​ത് സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ർ​ക്ക് സാ​ധി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. ആ​രോ​ഗ്യ​മു​ള്ള ര​ണ്ടു കാ​ള​ക​ൾ​ക്കു സാ​ധി​ക്കു​ന്ന കാ​ര്യ​മാ​ണ​ത്. പ്ര​ദേ​ശ​വാ​സി​ക​ൾ നോ​ക്കി​നി​ന്നു. ചി​ല​ർ അ​താ​രാ​ണെ​ന്ന് വ​ണ്ടി​ക്കാ​ര​നോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​റി​ഞ്ഞൂ​ടാ, വ​ണ്ടി വാ​ങ്ങി​ക്കാ​ൻ വെ​ങ്ങാ​നൂ​ര്ന്ന് വ​ന്ന​താ​ണ്.’’

‘‘വെ​ങ്ങാ​നൂ​രാ, അ​തൊ​ര് കാ​ട്ട്മു​ക്ക​ല്ലേ. അ​വി​ട കാ​ള​വ​ണ്ടി കി​ട്ടീ​റ്റ് എ​ന്തെ​രി​ന്..? ഓ ​ചെ​ല​പ്പം ആ​റാ​ലു​മ്മൂ​ട് ച​ന്തേ​ല് ഇ​ട്ട് ഓ​ട്ടി​ക്കാ​ൻ ആ​യി​രി​ക്കും.’’

ചോ​ദി​ച്ച​യാ​ൾ ത​ന്നെ സ​മാ​ധാ​ന​വും ക​ണ്ടെ​ത്തി. അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും യു​വാ​വ് ഒ​രു ചു​റ്റ് വ​ലി​ച്ചു​നോ​ക്കി​യ​ശേ​ഷം വ​ണ്ടി​യു​മാ​യി തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ളു​ടെ നീ​ണ്ട മൂ​ക്കി​ൻ​തു​മ്പി​ലേ​ക്ക് വി​യ​ർ​പ്പ് ഇ​റ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​ത് എ​റ്റി​ക്ക​ള​ഞ്ഞി​ട്ട് യു​വാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘നി​ങ്ങ​ള് വെ​ല പ​റ​യീ...’’

വ​ണ്ടി​ക്കാ​ര​ൻ വ​ലി​യ വി​ല പ​റ​യാ​ൻ പോ​യി​ല്ല. പ​ണം കൊ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘നി​​ന്റെ പേ​രെ​ന്ത​രെ​ടാ..?’’

യു​വാ​വ് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘കാ​ളി.’’

തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ ഒ​ന്ന​ര​ല​ക്ഷ​ത്തി​ല​ധി​കം വ​രു​ന്ന അ​ടി​മ​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള സാ​ധാ​ര​ണ​മാ​യ ഒ​രു പേ​രാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​തി​നാ​ൽ ക​ച്ച​വ​ട​ക്കാ​ര​ൻ ത​ൽ​ക്ഷ​ണം അ​ത് മ​റ​ന്നു​ക​ള​യു​ക​യും ചെ​യ്തു.

03

‘‘നീ​യെ​ന്തേ​രി​നെ​ടാ കാ​ളേ വാ​ങ്ങി​ച്ച​ത്, പൂ​ട്ടാ​ൻ പോ​വാ​ൻ ത​ന്നേ..?’’

ക​ഴ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തു​ള്ള ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രെ കാ​ളി വി​ളി​ച്ചു​കൂ​ട്ടി​യി​രു​ന്നു. ചി​ല​തെ​ല്ലാം അ​വ​രോ​ട് പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്ന് വി​ചാ​രി​ച്ചി​ട്ടാ​യി​രു​ന്നു യോ​ഗം. എ​ന്നാ​ൽ, കാ​ളി കാ​ള​ക​ളെ മാ​ത്ര​മ​ല്ല ഒ​രു വ​ണ്ടി​യും വാ​ങ്ങി​യി​ട്ടു​ണ്ടെ​ന്ന കാ​ര്യം ചോ​ദി​ച്ച​യാ​ൾ അ​റി​ഞ്ഞി​രു​ന്നി​ല്ല.

കാ​ളി​യു​ടെ പോ​രാ​ട്ടം അ​റി​യാ​വു​ന്ന ഒ​രാ​ൾ സ്​​നേ​ഹ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​ല്ല​ങ്കി​ത്ത​ന്ന ജ​മ്മി​മാ​ർ​ക്കും ത​മ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​രി​ക്കും നി​ന്ന ക​ണ്ണെ​ടു​ത്താ ക​ണ്ടൂ​ട. നി​ന​ക്ക് അ​വ​രോ​ട​ന്നും ഒ​ര് ബെ​ഹു​മാ​നോം ഇ​ല്ല. നീ ​വാ തൊ​റ​ന്നാ ത​ണ്ടി​ന് തു​ണ്ട് പ​റ​ച്ചി​ലാ​ണ് എ​ന്നെ​ക്കേ​ണ് അ​വ​ര് പ​റ​ഞ്ഞോ​ണ്ട് ന​ട​ക്ക​ണ​ത്.’’

കാ​ളി ചി​രി​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​വ​നോ​ന് ബോ​ധി​ക്കാ​ത്ത ഉ​ത്ത​രോ​ണ് ത​ർ​ക്കു​ത്ത​രം. ബോ​ധി​ക്ക​ണ ഉ​ത്ത​രം മാ​ത്രം കേ​ക്കാ​ൻ ജീ​വി​ക്ക​ണോ​ര്ക്ക് ഇ​ന്നി​യൊ​ള്ള കാ​ലം നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടാ​നേ ഒ​ക്കൂ...’’

കേ​ട്ട​യാ​ൾ​ക്ക് മു​ഴു​വ​നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും കാ​ളി​യെ ഉ​പ​ദേ​ശി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല.

‘‘നീ​യി​നി കാ​ള​വ​ണ്ടീം ഓ​ട്ടി​ച്ചോ​ണ്ട് ചെ​ന്നാ അ​വ​ന്മാ​ർ​ക്ക് നി​ന്റു​ടി ഒ​ള്ള വൈ​രാ​ഗ്യ​ങ്ങ​ള് കൂ​ടേ ഒ​ള്ള്. നി​ന്റ ഒ​ള്ള പ​ണീ​ങ്കൂ​ടി പോ​യി​ക്കി​ട്ടും.’’

അ​തോ​ടെ കാ​ളി ഗൗ​ര​വം ഭാ​വി​ച്ച് എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും നോ​ക്കി. മ​നു​ഷ്യ​ജ​ന്മ​ത്തി​​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​ക​ൾ​പോ​ലെ നി​ഴ​ലു​ക​ൾ പ​റ​മ്പി​ലെ​മ്പാ​ടും വീ​ണു​കി​ട​ന്നി​രു​ന്നു.

‘‘നി​ങ്ങ​ളോ​ട് ഇ​ഞ്ഞോ​ട്ട് വ​രാ​മ്പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​ത് സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് ചെ​ല കാ​ര്യ​ങ്ങ​ള് പ​റ​യാ​നാ​ണ്. എ​ന്ത​രാ​യാ​ലും നി​ങ്ങ​ളാ​യി​റ്റ് ത​ന്ന തൊ​ട​ങ്ങി​വ​ച്ച​ത് ന​ന്നാ​യി.’’

മു​പ്പ​ത്തി​നാ​ല് പേ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. ക​ഴ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തു​നി​ന്നും ബാ​ല​രാ​മ​പു​ര​ത്തു​നി​ന്നും വ​ന്നെ​ത്തി​യ​വ​ർ. നേ​രം സ​ന്ധ്യ ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഇ​രു​ണ്ടു​തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

‘‘ന​മ്മ​ള​ക്ക ആ​രാ​ണ്?’’

കാ​ളി ചോ​ദി​ച്ചു. യു​വാ​ക്ക​ൾ ഒ​ന്നി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​ടി​മ​ക​ള്.’’

കാ​ളി ഒ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​യാ​ൾ​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു, അ​താ​യി​രി​ക്കും ഉ​ത്ത​ര​മെ​ന്ന്. ത​മ്പ്രാ​നെ​ന്നും ത​മ്പ്രാ​ട്ടി​യെ​ന്നും വി​ളി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ പാ​ട​ങ്ങ​ളി​ലും പ​റ​മ്പു​ക​ളി​ലും നേ​രം പു​ല​രും മു​ത​ൽ ഇ​രു​ളാ​കും വ​രെ പ​ണി​യെ​ടു​ക്കാ​ൻ നി​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ജ​ന്മ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മ​റ്റെ​ന്ത് പേ​രാ​ണു​ള്ള​ത്. നാ​ട് വാ​ഴു​ന്ന രാ​ജാ​വുപോ​ലും ത​ങ്ങ​ളെ കാ​ണു​ന്ന​ത് അ​ടി​മ​ക​ളാ​യി​ട്ടാ​ണ്. സ്വ​ന്ത​മാ​യി അ​ഭി​പ്രാ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത അ​ടി​മ​ക​ൾ. വാ​ങ്ങാ​നും വി​ൽ​ക്കാ​നും മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ​ക്ക് അ​ധി​കാ​ര​മു​ള്ള അ​ടി​മ​ക​ൾ.

കാ​ളി കേ​ട്ട​ത് സ​മു​ദ്രാ​തി​ർ​ത്തി​ക​ൾ​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തു​നി​ന്നും പു​റ​പ്പെ​ടു​ന്ന മ​നു​ഷ്യ​രു​ടെ ദീ​ന​വി​ലാ​പ​മാ​ണ്. കു​ട്ടി​ക​ളു​ടെ... അ​മ്മ​മാ​രു​ടെ... യു​വ​തി​ക​ളു​ടെ... വൃ​ദ്ധ​രു​ടെ... വി​ശ​ക്കു​ന്ന, അ​വ​കാ​ശ​ങ്ങ​ൾ നി​ഷേ​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട മ​നു​ഷ്യ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​​ന്റെ ശ​ബ്ദം. താ​നെ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് അ​തു കേ​ൾ​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ആ​ദ്യ​മൊ​ക്കെ കാ​ളി അ​തി​ശ​യി​ക്കാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല. ത​​ന്റെ കാ​തു​ക​ൾ​ക്ക് ഇ​ര​ട്ടി​യോ​ളം നീ​ള​മു​ണ്ടെ​ന്നോ ശ്ര​വ​ണ​ശേ​ഷി​ക്ക് നാ​യ്ക്ക​ളു​ടെ കാ​തോ​ളം ക​രു​ത്തു​ണ്ടെ​ന്നോ അ​ന്വേ​ഷി​ക്കാ​ൻ കാ​ളി തു​നി​ഞ്ഞി​ല്ല. അ​യാ​ൾ എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും അ​ല​യ​ടി​ച്ചെ​ത്തു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളെ കേ​ൾ​ക്കു​ക​മാ​ത്രം ചെ​യ്തു. അ​പ്പോ​ളൊ​ക്കെ നെ​ഞ്ച് നൊ​ന്ത് വി​ല​പി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്തു.

മ​നു​ഷ്യ​ർ ക​ര​യാ​തി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ...

പി​ന്നെ അ​യാ​ൾ പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തോ​ട് ചോ​ദി​ച്ചു.

അ​ധി​കാ​ര​വും പ​ണ​വും വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​വു​മി​ല്ലാ​ത്ത, അ​തൊ​ക്കെ നേ​ടു​ന്ന​തി​ന് അ​നു​വാ​ദ​മി​ല്ലാ​ത്ത കോ​ടി​ക്ക​ണ​ക്കി​ന് നി​സ്വ​രി​ലൊ​രാ​ളാ​ണ് ഞാ​ൻ. എ​നി​ക്കൊ​രാ​ളു​ടെ ക​ണ്ണീ​രൊ​പ്പാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ...

കാ​ളി വീ​റോ​ടെ ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

‘‘ന​മ്മ​ള​ന്നും അ​ടി​മ​ക​ള​ല്ല. ന​മ്മ​ളും മ​നു​ഷ്യ​മ്മാ​ര് ത​ന്ന. ന​മു​ക്ക് മ​നു​ഷ്യ​ന്മാ​രാ​വ​ണോ​ങ്കി അ​ല്ല​റ​ച്ചി​ല്ല​റ അ​ഭ്യാ​സ​ങ്ങ​ള​ക്ക പ​ഠി​ക്ക​ണം.’’

ആ​ർ​ക്കും ഒ​ന്നും മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. യു​വാ​ക്ക​ളു​ടെ സം​ഘം തേ​നീ​ച്ച​പ്പാ​ട്ടു​പോ​ലെ ഇ​ര​മ്പി. കാ​ളി അ​തു​കേ​ട്ട​ത് പ​ട​ഹ​ധ്വ​നി​പോ​ലെ​യാ​ണ്. കാ​ലാ​ൾ​പ്പ​ട​യും കു​തി​ര​പ്പ​ട​യും ഗ​ജ​സേ​ന​യും ര​ഥ​പ്പോ​രാ​ളി​ക​ളും ഒ​ന്നി​ച്ചി​ര​മ്പു​ന്ന​തി​​ന്റെ കാ​ഹ​ളം ത​ന്നെ. ഇ​നി വ്യൂ​ഹ​ങ്ങ​ളൊ​രു​ക്ക​ണം. ക്രൗ​ഞ്ച​വ്യൂ​ഹം മു​ത​ൽ മ​ത്സ്യ​വ്യൂ​ഹം വ​രെ. ആ​കാ​ശ​ത്തോ​ളം പോ​ന്ന വ​ലു​പ്പ​ത്തി​ലേ​ക്കു​യ​രാ​ൻ വെ​മ്പി കാ​ളി നി​വ​ർ​ന്നു. ച​ന്ദ്ര​ര​ശ്മി​യു​ടെ ത​രി​ക​ൾ വി​രി​ഞ്ഞ മാ​റി​ലും നെ​റ്റി​ത്ത​ട​ത്തി​ലും വീ​ണു ചി​ത​റി. കാ​ളി ഉ​റ​ച്ച സ്വ​ര​ത്തി​ൽ വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി.

‘‘വ​ർ​ക്ക​ലേ​ന്ന് ഒ​ര് പ​യ​ൽ​വാ​ൻ വ​രും. നി​ങ്ങ​ള് കു​റേ അ​ടീം ത​ടേ​ക്ക പ​ഠി​ച്ചെ​ട്ക്ക​ണം.’’

‘‘എ​ന്തേ​രി​നാ​ണ്..?’’

‘‘നി​ങ്ങ​ളെ മേ​ത്ത് ക​ല​പ്പ വെ​ച്ച് കെ​ട്ട​ണ മേ​ലാ​ള​ന്മാ​ര തി​രി​ച്ച് അ​ടി​ക്കാ​ൻ. ചാ​ട്ട അ​ടി​ച്ച് ത്വോ​ല് ഉ​രി​ച്ചെ​ട്ക്ക​ണ ത​മ്പു​രാ​ക്ക​ന്മാ​ര വ​ർ​മ്മ​ത്ത് ത​ന്ന തി​രി​ച്ച് കു​ത്താ​ൻ. പി​ടി​കി​ട്ടി​യോ...’’

ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​ത് യു​വാ​ക്ക​ളാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ർ​പോ​ലും ത​രി​ച്ചി​രു​ന്നു​പോ​യി. തി​രി​ച്ചു​ത​ല്ലു​ക എ​ന്ന​ത് ചി​ന്തി​ക്കാ​റി​ല്ല. അ​ടി​ച്ച മു​റി​വാ​യി​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ വീ​ണ്ടും ത​ല്ല് വീ​ഴ​രു​തെ​ന്നേ വി​ചാ​രി​ക്കാ​റു​ള്ളൂ. ഇ​പ്പോ​ൾ കാ​ളി പ​റ​യു​ന്നു, തി​രി​ച്ച​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്. തി​രി​ച്ച​ടി​ക്കാ​ൻ കൈ ​ഉ​യ​രു​മോ... അ​വ​ര​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് ചി​ന്തി​ച്ച​ത്.

‘‘ഭ​യം, പ്വേ​ടി. പ്വേ​ടി​യാ​ണ് മ​നു​ഷ്യ​ര അ​ടി​മ​ക​ളാ​ക്ക​ണ​ത്. ന​മ്മ​ള അ​നു​സ​ര​ണേ​ണ് അ​വ​ന്മാ​ര ജ​യം.’’

കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞ​ത് കൂ​ടി​നി​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് മ​ന​സ്സി​ലാ​യി​ല്ല. കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞ​തെ​ല്ലാം ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ച് വി​ശ​ദീ​ക​രി​ച്ചു. അ​ങ്ങ​നെ വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും ക്ഷ​മ​യോ​ടെ വി​ശ​ദീ​ക​രി​ക്കേ​ണ്ടി​വ​രു​മെ​ന്ന് കാ​ളി​ക്ക​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘അ​വ​ര് ന​മ്മ​ള പ്വേ​ടി​പ്പെ​ട്ത്തു​ന്നു. ന​മ്മ​ള് പ്വേ​ടി​ക്കു​ന്നു. ഇ​ന്നി ന​മ്മ​ള് തി​രി​ച്ച​വ​ര പ്വേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തി​ത്തൊ​ട​ങ്ങ​ണം. പി​ന്ന​വ​ര് ന​മ്മ​ള ചൊ​ൽ​പ്പ​ടി​ക്ക് കീ​ഴ നി​ക്കും. രാ​ജാ​ക്ക​ന്മാ​ര് രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ള് വെ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ക്ക​ണ​ത് പ്വേ​ടി​പ്പെ​ടു​ത്തീ​റ്റാ​ണ്. പ്വേ​ടി സ​മ്മാ​നി​ക്ക​ണ​ത് ഉ​ത്ത​ര​വ്ക​ളാ​ണ്. നാ​ള പെ​ല​ച്ച തൊ​ട്ട് ന​മ്മ​ക്കാ​ര്ക്കും കൂ​ലി​യി​ല്ല​ന്ന് അ​വ​ന്മാ​ര് പ​റ​ഞ്ഞാ ന​മ്മ​ള് പ്വേ​ടി​ക്കും. പ​ക്ഷേ ന​മ്മ​ള് പ്വേ​ടി​ക്കാ​തി​ര്ന്നാ അ​വ​ന്മാ​ര്ക്ക് വ​ഴ​ങ്ങി​ത്ത​ര​ണ്ടി​വ​രും.’’

‘‘അ​വ​ര് ന​മ്മ​ള കൊ​ല്ലൂ​ലേ?’’

‘‘കൊ​ന്ന​ന്ന​ക്ക വ​രും. ചാ​വാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ ന​മ്മ​ള് നോ​ക്ക​ണം. അ​തി​ന് ഒ​രു​മി​ച്ച് നി​ക്ക​ണം. ഒ​രാ​ള പ​ത്തു​പേ​ര് എ​തി​രി​ട്ടാ ഒ​രാ​ള് തോ​റ്റു​പോ​വേ ഒ​ള്ള്. ആ ​പ​ത്ത് പേ​ര എ​തി​രി​ടാ​ൻ ന​മ്മ​ള് ഇ​രു​പ​ത് പേ​ര സം​ഘ​ടി​പ്പി​ച്ച് വ​യ്ക്ക​ണം. അ​താ​ണ് പോ​രാ​ട്ട​രീ​തി.’’

കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ല്ലാ​രു​ങ്കൂ​ടി വ​ള​ഞ്ഞി​ട്ട് ഒ​രാ​ള അ​ക്ര​മി​ക്ക​ല്ല്. അ​താ​ണ് യു​ദ്ധ​നി​യ​മം. അ​ത് തെ​റ്റി​ക്കു​ന്നോ​മ്മാ​രാ​ണ് ത​മ്പ്രാ​ക്ക​ന്മാ​ര്. അ​വ​ര വി​ചാ​രം ഇ​ത് യു​ദ്ധ​മ​ല്ല, അ​വ​ര്ടെ അ​ധി​കാ​രോം ആ​ന​ന്ദോ​മാ​ണെ​ന്നാ​ണ്. എ​ന്നാ ന​മ്മ​ക്കി​ത് യു​ദ്ധം ത​ന്നേ​ണ്. അ​വ​ന്മാ​ര് തെ​റ്റി​ച്ചാ ന​മ്മ​ക്കും യു​ദ്ധ​നി​യ​മ​ങ്ങ​ള് തെ​റ്റി​ക്കാം.’’

വ​ള​രെ നേ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ് എ​ല്ലാ​വ​രു​ടേ​യും നെ​ഞ്ചി​ടി​പ്പു​ക​ൾ സാ​ധാ​ര​ണ​നി​ല​യി​ലാ​യെ​ന്ന് ബോ​ധ്യ​മാ​യ​പ്പോ​ൾ കാ​ളി ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ന​മ്മ​ള സ​മു​ദാ​യ​ക്കാ​ര് എ​ന്ന യ​ജ​മാ​ന​ൻ എ​ന്നു​വി​ളി​ക്ക​ണ​ത് എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ്... നി​ങ്ങ​ളാ​ലോ​ചി​ച്ച് നോ​ക്കീ​റ്റൊ​ണ്ടാ..?’’

തെ​ങ്ങു​ക​ൾ​ക്കു മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നി​ലാ​വു​യ​ർ​ന്നു. കാ​ളി വ​ള​രെ സ്വ​സ്​​ഥ​നാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​​ന്റെ ചു​റ്റു​മു​ള്ളോ​ർ​ക്ക് ഞാ​ൻ ധൈ​ര്യം കൊ​ടു​ക്കു​ന്നു. ന​മ്മ​ള ധൈ​ര്യ​ത്തി​​ന്റെ അ​ടി​സ്​​ഥാ​നം ന​മ്മ​ക്കൊ​ള്ള പ്രാ​ധാ​ന്യോ​ണ്. ന​മ്മ​ളാ​രും പ​ണി​ക്കെ​റ​ങ്ങാ​തി​രു​ന്നാ മേ​ലാ​ള​ന്മാ​രും അ​വ​ര വീ​ട്ടി​ലൊ​ള്ളോ​രും പ​ട്ടി​ണി​യാ​വും. ആ ​നെ​ല തൊ​ട​ർ​ന്നോ​ണ്ട് പോ​യാ രാ​ജാ​വും കു​ടു​മ്മോം പ​ട്ടി​ണി​യാ​വും. ന​മ്മ​ള് എ​ന്നും കു​ന്നും പ​ണി​യെ​ടു​ക്ക​ണോ​ങ്കീ ന​മ്മ​ക്ക് അ​വ​കാ​ശ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ത​രാ​മ്പാ​ടി​ല്ല. അ​തോ​ണ്ടാ​ണ് ന​മ്മ​ള് അ​ടി​മ​ക​ളാ​വു​ന്ന​ത്. നി​ങ്ങ​ള ആ​രേം ആ​രും അ​ടി​മ​ക​ളാ​ക്കാ​തി​രി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് ഞാ​ൻ ക​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട​ണ​ത്. അ​തോ​ണ്ടാ​ണ് ന​മ്മ​ള സ​മു​ദാ​യ​ക്കാ​ര് എ​ന്ന യ​ജ​മാ​ന​ൻ എ​ന്നുവി​ളി​ക്ക​ണ​ത്. എ​പ്പ​ഴും ഒ​രു യ​ജ​മാ​ന​ൻ ന​മ്മ​ക്ക് വേ​ണം. അ​താ​യ​ത് നേ​താ​വ്. മ​റ്റാ​രു​മി​ല്ല​ങ്കീ ആ ​പ​ദ​വി ഏ​റ്റെ​ടു​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ ത​യ്യാ​റാ​ണ്. അ​തീ ന​ശി​ച്ച അ​ടി​മ​ത്തം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ക്കാ​ൻ വേ​ണ്ടി​യാ​ണ്. ആ ​യ​ജ​മാ​ന​ത്തം ജ​ന്മി​ത്ത​മ​ല്ല.’’

കാ​ളി ഒ​ന്നു​കൂ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘മ​നു​ഷ്യ​ര്ക്ക് നേ​താ​വ് മാ​ത്രം പോ​രാ. അ​നു​സ​രി​പ്പി​ക്കാ​നും ഒ​രാ​ള് വേ​ണം. മേ​ലും കീ​ഴേം ഓ​രോ ആ​ളി​ല്ലാ​തെ മ​നു​ഷ്യ​ന് ജീ​വി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റൂ​ല. അ​ത് ത​ൽ​ക്കാ​ല​ത്തേ​ക്ക് ന​മ്മ​ക്ക് നോ​ക്ക​ണ്ട. ന​മു​ക്കി​പ്പം അ​നു​സ​രി​പ്പി​ക്കു​ന്നോ​രേം അ​ടി​മ​ക​ളാ​ക്കു​ന്നോ​രേം നേ​രെ​യാ​ക്കാം.’’

എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും പി​രി​ഞ്ഞു പൊ​യ്ക്കൊ​ള്ളാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​തി​നു​മു​മ്പ് കാ​ളി ആ​ദ്യ​ത്തെ ചോ​ദ്യ​ത്തി​ന് ഉ​ത്ത​രം പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞാ​ൻ ക​ന്നാ​ലി​ക​ള വാ​ങ്ങി​ച്ച​ത് ഒ​ര് വി​ല്ലു​വ​ണ്ടീ കെ​ട്ടാ​നാ​ണ്. നെ​ലം ഉ​ഴാ​ന​ല്ല.’’

04

ബാ​ല​രാ​മ​പു​ര​ത്ത് പ​ത്മ​നാ​ഭ​ൻ ത​മ്പി​യു​ടെ വീ​ട്ടി​ലാ​ണ് അ​ന്ന​ത്തെ ദി​വ​സം അ​വ​രെ​ല്ലാ​വ​രും ഒ​ത്തു​കൂ​ടി​യ​ത്. ഏ​ഴ് പ്ര​മാ​ണി​മാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. മേ​ൽ​ജാ​തി​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള പ​ല വി​ഭാ​ഗ​ക്കാ​രു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ. പ​ല​രും പ​ല​ത​രം മേ​ഖ​ല​ക​ളി​ലു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കി​ലും അ​ന്ന​വ​ർ​ക്ക് ഒ​ന്നി​ച്ചു​നി​ന്ന് ച​ർ​ച്ചചെ​യ്യാ​ൻ ഒ​രു വി​ഷ​യ​മേ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. വെ​ങ്ങാ​നൂ​രു​നി​ന്നും വ​ന്ന മു​ന്നൂ​റു പ​റ നി​ല​ത്തി​​ന്റെ ഉ​ട​മ ശ​ങ്ക​ര​ൻ​പി​ള്ള ആ​ദ്യ​മേ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഒ​ള്ള നി​മ്മ​തി ഇ​ല്ലാ​താ​യീ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​മ​തി​യ​ല്ല. കു​ടു​മ്മ​ത്തും സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ല നാ​ട്ടി​ലും സ​മാ​ധാ​ന​മി​ല്ലാ​താ​യ എ​ന്തേ​ര് ചെ​യ്യും..?’’

‘‘നാ​ട്ടി​ല കൊ​ഴ​പ്പ​ങ്ങ​ള് ന​മ്മ​ക്കെ​ല്ലാം അ​റി​യാം. അ​ത് സം​സാ​രി​ക്കാ​നാ​ണ​ല്ല ന​മ്മ​ളീ കൂ​ടി​യി​രി​ക്ക​ണ​ത്. കു​ടു​മ്മ​ത്ത് എ​ന്ത്ര് പ്ര​ശ്നം... അ​ത് പ​റ​യീ...’’

‘‘അ​വ​ന അ​ടി​ച്ച് ഒ​തു​ക്കാ​ൻ വീ​ട്ടി​ലി​രി​ക്ക​ണോ​ള് സ​മ്മ​തി​ക്ക​ണി​ല്ല. അ​ത് ത​ന്ന കു​ടു​മ്മ​ത്തി​ലെ പ്ര​ശ്നം.’’

‘‘അ​ത് കൊ​ള്ളാം. പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ള സ​മ്മ​തം വാ​ങ്ങി​ച്ചി​റ്റാ​ണോ ഇ​തു​വ​ര താ​ൻ വീ​ട്ടു​ഭ​ര​ണോം നാ​ട്ടു​ഭ​ര​ണോം ന​ട​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. എ​ന്നാ​പ്പി​ന്ന ത​​ന്റെ ത​ലേ​ലെ​ഴു​ത്ത് ത​ന്ന അ​നു​ഭ​വി​ച്ചോ.’’

‘‘നി​ങ്ങ​ക്ക​ത് പി​ടി​കി​ട്ടൂ​ല. എ​നി​ക്കേ മൂ​ന്നി​ട​ത്താ​ണ് സം​ബ​ന്ധം.’’

ഒ​രു കൂ​ട്ട​ച്ചി​രി തീ​രാ​നു​ള്ള സ​മ​യ​മെ​ടു​ത്തി​ട്ട് പ​ത്മ​നാ​ഭ​ൻ ത​മ്പി കാ​ര്യം വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കി.

‘‘പൊ​ന്നു ത​മ്പു​രാ​നെ ചെ​ന്ന് മു​ഖം കാ​ണി​ക്ക​ണം. അ​വ​ന പി​ടി​ച്ചു​കെ​ട്ടി തു​റു​ങ്കി​ല​ട​യ്ക്കാ​നു​ള്ള വ​ഴി ച്വോ​ദി​ക്ക​ണം.’’

‘‘അ​തേ, അ​ത് ത​ന്നേ​ണ് വേ​ണ്ടി​യ​ത്. പ​ക്ഷേ അ​വ​​ന്റെ കൂ​ട ആ​ളും പേ​രും ഉ​ണ്ട്.’’

‘‘പൊ​ന്ന്ത​മ്പു​രാ​​ന്റെ പ​ടേ​ക്കാ​ട്ട്​​ലും വ​ല്താ​ണാ അ​വ​​ന്റെ നാ​ല് ശി​ങ്കി​ടി​ക​ള്?’’

‘‘അ​വ​ൻ പ​റ​യ​ണ​ത് കേ​ട്ടി​റ്റി​ല്ലേ... വേ​ല സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​മാ​ണ്. കൂ​ലി അ​വ​കാ​ശ​മാ​ണ് എ​ന്ന​ക്ക.’’

‘‘ഓ... ​കേ​ട്ട് കേ​ട്ട്. പ​ക്ഷേ എ​വ​നേ​ക്ക ആ​ര് വ​ക​വ​യ്ക്കാ​ൻ...’’

‘‘ഇ​ഞ്ഞ​നെ പോ​യാ വ​ക​വ​യ്ക്കേ​ണ്ടി​വ​രൂ​ല്ലേ. വ​ട​ക്ക് ആ​ലു​വ വ​രെ ചെ​ന്ന് അ​വ​ൻ ആ​ള്ളേ വി​ളി​ച്ച് കൂ​ട്ട​ണെ​ന്നാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ് കേ​ക്ക​ണ​ത്.’’

‘‘അ​ങ്ങു​ന്ന് ചു​മ്മാ പ്വേ​ടി​ക്കാ​തി​രി​ക്ക​ണം.. ന​മു​ക്ക് മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ മു​ഖം കാ​ണി​ക്കാം. വി​വ​ര​ങ്ങ​ള് ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ക്കാം. അ​വി​ട്ന്ന് ഇ​തി​നൊ​ര് പ​രി​ഹാ​രം കാ​ണാ​തി​രി​ക്കൂ​ല​ല്ല.’’

കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഇ​ര​വി​ക്കു​ട്ടി​പ്പി​ള്ള പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​ത് ത​ന്ന. പൊ​ന്ന് ത​മ്പ്രാ​ന് നി​രീ​ച്ചാ നി​ന്ന നി​പ്പീ വേ​ണോ​ങ്കീ ച​ക്രം വ​ര നി​രോ​ധി​ച്ച് ക​ള​യാ​മ്പ​റ്റും. ച​ക്രം നി​രോ​ധി​ച്ചാ​പ്പി​ന്ന നാ​ട്ടി​ല് എ​തി​ർ​ക്കാ​ൻ എ​വ​നെ​ങ്കി​ലും ഉ​ണ്ടാ​വോ... കാ​യി​ക​ള ബ​ല​ത്തി​ല​ല്ലേ എ​തി​രാ​ളി​ക​ള് ഓ​രോ​ന്ന് ചെ​യ്യ​ണ​ത്. അ​പ്പ​പ്പി​ന്ന ക​ളീ​ല് ആ​ര് ജ​യി​ക്കും. ച​ക്രം വ​ര നി​രോ​ധി​ക്കാ​ൻ പാ​ങ്ങൊ​ള്ള അ​ധി​കാ​രി.’’

എ​ല്ലാ​വ​രും അ​തോ​ർ​ത്ത് പു​ള​ക​പ്പെ​ട്ട് ചി​രി​ച്ചു.

‘‘അ​ത് ത​ന്നെ, നാ​ട് വാ​ഴ​ണ ത​മ്പ്രാ​ൻ ദൈ​വ​ത്തി​ന​ക്ക​ണ​ക്ക് ത​ന്ന​ങ്കി ആ ​ത​മ്പ്രാ​ൻ ഉ​ള്ള​കാ​ലം വ​രെ​ക്കും ന​മ്മ​ളും ദൈ​വ​ങ്ങ​ള് ത​ന്നെ. അ​തോ​ണ്ട് മ​ഹാ​രാ​ജാ​വ് ത​ന്ന ക​ൽ​പ്പി​ച്ച് ഒ​രു തീ​ർ​പ്പു​ണ്ടാ​ക്ക​ട്ട്.’’

‘‘വേ​ണം, പെ​ല​യ​നും പ​റ​യ​നും പ​ഠി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ൻ കെ​ട്ടി​യ കു​ടി​പ്പ​ള്ളി​ക്കൂ​ടം ന​മ്മ​ള് ക​ത്തി​ച്ച​പോ​ലെ അ​വ​നേം ന​മ്മ​ള് പ​ച്ച​യ്ക്ക് ചു​ട്ടെ​രി​ക്ക​ണം.’’

‘‘അ​ത് ത​ന്ന. ആ ​എ​ന്ത​ര​വ​​ന്റെ ന​ട​പ്പ് ക​ണ്ടി​റ്റി​ല്ലേ. ക​സ​വ് വ​ച്ച ത​ല​പ്പാ​വ്. ശീ​മ​ക്കാ​ര​പ്പോ​ല​ത്തെ കോ​ട്ട്. നെ​റ്റീ ച​ന്ദ​ന​പ്പൊ​ട്ട്. ഇ​തി​ന​ക്ക ആ​ര് അ​ധി​കാ​രം കൊ​ടു​ത്ത്?’’

‘‘അ​ധി​കാ​രം കൊ​ടു​ത്തി​റ്റൊ​ന്നും അ​ല്ല. പേ​ടി ഇ​ല്ലെ​ങ്കി പി​ന്നെ​ന്ത് ചെ​യ്യും. അ​വ​ന ത​ടു​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്നാ പ​റ്റോ. മ​ദം പൊ​ട്ടി​യ ആ​നേ​ക്ക​ണ​ക്ക് നി​ക്കേ അ​ല്ലേ. ആ​റ​ടി​പ്പൊ​ക്കോം അ​തി​നൊ​ത്ത ത​ടീം. അ​ടി​ക്കാ​ൻ ചെ​ന്നോ​രി​ക്ക​ക്ക കി​ട്ടി​യേ​ന് ക​യീം ക​ണ​ക്കും ഇ​ല്ല.’’

‘‘താ​നി​പ്പ അ​വ​​ന്റെ കേ​മ​ത്തം വെ​ള​മ്പാ​നാ​ണാ ഇ​ങ്ങോ​ട്ട് കെ​ട്ടി​യെ​ട്ത്ത​ത്?’’

‘‘അ​ല്ല, ഒ​ള്ള കാ​ര്യം പ​റ​ഞ്ഞ​താ. ആ​ദ്യം അ​വ​​ന്റെ വാ​ൽ​ക​ള ത​ല്ലി ഓ​ട്ടി​ക്ക​ണം. പി​ന്ന​വ​ന വ​ള​ഞ്ഞി​ട്ട് പി​ടി​ക്ക​ണം. വ​ന്ന് വ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ കൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ പെ​ണ്ണു​ങ്ങ​ള് വ​ര അ​വ​ൻ പ​റ​യ​ണ​ത് കേ​ട്ട് ത​ല​യെ​ട്ത്ത് തൊ​ട​ങ്ങി​യെ​ന്നാ​ണ് പ​റ​ഞ്ഞ് കേ​ക്ക​ണ​ത്.’’

ശ​ങ്ക​ര​ൻ​പി​ള്ള ശ​ങ്കി​ച്ച് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​പ്പോ അ​വു​ത്തു​ങ്ങ​ള പെ​മ്പു​ള്ള​ര്ക്ക് തൊ​ട്ടൂ​ടാ​താ​യാ ഇ​ന്നി​ത്തൊ​ട്ട് ന​മു​ക്ക് കി​ട്ടൂ​ല​ന്നാ​ണാ?’’

‘‘കി​ട്ടീ​ല​ങ്കീ പി​ടി​ച്ചു​വാ​ങ്ങി​ക്കും.’’

ഇ​ര​വി​ക്കു​ട്ടി​പ്പി​ള്ള രോ​ഷ​ത്തോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​വ​​ന്റെ പ​ഷം പി​ടി​ക്ക​ണ ക​ഴ്പ്പ​ണം കെ​ട്ട നാ​യ​മ്മാ​ര് ന​മ്മ​ള കൂ​ടേം ഒ​ണ്ട​ന്ന കാ​ര്യം മ​റ​ക്ക​ണ്ട.’’

പ​ത്മ​നാ​ഭ​പി​ള്ള അ​തു പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ടെ കു​റ​ച്ചു​നേ​രം അ​വി​ടെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യാ​യി. മു​റ്റ​ത്തും ത​ണ​ലി​ലു​മാ​യി അ​വ​രോ​ടൊ​പ്പം വ​ന്ന അ​മാ​ല​ന്മാ​രും അ​നു​യാ​യി​ക​ളും കാ​ത്തു​നി​ൽ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ മൂ​ന്നു​പേ​രും വ​ന്ന​ത് പ​ല്ല​ക്കി​ലാ​ണ്. എ​ല്ലാ​വ​രും ഭൃ​ത്യ​സ​മേ​ത​മാ​യി​രു​ന്നു. മൗ​നം മു​റി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് പ​ത്മ​നാ​ഭ​പി​ള്ള അ​റി​യി​ച്ചു.

‘‘ഉ​ണ്ണാ​റാ​യെ​ങ്കി ഇ​രു​ന്നാ​ലാ?’’

‘‘ങാ, ​പി​ന്നെ​ന്ത്. ഇ​രി​ക്കാം. കു​റേ നേ​രാ​യി നെ​യ്യി​ല് ക​ടു വ​റു​ത്തി​ട​ണ മ​ണം പി​ടി​ക്ക​ണ്. അ​ന്ന​വി​ചാ​രം മു​ന്ന​വി​ചാ​രം എ​ന്നാ​ണ​ല്ല.’’

ഏ​ഴു​പേ​രും ശേ​ഷം ഇ​ല​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ ഉ​ണ്ണാ​നി​രു​ന്നു. മാ​റു​മ​റ​യ്ക്കാ​ത്ത വി​ള​മ്പു​കാ​രി​ക​ൾ കു​നി​ഞ്ഞ് വി​ള​മ്പി​ത്തു​ട​ങ്ങി. എ​ല്ലാം നോ​ക്കി അ​ക​ത്ത​മ്മ​മാ​രാ​യ മൂ​ന്നു​നാ​ലു സ്​​ത്രീ​ക​ൾ ക​ത​കി​ന​ടു​ത്ത് നി​ന്നു. അ​വ​ർ​ക്കും മേ​ൽ​ക്കു​പ്പാ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. എ​ല്ലാ​വ​രും നെ​റ്റി​യി​ൽ ച​ന്ദ​നം വ​ര​ച്ചി​രു​ന്നു. അ​തി​ഥി​ക​ളെ​ല്ലാ​വ​രും വി​ള​മ്പു​കാ​രി​ക​ളു​ടെ ഉ​റ​ച്ച മേ​നി​യി​ൽ നോ​ക്കി​യി​ട്ടേ വി​ഭ​വ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യു​ള്ളൂ. വി​ള​മ്പു​കാ​രി​ക​ൾ പി​ൻ​വാ​ങ്ങി​യ​പ്പോ​ൾ അ​തി​ലൊ​രാ​ൾ പ​തു​ക്കെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘തി​ര​ണ്ടു​വ​ര​ണ ന​ല്ല മ​ണി മ​ണി പോ​ല​ത്ത കി​ടാ​ത്തി​ക​ളെ കി​ട്ടാ​താ​യാ മ​ന​സ്സി​നൊ​ര് വി​ഷ​മോ​ണ്. എ​ല്ലാ​രു​ങ്കു​ടി അ​യി​നൊ​ര് പ​രി​ഹാ​രം കാ​ണ​ണം. കേ​ട്ട​ല്ല.’’

ഇ​ര​വി​ക്കു​ട്ടി​പ്പി​ള്ള​യു​ടെ വ​ർ​ത്ത​മാ​നം കേ​ട്ട് കൂ​ട്ട​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​രെ​ല്ലാം ചി​രി​ച്ചു​മ​റി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും പ​ത്മ​നാ​ഭ​പി​ള്ള​യു​ടെ മ​റ്റൊ​രു വെ​ളി​പ്പെ​ടു​ത്ത​ൽ കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ചി​രി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റാ​തെ വി​ഷ​മി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു.

‘‘നെ​ലം വി​ക്കു​മ്പം കൂ​ട കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന അ​ടി​മ​പ്പ​ണി​ക്കാ​ര​മ്മാ​ര ഇ​നി അ​ങ്ങ​നെ കൊ​ടു​ക്കാ​മ്പ​റ്റൂ​ല​ന്ന് അ​വ​ൻ വ​ലി​യ ഉ​ത്ത​ര​വി​റ​ക്കീ​റ്റൊ​ണ്ട​ന്നും കേ​ട്ട്.’’

‘‘വ​ക വ​ച്ച് കൊ​ട്ക്ക​ര്ത്.’’

അ​തു പ​റ​യു​മ്പോ വ​ന്ന വി​റ​യ​ലി​ൽ ആ​തി​ഥേ​യ​ൻ കൈ​യ്ക്ക് ത​ട്ടി​നീ​ക്കി​യ​ത് മു​ന്നി​ലി​രു​ന്ന പി​ച്ച​ള​ച്ച​രു​വ​മാ​ണ്. അ​തി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന കു​റു​ക്കു​കാ​ള​ൻ മെ​ഴു​കി​യ നി​ല​ത്ത് നീ​ളെ പ​ര​ന്ന​ലി​ഞ്ഞു. അ​ക​ത്തു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന​വ​ർ ഓ​ടി​വ​ന്നു. അ​വ​ർ സ്​​തം​ഭി​ച്ചു​നി​ന്നു. അ​തി​ഥി​ക​ളും. ഭാ​വി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു​ള്ള ആ ​വി​റ​യ​ൽ എ​ല്ലാ​വ​രി​ലു​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

05

‘‘പെ​ല​യ​രു​ടെ അ​ടി​യാ​യ്മ, ക​മ്മാ​ള​ക്കു​ടി​യാ​ള​ന്മാ​രു​ട കു​ടി​യാ​യ്മ, കാ​രാ​ളു​ട കാ​രാ​മ, ഈ​രാ​ള​ന്മാ​രു​ട ഈ​രാ​മ, നാ​ടു​വാ​ഴി​യു​ടെ മേ​ൽ​ക്കോ​യ്മ... ഇ​വി​ടെ ന​ട​ക്ക​ണ വ്യ​വ​സ്​​ഥി​തി അ​താ​ണ്..’’

കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​തി​ന ത​ക​ർ​ക്ക​ണം. അ​തി​ന് ന​മു​ക്ക് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സം കി​ട്ടി​യാ മാ​ത്രം പോ​ര. പ്ര​ജാ​സ​ഭ​യി​ലും പൊ​തു​ഭ​ര​ണ​രം​ഗ​ത്തും സ്​​ഥാ​നോം ന​ല്ല തൊ​ഴി​ലും കി​ട്ട​ണം. നാ​ടു​വാ​ഴി​ത്ത​ത്തി​ന് കു​റ​ച്ചൂ​ടി ക​ഴി​യു​മ്പം അ​റ്തി വ​രും. പ​ല​ദി​ക്കി​ലും ശ​ക്ത​മാ​യി​റ്റ് പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ങ്ങ​ള് ന​ട​ന്ന് വ​രേ​ണ്. ന​മ്മ​ള​ക്ക ജ​നി​ച്ച​ട​ത്ത് ത​ന്നെ കി​ട​ന്ന് പ​ണി​യെ​ടു​ത്ത് മ​രി​ച്ച് മ​ണ്ണ​ടി​യ​ണ​തു​കൊ​ണ്ട് അ​റി​യാ​ത്ത​താ​ണ്. അ​ത​ല്ല വെ​ളി​ലോ​കം.’’

‘‘എ​ങ്ങ​നേ​ണ് എ​ജ​മാ​നാ, ന​മ്മ​ള് ത​മ്പ്രാ​ക്ക​മ്മാ​ര എ​തി​രി​ട​ണ​ത്. അ​വ​ര് ന​മ്മ​ള കൊ​ന്ന് ക​ള​യൂ​ലേ..?’’

‘‘ത​ണ്ടും ത​ടീം ഇ​ല്ലേ. കൈ​ക്ക​രു​ത്തി​ല്ലേ. പ​ക​ല​ന്തി​യോ​ളം ച​ത്ത് പ​ണി​യെ​ടു​ക്ക​ണ നി​ങ്ങ​ക്കെ​ന്ത് ഒ​രാ​ള എ​തി​രി​ടാ​നു​ള്ള ആ​രോ​ഗ്യ​മി​ല്ലേ?’’

ആ​രും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ഒ​രാ​ൾ പ​തി​യെ​പ്പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഉ​യ്യ​യ്യോ, എ​ങ്ങ​ന എ​ജ​മാ​നാ കൈ ​പൊ​ങ്ങ​ണ​ത്...’’

‘‘ക​ഷ്​​ടം ത​ന്ന​ല്ല. എ​ന്നാ​ണ​ടേ നി​ങ്ങ​ള​ക്ക ഇ​നി ആ​ത്മാ​വി​ല് ഭീ​രു​ത്വ​മി​ല്ലാ​ത്തോ​മ്മാ​രാ​വ​ണ​ത്..!’’

കാ​ളി​യു​ടെ ശ​കാ​രം കു​റേ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ പ​തി​യെ​പ്പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ന​മ്മ​ള് ന​മ്മ​ക്ക് വേ​ണ്ടി​യ​ത് കേ​ക്കാം. പ്വേ​ടി​ക്കാ​തെ കേ​ക്കാം.’’

രാ​ത്രി അ​പ്പോ​ൾ വ​ള​രെ വ​ള​ർ​ന്നി​രു​ന്നു. പ​ല കു​ടി​ലു​ക​ളി​ലും കൊ​ട്ടെ​ണ്ണ​വി​ള​ക്കു​ക​ൾ മു​നി​ഞ്ഞു മു​നി​ഞ്ഞു ക​ത്തി. രാ​ജാ​വി​നും നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ൾ​ക്കും പോ​കാ​ൻ അ​ധി​കാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വീ​ഥി​ക​ളി​ൽ ചി​ല്ലു​പൊ​തി​ച്ചി​ലു​ള്ള എ​ണ്ണ​വി​ള​ക്കു​ക​ൾ പ്ര​കാ​ശം ചൊ​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്നു. ദ​രി​ദ്ര​ർ​ക്കും അ​ധഃ​കൃ​ത​ർ​ക്കും ന​ട​ക്കാ​ൻ അ​നു​വാ​ദ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന വ​ഴി​ക​ളി​ൽ ഇ​രു​ൾ ക​ട്ട​പി​ടി​ച്ചു. ചൂ​ട്ടു​ക​റ്റ​ക​ളു​ടെ വെ​ളി​ച്ചം വി​ജ​ന​വ​ഴി​ക​ളെ താ​ണ്ടി നീ​ങ്ങി. രാ​ത്രി അ​ന​ന്ത​മാ​യി കി​ട​ന്നു. പി​റ്റേ​ന്ന് സ​ന്ധ്യ​ക്ക് രാ​ജ​വീ​ഥി​ക​ളെ വെ​ളി​ച്ച​മ​ണി​യി​ക്കാ​ൻ തോ​ളി​ൽ ഏ​ണി​യും വി​ള​ക്കു​ചി​ല്ല് തു​ട​യ്ക്കാ​നു​ള്ള തു​ണി​യും എ​ണ്ണ​യു​മാ​യി ഒ​രാ​ൾ വ​രും. പ​ക്ഷേ സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ര​​ന്റെ വ​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് വെ​ളി​ച്ച​വു​മാ​യി വ​രാ​ൻ രാ​ജാ​വ് നി​യോ​ഗി​ച്ച ഒ​രു​ദ്യോ​ഗ​സ്​​ഥ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

06

വെ​ങ്ങാ​നൂ​രി​ൽ കാ​ളി​യു​ടെ കാ​ള​വ​ണ്ടി ത​യാ​റാ​യി. മി​ടു​ക്ക​ന്മാ​രാ​യ കാ​ള​ക​ളെ ത​ന്നെ​യാ​ണ് കാ​ളി ത​​ന്റെ വ​ണ്ടി​യി​ൽ കെ​ട്ടാ​ൻ തെ​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​ത്. വ​ണ്ടി​ക്ക് വേ​ണ്ട അ​ല​ങ്കാ​ര​പ്പ​ണി​ക​ൾ ന​ട​ത്തി. അ​തൊ​രു വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി​യാ​യി അ​തി​​ന്റെ പ്ര​താ​പം ജ​നി​പ്പി​ച്ച​തോ​ടെ കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ൾ വി​റ​യ്ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

‘‘എ​ജ​മാ​നാ, ഇ​ത് തീ​ക്ക​ളി​യാ​ണ്. ഇ​ത് വ​ര ന​മ്മ​ള് ത​മ്പ്രാ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​ണ് ക​ളി​ച്ചോ​ണ്ടി​രു​ന്ന​ത്. ഇ​ത്ത​വ​ണ മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​ന്റു​ടേ​ണ് ക​ളി​ക്ക​ണ​ത്.’’

‘‘ത​ന്ന. ചെ​റി​യ ക​ളി​ക​ള് ട​ക്ക​ന തീ​രും. പി​ന്ന വ​ലി​യ ക​ളി​ക​ളേ ഹ​രം പ​ക​രാ​ൻ മി​ച്ചം കാ​ണൂ. വ​ലി​യ ക​ളി തീ​ര​മ്പം ക​ളി​ക്ക​ള​ത്തി​ൽ എ​തി​രാ​ളി​ക​ളൊ​ന്നും കാ​ണൂ​ല. ക​ളി​ക്ക​ള​ത്തി അ​പ്പം ആ​രി​ക്കും ക​ളി​ക്കാ​ൻ പ​റ്റും. ആ​രി​ക്കും എ​റ​ങ്ങി ക​ളി​ക്കാ​മ്പ​റ്റ​ണ ക​ളി​ക്ക​ള​മാ​ണ് ന​മ്മ​ള സ്വ​പ്നം.’’

അ​തു​കേ​ട്ട് കേ​ഡി ഭാ​നു ത​​ന്റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​​ന്റെ വ​ലു​പ്പം ആ​ഗ്ര​ഹി​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ കൂ​ടി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​വ​രോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘നി​ങ്ങ​ളാ​രും പേ​ടി​ക്ക​ണ്ട. എ​ജ​മാ​​ന്റെ വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി ആ​റാ​ലും​മൂ​ട് ച​ന്ത​യി​ലും എ​ത്തും. വെ​ങ്ങാ​നൂ​ര് തി​രി​ച്ച് വ​രേം ചെ​യ്യും. ഞാ​നു​ണ്ട് കൂ​ട.’’

വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി ന​മു​ക്കു​ള്ള​ത​ല്ലെ​ന്ന് പി​ന്നെ​യും പ​ല​രും പ​റ​ഞ്ഞു. സാ​ധാ​ര​ണ കാ​ള​വ​ണ്ടി​ക​ളാ​ണ് സാ​ധാ​ര​ണ​ക്കാ​ർ​ക്കു​ള്ള​ത്. വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ൾ​ക്കും ഉ​യ​ർ​ന്ന പ്ര​മാ​ണി​മാ​ർ​ക്കു​മു​ള്ള​താ​ണ്. പ​ക്ഷേ കാ​ളി ആ ​യാ​ത്ര തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു​ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. അ​തി​നെ ത​ട​യാ​ൻ ഉ​ൾ​ഭ​യ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ർ​ക്കാ​ർ​ക്കും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘മ​ന്ഷ്യ​ര് ന​ട​ക്ക​ണ വ​ഴി​ക്ക് ജാ​തീം മ​തോം അ​യി​ത്തോം ക​ൽ​പ്പി​ക്കാ​ൻ പാ​ടി​ല്ല. എ​ല്ലാ​ര്ക്കും കു​ടി ഉ​ള്ള​താ​ണ് എ​ല്ലാ വ​ഴീം.’’

‘‘അ​ത് ത​ന്നെ.’’

പ​യ​റു​മൂ​ട് കൊ​ച്ചാ​പ്പി​യും ചാ​ർ​ളി​യും ഇ​ൻ​ട്രി ആ​ശാ​നും അ​ത് സ​മ്മ​തി​ച്ചു. അ​വ​രാ​യി​രു​ന്നു കാ​ളി​ക്ക് ശ​ക്ത​മാ​യ പി​ന്തു​ണ ന​ൽ​കി​യി​രു​ന്ന​വ​ർ. വാ​ർ​ത്ത വെ​ങ്ങാ​നൂ​രി​ലും ആ​റാ​ലും​ച​ന്ത​യി​ലും മാ​ത്ര​മാ​യി ഒ​തു​ങ്ങി​യി​ല്ല. അ​ത് ബാ​ല​രാ​മ​പു​ര​വും ക​ഴ​ക്കൂ​ട്ട​വും ക​ണി​യാ​പു​ര​വും ക​ട​ന്ന് തി​രു​വ​ന​ന്ത​പു​ര​ത്തേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി.

07

‘‘ഒ​ര് പൊ​ല​യ​ൻ വി​ല്ലു​വ​ച്ച വ​ണ്ടീ കേ​റി​യാ​പ്പി​ന്ന അ​വ​നും ന​മ്മ​ളും ത​മ്മി​ലെ​ന്ത​ര് വ്യ​ത്യാ​സം?’’

പ്ര​മാ​ണി​മാ​രു​ടെ സം​ഘ​ങ്ങ​ൾ പ​ല ദി​ക്കി​ലാ​യി സ​മ്മേ​ളി​ച്ച് ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ പ​ര​സ്​​പ​രം ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ത് കൈ​ക്ക​രു​ത്ത് വ​ച്ച് ഒ​തു​ക്കാ​മ്പ​റ്റോ​ന്ന് തോ​ന്ന​ണി​ല്ലാ. അ​വ​​ന്റെ പി​റ​കി ചെ​റു​മ​ക്ക​ളെ​ല്ലാ​രും ഉ​ണ്ട്. അ​തൊ​രു വ​ലി​യ സം​ഘ​മാ​വേ​ണ്... അ​ല്ലെ​ങ്കീ എ​വ​നി​ത്ര ധൈ​ര്യം കി​ട്ടോ...’’

‘‘ആ​റാ​ലും​മൂ​ട് ച​ന്ത വ​ര അ​വ​​ന്റെ ഒ​റ്റ​ക്കാ​ള​പോ​ലും പോ​വാ​ൻ പാ​ടി​ല്ല. അ​തി​നൊ​ള്ള വ​ഴി ആ​ലോ​യി​ച്ച് നോ​ക്കീ​ൻ.’’

‘‘എ​ന്ത​ര് ആ​ലോ​ചി​ക്കാ​ൻ. ച​ട്ട​മ്പി ഭാ​നു അ​വ​​ന്റെ കൂ​ട​ത്ത​ന്ന കാ​ണും. അ​തു​പോ​ല​യൊ​ള്ള വേ​റെ കു​റേ അ​വ​ന്മാ​രും.’’

‘‘എ​ന്നാ​പ്പി​ന്ന ആ ​യാ​ത്ര ച​ന്ത വ​രെ എ​ത്തൂ​ലാ. വി​ല്ലു​വ​ണ്ടീം അ​വ​നും ഇ​തോ​ട തീ​രും. ഇ​നി​യൊ​രു​ത്ത​രും ഇ​തു​പോ​ല​ത്ത അ​ത്യാ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളു​മാ​യി ത​ല പൊ​ക്കൂ​ല്ല. പൊ​ക്ക​ല്ല്.’’

അ​തി​മോ​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്ന് പ​ല​തി​നേ​യും അ​തി​രി​ടു​ന്ന​ത് ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഒ​രു ത​മാ​ശ​ക്കാ​ര്യം മാ​ത്ര​മാ​ണ്. മോ​ഹ​ങ്ങ​ളും അ​തി​മോ​ഹ​ങ്ങ​ളും നി​ല​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് സ​മൂ​ഹ​ത്തി​​ന്റെ​യും വ്യ​ക്തി​യു​ടേ​യും അ​വ​സ്​​ഥ​ക​ൾ​ക്ക​നു​സ​രി​ച്ചാ​ണ്. അ​തി​നാ​ൽ, തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ലെ സ​മ്പ​ന്ന​വ​ർ​ഗ​ത്തി​​ന്റെ പ​ട കാ​ത്തി​രു​ന്ന​ത്, വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി വ​രു​ന്ന വ​ര​വി​ൽ അ​തി​നെ ത​ല്ലി​യൊ​തു​ക്കാ​നാ​ണ്. ആ​വേ​ശ​ഭ​രി​ത​രാ​യ അ​നു​യാ​യി​ക​ളു​ടെ അ​ക​മ്പ​ടി​യോ​ടെ കാ​ളി വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി​യി​ൽ യാ​ത്ര ചെ​യ്തു. അ​തു​വ​രെ എ​ലി​യും പാ​മ്പും ആ​മ​യും ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ, ആ​ള​ന​ക്കം കാ​ണു​മ്പോ​ൾ പൊ​ത്തു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ത​ല​വ​ലി​ച്ചും ആ​ള​ന​ക്ക​മി​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോ​ൾ പ​തു​ങ്ങി​യും കി​ട്ടു​ന്ന​തു​കൊ​ണ്ട് വി​ശ​പ്പ​ട​ക്കി​യും അ​ർ​ധ​പ​ട്ടി​ണി കി​ട​ന്നും ജീ​വി​ച്ച ഒ​രു ജ​ന​ത വി​ശ്വാ​സം വ​രാ​തെ ആ ​കാ​ഴ്ച നോ​ക്കി​നി​ന്നു.

ഭ​യം വി​ടാ​തെ​യാ​ണെ​ങ്കി​ലും യ​ജ​മാ​ന​ൻ വ​ണ്ടി​യി​ലു​ണ്ടെ​ന്ന ധൈ​ര്യ​ത്തി​ൽ കൂ​ടെ ന​ട​ന്നു. വി​ല്ലു​െ​വ​ച്ച കാ​ള​വ​ണ്ടി​യി​ൽ ത​ങ്ങ​ളു​ടെ യ​ജ​മാ​ന​ന​ൻ കൂ​സ​ലി​ല്ലാ​തെ പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​നെ​പ്പോ​ലെ സ​വാ​രി ചെ​യ്യു​ന്നു. മു​ണ്ടും മേ​ൽ​മു​ണ്ടും കു​പ്പാ​യ​വും ധ​രി​ച്ച്, ക​സ​വ് ​െവ​ച്ച ത​ല​പ്പാ​വും ചൂ​ടി നെ​ഞ്ചു​വി​രി​ച്ച് വ​ണ്ടി​യി​ൽ നി​ന്ന കാ​ളി പാ​ത​ക്ക് സ​മീ​പ​ത്ത് ത​ടി​ച്ചു​കൂ​ടി​യ​വ​രെ നോ​ക്കി അ​ഭി​വാ​ദ്യം​ചെ​യ്തു. ആ ​ഘോ​ഷ​യാ​ത്ര നീ​ങ്ങ​വേ, വ​ണ്ടി​ക്കു മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ഇ​ര​ച്ചു​വ​ന്ന എ​തി​രാ​ളി​ക​ളു​ടെ നേ​രെ എ​ളി​യി​ൽ​നി​ന്നും ക​ത്തി​യെ​ടു​ത്ത് കാ​ളി നി​വ​ർ​ത്തി. പ​ക്ഷേ, വ​ണ്ടി​യി​ൽ​നി​ന്നും താ​ഴെ​യി​റ​ങ്ങി​യി​ല്ല. ഉ​റ​ച്ച സ്വ​ര​ത്തി​ൽ വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​ത് പെ​രു​ങ്ങാ​റ്റു​വി​ള അ​യ്യ​ൻ മ​ക​ൻ കാ​ളി​യാ​ണ്. എ​ന്റേ എ​​ന്റെ കാ​ള​ക​ളെ​യാ ത​ട​ഞ്ഞാ, ആ ​ക​ത്തി​യി​ൽ വീ​ഴാ​മ്പോ​ണ ചോ​ര​യ്ക്ക് ക​യീം ക​ണ​ക്കും കാ​ണൂ​ല...’’

പ​ക്ഷേ, അ​ക്ര​മം ന​ട​ക്കു​ക ത​ന്നെ ചെ​യ്തു. അ​ടി​ത​ട​യും കൈ​യേ​റ്റ​വും ശ​ക്ത​മാ​യി. അ​വ​ർ​ണ​വി​ഭാ​ഗ​ത്തി​ലു​ള്ള​വ​ർ മ​ടി​ച്ചു​മ​ടി​ച്ചാ​ണെ​ങ്കി​ലും തി​രി​ച്ച​ടി​ക്കാ​നും തു​ട​ങ്ങി. അ​തോ​ടെ കാ​ളി ന​യി​ച്ച കാ​ള​ക​ൾ കൂ​ടു​ത​ൽ ക​രു​ത്തോ​ടെ ആ​റാ​ലും​മൂ​ടി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങി.

ജ​ന​ങ്ങ​ളെ തെ​റ്റി​ദ്ധ​രി​പ്പി​ക്കു​ക. അ​ധി​കാ​രം ത​ന്നി​ലേ​ക്ക് നി​ല​നി​ർ​ത്താ​നും ത​ന്നി​ൽ ഭ​യം ജ​നി​പ്പി​ക്കാ​നു​മാ​യി ഒ​രു ഭ​ര​ണാ​ധി​കാ​രി ചെ​യ്യേ​ണ്ട​ത് അ​താ​ണ്. ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് പ​ര​മാ​വ​ധി വി​ദ്വേ​ഷ​വും സം​ശ​യ​വും തെ​റ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​യും കു​ത്തി നി​റ​യ്ക്കു​ക. ക്ര​മേ​ണ കാ​ളി​യെ അ​വ​​ന്റെ കൂ​ട്ടാ​ളി​ക​ൾത​ന്നെ അ​വി​ശ്വ​സി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങും.

പ്ര​മാ​ണി​വ​ർ​ഗം തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്ത​ത് അ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്.

അ​തി​നു​ശേ​ഷം നേ​താ​വി​നെ ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കു​ക. അ​തോ​ടെ അ​ണി​ക​ൾ ചി​ത​റും.

പ​ക്ഷേ, അ​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന് ഗൂ​ഢാ​ലോ​ച​ന ന​ട​ത്തി​യ​വ​ർ​ക്കും വ്യ​ക്ത​മാ​യി​ല്ല. എ​ന്നാ​ൽ, ചി​ല സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ർ​ക്കാ​യി ഒ​ത്തു​വ​രാ​തി​രു​ന്നി​ല്ല.

08

ആ​റാ​ലും​മൂ​ട് ച​ന്ത​യി​ൽ വി​ല്ലു​വ​ണ്ടി​യെ​ത്തി. കാ​ളി അ​വി​ടെ​യു​ള്ള ജ​ന​ങ്ങ​ളോ​ട് ഏ​വ​ർ​ക്കും വേ​ണ്ട സ​ഞ്ചാ​ര​സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് സം​സാ​രി​ച്ചു. അ​ന്നു​വ​രെ പ​റ​യാ​ത്ത ആ​ധു​നി​ക മ​ല​യാ​ള​ത്തി​ൽ.

ഞാ​ൻ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കു​ന്ന​ത് സൂ​ക്ഷ്മ​നി​രീ​ക്ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ​യും വ​സ്​​തു​ത​ക​ളെ വി​ശ​ക​ല​നം​ചെ​യ്തി​ട്ടു​മാ​ണ്. എ​നി​ക്ക് വി​ദ്യാ​ഭ്യാ​സ​മി​ല്ല. പ​ക്ഷേ വ​ക​തി​രി​വു​ണ്ട്. മ​നു​ഷ്യ​ത്വ​ത്തി​ന് പ്രാ​ധാ​ന്യ​മു​ണ്ടാ​കു​ന്ന കാ​ലം വ​രു​മെ​ന്നു​മ​റി​യാം. ആ ​ല​ക്ഷ്യ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് എ​ല്ലാ വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ​യും ന​മ്മ​ൾ ധീ​ര​മാ​യി ന​ട​ന്നു​ക​യ​റ​ണ​മെ​ന്ന് ഞാ​ൻ പ​റ​യു​ന്ന​ത്. ദ​യ​വാ​യി നി​ങ്ങ​ൾ ധീ​ര​ന്മാ​രാ​കു​ക. ഏ​കാ​ധി​പ​തി​ക​ളാ​യ നാ​ടു​വാ​ഴി​ക​ളേ​യും അ​വ​രു​ടെ ജാ​ത്യാ​ചാ​ര​ങ്ങ​ളും അ​ന്ധ​വി​ശ്വാ​സ​ങ്ങ​ളും നി​ല​നി​ർ​ത്തി​യു​ള്ള ഭ​ര​ണ​ത്തേ​യും എ​തി​ർ​ക്കു​ക. അ​വ​ർ തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​യി അ​ധി​കാ​ര​ത്തി​ലി​രു​ന്നേ​ക്കാം. പ​ക്ഷേ അ​വ​രു​ടെ ജ​ന​വി​രു​ദ്ധ​മാ​യ ഭ​ര​ണ​ത്തി​ന് ഒ​രു​നാ​ൾ അ​റു​തിവ​രു​മെ​ന്ന് നാം ​മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്ക​ണം.

അ​ർ​ധ​ന​ഗ്ന​രും പ​ട്ടി​ണി​ക്കാ​രു​മാ​യ അ​ടി​മ​ക​ൾ, നി​സ്സം​ശ​യം പ​റ​യാം, മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​ധി​കാ​രി​വ​ർ​ഗം പ​രി​ഗ​ണി​ച്ചി​രു​ന്ന അ​ടി​മ​ക​ൾ, കാ​ളി​യു​ടെ വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്ക് കാ​തു കൊ​ടു​ക്കു​ക​യും ‘‘യ​ജാ​മാ​നാ...’’ എ​ന്ന് ആ​ദ​ര​വോ​ടെ വി​ളി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു.

കാ​ളി പ​റ​ഞ്ഞു.

തി​രി​ച്ചു​പോ​വു​ന്ന​ത് പ​ദ​യാ​ത്ര​യാ​യി​ട്ടു മ​തി. പ​ട്ടു​വ​സ്​​ത്രം തു​ന്നാ​ൻ മ​ഹാ​രാ​ജാ​വ് കു​ടി​യി​രു​ത്തി​യ ചാ​ലി​യ​ന്മാ​രു​ടെ ഇ​ട​യി​ലൂ​ടെ, പ​രു​ക്ക​ൻ അ​ര​വ​സ്​​ത്രം മാ​ത്ര​മു​ള്ള ന​മു​ക്ക് യാ​ത്ര ചെ​യ്യാം. രാ​ജാ​വി​​ന്റെ പ​ല്ല​ക്ക് ചു​മ​ക്കു​ന്ന അ​മാ​ല​ന്മാ​രു​ടെ വാ​യ്ത്താ​രി​യ​ല്ലാ​തെ ന​മ്മു​ടെ ദീ​നം പി​ടി​ച്ച ചു​മ​ക​ളും വ​ര​ത്ത​ന്മാ​രാ​യ ചാ​ലി​യ​ന്മാ​ർ കേ​ൾ​ക്ക​ട്ടെ.

കാ​ളി തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​ത​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്.

ആ ​പ​ദ​യാ​ത്ര​യെ​ക്കു​റി​ച്ച് കേ​ട്ട​റി​ഞ്ഞ​വ​ർ നി​മി​ഷം വൈ​കാ​തെ ചാ​ലി​യ​ത്തെ​രു​വി​ലേ​ക്ക് പു​റ​പ്പെ​ട്ടു. അ​വ​രു​ടെ കാ​ൽ​പാ​ദ​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് പു​ഷ്പ​ക​വി​മാ​ന​ത്തേ​ക്കാ​ൾ വേ​ഗ​ത കൈ​വ​ന്നി​രി​ക്ക​ണം. നെ​യ്ത്തു​കാ​രാ​യ ചാ​ലി​യ​ന്മാ​ർ കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള വി​ശേ​ഷ​വ​സ്​​ത്ര​ങ്ങ​ളു​ടെ നി​ർ​മാ​ണ​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​രു​ടെ ത​റി​ക​ളി​ൽ പ​ട്ടു​നൂ​ലു​ക​ൾ ഈ​ടും പാ​വു​മി​ട്ടു. രാ​ജ​സേ​വ​ക​ന്മാ​ർ തെ​രു​വു​ക​ളി​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട കൊ​ട്ടാ​രം ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്​​ഥ​ർ വി​വി​ധ നെ​യ്ത്തു​കാ​രു​ടെ സ​മീ​പ​ങ്ങ​ളി​ലും. അ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലേ​ക്കാ​ണ് ചാ​ര​സം​ഘം ഓ​ടി​യെ​ത്തി​യ​ത്. അ​വ​ർ ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

‘‘നാ​ടി​ന്നാ​പ​ത്ത് വ​രു​ന്നു. പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​നു നേ​രെ കാ​ളി ആ​ളു​ക​ളേ​യും കൂ​ട്ടി വ​രു​ന്നു. വ​രു​ന്ന​ത് ചാ​ലി​യ​ത്തെ​രു​വി​ലൂ​ടെ​യാ​ണ്. ചെ​റു​ക്ക​ണം. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നാ​ടു​ണ്ടാ​വി​ല്ല. ഇ​ത് ദേ​ശ​സ്​​നേ​ഹ​ത്തി​​ന്റെ പ്ര​ശ്ന​മാ​ണ്.’’

ആ​ളു​ക​ളേ​യും കൂ​ട്ടി മ​ഹാ​രാ​ജാ​വി​നെ ആ​ക്ര​മി​ക്കാ​ൻ കാ​ളി എ​ന്ന ക​രു​ത്ത​ൻ വ​രു​ന്നു എ​ന്ന വ​ർ​ത്ത​മാ​നം ചാ​ലി​യ​ത്തെ​രു​വി​ൽ പ​ര​ന്ന​ത് വ​ള​രെ പെ​ട്ടെ​ന്നാ​ണ്. അ​തൊ​രു ക​ലാ​പ​ത്തി​ലേ​ക്ക് നീ​ങ്ങാ​ൻ താ​മ​സ​മു​ണ്ടാ​യി​ല്ല. ആ​യു​ധ​സ​ജ്ജ​രാ​യ നെ​യ്ത്തു​കാ​രും രാ​ജാ​വി​​ന്റെ ഉ​ദ്യോ​ഗ​സ്​​ഥ​രും കാ​ളി​യു​ടെ സം​ഘ​ത്തെ കാ​യി​ക​മാ​യി നേ​രി​ട്ടു. കൈ​ക്ക​രു​ത്ത് കൊ​ണ്ട് കാ​ളി ആ ​പോ​രാ​ളി​ക​ളെ നേ​രി​ടു​ക​യും തു​ര​ത്തു​ക​യും ചെ​യ്തെ​ങ്കി​ലും അ​പ​വാ​ദ​പ്ര​ചാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ ചൂ​ടി​ൽ തു​ട​ർ​ച്ച​യാ​യ പ്ര​ക്ഷോ​ഭ​ങ്ങ​ൾ അ​തി​നെ​ത്തു​ട​ർ​ന്ന് തി​രു​വി​താം​കൂ​റി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

കാ​ളി​യു​ടെ സം​ഘ​ത്തി​നെ​തി​രെ നി​ന്ന​ത് തി​രു​വി​താം​കൂ​ർ എ​ന്ന ഒ​രു രാ​ജ്യം മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​ന​വ​ധി നാ​ട്ടു​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ൾ... സാ​മ​ന്ത​ന്മാ​ർ... ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​മാ​ർ... ഭ​ര​ണ​കൂ​ട​ങ്ങ​ൾ... ജ​നാ​ധി​പ​ത്യ​ചേ​രി​ക​ൾ... റി​പ്പ​ബ്ലി​ക്കു​ക​ൾ...

09

ത​​ന്റെ ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലെ സ്വ​ന്തം രാ​ജ്യ​ത്തി​നു​മേ​ൽ ബോം​ബു​ക​ൾ വ​ർ​ഷി​ച്ച​ശേ​ഷം പ്ര​ജാ​പ​തി​യാ​യ പൊ​ന്നു​ത​മ്പു​രാ​ൻ മു​ഖ്യ​സേ​നാ​പ​തി​യെ വി​ളി​ച്ചു.

‘‘ഈ ​ത​മ്മി​ൽ​ത്ത​ല്ലെ​ല്ലാം ക​ണ്ടു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത് തെ​ല്ല് ര​സ​ക​രം ത​ന്നെ. അ​ല്ലേ..?’’

‘‘അ​തെ ത​മ്പു​രാ​നേ...’’

‘‘കൊ​ട്ടാ​ര​ത്തി​ലെ പ്ര​ജ​ക​ളും അ​വ​രു​ടെ ബ​ന്ധു​ക്ക​ളും സു​ര​ക്ഷി​ത​ര​ല്ലേ?’’

‘‘അ​തെ. ഒ​രു കാ​ര്യം ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ക്കാ​തെ വ​യ്യ. ന​മ്മു​ടെ ബോം​ബു​ക​ൾ​ക്ക് വ​ക​തി​രി​വു​ണ്ട്. അ​വ പ​ട്ടി​ണി​ക്കാ​രും അ​ധഃ​സ്​​ഥി​ത​രു​മാ​യ പു​രു​ഷ​ന്മാ​രെ​യും കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും മാ​ത്ര​മാ​ണ് ഇ​ല്ലാ​താ​ക്കു​ന്ന​ത്. സ്​​ത്രീ​ക​ളെ വെ​റു​തെ വി​ടു​ന്നു.’’

‘‘ആ ​സ്​​ത്രീ​ക​ൾ ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ​തോ​റും അ​ല​ഞ്ഞു​ന​ട​ന്ന് പെ​റ്റു​പെ​രു​ക​ട്ടെ. വ​രും​കാ​ല​ത്തെ ച​ക്ര​വ​ർ​ത്തി​മാ​ർ​ക്ക് യു​ദ്ധം ന​ട​ത്താ​ൻ ദ​രി​ദ്ര​രും അ​തി​ദ​രി​ദ്ര​രും വേ​ണം. ന​മ്മ​ൾ ഭാ​വി​ക്ക് ക​ള​ങ്കം ചാ​ർ​ത്ത​രു​ത്.’’

‘‘ശ​രി​യാ​ണ്. ആ​ളു​ക​ളെ ത​മ്മി​ൽ​ത്ത​ല്ലി​ക്കു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ അ​ങ്ങ​യോ​ട് മ​റ്റൊ​രു കാ​ര്യം ഉ​ണ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ൻ മ​റ​ന്നു.’’

‘‘എ​ന്താ​ണ​ത്..?’’

‘‘അ​ങ്ങു ദൂ​രെ​യാ​യി ഭൂ​മി​യെ​ന്ന ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ൽ കാ​ണു​ന്ന ക​ല എ​ന്താ​ണെ​ന്ന് ന​മ്മു​ടെ ശാ​സ്​​ത്ര​കാ​ര​ന്മാ​ർ ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു.’’

‘‘എ​ന്താ​ണ​ത്..?’’

‘‘ഒ​ര​മ്മ​യു​ടെ​യും മ​ക​​ന്റെ​യും ക​റു​ത്ത നി​ഴ​ൽ​രൂ​പ​മാ​ണ് ഭൂ​മി​യു​ടെ മേ​ൽ കാ​ണു​ന്ന​ത്.’’

അ​തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ജീ​വ​രാ​ശി​ക​ൾ പി​ച്ച ന​ട​ക്കു​ന്ന ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളി​ലെ​ല്ലാ​മു​ള്ള കോ​ടാ​നു​കോ​ടി ക​ണ്ണു​ക​ളും യ​ന്ത്ര ജ്ഞാ​നേ​ന്ദ്രി​യ​ങ്ങ​ളും ഭൂ​മി​യു​ടെ മേ​ലു​ള്ള ആ ​നി​ഴ​ൽ​പാ​ടി​നെ ഉ​റ്റു​നോ​ക്കി.

10

കാ​ളി ഇ​രു​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​യി​രു​ന്നു. ദൂ​രെ​യാ​യി ച​ന്ദ്ര​യാ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​ഴി​ത്താ​ര കാ​ണാം. ച​ന്ദ്ര​നി​ലും ഒ​രു മാ​ല അ​വ​ത​രി​ക്കും. മാ​ല​ക്കൊ​രു മ​ക​ൻ പി​റ​ക്കും. അ​വ​ൻ ച​ന്ദ്ര​നി​ലെ പ്ര​ഭു​ക്ക​ളോ​ട് സ്​​ഥി​തി​സ​മ​ത്വ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി യു​ദ്ധം ചെ​യ്യും. വെ​ളു​ത്ത​വ​​ന്റെ​യും ക​റു​ത്ത​വ​​ന്റെ​യും ഇ​ട​യി​ൽ സ​മാ​ധാ​നം സ്​​ഥാ​പി​ക്കു​ന്ന​തി​നു​ള്ള യു​ദ്ധ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​സാ​നി​ക്കു​ക​യേ​യി​ല്ല.

കാ​ളി ത​​ന്റെ പൂ​ർ​വി​ക​രെ ഓ​ർ​ത്തു​പോ​യി. ചേ​റി​​ന്റെ​യും മ​ണ്ണി​​ന്റെ​യും മ​ണം ഓ​ർ​മ വ​ന്നു. വെ​റും നി​ല​ത്ത് വി​രി​ക്കാ​നൊ​രു പാ​യ പോ​ലു​മി​ല്ലാ​തെ കി​ട​ന്നു​റ​ങ്ങി​യി​രു​ന്ന ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ടി​മ​ത്തം ഇ​നി​യും അ​വ​സാ​നി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല.

വി​ശ്വ​സി​ച്ചി​രു​ന്ന ദൈ​വ​ങ്ങ​ൾപോ​ലും ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട്ടു​പോ​യ ജ​ന​ത​യാ​ണ​ത്. അ​രി​കി​ൽ​നി​ന്നും അ​വ​രു​ടെ ശ്വാ​സോ​ച്ഛാ​സം. കാ​ളി ആ​ലോ​ചി​ച്ചു. ഈ ​സാ​ധു​ജ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​രി​പാ​ല​നം എ​ന്നു വി​ജ​യ​മാ​കും. അ​യാ​ൾ നെ​ടു​വീ​ർ​പ്പി​ട്ടു. കാ​ലം മാ​റി​യാ​ലും ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ സ​മീ​പ​സ്​​ഥ​മാ​യാ​ലും യ​ന്ത്ര​ങ്ങ​ൾ സ​ർ​വ​പ്ര​താ​പി​ക​ളാ​യാ​ലും മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്ക് ന​ട​ന്നു​പോ​കാ​ൻ രാ​ജ​വീ​ഥി​യും ഗ്രാ​മ​വീ​ഥി​യും എ​ന്നും ഉ​ണ്ടാ​യി​ക്കൊ​ണ്ടേ​യി​രി​ക്കും. പ​ക്ഷേ, ഇ​തെ​ല്ലാം യ​ഥാ​ർ​ഥ വ​ർ​ഗ​സ​മ​ര​ത്തി​​ന്റെ ആ​രം​ഭംത​ന്നെ​യാ​ണ്. അ​തെ, സ​മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​രം​ഭം. അ​വ​സാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത ആ​രം​ഭ​ങ്ങ​ൾ.

കാ​ളി ത​​ന്റെ വി​രി​പ്പി​ലേ​ക്ക് ച​രി​ഞ്ഞു​കി​ട​ന്നു. മാ​ല മെ​ല്ലെ ത​​ന്റെ മാ​റി​ലേ​ക്ക് മ​ക​നെ ചേ​ർ​ത്തു​കി​ട​ത്തി. പു​റ​ത്ത് ന​ക്ഷ​ത്ര​ങ്ങ​ളും ന​ദി​ക​ളും അ​നാ​ദി​കാ​ല​ത്തെ ല​ക്ഷ്യം​െ​വ​ച്ച് തി​ള​ങ്ങി. മ​നു​ഷ്യ​​ന്റെ ജ​ന്മ​ദോ​ഷം ക​ണ്ട​റി​യാ​ൻ വി​ധി​ക്ക​പ്പെ​ട്ട ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളു​ടെ പ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ ക്ഷീ​ര​പ​ഥ​ത്തി​ൽ നി​ല​യി​ല്ലാ​തെ ചു​റ്റി​ക്ക​റ​ങ്ങി.

===========

* സം​ഭാ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ൾ പ​ഴ​യ തി​രു​വി​താം​കൂ​ർ ഭാ​ഷ​യി​ലേ​ക്കാ​ക്കി​ത്ത​ന്ന​തി​ന് ക​ട​പ്പാ​ടും ന​ന്ദി​യും എ​ഴു​ത്തു​കാ​ര​ൻ അ​മ​ലി​ന്.